Հով ջան, եթե դու էդ տերմինոլոգիան անհարկի մտցրիր էս թեմա, ես ոչ մի խնդիր չեմ տեսնում նույն տերմիններով շարունակելու: Բարեբախտաբար տերմիններից կախված հոգեբանական վախ չունեմ: Ու զուտ քո ներմուծած տերմինոլոգիայով եթե բնութագրենք իրավիճակը, պետք է արձանագրենք, որ այո՛, իշխանությունը երկար ժամանակ ա, 90-ականների սկզբներից, ինչ փորձում ա ժողովրդի հետ «կամասուտրայի դիրքերը» փորձարկի: Ու էդ բոլոր ժամանակներում եղել են
ա) մարդիկ, ովքեր թուլացել ու հաճույք են ստացել
բ) մարդիկ, ովքեր դա չեն գիտակցել ու ակամա «հաճույք են ստացել»
գ) մարդիկ, ովքեր ընդդիմացել են դրան:
Էսօր էլ կան լիքը մարդիկ, ովքեր ընդդիմանում ու պայքարում են դրա դեմ: Ես իդեալիստ չեմ ու չեմ ասի, որ այդ մարդիկ միայն ՀԱԿ-ի կողմնակիցներն են: Չէ, մենակ իրանք չեն: Բայց հիմնականում իրանք են: Ու մտածելու բան ունեն միայն այս պահին (ա) ու (բ) խմբերի մեջ եղողները: ՀԱԿ-ի կողմնակիցները, ՀԱԿ-ի համախոհները, պայքարողները (գ) խմբում են ու էդ ուղղությամբ մտածելու չունեն, եթե անգամ վաղը պարզվի, որ իրենց պայքարն արդյունավետ չէր, հաղթանակի չբերեց: Բայց դա կլինի վատագույն սցենարը նշածս երեք խմբերի համար: Այնպես որ յուրաքանչյուր ողջախոհ մարդու խորհուրդ եմ տալիս անգամ զայրացած լինելու, էս պրոցեսներին չհավատալու դեպքում վատ արտահայտություններ չանել, որոնք կառընչվեն էդ պայքարող մարդկանց: Նրանց ղեկավարողներին, խնդրեմ: Բայց կարծում եմ որ պայքարող մարդուն, ժողովրդին անվանարկելը բարոյական չի: Սա քեզ չի վերաբերվում, որովհետև դու չես անվանարկել: Բայց ամեն դեպքում քո վերի գրառումն էլ հաճելիներից չէր:
Էջանիշներ