Սառնասրտության «պոռթկում»...

[Arpine]

տառապանքների միջով անցնելով ավելի շուտ ես հասունանում,բայց անպայման փորձիր մեկին գտնել ում հետ կարաս կիսես ցավտ,հավատա ավելի հեշտ կլինի..

լիովին համամիտ եմ քեզ հետ

Arpine պատճառը էլ էական չի ինձ համար,բայց ,ցավոք,սառնասրտությունը որպես հետևանք դեռ ազդեցություն ունի ինձ վրա..

բայց միգուցե էտ պատճառը քչփորելով կարողանաս վերագտնել քեզ

[John]

Իմ մոտ այ հենց էդ վիճակն ա՝ թքած ամեն ինչի վրա, ինչ ինձ ու համազատ-մտերիմներիս չի վերաբերում... գիտեմ, որ էդ սխալ ա, բայց նաև գիտեմ իրա առաջացման պատճառը... բանակ ...

[karalyok]

միգուցե...ու գիտեմ,որ ամեն ինչ ժամանակավորա...ուզում եմ ասել,որ ուղղակի էտ ճանապարհով պետք էր անցնել..

[melancholia]

ՈւԶՈՒՄ էի գրել ներքին զգացողությունս ու այն մտքերը , որ ուղեղս կրծելով , տանջում են հոգիս, գտա այս թեման, երևի եղածների մեջ ամենահարմարն էր:գԻՏԵ
Սառնասրտության պոռթկում, լավ է ասված, այն էլ չակերթների մեջ: երբև է հիասթափվել եք? ամենահարազատ հոգուց, այն էլ երրորդ անգամ հիասթափված կաք? Ամեն անգամը փորձելով նորից հավատալ, հավատալ նրա խոսքին, հոգուն, հայացքին..........ու նորից նույնը: Ահավոր ցավում է սիրտս: Գիտեք? չեմ ափսոսում, որ հավատացել եմ, որ վստահել, որ ներել. ամենևին..ցավում եմ, որ միևնույնն է, ներումս ու վստահությունս նրան չսովորեցրեց ՄԱՐԴ լինել: Այ դրա համար եմ ցավում: ՈՒ հիմա, հիմա սառնասրտություն եմ ուզում, կյանք ասածից սառնասրտություն եմ հայցում, հենց սառնասրտության պոռթկում, որ լռեմ ու անտարբերություն նվիրեմ, տված ցավի դիմաց անտարբերություն շպրտեմ: Գուցե դա օգնի նրան Մարդ լինել: Գուցե լռությունս ավելի խոսի, քան երբեմնի ներողամտությունս ու էմոցիայի պոռթկումներս: Սառնասրտություն եմ հայցում , կյաաաաաաաաաաաաաաանք

[karalyok]

melancholia.... դուք անգամ չեք պատկերացնի,թե ինչքան նման իրավիճակներում ենք մենք հիմա գտնվում,կարդում էի ձեր գրածը ու զարմանում,հավատացեք ձեզ չափազանց լավ եմ հասկանում,բայց կարող եմ ասել որ սառնասրտությունը հարցի լուծում չի,այսինքն պետք չի փակվել,պետք ա ուղղակի ներքին խանգարող հանգամանքները վերացնել...