Մեր շուրջը այսօր քիչ չեն տգեղ ու վատ երևույթները... Եվ դրանցից մեկն էլ այս անորակ ու անիմաստ սերիալների նկարահանումն ու ցուցադրումն է համարյա բոլոր հեռուստաալիքներով: Լրիվ համաձայն եմ վերը նշված այն մտքի հետ, որ դրանք ոչ մի լավ բան այսօր չեն սովորեցնում թե մեծերին, և թե երեխաներին ու երեիտասարդներին: Դա կարծես թե մի մեծ բթության մրցույթ է, մարաֆոն, որին մասնակցում են զգալի չափով թե հեռուստատեսություններ, թե սցենարիստներ ու ռեժիսորներ: Եվ լրիվ տեղին եմ համարում, որ հարցը ոչ թե ամենալավ սերիալի մասին է, այլ ամենավատ սերիալի:
Գիտեք, ինձ համար առայժմ լավը չկա, եթե եղածներից մի փոքր չառանձնացնեմ այն ամերիկայի հայերի սերիալը: Վերնագիրը չգիտեմ: Մնացած բոլորը նույնն են: Մի քանիսը նշեցին ,,Աննային՛՛, բայց ասեմ որ դրանից վատերն էլ կան: Չնայած հենց այդ սերիալում է իմ ,,սիրելի՛՛ հերոսը՝, բարության մարմնացում պարոն Գնունին, որի գլխով տես-տես այնքան փորձանք է անցել, որ նա ամբողջ էս ժամանակաընթացքում մեկ անգամ չի ժպտացել: Հակասական չէ՞ արդյոք նման կերպարը: Լինել շատ լավ ու բարի մարդ, բայց չժպտալ:
Հիշենք, որ նույնիսկ ,,ձորի Միրոն՛՛ իր գլխին եկածից հետո ժպտում ու ծիծաղում էր: Ուրեմն ի՞նչ, Գնունու հետ կատարվածը ավելին է քա՞ն... վախենամ թե մի օր հանդիպեմ այդ Գնունուն ու ասեմ. ,,Պարոն, ինչու՞ չես ժպտում... ի՞նչ է եղել քեզ այ քո...՛՛: Իսկ այս կտարածվի լուրը քաղաքում այնպես կտարածվի ու կնկալվի, որ ես երևի չեմ կարողացել տարբերել ֆիլմը իրականությունից: Ծիծաղելի է չէ:
Ավելի ճիշտ լացելու բան է:
Գրում են այնպիսի բաների մասին որից փոքրիկ պատկերացում անգամ չունեն: Նույնն է նկարագրել մի միրգ, որը ոչ տեսել ես, ոչ կերել: Իսկ հիմա ասեմ, որ երևի լավ կլինի երբ հնարավոր լինի գտնել ամենատափակ սերիալը: Դա փքրիշատե կնշանակի, որ մի քիչ լավերն էլ կան արդեն...Իսկ հիմա՝, ցավոք սրտի բոլորն էլ մեկ են:
Էջանիշներ