Lion-ի խոսքերից
Խնդիրն այն էր, որ մ.թ.ա. II հազարամյակում ձիերը դեռևս այնքան էլ կազմվածքով ամուր չէին, որ լիարժեք ծանր զինված հեծյալներ տանեին իրենց վրա: Հայկի հուշերից էլ է դա երևում: Այն ժամանակներում առավելագույնը, որ կլիներ, դա թեթև զինված հետևակ նետաձիգներին որպես հեծյալ ունենալն էր: Եվ ահա ինչ-որ տեղ մ.թ.ա. XVIII դարի կեսերից սկսած կատարվեց երկճաղավոր մարտակառքի գյուտը և արդյունքում ձիերը հետին պլան մղվեցին - բոլորին սկսեց թվալ, թե վերջ, ձիերի էպոխան անցավ, քանի որ, իրոք, մարտակառքով, այն էլ բաց տարածություններոում, ավելի արդյունավետ էր մարտնչել: Հետագայում, սակայն, մի կողմից մարդիկ սովորեցին մարտնչել մարտակառքերի դեմ, մյուս կողմից ակնհայտ դարձան սրանց թերությունները և վերջապես, ձիերը մեծացան ու խոշորացան և արդյունքում կրկին մարդիկ արդեն վերջնականապես եկան հեծելազորին:
Էջանիշներ