Սուրբ Երրորդություն. կարծիքներ և քննարկումներ

[հովարս]

Առաջին հերթին հիսուսին Աստված չի ընդունում սկզբից Աստվածաշունչը հետո նոր վկաները, քանի որ եսայիա 45:5 ասվում է <<ես եմ եհովա Աստուածը, եւ չկայ մէկ ուրիշը։ Թող իմանան արեւելքից ու արեւմուտքից, որ ինձնից բացի մէկ ուրիշը չկայ>։
Isa 45:5 I am Jehovah, and there is none else; besides me there is no God. I will gird thee, though thou hast not known me;

«Վասն զի մեզի մանուկ մը ծնավ, մեզի որդի մը տրուեցավ և իշխանությունը անոր ուսին վրա պիտի ըլլայ: Անոր անունը պիտի կոչվի Սքանչելի, Խորհրդակից, Հզոր Աստված, Հավիտենականության Հայր, Խաղաղության Իշխան»: (Եսայ. 9:6)
Սկիզբէն էր Բանը ու Բանը Աստուծոյ քով էր և Բանը Աստուած էր: Անիկա սկիզբէն Աստուծոյ քովն էր:... Բանը մարմին եղավ ու մեր մեջ բնակեցաւ, (և անոր փառքը տեսանք՝ Հորմէն միածնի փառքին պես,) շնորհքով ու ճըշմարտութիւնով լեցուն: (Հովհ. 1:1-2, 14)
« Եւ Թովմաս պատասխան տուաւ ու ըսավ անոր. «Իմ Տերս և իմ Աստուածս»: ( Հովհ. 20:28)
«Իրենցն են նահապետները, Քրիստոս ալ իրենցմէ եկաւ մարմնի կողմանէ, որ ինքը օրհնեալ Աստուած է ամենուն վրայ հաւիտեանս: Ամէն:» (Հռովմ. 9:5)
«Որ Աստուծոյ կերպարանքը ունենալով, հափըշտակութիւն մը չսեպեց Աստուծոյ հավասար ըլլալը. հապա անձը ունայնացուց ծառայի կերպարանք առնելով՝ մարդոց նման ըլլալով և մարդու կերպարանքովը ինքզինք խոնարհեցուց, մինչեւ իսկ մեռնելու հոժարեցաւ ու այն ալ խաչի մահուամբ»: (Ֆիլիպ.2:6-8)
Սակայն Որդիին համար կ՛ըսէ. «Քու աթոռդ, ո'վ Աստված, հավիտեանս հավիտենից է. քու թագավորութեանդ գավազանը ուղղութեան գավազան է. Արդարութիւնը սիրեցիր ու անօրէնությունը ատեցիր. անոր համար, ո'վ Աստված, քու Աստվածդ ուրախութեան իւղով օծեց քեզ քու ընկերներէդ աւելի»: (Եբր. 1: 8-9)
« Գիտենք թե Աստուծոյ Որդին եկաւ ու մեզի կարողութիւն տուաւ որպես զի ճշմարիտը ճանչնանք: Մենք այն ճշմարիտին մեջ ենք, իր Որդիին Յիսուս Քրիստոսին մեջ: Անիկա է ճշմարիտ Աստուածն ու յաւիտենական կեանքը»: (Ա Հովհ. 5:20)
Έγώ είμι τό Α καί τό Ω, λέγει Κύριος ό Θεός, ό ών καί ό ήν καί ό έρχόμενος, ό παντοκράτωρ. (Հայտն.1: 8) (վերցված է բնագրից )
«Ես եմ Ալֆան եւ Օմէղան, կ'ըսէ Տէր Աստուած, որ է եւ որ էր եւ որ պիտի գայ, Ամենակալը: (Հայտն. 1: 8)

[հովարս]

փաստերի և հստակ արգումենտների ճշնշման տակ Առաքելական եկեղեցու հավատքը պաշտպանողները ջախջախիչ պարտություն կրեցին չկարողալով բերել որևէ օրինակ թե <նոր Աշխարհ թարգմանությունը> նենգափախոված է, չկարողանալով հիմնավորել հոգու գոյությունը, այն դեպքում երբ ես փաստերի և արգումենտների տարափ տեղացի, որ մարդը հոգի չունի թե ըստ գիտության և թե ըստ Աստվածաշնչի...փաստերով և արգումենտներով հիմնավորեցի, որ Եհովան է միակ Աստվածը ըստ եսայիա 45:5...Այսպոիսով երրորդությունը հիմնված չէ Աստվածաշնչի վրա, հոգու գոյությունը գաղափարը հիմնված չէ Աստվածաշնչի վրա...հետևաբար այն այն կրոնական ուղղությունները որոնք ընդունում են երրորդության և հոգու գոյության գաղափարը հակասատվածաշնչյան են և աղանդներ են, կոչ եմ անում պայքարել քայքայիչ աղանդների դեմ, որոնք ընդունում են երրորդության հակաստավածաշնչյան ուսմունքը....

Արդեն Որդի Աստծո մասին գրել եմ, հիմա Հոգու մասին գրեմ, Աստծո՝ Սբ Հոգու և մարդու հոգու մասին:
«Ուստի ես իմ բերանս պիտի չզսպեմ, հոգիիս նեղությունով պիտի խոսիմ, սրտիս դառնությունովը պիտի գանգատիմ»: (Հոբ7:11)
«Վասն զի ո'չ թե դուք եք որ պիտի խոսիք, հապա ձեր Հորը Հոգին՝ որ ձեր ներսիդին կը խոսի» (Մատթ.10:20)
«Իսկ երբ ինքը՝ ճշմարտութեան Հոգին՝ գայ, ամէն ճշմարտութեան պիտի առաջնորդէ ձեզ, վասն զի ո'չ թե ինքնիրմէ պիտի խոսի, հապա ինչ որ լսէ՝ զայն պիտի խոսի ու գալիքները ձեզի պիտի պատմէ» (Հովհ.16:13)
«Եւ Պետրոս ըսավ. Անանիա՛, ինչո՞ւ Սատանան քու սիրտդ լեցուց, որ դուն Սուրբ Հոգիին սուտ խոսիս ու ագարակին գինէն խորես: Չ՞է որ քուկդ էր այն՝ քանի որ կեցեր էր ու ծախուած ալ՝ քու իշխանութեանդ տակ էր. ինչո՞ւ քու սրտիդ մեջ այս բանը դրիր: Ո'չ թե մարդոց սուտ խոսեցար, հապա Աստուծոյ» (Գործք.5:3-4)
«Նույնպես Հոգին ալ օգնութեան կը հասնի մեր տկարութիւններուն. քանզի ինչո՞ւ և ի՞նչպէս աղոթելու ենք՝ չենք գիտեր. բայց ինքը՝ Հոգին՝ բարեխոս կ'ըլլայ մեզի համար անբարբառ հառաչանքներով: Եւ սրտերը Քըննողը գիտէ Հոգիին ի'նչ խորհիլը, քանզի Աստուծոյ կամքին համեմատ բարեխոսութիւն կ'ընէ սուրբերուն համար» (Հռովմ.8:26-27)
«Վասն զի մարդոցմէ ո՞վ գիտէ մարդուն բաները, բայց միայն մարդուն հոգին որ իր մեջ է, նույնպես ալԱստծո բաները մե՛կը չի գիտեր, բայց միայն Աստծո Հոգին: Իսկ մենք ո՛չ թէ այս աշխարհի հոգին առինք, հապա այն Հոգին որ Աստուծմէն է...»: (Ա կորնթ.2:11-12)
«Այնպիսին Սատանային մատնեք, մարմնին կորսվելուն համար, որպեսզի հոգին փրկվի Տեր Հիսուսին օրը»: (Ա Կորնթ.5:5)
«Ուստի, սիրելինե'ր, որովհետև մենք այս խոստումները ունինք, մեր անձերը մարմնի ու հոգիի ամէն կերպ պղծութենէ մաքրենք և սրբութիւնը կատարելագործենք Աստուծոյ վախովը»: (Բ Կորնթ. 7:1)
«Միայն թե այս կ'ըսեմ. Հոգիով գացեք ու մարմնին ցանկութիւնը պիտի չկատարէք: Վասն զի մարմինը կը ցանկայ Հոգիին հակառակ ու հոգին՝ մարմնին հակառակ և ասոնք իրարու հակառակ են, որ չըլլայ թե ինչ որ ուզեք՝ այն ընէք: Բայց եթե Հոգիէն առաջնորդուիք, ա'լ օրէնքին տակ չէք ըլլար»: (Գաղ.5:16-17)
«Բայց Հոգիին պտուղը այս է. սէր, խնդութիւն, խաղաղութիւն...» (Գաղ.5:22)
« Եւ ինքը՝ խաղաղության Աստվածը' ձեզ բոլորովին սուրբ ընէ ու ձեր բոլոր հոգին և շունչը ու մարմինը անարատ պահուի մեր Տեր Յիսուս Քրիստոսին գալու ատենը» (Ա Թեսաղ.5:23)
Կարծում եմ այսքանը բավական է , ինչպես տեսնում ես Սուրբ Հոգին շատ տեղեր ներկայացվում է որպես անձ, որպես Տեր (Ա Կորնթ.12:3-11) և որպես Աստված (Գործք.5:3-4)
Ինչպես տեսնում ես Սուրբ Երրորդության փաստը առկա է

Դե, Հովարս ջան, եթե քաղաքավարությունը ու կեղծավորությունը քեզ համար նույն բանն են, ապա հաստատ ճիշտ ճանարապհն ես ընտրել։ Իմ խնդրանքն էր ընդամենը, որ իրար հանդեպ տարրական հարգանքով խոսեիք, այդքան բան։

Ժառ ջան , այս վերը նշվածը ինչպես կը որակավորես քաղաքավարությունից ելնելով, քանի որ ամբողջ արտահայտությունը անընդունելի սուտ է:

[Varzor]

Լև Տոլստոյը երրորդության կեղծ ուսմունքի մասին գրել է << Աստված մեկ է և երեք է: եթե ես չհասկանալով ասեմ, որ հավատում եմ և ով, որ ասի թե ինքը հավատում է, որ Աստված և մեկ է և երեք, ապա կստի, քանի որ հնարավոր չի հավատալ մի բանի, որը չես հասկանում: լեզվով կրկնել հնարավոր է, բայց անհանար հավատալ խոսքին, որը իմաստ չունի…

Դե Տոլստոյը ջուր ծեծելու լավ մասնագետ ա եղել:
Ես, նորից կրկնեմ, քրիստոնեությանը որպես միակ աստվածային կրոն և չիշտ ուղի չեմ նայում, բայց սուրբ երրորդության գաղափարը հանգիստ հասկանում եմ:
Ավելի նոյւթական օրինակ բերեմ, որ պարզ լինի:
Ֆիզիկայում ասում են, որ "Լույսը և ալիք է, և մասնիկ է": Այսինքն լույսին բնորոշ է դուալիզմը՝ տարբեր իրավիճակներում և միջավայրերում դրսևորվում է կամ ալիքային, կամ մասնիկային հատկությունները: Սակայն գիտնականները ընդունում են, ր լույսը ոչ ալիք է և ոչ մասնիկ՝ այն մի այլ երրորդ տեսակ է, որը ունի և ալիքներին և մասնկներին բնորոշ հատկություններ՝ կախված իրավիճակից:
Հենց նույն Նյուտոնը ուսումնասիրում էր լույսի հատկությունները և դիտարկում էր լույսը որպես ճառագայթ, սակայն լույսի բաժանման երևույթը ճառագայթային տեսությունը քանդեց:

Այսինքն.
Եթե ընդունում ես, որ կա մի գերբնական էակ-բանականություն, որը ամեն ինչի սկիզբ ու վերջն է, ապա չես կարող բացառել, որ այդ բանականությունը կարող է տարբեր դրսևորումներ ունենալ, ասենք՝ հայր, որդի և սուրբ հոգի

[Varzor]

Հունարեն լեզվի մասնագետ Պրոֆեսոր Ջեյմս Բեդունը (Jason David BeDuhn) գրում է <<Զարմանալի է, բայց միայն Նոր Աշխարհ թարգմանություն է հավատարիմ մնացել հունարենի բառի նշանակությանը և թարգմանել "a god."…և այնպես է ստացվել, որ հովհաննես 1:1-ը Նոր Աշխարհ թարգմանությունը ավելի ճշգրիտ է թարգմանել քան մնացածները>> Truth in Translation: Accuracy and Bias in English Translation of the New Testament p.125

Կներեք, ուղղակի էշություն է Ջեյմս Բեդուն ի կողմից
Եթե թարգմանում ես "a god" ուրեմն ստացվում է, որ արդեն իսկ չես ընդունում, որ Աստված միակն է, քանի որ նման անորոշ թարգմանությամբ ստացվում է "Բանն աստված էր", այսինքն միակ և ճշմարիտ Աստվածը չէր, ուղղակի էլի աստված էր:
Անկապ տրամաբանություն է: Եթե ընդունում ես, որ Աստված միակն է, ապա ցանկացած տեղ դա որոշյալ է` չի կարող անորոշ լինել նէ, որ ՄԻԱԿՆ է: Իսկ եթե անորոշ տարբերակը ընդունելի է, ապա ստացվում է, որ կան աստված(ներ) և Աստված ???
Աստվածաշնչյան, ինչպես նաև մոնոթեիստական տեսանկյունից ոչ մի տրամաբանություն չկա:

[Hurricane]

«Վասն զի մեզի մանուկ մը ծնավ, մեզի որդի մը տրուեցավ և իշխանությունը անոր ուսին վրա պիտի ըլլայ: Անոր անունը պիտի կոչվի Սքանչելի, Խորհրդակից, Հզոր Աստված, Հավիտենականության Հայր, Խաղաղության Իշխան»: (Եսայ. 9:6)
Սկիզբէն էր Բանը ու Բանը Աստուծոյ քով էր և Բանը Աստուած էր: Անիկա սկիզբէն Աստուծոյ քովն էր:... Բանը մարմին եղավ ու մեր մեջ բնակեցաւ, (և անոր փառքը տեսանք՝ Հորմէն միածնի փառքին պես,) շնորհքով ու ճըշմարտութիւնով լեցուն: (Հովհ. 1:1-2, 14)
« Եւ Թովմաս պատասխան տուաւ ու ըսավ անոր. «Իմ Տերս և իմ Աստուածս»: ( Հովհ. 20:28)
«Իրենցն են նահապետները, Քրիստոս ալ իրենցմէ եկաւ մարմնի կողմանէ, որ ինքը օրհնեալ Աստուած է ամենուն վրայ հաւիտեանս: Ամէն:» (Հռովմ. 9:5)
«Որ Աստուծոյ կերպարանքը ունենալով, հափըշտակութիւն մը չսեպեց Աստուծոյ հավասար ըլլալը. հապա անձը ունայնացուց ծառայի կերպարանք առնելով՝ մարդոց նման ըլլալով և մարդու կերպարանքովը ինքզինք խոնարհեցուց, մինչեւ իսկ մեռնելու հոժարեցաւ ու այն ալ խաչի մահուամբ»: (Ֆիլիպ.2:6-8)
Սակայն Որդիին համար կ՛ըսէ. «Քու աթոռդ, ո'վ Աստված, հավիտեանս հավիտենից է. քու թագավորութեանդ գավազանը ուղղութեան գավազան է. Արդարութիւնը սիրեցիր ու անօրէնությունը ատեցիր. անոր համար, ո'վ Աստված, քու Աստվածդ ուրախութեան իւղով օծեց քեզ քու ընկերներէդ աւելի»: (Եբր. 1: 8-9)
« Գիտենք թե Աստուծոյ Որդին եկաւ ու մեզի կարողութիւն տուաւ որպես զի ճշմարիտը ճանչնանք: Մենք այն ճշմարիտին մեջ ենք, իր Որդիին Յիսուս Քրիստոսին մեջ: Անիկա է ճշմարիտ Աստուածն ու յաւիտենական կեանքը»: (Ա Հովհ. 5:20)
Έγώ είμι τό Α καί τό Ω, λέγει Κύριος ό Θεός, ό ών καί ό ήν καί ό έρχόμενος, ό παντοκράτωρ. (Հայտն.1: 8) (վերցված է բնագրից )
«Ես եմ Ալֆան եւ Օմէղան, կ'ըսէ Տէր Աստուած, որ է եւ որ էր եւ որ պիտի գայ, Ամենակալը: (Հայտն. 1: 8)

Հաշվի առնելով իմ ներկայացրած ՄԻՖԵՐԸ կապված Հովհաննես 1:1, եբրաեցիններ 1 : 8, հռոմեացիններ 9: 5, ֆիլիպեցիններ 2: 6 և հայտնություն 1: 8 համարների հետ կապված նշում եմ, որ այս համարները ոչ մի դեպքում չեն կարող արգումենտ հանդիսանալ Հիսուսին Աստված սարքելու համար, քանի որ
1. հովհաննես 1:1-ի քերականությունից պարզ է, որ <<Բանն աստված էր>> և քերականական հիմք չկա այն մեծատառով գրելու, քանի որ հատկանիշ է ցույց տալիս
2.եբրաեցիններ 1: 8 համարը ունի քերականական երկու տարբերակ, որոնք հնարավոր են հետևաբար այս համարը նույնպես չի կարող վճռորոշ արգումենտ հանդիսանալ, քանի որ յուրաքանչյուր տարբերա հերքում է մյուս տարբերկի գոյությունը
3 հռոմեացիններ 9: 5-ում Հիսուսը Աստված չի անվանվում ըստ քերականության, քանի որ ասվում է<Ով ամենի վրա է, հավիտյան օրհնյալ Աստված է>> կամ <<Աստված, որ ամենի վրա է օրհնայլ լինի հավիտյան>> Այստեղ նույնպես հստակություն չկա հետևաբար այս համարը նույնպես չի կարող օգտագործվել, որպես արգումենտ
4. փիլիպեցիններ 2: 6 համարը ինչպես ներկայացրի մասնագետի կարծիքը կեղծված է և նույնիսկ կոնտքստում հաղորդվող իմաստին չի համապատասխանում..հետևաբար այս համարը նույնպես չի կարող արգումենտ օգտագործվել
5. հստակ է, որ հայտնույթուն 1: 8 համարը եհովայի մասին է, ինչը նշված է Արևմտահայերեն թարգմանությունում..այս համարը նույնպես չի կարող արգումենտ հանդիսանալ
6. Ա հովհաննես 5:20 ևս քերականական նրբույուն կա, որտեղ գրված է <նա է ճմարիտ Աստված>> դրանից առաջ <<Վերջակետ է>> դրված, այսինքն նախորդ նախադասության իմաստը ավարտվել է և սկսվում էնոր նախադասություն.. սա ևս ոչ հստակ արգումենտ է և չի կարող վճռորոշ արգումենտ հանդիսանալ


ՀԵՏևՈՒԹՅՈՒՆ` երրորդության հակաստվածաշնչյան գաղափարը հիմնված է Աստվածաշնչյան տեքստերի նենգափոխման վրա, պատմության մեջ հայտնի են բացահայտված երկու դեպք` Ա հովհննես 5:7 և Ա տիմոթեոս 3: 16 համարնեը , որնք նենգափոխվել էին որպեսզի երրոդության սատանայական ուսմունքի համար հիմնավոր և վճռորոշ արգումնետներ լինեն, սակայն դրանք բացահայտվել են, վերոհիշյալ համաները նույնպես նենգափոխման հետևանք են, որոնք փորձ է կատարվում հերձել Աստծո խոսքը և միտումնավոր հունարեն քերականույանը հակասող թարգմանույթուն կատարել, վառ օրինակ` Հովհաննես 1 : 1, հռոմեացիններ 9: 5, փիլիպեցիններ 2 ; 6 համարները


Խոստովանություն` ես որպես բանավիճող եթե ներկայացնեի երրոդության կողմը ապա խոստովանում եմ ( Հովհ. 20:28) և (Եսայ. 9:6) համարները կարելի է օգտագործել որպես արգումենտ Հիսուսի Աստվածությունը պնդելու համար, սակայն այս երկու համարը բավարար չեն և թույլ են, քանի որ եսայիա 45:5-ում հստակ ասվում է, որ եհովայից բացի ուրիշ Աստված չկա, իսկ ողջ Աստվածաշունչը բացի այս երկու համարից Հիսուսին ստորադասում է Եհովայից և պնդվում է որ եհովայից բացի ուրիշ Աստված չկա հետևաբար որպեսզի այս համարները համոզիչ, հիմնավոր և վճռորոշ լինեն, ապա պետք են ապացույցներ, որ եհովան դա Հիսուսն է, քանի որ Մեկ Աստված գոյություն ունի այլ ոչ թե երկու: Այսինքն այդ երկու համարները կլինեն վճռորոշ միայն այն դեպքում երբ Աստվածաշնչից մեջբերումներ արվի ՅՀՎՀ-ի և Հիսուսի մեկ անձնավորություն լինելու մասին: Քանի որ ողջ հին կատակարանում միայն ՅՀՎՀ_Ն է Աստված և չկա Աստված բացի ՅՀՎՀ-ից;

[հովարս]

Խոստովանություն` ես որպես բանավիճող եթե ներկայացնեի երրոդության կողմը ապա խոստովանում եմ ( Հովհ. 20:28) և (Եսայ. 9:6) համարները կարելի է օգտագործել որպես արգումենտ Հիսուսի Աստվածությունը պնդելու համար, սակայն այս երկու համարը բավարար չեն և թույլ են, քանի որ եսայիա 45:5-ում հստակ ասվում է, որ եհովայից բացի ուրիշ Աստված չկա, իսկ ողջ Աստվածաշունչը բացի այս երկու համարից Հիսուսին ստորադասում է Եհովայից և պնդվում է որ եհովայից բացի ուրիշ Աստված չկա հետևաբար որպեսզի այս համարները համոզիչ, հիմնավոր և վճռորոշ լինեն, ապա պետք են ապացույցներ, որ եհովան դա Հիսուսն է, քանի որ Մեկ Աստված գոյություն ունի այլ ոչ թե երկու: Այսինքն այդ երկու համարները կլինեն վճռորոշ միայն այն դեպքում երբ Աստվածաշնչից մեջբերումներ արվի ՅՀՎՀ-ի և Հիսուսի մեկ անձնավորություն լինելու մասին: Քանի որ ողջ հին կատակարանում միայն ՅՀՎՀ_Ն է Աստված և չկա Աստված բացի ՅՀՎՀ-ից;

Դու երևի չես հասկանում, որ խոսքը բազմաստվածության մասին չի, այլ Աստծու երրորդության մասին, որը մեկ ամբողջություն է, այսինքն մեկ Աստված :Ինչպես օրինակ լույսը , որն ունի ճառագայթ, ջերմություն և էներգիա, սրանք ամեն մեկը առանձին բաներ են ,սակայն առանց մեկի մյուսը չի լինում, բայց միասին կազմում են մեկ ամբողջ լույս:

ապա պետք են ապացույցներ, որ եհովան դա Հիսուսն է, քանի որ Մեկ Աստված գոյություն ունի

քո այդ փոքր դատողությամբ ինչ ես կարծում, քահանայապետը ինչու իր հանդերձները պատռեց և Հիսուսին դատապարտեց մահվան, և երկրորդ քեզ չի թվում , որ դուք եք քարոզում բազմաստվածություն ,Հիսուսին համարելու փոքր աստված

[Moonwalker]

Խոստովանություն` ես որպես բանավիճող եթե ներկայացնեի երրոդության կողմը ապա խոստովանում եմ ( Հովհ. 20:28) և (Եսայ. 9:6) համարները կարելի է օգտագործել որպես արգումենտ Հիսուսի Աստվածությունը պնդելու համար, սակայն այս երկու համարը բավարար չեն և թույլ են, քանի որ եսայիա 45:5-ում հստակ ասվում է, որ եհովայից բացի ուրիշ Աստված չկա, իսկ ողջ Աստվածաշունչը բացի այս երկու համարից Հիսուսին ստորադասում է Եհովայից և պնդվում է որ եհովայից բացի ուրիշ Աստված չկա հետևաբար որպեսզի այս համարները համոզիչ, հիմնավոր և վճռորոշ լինեն, ապա պետք են ապացույցներ, որ եհովան դա Հիսուսն է, քանի որ Մեկ Աստված գոյություն ունի այլ ոչ թե երկու: Այսինքն այդ երկու համարները կլինեն վճռորոշ միայն այն դեպքում երբ Աստվածաշնչից մեջբերումներ արվի ՅՀՎՀ-ի և Հիսուսի մեկ անձնավորություն լինելու մասին: Քանի որ ողջ հին կատակարանում միայն ՅՀՎՀ_Ն է Աստված և չկա Աստված բացի ՅՀՎՀ-ից;

ա) Երրորդության մասին գոնե մի տեղ կարդա, որ գրիր, թե էս չէ լավից-վատից էդ ուսմունքին տեղյակ մարդու մոտ քմծիծաղ է առաջանում:
բ) Էդքան «մասնագետ» մեջբերեցիր, մեկին էլ ես մեջբերեմ: Սուրբ Իգնատիոս Աստվածազգյաց Անտիոքացին (ի դեպ պատահական մարդ չի՝ Հովհաննես առաքյալի աշակերտն ա ու ըստ ավանդության Մատթեոս ԺԸ, 3-ում հանդիպող երեխաներից մեկը) իր Եփեսացիներին ուղղված թղթում գրում է՝ «Նրանց համար (հերետիկոսների) կա միայն մի բժիշկ՝ մարմնական և հոգևոր, ծնված և չծնված, մարմնացած Աստված, իրական կյանք մահվան մեջ, Մարիամից և Աստծուց, նախ տառապանքին ենթարկված, և ապա չևնթարկված, Տեր մեր Հիսուս Քրիստոսը»: Նույն թղթի այլ հատվածում նա գրում է. «Քանի որ մեր Աստված Հիսուս Քրիստոսը, Աստծո ծրագրով, ծնվեց Մարիամից, ով Դավթի տոհմից էր, բայց ծնվեց Սուրբ Հոգուց:»
Հիմա հարց. եթե ձեր հավատամքը ճշմարիտ է, ի՞նչու է Անտիոքացին Հիսուսին աներկբայորեն Աստված կոչում (մագնեցիացիներին ուղղված թղթում գրում է «...ինձ վստահվել է ծառայել Հիսուս Քրիստոսին, ով նախկինում միշտ Տիրոջ հետ էր, և ,վերջապես, հայտնվեց տեսանելիորեն» Նա մահացել, ավելի շուտ նահատակվել է 2-րդ դարի առաջին քառորդից ոչ ուշ (մինչև Տրայանոս կայսեր մահը 117թ.-ին), այսինքն իր գործունեությունը ծավալել է Հիսուսից մեկ սերունդ հետո: Ու հետո, ոնց արդեն ասացի Հովհաննեսի առաքյալի աշակերտն էր (ուսուցիչը ոնց էլ չլիներ, կասեր Հիսուսի բնության մասին): Ու նրա դեպքում դրված չէ դոգմատին հարմարվելու խնդիրը, քանի որ այդպիսիք դեռ չկային:

[Hurricane]

ա) Երրորդության մասին գոնե մի տեղ կարդա, որ գրիր, թե էս չէ լավից-վատից էդ ուսմունքին տեղյակ մարդու մոտ քմծիծաղ է առաջանում:
բ) Էդքան «մասնագետ» մեջբերեցիր, մեկին էլ ես մեջբերեմ: Սուրբ Իգնատիոս Աստվածազգյաց Անտիոքացին (ի դեպ պատահական մարդ չի՝ Հովհաննես առաքյալի աշակերտն ա ու ըստ ավանդության Մատթեոս ԺԸ, 3-ում հանդիպող երեխաներից մեկը) իր Եփեսացիներին ուղղված թղթում գրում է՝ «Նրանց համար (հերետիկոսների) կա միայն մի բժիշկ՝ մարմնական և հոգևոր, ծնված և չծնված, մարմնացած Աստված, իրական կյանք մահվան մեջ, Մարիամից և Աստծուց, նախ տառապանքին ենթարկված, և ապա չևնթարկված, Տեր մեր Հիսուս Քրիստոսը»: Նույն թղթի այլ հատվածում նա գրում է. «Քանի որ մեր Աստված Հիսուս Քրիստոսը, Աստծո ծրագրով, ծնվեց Մարիամից, ով Դավթի տոհմից էր, բայց ծնվեց Սուրբ Հոգուց:»
Հիմա հարց. եթե ձեր հավատամքը ճշմարիտ է, ի՞նչու է Անտիոքացին Հիսուսին աներկբայորեն Աստված կոչում (մագնեցիացիներին ուղղված թղթում գրում է «...ինձ վստահվել է ծառայել Հիսուս Քրիստոսին, ով նախկինում միշտ Տիրոջ հետ էր, և ,վերջապես, հայտնվեց տեսանելիորեն» Նա մահացել, ավելի շուտ նահատակվել է 2-րդ դարի առաջին քառորդից ոչ ուշ (մինչև Տրայանոս կայսեր մահը 117թ.-ին), այսինքն իր գործունեությունը ծավալել է Հիսուսից մեկ սերունդ հետո: Ու հետո, ոնց արդեն ասացի Հովհաննեսի առաքյալի աշակերտն էր (ուսուցիչը ոնց էլ չլիներ, կասեր Հիսուսի բնության մասին): Ու նրա դեպքում դրված չէ դոգմատին հարմարվելու խնդիրը, քանի որ այդպիսիք դեռ չկային:

հարգելի Moonwalker դավանաբանության հետ կապված ես հիմք եմ ընդունում միայն Աստվածաշնչյան մեջբերումները, դրանից դուրս ես չեմ քննարկում, քանի որ միայն Աստվածաշունչն է Աստծո կողմից ներշնչված...

իմ մոտ առաջացել են 5 հարց, որոնք պարզաբանման կարիք ունեն և հստակ պատասխանի կարիք ունեն, խնդրում եմ հարցերին պատասխանել միայն Աստվածաշնչյան մեջբերումմներ անելով, այլ մարդկանց կարծիքը չեմ ընդունում...


հարց 1` 1 հովհաննես 4:12 <Աստծուն ոչ ոք երբեք չի տեսել>։
Հիսուսին շատերն են տեսել, եթե Հիսուսը Աստված լիներ, կամ Հովհաննեսը մտածեր, որ Հիսուսը Աստված է արդյո՞ք Հովհաննեսը նման խոսքեր կգրեր:

<<Եւ Տէրն (Եհովան) աւելացրեց. «Դու չես կարող տեսնել իմ երեսը, որովհետեւ մարդ չի կարող տեսնել իմ երեսն ու կենդանի մնալ»։ ելք 33:20

Այս համարում էլ հստակ ասվում է, որ մարդ չի կարող տեսնել Աստծու երեսը և կենդանի մնալ, իսկ 1 հովհաննես 4:12-ում ասվում է, որ ոչ ոք Աստծուն երբեք չի տեսել նաև պետք է հաշվի առնել, որ Ա հովհաննեսը գրվել է Հիսուսի մահից և հարությունից հետո, այսինքն եթե Հիսուսի հարությունից հետո գրվում է, որ Աստծուն երբեք ոչ ոք չի տեսել դա նշանակում է, որ Հիսուսը Աստված չէր, քանի որ Հիսուսին շատերն են տեսել…խնդրեմ պարզաբանեք…


Հարց 2` Հայտնություն 5:6-7 <<Եւ տեսայ, որ աթոռի եւ չորս կենդանիների ու երէցների միջեւ կար մի Գառ՝ մորթուած. նա ունէր եօթը եղջիւր եւ եօթը աչք, որ Աստծու եօթը Հոգիներն են՝ ուղարկուած ամբողջ երկրով մէկ։ Եւ նա եկաւ վերցրեց գիրքը աթոռի վրայ նստողի աջ ձեռքից>>։

Այստեղ հստակ է, որ Հիսուսը առանձին անձնավորություն է, որ մոտենում է և Գահի վրա նստողից վերցնում է գիրքը…սա չի տեղավորվում երրորդության գաղափարի մեջ, քանի որ պարզ է որ աթոռի վրա նստողը YHWH-ն է, իսկ Հիուսը մոտենում է և եհովայից վերցնում է գիրքը, այս համարը հստակ ցույց է տալիս, որ Եհովան և Հիսուսը իրարից անջատ անձնավորություններ են…


հարց 3` Մարկոս 15:34<Աստուա՜ծ իմ, Աստուա՜ծ իմ, ինչո՞ւ թողեցիր ինձ>>։ այստեղ ում է Աստված կոչում Հիսուսը? ինբքն իրեն? ինքն իրեն է ասում ինչու թողեցիր ինձ?

հարց 4 ` գործք 7:55-ում «Ահա տեսնում եմ երկինքը բացուած եւ մարդու Որդուն, որ կանգնած է Աստծու աջ կողմը»։ Այստեղ պարզ գրած է որ Հիսուսը կանգնած է Աստծո աջ կողմում, եթե Հիսուսը Աստված է ապա ինքն իր կողքն է կանգնել?.


հարց 5` հայտնություն 1:1<<Յայտնութիւն Յիսուս Քրիստոսի, որ Աստված տվեց նրան ցույց տալու իր ծառաներին>> Այս համարում հստակ է, որ հայտնույթունը Հիսուսը ստացել է Աստծուց, այսինքն մինչ ստնալաը նա չուներ հայտնությունը, քանի որ նա այդ հայտնությունը ստացել է Աստծուց..այս համարը ցույց է տալիս, որ Հիսուսը ամենագետ չէր…հակառակ դեպքում ինքն իրենցից էր ստացել հայտնությունը? Ինքն իրեն էր տվել հայտնությունը?

«Բայց այդ օրուայ եւ ժամուայ մասին ոչ ոք չգիտէ. ո՛չ երկնքի հրեշտակները եւ ո՛չ էլ Որդին, այլ՝ միայն Հայրը։ մաթևոս 24:36 այս համարը ցույց է տալիս որ Հիսուսը ամենագետ չէ, այլ ամենագետը Հայրն է, որը Հայտնություն 1:1 հատ համեմատած հստակ է դառնում, որ Հիսուսը ամենագետ չէր, իսկ միայն Աստված է, որ ամենագետ է…

[Varzor]

դավանաբանության հետ կապված ես հիմք եմ ընդունում միայն Աստվածաշնչյան մեջբերումները, դրանից դուրս ես չեմ քննարկում, քանի որ միայն Աստվածաշունչն է Աստծո կողմից ներշնչված...իմ մոտ առաջացել են 5 հարց, որոնք պարզաբանման կարիք ունեն և հստակ պատասխանի կարիք ունեն, խնդրում եմ հարցերին պատասխանել միայն Աստվածաշնչյան մեջբերումմներ անելով, այլ մարդկանց կարծիքը չեմ ընդունում...

Այ հիմա լիովին համամիտ եմ` Եթե քրիստոնյա ես, ապա ընդունում էս, որ միակ Աստծո կողմից ներշնչված գիրքը Աստվածաշունչն է, ու դավանաբանությունը բխում է լոկ դրանից:
Հստակ ու անվիճելի միտք
Ընդհանուր առմամբ, քո բոլոր 5 հարցերի հետ համամիտ եմ, մի երկուսին կարող եմ պատասխանել (գիտելիքս ու ինֆորմացիաս հերիքում է), մյուսների թող ատասխանեն ավելի գիտակները:

հարց 1` 1 հովհաննես 4:12 <Աստծուն ոչ ոք երբեք չի տեսել>։
Հիսուսին շատերն են տեսել, եթե Հիսուսը Աստված լիներ, կամ Հովհաննեսը մտածեր, որ Հիսուսը Աստված է արդյո՞ք Հովհաննեսը նման խոսքեր կգրեր:
<<Եւ Տէրն (Եհովան) աւելացրեց. «Դու չես կարող տեսնել իմ երեսը, որովհետեւ մարդ չի կարող տեսնել իմ երեսն ու կենդանի մնալ»։ ելք 33:20
Այս համարում էլ հստակ ասվում է, որ մարդ չի կարող տեսնել Աստծու երեսը և կենդանի մնալ, իսկ 1 հովհաննես 4:12-ում ասվում է, որ ոչ ոք Աստծուն երբեք չի տեսել նաև պետք է հաշվի առնել, որ Ա հովհաննեսը գրվել է Հիսուսի մահից և հարությունից հետո, այսինքն եթե Հիսուսի հարությունից հետո գրվում է, որ Աստծուն երբեք ոչ ոք չի տեսել դա նշանակում է, որ Հիսուսը Աստված չէր, քանի որ Հիսուսին շատերն են տեսել…խնդրեմ պարզաբանեք…

Քանի որ Հիսուսը մարդկային կերպարանք ուներ, ապա բոլորը տեսնում էին ոչ թե Աստծո իրական կերպարըանքը, այլ մարդկային մարմնացումը` Հիսուսի տեսքով: Դրանից ելնելով կարելի է դռ շարունակել պնդել, որ 1. "Աստծուն ոչ ոք չի տեսել", 2. "մարդ չի կարող տեսնել Աստծո երեսն ու կենդանի մնալ":

Հարց 2` Հայտնություն 5:6-7 <<Եւ տեսայ, որ աթոռի եւ չորս կենդանիների ու երէցների միջեւ կար մի Գառ՝ մորթուած. նա ունէր եօթը եղջիւր եւ եօթը աչք, որ Աստծու եօթը Հոգիներն են՝ ուղարկուած ամբողջ երկրով մէկ։ Եւ նա եկաւ վերցրեց գիրքը աթոռի վրայ նստողի աջ ձեռքից>>։
Այստեղ հստակ է, որ Հիսուսը առանձին անձնավորություն է, որ մոտենում է և Գահի վրա նստողից վերցնում է գիրքը…սա չի տեղավորվում երրորդության գաղափարի մեջ, քանի որ պարզ է որ աթոռի վրա նստողը YHWH-ն է, իսկ Հիուսը մոտենում է և եհովայից վերցնում է գիրքը, այս համարը հստակ ցույց է տալիս, որ Եհովան և Հիսուսը իրարից անջատ անձնավորություններ են…

Որքանով ես վստահ, որ խոսքը գնում է հենց Հիսուսի մասին?

հարց 3` Մարկոս 15:34<Աստուա՜ծ իմ, Աստուա՜ծ իմ, ինչո՞ւ թողեցիր ինձ>>։ այստեղ ում է Աստված կոչում Հիսուսը? ինբքն իրեն? ինքն իրեն է ասում ինչու թողեցիր ինձ?

Ճիշտ ա, մենակ մի փոքր ճշտում` <Աստուա՜ծ իմ, Աստուա՜ծ իմ, ինչի՞ համար թողեցիր ինձ (իմ կարծիքով` ինչ նպատակով?) > Ընդ որում սրանք Հիսուսի վերջին բառերն են եղել, հենց Մարկոսի ավետարանում է գրված, որ շատերը մտածեցին, որ նա Եղիային է կանչում, քանի որ եբրայերեն հնչում է (եթե չեմ սխալվում) Էլոհի, Էլոհի, լամա շաբահֆանի:

հարց 4 ` գործք 7:55-ում «Ահա տեսնում եմ երկինքը բացուած եւ մարդու Որդուն, որ կանգնած է Աստծու աջ կողմը»։ Այստեղ պարզ գրած է որ Հիսուսը կանգնած է Աստծո աջ կողմում, եթե Հիսուսը Աստված է ապա ինքն իր կողքն է կանգնել?.
հարց 5` հայտնություն 1:1<<Յայտնութիւն Յիսուս Քրիստոսի, որ Աստված տվեց նրան ցույց տալու իր ծառաներին>> Այս համարում հստակ է, որ հայտնույթունը Հիսուսը ստացել է Աստծուց, այսինքն մինչ ստնալաը նա չուներ հայտնությունը, քանի որ նա այդ հայտնությունը ստացել է Աստծուց..այս համարը ցույց է տալիս, որ Հիսուսը ամենագետ չէր…հակառակ դեպքում ինքն իրենցից էր ստացել հայտնությունը? Ինքն իրեն էր տվել հայտնությունը?

Այս հարցերը թողնեմ գիտակներին
Այ հենց նմանատիպ տեքստերն են, որ ստեղծել են այն մոտեցումը, որ Հենց Հիսուսի էությունը դուալ է` նա և Աստված է և մարդ:
Ի դեպ, մի տրամաբանություն առաջ քաշեմ.
Ես մարդ եմ ու իմ որդին էլ, բնականաբար, մարդ է: Ապա եթե Աստծո որդին աստված չէ, ապա ով է???
Եթե այս տրամաբանությունից չենք շեղվում ու դատողութոյւններ ենք անում, օգտագործելով Աստվածաշնչյան, ինչպես նաև այլ համաշխարհային կրոնների ինֆորմացիան ապա ստացվում է, որ
Քանի որ բոլորս էլ Աստծո որդիներն ենք` ստեղծված են նրա կողմից, ապա եթե Հիսուսն էլ է ստեղծված Աստծո կողմից, ուրեմն նույնպես կարող է կոչվել Աստծո որդի, բայց ոչ աստված "Աստծո որդիները իջան երկրի վրա" միտքը` հսկաների հետ կապված: Փաստորեն` Աստված ուներ շատ որդիներ, որոնք ստեղծված էին իր կողմից, ու բնականաբար աստված չէին, քանի որ չի կարող ստեղծյալը հավասարվել իր Արարչին:

Բայց ստեղից արդեն տարբերակները շատանում են` եթե չենք ընդունում Հիսուսի աստված լինելը, ապա.
1. կամ Հիսուսը մարդ էր, որին Աստված օժտել էր մեծ հնարավորություններով` մարգարեների նման: Ի դեպ հենց այս տարբերակն էլ ընդունված է Իսլամում և Հիսուսը-Իսան համարվում է ամենահարգված մարգարեն ու մարդը, քանի որ. Ինչպես և Ադամը ստեղծվել է անմիջականորեն Աստծո կողմից, արդեն իսկ ծննդյան պահին գիտեր Աստծո ճշմարիտ խոսքը
2.կամ էլ Հիսուսը արդեն իսկ գերբնական հատկություններով օժտված մարդանման (կերպարանքով մարդ) արարած էր` այն նույն աստծո որդիներից, որ "իջան երկրի վրա"
3. Բուդդայականության և Հինդուիզմի նման Հիսուսը Աստծո մարմնացումն էր երկրի վրա ու նրա մարդկային էությունը կարող էր առանձին դրսևորվել, ընդհուպ ինչև առանձին հոգևոր էակ կանգնել Աստծո կողքին:


Դե հիմա ինձ ասեք, եթե Հիսուս աստված չէր, ապա ասյ 3 տարբերակներից որն է նրան բնութագրում?

[Hurricane]

Որքանով ես վստահ, որ խոսքը գնում է հենց Հիսուսի մասին?

Հարց 2` Հայտնություն 5:6-7 <<Եւ տեսայ, որ աթոռի եւ չորս կենդանիների ու երէցների միջեւ կար մի Գառ՝ մորթուած. նա ունէր եօթը եղջիւր եւ եօթը աչք, որ Աստծու եօթը Հոգիներն են՝ ուղարկուած ամբողջ երկրով մէկ։ Եւ նա եկաւ վերցրեց գիրքը աթոռի վրայ նստողի աջ ձեռքից>>։
Այստեղ հստակ է, որ Հիսուսը առանձին անձնավորություն է, որ մոտենում է և Գահի վրա նստողից վերցնում է գիրքը…սա չի տեղավորվում երրորդության գաղափարի մեջ, քանի որ պարզ է որ աթոռի վրա նստողը YHWH-ն է, իսկ Հիուսը մոտենում է և եհովայից վերցնում է գիրքը, այս համարը հստակ ցույց է տալիս, որ Եհովան և Հիսուսը իրարից անջատ անձնավորություններ են…


վստահ եմ քանի որ <կար մի Գառ՝ մորթուած> մորթված Գառը դա Հիսուսն է

[Hurricane]

[QUOTE=Varzor;2275386] Ճիշտ ա, մենակ մի փոքր ճշտում` <Աստուա՜ծ իմ, Աստուա՜ծ իմ, ինչի՞ համար թողեցիր ինձ (իմ կարծիքով` ինչ նպատակով?) > Ընդ որում սրանք Հիսուսի վերջին բառերն են եղել, հենց Մարկոսի ավետարանում է գրված, որ շատերը մտածեցին, որ նա Եղիային է կանչում, քանի որ եբրայերեն հնչում է (եթե չեմ սխալվում) Էլոհի, Էլոհի, լամա շաբահֆանի: [/QUOT]

փորք ճշտումդ չանցավ, քանի որ հենց Առաքելական եկեղցու թարգմանության մեջ բառացի գրած է <<«Էլի՜, Էլի՜, լա՞մա սաբաքթանի», որ թարգմանւում է՝ Աստուա՜ծ իմ, Աստուա՜ծ իմ, ինչո՞ւ թողեցիր ինձ>>: Այնտեղ չի գրած Ինչ համար համար ինձ թողեցիր, դա դուք եք ավելացնում...

[Varzor]

վստահ եմ քանի որ <կար մի Գառ՝ մորթուած> մորթված Գառը դա Հիսուսն է

Չէ, դե չեղավ ախպեր, ավելի կոնկրետ փաստեր (փաստեր հենց Աստվածաշնչից ) բեր:

փորք ճշտումդ չանցավ, քանի որ հենց Առաքելական եկեղցու թարգմանության մեջ բառացի գրած է <<«Էլի՜, Էլի՜, լա՞մա սաբաքթանի», որ թարգմանւում է՝ Աստուա՜ծ իմ, Աստուա՜ծ իմ, ինչո՞ւ թողեցիր ինձ>>: Այնտեղ չի գրած Ինչ համար համար ինձ թողեցիր, դա դուք եք ավելացնում...

Հենց դա էլ ասում եմ: Գրված է "Ինչու", որը կարելի է նաև հասկանալ "Ինչի համար" կամ "ինչ նպատակով": Ի դեպ հենց ռուսական սինոդալ թարգմանության մեջ գրված է "Боже Мой! Боже Мой! для чего Ты Меня оставил?"
http://ru.wikisource.org/wiki/%D0%9E...BD%D0%B8%D0%B5
Այ ստեղ ա, որ մի հոգի եբրայերեն իմացող ա պետք, որ ճիշտ թարգմանի Բայց եթե եբրայերենում "ինչու"-ն նույն կերպ բազմիմաստ է, ինչպես հայերենում, ապա "կորած ենք"

[Varzor]

Հա, ի դեպ հենց "Էլի՜, Էլի՜, լա՞մա սաբաքթանի" հայկական տարբերակը տիպիկ խոսում է այս տողերի հունարենից թարգմանված լինելու մասին:
համեմատենք Եբրայերեն "Էլոհի, էլոհի, լամմա շաբահֆանի"
1. Հւոնարենում չկա "շ", ուստի բոլոր սեմիթական "շ" երը դառել են "ս" և փոխանցվե հայերեն տարբերակ
2. Հայերենում չկար "ֆ" դրա փոխարեն կիրառվում էր "թ"
3. Հույնպես "հ" և "ք" հնչյունափոխությունը հունական աղբյուրներից է գալիս:

[Hurricane]

Այ հենց նմանատիպ տեքստերն են, որ ստեղծել են այն մոտեցումը, որ Հենց Հիսուսի էությունը դուալ է` նա և Աստված է և մարդ:
Ի դեպ, մի տրամաբանություն առաջ քաշեմ.
Ես մարդ եմ ու իմ որդին էլ, բնականաբար, մարդ է: Ապա եթե Աստծո որդին աստված չէ, ապա ով է???
Եթե այս տրամաբանությունից չենք շեղվում ու դատողութոյւններ ենք անում, օգտագործելով Աստվածաշնչյան, ինչպես նաև այլ համաշխարհային կրոնների ինֆորմացիան ապա ստացվում է, որ
Քանի որ բոլորս էլ Աստծո որդիներն ենք` ստեղծված են նրա կողմից, ապա եթե Հիսուսն էլ է ստեղծված Աստծո կողմից, ուրեմն նույնպես կարող է կոչվել Աստծո որդի, բայց ոչ աստված "Աստծո որդիները իջան երկրի վրա" միտքը` հսկաների հետ կապված: Փաստորեն` Աստված ուներ շատ որդիներ, որոնք ստեղծված էին իր կողմից, ու բնականաբար աստված չէին, քանի որ չի կարող ստեղծյալը հավասարվել իր Արարչին:

Բայց ստեղից արդեն տարբերակները շատանում են` եթե չենք ընդունում Հիսուսի աստված լինելը, ապա.
1. կամ Հիսուսը մարդ էր, որին Աստված օժտել էր մեծ հնարավորություններով` մարգարեների նման: Ի դեպ հենց այս տարբերակն էլ ընդունված է Իսլամում և Հիսուսը-Իսան համարվում է ամենահարգված մարգարեն ու մարդը, քանի որ. Ինչպես և Ադամը ստեղծվել է անմիջականորեն Աստծո կողմից, արդեն իսկ ծննդյան պահին գիտեր Աստծո ճշմարիտ խոսքը
2.կամ էլ Հիսուսը արդեն իսկ գերբնական հատկություններով օժտված մարդանման (կերպարանքով մարդ) արարած էր` այն նույն աստծո որդիներից, որ "իջան երկրի վրա"
3. Բուդդայականության և Հինդուիզմի նման Հիսուսը Աստծո մարմնացումն էր երկրի վրա ու նրա մարդկային էությունը կարող էր առանձին դրսևորվել, ընդհուպ ինչև առանձին հոգևոր էակ կանգնել Աստծո կողքին:
Դե հիմա ինձ ասեք, եթե Հիսուս աստված չէր, ապա ասյ 3 տարբերակներից որն է նրան բնութագրում?

ինչ վ երաբերում է, որ Հիսուսը անվանվում է Աստծո որդի , ասեմ Հոբ 1:6 համարում հրեշտակները և սատանան նույնպես անվանվում են Աստծո որդիններ` հոբ 1;6 << Օր մը` Աստուծոյ որդիները գացին տէրոջ առջեւ ներկայանալու. Սատանան ալ գնաց անոնց մէջ>>:


Այսպսով կա 4 տարբերակը ևս...Հիսուսը Մարմնացյալ հրեշտակ էր` Աստծո միածին որդին,`<< Աստծո արարծների սկիզբը>> կամ <<անդրանիկը բոլոր արածնների>>...ինչու ենք բացառում այս տարբերակը? ինչ հիմքերով?

[Moonwalker]

հարգելի Moonwalker դավանաբանության հետ կապված ես հիմք եմ ընդունում միայն Աստվածաշնչյան մեջբերումները, դրանից դուրս ես չեմ քննարկում, քանի որ միայն Աստվածաշունչն է Աստծո կողմից ներշնչված...

Լավ, ես էլ հիմք չեմ ընդունում դավանաբանական հարցերում սեփական ճշմարտացիությունն ապացուցելու համար խեղաթյուրումները հաստատող «մասնագետների» խոսքերը: Դե արի պայմանավորվենք, որ ոչ մի կողմից չեն լինի ոչ աստվածաշնչյան մեջբերումներ:

իմ մոտ առաջացել են 5 հարց, որոնք պարզաբանման կարիք ունեն և հստակ պատասխանի կարիք ունեն, խնդրում եմ հարցերին պատասխանել միայն Աստվածաշնչյան մեջբերումմներ անելով, այլ մարդկանց կարծիքը չեմ ընդունում...
հարց 1` 1 հովհաննես 4:12 <Աստծուն ոչ ոք երբեք չի տեսել>։
Հիսուսին շատերն են տեսել, եթե Հիսուսը Աստված լիներ, կամ Հովհաննեսը մտածեր, որ Հիսուսը Աստված է արդյո՞ք Հովհաննեսը նման խոսքեր կգրեր:
<<Եւ Տէրն (Եհովան) աւելացրեց. «Դու չես կարող տեսնել իմ երեսը, որովհետեւ մարդ չի կարող տեսնել իմ երեսն ու կենդանի մնալ»։ ելք 33:20
Այս համարում էլ հստակ ասվում է, որ մարդ չի կարող տեսնել Աստծու երեսը և կենդանի մնալ, իսկ 1 հովհաննես 4:12-ում ասվում է, որ ոչ ոք Աստծուն երբեք չի տեսել նաև պետք է հաշվի առնել, որ Ա հովհաննեսը գրվել է Հիսուսի մահից և հարությունից հետո, այսինքն եթե Հիսուսի հարությունից հետո գրվում է, որ Աստծուն երբեք ոչ ոք չի տեսել դա նշանակում է, որ Հիսուսը Աստված չէր, քանի որ Հիսուսին շատերն են տեսել…խնդրեմ պարզաբանեք…

Ա՜խ այս մարդկային սահմանափակությունը: Հասկանում ես ի՞նչ ասել է «Աստծուն տեսնել»: Եթե քո լոգիկայով Ա Տիմոթեոս 6:16-ում Պողոս առաքյալն ասում է (հաստատ Թանահին ծանոթ էր), որ ոչ մի մարդ չի տեսել Աստծո երեսը՝
«...զոր ո՛չոք ետես ի մարդկանէ, եւ ո՛չ տեսանել կարաւղ...»
Բայց նույն Հին Ուխտում կարելի է հանդիպել փաստերի, երբ մարդը տեսնում է Աստծուն ու կենդանի է մնում:
Բնականաբար առաջին օրինակը Հակոբն է, ով ոչ միայն տեսնում, այլև մենամարտում է Աստծո հետ (Ծննդոց 32:24-30)՝
«Եւ մնաց Յակոբ միայն։ Եւ մարտեաւ այր մի ընդ նմա մինչեւ ցառաւաւտ։ Եւ իբրեւ ետես թէ ոչ յաղթէ նմա, բուռն եհար զամոլաջլէ զըստի նորա եւ ընդարմացոյց զամոլաջիլ զըստին Յակոբայ ի կռուելն իւրում ընդ նմա։ Եւ ասէ ցնա. Արձակեա զիս քանզի այգ եղեւ։ Եւ նա ասէ. Ոչ արձակեցից զքեզ՝ եթէ ոչ աւրհնեսցես զիս։ Եւ նա ասէ ցսա, Զի՞նչ անուն է քո։ Եւ սա ասէ ցնա, Յակոբ։ Եւ ասէ ցսա. Յայսմ հետէ ոչ կոչեսցեն զանուն քո Յակոբ, այլ Իսրայէղ եղիցի անուն քո. զի ժուժկալեցեր ընդ Աստուծոյ. եւ ընդ մարդկան զաւրաւոր լիջիր։ Եհարց Յակոբ՝ եւ ասէ. Պատմեա ինձ զանուն քո։ Եւ ասէ՝ Զի՞ հարցանես զանուանէ իմմէ։ Եւ աւրհնեաց զնա անդ։ Եւ կոչեաց Յակոբ զանուն տեղւոյն այնորիկ՝ տեսիլ Աստուծոյ. զի տեսի զԱստուած դէմ յանդիման, եւ ապրեցաւ անձն իմ։»
Այստեղ իհարկե գործ ունենք, ոչ թե Աստծո հոգեղեն, այլ նրա մարմնական կերպարանքի հետ (քանի որ մարդու հետ էր մենամարտում): Բայց նույն Տերը Մովսեսին թույլ է տալիս տեսնել իր թիկունքը միայն, երբ անցնում էր իբրև էություն (ոչ ֆիզիկական) /«Եւ ասէ. Ոչ կարես տեսանել զերեսս իմ. զի ոչ տեսանէ մարդ զերեսս իմ, եւ ապրի։» Ելից 33:20/:
Նույնպես և Հիսուս. նրան ճանաչողները տեսնում էին նրա մարմնական կերպարանքը, և ոչ աստվածային երեսը:

Հարց 2` Հայտնություն 5:6-7 <<Եւ տեսայ, որ աթոռի եւ չորս կենդանիների ու երէցների միջեւ կար մի Գառ՝ մորթուած. նա ունէր եօթը եղջիւր եւ եօթը աչք, որ Աստծու եօթը Հոգիներն են՝ ուղարկուած ամբողջ երկրով մէկ։ Եւ նա եկաւ վերցրեց գիրքը աթոռի վրայ նստողի աջ ձեռքից>>։
Այստեղ հստակ է, որ Հիսուսը առանձին անձնավորություն է, որ մոտենում է և Գահի վրա նստողից վերցնում է գիրքը…սա չի տեղավորվում երրորդության գաղափարի մեջ, քանի որ պարզ է որ աթոռի վրա նստողը YHWH-ն է, իսկ Հիուսը մոտենում է և եհովայից վերցնում է գիրքը, այս համարը հստակ ցույց է տալիս, որ Եհովան և Հիսուսը իրարից անջատ անձնավորություններ են…

Չէ, սա հենց երրորդության գաղափարի անկյունաքարն է: Ինչքան էլ քեզ ասեցի, թե մի խոսիր այն բանից, որից դույզն-ինչ գաղափար չունես, դու միևնույնն է քոնն ես առաջ տանում:
Նիկեական հավատո հանգանակում (ի դեպ նույն ժողովի ժամանակ հիմնավորապես հերքվում են Հիսուսի բնությանը վերաբերվող Արիոսի, Մակեդոնի, Պողոս Սամոսատցու, Մաննիի, Մարկիոսի, Բարդեծանի, Եվտիքեսի, Ապոլինարիոսի, ու Նեստորի սուտ ուսմունքները) ամփոփված Երրորդության գաղափարը կարելի է կարճ այսպես ձևակերպել՝
Մեկ Աստված է՝ մեկ էություն, բայց արտահայտված է 3 անձով (Հայր Աստված, Որդի Աստված, Սուրբ Հոգի Աստված): Մեկ Աստծո մեջ մենք դավանում ենք երեք անձ և երեք անձի մեջ մի Աստվածություն՝ Սուրբ Երրորդություն:
Այս սկզբունքին մեջբերումը չի հակասում, ուստի մի անգգամ էլ եմ կրկնում մինչև Երրորդության մասին խոսելը, մի քիչ տեղեկություն ստացիր այդ թեմայով:

հարց 3` Մարկոս 15:34<Աստուա՜ծ իմ, Աստուա՜ծ իմ, ինչո՞ւ թողեցիր ինձ>>։ այստեղ ում է Աստված կոչում Հիսուսը? ինբքն իրեն? ինքն իրեն է ասում ինչու թողեցիր ինձ?

Այս խոսքերը 21-րդ Սաղմոսի առաջին տողից են՝
«Աստուա՜ծ, Աստուա՜ծ իմ, նայեաց առ իս, ընդէ՞ր թողեր զիս»:
Այդ սաղմոսը հայտնի է «խաչելության և չարչարանքների սաղմոս» անունով: Սկսվում է հուսահատական մի աղաղակով ու ավարտվում Աստծո փառաբանությամբ: Այս հայցը ևս ՀԱԵ դավանաբանական հարցերի շուրջ առաջ որևէ ինֆորմացիայի դատողություններ անելու վառ օրինակ է: Մեր Հավատո հանգանակը ասում է «Որ յաղագս մեր մարդկան եւ վասն մերոյ փրկութեան իջեալ ի յերկնից՝ մարմնացաւ, մարդացաւ, ծնաւ կատարելապէս ի Մարիամայ սրբոյ կուսէն Հոգւովն Սրբով։ Որով էառ զմարմին, զհոգի եւ զմիտ եւ զամենայն որ ինչ է ի մարդ, ճշմարտապէս եւ ոչ կարծեօք։»
Այս լույսի ներքո մեր դավանաբանությն մեջ լրիվ տեղավորվում է հնչած սաղմոսի տողերը: Հիսուսը մեջ մարդը՝ մարդկայինը զգում է, որ Տերը կամեցավ և ինքը պիտի մահանա (մարմինը):

հարց 4 ` գործք 7:55-ում «Ահա տեսնում եմ երկինքը բացուած եւ մարդու Որդուն, որ կանգնած է Աստծու աջ կողմը»։ Այստեղ պարզ գրած է որ Հիսուսը կանգնած է Աստծո աջ կողմում, եթե Հիսուսը Աստված է ապա ինքն իր կողքն է կանգնել?.

Տե՛ս երկրորդ հարցի պատասխանը մի Աստվածության և երեք դրսևորումների մասին: Սա ևս չի հակասում ճշմարիտ քրիստոնեական դավանաբանությանը:

հարց 5` հայտնություն 1:1<<Յայտնութիւն Յիսուս Քրիստոսի, որ Աստված տվեց նրան ցույց տալու իր ծառաներին>> Այս համարում հստակ է, որ հայտնույթունը Հիսուսը ստացել է Աստծուց, այսինքն մինչ ստնալաը նա չուներ հայտնությունը, քանի որ նա այդ հայտնությունը ստացել է Աստծուց..այս համարը ցույց է տալիս, որ Հիսուսը ամենագետ չէր…հակառակ դեպքում ինքն իրենցից էր ստացել հայտնությունը? Ինքն իրեն էր տվել հայտնությունը?
«Բայց այդ օրուայ եւ ժամուայ մասին ոչ ոք չգիտէ. ո՛չ երկնքի հրեշտակները եւ ո՛չ էլ Որդին, այլ՝ միայն Հայրը։ մաթևոս 24:36 այս համարը ցույց է տալիս որ Հիսուսը ամենագետ չէ, այլ ամենագետը Հայրն է, որը Հայտնություն 1:1 հատ համեմատած հստակ է դառնում, որ Հիսուսը ամենագետ չէր, իսկ միայն Աստված է, որ ամենագետ է…

Նույն Մատթեոս 24:36-ը Որդու կրտսերությունն ապացուցելու համար օգտագործում էին վաղ քրիստոնեական հայտնի աղանդավորները՝ արիոսականները, ընդ որում Վկաների առաջանալուց մի 1500+ տարի առաջ: Բոլորս էլ գիտենք ինչքան գոյատևեց արիոսական ճշմարտությունը:
Այնինչ հարցն այստեղ վերաբերում է Աստծուն, եւ Որդին, իհարկե, որպես Աստծո Որդի, գիտեր ժամը եւ ժամանակները, բայցայդպես է ասվում մարդկանց անտեղյակ պահելու համար։ Իմա՝ կարևոր չէ, թէ Քրիստոս երբ կգա, որ օրը եւ որ ժամին՝ պետք է միշտ պատրաստ լինել։ Հիսուսը, որպես մարդու որդի է պատասխանում հարցին, ցույց տալով, որ այդ հարցը մարդկանց իմանալու բան չէ: Գուցե Երրորդության մասին Գյուլնազի հեքիաթներից տեղեկություն ունեցող մարդու համար սա անհասկանալի լինի, բայց իրականում ամեն ինչ ավելի քան հասկանալի է:

Մարդ պիտի իր հակառակորդին լավ ճանաչի: Տվյալ դեպքում քո դավանաբանական հակառակորդը Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին է: Իսկ դու ՀԱԵ դավանաբանությունից բան չես հասկանում: Ուստի էլ քո համար ամեն ինչ անհասկանալի ու տարօրինակ է, իսկ պնդումներդ էլ որոշակի չափով ինֆորմացված մարդու ծիծաղն են բերում: