Ապրես, Արէա ջան, ուրախ եմ, որ այդ տպավորությունն ես ստացել: Կարծում եմ, որ Նոթերը հենց նման տպավորություն ստեղծելու ոգով էլ հենց այդ մասում գրված են և միայն ուրախանալ կարելի է, որ ասածդ տպավորությունը ստեղծվել է: Գիտես, այն տպավորությունն ունեմ, թե Հայկն ընդհանրապես նպատակ չի դրել երկար նկարագրություններ անել, բնություն և քաղաքներ նկարագրել: Մեր հերոսը պատմավեպի հեղինակ չէ, գրող չէ, նա ուղղակի մեզ է փոխանցում իր գլխով անցածը, իր ուրախացածն ու տառապածը և այս առումով նրա ոճը, իմ կարծիքն, իհարկե, լրջորեն տարբերվում է ոչ միայն մեր պատմավեպերի դասականների ոճից ("Առավոտ էր..."), այլև ներկայիս, ժամանակակից պատմավեպերի հեղինակների ոճից:Արէա-ի խոսքերից
Սա իմ ասած էքշն ոճն է, որի մասին, եթե հիշում ես, ես ժամանակին ասացի և հենց որն էլ անչափ պակասում է մեր պատմավեպերին: Մերոնք գերադասում են երկար նկարագրություններ տալ, բայց մարտի պատկերը փոխանցելիս միանգամից դառնում են սակավախոս: Իհարկե, սա բացատրվում է ռազմական պատմության ոլորտում մեր հեղինակների` բավարար գիտելիքներ չունենալով, բայց այնուհանդերձ` դա միայն բացատրություն է և ամենևին էլ չի զարդարում մեր պատմավեպերը...
Դե իսկ Շարուքենի բանակի թևի հարցով... էհհհ, կարծես թե կյանքը իրոք որ... պատմավեպ չէ...
Մեջբերել
Էջանիշներ