էնքան շատ եմ ուզում առաջին գրառումս ուրախ սրտով գրել... բայց չի լինի... ուղղակիէսօր մի երկու բան ասելու կարիք ունեմ..
Ես չեմ ճանաչում մարդկանց... նրանք էն չեն, ինչ որ ես եմ կարծել... ախր էնքան հաճախ եմ սխալվում մարդկանց հարցում... երևի ուղղակի ես լավը չեմ, ոչ թե շրջապատս....
միթե էտքան ծիծաղելի եմ??? միթե զգացմունքներս են ծիծաղելի??? Ախր ինձ ոչ-ոք չի հասկանում. բոլորը ուղղակի քայլում են զգացմունքներիս վրայով, առանց հաշվի առնելու, որ դա ազդում ա իմ հոգեկանի վրա...
Առանց հաշվի առնելու, որ ես մարդ եմ, խաղում են զգացմունքներիս հետ... չի կարելի չէ??? եթե ես տենց բան անելու լինեի, իրանք բոլորն էլ կարտահայտվեին, ու կասեին որ տենց ճիշտ չի, որ իրենց դուր չի գալիս...
Ախր էրէկվա իմ ընկերներին չեմ ճանաչում, չեմ հասկանում...
մարդիկ կանգնաց դեմքիս են ծիծաղում, որովհետև պահ ա գալիս, որ զգացմունքներս տաքցնել չեմ կարողանում... ինքս ինձ եմ խաբում...
Ախր ում եմ ես պետք, եթե ինքս ինձ պետք չեմ???
Մեջբերել
Էջանիշներ