Համաժողովրդական ֆորումը ըստ իս չկայացավ: Առնվազն դրա հրապարակային իրացման մեխանիզմ չգտնվեց կամ չստացվեց, ցավոք սրտի: Բայց եթե ամեն մի ասածը չի լինում, էդ չի նշանակում, որ ամեն անգամ որպես կոզր պետք ա «աչքներս խոթվի», որ տես, բա էս էիք: Հա, ասում էինք, չստացվեց: Հետո՞: Լիքը բան էլ ստացվեց: Դրած նախնական նպատակների մի մասին գարնան ընթացքում հասանք.
ա) բոլոր քաղբանտարկյալների ազատ արձակում,
բ) խորհրդանիշ համարվող «Ազատության» հրապարակում առանց խոչընդոտների հանրահավաքների անցկացում,
գ) մարտի մեկի գործով խոստովանություն, որ «էջը փակված չէ», հետագա գործողությունների համար նախադրյալների ստեղծում,
դ) իշխանության պատվիրակության ձևավորում, որի հետ նստելու ենք բանակցությունների արտահերթ ընտրություններ կազմակերպելու շուրջ:
Ընդ որում էս ամենն արվեց անցնցում ու էնպես, որ ի հեճուկս դրսի շատ խաղացողների ոչ մի կերպ լրացուցիչ չվնասեց ԼՂՀ հարցով բանակցություններին:
Ձեզնից ամեն մեկը իրավունք ունի սա ոչինչ համարել: Է ձեր իրավունքն ա, համարեք: Դա միայն ու միայն ձեր մասին ա խոսում: Երբ ասում եմ, որ դուք երազում ենք առանց որևէ գործողության վերջնական հաղթանակի մասին՝ սա նկատի ունեմ, որ դուք ընթացքի ոչ մի բանը չեք նկատում:
Հարցնում ես, թե քանի՞ մարդ էր պահանջում երկխոսություն: Դա էնքան էական չի, ինչքան էական ա, թե քանի մարդ էր դրան համաձայն: Իսկ համաձայն էին նվազագույնը էնքան մարդ, ինչքան եկել էին վերջին հանրահավաքին, ովքեր շարժման հիմնական կորիզն են: Ու իրանք շատ են: Ահագին շատ են: Շարժիչ են: Էնքան են, որ հիմք են ցանկացած պահի իրենց շուրջը համախմբել շատ ու շատ ավելիին:
Ինչ վերաբերվում ա նստացույցին, ապա եթե պահանջողները չլինեին սակավ, այլ լինեին մեծ քանակով, ու ոչ թե էս ֆորումներում պահանջողների պես՝ դիվանին նստած, ովքեր պահանջում են, բայց երբևէ չեն մասնացելու, ապա նստացույցը կկայանար:
Ի դեպ հավանաբար դեռ էդ փուլին էլ ենք հասնելու: Ձեր հետ կամ առանց ձեզ: Ձեր հետ կլինենք, միասին կկերտենք հաղթանակը, ձեր հետ չենք լինի, ավելի երկար ժամանակում, բայց առանց ձեզ էլ կկերտենք: Դուք շարունակեք չհավատալ ու քֆրտել ՀԱԿ-ին: Կայֆ զբաղմունք ա:
Էջանիշներ