Նախ վիճելի է, թե ինչ ասել է կործանման եզր, և թե մարդը հասել է դրան թե ոչ: Երկրորդ՝ իմ կարծիքով իմաստությունը ձեռք է բերվում ոչ միայն հավատքի միջոցավ, այլև դրան համադրելով գիտակցությունն ու բանականությունը: Իսկ մենք անվերջ դրանք հակադրում ենք...հովարս-ի խոսքերից
Համամիտ եմ, բայց դա չի նշանակում, որ Աստվածաշունը Աստծո խոսք չհամարող մարդը չի կարող պատվի մեջ մնալ և չվերածվել անասունի:
Եվ ոչ միայն: Իմ կարծիքով նաև Մարդուն փնտրելու համար:
Նյութական աշխարհը երբեք չի վերանա: Մեր մոլորակը կվերանա: Բայց նորերը կստեղծվեն, և գիտակից կյանքը նյութական աշխարհում միշտ էլ պիտի ինքնադրսևորվի: Իմ կարծիքով դա անվերջ պրոցես է, անընդհատ ընթացք: Հոգևոր աշխարհի ինքնակատարելագործմեն, ինքնադրսևորման և ինքնաարտահայտման համար: Իսկ քանի որ հոգևոր աշխարը անմահ է և պիտի դրսևորվի, ապա նյութական աշխարհը չի վերանա, քանի որ այն մի յուրահատուկ հնարավորությու է տալիս հոգևոր աշխարին դրսևորվելու և դասեր քաղելու միջոցով ինքնակատարելագործվելու անվերջ ընթաքը ապահովելու համար: Կոպիտ ասած նյութական աշխահը մի գործիք է:
Իսկ ինչ վերաբերվում է կույր հավատին, ապա ասեմ, որ դա վերաբերվում է այն մարդկանց, որոնք կուրորեն ընդունում է այս թեմայի վերնագրում նշված դեպքերն ու նկարագրությունները, և այն համարում աստծո ճշմարիտ խոսք և ճիմարիտ ուղի... առանց խորանալու երևույթների տրամաբանության մեջ...
Մեջբերել
Էջանիշներ