User Tag List

Էջ 31 53-ից ԱռաջինԱռաջին ... 2127282930313233343541 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 451 համարից մինչև 465 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 789 հատից

Թեմա: Հավերժության դատապարտվածը

  1. #451
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    *

    Հաջորդ օրը առավոտ ես վաղ արթնացա ու զգացի, որ այդ օրը ինձ կարևոր գործեր են սպասում: "Ո՞վ ես դու, տե՜ր",- քմծիծաղ տալով չգիտես էլ որտեղից այդ պահին մտքովս անցած հաջող այդ արտահայտության վրա, ես իջա պանդոկի առաջին հարկ` նախաճաշելու: Երեկվա խոսակցությունն այնքան բուռն էր անցել, որ ես չէի էլ հասցրել իմանալ, թե որտեղ պետք է այժմ փնտրել իմ հին ծանոթ Աբրամին, կամ ավելի ճիշտ, ինչպես նա է հիմա իրեն կոչում` Աբրահամին: Ի վերջո մտովի թափ տվեցի ձեռքս Աբրահամին գտնելու փորձերի վրա ու վստահության եկա, որ նա ինքը ի վերջո կգտնի ինձ: Դուրս եկա քաղաք զբոսնելու ու երևացի շուկայում: Այստեղ բոլորը թեժ կերպով քննարկում էին հյուսիսում ծավալվող բուռն իրադարձությունները: Ասում էին, որ հյուսիսում, Թորգոմի տան [1] հեռավոր երկրում, որտեղից Բիբլոսի ծովային եղբայր Տյուրոսի [2] շուկաներ էին մատակարարվում այստեղ հատկապես հարգի ձիեր և ջորիներ, լուրջ փոփոխություններ են տեղի ունեցել ու այս երկրում ապրող Հայկի որդիների մարտակառքերը ուղղություն են վերցրել դեպի հարավ: Առանց լուրջ դիմադրություն ցույց տալու արդեն իսկ ընկել էին Կարքեմիշը, Հալպան ու Ալալախը [3], իսկ Համմայի [4] տիրակալն էլ ըստ էության արդեն համաձայնել է ընդունել Թորգոմի տան գերիշխանությունը:

    Ներսս փոթորկվեց ու ես հեռացա շաղակրտողներից. ես հզոր կարդուս, որ իմ մարտակառքով դղրդացնում էին Միջագետքի քաղաքների պարիսպները, հիմա, այստեղ, ինչ-որ վաճառականների հետ կանգնած շաղակրտում եմ, այն դեպքում, երբ մերոնք… բայց հետո, շուկայից արդեն դուրս գալիս, հիշեցի Անուշավանին, փայլուն կերպով սկիզբ առած ողջ այս նվաճումների պատմությունն ու որոշակիորեն սառեցի:
    - Ես սպասում էի քեզ այստեղ գտնել, Հայկ,- լսեցի Աբրահամի ծանոթ ձայնն ու շուռ եկա:

    Աբրահամը, հենվելով գավազանին, առանց շտապելու մոտեցավ ինձ ու կանգնեց կողքիս:
    - Խառանում [5] սով էր և ես ստիպված եղա շարժվել դեպի հարավ: Պատերազմը գալիս է մեր հետևից, Հայկ, բայց մենք առայժմ կարողանում ենք հեռու մնալ նրանից:
    - Եբրայները խուսափում են պատերազմի՞ց,- զարմացած ձեռքերս տարածեցի ես,- ինչքան բան է, սակայն, որ ես բաց եմ թողել կողքովս:

    Մենք զրուցելով ուղղություն վերցրինք դեպի Բիբլոսի արևելյան դարպասը:
    - Եբրայները պատրաստ են պատերազմի, Հայկ, բայց այդ պատերազմը մեզ հետ ոչ մի առնչություն չունի: Մենք կուզենայինք հեռու մնալ այս ամենից, բայց պատերազմը մոտենում է արդեն նաև այս կողմերին: Իսկ այլ տեղ գնալ մենք արդեն ուղղակի չենք կարող:
    - Եվ ի՞նչ եք որոշել:
    - Վերջնական որոշումը դեռևս ընդունված չէ, բայց մոտավորապես արդեն հայտնի է: Շուտով մենք էլի կշարժվենք դեպի հարավ, դեպի Երիքով ու Ասկալոն [6], իսկ հետոն արդեն այնտեղ կերևա:
    - Քանանի երկի՜րը,- ժպտացի ես,- բայց իրենց երկրում ձեզ տեսնելուց քանանեացիները երևի թե այնքան էլ չեն ուրախանա:
    - Չեմ թաքցնի քեզնից, Հայկ, որ այս հարցում ես որոշակիորեն քո օգնության կարիքն ունեմ: Ես կուզենայի իմ եբրայներով միանալ ձեր մարտակառքերին ու նաև այդ միջոցով ստիպել քանանեացիներին ավելի հյուրընկալ լինել,- Աբրահամը քննախույզ մի հայացք գցեց վրաս ու լռեց:
    - Անհաջող պահ ես ընտրել դրա համար, Աբրահամ,- նայեցի զրուցակցիս ու շարունակեցի,- իմ և Հայկի որդիների ուղիները վաղուց արդեն բաժանվել են և մենք արդեն երկար ժամանակ է, որ միմյանց չենք հասկանում: Ես վաղուց չեմ եղել Հայաստանում, իսկ այդ երկրի արքաներն էլ իմ կողմից չսիրված մարդկանց շարքերում են:

    Մենք շարունակեցինք քայլել և մոտեցանք քաղաքի պարիսպներից հետո տարածվող փարթամ այգիներին:
    - Ես արդեն ոչինչ չունեմ, Աբրահամ, ու անվերադարձ կերպով հեռացել եմ Հայկի որդիներից: Ինչպես և ձեզ, հյուսիսից դեպի այս կողմ շարժվող պատերազմը ինձ ևս կստիպի թողնել այս քաղաքն ու հեռանալ:
    - Ինձ լավ օգնականներ պետք են, Հայկ,- ասաց Աբրահամը,- լավ օգնականներ, հատկապես նրանցից, որ հասկանում են ռազմական գործը: Դու կգա՞ս եբրայների հետ դեպի ավետյաց երկիրը մարդկության:

    Ես մի պահ բան չգտա պատասխանելու, իսկ հետո, նայելով դիմացս բարձրացող հաստաբուն կաղնուն, ասացի.
    - Հաստաբուն կաղնին, Աբրահամ, անշարժ կանգնած է իր տեղում ընդամենը շնորհիվ նրա միայն, որ արմատները իր խորը խրված են հարազատ հողի մեջ: Իմ արմատներն վաղուց արդեն կտրվել են հարազատ հողից և ես կարող եմ գնալ ցանկացած ուղղությամբ: Ու ես կգնայի էլ, բայց,- նայեցի Աբրահամի աչքերին ու շարունակեցի,- ամենուր ունայնություն է, ունայնությունից ունայնություն և ոչ մի բան ավել: Ես փորձեցի տեսնել, թե ինչքան խորն է ճագարի բույնը, բայց ակնակիտ խավարից բացի այնտեղ ուրիշ ոչ մի բան չտեսա: Բաց ինձ համար ճշմարտության քողը, ով տեր, ու ես կգամ քեզ հետ նույնիսկ թեկուզ մինչև ծայրը աշխարհի:
    - Բարի գալուստ, Հայկ,- ժպտաց Աբրահամն ու ձեռքը դրեց գլխիս,- ես ցույց կտամ քեզ, թե ինչքան խորն է ճագարի բույնը…

    ____________________
    [1] Հայաստանի անվանումներից մեկը, որը տարածված էր Ասորիքում:
    [2] Հայտնի ծովային առևտրական քաղաք Փյունիկիայում:
    [3] Քաղաքներ Հյուսիսային և Կենտրոնական Ասորիքում:
    [4] Քաղաք Կենտրոնական Ասորիքում:
    [5] Քաղաք Հյուսիսային Ասորիքում:
    [6] Քաղաքներ Պաղեստինում:
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  2. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    aragats (17.09.2011), armen9494 (17.01.2012), E-la Via (23.09.2011), Freeman (04.02.2012), Varzor (17.09.2011), Արէա (24.09.2011), Գեա (17.09.2011)

  3. #452
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    *

    Բիբլոսում գլորվող իմ օրերը սկսեցին անցնել բավականին հետաքրքիր: Ես մասնակցում էի եբրայների հավաքներին, որոնք Աբրահամը կանչում էր գրեթե ամեն օր` քաղաքի պատերից դուրս տարածվող այգում: Եբրայները հավաքվում էին ու, թեև նրանց մեջ կային նաև բավականին լուրջ արյուն թափած մարդիկ, կարելի էր միայն զարմանքով տեսնել, թե ինչպես է Աբրահամի ներկայությունը ստիպում նրանց սահմանափակել ողջ իրենց կատաղի բնությունն ու գեղեցիկ ձայնով հեզաբարո երգեր երգել: Բայց այդ հավաքներից դուրս մեր կողմից մի ժամանակ կյանքի պարգև ստացած երեխաների սերունդները կրկին վերադառնում էին իրենց սիրելի զբաղմունքին` քոչվոր անասնապահությանը, շրջիկ վաճառականներին մանր ծառայություններ մատուցելուն և, ինչու չէ, նաև, եթե առիթ լիներ, հաջող ավազակությանը:

    Աբրահամն ինձ արդեն ներկայացրել էր եբրայներին և ես, հաշվի առնելով նաև այն հանգամանքը, որ վատ չէի տիրապետում Անապատի որդիների լեզվին ու սովորույթներին, նրանց կողմից շատ արագ ընդունելություն գտա: Աստիճանաբար սկսվեց ստացվել այնպես, որ ես ավելի ու ավելի քիչ ժամանակ սկսեցի անցկացնել իմ հոգուն այնքան հարազատ դարձած բիբլոսյան այդ պանդոկում` ավելի ու ավելի շատ ժամանակ անցկացնելով ուրախ եբրայների միջավայրում: Ես մարտարվեստին երբեք էլ վատ չէի տիրապետել և այդ հանգամանքն իր հերթին մի արտասովոր կերպով էր ստիպում եբրայներին փնտրել իմ բարեկամությունը: Սրանք, որ զենքերից ամենալավը տիրապետում էին պարսատիկին և կարող էին քարերի իսկական մի հեղեղ թափել ցանկացած մեկի գլխին, բայց միաժամանակ սակայն խեղճանում էին մերձամարտում, հաճախ էին հիացմունքով դիտում թրամարտի ու ձեռնամարտի այն արդյունավետ հնարքները, որոնք ես առանց քաշվելու ցուցադրում և ուսուցանում էի իրենց: Աստիճանաբար սկսեցի փոխվել նաև ես. արդեն երկար մորուք էի թողել, երկարացրել էի նաև գլխիս մազերը և լրջորեն այրվել Ասորիքի արևի կիզիչ շողերի տակ: Ես արդեն լրջորեն կասկածում էի, որ այդ վիճակում նույնիսկ իմ երբեմնի լավ ծանոթներն ու զինակիցները կճանաչեին ինձ, մանավանդ որ նրանք ինձ արդեն վաղուց մեռածների շարքն են դասել:

    Օգտվելով եբրայների վրա ձեռք բերած իմ ազդեցությունից, ես անմիջական այդ մարդկանցից աստիճանաբար փորձում էի պարզել Աբրահամի իրական մտադրությունները: Իհարկե, մեծ հաշվով ոչ-ոք էլ ոչինչ չգիտեր, բայց որոշ ակնարկներից ընդհանուր տպավորություն ես որոշակիորեն կազմել այնուհանդերձ կարողացա: Ասում էին, որ ժամանակին Աբրահամի կողքին է եղել իր սիրելի կինը, աննման գեղեցկության տեր Սառան, որին Աբրահամը ներկայացրել է որպես իր քույր և զիջել Շալոմի [1] տիրակալ Աբիմելեխին [2]: Եբրայները շատ բան չգիտեին, բայց մի բան համենայն դեպս պարզ էր և դա այն էր, որ Աբիմելեխը դրանից հետո համաձայնել էր իր հաջորդ հռչակել հենց նույն այդ Սառային: Սրանից մի քանի տարի առաջ Աբիմելեխը մահացել էր և Շալոմում հիմա փաստացի տիրություն էր անում հենց մեր Աբրահամը, իսկ թե ուր էր կորել Սառան, ոչ-ոք այդպես էլ չկարողացավ հստակ ասել: “Այդ կինը աղավնու նման թռչելու հատկություն ունի, Խայա”,- գլուխներն էին օրորում եբրայները,- “և աստված ինքը միայն երևի թե գիտի, թե որտեղ կարող է հիմա լինել նա”,- շատախոսում էին զրուցակիցներս` չդադարելով հանդերձ խորը պատկառանք տածել իմ տարօրինակ ծանոթի նկատմամբ:

    Իսկ ժամանակն անցնում էր և աստիճանաբար եկավ աշունը: Շուտով Աբրահամը բավականին երկար ժամանակով մեկնեց և հանձնարարեց ինձ աչքս եբրայների վրա պահել: Աշնան կեսերին Աբրահամը ի վերջո վերադարձավ և նրա կցկտուր ակնարկներից ես ի վերջո հասկացա, որ նա կարողացել է հաջողության հասնել բանակցություններում, որ վարել է հայերին մարտի տանողի ու Սասու ցեղի առաջնորդի հետ:
    - Հայերին մարտի այդ տանողը հատկապես, Հայկ, հաղթանդամ ու շիկահեր այդ երիտասարդն է, որ արշավող բանակում առաջին խոսքի իրավունքն ունի: Թորգոմի արքան արշավող բանակի հետ չէ և բոլոր կարևոր որոշումները ընդունում է հենց այդ երիտասարդը,- եբրայների հերթական հավաքներից մեկից հետո պատմեց Աբրահամը,- դրա մոտ անչափ հարգի է նաև Սասու ցեղի առաջնորդի ձայնը, որը մի ծերունազարդ, բայց իր երիտասարդական իրական ավյունը պահպանած ռազմիկ է: Այնտեղ ես տեսա նաև Կասուի [3] իշխանին, Հայկ, Ագումին, բայց նա կարծես թե չի պատրաստվում այս կողմերը երևալ: Ագումն արդեն բավականին ծեր է ու, բացի այդ, իր սեփական տիրույթները Միջագետքում նրան լիովին բավարարում են:
    - Իսկ ի՞նչ վիճակում է հայերի բանակը, Աբրահամ, ես վաղուց է, որ հայ ռազմիկներ չեմ հանդիպել:
    - Մարտակառքերը, Հայկ, Ալիոնում դուք դրանցից շատ քիչ ունեիք, բայց հիմա, ինչքան ես եմ հասկանում, հենց դրանք են կազմում հայերի հարվածային հիմնական ուժը: Ու դրանք մեկը կամ տասը չեն, Հայկ, ես կասկածում եմ, որ գործ ունենք մարտակառքերի տասը հարյուրակից ոչ պակաս ուժերի հետ: Իսկ նույնիսկ մեկ մարտակառքի հետ դժվար է, շա՜տ դժվար,- գլուխն օրորեց զրուցակիցս,- ողջ թափով վրադ է սլանում երկու կամ նույնիսկ երեք ձիեր լծած, երկաթե ճաղավոր անիվներով ու մեծապես հենց երկաթից էլ պատրաստված մի սայլակ, որի լավ պաշտպանված հարթակից վրադ նետերի հեղեղ են թափում ու նիզակներով հարվածում են հատկապես դրա համար ընտրված երկու կամ երեք ընտիր ռազմիկներ: Մարտկառքերին նույնիսկ Բաբելոնի` թեփուկավոր զրահով պատված ու կուռ շարքերով մարտնչող ծանր հետևակայիններն էին դժվար դիմանում, իսկ այստեղ,- Աբրահամը կրկին գլուխն օրորեց ու ձեռքը թափ տվեց,- Տյուրոսի կամ Մեգիդոյի [4] տիպի քաղաքների անկանոն թեթև աշխարհազորը չէ հաստատ այն ուժը, որ կկարողանա կանգնեցնել դրանց: Գուցե թե միայն Եգիպտոսը, չգիտե՜մ,- շարունակեց զրուցակիցս,- նրանց աղեղնավորները վատը չեն և իրենք էլ անթիվ ռազմիկներ ունեն,- խոսքը վերջացրեց Աբրահամը:
    - Եվ ի՞նչ պետք է անենք մենք հիմա,- հարցրեցի ես:
    - Ես արդեն պայմանավորվածություններ ունեմ Սասու ցեղի առաջնորդի հետ և նա խոստացավ հայտնել այդ ամենի մասին իրենց գլխավորին: Եբրայները կմիանան մարտակառքերի ցեղի ռազմիկներին ու կշարժվեն դեպի Եգիպտոս,- պատասխանեց Աբրահամն ու լռեց:

    Օրերն անցնում էին և հյուսիսից մեզ վրա շարժվող պատերազմն ավելի ու ավելի էր իրականության գծեր ձեռք բերում: Պատմում էին, որ Թորգոմի ցեղի հպատակությունն արդեն իսկ ընդունել են Կառնան ու Կադեշը, ինչպես նաև ծովափնյա Արվադը [5]: Իսկ շուտով էլ արդեն Բիբլոսի քաղաքային շուկայում հայտարարվեց, որ Չորս Ծովային եղբայրները, այսինքն Տյուրոսը, Բեյրութը, Սիդոնն ու հենց նույն ինքը Բիբլոսը, միանում են Թորգոմի երկրի ձեռնարկումներին: Տարին մոտենում էր ավարտին, բայց Ասորիքի հարավում դա հանգեցնում էր ընդամենը հաճելիորեն զով մի եղանակի: Հիանալի ժամանակ էր այս կողմերում ու հատկապես Եգիպտոսում մարտական գործողություններ վարելու համար և ես գործնականում արդեն չէի էլ կասկածում, որ Աբրահամի կողմից որպես Սասու ցեղի առաջնորդ անվանված մաղխազական գնդի իմ հին զորանոցային ընկեր Սասունի` Աղձնիքի այդ հզոր իշխանի, ինչպես նաև արքաեղբայր Հայոմարտի հմուտ ձեռքերով ղեկավարվող հայոց ընտիր մարտակառքերն ու հետևակայինները շուտով կհայտնվեց նաև հենց Բիբլոսի շրջակայքում ու ուղղություն կվերցնեն ուղիղ դեպի Եգիպտոս…

    _____________________
    [1] Քաղաք Պաղեստինում, հետագա Երուսաղեմը:
    [2] Աբիմելեք (մ.թ.ա. XVIII դարի երկրորդ կես): Շալոմի տիրակալ:
    [3] Սեմիտները այդպես էին անվանում Կարդունիասի իշխանությունը:
    [4] Քաղաք Հարավային Ասորիքում:
    [5] Քաղաքներ Կենտրոնական Ասորիքում:
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  4. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    aragats (19.09.2011), armen9494 (17.01.2012), E-la Via (23.09.2011), Freeman (05.02.2012), Varzor (19.09.2011), Արէա (24.09.2011), Գեա (17.09.2011)

  5. #453
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    *

    Աբրահամն ինձ ավելի ու ավելի շատ էր սկսում հետաքրքրել: Մարդասեր ու ոգեկոչված, միաժամանակ, սակայն, ինձ չէր դադարում հետապնդել այն միտքը, որ իմ նորընծա բարեկամը իրականում ավելի հեռուն գնացող ծրագրեր ունի, քան ասում է: Ինչ արժեր միայն ինձ իր կողմնակիցների շարքերում հավաքագրելու այդ հետաքրքիր փորձը: Այս խնդրի վրա էի ես անընդհատ մտածում, երբ օրերից մի օր պատահականությունն ինքը հնարավորություն տվեց ինձ կարդալ անթափանց Աբրահամի գաղտնի ծրագրերը:

    Եբրայների հավաքը վերջացել էր ու մարդիկ արդեն ցրվում էին, իսկ ես ու Աբրահամ էլ զրուցում էինք քաղաքից դուրս տարածվող այգում, երբ զրուցակցիս հայտնեցին, որ մի մարդ ուզում է տեսնել իրեն: Շուտով մեր առջև կանգնեց ամբողջովին փոշեթաթախ և շրջմոլիկի տեսք ունեցող մոտ քառասնամյա մի հաղթանդամ անձնավորություն, որը ներկայացավ որպես շալոմցի սուրհանդակ:
    - Դու Շալոմի՞ց ես եկել,- հարցրեց Աբրահամը, ուշադիր տնտղելով զրուցակցին,- ի՞նչ նորություններ կան իմ սրտին այդքան հաճելի ձեր քաղաքում:
    - Շալոմից, տեր, անունս Լուլի է և ես նամակ եմ բերել քեզ Շալոմի կառավարչից,- խոնրահվեց սուրհանդակն ու շորի ծալքերի միջից հանեց գլանաձև ոլորված մի պապիրուս:
    - Մի ժամանակ շալոմցիք ընտիր հյուրընկալություն կազմակերպեցին ինձ համար իրենց քաղաքում,- ժպտալով ինձ դարձավ Աբրահամը,- և դրանից հետո այնտեղ ինձ միշտ էլ առանձնահատուկ հարգանքով են վերաբերվում` տեղեկացնելով քաղաքում կատարվող բոլոր կարևոր իրադարձությունների մասին:

    Աբրահամը բացեց պապիրուսը մի հայացք գցեց նրա վրա, վերադարձրեց սուրհանդակին և ծիծաղեց:
    - Ահա, տեսնո՞ւմ ես, Հայկ, մենք այստեղ մեծ իրադարձությունների նախաշեմին ենք, իսկ շալոմցիք ընդամենը հայտնում են ինձ իրենց կառավարչի առանձնահատուկ բարեհաճության մասին: Գնանք, Հայկ, գնանք հանգստանալու, շուտով մեզ բուռն իրադարձություններ են սպասում:

    Ես հրաժեշտ տվեցի Աբրահամին և բռնեցի Բիբլոսի ուղղությանը: “Գրողը քեզ տանի, Աբրահամ”,- սկսեց պտտվել գլխումս,- “սուրհանդակներ ես ընդունում Եգիպտոսից ու ներկայացնում ես դրանց որպես շալոմցիներ”,- քմծիծաղ տալով գլուխս քորեցի ես, հիշելով սուրհանդակի թևքի ներքևի կողմից աննկատ կերպով կարված ու ինձ այնքան լավ ծանոթ ճարմանդը,- “բարեբախտաբար իմ եգիպտացի բարեկամը կարևոր չի համարել փոխել իր հետախույզների պայմանանշանները և դա մեզ մե՜ծ հնարավորություններ է տալիս”:

    Անմիջապես էլ շրջվեցի քաղաք տանող ճանապարհից և թաքնվեցի մոտակա մացառուտների մեջ: Շուտով ճանապարհին երևաց արագ քայլերով դեպի իմ կողմը եկող սուրհանդակը: Պետք էր արագ որոշում ընդունել և ես կրկին դուրս եկա ճանապարհ: Դիտավորյալ կերպով դանդաղեցնելով քայլերս և հետևումս աչքի պոչով տեսնելով Բիբլոսին մոտեցող Լուլիին, արդեն քաղաքի դարպասների մոտ ես աննկատ առաջ թողեցի նրան և շուտով տեսա, թե ուր է այդքան շտապում սուրհանդակը: Ըստ երևույթին մի քանի օր ճանապարհին լինելը լրջորեն էր ազդել սուրհանդակի վրա և վերջինս ձգտում էր րոպե առաջ հագեցնել իրեն տանջող սովը:

    - Շալոմ,- իմ ապաստանած պանդոկը մտնելով խոնհարվեցի ես առանձնասենյակում արդեն բավականին կշտացած սորւհանդակին,- չէի սպասում քեզ այստեղ տեսնել, Լուլի: Թույլ տուր մեր հարազատ քաղաքում քեզ ոնց որ կարգն է հյուրասիրել:

    Անմիջապես էլ մոտս կանչեցի պանդոկապանին ու հրամայեցի լցնել սեղանը ամենաընտիր ուտելիքներով:
    - Ես արդեն կուշտ եմ,- փորձեց հրաժարվել Լուլին, բայց ես վճռականորեն պնդեցի ասածս: Ի վերջո շատ քչերն են ի վիճակի հրաժարվել ընտիր, բայց միաժամանակ նաև անվճար կերակրատեսակներից և Լուլին համաձայնեց: Շուտով Արծաթե լեռներից բերած ընտիր գինին կարծես թե սկսեց բացել լեզուս ու ես որոշեցի անցնել բուն խոսակցությանը.
    - Ես ինքս էլ այնտեղից եմ,- հնարավորինս մոտիկ տեղավորվելով զրուցակցիս, սկսեցի ես,- այնտեղի՜ց…,- բազմանշանակ տոնով շարունակեցի ես:
    - Շալոմի՞ց,- հարցրեց զրուցակիցս,- դու եղել ես մեր քաղաքո՞ւմ:
    - Չէ՜է՜,- թոթովեցի ես,- ի՞նչ գործ ունի սիպպարցի Խայան Շալոմում,- ցուցամատներիս բացասական շարժումներով նստած տեղումս օրորվեցի ես ու շարունակեցի,- ձեր քաղաքում ես չեմ եղել, բարեկամս, ու խոսքը ամենևին էլ Շալոմի մասին չէ: Խոսքն ա՜յ այն փոքրիկ ճարմանդի մասին է, որը նույնիսկ ճանապարհի փոշուց կեղտոտված վիճակում էլ փայլում է քո ձախ թևատակին,- ես ձեռքս մեկնեցի և, հընթացս զկռտալով, դողդողացող մատս ուղղեցի դեպի զրուցակցիս թևը:
    - Դու հարբած ես, բարեկամս,- որոշակիորեն գունատվելով ձեռքս հետ մղեց Լուլին:
    - Ես հարբած եմ, դու հարբած ես, մենք հարբած ենք,- օրորվեցի ես ու զկռտացի,- բիբլոսյան այս գրողի տարած ձկները կարծես թե մեջս սկսեցին խոսել, հը,- կրկին զկռտացի ու շարունակեցի,- բայց մեզ բոլորիս էլ ապրել է պետք, Լուլի, հենց թեկուզ այդ ձկներին համար…,- կախվեցի զրուցակցիս ուսից ու շարունակեցի,- ինքս էլ եմ այդ գործի վրա, ինչ դու, բայց, սը՜ը՜ը՜ս, այստեղ եթե դա հանկարծ իմանան, չէ՞, մեզ ուղղակի ծովը կնետեն:
    - Իմանա՞ն, ի՞նչը,- ավելի գունատվեց զրուցակիցս:
    - Բայց դու մի՜ մտածիր, Լուլի, մի՜ մտածիր, ես ոչ մեկին էլ բան չեմ ասի: Փող ինձ էլ է պետք ու համ էլ… ես չեմ ուզում, որ ձկները իրենք ինձ հետո ուտեն ու… հետո զկռտան:
    - Չե՜ե՜մ հասկանում,- փորձեց ոտքի կանգնել Լուլին,- ես երևի գնամ…
    - Մի՜ գնա, բարեկամս,- Լուլի թևից կախվեցի ես ու կրկին ստիպեցի նստել,- Չորսի Ծովային եղբայրությունը կարծես թե դարձել է Թորգոմի տան դաշնակիցը և այդ դեպքում, սը՜ը՜ը՜ս, քաղաքում հայտնված ամեն մի կասկածելի եգիպտացու, այն էլ իր կասկածելի պապիրուսներով, նրանք հաստատ ծովը կնետեն, հաստատ,- ձեռքերս թափահարեցի ես,- հաստատ բան եմ ասում քեզ, Լուլի, սրանք վաճառականներ են ու, թեկուզ հենց իրենց կաշվի համար միայն, ոչ մեկին չեն խնայի, ո՜չ մեկին, հաստատ բան եմ քեզ ասում: Բա՜ա՜ա՜,- գլուխս դրեցի սեղանին` տեսադաշտից չկորցնելով զրուցակցիս:
    - Գրո՜ղը տանի,- հուսահատված շուրջը նայեց Լուլին,- կարծես թե թակարդ է:
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  6. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    aragats (19.09.2011), armen9494 (17.01.2012), E-la Via (23.09.2011), Freeman (05.02.2012), Varzor (19.09.2011), Արէա (24.09.2011), Գեա (17.09.2011)

  7. #454
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    - Թակարդ է, բարեկամս, լրիվ ու լիակատար… թակարդ, ոնց որ այս գինին,- ես մի շնչով հերթական գավը դատարկեցի ու շարունակեցի,- բայց լավ է, որ կան հուսալի բարեկամներ ու, հը,- հերթական անգամ զկռտացի ես,- ամենակարևորը, սիրելի իմ սեղանակից, ամենակարևորը այն է, որ այդ բարեկամներին փո՜ղ է պետք:
    - Ի՞նչ ես ուզում դրանով ասել:
    - Ես Սիպպարում եմ ծնվել, Լուլի, բայց չգիտեմ էլ նույնիսկ, թե ով է եղել հայրս: Սիպպարը ինձ համար չկա: Ինձ համար ոչինչ չկա: Կա միայն փողը, իսկ այդ փողից Եգիպտոսը շա՜տ ունի: Դրա համար էլ իրականում ես աշխատում եմ Եգիպտոսի համար, ոնց որ դու կամ ուրիշը, այսքան բան: Վերջերս տեսա մեկին, որ անցնում էր այստեղով ու գնում էր դեպի Թորգոմի երկիր, հենց նա էր, որ ինձ ինչքան հնարավոր է փող տվեց և առաջարկեց… աշխատել Եգիպտոսի համար:
    - Ո՞վ է դա եղել,- հարցրեց Լուլին` զգուշավոր կերպով նայելով վրաս:
    - Չգիտեմ… անիծյալ լինես,- զկռտացի ես ու շարունակեցի,- ինչ-որ դեսպան էր…: Տվեց ինձ քո ճարմանդի նման մի ճարմանդ, որը ես հետո հիմարի պես խմեցի, տվեց բավականին միջոցներ ու… վերջ, բարեկամս, ազնիվ խոսք, այդքան բան:
    - Եվ ի՞նչ ես դու արել, Խայա, գոնե մի ինչ-որ բան իմացե՞լ ես,- որոշակիորեն թեթևացած ծիծաղեց զրուցակիցս:
    - Ս՜ը՜ը՜ս,- ցուցամատս շրթունքներիս դրեցի ես,- այդ դեսպանը, թե ով… մի խոսքով, ինձ այդ ճարմանդ տվողը, էլի… դու հասկանո՞ւմ ես…
    - Ըհը, հետո՞…
    - Հա, ուրեմն դա, էլի, ինձ հանձնարարեց մոտիկություն անել այս Աբրահամի հետ ու պարզել, թե ի՞նչ է իրականում նա մտածում այս ամենի մասին:
    - Եվ ի՞նչ ես պարզել:
    - Առայժմ միայն ենթադրություններ են, բարեկամս, ս՜ը՜ը՜ս… ու համ էլ…, ես կարո՞ղ եմ քեզ վստահել, հը՞:
    - Իհարկե կարող ես, չէ՞ որ մենք պայմանավորվեցինք,- պատասխանեց Լուլին:

    Ես խորը հառաչեցի ու շարունակեցի:
    - Այս Աբրահամը ուզում է իր երկիրը ստեղծել,- ասացի ես,- իր երկիրը, Լուլի, բա՜… բայց, ս՜ը՜ը՜ս,- ես ցուցամատս կրկին մոտեցրի շրթունքներիս,- սրա մասին ոչ մեկին ոչ մի խո՜սք:
    - Դեհ, իբր թե զարմացրիր, Աբրահամի գլխավորած այդ եբրայների ու արիների դաշինքի մասին այստեղ երևի թե միայն խուլը չի լսել:
    - Հա՜, ուզում է իր երկիրը ստեղծել,- փռթկացրի ես,- բա՜յց… բայց նրա միտքը արիները չեն, Լո՜ւլի: Շալոմի օրինակը վկա, սրա միտքը ամենևի՜ն էլ արիները չեն:
    - Բա ի՞նչն են,- տարակուսեց Լուլին,- եթե միանա արիներին ու հաջողությունը նրա կողմում լինեն, ապա նա կկարողանա իր փոքրիկ իշխանությունը ստեղծել Քանանում:

    Ես կրկին փռթկացրեցի.
    - Միամիտ մարդ ես դու, Լուլի, միամիտ, ահա թե ինչ կասեմ ես քեզ:
    - Դա՞ ինչու,- զարմացավ զրուցակիցս:
    - Ասա ինձ, Լուլի, եթե Աբրահամն իրոք այդպես ուզենար, ինչո՞ւ պետք է նա կասկածելի սուրհանդակներ ընդուներ Եգիպտոսից, հ՞ը: Եթե նա ուզենար, որ իր ու արիների գործը իրոք հաջողություն ունենա, ինչո՞ւ պետք է նա կապեր հաստատեր Եգիպտոսի հետ ու խանգարեր իր իսկ սեփական գործին:

    Լուլուն ոչինչ չպատասխանեց, իսկ ես շարունակեցի.
    - Ես այստեղ բաներ եմ նկատել, բարեկամս, որոնք կուզենայի թանկ գնով վաճառել այն առատաձեռն դեսպանին: Բայց ափսո՜ս, հիմա ես ուղղակի չգիտեմ, թե որտեղ կարելի կլինի գտնել նրան…
    - Ես ևս կարող եմ առատաձեռն լինել,- ծիծաղեց Լուլին,- բայց ասածդ հաստա՞տ դրան արժե:
    - Արժե, բարեկամս, արժե՜… եթե իհարկե վճարես: Օրինակ, Աբրահամի կինը կորել է և ոչ-ոք չգիտի նրա տեղը, դա քեզ տարօրինակ չի՞ թվում:
    - Չէ՜է… այսինքն հա՜ա՜… չգիտե՜մ,- շփոթվեց զրուցակիցս:
    - Իսկ ինձ թվում է: Մի անգամ Աբրահամի կինը կորավ ու հայտնվեց Շալոմի տիրակալի հարեմում: Ի՞նչ եղավ հետո՞, ճի՜շտ է, Շալոմն անցավ Աբրահամին: Հիմա Աբրահամի կինը նորից է կորել ու… այ շարունակությունը դեռ չգիտեմ,- ձեռքս խփեցի կրծքիս ու շարունակեցի,- գրողի տարած շարունակությունը ես առայժմ դեռ չգիտեմ ու այստեղ է, որ ես կարող եմ միայն ու միայն ենթադրություններ անել: Բայց կարծես թե վստահ եմ, որ նրա կինը էլի է հայտնվել որևէ մեկի հարեմում ու այդ որևէ մեկի իշխանությունը շուտով կանցնի Աբրահամին: Այս ամենի մեջ ինձ միայն առայժմ մի բան է մութ մնում, բարեկամս,- կախվեցի Լուլիի ուսից ու զկռտացի ուղիղ նրա երեսին,- ում հարեմում է հայտնվել այդ կինը և, հետևաբար, ում իշխանությունն է, որ շուտով կանցնի Աբրահամին:

    Թափածս ջանքերից կարծես թե հոգնած, ես գլուխս դրեցի սեղանին, բայց միաժամանակ էլ կրկին աչքի պոչով սկսեցի դիտարկել Լուլիի մտահոգ դեմքը:
    - Բայց ո՞նց պիտի այդ մարդը կորցնի իր իշխանությունն ու այն տա Աբրահամին, հը՞, Խայա, դու այդ պահը չասացիր:

    Ես բարձրացրեցի գլուխս ու, նայելով զրուցակցիս, կարեկցաբար թփթփացրի նրա ուսին:
    - Դու կարծես թե իրոք դեռ երիտասարդ ես, Լուլի, ու լավ չես ճանաչում կանանց և իրերի բնույթը: Ենթադրենք, մի՜ պահ ուղղակի, ենթադրենք, թե Աբրահամի կինը հայտնվել է Եգիպտոսի պես մի պետության տիրակալի հարեմում, հնարավոր է, չէ՞:
    - Է հետո՞:
    - Ըհը՜: Ու մի պահ էլ հիշենք, որ, եթե Եգիպտոսի պես մի պետության մեջ տիրակալը հանկարծ անժառանգ է մահանում, ապա գահին հայտնվում է նրա կինը, ճի՞շտ է:
    - Ես առայժմ չեմ հասկանում,- ուսերը թոթվեց Լուլին,- տիրակալին ոչնչացնելը այդքան էլ հեշտ չէ, իսկ այդ դեպքում էլ նրա դավադիր կնոջը ավելի շուտ մահը կսպառնա, քան Եգիպտոսի գահը: Ու դրանից բացի էլ, ես չեմ հասկանում, թե ինչ գործ ունի այստեղ Աբրահամը ու ո՞նց պիտի ինքը հասնի Եգիպտոսի գահին:
    - Ոչ մի կերպ, բարեկամս, ոչ մի կերպ,- կրկին գլուխս դրեցի ձեռքերիս ու սկսեցի նիրհել,- ոչ մի կերպ, բարեկա՜ա՜մ՜սսսս, ոչ մի կերպպ… եթե իհարկե միայն…,- գլուխս կրկին բարձրացրեցի ու, դժվարությամբ բացելով աչքերս, անիծյալի պես հերթական անգամ զկռտացի,- եթե իհարկե միայն Աբրահամի այդ կորած կինը միևնույն ժամանակ նաև նրա քույրը չլինի:
    Վերջին խմբագրող՝ Lion: 17.09.2011, 22:31:
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  8. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    aragats (19.09.2011), armen9494 (17.01.2012), E-la Via (23.09.2011), Freeman (05.02.2012), Varzor (19.09.2011), Արէա (24.09.2011), Գեա (17.09.2011)

  9. #455
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    - Իի՞նչ,- աչքեր չռեց Լուլին:
    - Բա՜ա՜: Իսկ բոլորին է հայտնի, որ Եգիպտոսի նման պետության մեջ գահը երբեմն նաև քրոջից է անցնում եղբորը ու հակառակը: Ճի՞շտ է, չէ՞, դու էլ կհաստատես, որ դա այդպես է: Աբրահամի կինը ու միաժամանակ նաև նրա քույրը կամուսնանա Եգիպտոսի փարավոնի հետ, կհմայի այդ փարավոնին ու կհասնի նրան, որ իրեն առաջին կին կհռչակեն, հետո, արիների հարձակման ամենաթունդ պահին շարքից կհանի նույն այդ փարավոնին, իսկ եբրայներն էլ ճակատամարտի ժամանակ կդավաճանեն արդեն արիներին ու կօգնեն Եգիպտոսին հետ մղել դրանց հարձակում երկրի վրա: Եղբայրը, որպես իսկական հերոս, կմիանա քրոջը, հենց այդ ժամանակ էլ նրանք կհայտարարեն փարավոնի մահվան մասին ու հանգիստ կտիրեն ողջ Եգիպտոսին:
    - Ամեն ինչ այդքան հե՞շտ կլինի,- զարմացած հարցրեց Լուլին:
    - Ինքդ մտածիր, բարեկամս,- թափահարեցի ձեռքերս զրուցակցի առջև,- ձեռքի տակ կլինեն եբրայների հնազանդ ջոկատները, որոնք առաջացած խառնաշփոթի պայմաններում հզոր հենարան կհանդիսանան աստծո իրենց մարգարեին համար, սա քեզ մեկ,- ծալեցի աջ ձեռքիս ճկույթը,- Եգիպտոսը ավանդույթների երկիր է և ոչ-ոք երևի թե լրջորեն չի հակառակվի այդ ամենին, մանավանդ եթե գործը նուրբ արվի ու փարավոնի բռնի մահը ոչ-ոք չկասկածի, սա քեզ երկու և վերջապես, եթե երկրին իրոք էլ արտաքին վտանգ սպառնա, իսկ այդ վտանգը իրոք որ հաստատ կսպառնա, քանի որ արիների առաջին անհաջող հարձակմանը հաստատ կհետևի երկրորդը, ուրեմն այսպես, եթե Եգիպտոսին իրոք որ արտաքին լուրջ վտանգ սպառնա, ոչ մի իսկական եգիպտացի դեմ դուրս չի գա նոր փարավոնին… սա էլ քեզ երեք,- ծալեցի մյուս մատս ու կռթնեցի սեղանի ծայրին,- պատահական չի, Լուլի, որ այդ Աբրահամը իր եբրայներին հենց մարտակառքերի դեմ մարտնչել է սովորեցնում, ինքն է ասել, բարեկամս, կարող ես չկասկածել…
    - Խելքի մոտ բաներ ես ասում, Խայա, հնարավո՜ր է,- ձգեց Լուլին,- ու այդ մասին ես պետք է…
    - …Ում որ պետք է, բարեկամս, ում որ պետք է,- ծուլորեն ժպտացի ես,- ինձ համար որևէ տարբերություն չկա, եթե իհարկե հենց հիմա դու ինձ վճարես: Իսկ եթե չվճարես, ես երկուսիս էլ կկործանեմ, մեկ է, ես արդեն կործանված եմ:
    - Իսկ եթե վճարե՞մ…,- խորամանկ տոնով հարցրեց Լուլին:
    - Այն ժամանակ ես խոստացա ծառայել այն դեսպանին, որ հետո կորավ, ի՜նչ լավ մարդ էր,- շարունակեցի ես,- հիմա էլ կծառայեմ քեզ, հը,- կրկին զկռտացի ես,- կարևորը լավ վճարես, Լուլի, ու ես ամեն ինչ կիմանամ ու կհայտեմ քեզ` լրիվ ու ճիշտ, հը՞, ի՞նչ ասացիր:
    - Ասացի, Խայա, որ դու լիուլի վճարված կլինես,- ձեռքը ուսիս դրեց Լուլին,- դու դժգոհ չես մնա, բարեկամս, մանավանդ որ ես ինքս էլ եմ պատրաստվում հաստատվել այստեղ, իսկ հետո էլ միանալ Աբրահամի եբրայներին: Ահա քեզ այս փոքրիկ ադամանդը, բարեկամս, հետո սրան կավելացնեմ էլի նորերը,- Լուլին ինձ տվեց փոշեհատիկի չափ մի ադամանդ ու ժպտաց:
    - Դու լա՜վ մարդ ես, Լուլի, ու երդվում եմ Աբրահամի այդ աստծո անունով, դու չես փոշմանի,-ասացի ես, ադամանդը զգուշորեն տեղավորեցի շորիս կարի տակ ու սկսեցի ոտքի կանգնել:
    - Գնանք, գնա՜նք, Խա՜յա, արդեն ուշ է, մութն ընկնում է, իսկ ես դեռ պետք է ինձ համար բնակարան գտնեմ…
    - Չե՜ե՜ե՜մ թողնի,- կախվեցի զրուցակցիս ուսից,- դու լա՜վ մարդ ես, Լո՜ւլի, ու ես չե՜մ թողնի, որ մութ գիշերով դու թափառես այս կասկածելի քաղաքի փողոցներով: Ահա այստեղ, վերևում, իմ սենյակն է, արի այնտեղ, կքնե՜ս, կհանգստանա՜ս… չէ՜է՜է, ասացի չե՜մ թողնի,- արդեն ողջ մարմնով ընկա զրուցակցիս ուսին ու մրթմռթացի,- դու լավ մարդ ես, Լուլի, դու լավ մարդ էս ու ես էլ… չեմ կարողանում քայլել,- վերջնականապես ընկա զրուցակցիս վրա ու լռեցի:
    - Անիծյալ հարբեցող,- քրթմջաց Լուլին,- դե լավ, կարելի է թերևս մեկ գիշեր անցկացնել այս հարբեցողի որջում, կարծես թե իրոք որ մութ է և թափառել էլ այս անիծյալ քաղաքի փողոցներում նման խավարում իրոք որ ես ինչ-որ չեմ ուզում…
    Լուլին վերցրեց ինձ ուսին և, ճկռտալով ծանրությանս տակ, հանեց ինձ վերևի իմ սենյակը: Պառկեցնելով ինձ հատակին փռված կարպետի վրա` Լուլին ինքն էլ հանվեց և, առանց քաշվելու տեղավորելով իմ սեփական անկողնում, մի քանի րոպե անց սենյակս սկսեց դղրդացնել իր հզոր խռմփոցով և մեղմիկ սուլոցներով…
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  10. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    aragats (19.09.2011), armen9494 (17.01.2012), E-la Via (23.09.2011), Freeman (05.02.2012), Varzor (19.09.2011), Արէա (24.09.2011), Գեա (17.09.2011)

  11. #456
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    *

    “Եվ այսպես, հարգելին իմ Աբրահամ, դու ծրագրեր ունես և այն էլ ի՜նչ ծրագրեր”,- խորհում էի ես, զբոսնելով Բիբլոսի փողոցներով,- “բոլորին խառնել իրար և այդ խառնաշփոթում ձեռք գցել ամենամեծ որսը, ճակատով իրար խփել մեծ տերությունները և արանքում քեզ համար ամենախոշոր պարգևը հափշտակել”,- պտտվում էր գլխումս անընդհատ և ես փորձում էի հասկանալ իրավիճակը:

    Եթե մի պահ ընդունեինք, որ Աբրահամը հավատարիմ է արիներին ու իր եբրայներին նրանց հետ համահավասար մարտի կտանի, ապա նորօրյա այս մարգարեին խանգարել թերևս իրոք որ չարժեր: Ես գլուխս թափ տվեցի ու միանգամից էլ դեն վանեցի ինձնից այդ պարզունակ միտքը: Աբրահամը երբեք էլ ոչ-ոքի հավատարիմ չի եղել, նա նույնիսկ իր կնոջն է զիջել Շալոմի տիրակալին հանուն նույն այդ քաղաքում իշխանության հասնելու, ի՞նչ են այդ դեպքում արիները: Ես մտովի քմծիծաղ տվեցի, հիշելով մեր կերուխումը Լուլիի հետ, նրա կմկմոցները, հզոր խռմփոցն ու իմ գիշերային խարխափումը սենյակային հյուրիս հոտավետ հանդերձների մեջ, ախր եղբայր իմ Աբրահամ, չէ՞ որ դու կասկածելի սուրհանդակներ ես ընդունում Եգիպտոսից ու այդ սուրհանդակներից մեկն էլ իր պապիրուսով քեզ ուղակիորեն պատվիրում է պատրաստ լինել մոտակա գործողություններին: Եթե մի պահ կրկին ընդունենք, որ դու հավատարիմ ես մեր հարազատ Թորգոմի տանը, ապա ի՞նչ գործ ունի մեր պատվարժան Լուլին քեզ մոտ և ինչո՞ւ իմ պես հարբած մարդու թոթովանքները նա այդպես էլ չժխտեց: Չէ՜է՜է՜, իրոք որ իմ մարգարե բարեկամը այս անգամ կարծես թե որոշել է խաղալ ոչ թե նույնիսկ երկու, այլ երեք ճատրակային տախտակների վրա և, հիմարացնելով բոլոր-բոլորին, արանքը ճղել ամենամեծ պարգևով: Այսպիսով առաջին հետևությունը ես համենայն դեպս ունեմ` դու հատարիմ չես արիներին, Աբրահամ, ահա թե ինչ կասեմ ես քեզ, բարեկամս:

    Մոտեցա դարպասներին և, սիրալիր ժպտալով դրանց կողքին նստած պահակներին, դուրս եկա քաղաքից: Քո եբրայներն իմ լավ ընկեր Սասունի և Հայոմարտ անունով այն հիանալի երիտասարդի բանակի համար իրոք որ արդեն վտանգավոր են դառնում, հարգելին իմ Աբրահամ, ու դրա դեմը պետք է վճռականորեն առնել: Այս պայմաններում երևի թե ճիշտ կլիներ, որ ես ուղղակի իմաց տայի մերոնց ու քեզ չեզոքացնեին, բայց առայժմ դա անելը ինձ համար դժվար է, քանի որ ես չեմ կարողանա առանց այս ամենը բացահայտելու նույնիսկ Սասունին համոզել եբրայներին չեզոքացնելու հարցում: Կար նաև մեկ այլ ու ոչ պակաս կարևոր հանգամանք` եբրայները առայժմ ցրված են և նրանց հարվածելու դեպքում մենք ռիսկ ենք անում բռնել նրանց ընդամենը փոքր մի հատվածին` լրջորեն թշնամանալով այս անապատում թափառող նրանց ավելի մեծ ու կատաղած հատվածի հետ և հարվածի տակ դնելով մեր բանակի հաղորդակցման ուղիները: “Լավ, այդ մասին ես դեռ կմտածեմ ու, ես վստահ եմ, հարգելին իմ քարոզիչ, ելք դեռ ես կգտնեմ: Բայց մի ուրիշ կարևոր գործ էլ կա` չի կարելի նաև թողնել, որ քո կինը, աղավնու թևերով այդ գեղեցկուհիդ, տիրություն անի մեր հակառակորդ Եգիպտոսում… գրողի՜ տարած”,- անակնկալ փայլատակումից ձեռքս խփեցի ճակատիս,- “թող գրողի բաժին դառնամ, բայց ես կարծես թե ես գլխի եմ ընկնում, թե ով է քո այդ գեղեցիկ կինը: Անիծյալ լինեմ ես ու գետնի տակն անցնեմ, բայց ես չեմ ճանաչում որևէ մի այլ կնոջ, որ կկարողանա հզոր երկրների տիրակալների վրա ավելի մեծ ազդեցություն ունենալ, քան իբր թե աղավնի դարձած ու մեր արյունը ժամանակին այդքան պղտորած այն անպետք Շամին”:

    Ես կանգնեցի մոտակա ծառի տակ ու փորձեցի մտքերս ժողովել: “Շամին Եգիպտոսում է, Մենեսը ևս այնտեղ է: Այլ պայմաններում թերևս կարելի էր սպասել, որ այս երկուսը շուտով կսկսեն իրար միս ուտել, բայց հիմա, երբ Եգիպտոսի համար խիստ կարևոր է եբրայների աջակցությունը կամ, ավելի ճիշտն ասած, նրանց դավաճանական հարվածը արիներին մարտի դաշտում, ես լրջորեն կասկածում եմ, որ ամենևին էլ ոչ հիմար Մենեսը կսրի իրավիճակը”,- նստեցի ծառի տակ ու շարունակեցի խոհերս,- “այստեղ միայն մեկ ելք է մնում, որևէ կերպ այդ փարավոնի գանգին հասցնել, որ նրան մահացու վտանգ է սպառնում: Լուլիի միջոցով ես որոշ քայլեր երեկ իհարկե արդեն արեցի, բայց Լուլիին այդ ամենը կասի Մենեսին, իսկ սա էլ, համենայն դեպս գոնե առժամանակ, փարավոնի նոր այդ կնոջ դեմ քայլեր չի անի, եբրայների աջակցությունը, գրո՜ղը տանի”: Կրկին քորեցի ճակատս ու փորձեցի ավելի հստակ պատկերացնել իրավիճակը:

    Լավագույն տարբերակն այն կլիներ, որ ես կարողանայի ապացուցել Աբրահամի վտանգավոր մտադրությունները մերոնց և մեկ վայրում հավաքված եբրայները վնասազերծվեին, որով իսկ Շամի հետագա առկայությունը Եգիպտոսում կկորցներ հետագա որևէ իմաստը: Ոտքի կանգնեցի և ուղղություն վերցրեցի դեպի քաղաք, լավագույն տարբերակը դա՜ կլիներ, իհա՜րկե, բայց դրան դեռ հասնե՜լ էր պետք…
    Վերջին խմբագրող՝ Lion: 17.09.2011, 22:45:
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  12. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    aragats (19.09.2011), armen9494 (17.01.2012), E-la Via (23.09.2011), Freeman (05.02.2012), Varzor (19.09.2011), Արէա (24.09.2011), Գեա (17.09.2011)

  13. #457
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    *

    Արդեն մի քանի օր էր, ինչ տեղացիների լեզվով ասած Թորգոմի տան երկրի բանակը ճամբարել էր քաղաքից արևելք տարածվող լայնարձակ դաշտում և ճանապարհին հետ մնացած ուժերն էր կենտրոնացնում: Մոտենում էր դեկտեմբեր ամիսը և, ինչպես և ես էի ենթադրում, ամենալավ ժամանակն էր Եգիպտոսի դեմ պատերազմելու համար: Հաշվի առնելով, որ անչափ մեծացել էր հավանականությունը հանդիպել ծանոթ դեմքերի, ես կտրուկ սահմանափակել էի ոչ միայն իմ մերձքաղաքյա զբոսանքները, այլ նույնիսկ տնից սովորական դուրս գալը: Ճիշտ է, ինձ հիմնականում որպես ծերունի հիշող և մտովի վաղուց արդեն հրաժեշտ տված մարդկանց համար ի դեմս իմ երկար մորուքով, արևախանձ դեմքով ու երկար սքեմի մեջ ծպտված կերպարանքի երևի թե ամեն դեպքում դժվար կլիներ ճանաչել երբեմնի Հայկին, բայց դե ավելորդ զգուշությունը համենայն դեպս չէր խանգարի:

    Մարտակառքերի հարյուրյակները տեղակայվել էին քաղաքից դուրս, բայց այ ռազմիկներին ոչինչ չէր խանգարում մանր ու մեծ խմբերով երևալ Բիբլոսում և իմ սրտին արդեն այնքան կարոտած դարձաձ խոսք ու զրույցով լցնել այդ հինավուրց քաղաքի փողոցները: Աբրահամին ու Լուլիին քիչ էի տեսնում: Սրանք եբրայների գործողությունները կարգավորելու նպատակով մեկնել էին անապատներ և ամենաշատը, որ այս պայմաններում ես ինձ թույլ էի տալիս, անվերջ քրքրվող իմ ոտնամանները նորոգելու պատրվակով կոշկակար Մալկուի մոտ բավականին հաճախ երևալն էր:

    Դեկտեմբերի սկզբներին ճանապարհին որոշակիորեն ուժերը ձգած մեր բանակը արդեն վաղուց սեղմվել էր, իսկ Տարսուից առաջխաղացած ռազմանավերն էլ տաս օրից ավել է, ինչ խաղաղորեն հանգրվանել էին Բիբլոսի ընդարձակ նավահանգստում: Հենց ադ օրերին էր, որ մարտակառքերի մոտ սկիզբ առած ակտիվությունից ես անսխալ կերպով ենթադրեցի, որ մեր բանակը շուտով կրկին շարժի մեջ կմտնի:

    Անելիքս վաղուց էի որոշել և, շռայլ կերպով փակելով հաշիվներս շնորհակալական ջերմ խոսքերով ինձ ճամփու դրած պանդոկապանի հետ, ես միացա կոշիկների իր բեռները ջորիների վրա բարձած ու արշավող բանակի հետևից ուղղություն բռնած Մալկուի փոքրիկ քարավանին: Առջևում Քանանի երկիրն էր, երկիրը, որի ավետյաց երազանքով Աբրահամը վառել էր իր դյուրավառ եբրայներին, բայց որը նա իրականում պատրաստվում էր որպես հասարակ մի մանրադրամ հեշտորեն փոխանակել շքեղ և ամենազոր Եգիպտոսի հետ:

    - Քանանի երկիրը Թորգոմի ժողովրդին լուրջ չի դիմադրի,- արդեն մեր ճանփորդության երրորդ օրը խոսք բացեց Մալուն, երբ մենք հանգստանում էինք Բեթ-Շան ամրոցի շուրջ տարածվող օազիսի հովում,- Եգիպտոսն է, ուրիշ ոչինչ չկա: Բոլորն էլ հասկանում են, որ առաջնությունը ըստ էության վիճարկում են երկու այս երկնահաս հսկաները և սրանց կռվում ոտքի տակ տրորվել ոչ-ոք էլ մեծ հաշվով չի ցանկանա:
    - Դու ճիշտ ես, Մալկու,- գլխով արեցի ես ու մի մեծ կում արեցի սառը ջրով լի կժից,- բայց բաց դաշտում նույնիսկ Եգիպտոսին էլ դժվար կլինի դիմադրել Հայկի որդիների այս մարտակառքերին, չհաշված դեռևս ոտքից գլուխ ընտիր զենք ու զրահով զինված և լայնալիճ աղեղները գրողի տարածի ճարպկության բանեցնող ռազմիկներին: Եգիպտացիք հիմար ժողովուրդ չեն և կարծում եմ, որ նրանք ևս այս ամեն մասին մտածած կլինեն:

    Մալկուն խեթ մի հայացք գցեց վրաս, իսկ հետո նորից անտարբեր տեսք ընդունեց: Մեր խոսակցությունը ըստ էության դրանով էլ վերջացավ, քանի որ շուտով կշտացած ջորիների ձայները մեզ հուշեցին, որ մենք կարող ենք շարժվել:
    Վերջին խմբագրող՝ Lion: 19.09.2011, 07:52:
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  14. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    aragats (19.09.2011), armen9494 (17.01.2012), E-la Via (23.09.2011), Varzor (19.09.2011), Արէա (24.09.2011), Գեա (19.09.2011)

  15. #458
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    *

    Քանանի երկիրը, ինչպես և կարելի էր սպասել, որևէ դիմադրություն ցույց չտվեց և արդեն դեկտեմբերի վերջերին էր, որ հայոց մարտակառքերի հարյուրյակները ճամբարեցին Եգիպտոսի ամենասահմանին գտնվող քանանեացիների Շարուքեն բերդաքաղաքի [1] շրջակայքում տարածվող լայնարձակ տափաստանում: Արշավի մեջ գտնվող մեր հիմնական ուժերը, բնականաբար հետ մնալով մարտակառքերից, կրկին էին ձգվել, իսկ դիմացն արդեն եգիպտական սահմանն էր: Այստեղ էր միայն, որ ես թեթևացած սրտով համոզվեցի, որ բազմափորձ Սասունն ու խելամիտ Հայոմարտը զերծ են մնում ցրված ու հիմնականում մարտակառքերից կազմված ուժերով եգիպտական նենգադավ անապատներում խորանալու մտքից: Պետք էր հավաքել ուժերը և միայն դրանից հետ սրընթաց-մահացու հարված հասցնել հակառակորդին, այս պատգամն էր մեզ փոխանցվել դեռևս հորիցս ու ես ուրախությամբ զգացի, որ մեր զորակաները այս անգամ ևս մտահան չեն արել այն: Մտահան չէր արված նաև մարտադաշտում մարտակառքերի մարտական ապահովման հարցը, քանի որ մարտակառքը, ինչքան էլ ինքնին այն հզոր զենք լինի, առանց հետևակի աջակցության մարտ վարելիս միշտ էլ որոշակիերեն խոցելի է դառնում: “Հետևակը պետք է ապահովի մարտակառքերի թևերն ու թիկունքը, պաշտպանի դրանք անակնկալ կերպով մարտակառքի անմիջական հարևանությամբ հայտնված թշնամու ռազմիկներից”-, այս ու նման մտքերն էին պտտվում ուղեղումս, երբ ես զբոսնում էի հայկական ճամբարած բանակի մոտակայքում և հեռվից դիտարկում մեր հոյակապ այդ ռազմական այդ կառքերը:

    Շարուքենի մոտ կենտրոնացած լայնարձակ ճամբարը ամեն օր նորանոր ջոկատներ էր ընդունում: Ըստ իմ հաշվարկների արդեն ժամանել էր մեր հետևազորի հիմնական մասը և շուտով տղերքը պետք է, որ մտնեին արդեն բուն Եգիպտոսի տարածք: Բայց ձեռքները ծալած չէին նստում նաև Մենեսի հետախույզները և մոտակա արմավենիներից կախված հենց դրանց օրորվող մարմինները դիտարկելով էի ես զբաղված, երբ անակնկալ սուր զգացումն ունեցա ու հետևիցս ծանոթ ձայն լսեցի.
    - Այս վիճակում աստծո դատաստանին սրանք երևի թե ավելի մոտիկ կլինեն, Հայկ, քան ես ու դու միասին:

    Շուռ եկա և տեսա իր անբաժան գավազանին հենված և երկար սքեմի մեջ փաթաթված Աբրահամին.
    - Ձերոնք դաժան են վարվում հետախույզների հետ, Հայկ, բայց զուտ ռազմական անհրաժեշտության տեսակետից ամեն ինչ, իհարկե, ավելի քան արդար է. բանակային գաղնիքները պետք է պինդ պահել:
    - Այո, ինչպես և միշտ, այս անգամ էլ ես դու արդարացի բաներ ասում,- մոտեցա Աբրահամին, սեղմեցի նրա ձեռքն ու գրկեցի,- դու չէիր հերիքում ինձ, ուսուցիչ, ու ես գիտեի, որ քեզ արդեն կհանդիպեմ ոչ թե Բիբլոսում, այլ այստեղ:
    - Անքննելի են աստծո ճանապարհները, Հայկ,- գրկիցս ազատվելուց հետո սուր հայացքով վրաս նայեց Աբրահամը,- և աստված ասաց ինձ, որ ավետյաց այս երկիրը բերեմ ես իմ հավատարիմ եբրայներին: Գնանք, որդյակս, քո տեղը ոչ այլ տեղ է, քան հենց նրանց շարքերում:

    Ես ու Աբրահամը հեռացանք արմավենիներից և քառորդ ժամ անց արդեն եբրայների ճամբարում էինք.
    - Մեկ բյուր ռազմիկ, Հայկ, այնքան էլ քիչ չէ ավետյաց երկրում ամեն ինչ հաջող կերպով նորից սկսելու համար:
    - Քիչ չէ, Աբրահամ, քիչ չէ, բայց կարծում եմ, որ նույնիսկ դա չէ կարևորը: Ամեն ինչում թող աստծո կամքը լինի, այդ դեպքում և անապատում էլ հորդահոս աղբյուր կցայտի, և նույնիսկ մի քանի եբրայներն էլ ավետյաց երկիրը կշենացնեն:

    Աբրահամը թեթևորեն ծիծաղեց և մենք ներս մտանք նրա վրանը.
    - Ես արդեն պայմանավորվել եմ Սասու ցեղի առաջնորդի հետ, Հայկ, և մենք արդեն որոշել ենք, թե մոտակա ճակատամարտում եբրայները որտեղ պետք է մարտնչեն:
    - Եվ ի՞նչ:
    - Ես պնդում էի, որ որպես թեթևազեն ռազմիկներ, եբրայները մարտի ուղարկվեն մարտակառքերի անմիջական հարևանությամբ, բայց այն երիտասարդն ու հատկապես Սասու ցեղի առաջնորդը վճռականորեն ընդդիմացան այդ գաղափարին: Ի վերջո որոշվեց եբրայներին տեղադրել ընդհանուր բանակի կենտրոնում, երկրորդ շարքում, մարտակառքերի հետևում շարված ծանրազեն հետևակի թիկունքում:
    - Վատ տեղ չէ, Աբրահամ,- ժպտացի ես,- մարտի ամենաթեժ պահին եբրայների հարվածը պետք է որ մահացու լինի:
    - Ես էլ եմ այդպես մտածում, Հայկ,- աչքերում մի ակնթարթ տարօինակ լույս փայլեցնելով գլխով արեց Աբրահամը,- լավ է նաև այն, որ հենց մեր շարքերի հետևում կլինի բանակի մեծաթիվ գումակը:
    - Դե իհարկե,- ծիծաղեցի ես,- եբրայները ուտելիքի ու խմելիքի պակաս համենայն դեպս այստեղ որ չեն ունենա:
    - Եբրայները ավետյաց երկրում են ապրելու, Հայկ, ու չի խանգարի, որ արդեն հիմիկվանից էլ սկսած նրանք զգան ավետյաց մեր երկրի բարիքները… հա, ի դեպ, եբրայներից գոնե մեկն արդեն հաստատ զգացել է ավետյաց երկրի բարիքը ու ես արդեն նրա քայլերն եմ լսում:

    Վրանի դռան շորը բարձրացավ ու ներս մտավ Լուլին:
    - Հիշո՞մ ես այս շալոմցուն, Հայկ, մի անգամ Բիբլոսում ես ցույց տվեցի նրան քեզ…
    - Ը՜ը՜ը՜ը՜… կարծես թե Լուլու…, հա՞,- ծոծրակս քորեցի ես:
    - Լուլի, Հայկ, Լուլի,- ժպտաց Աբրահամը,- և ինչ էի ես քեզ ասո՞ւմ: Լուլին իմ կողմից արդեն իսկ նշանակվել է Շալոմի տիրակալ և ուտելիքի ու խմելիքի խնդիր գոնե արդեն Լուլին համենայն դեպս չի ունենա:

    Մենք ծիծաղեցինք, իսկ Աբրահամը շարունակեց:
    - Բայց դա հետո, ճիշտ չի՞, Լուլի, իսկ առայժմ դու պետք է ղեկավարես եբրայներին մոտակա ճակատամարտում և նոր միայն վերադառնաս քո Շալոմը:
    - Ճիշտ է, ուսուցիչ,- խոնհարվեց Լուլին ու ճակատը հպեց Աբրահամի ձեռքին,- ես կյանքս էլ չեմ խնայի քո հրամանները ճշտորեն կատարելու համար:
    - Ահա տեսնո՞ւմ ես, Հայկ,- ծիծաղելով վրաս նայեց Աբրահամը,- երախտագիտության զգացումը Լուլիի համար ամենևին էլ խորթ մի բան չէ…

    Ես ժպտացի Աբրահամին և, պատճառ բռնելով այն հանգամանքը, որ ջորուս վաղուց արդեն չեմ ջրել, դուրս եկա վրանից: Լուլի՜, գրո՜ղը քեզ տանի, ես ինչ-որ լրջորեն արդեն կասկածում եմ, որ դու կրկին կտեսնես քո տնօրինությանը հանձնված բարգավաճ Շալոմը…

    _____________________
    [1] Քաղաք Պաղեստինի հարավում` Եգիպտոսի սահմանի մոտ:
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  16. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    aragats (19.09.2011), armen9494 (17.01.2012), E-la Via (23.09.2011), Freeman (05.02.2012), Varzor (19.09.2011), Արէա (24.09.2011), Գեա (19.09.2011)

  17. #459
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    *

    Շարուքենի մոտ ուժերը հերթական անգամ կենտրոնացրած հայկական բանակը մի քանի օր անց կրկին ռազմերթի ելավ ու մտավ արդեն բուն Եգիպտոսի տարածք: Հետաքրքիր կերպով միանգամից փոփոխություն ապրեց նաև բնությունը: Եթե առաջ մենք առաջ էինք շարժվում ամեն դեպքում քիչ թե շատ անցանելի և կանաչի հետքեր պարունակող տափաստանով, ապա այժմ անապատի չոր ավազը ավելի ու ավելի շատ սկսեց իր իշխանությունը հաստատել մեր ողջ ուղու երկայնքով: Դատելով մեր բանակի տեղաշարժի ուղղությունից, նրա ղեկավարությունը որոշել էր ամեն դեպքում արշավել ծովափին հնարավորինս մոտ մասերով, քանի որ մի կողմից այդ մասերում բնությունը դեռևս համեմատաբար մեղմ էր, մյուս կողմից էլ` բանակի հետ միաժամանակ ծովով առաջխաղացող նավատորմը վերջինիս անխափան կերպով մատակարարում էր պարենով և այլ անհրաժեշտ իրերով:

    Ես ու Մալկուն ևս, ինչպես և առաջ, շարժվում էինք մեր բանակի թիկունքով ու մտքեր փոխանակում տեղի ունեցած փոփոխությունների վերաբերյալ: Սակայն իմ հոգսը վաղուց արդեն դա չէր և մի անգամ, երբ մենք տեղավորվել էինք հանգստի, իմ սովորության համաձայն ես թունդ գինով ապահովեցի մոտակա արմավենու տակ, ուղիղ գետնին փռված կարպետի վրա տարածվող մեր սեղանը և Մալկուի համար առանձնահատուկ հյուրասիրություն պատրաստեցի.
    - Զարմանալի մարդ ես, դու Խայա,- հանկարծ ասաց Մալկուն, երբ մենք արդեն բավականին կերել ու հատկապես խմել էինք,- չգիտես ինչի համար և չգիտես թե ուր ես գնում, բայց, որ ամենակարևորն է, հայտնի էլ չէ, թե ինչ միջոցներով ես կարողանում նման շքեղ հյուրասիրություններ կազմակերպել:
    - Միջոցներ կան, բարեկամս,- ժպտացի ես ու լցրեցի նրա գավաթը,- ու եթե դու կարծում ես, որ քո այս կոշիկների աղքատիկ առևտրով ինձնից շատ ավելի ես փող վաստակում, սխալվում ես:
    - Ես առևտուր եմ անում այն ամենով, ինչ ունեմ, Խայա, ի՞նչ ուրիշ բան ես կարող եմ անել, որ չեմ անում:
    - Չգիտեմ, չգիտե՜մ, բարեկամս,- պատասխանեցի ես ու հերթական գավաթը դատարկեցի,- երևի ուղղակի դու շուրջդ այնքան էլ ուշադիր չես նայում:
    - Գրողը քեզ տանի, Խայա, ես այնքան ուշադիր եմ շուրջս նայում, որ կարող եմ ասել, որ դու իններորդ գավաթն ես դատարկում ու արդեն չես էլ կարողանում տեղումդ ուղիղ նստել: Եվ այս վիճակումդ դու ի՞նձ ես մեղադրում շրջապատս ուշադիր չդիտարկելու մեջ:

    Ես ծիծաղեցի և հերթական գավաթը դատարկեցի.
    - Շուրջը նայելը քիչ է, Մալկու, տեսնել է պետք: Ու եթե դու ինձ լսես, ապա շուրջդ շատ ու շատ հետաքրքիր բաներ կտեսնես, այնքան հետաքրքիր բաներ, որ քո այս կոշիկներն ու ջորիները կարող են այլևս աչքիդ էլ նույնիսկ չերևալ:
    - Հետաքրքիր՜ր է,- գլուխը քորեց Մալկուն,- դու այդ ի՞նչ նկատի ունես:

    Ես կրկին ծիծաղեցի ու բաժակս լցրեցի.
    - Տեսնո՞ւմ ես այս բաժակը, Մալկու, այնտեղ իմ սիրած գինին է լցված, գինի՜ն, բարեկամս, իմ սիրած գինին,- լեզուս սկսեց աստիճանաբար փաթ ընկնել և ես, ավելի կենտրոնացած ու կարծես թե ջանքեր գործադրելով, շարունակեցի,- տեսնո՞ւմ ես ինձ, Մալկու, ես միշտ ի վիճակի եմ իմ սիրած գինին խմել: Իսկ ինչո՞ւ է դա այդպես, շատ պարզ, քանի որ դու կոշիկների առևտուր ես անում իսկ ես, եէ՜ս՜… ը՜ը՜ը՜…,- կմկմացի,- չէ, բայց ես հիմա իրոք որ հարբած եմ, Մալկու՜ու… կոշիկնե՜րս,- ես հետ ընկա ու սկսեցի փնթփնթալով և չորեքթաթ վիճակում արմավենու շրջակայքում ինչ-որ բան փնտրել:
    - Այդ ի՞նչ ես դու կորցրել, բարեկա՜մս,- ծիծաղելով հարցրեց Մալկուն:
    - Կո… հը,- ուղղվեցի ես,- կոշիկներս: Բըռռռ, չէ, բայց կոշիկներս կարծես թե ոտքերիս են: Չէ ՜է՜է, անապատի այս արևն իրոք որ անտանելի է, ես պետք է այստեղ չլինեի՜, Մա՜լկու…
    - Է չլինեիր,- ուսերը թոթվեց զրուցակիցս,- մինչև հիմա էլ ես չգիտեմ, թե որ գրողի տարած գործն է քեզ ստիպել խորոված լինել անապատի այս շոգում…
    - Սը՜ը՜ըս, Մալկու,- մատս շրթունքներիս դրեցի ես,- ես ախր գինի շատ եմ սիրում, իսկ այդ Լուլին լավ է վճարում: Ու Լուլիի… չէ, այսինքն գինու… ո՞ւ,- ես փորձեցի ոտքի կանգնել, բայց անհաջող այդ փորձից հետո կրկին նստեցի տեղս:
    - Լուլի՞ն,- սուր մի հայացք գցեց վրաս Մալկուն,- եբրայների այդ առաջնո՞րդն այստեղ ինչ գործ ունի:

    Ես օրորվեցի և կողքի վրա գետնին ընկա: Անմիջապես էլ, սակայն, Մալկուն ինձ ուղղեց և կրկին ուղիղ վիճակում նստեցրեց կարպետի շուրջը:
    - Լուլին ի՞նչ, Խայա,- ուշադիր վրաս նայելով, միաժամանակ կարծես թե իմիջայլոց հարցրեց Մալկուն:
    - Լուլի՞ն… ի՞նչ Լուլի:
    - Եբրայների առաջնորդը, Խայա, դու ինչ-որ բան էիր ասում նրա ու քո խմած գինու մասին:

    Ես ձեռքս մեկնեցի սափորին, մի լավ բաժակ գինի լցրեցի ինձ համար ու քաշեցի գլուխս:
    - Լու…հը,- խոսքս կտրեցի ես, իսկ հետո ցածրաձայն ու կարծես թե ինքս ինձ շարունակեցի,- Լուլին լավ է վճարում, որ ես իրեն տեղեկություններ հասցնեմ, բա՜ա՜, եղբայրս, որ ասում եմ, թե ուշադիր շուրջդ նայիր, չես լսում:
    - Լուլին Աբրահամի համա՞ր է աշխատում,- հարցրեց Մալկուն:
    - Ոչ միայն բարեկամս, ո՜չ միայն,- ես ժպտացի ու շարունակեցի,- բայց… ս՜ը՜ը՜ս, այդ մասին ոչ-ոք չգիտի: Այնտեղ ոչ-ոք ուրիշի համար չի աշխատում, բոլորը միայն իրենք իրենց համար են աշխատում: Աբրահամն ուզում է անապատի ավազներում կործանել Թորգոմի այս անհանգիստ ժողովրդին ու դառնալ Եգիպտոսի տիրակալ, Լուլին կարծես թե Աբրահամի համար է աշխատում, բայց իրականում օգնում է Եգիպտոսին, ես էլ իբր Լուլիի համար եմ աշխատում, բայց իրականում… հը,- զկռտացի ես,- աշխատում եմ կուշտ ուտելուս համար:
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  18. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    aragats (19.09.2011), armen9494 (17.01.2012), E-la Via (23.09.2011), Freeman (05.02.2012), Varzor (19.09.2011), Արէա (24.09.2011)

  19. #460
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    - Դու հարբած ես, բարեկամս,- մտահոգ տեսքով համենայն դեպս ասաց Մալկուն:
    - Հնարավոր է, չե՜մ ժխտում,- ձեռքերս թափ տվեցի ես,- բայց այ որ Լուլին ինձ Աբրահամից գաղտնի այս ադամանդն է տվել…,- դողդողացող ձեռքերով շորիս ծալքից հանեցի Լուլիի տված ադամանդն ու ցույց տվեցի այն Մալկուին, որից հետո այն կրկին տեղը դրեցի,- այստեղ մեծ խաղ է գնում, բարեկամս, ու Աբրահամը դրանում ամենագլխավոր խաղացողն է:
    - Իրո՞ք,- հարցրեց Մալկուն:
    - Չկասկածես,- կախվեցի զրուցակցիս օձիքից,- դու իմ բարեկամն ես, Մալկու, ու դու ինձ կհավատաս, իսկ եթե աշխատես էլ Լուլիի համար, այս ադամանդից դու էլ կունենաս: Լուլին իրականում Եգիպտոսի դեսպանն է Աբրահամի մոտ և մարտի վճռական պահին իր եբրայներին շուռ կտա արիների դեմ: Դրա դիմաց Աբրահամին Քանանն են խոստացել:
    - Է Քանանն իրենց մ…ը՜ը՜, այսինքն արիներն էլ են խոստացել,- հակադարձեց Մալկուն:
    - Խոստացել են, ճի՜ի՜շտ է, բայց Աբրահամը արիների հաջողությանը չի հավատում և նրանց հետ է, որ օժանդակի Եգիպտոսին ու…,- ես զգացի, որ կերածս բարձրանում է վեր և դժվարությամբ զսպեցի փսխումս:
    - Ու ի՞նչ,- հարցրեց Մալկուն,- նա կդավաճանի՞:
    - Ըհը,- գլխով արեցի ես,- բայց ոչ միայն հայերին: Նա կդավաճանի նաև եգիպտացիներին ու վերջին հաշվով կդառնա Եգիպտոսի փարավոն: Այ դա է, որ Լուլին առայժմ չգիտի:
    - Է՜է՜հ, հերիք է հորինե՜ս,- կեղծ բարեհոգաբար ծիծաղեց Մալկուն, բայց միաժամանակ նաև սևեռուն նայեց վրաս,- ո՜նց պիտի Աբրահամը Եգիպտոսի փարավոն դառնա:
    - Բահհ,- փռթկացրեցի ես,- Աբրահամի կինը, որին նա որպես քույր է ներկայացրել, հիմա արդեն փարավոնի առաջին տիկինն է: Իսկ գիշերները փարավոնի մահճում երբեմն բու…,- հերթական անգամ կուլ տվեցի փսխոցս ու փորձեցի շարունակել,- գիշերները փարավոնի մահճում երբեմն բուռն են անցնում, գրողը տանի,- ես մի պահ շունչ քաշեցի, իսկ հետո շարունակեցի,- մոտակա օրերս փարավոնի գլուխը կուտեն, բայց այդ լուրը գաղտնի կպահեն, ճակատամարտի ժամանակ եբրայները կհարամեն Հայկի ժողովրդի ճաշն ու դրանց էլ խաղից կհանեն, իսկ վերջում էլ Աբրահամը…, բա՜,- ժպտացի ես,- կհայտարարի, որ ներկայիս փարավոնի կնոջ անցյալ… չէ՜, այսինքն ներկա ամուսինն է և… օ՜օ՜ֆ, հոգնեցի, այսքան էլ մտածե՞լ կլինի:

    Ես աչքերս փակեցի ու հետ ընկա կարպետի կողքին:
    - Գուցե և այս հարբեցողը ճիշտ է ասում,- քթի տակ մրմնջաց Մալկուն, իսկ հետո դարձավ ինձ,- դու այս ամենը հորինեցիր, չէ՞, Խայա, արի ընդունիր…
    - Հորինեցի, փա՜ա՜ա՜…,- մի կերպ ուղղվելով արտաբերեցի ես,- բայց գուցե և ո՜ո՜ո՜չ…: Ադամանդը դու տեսար, բարեկամս, ես այն դեռ չեմ հասցրել խմել, քանի որ Լուլին այն ինձ նոր է տվել: Աշխատիր իմ ու Լուլիի համար ու դրանցից դու էլ կունենաս: Լուլին ամեն ինչ գիտի, որ ուզենա շատ բաներ էլ քեզ կպատմի:

    Ես կրկին հետ ընկա կարպետի կողքին ու սկսեցի քնախառը սվսվացնել:
    - Այ գրողը քեզ տանի, Խայա,- մրմնջաց Մալկուն,- կարծես թե կարգին մարդ էիր, բայց քո լեզվի երեսից շուտով քեզ կկախեն: Ի՞նչ արած, դու ես մեղավոր, պետք չէր այդքան շատ խմել: Դե լա՜վ, առայժմ քնի ու ուշքի արի, քեզ հետ մենք դեռ հետո կխոսենք:

    Մալկուն վեր կացավ, թամբեց իր ջորիներից մեկը և ցատկեց վրան: Աչքի պոչով հասցրեցի նկատել, որ ուղղություն է վերցրել դեպի մարտակառքերի ճամբարատեղին, որտեղ սովորաբար տեղավորվում էր մեր բանակի բարձր ղեկավարությունը: Երբ Մալկուն կորավ աչքիցս, ես արագորեն ուղղվեցի տեղումս.
    - Անիծյալ գործ է, բը՜ը՜ը՜ռ,- գլուխս թափ տվեցի ես ու փորձեցի ուշքի գալ,- այսպես որ գնա, ես իսկական մի հարբեցող կդառնամ բայց ոչի՜նչ,- քթիս տակ ծիծաղեցի ես,- Մալկուն կարծես թե կհայտնի ամեն ինչ ում որ պետք է,- ժպտացի ես` հիշելով Հայոմարտին ու Սասունին,- իսկ դրանք արդեն հաստատ կիմանան, թե եբրայներին ոնց չեզոքացնեն ու Աբրահամի և նրա կնոջ ճաշը ոնց հարամեն: Վերջ, ես կորում եմ, բացարձակապես որևէ ցանկություն չունեմ Լուլիի կողքին ծառին ճոճվելու…

    Արագորեն ոտքի կանգնեցի և, ընտրելով Մալկուի ջորիներից ամենաարագընթացը, սրընթաց երթով ուղղություն վերցրեցի դեպի արևմուտք:
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  20. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    aragats (19.09.2011), armen9494 (17.01.2012), E-la Via (23.09.2011), Freeman (05.02.2012), Varzor (19.09.2011), Արէա (24.09.2011)

  21. #461
    Պատվավոր անդամ E-la Via-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.07.2009
    Գրառումներ
    1,262
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Խայտառակությո՜՜՜ւն ... Էս ինչքա՞ն եք առաջ գնացել… Lion ջան կանգնել եմ 27-րդ էջի վրա ու էդպես էլ հարմար չիլինում շարունակել :

    Արմենի ականջից հեռու. Lion ջան, կլինի՞ մի քիչ դանդաղ տեղադրես էս քանի օրը, մինչև գամ հասնեմ ձեզ: Փլիիիզ ....

  22. #462
    Կեցցե թագավորը Varzor-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    16.03.2009
    Հասցե
    Երկիր մոլորակ, ՀՀ ք. Երևան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    7,503
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում way-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Խայտառակությո՜՜՜ւն ... Էս ինչքա՞ն եք առաջ գնացել… Lion ջան կանգնել եմ 27-րդ էջի վրա ու էդպես էլ հարմար չիլինում շարունակել :
    Արմենի ականջից հեռու. Lion ջան, կլինի՞ մի քիչ դանդաղ տեղադրես էս քանի օրը, մինչև գամ հասնեմ ձեզ: Փլիիիզ ....
    Է տենց էլ, հենց մեկը ես, համաձայն չեմ Ինձ համար էլ քիչ է տեղադրվում: Այսպիսով ստացվում է, որ միջինով` նորմալ է

  23. #463
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    way ջան, դու հանգիստ կարդալով արի, մեկա ես գիտեմ, որ դու կարդալու ես - ինչ կարևոր է, թե ինչքան ես հետ մնացել Ու հավատա, որ որ մասի վերաբերյալ էլ, որ ուզենաս կարծիք հայտնել, անվարան, հենց այդ պահին էլ գրիր ու ես հաճույքով կլսեմ այն: way ջան, եթե նույնիսկ մի քիչ խնդիր լիներ, ես անվարան քո ասածով կանեյի, բայց... իրոք, որևէ խնդիր չկա - քեզ համար, հանգի՜ստ, կարդալո՜վ, մտածելո՜վ, մեր հետ կիսվելո՜վ... արի

    Մեջբերում Varzor-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Է տենց էլ, հենց մեկը ես, համաձայն չեմ Ինձ համար էլ քիչ է տեղադրվում: Այսպիսով ստացվում է, որ միջինով` նորմալ է
    Varzor ձյա, ինչ կարծիքի ես, էս եբրայների ու Աբրամի սկսած խորամանակ խաղի վերջը ինչա լինելու?
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  24. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    E-la Via (19.09.2011)

  25. #464
    Մշտական անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    16.03.2010
    Գրառումներ
    199
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Պահանջում ենք «Հավերժության դատապարտված»-ի տպագիր օրինակը՝ հեղինակի ստորագրությամբ:

  26. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (19.09.2011), Freeman (05.02.2012), Lion (19.09.2011)

  27. #465
    Պատվավոր անդամ E-la Via-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.07.2009
    Գրառումներ
    1,262
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    way ջան, դու հանգիստ կարդալով արի, մեկա ես գիտեմ, որ դու կարդալու ես - ինչ կարևոր է, թե ինչքան ես հետ մնացել Ու հավատա, որ որ մասի վերաբերյալ էլ, որ ուզենաս կարծիք հայտնել, անվարան, հենց այդ պահին էլ գրիր ու ես հաճույքով կլսեմ այն: way ջան, եթե նույնիսկ մի քիչ խնդիր լիներ, ես անվարան քո ասածով կանեյի, բայց... իրոք, որևէ խնդիր չկա - քեզ համար, հանգի՜ստ, կարդալո՜վ, մտածելո՜վ, մեր հետ կիսվելո՜վ... արի
    Դե լավ, համոզեցիք, շարունակեք ձեր հունով, ես էս երկու օրը ձեզ կհասնեմ :

  28. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Lion (19.09.2011)

Էջ 31 53-ից ԱռաջինԱռաջին ... 2127282930313233343541 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Թեմայի պիտակներ

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •