Կյանքն առանց Աստծո

[VisTolog]

Շուտ եմ ասել փակել չկա:

Մեջբերեմ որոշ ժամանակ առաջ ակումբցիներից մեկի հետ եղած նամակագրությունից:

Մարդիկ, որոնք հավատում են կամ ստեղծում են իրենց աստծուն, էդ աստծու մեջ «ներարկում» են էն բացը, որը իրենց կյանքում չկա: Մեկը կտեսնի ծնողին, մյուսը պաշտպանին, մյուսը դատավորին, էն մեկը ամենակարող ու բարի պապիկի, էն մյուսը բոլոր ցանկություններն իրականացնողի... և այլն:

Աստծուն հիշում են

1. Երբ նեղն են
1.2 Երբ օգնության կարիք ունեն
1.2.1 Հիվանդությունից «ազատում»
1.2.2 Ֆինանսական ու ֆինանսական «տեսք» ունեցող ցանկություններ (իր, առարկա)
1.2.3 Ուզածին հասնելու համար օգնության խնդրանք
1.2.4 Ուրիշ` էս պահին չհիշվող դեպք

2. Երբ իրենք իրենց համար դատավոր են ստեղծում, որպեսզի էդ դատավորը կարողանա ճնշի իրենց` իրենց իսկ սխալ գործողություններն ու ցանկությունները չիրականացնելու համար /օր. մարդը ցանկանումա գողություն անի, բայց ասումա «չէ, իմ աստվածն ինձ կպատժի».. բայց էդ աստծուն` դատավորին` կետ 2րդ, ինքնա էդպիսին ստեղծել, որ թույլ չտա: Նույն տրամաբանությամբ էլ հանցագործնա իր աստծուն ստեղծում նենց, որ ինքը գողությունը թույլա տալիս կամ ուղղակի չի պատժում /չնայած ի՞նչ պատիժ/:

3. Երբ ուզում են իրենց թիկունքում մեկին որպես պաշտպան ունենան /օր. գնումա պատերազմ ասելով` իմ աստվածն իմ հետ է: Արհեստականորեն ստեղծել մեկին, ով քեզ կոգեշնչի, կզգաս որ ԻՆՔԸ քեզ հետա ու «դուխով» կգնաս կռիվ, չմտածելով որ իրականում քեզ ոչ մեկն էլ չի պաշտպանում/:

4. Երբ ուզում են «ծնող» ունենան, որին ամեն մեկը ստեղծումա այնպիսին ինչպիսին կցանկանար իրականում իր ծնողին տեսնել: /օր. երեխան, ով երբեք չի ստացել էն ծնողական վերաբերմունքը, որը մենք «լավն» ենք համարում` սեր, հոգատարություն, հասկանալու ունակություն... ինքը սկսումա աստծո գաղափարի մեջ դա «խցկել», որպեսզի գոնե զգա որ իր ծնողը` որին չի տեսնում շատ ավելի լավն է ու տիրապետումա վերևում նշածս բոլոր կետերին:/

Եթե դու աստծուն որպես ծնող ես ընդունում, դու ես իրեն հատկություններ տալիս ու բնականա, որ պետքա ինքը քո համար հնարավորինս իդեալական լինի: Ու հատկություններ տալու մասը տարածվումա նաև մյուս կերպարների վրա:


Ուրիշ` էս պահին չհիշվող դեպք


Այսպիսով հարց. ի՞նչ կփոխվի քո կյանքում, ի՞նչը կպակասի քո կյանքում, եթե մտածես, որ քո պատկերացրած Աստվածը գոյություն չունի:

[Ameli]

Վիստ, մտքովս չէր անցնի, որ դու կրոն բաժնում թեմա կբացես:

[VisTolog]

Վիստ, մտքովս չէր անցնի, որ դու կրոն բաժնում թեմա կբացես:

Ես սիրում եմ մեղք գործել:


Իսկ թեմայի մասի՞ն:

[Ameli]

Իսկ թեմայի մասի՞ն:

Իսկ թեմայի մասին ի՞նչ ասեմ, գիտես, որ համակարծիք չեմ, ու նույնիսկ չեմ ուզում մտածել, թե Աստված չկա: Չնայած ասեմ՝ վատ թեմա չես բացել, հետաքրքիր կարծիքներ շատ կլինեն:

[VisTolog]

Իսկ թեմայի մասին ի՞նչ ասեմ, գիտես, որ համակարծիք չեմ, ու նույնիսկ չեմ ուզում մտածել, թե Աստված չկա: Չնայած ասեմ՝ վատ թեմա չես բացել, հետաքրքիր կարծիքներ շատ կլինեն:

Խի վախենում ես ինչ-որ բան հասկանա՞ս, կորցնե՞ս, թե՞ վախենում ես հիասթափությունից ու անսպասելի անակնկալներից:

[Ameli]

Խի վախենում ես ինչ-որ բան հասկանա՞ս, կորցնե՞ս, թե՞ վախենում ես հիասթափությունից ու անսպասելի անակնկալներից:

Վախենում եմ, որ կդառնամ անհանդուրժող, չկամ, անխիղճ, կկորցնեմ ներելու, հարգելու ունակությունը…

[հովարս]

Ես սիրում եմ մեղք գործել:

Սիրում ես մեղքը, դրա համար էլ հերքում ես Աստծուն:

[VisTolog]

Սիրում ես մեղքը, դրա համար էլ հերքում ես Աստծուն:

Սիրելն ուրիշա, մեղք գործելն ուրիշ:

Դու չես գործում, որովհետև.

1. Գիտակցում ես, որ դա սխալա:
2. Գիտակցում ես, որ դա սխալա, որովհետև այդպես է գրված:

[հովարս]

Սիրելն ուրիշա, մեղք գործելն ուրիշ:
:

Եթե մեղքը չսիրես, չես էլ գործի,այնպես որ ուրիշ չի

Դու չես գործում, որովհետև.

1. Գիտակցում ես, որ դա սխալա:
2. Գիտակցում ես, որ դա սխալա, որովհետև այդպես է գրված:

Ես էլ եմ գործում, բայց փորձում եմ հեռու մնալ, և հիմնական պատճառն այն է , որ սիրում եմ Աստծուն

[Դեկադա]

Իսկ դու քո հարցի պատասխանը գտե՞լ ես քո համար:

[VisTolog]

Իսկ դու քո հարցի պատասխանը գտե՞լ ես քո համար:

Այո: Պատասխանը նայա, որ ինձ աստված պետք չի եկել նշածս կետերի իրագործման համար. մի պարզ պատճառով, որ էդ ՄԵԿԸ ընդամենը պատրանքա:

[aragats]

Այո: Պատասխանը նայա, որ ինձ աստված պետք չի եկել նշածս կետերի իրագործման համար. մի պարզ պատճառով, որ էդ ՄԵԿԸ ընդամենը պատրանքա:

Եթե թեմա ես բացել, նշանակում է կասկածում ես, փնտրում ես: Եթե լավ փնտրես, օրերից մի օր կգտնես, եթե ոչ Աստծուն,

ապա գոնե այն, ինչ քեզ կբավարարի: Քանի որ կզգաս՝ դրանից ավել իմանալու համար պետք է «գծից» այն կողմ անցնել, իսկ դա անվերադարձ ճանապարհ է:

[VisTolog]

Եթե թեմա ես բացել, նշանակում է կասկածում ես, փնտրում ես: Եթե լավ փնտրես, օրերից մի օր կգտնես, եթե ոչ Աստծուն,

ապա գոնե այն, ինչ քեզ կբավարարի: Քանի որ կզգաս՝ դրանից ավել իմանալու համար պետք է «գծից» այն կողմ անցնել, իսկ դա անվերադարձ ճանապարհ է:

Առաջին գրառման մեջ հասկացրել եմ, թե խի եմ թեման բացում:

Այսպիսով հարց. ի՞նչ կփոխվի քո կյանքում, ի՞նչը կպակասի քո կյանքում, եթե մտածես, որ քո պատկերացրած Աստվածը գոյություն չունի:

Քանի որ կզգաս՝ դրանից ավել իմանալու համար պետք է «գծից» այն կողմ անցնել, իսկ դա անվերադարձ ճանապարհ է:

Գծից այն կողմ էլ եմ գնացել, մյուս գիծն էլ եմ անցել:

[Sambitbaba]

Ինձ աստված պետք չի եկել նշածս կետերի իրագործման համար:

Կարելի՞ է արդյոք քո այս խոսքերը հասկանալ հետևյալ կերպ. Ես Եմ Իմ Կյանքի Արարիչը:

ա. Էդ ամեն ինչը ձևավորվումա հասարակության, շրջապատի, ընտանիքի ու այլ գործոնների միջոցով:

բ. Կարո՞ղա ես էնքան չեմ հասկանում, որ ինձ անպայման պետքա «բրդեն», որ ես հասկանամ պետքա հարգանք, խիղճ ու հանդուրժողականություն ունենալ:

Հիմա սրանցից ո՞ր մեկը, Վիսթ: Եկ, կողմնորոշվենք, խնդրում եմ. ձևավորվում ա՞, թե՞ դու հասկանում ես:

Ինձ թվում է, թե քո այս երկու նախադասությունների մեջ ինչ-որ հակասություն կա: Բայց ինձ թվում է նաև, թե դու ցանկանում ես ասել հետևյալը. Այդ ամեն ինչը ձևավորվում է հասարակության, շրջապատի, ընտանիքի ու այլ գործոնների միջոցով, կախված նրանից, թե ինչպես եմ ես այդ գործոններն ընկալում:
Ընդ որում ասեմ, որ կարելի է թվարկել բազում "գործոններ", այլ ոչ միայն քո թվարկած երեքը: Օրինակ. կլիմայական պայմանները, աշխարհագրական գտնվելիուրթյունը, ազգությունը, սեռը, - բազում այլ բաներ էլ: Եվ այդ բազմաթիվ գործոնների մեջ ոչ վերջին տեղն է գրավում, ինչ խոսք, նաև Աստված…
Հիմա.
Աթեիստը վերցնում և այդ ցուցակից ջնջում է Աստծոն:
Հոգևորականներից ոմանք ջնջում են ընտանիքը:
Հավատացյալներից ոմանք ջնջում են հասարակությունը:
"Կապույտ" երիտասարդը ջնջում է հակառակ սեռը:
Դու մի ինչ-որ առանձնահատուկ տարբերություն տեսնո՞ւմ ես այդ ջնջողական աշխատանքի մեջ: Չի՞ թվում քեզ արդյոք, որ մենք բոլորս ուղղակի փորձում ենք պատասխանել միևնույն հարցին. իսկ ի՞նչ, եթե ես ջնջեմ…

Մաքս Ֆրիշը մի հոյակապ վեպ ունի. "Անվանեմ ինձ Գանտեմբայն", - կարդացե՞լ ես… Գրքի հերոսը փորձում է պատասխանել հենց այդ հարցին. "իսկ ի՞նչ, եթե...": Նա փոխում է իր կյանքը, կյանքի միևնույն ակնթարթները վերապրում է տարբեր իրավիճակների մեջ, անընդհատ վերափոխելով ինչ-որ էպիզոդներ, նույնիսկ իր անունն է փոխում մի քանի անգամ… Բայց ինչ էլ անի՝ միևնույն է, գալիս է մի ակնթարթ, երբ բոլոր նրա վերափոխումները վերջիվերջո նրան նորից բերում-հասցնում են իր կյանքի միևնույն ընթացքին:

Նույն բանը կատարվում է նաև մեզ հետ. որքան էլ որ հրաժարվենք քո ասած գործոններից, նրանցից որ մեկն էլ ընտրենք՝ հրաժարվելու համար, - միևնույն է, վերջում մենք բոլորս էլ նույնն ենք. Արևի վրա բոցկլտացող մոմեր, կամ, այլ կերպ ասած, միևնույն Աստծո տարբեր մասնիկներ:
- - - - - - - - - - - - - - - - -

Հ.Գ. Լավ: Այսքան գրեցի, ուրեմն փորձեմ միանգամից հարցիդ էլ պատասխանել:

ի՞նչ կփոխվի քո կյանքում, ի՞նչը կպակասի քո կյանքում, եթե մտածես, որ քո պատկերացրած Աստվածը գոյություն չունի:

Ելնելով իմ աշխարհայացքից, որ Աստված, դա ամեն ինչ է, այն ամենը, ինչ մեզ շրջապատում է, ինչ մենք տեսնում ենք, զգում ենք, լսում ենք, շնչում ենք և չգիտեմ էլ ինչ ենք անում մեր բոլոր վեց զգայարաններով և, դրան գումարած, նաև այն ամենը, ինչ մենք չենք տեսնում ու չենք զգում մեր զգայարաններով, - ելնելով այն հանգամանքից, որ ես էլ, դու էլ այդ Ամբողջական, Համայն Աստծո անբաժանելի, փոքրիկ, բայց շատ կարևոր մասերն ենք հանդիսանում, - ես մտածում եմ, որ եթե գոյություն չունենար Աստված, ուրեմն գոյություն չէր ունենա ոչինչ, և ես ու դու էլ այդ թվում, իհարկե:

Հրաժարվել Աստծոց, դա նույն բանն է, եթե մի օր քո ձախ ոտքի ճկույթը վերցնի ու հրաժարվի քո ամբողջ մարմնի գոյությունից…

[VisTolog]

Վիստ ջան, քեզ հույսրե տուր:

Մարդը ընդունիչ է , կամ Աստծուց է ընդունում , կամ էլ հակառակորդից, երրորդը տրված չի, որոշիր թե ումից ես ընդունում

Երրորդից եմ ընդունում, որից դու չունես:

Կարելի՞ է արդյոք քո այս խոսքերը հասկանալ հետևյալ կերպ. Ես Եմ Իմ Կյանքի Արարիչը:



Հիմա սրանցից ո՞ր մեկը, Վիսթ: Եկ, կողմնորոշվենք, խնդրում եմ. ձևավորվում ա՞, թե՞ դու հասկանում ես:

Ինձ թվում է, թե քո այս երկու նախադասությունների մեջ ինչ-որ հակասություն կա: Բայց ինձ թվում է նաև, թե դու ցանկանում ես ասել հետևյալը. Այդ ամեն ինչը ձևավորվում է հասարակության, շրջապատի, ընտանիքի ու այլ գործոնների միջոցով, կախված նրանից, թե ինչպես եմ ես այդ գործոններն ընկալում:
Ընդ որում ասեմ, որ կարելի է թվարկել բազում "գործոններ", այլ ոչ միայն քո թվարկած երեքը: Օրինակ. կլիմայական պայմանները, աշխարհագրական գտնվելիուրթյունը, ազգությունը, սեռը, - բազում այլ բաներ էլ: Եվ այդ բազմաթիվ գործոնների մեջ ոչ վերջին տեղն է գրավում, ինչ խոսք, նաև Աստված…
Հիմա.
Աթեիստը վերցնում և այդ ցուցակից ջնջում է Աստծոն:
Հոգևորականներից ոմանք ջնջում են ընտանիքը:
Հավատացյալներից ոմանք ջնջում են հասարակությունը:
"Կապույտ" երիտասարդը ջնջում է հակառակ սեռը:
Դու մի ինչ-որ առանձնահատուկ տարբերություն տեսնո՞ւմ ես այդ ջնջողական աշխատանքի մեջ: Չի՞ թվում քեզ արդյոք, որ մենք բոլորս ուղղակի փորձում ենք պատասխանել միևնույն հարցին. իսկ ի՞նչ, եթե ես ջնջեմ…

Մաքս Ֆրիշը մի հոյակապ վեպ ունի. "Անվանեմ ինձ Գանտեմբայն", - կարդացե՞լ ես… Գրքի հերոսը փորձում է պատասխանել հենց այդ հարցին. "իսկ ի՞նչ, եթե...": Նա փոխում է իր կյանքը, կյանքի միևնույն ակնթարթները վերապրում է տարբեր իրավիճակների մեջ, անընդհատ վերափոխելով ինչ-որ էպիզոդներ, նույնիսկ իր անունն է փոխում մի քանի անգամ… Բայց ինչ էլ անի՝ միևնույն է, գալիս է մի ակնթարթ, երբ բոլոր նրա վերափոխումները վերջիվերջո նրան նորից բերում-հասցնում են իր կյանքի միևնույն ընթացքին:

Նույն բանը կատարվում է նաև մեզ հետ. որքան էլ որ հրաժարվենք քո ասած գործոններից, նրանցից որ մեկն էլ ընտրենք՝ հրաժարվելու համար, - միևնույն է, վերջում մենք բոլորս էլ նույնն ենք. Արևի վրա բոցկլտացող մոմեր, կամ, այլ կերպ ասած, միևնույն Աստծո տարբեր մասնիկներ:
- - - - - - - - - - - - - - - - -

Հ.Գ. Լավ: Այսքան գրեցի, ուրեմն փորձեմ միանգամից հարցիդ էլ պատասխանել:

Ելնելով իմ աշխարհայացքից, որ Աստված, դա ամեն ինչ է, այն ամենը, ինչ մեզ շրջապատում է, ինչ մենք տեսնում ենք, զգում ենք, լսում ենք, շնչում ենք և չգիտեմ էլ ինչ ենք անում մեր բոլոր վեց զգայարաններով և, դրան գումարած, նաև այն ամենը, ինչ մենք չենք տեսնում ու չենք զգում մեր զգայարաններով, - ելնելով այն հանգամանքից, որ ես էլ, դու էլ այդ Ամբողջական, Համայն Աստծո անբաժանելի, փոքրիկ, բայց շատ կարևոր մասերն ենք հանդիսանում, - ես մտածում եմ, որ եթե գոյություն չունենար Աստված, ուրեմն գոյություն չէր ունենա ոչինչ, և ես ու դու էլ այդ թվում, իհարկե:

Հրաժարվել Աստծոց, դա նույն բանն է, եթե մի օր քո ձախ ոտքի ճկույթը վերցնի ու հրաժարվի քո ամբողջ մարմնի գոյությունից…

Կարելի՞ է արդյոք քո այս խոսքերը հասկանալ հետևյալ կերպ. Ես Եմ Իմ Կյանքի Արարիչը:

Արարիչը չէ, կառավարիչը:

Հիմա սրանցից ո՞ր մեկը, Վիսթ: Եկ, կողմնորոշվենք, խնդրում եմ. ձևավորվում ա՞, թե՞ դու հասկանում ես:

Շրջապատնա մարդու մոտ ձևավորում ինչ-որ բան հասկանալը, լինի դա վատ թե լավ:

Ընդ որում ասեմ, որ կարելի է թվարկել բազում "գործոններ", այլ ոչ միայն քո թվարկած երեքը: Օրինակ. կլիմայական պայմանները, աշխարհագրական գտնվելիուրթյունը, ազգությունը, սեռը, - բազում այլ բաներ էլ: Եվ այդ բազմաթիվ գործոնների մեջ ոչ վերջին տեղն է գրավում, ինչ խոսք, նաև Աստված…
Հիմա.
Աթեիստը վերցնում և այդ ցուցակից ջնջում է Աստծոն:
Հոգևորականներից ոմանք ջնջում են ընտանիքը:
Հավատացյալներից ոմանք ջնջում են հասարակությունը:
"Կապույտ" երիտասարդը ջնջում է հակառակ սեռը:
Դու մի ինչ-որ առանձնահատուկ տարբերություն տեսնո՞ւմ ես այդ ջնջողական աշխատանքի մեջ: Չի՞ թվում քեզ արդյոք, որ մենք բոլորս ուղղակի փորձում ենք պատասխանել միևնույն հարցին. իսկ ի՞նչ, եթե ես ջնջեմ…

Ընտանիքը, հասարակությունը, հակառակ սեռը իրենց բնույթով, տեսակով չեն կարող համեմատվել աստծո հետ, որովհետև դրանց հետ անմիջական շփում կա, ինչը դու զգում և տեսնում ես: Ես չեմ ջնջում աստծուն, ես ջնջում եմ մարդու ստեղծած աստծուն: Տարբերություն ինձ թվումա կա:

Ելնելով իմ աշխարհայացքից, որ Աստված, դա ամեն ինչ է, այն ամենը, ինչ մեզ շրջապատում է, ինչ մենք տեսնում ենք, զգում ենք, լսում ենք, շնչում ենք և չգիտեմ էլ ինչ ենք անում մեր բոլոր վեց զգայարաններով և, դրան գումարած, նաև այն ամենը, ինչ մենք չենք տեսնում ու չենք զգում մեր զգայարաններով, - ելնելով այն հանգամանքից, որ ես էլ, դու էլ այդ Ամբողջական, Համայն Աստծո անբաժանելի, փոքրիկ, բայց շատ կարևոր մասերն ենք հանդիսանում, - ես մտածում եմ, որ եթե գոյություն չունենար Աստված, ուրեմն գոյություն չէր ունենա ոչինչ, և ես ու դու էլ այդ թվում, իհարկե:

Տեսակետդ պարզա:

Հրաժարվել Աստծոց, դա նույն բանն է, եթե մի օր քո ձախ ոտքի ճկույթը վերցնի ու հրաժարվի քո ամբողջ մարմնի գոյությունից…

Ես կասեի հակառակը. հրաժարվել աստծուց, նշանակում է հրաժարվել ճկույտի եղունգից: Ինձ համար: Չնայած ավելի լավա ցույց տամ թե աստծուն հավատում եմ, քան հրաժարվեմ եղունգից: