Աստվածաշնչում նկարագրված տարօրինակ, դաժան, վիճելի դեպքեր

[Varzor]

Այսի՞նքն

Այսինքն են, որ երկրորդ ապտակի գաղափարը չընդունեցիր:
Դու էլ հո լավ գիտես, որ Հիսուս ասել ա տենց բան:

[Հայկօ]

Հետաքրքիր ա, ես մեծ խառնաշփոքի հեղինակը ովա?

Հեղինակը պատմությունն ա: Նվաճող ազգի աստվածը նվաճվող ազգի համար միշտ վատն է եղել, իսկ նվաճող ազգի համար՝ լավը: Պարզ ա շատ:

Առաջարկում եմ ուղղակի սիրել ուրիշներին, ուրիշների հետ վարվել այնպես, ինչպես կուզենայիք, որ ձեզ հետ վարվեին, իսկ Հին Կտակարանի բազմաթիվ դաժանություններն ու սպանությունները կոչել իրենց անունով կամ ընդհանրապես մոռանալ: Առաջին երկու հիմնադրույթների ճշմարտացիությունը հասկանալու համար խելացի մարդը հազար էջանոց գրքի կարիք պիտի չունենա:

[Varzor]

Հեղինակը պատմությունն ա: Նվաճող ազգի աստվածը նվաճվող ազգի համար միշտ վատն է եղել, իսկ նվաճող ազգի համար՝ լավը: Պարզ ա շատ:
Առաջարկում եմ ուղղակի սիրել ուրիշներին, ուրիշների հետ վարվել այնպես, ինչպես կուզենայիք, որ ձեզ հետ վարվեին, իսկ Հին Կտակարանի բազմաթիվ դաժանություններն ու սպանությունները կոչել իրենց անունով կամ ընդհանրապես մոռանալ: Առաջին երկու հիմնադրույթների ճշմարտացիությունը հասկանալու համար խելացի մարդը հազար էջանոց գրքի կարիք պիտի չունենա:

Դե փիլիսոփայական մոտեցում` պատմությունն է: Հեքիաթներին չեմ հավավատում, բայց հրաշքներին` հավատում եմ
Դե նվաճող-նվաճվող տեսությունը բավականին տրամաբանական է: Բայց բաներ կա, որ չեն կպնում: Ավելի նման ա նրան, որ ասյ կամ այն ազգի աստվածները իսկականից իրար հետ չեն ունեցել
Ուրիշներին սիրելու գաղափարը էլի վատը չի, բայց ուտոպստական ա: Մարդ չի կարող ուրիշին սիրել իրենցի ավելի շատ, ու ըստ դրա էլ հոգու խորքում իրեն իրավունք է վերապահում վարվել ուրիշի հետ ոչ այնպես, ինչպես ցանկանում է, որ վարվեն իր հետ:
Հին կտակարանի երևույթները իրենց անունով կոչելուն ավելի համամիտ եմ, քան մոռանալուն, որովհետև եթե մոռանանք, ապա թեմայից պիտի դուրս գանք
Ի դեպ ինձ համար դժվար է մոռանալ այն, ինչ գիտեմ, ֆորմատի տարբերակ չկա

[հովարս]

Էն պարբերաբարի մասը հետաքրքիր էր (ինչ-որ աստվածաշնչում դրա մասին լռում են )

Բա սա ինչ է
«Բայց պոռնկութենէն խուսափելու համար՝ իւրաքանչիւրը թող ունենայ իր կինը, եւ ամէն կին թող ունենայ իր ամուսինը: Ամուսինը թող հատուցանէ կնոջ ինչ որ կը պարտի, նմանապէս կինն ալ՝ իր ամուսինին: Կինը իշխանութիւն չունի իր մարմինին վրայ, հապա՝ ամուսինը. նմանապէս ամուսինն ալ իշխանութիւն չունի իր մարմինին վրայ, հապա՝ կինը: Մի՛ զրկէք զիրար, բայց միայն համաձայնութեամբ՝ ատենի մը համար, որ դուք ձեզ աղօթքի յատկացնէք ու դարձեալ գաք իրարու քով, որպէսզի Սատանան չփորձէ ձեզ՝ ձեր անժուժկալութեան համար:»(Ա Կորնթ.7:2-5)

Ի դեպ այն գազափարը, որ մենք հիմա երկրպագում ենք ոչ թե իրական աստծուն, այլ հակաաստծուն` նոր չէ:
Կոնկրետ` մեկ ազգի մոտ աստված էր, մյուսի մոտ հակաաստված և հակառակը:
Օինակ` հնդիկների մոտ "դեվա" ները` աստվածներն են, "ասուրա"-ները` հակաաստվածները, բայց արի ու տես, որ Զրադաշտականների մոտ "Ահուրա(Ասուրա)-Մազդա"-ն "լավն է", իսկ Ահրիմանը (Անհրո-Մանյո)` լավը: կամ ասենք նույնասորիների մոտ Ասուրը (Աշուրը) լավն էր: հայերի մոտ Դևերը` վատն են: Հույների մոտ "դեմոնները" կարգին տղերք էին, իկ քրիստոնյաների մոտ` էլ վատը չկա:
Սկանդնավների մոտ` Ասերը լավն էին, բայց արի ու տես, որ "վատերից" շատ էին կեխտոտ բաներ անում:
Հետաքրքիր ա, ես մեծ խառնաշփոքի հեղինակը ովա?

Մա՛րդը:

[Հայկօ]

Դե փիլիսոփայական մոտեցում` պատմությունն է: Հեքիաթներին չեմ հավավատում, բայց հրաշքներին` հավատում եմ
Դե նվաճող-նվաճվող տեսությունը բավականին տրամաբանական է: Բայց բաներ կա, որ չեն կպնում: Ավելի նման ա նրան, որ ասյ կամ այն ազգի աստվածները իսկականից իրար հետ չեն ունեցել
Ուրիշներին սիրելու գաղափարը էլի վատը չի, բայց ուտոպստական ա: Մարդ չի կարող ուրիշին սիրել իրենցի ավելի շատ, ու ըստ դրա էլ հոգու խորքում իրեն իրավունք է վերապահում վարվել ուրիշի հետ ոչ այնպես, ինչպես ցանկանում է, որ վարվեն իր հետ:
Հին կտակարանի երևույթները իրենց անունով կոչելուն ավելի համամիտ եմ, քան մոռանալուն, որովհետև եթե մոռանանք, ապա թեմայից պիտի դուրս գանք
Ի դեպ ինձ համար դժվար է մոռանալ այն, ինչ գիտեմ, ֆորմատի տարբերակ չկա

Նորից կարդա գրածս :

[Varzor]

Բա սա ինչ է
«Բայց պոռնկութենէն խուսափելու համար՝ իւրաքանչիւրը թող ունենայ իր կինը, եւ ամէն կին թող ունենայ իր ամուսինը: Ամուսինը թող հատուցանէ կնոջ ինչ որ կը պարտի, նմանապէս կինն ալ՝ իր ամուսինին: Կինը իշխանութիւն չունի իր մարմինին վրայ, հապա՝ ամուսինը. նմանապէս ամուսինն ալ իշխանութիւն չունի իր մարմինին վրայ, հապա՝ կինը: Մի՛ զրկէք զիրար, բայց միայն համաձայնութեամբ՝ ատենի մը համար, որ դուք ձեզ աղօթքի յատկացնէք ու դարձեալ գաք իրարու քով, որպէսզի Սատանան չփորձէ ձեզ՝ ձեր անժուժկալութեան համար:»(Ա Կորնթ.7:2-5)

Չէ, խոսքը կոնկրետ հոբի մասին էր
Իսկ մեջբերումդ բավականին լավն էր:

Մա՛րդը:

Ալելույա
Այդ խառնաշփոթի մի մասն էլ Աստվածաշունչն է

[հովարս]

Այսինքն են, որ երկրորդ ապտակի գաղափարը չընդունեցիր:
Դու էլ հո լավ գիտես, որ Հիսուս ասել ա տենց բան:

Էլի ցանում ես
Հիսուսն ասեց, բայց իր օրինակով ցույց տվեց , որ դու դա բառացի չընդունես , այլ գաղափարը հասկանաս

[Varzor]

Նորից կարդա գրածս :

Նորից որ մասը կարդամ?
Էս

Հեղինակը պատմությունն ա: Նվաճող ազգի աստվածը նվաճվող ազգի համար միշտ վատն է եղել, իսկ նվաճող ազգի համար՝ լավը: Պարզ ա շատ:

Էս մեկը

Առաջարկում եմ ուղղակի սիրել ուրիշներին, ուրիշների հետ վարվել այնպես, ինչպես կուզենայիք, որ ձեզ հետ վարվեին,

թե սա

իսկ Հին Կտակարանի բազմաթիվ դաժանություններն ու սպանությունները կոչել իրենց անունով կամ ընդհանրապես մոռանալ: Առաջին երկու հիմնադրույթների ճշմարտացիությունը հասկանալու համար խելացի մարդը հազար էջանոց գրքի կարիք պիտի չունենա:

Ասածս են ա, որ առաջարկդ չընդունեցի

[հովարս]

Ալելույա

էս խարիզմատ ես գրվել

[Varzor]

Էլի ցանում ես
Հիսուսն ասեց, բայց իր օրինակով ցույց տվեց , որ դու դա բառացի չընդունես , այլ գաղափարը հասկանաս

Ախպոր պես հեքիաթներ պետք չեն, պարզ ասել ա "մի թշիդ ապտակում են, մյուսը ինքդ դեմ տուր": Ես լավ էլ հասկանում եմ ասածի իմաստը, բայց եթե չես մոռացել Հիսուսն ասում է "ասված է ակն ընդ ակն, իսկ ես ասում եմ ..." ուրիշ բան աասում, հետն էլ ասում ա "չեմ եկել վերացնելու այլ լրացնելու":
հովարս ջան, ասել եմ ու կասեմ. հեքիաթներին չեմ հավատում, հրաշքներին` հավատում եմ

[Varzor]

էս խարիզմատ ես գրվել

Չէ, մասկիրովկա եմ լինում, հետախուզություն մարտով թշնամու թիկունքում
համ ել հո մենակ խարիզմատները ալելույա չեն ասում ? Բա մեր ՀԱԵ պապիները?

[Հայկօ]

Նորից որ մասը կարդամ?
Էս

Էս մեկը

թե սա

Ասածս են ա, որ առաջարկդ չընդունեցի

Կարդա էն մասը, որտեղ ես խորհուրդ եմ տալիս ուրիշներին սիրել սեփական անձից ավելի շատ:

[հովարս]

Եթե քեզ կոնկրետ հայազգի հոգևոր գործիչներն են հետաքրքրում, ասեմ, որ Կրետեում միսիոներական գործունեություն իրականացնող հայազգի վանական Նիկոնը փաստում ա, որ աստվածաշնչի հայերեն վաղ թարգմանություններում, իբրև քրիստոնեական բարոյականությանը հակասող գրվածք, հանված էր Հովհաննեսի ավետարանի 8-րդ գլխի սկբի էն մասը, որ տեղ Քրիստոսը անառակ կնոջը չի դատապարտում ու պարզապես խորհուրդ ա տալիս այլևս չմեղանչել: Աղբյուրը` Հունական Հայրաբանություն (Patrologia Graeca), 1-ին հատոր:

Սա էլ իմիջիայլոց:

ինչ-որ կասկածում եմ, բայց կստուգեմ:

[Varzor]

Կարդա էն մասը, որտեղ ես խորհուրդ եմ տալիս ուրիշներին սիրել սեփական անձից ավելի շատ:

Դու տենց բան չես գրում, ուղղակի որպեսզի մարդ ուրիշների հետ վարվի իրեն հավասար, պա պետք է գոնէ իրենից մի խազ շատ սիրի (նույնիսկ հավասար սիրելը բավարար պայման չի):
Ես էլ ընդամենը ասում եմ, որ քանի որ հնարավոր չի ուրիշին այդքան սիրելը, ապա հավասարապես վարվելն էլ չեմ ընդունում:
Իմ ասածը ընդամենը սեփական դատողությունների շղթան էր, իհարկե քո գրառմանը համահունչ ու շեղող բառերով

[Հայկօ]

որպեսզի մարդ ուրիշների հետ վարվի իրեն հավասար, պա պետք է գոնէ իրենից մի խազ շատ սիրի (նույնիսկ հավասար սիրելը բավարար պայման չի):

Երկար մտածեցի էս մտքի մասին, ոչ մի տրամաբանական/պատճառահետևանքային կապ չգտա մեջը (քանի որ այդպիսին չկա): Առաջարկում եմ էս թեման թարգել: