ՀԺ-ի այս շարքը դուրս գալիս է, որոշեցի թեմա ստեղծել:
Վստահ եմ, որ այն բուռն քննարկումների առիթ կդառնա, կլինեն ամեն տողից կառչողներ, իբր քայլերի սխալականությունը ցույց տվողներ և այլն: Խնդրեմ, համեցեք: Էսպիսով՝ սկսենք.
Շախմատը վերջին շրջանում դարձել է այն հիմնական այլաբանությունը, որի շրջանակներում փորձ է արվում ընկալել Հայաստանում ընթացող ներքաղաքական պրոցեսները: Սա, թերեւս, Համաժողովրդական շարժման հիմնական նվաճումն է, որ ի վերջո հնարավոր է դարձել քաղաքական քիկբոքսինգը փոխարինել քաղաքական շախմատով: Որեւէ երաշխիք չկա, իհարկե, որ խաղացողներից մեկը առաջիկայում չի փորձի շախմատի տախտակը կոտրել հակառակորդի գլխին, բայց գոնե վերջին երկու-երեք ամսում քաղաքական պրոցեսները մտնում են շախմատային տրամաբանության մեջ: Մյուս կողմից, սակայն, շախմատն ինքը ամենեւին պուպուշ եւ «խաղաղ» զբաղմունք չէ: Այստեղ էլ ծավալվում են ինտրիգներ, կորուստներ են լինում, ոգեւորություն եւ հիասթափություն, զոհեր եւ իշխանափոխություն: Նկատի ունեմ` նրանք, ովքեր շախմատը վճռականությունից զուրկ ինչ-որ բան են համարում, չեն հասկանում, թե ինչի մասին է խոսքը: Մյուս կողմից էլ` նույնիսկ բռնցքամարտում հնարավոր չէ հաջողության հասնել առանց ռազմավարական եւ մարտավարական մոտեցումների: Ամեն մարտ, ամեն մրցափուլ ունի իր մարտավարությունն ու ռազմավարությունը: Մեծ բռնցքամարտիկը ռինգ է դուրս գալիս հաշվարկների նուրբ համակարգով զինված:
Ստեղծագործական այս գաղափարը ընդամենը փորձ է վերջին շրջանում տեղի ունեցած, ընթացիկ շրջանում տեղի ունեցող պրոցեսները ներկայացնել շախմատային տախտակի վրա եւ ըստ այդմ հասկանալ կողմերի հեռանկարները: Սպիտակները Հայ ազգային կոնգրեսն է, սեւերը իշխանությունը:
Ամենամեծ դժվարությունը ընթացիկ պարտիայի մեկնարկի կետը` քաղաքական իմաստով, որոշելն էր: Առաջին քայլը մենք համարեցինք 2010 թվականի ապրիլի 6-ի Հայ ազգային կոնգրեսի հանրահավաքը: Այդ օրվա դրությամբ, ըստ էության, քաղաքական նոր փուլ էր բացվել, փաստացի ավարտվել էին հետմարտիմեկյան բոլոր դատավարությունները: Ընդդիմությունը մարտավարական մեկ խնդիր էր լուծում. հասնել նրան, որ բանտում գտնվող ընդդիմադիր ակտիվիստները ճանաչվեն որպես քաղբանտարկյալ, իշխանությունը ջանքեր էր գործադրում Հայ ազգային կոնգրեսի կազմաքանդմանը հասնելու համար: Ողջ սկզբնախաղը անցնում է հենց այս տրամաբանությամբ:
Քայլ 1
սպիտակներ / Ձի f 3 - 2010թ. ապրիլի 6-ին Երեւանում տեղի է ունենում Հայ ազգային կոնգրեսի հանրահավաքը: Օրը ընտրված էր նպատակային. ապրիլի 6-8-ը Երեւանում տեղի էր ունենում Մարդու իրավունքների միջազգային ֆեդերացիայի 37-րդ համաժողովը, որին մասնակցելու էին 105 երկիր ներկայացնող ավելի քան 250 պատվիրակներ: Համաժողովը կազմակերպվել էր իշխանական լոբբինգի արդյունքում, որ Հայաստանն իբր Մարդու իրավունքները հարգող երկիր է: Ընդդիմության ջանքերի արդյունքում, սակայն, համաժողովի ներկայացուցչական պատվիրակությունը միացավ Կոնգրեսի հանրահավաքին եւ հարթակից վանկարկեց` ազատություն քաղբանտարկյալներին:
սեւեր / d5 - Իշխանությունների պատասխանը մտնում էր նախկինում գծված տրամաբանության մեջ: Ներքաղաքական բարդությունները հաղթահարելու համար գործող իշխանությունը նետվում է միջազգային բոսերի գիրկը: 2010թ. ապրիլի 13-ին Սերժ Սարգսյանը Վաշինգտոնում հանդիպում է ունենում Թուրքիայի վարչապետ Ռեջեփ Թայիփ էրդողանի եւ ԱՄՆ նախագահ Բարաք Օբամայի հետ: Սա նրա առաջին հանդիպումն էր ինչպես Օբամայի, այնպես էլ էրդողանի հետ: Այս հանդիպումները Սերժ Սարգսյանին անհրաժեշտ էին լեգիտիմության ներքին պակասը արտաքին աղբյուրներից լրացնելու համար: Թուրքիային Սերժ Սարգսյանը պետք էր ցեղասպանության միջազգային ճանաչումը վիժեցնելու, Օբամային` Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչելու խոստումի կատարումից խուսափելու համար:
Աղբյուր՝ ՀԺ
Մեջբերել
Chuk-ի խոսքերից
Էջանիշներ