*
Վաղ առավոտյան շեփորների խելագար ձայնը կրկին հանեց քնից ինչպես ինձ, այնպես էլ եգիպտական բանակի ռազմիկներին: Ես արագորեն հագնվեցի ու անցա Մենեսի սենյակը: Բարեկամս արդեն ոտքի վրա էր:
- Նորություննե՞ր,- հարցական նայեցի Մենեսին:
- Այսօր ամեն ինչ կորոշվի Հայկ,- հանդիսավոր տոնով պատասխանեց բարեկամս,- հետախույզների մեր ջոկատներից մեկը անակնկալ հարձակման է ենթարկվել ձեր բանակի առաջապահի կողմից և գրեթե լիովին ոչնչացվել է: Սակայն մի քանի փրկված ռազմիկներ այնուհանդերձ կարողացել են լուր հասցնել ճամբար:
- Ո՞րն է քո տեղն այս ճակատամարտում, եղբայր,- հարցրեցի Մենեսին:
- Սկզբում փարավոնի հետ, բլրի վրա, իսկ հետո` ըստ իրավիճակի,- նետեց Մենեսն ու մենք դուրս եկանք վրանից:
Եգիպտական ճամբարում իսկական խառնաշփոթ էր տիրում: Այս ու այն կողմ էին վազում սևամորթ վարձկանները Քուշից ու կատաղի լիբիացիները Արևմտյան Մեծ անապատից: Ես քայլում էի այդ ամենին մազաչափ իսկ ուշադրություն չդարձնող Մենեսի հետևից և փորձում էի գնահատել ու հասկանալ իրավիճակը: Մարտակառքեր ես կարծես թե ընդհանրապես չտեսա և ուրեմն ճիշտ էր մեր այն տեղեկությունը, որ Եգիպտոսը մարտակառքեր չունի: Քիչ էին կամ համենայն դեպս գոնե աչքի չէին ընկնում նաև բուն եգիպտացիներից կազմված ջոկատները, փոխարենը լրջորեն աղմկում էին վարձկանները, որոնց բազմազգ խառմաբոխի մեջ ես հասցրեցի նույնիսկ առանձնացնել որպես հիանալի նետաձիգներ հայտնի կրետացիներին և իրենց անփոխարինելի մահակներով զինված Մեծ Անապատի որդիներին: Եբրայներ կարծես թե չկային:
- Մենք հիմա շարժվում ենք, Հայկ,- ուսի վրայից նետեց Մենեսը,- առջևում բարձրունքներ են, որից հետո սկսվում է հարթավայրը: Այդ բարձրունքներում էլ հենց մենք կտեղավորենք մեր հետևակի հիմնական ուժերը, իսկ թևերը կպահեն վարձկան ջոկատները:
Որպես լուռ համաձայնության նշան ես տարածեցի ձեռքերս ու փորձեցի հետ չմնալ բարեկամիցս:
- Կրետացի այս նետաձիգներն են հատկապես լավը, ես եմ դրանց վերջերս բերել Եգիպտոս,- շարունակեց Մենեսը,- այլ պայմաններում ես դա քեզ իհարկե ոչ մի դեպքում չէի ասի, բայց հիմա այդ ամենը կարծես թե արդեն որևէ նշանակություն չունի…
Ի վերջո կարգը գտած եգիպտական բանակը սկսեց դուրս գալ ճամբարից և, գալարվելով երկար մի օձի նման, ավելի արևելք գտնվող բլուրների վրա աստիճանաբար մարտակարգ ընդունեց: Այդ ընթացքում ես ու Մենեսը տեղավորվեցինք բլրակներից ամենաբարձրի լանջին, որի կատարին, մեկնվելով իր շքեղ ամպհովանու տակ, պառկել էր փարավոն Մերնեֆերին:
- Առաջին շարքում նետաձիգները, հետո վահանավոր հետևակը,- ծիծաղեցի ես,- ձեր մարտավարությունը առանձնապես էլ բացառիկ չէ:
- Ունենք այն, ինչ ունենք, Հայկ,- կարճ կապեց Մենեսը և մոտեցող սուրհանդակների հետ ինչ-որ տեղ գնաց:
Ես շարունակեցի դիտարկել եգիպտական բանակի բացազատվելը: Հետևակը շատ էր, չափազանց շատ և, դատելով արդեն մինչև հորիզոնը ձգվող երկարավուն շարքերի գորշ զանգվածից, մերոնք պետք է գործ ունենային ոչ պակաս, քան տասներկու բյուր ռազմիկների հետ: Այդ ընթացքում արևելքից, այնտեղից, որտեղից ծագում էին արեգակի առաջին շողերը ու վերջանում էր մարդկային տեսողության սահմանը, աննկատ հայտնվեց գորշ ու երկար մի շերտ և աստիճանաբար սկսեց մոտենալ: “Գրո՜ղը տանի”,- արյունը եռաց մեջս ու ես անհանգիստ կերպով ձեռքս թրիս տարա,- “տղերքը դեպի մարտ են գնում, իսկ ե՜ս… գրո՜ղը տանի...”,- թքեցի ես ու կրկին հիշեցի Անուշավանին: Ախր այս ամենը կանցնի, տոհմակից իմ տիրակալ, բայց չէ՞ որ վաղանցիկ այս փառքի համար Հայաստանը կհատուցի հետագա հարատև տկարությամբ...
Ուղղեցի զրահներս, ստուգեցի, թե արդյոք հեշտ է դուրս գալիս թուրս պատյանից ու որոշեցի սպասել Մենեսին: Իհարկե, բարեկամս հիմա ինչքան ասես, որ հոգսեր ուներ, բայց դե այստեղ էլ պետք է որ նա երևար:
Մեջբերել
Էջանիշներ