Այսինքն տանը տվեք ջարդեք, բայց հասարակական վայրերում ձեզ խելոք պահեք:Հասարակական վայրում երեխայի վրա ձեռք բարձրացնելը համարում եմ հանցագործություն:: Ասեք ինձ ապտակելն ու ծեծելը հոմանիշնե՞ր են: Ինձ համար հանցագործություն է այն երբ երեխաները ստիպված են լինում ապրել նույն հարկի տակ նարկոման, հարբեցող, անբարոյական ծնողների հետ: Ինձ համար հանցագործ են էն ծնողները, ովքեր տանը վեր ընկած ողորմության են ուղարկում իրենց մանկահասակ երեխաների: Ինձ համար հանցագործ են նրանք, ովքեր իրենց երեխաների առջևից փախցնում են հացի կտորը: Կարծում եմ այսքանն էլ բավական է:Ու պիտի հիասթափեցնեմ ձեզ, ես ծեծող ջարդող ծնողների թվին չեմ պատկանում: Թեպետ սուրբ չեմ հաստատ: Բայց այն ծնողը, ով իրա կյանքն ու հոգին դնում է իր երեխաների համար, ով առավոտից երեկո աշխատում է հենց իր երեխայի համար, ով գիշերները անքուն անց է կացնում նույն երեխայի մահճակալի կողքին ու երբ երեխան/ թեկուզ 2 տարեկան/ հասարակական վայրում այնպես է լացում, որ իր կապրիզի պատճառով գրավում է շրջապատի ուշադրությունը և ծնողը խփում է ես նրան հանցագործ չեմ համարում, ոչ էլ արարքը հանցագործությունը: Համաձայն եմ էթիկայի տեսակետից ոչ հաճելի տեսարան ա լինում, առավել ևս նրանց համար ովքեր չգիտեն խառնվեն թե չխառնվեն, բայց անձամբ ես լավամարդ չեմ դառնում: Ես էտպիսի պահերին պաշտպանում եմ ծնողի տեսակետը, պարզապես ոչ էտքան բորբոքված ոնց ծնողն ա դա անում:
Մենք ահագին շեղվեցինք թեմայից, հուսամ կներվի:
Մեջբերել
Էջանիշներ