Դուք ձեզ երջանիկ զավակ համարում եք և եթե դուք ամուսնացած եք և ապրում եք առանձին,հաճախ եք այցելում ձեր ծնողներին...
Դուք ձեզ երջանիկ զավակ համարում եք և եթե դուք ամուսնացած եք և ապրում եք առանձին,հաճախ եք այցելում ձեր ծնողներին...
Եթե չհստակեցնեք թեմայի նպատակը ու դրա՝ հոգեբանության կամ փիլիսոփայությեն հետ կապը, ապա այն կարժանանա իր նախորդի ճակատագրին:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ամբողջ կյանքում ծնողները աշխատում են ամեն ինչ անել իրենց զավակների համար,որպեսզի նրանք իրենց երջանիկ զգան...Բայց դա միշտ է արդյոք հաջողվում ...երեխան ամեն ինչ ունենալով կարող է հոգեպես կապված չլինել իր ծնողների և այդպես ապրել,շատ ու շատ բաներ թաքցնելով նրանցից
Հետո՞, հիմա ի՞նչն ենք քննարկում, միգուցե Դուք որևէ պրոբլեմ ունեք, ներկայացրեք ձեր պրոբլեմը, միգուցե ուզում եք խոսե՞լ դրա մասին, էդ դեպքում հնարավոր է քննարկում ծավալվի։ջուր-ի խոսքերից
When life gives you lemons, make lemonade
ԵՍ հիմա և ծնող եմ և զավակ,առանձնապես որևէ պրոբլեմ չունեմ,բայց զգում եմ ,որ որքան աղջիկս մեծանում է,այնքան ավելի շատ է սկսում լռել:
Քա՞նի տարեկան է աղջիկը:
Այսինքն, որքանով որ հասկացա, քննարկման թեման երեխաների և ծնողների հարաբերություններն են, ավելի ստույգ, տվյալ դեպքում, երեխայի վստահությունը ծնողի նկատմամբ, գաղտնիքներով կիսվելը, սիրտը բացելը և այլն։ Հիմա դա ի՞նչ կապ ունի թեմայի առաջին գրառման հետ. թե դուք ամուսնացած եք և ապրում եք առանձին,հաճախ եք այցելում ձեր ծնողներին.։
When life gives you lemons, make lemonade
միգուց թեման շատ ընդլայնված վերնագիր է ստացել,բայց այնուամենայնիվ կապ կա.եթե հոգևոր կապը մեծ չէ,ինձ թվում է,որ ավելի մեծ տարիքում,մանավանդ երբ ամուսնանում են ևհեռանում տնից,ծնողների հետ նրանց շփումն ավելի է պակասում:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ