Աստվածաշնչում նկարագրված տարօրինակ, դաժան, վիճելի դեպքեր

[հովարս]

Նախ վիճելի է, թե ինչ ասել է կործանման եզր, և թե մարդը հասել է դրան թե ոչ:

Նայիր չորս կողմդ, գուցե նկատես

Երկրորդ՝ իմ կարծիքով իմաստությունը ձեռք է բերվում ոչ միայն հավատքի միջոցավ, այլև դրան համադրելով գիտակցությունն ու բանականությունը: Իսկ մենք անվերջ դրանք հակադրում ենք..

Ամեն դեպքում հիմքը հավատքն է

Եվ ոչ միայն: Իմ կարծիքով նաև Մարդուն փնտրելու համար:

Իհարկե

Նյութական աշխարհը երբեք չի վերանա: Մեր մոլորակը կվերանա: Բայց նորերը կստեղծվեն, և գիտակից կյանքը նյութական աշխարհում միշտ էլ պիտի ինքնադրսևորվի: Իմ կարծիքով դա անվերջ պրոցես է, անընդհատ ընթացք: Հոգևոր աշխարհի ինքնակատարելագործմեն, ինքնադրսևորման և ինքնաարտահայտման համար: Իսկ քանի որ հոգևոր աշխարը անմահ է և պիտի դրսևորվի, ապա նյութական աշխարհը չի վերանա, քանի որ այն մի յուրահատուկ հնարավորությու է տալիս հոգևոր աշխարին դրսևորվելու և դասեր քաղելու միջոցով ինքնակատարելագործվելու անվերջ ընթաքը ապահովելու համար: Կոպիտ ասած նյութական աշխահը մի գործիք է:

Տիգ ջան , խոսքս այս նյութական աշխարհի մասին է, իսկ թե գալիքում ինչ նյութեր են լինելու, սա էլ Տիրոջ գործն է

Իսկ ինչ վերաբերվում է կույր հավատին, ապա ասեմ, որ դա վերաբերվում է այն մարդկանց, որոնք կուրորեն ընդունում է այս թեմայի վերնագրում նշված դեպքերն ու նկարագրությունները, և այն համարում աստծո ճշմարիտ խոսք և ճիմարիտ ուղի... առանց խորանալու երևույթների տրամաբանության մեջ...

Չեմ կարծում, որ նման հավատացյալի, եթե կա այդպիսին, հավատքը հաստատուն կլինի