Աստվածաշնչում նկարագրված տարօրինակ, դաժան, վիճելի դեպքեր

[Skeptic]

Հոբի մասին ասեմ հետեւյալը.
Հիմա որ մարդիկ գրիպ են հիվանդանում, չեն ասում չէ՞, որ Աստված ա ուղարկել էդ հիվանդությունը, բայց եթե մտածենք որպես Քրիստոնյա, աշխարհում ամեն ինչ էլ Աստծու հետ պիտի որ կապված լինի: Բայց ոչ մի տեղ չի գրած, որ եթե մարդ Աստծուն հավատում ա, վերջ, իրան ոչ մի հիվանդություն չի կպնելու: Հիմա մարդը հիվանդացել ա, էրեխեքն էլ են հիվանդացել մեռել: Հա, Աստվածաշնչում գրած ա, որ սատանան տենց փորձում էր, Աստված էլ վստահ էր, որ Հոբը տենց բաների պատճառով հավատը չի կորցնի, դրա համար թույլ էր տալիս, որ փորձի, եւն: Ժող, եկեք էդ միստիկան մոռանանք, Աստվածաշնչում ամեն ինչը միստիկորեն ա գրած, բայց շատ բան կարելի ա ֆիլտրացնել ու տեսնել, որ ամենահասարակ իրավիճակն ա, ոչ մի դաժանություն ու սադիզմ չկա: Հիմա որ գնամ մրսեմ, թոքաբորբ կպնեմ, Աստվա՞ծ ա մեղավոր լինելու:
Պատկերացրեք Հոբի վախտ 21-րդ դարը լիներ ու Հոբի պատմությունը սենց լիներ.
Հոբը գիտության նվիրյալ էր, ամեն օր մեքենայով գնում էր աշխատանքի, կարմիրի տակ միշտ կանգնում էր, հետիոտներին միշտ զիջում էր, ԱՊՊԱ-ն էլ միշտ կպցրած էր: Մի խոսքով, օրինապաշտ քաղաքացի էր: Մի օր Հոբենք ամբողջ ընտանիքով վարակվեցին F75TY0 վիրուսով: Հոբի երեխաներին փրկել չհաջողվեց, բայց Հոբը կարողացավ դիմակայել այդ հոգեբանական հարվածին: Դեռ մի բան էլ իրա գիտական լաբորատորիայում էդ հիվանդության դեղը կարողացավ սարքել ու վերջնականապես բուժվեց, հետո նորից երեխաներ ունեցավ, նոր մեքենա առավ (հինը էդ հիվանդությունից սատկել էր), տարավ տեխասմոտրի նյաշառքը մուծեց, ԱՊՊԱն կպցրեց:

Ռամշ, լավ էլի: Բա աստված ո՞ւր մնաց էս պատմության մեջ:
Էդ դեպքում ես էլ մեկ այլ աստվածաշնչյան պատմության մոդեռնացված տարբերակ առաջարկեմ.
Մարիամին ամուսնացրեցին հյուսն Հովսեփի հետ: Հովսեփը շատ զբաղված մարդ էր, նույնիսկ առաջին գիշերվա համար չկարողացավ ժամանակ հատկացնել ու ամուսնությունից անմիջապես հետո գնաց Ռուսաստան` ասֆալտ փռելու: Մարիամը շատ էր ուզում երեխա ունենալ, ու, չսպասելով ամուսնու վերադարձին, գնաց սերմնահեղուկի բանկ, ընտրեց սպիտակամաշկ, ոսկեհեր ու կապուտաչյա մի տղամարդու նկար ու ստացավ արհեստական բեղմնավորում:
Որոշ ժամանակ անց Հովսեփը վերադարձավ ու, տեսնելով կնոջ կլորացած փորիկը, պատրաստվեց գոտին հանելու, բայց Մարիամը նրան ամեն ինչ մանրամասն բացատրեց` նկարագրելով իրավիճակը ամենայն մանրամասնությամբ` սկսած մայրական ուժեղագույն բնազդով, վերջացրած աղջկական փշրված երազանքներով: Ու չնայած նա կորցրել էր կլինիկայում տրված բոլոր փաստաթղթերը, բայց ամուսինը նրան հավատաց:
Անցավ 9 ամիս, ու Բանգլադեշի շենքերից մեկի ներքնահարկում ծնվեց Հիսուսը: Դեռ մանկուց նա համառորեն կրծում էր գիտության գրանիտը ու ընդամենը 30 տարեկան հասակում գիտեր ամեն ինչի մասին, բայց մարդկանց հետ գերադասում էր խոսել հեռավոր UDFy-3813553 գալակտիկայի աստղերից մեկի շուրջը պտտվող անտեսանելի ու անվերջ փոքր թեյնիկի, դրա հետ կապված լեգենդների ու դրա հրաշալիության մասին:
Բայց ամեն դեպքում, ժողովրդին ցույց տվեց իր գիտելիքների ու հայտնագործությունների մի մասը` բայց առանց բացահայտելու դրանց գաղտնիքները. ջրից գինի ստանալու քիմիական գերբարդ ռեակցիան; սնունդը, մասնավորապես` հացն ու ձուկը կրկնապատկելու սարքավորումը` հիմնված քվանտային ֆիզիկայի դեռևս չբացահայտված օրենքների ու օրինաչափությունների վրա; ջրի վրայով քայլելու համար նախատեսված սանդալները` պատրաստված ռազմական գերգաղտնի տեխնոլոգիայի շատ ավելի կատարելագործված մեթոդի համաձայն և այլն: Ի թիվս դրանց` ավելացնենք նաև ռեանիմացիայի անհավանական հնարքները ու մարդկանց հոգեկան առողջությունը խափանող, խոսալ կարողացող, անուն (ասենք` Լեգեոն) ունեցող ու մի ամբողջ բոլուկի մեջ մտնել կարողացող ուղեղի անոմալիաների, վիրուսների, մանրէների ու վնասված գեների հետ խոսելու ու կարգադրություններ անելու բացառիկ ունակությունը…

Ինչևէ, էս ամբողջ գրածս աբսուրդ ա, չէ՞:

Որ սենց գրած լիներ, ոչ մեկ չէր ասի չէ՞ «ինչ դաժան են գիտությունն ու բժշկությունը, որ Հոբի երեխեքին սպանել են»:

Բնականաբար:

Վազգ ջան, որ խնդրեմ, կհիշացնե՞ս` էդ որ մասում էր:

Elmo-ի գրածներին ավելացնեմ. Թվեր 31:1-54, Երկրորդ Օրենք 2:33-36, 3:3-6, 3:21, 20:16:

Եթե չեմ սխալվում, ոչ թե խաբում ա, այլ չի ասում, որ կինն ա, միայն ասում ա, որ քույրն ա, իսկ Սառան իրոք բացի կինը լինելուց նաեւ քույրն էր:

Ու դու կոնկրետ էդ դեպքը խաբել չե՞ս համարում:

Էն ժամանակ զոհաբերությունը նորմալ երեւույթ էր, մարդ իրա ամենալավ բանը զոհաբերերում էր Աստծուն դրա համար դա սպանություն չէր համարվի, այսինքն «Մի՛ սպանիր»-ը ստեղ կապ չունի: Բայց ունենք փաստ, որ Իսահակը չի զոհաբերվել, դրա համար սա քննարկելուն իմաստ չեմ տեսնում:

Ունենք նաև փաստ, որ Աբրահամը իրա հոգում արդեն զոհաբերել էր Իսահակին:

Մի խոսքով, ժող ջան, պետք չի ամեն ինչ բարդացնել: Միստիկ բաները պետք ա քննարկել միստիկ ձեւով, ոչ թե աշխարհիկ: Աշխարհիկ ինտերֆեյսում քննարկելու համար պետք ա էդ ամենը կոնվերտ անել աշխարհիկ վերսիային, ինչպես ես մոտավոր արեցի Հոբի պատմության հետ:

Ստացվում ա, որ նույն ձևով Ադամի ու Եվայի պատմությունն էլ ա միստիկ (իմա` ալեգորիկ) => նորածինների առաջնային մեղքը հիմնված ա ալեգորիայի (իմա` հեքիաթի) վրա: