User Tag List

Էջ 5 16-ից ԱռաջինԱռաջին 12345678915 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 61 համարից մինչև 75 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 233 հատից

Թեմա: Մատեան երանության

  1. #61
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    30.


    - 30 -

    Ես ստեղծեցի ոլորտը
    հարաբաերականության,
    Որպեսզի Ինքս Ինձ
    վերապրել կարողանամ:
    Սակայն չի նշանակում,
    որ հարաբերականությունը
    Այդպիսով դարձավ
    ձեր իրականությունը:

    Դա շինծու իրականություն է,
    որը Ես և դու ենք հորինել,
    Որպեսզի կարողանանք
    մեզ փորձով ճանաչել:
    Բայց նրա նախասահմանումն է,
    թվալ այնքան իրական,
    Որպեսզի մենք ընդունենք այն
    որպես իրոք գոյատևող մի բան:

    Այդպես Աստված հնար գտավ,
    իրենից բացի՝
    Ստեղծել մի “ինչ-որ բան” էլ,
    այն, ինչ “Ինքը չի”:
    (Չնայած, անհնար է դա՝
    խստորեն ասած.
    Քանզի Ամեն Ինչն է,
    “Ես Եմ”-ն է Աստված:)

    Այդ կերպ ստեղծեցի Ես
    քեզ համար միջավայր,
    Որտեղ դու կարող ես
    ընտրել լինել Աստված:
    Ընտրել ինքդ քեզ համար,
    այլ ոչ թե ուղղակի լսել,
    Թե ինչպես են քեզ ասում,
    որ դու Աստված ես:

    Այդ միջավայրում
    նույնիսկ ամենափոքրիկ Հոգին,
    Նույնիսկ արևի վրայի
    ամենափոքրիկ մոմն էլ
    Կարող է ինքն իրեն
    որպես լույս ճանաչել:
    Դրա համար ընդամենը
    հարկավոր է ընտրել:

    Վախը՝ սիրո հակառակ կողմն է,
    հարաբերականություն:
    Դա այն է, ինչը կոչվում է
    սկզբնական բևեռականություն:
    Եվ այնտեղ, որտեղ ապրում եք դուք՝
    ֆիզիկական մակարդակի վրա, -
    Կա կյանքն ընկալելու
    երկու տարածություն
    միայն.

    Դրանք են. վախի
    և սիրո տարածությունները:

    Այսպիսով, վախից
    սկիզբ առնող մտքերը
    Ֆիզիկական մակարդակի վրա են
    միշտ արտահայտվում:
    Սիրոց սկիզբ առնող մտքերն էլ
    մի ուրիշ ձև են ծնում:

    Վարպետները, որ ապրել են
    այս մոլորակի վրա,
    Բացահայտեցին գաղտնիքը
    հարաբերականության:
    Եվ հրաժարվեցին ընդունել
    նրա իրական լինելը:
    Կարճ ասած, Վարպետները
    նրանք են, ովքեր ընտրել են

    Սերը: Յուրաքանչյուր դեպքում:
    Յուրաքանչյուր ակնթարթին:
    Ամեն մի պարագայում:
    Յուրաքանչյուր հանգամանքին:
    Նույնիսկ երբ սպանում էին նրանց,
    նրանք սիրում էին իրենց սպանողներին:
    Երբ հետապնդում էին նրանց, նրանք
    սիրում էին հալածողներին:


    Այդ հասկանալը
    շատ դժվար է ձեզ,
    Առավել դժվար է
    այդպես վարվել:
    Եվ սակայն դա հենց այն է,
    ինչ միշտ արել է,
    Ինչպես միշտ ապրել է
    յուրաքանչյուր Վարպետ
    :

    Ձեր բոլոր կյանքերի ընթացքում՝
    ժամանակի ամեն մի ակնթարթին,
    Տիեզերքն օգտագործել է
    իր ամբողջ հնարավորությունը,
    Որպեսզի ձեզ հասցնի
    այդ բացարձակ ճշմարտությունը:

    Երգերի և պարերի մեջ,
    պոէզիայի և արձակի,
    Խոսքերի և շարժումների մեջ,
    ֆիլմերով, բեմահարթակից…

    Այդ մասին գոչում էին
    ամենաբարձր սարից:
    Ամենախոր ծովի հատակում
    լսվում էր այդ շշունջը:
    Մարդկային փորձի
    բոլոր միջանցքներում
    Արձագանքը սփռել է
    այդ ճշմարտությունը
    .

    “Դու պատասխանը
    կգտնես սիրո մեջ:”

    Բայց դուք չեք լսել:
    Բայց դուք չեք լսել:

    Եվ ահա այսօր
    դու հասել ես այս գրքին
    Եվ հարցնում ես
    Աստծոն այն մասին,
    Ինչ Աստված ասել է
    բազմաթիվ անգամներ:
    Անվերջ միջոցներով,
    շատերի միջոցով:

    Ու նորից Ես կասեմ քեզ
    այդ մասին՝ այստեղ,
    Այս գրքի միջոցով:
    Հիմա դու կլսե՞ս:
    Ի՞նչն է, քո կարծիքով,
    քեզ բերել այս տեքստին:
    Ինչպե՞ս պատահեց,
    որ բռնել ես այն ձեռքիդ:

    Գուցե քեզ թվում է,
    թե Ես չգիտե՞մ,
    Թե ինչ եմ անում:
    Թվո՞ւմ է քեզ արդյոք:
    Տիեզերքում էլ երբեք
    չեն լինում պատահական
    Համընկնություններ
    , -
    գիտե՞ս դու արդյոք:

    Ես լսեցի քո սրտի լացը,
    սիրտդ կանչում էր:
    Ես տեսա քո Հոգու ճշմարտությունը.
    Հոգիդ՝ տենչում էր:
    Ես գիտեմ, թե ինչ խորն ես
    ծարավել ճշմարտությանը:
    Ցավի մեջ, ուրախության մեջ
    դու կանչել ես ճշմարտությունը:

    Դու անվերջ աղաչում էիր Ինձ,
    որպեսզի Ինձ բացահայտեմ:
    Դու անվերջ կանչում էիր Ինձ,
    որ բացատրեմ Ինձ: Բացվեմ:

    Եվ Ես անում եմ դա հիմա
    և այստեղ՝ այնքան պարզ,
    Որ դու արդեն չես կարող
    Ինձ սխալ հասկանալ:
    Այնքան հեշտ լեզվով,
    որ դու չես կարող շփոթվել:
    Այնքան հասկանալի բառերով,
    որ էլ չես կարող նրանց մեջ կորչել
    :

    Եվ այսպես, սկսիր:
    Հարցրու Ինձ հարցերդ:
    Ամեն ինչի մասին:
    Ես կպատասխանեմ:
    Ես կգտնեմ միջոց՝
    հասցնել քեզ պատասխանը:
    Ամբողջ Տիեզերքը
    Ես կօգտագործեմ:

    Այս գիրքը բոլորովին էլ
    Իմ վերջին գործիքը չի:
    Դու կարող ես տալ հարցերդ,
    իսկ գիրքը մի կողմ դնել:
    Բայց նայիր շուրջդ:
    Միշտ եղիր ուշադիր:
    Նկատիր ամեն ինչ:
    Ընկալիր և լսիր:

    Պատասխանը կարող է լինել
    լսածդ առաջին երգի մեջ:
    Կարդացածդ թերթի մեջ:
    Դիտածդ կինոնկարի մեջ:
    Քեզ հանդիպած առաջին իսկ
    անցորդի խոսքերի մեջ:
    Առվակի կարկաչի մեջ,
    օվկիանոսի շշունջի մեջ:

    Քո այտը շոյող,
    համբուրող զեփյուռի մեջ:
    Հորդառատ անձրևի մեջ:
    Ամպրոպի մեջ, կայծակի մեջ:

    Այդ բոլոր միջոցները՝
    Իմ միջոցներն են:
    Բոլոր հնարավորությունները
    հասանելի են Ինձ:

    Ես կխոսեմ քեզ հետ,
    եթե դու Ինձ լսես:
    Ես կգամ քեզ մոտ,
    եթե Ինձ հրավիրես:

    Եվ այն ժամանակ
    Ես կհամոզեմ քեզ,
    Որ միշտ եղել Եմ կողքիդ,
    և ամենուր՝ քեզ հետ:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  2. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (14.09.2011), Lem (02.12.2011), Malxas (27.09.2011), unknown (31.01.2012)

  3. #62
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ՄԱՍ ԵՐԿՐՈՐԴ


    "Դու ցույց կտաս ինձ կյանքի ճանապարհը:
    Բազում ուրախությունները քո առջևում են,
    Երանությունը աչքերումդ է հավերժ:"
    (ՍԱՂՄՈՍ 15;11:)



    31
    .

    Իմ ամբողջ կյանքում
    դեպի Քեզ
    Ճանապարհ եմ ես
    փնտրել…

    Ես գիտեմ:

    … և հիմա
    ես գտել եմ այն
    Ու չեմ կարողանում
    հավատալ դրան:
    Թվում է,
    թե նստել եմ այստեղ
    Ու զրույցներս
    ինքս ինձ եմ ուղղել:

    Հենց այդ էլ
    դու անում ես հիմա:


    Բայց որքանո՞վ է
    արդյոք դա
    Աստծո հետ
    շփմանը նման:

    Իսկ դու ցանկանում ես
    որոտ ու կայծակնե՞ր:
    Դե ինչ, Ես կմտածեմ,
    թե ինչպես դա կազմակերպել:


    Չէ՞ որ Դու գիտես, Աստված,
    որ կգտնվեն ոմանք,
    Ովքեր այս գիրքն, անկասկած,
    կանվանեն անարգանք:
    Առավել ևս, եթե Դու
    շարունակես թվալ,
    Չնայած իմաստուն,
    և սակայն՝ “մեր տղա”:

    Թույլ տուր մի կարևոր
    բան քեզ բացատրել:
    Դուք պատկերացնում եք, որ
    ամեն տեղ կյանքում
    Աստված հանդես է գալիս
    միայն մի կերպարով:
    Դա շատ վտանգավոր
    և սխալ պատկերացում է:

    Այն թույլ չի տալիս ձեզ
    տեսնել Աստծոն ամենուր:

    Եթե դու մտածում ես, որ Աստված
    միայն այդ տեսքն ունի և ոչ ուրիշ այլ,
    Կամ որ կարելի է լսել Նրան
    միայն այս կերպ և ոչ ուրիշ այլ,
    Կամ որ ընդհանրապես Նա կա
    հենց այդպիսին և ոչ ուրիշ այլ, -

    Թե գիշերը և թե ցերեկը դու կնայես Ինձ
    և Ինձ նկատել չես կարողանա:

    Դու կանցկացնես այդպես
    քո ամբողջ կյանքը
    Աստծո որոնումների մեջ
    ու չես գտնի Նրան,
    Միգուցէ այն պատճառով, որ…
    երբ դու փնտրում էիր տղամարդու,
    Հենց այդ պահին՝
    կին էր Աստված…

    Ասված է, որ եթե
    դու չես տեսնում,
    Որ միաժամանակ
    թե աշխարհիկի
    Եվ թե վեհի մեջ է
    Աստված գտնվում, -
    Ուրեմն բանի կեսը
    դու չես նկատում:

    Եվ ճշմարտություն է
    դա մեծագույն:


    Եվ թախծի մեջ է Աստված,
    և ուրախության:
    Եվ քաղցրի մեջ է Աստված,
    և դառնության:
    Ամեն ինչի հետևում կանգնած է
    Աստծո մտադրությունը
    Եվ ամեն ինչի մեջ կա
    Աստծո ներկայությունը:

    Այդ ձեր միակողմանի
    պատկերացումն է,
    Որ Աստված՝ միայն
    “հարգարժանություն” է:
    Բայց Աստված՝ և վեհն է, և նսեմը:
    Համ տաքն է, համ էլ՝ սառը: Աջն ու ձախը:
    Հարգարժանությունն է Աստված,
    նաև անհարգարժանությունը:

    Մի՞թե դու կարող ես համարել,
    թե Աստված չգիտի ծիծաղել:
    Կամ միգուցէ քեզ այնպես է թվում,
    թե Աստված կատա՞կ էլ չի հասկանում:
    Եվ կամ որոշել ես դու նույնիսկ,
    որ Աստված զուրկ է հումորի զգացումի՞ց:
    Մի՞թե դու համարձակվում ես կարծել,
    թե հումորը՝ այդ Ես չեմ ստեղծել:

    Մի՞թե դու կարող ես միայն
    հարգալից շշունջով Ինձ հետ զրուցել:
    Կարծում ես ժարգոնն ու պինդ խոսքերը
    Ինձ անհասանելի՞ են մնացել:
    Լսիր, Իմ մեծ ցանկությունն է,
    որ դու Ինձ հետ խոսես այնպես,
    Ինչպես քո ամենալավ
    ընկերոջ հետ կխոսես:


    Մի՞թե դու մտածում ես,
    որ կա գոնե մեկ խոսք, որը Ես չեմ լսել:
    Մի՞թե դու համարում ես,
    որ կա գոնե մի տեսարան, որը Ես չե՞մ տեսել:
    Կա մի ձայն,
    որն Ինձ անծանո՞թ է:
    Կա մի բան,
    որն Ինձ համար ամո՞թ է:

    Չե՞ս կարծում արդյոք,
    որ մի բան
    Ես արհամարհում եմ,
    իսկ մի բան՝ սիրում:
    Կամ համարում ես,
    որ մի բան
    Ինձ գրավում է,
    իսկ մի բան՝ վանու՞մ…

    Ահա թե ինչ կասեմ Ես քեզ.
    Ես ոչինչ չեմ արհամարհում:
    Ոչինչ զզվելի չէ Ինձ համար
    այս համայն աշխարհում:

    Դա՝ կյանքն է, իսկ կյանքը՝ Իմ նվերն է,
    դա՝ երանություն է:
    Անբացատրելի գանձ է դա,
    ամենասրբությունը:

    Դա՝ կյանքն է, իսկ կյանքը՝ Ես Եմ,
    քանզի Ես Եմ Այն,
    ինչից կյանքն է բաղկացած:
    Եվ չկա ուրիշ ոչինչ՝
    Իմ կողմից չհասկացված
    և չքաջալերված
    :


    Ինչպե՞ս կարող է դա լինել:
    Իսկ այն չարի հետ
    Ինչպե՞ս վարվել,
    որն ինքը՝ մարդն է ստեղծել:

    Դու ի վիճակի չես ստեղծել ոչինչ՝
    ոչ միտք, ոչ առարկա,
    Ոչ որևէ մի փորձ
    կամ իրադարձություն,
    Ոչինչ, ինչ Աստծո
    ծրագրի մեջ չի մտնում:

    Իմ ծրագիրն այն է,
    որպեսզի դու ստեղծես
    Ամենն, ինչ կամելի է,
    Ամենն, ինչ կուզես
    :
    Հենց այդ ազատության մեջ է
    ամփոփված Աստծո փորձը, -
    Եվ այդ փորձի համար Եմ
    Ես ձեզ ստեղծել
    :

    Չարը՝ այն է,
    ինչ դուք եք անվանում “չար”:
    Բայց Ես սիրում եմ
    նույնիսկ այդ չարին,
    Քանզի հենց միայն
    այդ չարի միջոցով է, որ
    Դուք, Իմ սիրելի զավակները,
    կարող եք ճանաչել բարին:

    Միայն այն բանի միջոցով,
    ինչը ձեզանից շատերը
    Համարում են
    սատանայի գործերը,
    Դուք կարող եք
    տեսնել, ճանաչել
    Եվ ստեղծել
    Աստծո գործերը:

    Ես չեմ սիրում
    տաքը ավելի, քան սառը,
    Բարձրը ավելի, քան ցածրը,
    ձախը ավելի, քան աջը.
    Այդ ամենը
    հարաբերական է:
    Այդ ամենը՝
    մասն է նրա, ինչ կա:

    Ես չեմ սիրում
    “լավը” ավելի, քան “վատը”:
    Դրախտում է գտնվում
    նույնիսկ Հիտլերը
    :

    Երբ դու հասկանաս դա,
    ուրեմն Աստծոն էլ կհասկանաս
    :
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  4. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (18.09.2011), Lem (02.12.2011), unknown (31.01.2012)

  5. #63
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,711
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իմն են հանդիսանում
    քո ամենա Վեհ Մտքերը
    Իմն են հանդիսանում
    քո ամենա Պարզ Խոսքերը
    Իմն են հանդիսանում
    քո ամենա Մեծ Զգացմունքները
    Ինչ որ դրանից քիչ է -
    ուրիշ սկզբնաղբյուրից է:

    Լավն ա, շարունակում եմ մեծ հետաքրքրությամբ կարդալ:


    Թե՞ դու համարում ես, որ Ես`
    քեզանից վատ ծնող եմ...

    Վերջին խմբագրող՝ Արէա: 18.09.2011, 10:10:

  6. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (09.10.2011), Lem (02.12.2011), Sambitbaba (18.09.2011)

  7. #64
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    32.

    Բայց այն հավատով են
    ինձ դաստիարակել,
    Որ բարին ու չարը
    գոյություն ունեն:
    Որ որոշ բաներ
    վատ են, սխալ են,
    Աստծո աչքերին
    ընդունելի չեն…

    Աստծո աչքերին
    “ընդունելի” է ամեն ինչ:
    Ինձ համար, սիրելիս,
    չընդունելի չկա ոչինչ:

    Մերժել ինչ-որ բան՝
    նշանակում է հերքել,
    Թե այն
    գոյություն ունի:
    Ասել, թե ինչ-որ բան վատ է,
    նշանակում է ասել,
    Որ այն
    Իմ մասը չի:

    Դու կառչիր
    քո համոզմունքներից
    Մնա հավատարիմ
    քո արժեքներին,
    Չէ՞ որ քո պապերի,
    ծնողների, ընկերների,
    Քո հասարակության
    արժեքներն են դրանք:

    Նրանք կազմավորողներն են
    քո կյանքի կառուցվածքի,
    Եվ կորցնել նրանց, կնշանակեր
    ազատվել քո կենսափորձից:

    Սակայն դու զգուշորեն
    ուսումնասիրիր դրանք:
    Վերանայիր հերթով
    քո բոլոր արժեքները:
    Մի քանդիր ամբողջ
    տունը հենց հիմքից,
    Այլ փոխիր միայն
    ճաք տված աղյուսները:

    Գաղափարներ են միայն
    ճշմարիտի և սխալի մասին
    Քո գաղափարները:
    Դրանք այն մտքերն են,
    որ ձևավորում և ստեղծում են
    Քո Ով և Ինչ Լինելը:

    Եվ մի իմաստ կա միայն՝
    փոխելու դրանք,
    Միայն մեկ պատճառ՝
    նման փոփոխության.
    Եթե դու փորձով
    հասկացել ես այն,
    Որ քեզ չի բավարարում,
    թե Ով Ես Դու Հիմա:

    Միայն դու կարող ես գիտենալ,
    երջանի՞կ ես դու արդյոք:
    Միայն դու կարող ես ասել,
    որ գոհ ես քո կյանքից:
    Դու ես կյանքդ ստեղծել
    և եթե գոհ ես քո կյանքով,
    Պահպանիր քո արժեքները,
    կառչիր պինդ նրանցից:

    Պաշտպանիր քո արժեքները,
    բայց պաշտպանիր այնպես,
    Որպեսզի ուրիշներին
    ոչ մի վնաս չպատճառես
    :
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  8. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (20.09.2011), Lem (02.12.2011), Malxas (27.09.2011), unknown (31.01.2012)

  9. #65
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    33.

    Տես, հիմա Դու ասում ես.
    “Կառչիր քո արժեքներից”,
    Եվ միաժամանակ պնդում ես,
    որ խաբուսիկ են նրանք:
    Ո՞րն է, ուրեմն, ճիշտը,
    նորից ես շփոթվում եմ:
    Օգնիր ինձ պարզաբանել սա,
    օգնիր ինձ հասկանալ:

    Ես չեմ ասել, որ խաբուսիկ են
    ձեր արժեքները:
    Եվ սակայն, հավատա, որ
    ճիշտ էլ չեն նրանք:
    Ձեր արժեքներն ուղղակի
    դատողություններն են:
    Գնահատականներ են
    և որոշումներ են դրանք:

    Մեծամասնությամբ
    դրանք որոշումներ են,
    Որ կայացրել ես ոչ դու,
    այլ մեկ ուրիշը:
    Հնարավոր է, ծնողներդ:
    Կամ՝ քո հավատը:
    Ուսուցիչներդ: Պատմիչները:
    Քաղաքական գործիչները:

    Շատ քչերն այն դատողություններից,
    որ դու ճշմարտություն ես համարել,
    Սեփական փորձիդ վրա են
    եղել հիմնված:
    Իսկ չէ՞ որ դու աշխարհ ես եկել
    հանուն այդ փորձի.
    Ինքդ քեզ ստեղծելու համար
    քեզ հենց այդ փորձն է տրված:

    Ինքդ քեզ ստեղծելու համար
    քեզ այդ փորձն է տրվել,
    Իսկ դու քեզ ուրիշների
    փորձից ես ստեղծել:

    Հենց դա է այն “մեղքը”,
    որը որ դուք գործում եք:
    Փորձն ուրիշների
    դարձնում եք Ավետարան,
    Եվ նրանով ձեր սեփական փորձից
    ծածկվում եք, պատնեշվում եք:
    Ձեզ թվում է, թե արդեն
    դուք գիտեք
    ամեն բան:

    Եթե չանեիք այդ,
    դուք կարող էիք դրանից
    Շատ ու շատ տարբերվող
    մեկ այլ փորձ ձեռք բերել:
    Փորձ, որը կարող էր
    ձեր ուսուցիչներին,
    Պատմությունը, սկզբնաղբյուրները
    ոչ ճիշտ դարձնել:

    Բայց, հիմնականում,
    դուք չեք ցանկանում
    Սխալ համարել ձեր
    ծնողներին, ձեր դպրոցը,
    Ձեր հավատը, ավանդույթները,
    նաև ձեր սուրբ գրքերը:
    Եվ հենց այդ է պատճառը,
    որ հերքում եք սեփական փորձը:

    Քանզի ձեզ կարգադրվել է
    այդպես մտածել
    :

    Եվ ոչինչ չի լուսաբանում
    դա ավելի,
    Քան ձեր վերաբերմունքը
    սեռական հարաբերություններին:

    Բոլորդ էլ գիտեք, որ
    ձեր սեռական փորձը
    Ամենասիրող, ամենաուրախ,
    ամենամիասնացնող մի փորձ է:
    Ամենահզոր, ամենավոգևորիչ,
    ամենավերանորոգող էներգիան,
    Ամենահաստատող, ամենավերականգնող
    փորձը ֆիզիկական:

    Քո սեփական փորձով
    բացահայտելով այս արժեքները,
    Դու ընտրել ես այնուհանդերձ
    ուրիշների գնահատականները:
    Կարծիքներն ու դատողությունները
    այն ուրիշների,
    Ովքեր քո մտածելակերպի վրա
    իրենց շահն ունեին:

    Նրանց բոլոր գնահատականները,
    դատողություններն ու գաղափարները
    Լրիվ հակասում են փորձին
    քո անհատական:
    Բայց քեզ համար անհավանական է,
    որ սխալ լինեն ուսուցիչներդ
    ,
    Եվ ստիպված համոզում ես քեզ,
    որ քո փորձն է սխալ:

    Արդյունքը հանդիսանում է այն,
    որ դու դավաճանում ես
    Քո ճշմարտությանը:
    Ավերում ես էությունդ
    :

    Նույն բանը դու նաև
    փողի հետ ես արել:
    Ամեն անգամ քո կյանքում,
    երբ շատ փող ես ունեցել,
    Երբ ունեցել ես դու այն՝
    քեզ շատ լավ ես զգացել,
    Երբ ծախսել ես դու այն՝
    հրաշալի ես քեզ զգացել:

    Դրանում վատ բան չի եղել,
    “սխալ” ոչինչ չի եղել:
    Բայց ուրիշների խրատները
    դու ներծծել ես խորն այնքան,
    Որ մերժել ես սեփական փորձդ
    հօգուտ կեղծ ճշմարտության:

    Ընդունելով այդ “ճշմարտությունը”
    որպես քո սեփականը,
    Նրա շուրջ դու բազում
    մտքեր ես ձևավորել:
    Դու սարքել ես փողի շուրջ
    քո անհատական իրականությունը,
    Որը վանում է փողը քեզանից,
    քանզի “փողը լավ չէ”:

    Զարմանալի է, բայց տես,
    որ քեզ նույնիսկ հաջողվեց
    Ստեղծել նման հակասություն
    նաև քո Աստծո հանդեպ:

    Քո ստրի բոլոր
    զգացմունքներն ասում են ,
    Որ Աստված՝ լավ է,
    բարի է Աստված,
    Իսկ ուսուցիչներդ
    քեզ սովորեցնում են,
    Որ ահեղ Աստծոց
    պետք է վախենալ:

    Քո սիրտն ասում է,
    որ դու քո Աստծոն
    Կարող ես սիրել
    միշտ առանց վախի, -
    Ուսուցիչներդ
    անվերջ պնդում են,
    Թե Աստծո ցասումից
    դու միշտ սարսափիր:

    Քո ամբողջ կյանքում
    դու պետք է դողաս
    Այդ ահեղ Աստծո
    ներկայությունից,
    Քանզի “արդար” է
    ահարկու Աստված,
    Սարսռա՛ Աստծո
    լուրջ դատաստանից:

    Ձեզ հարկավոր չէ
    նույնիսկ մտածել
    Մի շարք բանական
    հարցերի մասին,
    Որոնց հեշտորեն
    պատասխանելով,
    Ձեզ կազատեիք
    սուտ պատրանքներից:

    Եթե, օրինակ, Աստված
    իրոք ցանկանում էր
    Իր օրենքներին
    շտապ հնազանդմանը,
    Ո՞րն էր պատճառը,
    որ Նա ստեղծեց նաև
    Օրենքները խախտելու
    հնարավորությունը:

    Իհարկե, ձեր ուսուցիչները
    պատրաստ են պատասխանել.
    Որովհետև քեզ “ընտրության
    ազատություն” է տրվել:
    Բայց կարելի՞ է արդյոք
    համարել ազատություն,
    Եթե քո ընտրության համար
    պատժվում ես դու:

    Ինչպե՞ս կարող է լինել
    կամքի ազատություն,
    Երբ ոչ թե քո, այլ մեկի
    կամքն ես կատարում:
    Եվ նրանք, ովքեր ձեզ
    սովորեցնում են դրան,
    Ձեզ սիրող Աստծոն
    երեսպաշտ են դարձնում:

    Քեզ ասում են, որ Աստված՝
    կարեկցանք է, ներում,
    Բայց, երբ “գալիս ես Նրա մոտ”
    ոչ հարկավոր ձևով, -
    Նա չի նկատում արցունքներդ,
    որքան էլ լացես դու,
    Աղաչիր, որքան կուզես,
    Նա աղաչանքդ չի լսում:

    Ի դեպ, նույնիսկ վատ չէր լինի
    ունենալ մեկ “հարկավոր ձև”:
    Դա շատ կհեշտացներ
    ձեր իրականությունն ընկալելը:
    Բանն այն է, որ այդ “ձևերի”
    քանակը ճիշտ նույնքան է,
    Որքան որ բազմաթիվ են
    ձեր ուսուցիչները:

    Այնպես որ, ձեզանից
    մեծամասնությունը
    Իր կյանքի մեծ մասը
    անց է կացնում,
    Փնտրելով, թե ինչպես
    Աստծոն “ճիշտ” ծառայել,
    Կամ երկրպագել
    և կամ ապաշխարել:

    Եվ գիտե՞ս, թե որն է
    սրա հեգնանքը.
    Ինձ հարկավոր չէ
    ձեր ապաշխարանքը:
    Ես չեմ ցանկանում,
    որ դուք Ինձ երկրպագեք,
    Եվ կարիք էլ չունեմ,
    որ Ինձ ծառայեք:

    Ոչնչի կարիք
    չունի Աստվածայինը,
    Քանզի ամենը
    հենց Ինքն է, որ կա:
    Ինքն Իր մեջ
    ամեն ինչ էլ պարունակում է:
    Ոչինչի պակաս
    երբեք չունի Նա:


    Եթե դուք ընտրել եք
    հավատալ մի Աստծո,
    Որն ունի կարիքներ,
    որոնք ձեզանից է հայցում,
    Եվ դա բավական չէ,
    երբ դուք անկարող եք
    Տալ ցանկացածը,
    Նա ձեզ է պատժում, -

    Ուրեմն, դուք ընտրել եք
    հավատալ մի Աստծո,
    Որը նշանակալիորեն
    Ինձանից փոքր է:
    Ուրեմն, դուք իրոք,
    ձեր ընտրած Աստծո,
    Նրա, այլ ոչ թե Իմ
    սիրելի զավակներն եք:

    Ոչ, Իմ զավակներ,
    մեկ անգամ ևս ասել եմ ուզում.
    Ինձ ոչինչ պետք չէ,
    ձեզանից ոչինչ Ես չեմ պահանջում
    :

    Եվ դա չի նշանակում,
    թե չունեմ Ես ցանկություններ:
    Բայց նույն բանը չեն
    ցանկություններն ու կարիքները,
    Չնայած ձեզանից շատերը
    դրանք նույնն են սարքել:

    Ամբողջ արարման
    սկիզբն է ցանկությունը,
    Ամենասկզբնական
    միտքն է ցանկությունը,
    Ամենամեծագույն
    զգացմունքը Տիեզերքի:
    Դա Աստված է, որն ընտրում է,
    թե հետո ի՞նչ ստեղծի:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  10. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (27.09.2011), Lem (02.12.2011), unknown (31.01.2012)

  11. #66
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    34.

    Իսկ ինչպիսի՞ք են
    Աստծո ցանկությունները:

    Առաջին. Ես ցանկանում եմ
    ճանաչել ու զգալ ինձ

    Իմ ամբողջ Փառքի մեջ:
    Ճանաչել, թե Ով Եմ Ես:
    Ինձ համար դա անհնար էր,
    քանի դեռ չէի հորինել
    Տիեզերքի ողջ աշխարհները,
    և ամենակարևորը՝ ձեզ:

    Երկրորդ.. Ես ցանկանում եմ,
    որ դուք ճանաչեք և զգաք,

    Թե Ով Եք Դուք Իրականում,
    թե Ով Իրականում Կաք:
    Արեք դա, օգտագործելով
    ուժը, որը Ես տվել եմ ձեզ.
    Ուժ, որը ստեղծում է ուժ,
    զգալ քեզ այնպես, ինչպես կընտրես:

    Երրորդ. Ես ցանկանում եմ,
    որ պրոցեսն ամբողջ կյանքի,
    Մշտական ուրախության,
    անդադար արարման,
    Անվերջանալիորեն ընդլայնման
    և ամբողջական իրագործման
    Երջանիկ զգացմունք լինի
    ամեն ներկա ակնթարթին
    :

    Ես սահմանել եմ
    կատարյալ մի սիստեմ,
    Որի մեջ ցանկությունները
    կարող են իրականացվել:
    Հենց հիմա էլ իրականացվում են նրանք,
    չիրականացվել նրանք չեն կարող:
    Միակ տարբերությունն է մեր միջև,
    որ Ես՝ գիտեմ դա, իսկ դու՝ ոչ:

    Հենց որ դու հասնես
    բացարձակ իմացության
    (Իսկ այդ ակնթարթը
    կարող է գալ ամեն վայրկյան),
    Դու կզգաս քեզ այնպես,
    ինչպես Ինքս եմ միշտ Ինձ զգում.
    Ուրախ, սիրող, ընդունող,
    մաղթող և շնորհակալ:

    Դրանք՝ Աստծո հինգ դիրքերն են,
    և նախքան մենք կավարտենք
    Մեր այս երկխոսությունը,
    Ես ցույց կտամ քեզ,
    Թե ինչպես քո կյանքում
    այդ դիրքերի օգտագտործումը
    Կարող է և կբերի քեզ
    դեպի Աստվածակերպությունը:

    Այս ամենը՝ շատ կարճ հարցի
    շատ երկար պատասխանն է.

    Այո, կառչիր արժեքներիցդ,
    քանի դեռ զգում ես,
    Որ նրանք քեզ անհրաժեշտ են,
    որ ծառայում են նրանք քեզ:
    Բայց նայիր, արդյո՞ք քո փորձի մեջ
    նրանք ծառայում են այն բանին,
    Որ ստեղծեն քո ամենաբարձր
    գաղափարը քո մասին:

    Վերանայիր քո արժեքները:
    Դուրս հանիր լույս աշխարհ:
    Թող բոլորը դիտարկեն դրանք,
    թող տան գնահատական:
    Եվ եթե կարողանաս ասել
    աշխարհին, թե ով ես դու,
    Ասել առանց տատանման,
    թե ինչին ես հավատում,

    Ուրեմն, ինքնաբավարարված ես,
    չունես այս զրույցի կարիքը,
    Արդեն իրականացված ես,
    մի կողմ դիր դու այս գիրքը:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  12. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (09.10.2011), Lem (02.12.2011), Malxas (06.10.2011), unknown (31.01.2012)

  13. #67
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    35.

    Ոչ-ոչ, ես կատարյալ չեմ
    ու մոտ էլ չեմ երևի:
    Իրականում, ես կույտ եմ
    անկատարելիությունների:
    Ես ցանկանում եմ, ես ձգտում եմ,
    ես տենչում եմ ամբողջ սրտով,
    Կարողանալ վերականգնել իմ
    կատարելիությունները բոլոր:

    Ամենն, ինչ որոշում է վարքս,
    կանխորոշում է անհաջողություններս:
    Բազմապատկում է խնդիրներս
    ու պատնեշում է ճանապարհս:
    Այս ամենն էր, հավանաբար,
    Քեզ մոտ գալուս պատճառը,
    Քանզի չկարողացա ինքնուրույն
    գտնել սրանց պատասխանները:

    Ես ուրախ եմ, որ դու եկար:
    Ես միշտ այստեղ էի, որ օգնեմ քեզ:
    Եվ հիմա էլ Ես այստեղ եմ.
    և չեմ էլ լքել քեզ երբեք:
    Դու կարիք չունես փնտրելու
    հարցերիդ պատասխանները,
    Երբեք նրանք փնտրելու
    կարիք չես էլ ունեցել:


    Սակայն այս ամենը
    այնքան արտասովոր է…
    Ուղղակի նստել ու խոսել
    հենց Իրեն՝ Աստծո հետ…
    Ընդ որում, ահա, Աստված
    հեշտ ու հանգիստ պատասխանում է:
    Լսիր, չէ՞ որ անհնար է սա…
    Մի՞թե սա՝ խելագարություն չէ…

    Հասկանալի է: Աստվածաշնչի
    բոլոր հեղինակները նորմալ էին,
    Իսկ հիմա, երկու հազար տարի հետո
    Ես ընտրել եմ խելագարի՞ն:


    Բայց նրանք ականատեսներն էին
    Հիսուս Քրիստոսի կյանքի,
    Եվ ինչ որ տեսել, լսել էին,
    ճշմարիտ արձանագրեցին…

    Թույլ տուր, սիրելիս,
    քեզ մի փոքր ուղղել:
    Նրանք բոլորը Հիսուսին
    նույնիսկ չեն էլ հանդիպել:
    Նրանք ապրել են Հիսուսի մահից
    շատ տարիներ անց
    Եվ չէին ճանաչի Հիսուսին անգամ,
    եթե հանդիպեին նրան հանկարծ:


    Բայց…

    Աստվածաշունչը ծնվել է
    այն ավանդություններից,
    Որոնք որ փոխանցվել են
    ավագ սերնդի կողմից:
    Եվ այդ վիճակը տևել է
    այնքան ժամանակ,
    Մինչև կատարվել են
    առաջին գրառումները:

    Բայց Աստվածաշնչի հեղինակների
    ոչ բոլոր գրառումներն էին,
    Որ արժանի տեղ գտան
    վերջնական վավերագրում
    :
    Շատ շուտով սկսեցին
    Առաջ գալ “եկեղեցիները”,
    Նաև նոր առաջնորդներ
    այդ եկեղեցիներում:


    Առանձին մարդիկ
    սկսեցին որոշել,
    Թե Հիսուսի պատմության
    ո՞ր մասերը պատմել:
    Իսկ հետո առաջ եկավ
    մի կարևոր միտք էլ.
    Թե այդ պատմությունները...
    ինչպե՞ս պատմել:

    Նույնիսկ բնագրերի ձևավորումից
    հարյուրամյակներ հետո
    Խորհուրդը Էկումենիկ
    քրիստոնեական եկեղեցու
    Հերթական մի անգամ ևս
    ընդունեց որոշում,
    Թե ո՞ր վարդապետությունները
    կմտնեն Աստվածաշունչ:

    Իսկ այն ճշմարտությունները,
    որ Աստվածաշունչ չմտան,
    Դարձան “վնասարար”
    մասսաներին բացելու համար:
    Կամ էլ, լավագույն դեպքում,
    համարվեց, որ “ժամանակից շուտ” է
    Վարդապետություններից ոմանց
    դեռևս անվանել “սուրբ”:

    Այդ իմաստով դու կարող ես
    առայժմ ապրել հանգիստ,
    Քանզի մոտակա հարյուրամյակներում
    գրերդ չեն դառնա “սուրբ գիրք”:
    Պատճառն այն է, որ չափազանց
    ժամանակակից է մեր շփման լեզուն:
    Մարդիկ չեն ուզում, որ Ինձ հետ խոսես,
    ինչպես հարևանիդ հետ ես խոսում:

    Աստծո լեզվի մեջ պետք է
    լինեն որոշ երանգներ,
    Որոնք կստիպեն ձեզ
    Աստծոն երկրպագել:
    Կամ, ծայրահեղ դեպքում,
    լինի… շքեղություն:
    Մի խոսքով, չերկարացնեմ,
    որևէ աստվածայնություն:

    Դուք համարում եք, որ Աստված
    կարող է խոսել միայն մեկ ձևով.
    Այնպես, որ դուք սարսռաք,
    որ լսեք Նրան ահուդողով:
    Եվ դա, ինչպես արդեն ասել եմ,
    մասն է ձեր պրոբլեմների.
    Ինչ չի տեղավորվում այդ ձևի մեջ՝
    դասվում է շարքին անարգանքների:


    Ինչպես և ես էի ասում:

    Ինչպես և դու էիր ասում:

    Բայց եկ վերադառնանք
    հարցիդ բուն արմատին:
    Ինչո՞ւ ես դու կարծում,
    որ խելագարություն է վարելը
    Աստծո հետ երկխոսություն:
    Մի՞թե աղոթքին դու չես հավատում:


    Հավատում եմ, բայց դա ուրիշ է:
    Ինձ համար ես աղոթքը
    Միակողմանի կապ եմ համարում:
    Ես խոսում եմ, իսկ Աստված՝ լռում:

    Ուրեմն, Աստված երբևիցէ
    չի՞ պատասխանել աղոթքիդ:


    Այո, պատասխանել է;
    Իհարկե, պատասխանել է:
    Ինձ հետ իմ կյանքում
    պատահել են դեպքեր,
    Որոնք, ես համոզված եմ,
    եղել են պատասխաններ:

    Բայց Աստված երբեք
    չի խոսել ինձ հետ:

    Հասկանալի է: Եվ այսպես,
    Աստված, որին հավատում ես,
    Կարող է անել ամեն ինչ,
    բայց չգիտի Նա խոսել:


    Իհարկե, Նա կարող է խոսել,
    եթե ցանկանա:
    Բայց, ախր… ինձ հետ խոսել…
    ոչ, անհնար է դա:

    Հենց դա է պատճառը
    պրոբլեմների քո կյանքում.
    Աստծո հետ խոսելու համար
    դու քեզ արժանի չես համարում

    Օ՜, Մեծն Երկինք: Դու ինչպե՞ս
    կարող ես ընդհանրապես
    Սպասել լսել Իմ ձայնը,
    եթե չես կարող պատկերացնել,
    Որ արժանի ես դու նրան,
    որպեսզի Ես քեզ հետ խոսեմ:

    Ահա, թե ինչ Ես քեզ կասեմ.
    Հուսով եմ, կարող ես դու հիմա Ինձ լսել:

    Հենց այս ակնթարթին
    Ես հրաշք եմ արարում,
    Քանզի ոչ միայն
    քեզ հետ եմ Ես խոսում,
    Այլ նաև յուրաքանչյուրի,
    ով բռնել է այս գիրքը,
    Հետն ամեն մի հոգու,
    ով այս բառերն է կարդում
    :

    Ես խոսում եմ հիմա
    ձեզանից յուրաքանչյուրի հետ:
    Ես գիտեմ, թե ձեզանից
    ով՝ ով է կյանքում:
    Գիտեմ, թե հիմա ո՞վ է
    ճամփա գտնում դեպի այս խոսքերը,
    Գիտեմ, թե ո՞վ է ականջ դնում,
    բայց… ոչինչ չի լսում:


    Լավ, և դա բերում է մեզ
    մի ուրիշ խնդրի:
    Գիտե՞ս, ես մտածում եմ
    արդեն այն մասին,
    Որ հրատարակեմ այս նյութը,
    մտածում եմ արդեն հիմա,
    Երբ նույնիսկ չեմ էլ ավարտել,
    դեռևս գրում եմ ես այն…

    Ահա: Եվ ինչո՞ւմ է “խնդիրը”…

    Դե, չե՞ն ասի արդյոք, որ ես
    գրում եմ եկամտի համար:
    Չի՞ թվա կասկածելի արդյոք
    հենց ինքը՝ գաղափարը:

    Դու ցանկանում ես գրել,
    որպեսզի շատ փո՞ղ աշխատես…


    Ոչ: Դրա համար չէր,
    որ սկսեցի այս ամենը:

    Ես սկսեցի գրել,
    քանզի ուղեղս էր տանջվում
    Հարցերով բազում, արդեն
    երեսուն տարվա ընթացքում:
    Հարցերով, որոնց պատասխանը
    ես տենչում էի ստանալ
    Չափազանց, անսահման,
    մեռնելու աստիճան:

    Իսկ գիրք դարձնելու միտքն
    ավելի ուշ եկավ:

    Ինձանից:

    Քեզանի՞ց…

    Այո: Թե՞ դու կարծում ես,
    որ թույլ կտայի Ես
    Այս սքանչելի երկխոսությունը
    դատարկ տեղը սպառել:


    Այդ մասին մտածել
    ես դեռ չէի հասցրել:
    Ամենասկզբում ուղղակի
    ցանկանում էի ստանալ
    Պատասխանները հարցերիս,
    վերջապես ազատվել
    Այս ճնշված վիճակից,
    որոնումներից հանգստանալ…

    Այդ դեպքում, դադարիր
    կասկածել քո շարժառիթներին՝
    Դու անում ես դա անընդմեջ:
    Եվ՝ եկ շարունակենք:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  14. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (15.10.2011), Lem (02.12.2011), unknown (31.01.2012), Արևածագ (20.10.2011)

  15. #68
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ՄԱՍ ԵՐՐՈՐԴ


    36.


    Դե ինչ, ես հարյուրավոր
    հարցեր Քեզ ունեմ:
    Բայց խնդիրն այն է,
    թե ինչի՞ց սկսեմ…

    Գրիր հարցերիդ ցուցակը:
    Սկսիր, ինչից պատահի:
    Ինչ հարցեր որ գալիս են քեզ,
    հենց նրանցից էլ սկսիր:


    Որ հենց հիմա՞ են գալիս…
    Դե, ուրեմն, սկսեմ:
    ...Ե՞րբ իմ կյանքը կթողնի,
    որ ես շունչ քաշեմ:
    Ի՞նչ է պետք ինձ անել,
    որ կարգավորվի ամեն բան,
    Եվ կարողանամ ես հասնել
    որոշակի հաջողության:

    Կարո՞ղ է արդյոք այս պայքարը
    երբևիցէ ավարտվել:

    Ե՞րբ ես կկարողանամ
    այնքան բան իմանալ
    Մարդկային
    հարաբերությունների մասին,
    Որպեսզի նրանք ինձ մոտ
    ավելի հարթ ընթանան:
    Որպեսզի
    չխանգարեն իմ կյանքին:

    Կա՞ ինչ-որ մի միջոց
    երջանիկ լինելու
    Մարդկային այդ
    հարաբերություններում:
    Թե՞ չեմ կարողանա ես
    մինչև կյանքիս վերջ էլ
    Մարդկանց հետ
    հարցերս լուծել:

    Ինչո՞ւ ես, ինչպես երևում է,
    չեմ կարողանում
    Անհրաժեշտ քանակի փող
    ունենալ իմ կյանքում:
    Մի՞թե այդպես էլ
    ես դատապարտված եմ
    Մինչև օրերիս վերջը
    կուտակել ու խնայել:

    Ի՞նչն է պատճառը,
    որ չեմ կարողանում
    Իմ կարողություններն
    իրականացնել այդ հարցում:
    Ինչո՞ւ ես չեմ կարող հենց
    նրանով փող աշխատել,
    Ինչով որ իրականում
    ցանկանում եմ զբաղվել:

    Ինչպե՞ս կարող եմ լուծել
    այն խնդիրները,
    Որոնք վերաբերում են
    իմ առողջությանը:
    Ես իմ առողջական
    պրոբլեմների գերին եմ:
    Ինչո՞ւ եմ ես տկար:
    Ինչո՞ւ հիվանդ եմ, Տեր իմ:

    Ո՞րն է իմ դասը
    կարմայական,
    Ինչն, ըստ այնմի,
    ես պետք է սերտեմ:
    Ինչի՞ն եմ ես
    ջանք թափում տիրանալ:
    Ինչի՞ համար եմ ես
    լույս աշխարհ եկել:

    Գոյություն ունի՞ արդյոք
    վերամարմնավորում:
    Քանի՞ կյանք եմ ես
    ունեցել անցյալում:
    Ո՞վ եմ ես եղել,
    ո՞րն է պատմությունս:
    “Կարմայական պարտքը”
    իրականությո՞ւն է:

    Իսկ ի՞նչ ասել է.
    լինել զգայուն:
    Ես երբեք ինձ կյանքում
    զգայուն չեմ զգում:
    Գոյություն ունի՞ արդյոք
    շնորհք հոգեկան:
    Եվ արդյո՞ք չարից չի
    շնորհքը նման:

    Լավ արարքների համար
    կարելի՞ է վարձատրվել:
    Եթե ես ընտրեմ մի օր
    մարդկանց բժշկել, -
    Այդ աստվածահաճո
    գործի համար արդյո՞ք
    Կարող եմ հանգիստ սրտով
    դրամ վաստակել:

    Սեքսը՝ դա լա՞վ է:
    Եվ ընդհանրապես,
    Ի՞նչն է իրականում կանգնած
    այդ փորձի հետևում:
    Իրո՞ք սեքսը կա միայն
    ցեղը շարունակելու համար,
    Եվ հարկ է հրաժարվել նրանից,
    եթե ուզում ես պայծառանալ:

    Իսկ թույլատրելի՞ է արդյոք
    սեքսն առանց սիրո…

    Այլ մոլորակների վրա
    գոյություն ունի՞ կյանք,
    Թե՞ համայն Տիեզերքում
    միայն մենք ենք, որ կանք:
    Իսկ հետևո՞ւմ են արդյոք
    նրանք մեզ այնտեղից:
    Մինչև մեր կյանքի վերջը
    դրա փաստեր կունենա՞նք:

    Իսկ Աստված երբևիցէ
    Իրեն կցուցաբերի՞…
    Արդյո՞ք Երկրորդ Գալուստը
    երբևիցէ կլինի…
    Կգա՞ Աշխարհի վերջը,
    կամ Ապոկալիպսիս…
    Կա՞ միակ ճշմարիտ հավատ…
    Եթե կա, ո՞րն է ճիշտ…

    Ահա փոքրիկ մասը
    հարցերիս բազմաթիվ:
    Ոմանք շփոթեցնում են ինձ,
    թվում են հիմար, միամիտ…

    Կարիք չունես հարցերիդ համար
    խնդրել ներողություն:
    Դրանք հարցեր են, որ տրվել են
    դարերի ընթացքում:
    Եվ եթե, ինչպես ասում ես,
    լինեին նրանք հիմար,
    Արդյո՞ք սերնդե սերունդ
    մարդ այդ հարցերը կտար…

    Լավ: Սկսում ենք: Եկ անցնենք
    հարցին քո առաջին:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  16. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (20.10.2011), Lem (02.12.2011), unknown (31.01.2012), Արևածագ (20.10.2011)

  17. #69
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    37.

    Ես Տիեզերքում այնպիսի
    Օրենքներ եմ հաստատել,
    Որոնք թույլ են տալիս
    ունենալ և ստեղծել
    Կոնկրետ այն, ինչ ընտրում ես,
    այն, ինչ ցանկանում ես:
    Այդ Օրենքներն անհնար է
    արհամարհել կամ խախտել:

    Դու չես կարող չհետևել նրանց,
    քանզի այդպես է դրվել:
    Դու չես կարող կողմ մնալ,
    կամ դրանից դուրս գործել:
    Կյանքիդ յուրաքանչյուր րոպեին
    դրա սահմաններում ես գործել,
    Եվ ամենն, ինչ վերապրել ես՝
    հենց ինքդ ես ստեղծել:

    Համագործակցության մեջ ես
    գտնվում դու Աստծո հետ,
    Եվ այդ համաձայնությունը
    կնքված է հավերժ:
    Ես խոստացել եմ
    միշտ տալ, ինչ խնդրում ես,
    Իսկ դու խոստացել ես
    հասկանալ և խնդրել
    :

    Ես չհասկացա.
    Իսկ ի՞նչ հասկանալ…

    Հասկանալ խնդրանքի
    և պատասխանի պրոցեսը:
    Այն բացատրեցի քեզ
    արդեն մեկ անգամ Ես:
    Ես կանեմ դա կրկին,
    որ դու լավ հասկանաս:
    Ես պատրաստ եմ կրկնել
    քեզ համար դա, տղաս:

    Եռակի էություն ես
    դու հանդիսանում:
    Բաղկացած ես մտքից,
    մարմնից և հոգուց:
    Դու այն ես, ինչը կոչվում է
    Սուրբ Երրորդություն:
    Գումարն ես Աստծո,
    Որդու և Սուրբ Հոգու:

    Փաստորեն, երեք տարբեր
    ասպեկտներ է էությունդ,
    Էներգիաներ, որոնք են.
    միտք, խոսք և գործողություն:
    Իսկ իրար միանալով,
    նրանք ծնում են արդյունք,
    Որը ձեր լեզվով և հասկացողությամբ
    կոչվում է փորձ կամ զգացմունք:

    Քո Հոգին՝ հանրագումարն է
    քո բոլոր զգացմունքների,
    Որոնք դու երբևիցէ
    փորձել ես ստեղծել
    :
    Ստեղծածիդ ըմբռնումը
    դու հիշողություն ես կոչել.
    Հիշելով, դու վերաստեղծում ես,
    անջատվածը համախմբում ես:

    Երբ ինքդ քո բոլոր մասերը
    վերամիավորես,
    Անհապաղ կվերհիշես,
    թե Իրականում Դու Ով ես:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  18. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (12.11.2011), Lem (02.12.2011), unknown (31.01.2012)

  19. #70
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    38.

    Արարման պրոցեսը
    սկսվում է մտքից,
    Գաղափարից, հասկացողությունից,
    տեսապատկերականացումից:*
    Թե մի բան ցանկանում ես
    ունենալ կամ տեսնել,
    Սկզբում անհրաժեշտ է
    այն մտքում պատկերացնել:

    Այն ամենը, ինչ տեսնում ես,
    ինչ-որ մեկի գաղափար է եղել:
    Ամենն, ինչ ֆիզիկապես կա՝
    ի սկզբանե մաքուր միտք է եղել:

    Եվ ամբողջ Տիեզերքն է
    անցել այդ ճամփան:

    Միտքը՝ առաջին
    մակարդակն է Արարման:

    Իսկ երկրորդ մակարդակն են
    հանդիսանում խոսքերը
    :

    Ամենն, ինչ ասում ես,
    միտքն է՝ արտահայտված:
    Խոսքը՝ ստեղծագործ է,
    արարիչ է անկասկած:
    Խոսքերը՝ ստեղծարար են մտքից,
    դինամիկ են ավելի,
    Քանզի այլ մակարդակ են
    ներկայացնում տատանումների:

    Խոսքերն ավելի շատ են
    ազդում Տիեզերքի վրա,
    Նրանք Տիեզերքը փոխում են,
    վերաստեղծում են նրան:

    Հետո երրորդ մակարդակն է
    գալիս արդեն՝ գործողությունը:

    Գործողությունները՝
    խոսքերն են, շարժման մեջ:
    Խոսքերը՝
    մտքերն են արտահայտված:
    Մտքերը՝
    ձևավորված գաղափարներ են:
    Գաղափարները՝
    էներգիաներ են կուտակված:

    Էներգիաները՝
    ուժեր են ազատագրված:
    Ուժերը՝
    էլէմենտներ են գոյատևող:
    Իսկ էլէմէնտներն ըստ էության՝
    մասնիկներն են Աստծո,
    Մասերն Ամբողջի, ինչից
    ամեն ինչ է բաղկացած
    :

    Սկիզբը՝ մտահղացում է,
    կամ Մտածող Աստված:
    Վերջը՝ գործողություն է,
    կամ Արարող Աստված:

    Քո միտքը քո մասին
    պատկերացնում է քեզ այսպես.
    Դու բավարար լավը չես,
    բավարար նշանավոր չես,
    Բավարար անմեղ չես,
    որ Աստծո մասը լինես:
    Որ Աստծո հետ, քո Աստծո հետ,
    գործընկեր լինես:

    Դու այնքան երկար ես հերքել,
    թե Ով Ես Դու,
    Որ Արդեն մոռացել ես,
    թե Ով Ես Դու:

    Բայց դա տեղի է ունեցել
    ոչ թե պատահաբար:
    Այդ ամենը՝ մասն է
    աստվածային ծրագրի:
    Քանզի դու չէիր կարողանա
    վերապրել այն, թե Ով Ես Դու,
    Եթե քո ներկա կյանքում
    արդեն դա լինեիր:

    Քեզ անհրաժեշտ էր սկզբում մոռանալ,
    հերքել քո կապն Ինձ հետ,
    Որպեսզի հետո կրկին
    ողջ լիությամբ այն վերապրես:
    Հրաժարվել քո Աստծոց,
    որ հետո նորից Նրան ստեղծես,
    Հեռու վանել քո Աստծոն,
    որպեսզի հետո նորից կանչես:

    Այսպիսով,
    դու վերապրում ես ինքդ քեզ
    Ինքդ քեզ
    անընդմեջ ստեղծելու միջոցով:
    Ճիշտ այնպես,
    ինչպես Ես ստեղծեցի քեզ
    Եվ այդպես
    վերապրում եմ Ինքս Ինձ՝ քո միջոցով:

    Տեսնո՞ւմ ես, թե ինչում է
    մեր գործընկերությունը:
    Հասկացա՞ր նրա իմաստը,
    նրա նշանակությունը:

    Սուրբ համագործակցություն է այն,
    սուրբ հաղորդություն է:

    Եվ հենց որ այդ համագործակցությունը
    դու ընտրել որոշես,
    Քո կյանքը “կթողնի,
    որ դու հանգիստ շունչ քաշես”:

    Մինչև այժմ դու այն չես ընտրել,
    անընդհատ հետաձգել ես,
    Անընդհատ երկարացրել ես,
    դանդաղել ես, հակառակվել ես:
    Եկել է հիմա ժամանակը,
    որպեսզի դու հայտարարես,
    Որպեսզի արտաբերես այն,
    ինչ Ես խոստացել եմ քեզ:

    Դրա համար քեզ պետք է
    հավատալ խոստացածին:
    Հիմա դու պարտավոր ես
    Աստծո խոստացածն ապրել
    :

    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
    * վիզուալիզացիա
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  20. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (12.11.2011), Lem (02.12.2011), unknown (31.01.2012)

  21. #71
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    39.

    Աստծո խոստումն ասում է,
    որ դու՝ Նրա զավակն ես:
    Նրա ծնունդն ես, ժառանգը,
    նմանակն ու հավասարը:

    . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
    . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

    Ահա… ահա… այո,
    տեսնում եմ լռությունդ:
    Դու կարող ես ընդունել
    “նման”, “ծնունդ”, “զավակ”,
    Բայց անհնար ես համարում
    Աստծոն “հավասար” լինելը:
    Ընդունելի լինելու համար
    դա չափից շատ է քեզ համար:

    Չափից շատ հիասքանչ է,
    չափից շատ վեհություն է,
    Չափից շատ, անսահման
    մեծ պատասխանատվություն է:
    Քանզի մեր հավասարությունը,
    գիտե՞ս, թե ինչ է նշանակում.
    Որ Ես ոչինչ չեմ անում քեզ համար,
    ամեն ինչ քեզանով է արվում:

    Եվ էլ չեն կարող լինել
    զոհեր ու չարագործներ:
    Դրանք ցնորքներ են միայն,
    արդյունքները քո մտքի:
    Այսինքն, քո աշխարհում
    ամենը, ինչ տեսնում ես,
    Արդյունքն է քո աշխարհի մասին
    քո պատկերացումների
    :

    Ուրեմն, եթե ցանկանում ես
    “հանգիստ շունչ քաշել”,
    Փոխիր քո պատկերացումը
    քո աշխարհի մասին:
    Քո մասին: Մտածիր,
    խոսիր ու գործիր այնպես,
    Ինչպես կաներ Աստված,
    Որը Դու Ինքդ Ես
    :

    Հավատա այդ ճշմարտությանը,
    նրա հետ հեշտ է ապրել,
    Այն ավելի շատ գեղեցկություն
    կարող է առաջարկել,
    Ավելի շատ հարմարավետություն,
    ավելի շատ խաղաղություն,
    Ավելի շատ ուրախություն
    և ավելի շատ սեր:

    Եվ այդ ճշմարտությունը,
    եթե այն ընդունեն,
    Պիտի նշանակի վերջը
    բոլոր այլ ուղիների:
    Այն վերջ կտա վախին,
    վերջ կտա ատելությանը,
    Վերջ կտա ֆանատիզմին
    և պատերազմներին:

    Վերջ կտա սպանություններին,
    որ կատարվել են հանուն Ինձ:
    Վերջ մեղադրանքներին:
    Ուժեղի իրավունքին:
    Վերջ վախի վրա հիմնված
    հավատարմությանը:
    Վերջ կտա վախի վրա
    հիմնված հարգանքին:

    Այսինքն, մի խոսքով,
    վերջ այն աշխարհին,
    Որը ճանաչում եք դուք
    և որը ստեղծում էիր դու:

    Բայց պատրաստ եղիր, բարի Հոգի,
    եթե ընտրում ես ճշմարտությունը:
    Քանզի “Ես”-ի իրականացումը՝
    շատ լուրջ բարդություն է:
    Քեզ կսկսեն վատաբանել,
    պարսավել, վիրավորել,
    Մեղադրել, դատապարտել
    և ոճիրն ի կատար ածել:

    Ուրեմն, էլ ինչո՞ւ անել այդ,
    դու կհարցնես…

    Բայց չէ՞ որ քեզ այլևս
    չի անհանգստացնում,
    Թե աշխարհն ընդունո՞ւմ է քեզ,
    տալի՞ս է հավանություն:
    Քեզ չի բավարարում այլևս այն,
    ինչ նա տվել է քեզ:
    Քեզ էլ չի ուրախացնում այն,
    ինչ ուրիշներին է տվել:

    Դու ցանկանում ես, որպեսզի
    վերջապես վերանա ցավը:
    Որ վերանան տանջանքները:
    Ցնորքներ էլ չես ուզում:
    Դու կշտացել ես աշխարհից,
    ինչպիսին որ այն հիմա է:
    Դու հոգնել ես նրանից,
    դու նոր աշխարհ ես փնտրում:

    Ես տեսնում եմ քո տանջանքները:
    Լսիր դու Ինձ հիմա:
    Էլ կարիք չկա այն փնտրելու.
    այժմ ուղղակի կանչիր նրան:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  22. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (12.11.2011), Lem (02.12.2011), unknown (31.01.2012)

  23. #72
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    40.

    Իսկ կարո՞ղ եմ խնդրել Քեզ
    օգնել ինձ՝ հասկանալ,
    Թե ինչպես կարող եմ անել այդ,
    կանչել նոր աշխարհ:

    Իհարկե: Սկսիր
    քո Ամենավեհ Մտքից,
    Ինչը որ մտածում ես
    ինքդ քո մասին:
    Պատկերացրու քեզ այնպիսին,
    ինչպիսին դու կլինեիր,
    Եթե ամեն օր, ամեն րոպե
    հենց այդ մտքով ապրեիր:

    Թե ինչ կմտածեիր,
    կանեիր և կխոսեիր,
    Կամ ուրիշների արարքներին
    ինչպե՞ս կվերաբերվեիր:
    Տեսնո՞ւմ ես տարբերություն
    քո այդ պատկերացման մեջ
    Եվ քո կյանքի մեջ
    այսօրվա, իրական:


    Այո, տեսնում եմ:
    Տարբերությունը մեծ է:

    Դե, տեսնելով տարբերությունը,
    սկսիր փոփոխությունները:
    Փոխիր գիտակցաբար մտքերդ,
    խոսքերդ ու գործողություններդ:
    Մի կողմ վանիր կյանքի մասին
    քո հին պատկերացումները
    Եվ թույլ տուր կյանքդ գրավեն
    քո ամենավեհ տեսիլքները:

    Դա մեծ ջանքեր կպահանջի,
    դա կպահանջի, որ մշտապես
    Ամեն մտքիդ, խոսքիդ, գործիդ
    անընդհատ դու հետևես:
    Հարկ կլինի անընդհատ
    քեզ գիտակցված գործել;
    Եվ կնկատես, որ կյանքիդ կեսը
    դու անգիտակցաբար ես ապրել
    :

    Այսինքն, չես գիտակցել,
    թե ինչ ես ընտրում մտքում,
    Խոսքերիդ ու գործերիդ մեջ
    այնքան ժամանակ,
    Քանի դու դեռ չես փորձել
    քեզ վրա, քո կյանքում
    Հետևանքները բոլոր
    վիճակների քո ընտրած:

    Փորձելով էլ ինքդ քեզ վրա
    այդ արդյունքները,
    Դու հերքել ես, որ քո մտքերը,
    խոսքերն ու գործողությունները
    Նրանց հանդեպ գոնե ինչ-որ
    հարաբերություն են ունեցել:

    Ժամանակն է դադարել
    ապրել անգիտակից:
    Հոգիդ դա քեզ առաջարկել է
    ժամանակների ամենասկզբից
    :


    Այդ մշտական ինքնադիտարկումը
    շատ տանջալից պետք է լինի…

    Միգուցե, քանի դեռ չի դարձել
    դա քո երկրորդ էությունը:
    Իրականում, հենց դա է
    քո երկրորդ էությունը,
    Իսկ առաջին էությունդ՝
    սերն է անպայմանական:
    Երկրորդն՝ ընտրությունն է առաջինի
    գիտակցականացված արտահայտման:


    Բայց մտածածի, ասածի, արածի
    անվերջ խմբագրությունից
    Վերջիվերջո կարելի է դառնալ
    անտանելի ձանձրալի…

    Ոչ մի դեպքում: Փոխվել՝ այո:
    Ձանձրալի դառնալ՝ ոչ:
    Հիսուսն ինչ է, ձանձրալի՞ էր;
    Դու այդպե՞ս ես կարծում:


    Ոչ:

    Բուդդայի հետ ինչ է, ձանձրալի՞ էր:
    Ասեմ քեզ, որ երբեք:
    Ամբոխներով էին նրա մոտ հոսում,
    աղաչում՝ կողքին լինել:

    Վարպետությանը հասածներից
    ոչ ոք ձանձրալի չի եղել:
    Արտասովոր, արտակարգ՝ այո,
    բայց ձանձրալի՝ ոչ, երբեք:

    Եվ այսպես, դու ցանկանում ես
    “հանգիստ շո՞ւնչ քաշել”:
    Սկսիր պատկերացնել կյանքդ,
    ինչպիսին կցանկանայիր տեսնել:
    Ի հայտ բեր քո մեջ ամեն բան,
    ինչ համահնչյուն չէ նրան:
    Վանիր այդ ամենը քեզանից,
    հեռացիր շտապ դրանցից
    :

    Երբ մի միտք ես հղանում,
    ինչը չի համապատասխանում
    Քո ամենավեհ տեսիլքին, -
    նոր մտքով դու այն փոխիր:
    Երբ ինչ-որ բան ես ասում,
    ինչը չի համապատասխանում
    Քո մեծագույն գաղափարին, -
    էլ երբեք այն մի կրկնիր:

    Երբ մի բան ես դու անում,
    ինչը չի համապատասխանում
    Ամենալավ քո միտումին, -
    էլ երբեք չանել այն՝ որոշիր:

    Եվ հասանելի դարձրու որոշումդ,
    որքան որ հնարավոր է,
    Յուրաքանչյուր անձի համար,
    ով դրա հետ առընչվել է:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  24. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (22.11.2011), Lem (02.12.2011), unknown (31.01.2012)

  25. #73
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    41.

    Գիտես, նախկինում, բազմիցս արդեն
    լսել եմ ես նման կարծիք,
    Եվ միշտ էլ փորձել եմ դրան դիմադրել,
    քանզի ինձ այն թվում է անազնիվ:
    Ստացվում է, որ եթե հիվանդ ես,
    չի կարելի դա ընդունել:
    Եթե քեզ սնանկանալ է վիճակվել,
    չի կարելի այդ մասին խոսել:

    Եթե նույնիսկ չափազանց դժբախտ ես,
    պետք է ցույց չտաս, պետք է թաքցնես:

    Բայց Ես չեմ ասում, թե հարկավոր է
    արհամարհել պրոբլեմը,
    Կամ ձևացնել, թե պրոբլեմն այդ
    չունի գոյություն:
    Ես ասում եմ, որ պետք է
    նշել հանգամանքները
    Եվ առանձնացնել նրանց մեջ
    քո ճշմարտությունը բարձրագույն:

    Եթե դու սնանկացած ես,
    ուրեմն՝ սնանկացած ես:
    Եվ իմաստ չունի խաբել քեզ,
    հնարել մի պատմություն,
    Որը որ թույլ կտա քեզ
    չընդունել այդ փաստը:
    Այդպես դու քեզ վնասում ես,
    ավելի թույլ ես դարձնում:

    Հենց քո մտքերն են,
    որ սահմանում են այն,
    Թե ինչպես ես վերապրում դու
    “սնանկացման” վիճակը:
    Հենց քո խոսքերն են,
    որ որոշում են այն,
    Թե սնանկացած կմնաս դու
    որքա՞ն ժամանակ դեռ:

    Հենց քո գործողությունները
    (կամ անշարժությունը),
    Երբ խղճում ես ինքդ քեզ,
    երբ շուրջդ՝ հուսահատություն է,
    Չես փորձում որևէ ելք գտնել,
    քանզի, իբր թե, “իսկ ի՞նչ իմաստ”…
    Հենց դա էլ ստեղծում է քո
    իրականությունը երկարաժամանակ:

    Առաջինը, որ Տիեզերքի մասին
    արժի քեզ պարզել.
    “Լավ” կամ “Վատ” պայման չկա,
    երբեք չի էլ եղել:
    Տիեզերքն ուղղակի կա
    այնպիսին, ինչպիսին կա:
    Այդ պատճառով, սիրելիս,
    դադարիր գնահատել:

    Երկրորդ. բոլոր պայմանները՝
    ժամանակավոր են:
    Ոչինչ անփոփոխ չի մնում,
    ստատիկ ոչինչ չկա:
    Եվ թե դեպի ո՞ր կողմ է
    փոխվում իրավիճակը,
    Դա ամբողջովին, զավակս,
    քեզանից է կախված
    :


    Իսկ ինչպե՞ս լինել այն մարդու հետ,
    ով հիվանդ է, բայց հավատում է,
    Եվ կարող է անգամ սարեր
    տեղաշարժել իր հավատով:
    Նա մտածում է, որ կառողջանա,
    ասում է այդ, հավատում է…
    Բայց տես, որ… մահանում է
    վեց շաբաթ հետո:

    Դրական մտածելակերպին
    ինչպե՞ս ես սա կցեմ:
    Դրական գործողության հետ
    ինչպե՞ս համաձայնեցնեմ:

    Շատ լավ է, որ կտրական
    հարցեր ես դու տալիս:
    Լավ է, որ առանց մտածելու
    խոսքերիս չես հավատում:
    Բայց կգա ակնթարթ,
    երբ կհասկանաս ասածներս,
    Երբ դու հարկադրված կլինես
    հավատալ Ինձ այդ հարցում:

    Քանի որ կնկատես,
    որ մենք կարող ենք խոսել
    Այդ մասին հավերժ,
    այնքան ժամանակ,
    Երբ կմնա միայն մեկ բան.
    կամ հերքել ասածներս,
    Կամ փորձել ինքդ անել այդ,
    որ փորձով հասկանաս:

    Այնպես որ, եկ առայժմ
    շարունակենք մեր զրույցը,
    Եկ առայժմ շարունակենք
    երկխոսությունն այս հաճելի:
    Դու տվել ես հարցեր, որոնք
    պարզաբանման կարիք ունեն:
    Ցանկանո՞ւմ ես լսել արդյոք
    պատասխանը հարցերիդ:

    Այն մարդն, ով ունի “հավատ,
    որն ընդունակ է սարեր շարժել”,
    Եվ ով որ մահանում է
    վեց շաբաթ հետո,
    Ունի մի հավատ ուրեմն,
    որը, ցավոք, այդ սարերը
    Կարող էր տեղաշարժել
    ընդամենը վեց շաբաթով:

    Գուցե այդ վեց շաբաթը
    բավական էր նրա համար:
    Հնարավոր է, վերջին օրվա
    վերջին ժամին նա որոշեց.
    “Դե ինչ, իմ այս կյանքում
    այսքան փորձն ինձ բավական է:
    Հիմա ես արդեն պատրաստ եմ
    մեկ այլ արկած էլ ապրել”:

    Դու կարող էիր չիմանալ
    նրա այդ որոշման մասին,
    Քանի որ նա դեռ չէր հասցրել
    այդ մասին քեզ ասել:
    Կամ, գուցե չէ՞ր ցանկացել,
    ո՞վ գիտի, չէ՞ որ դա նրա փորձն է,
    Այդ նրա իրավունքն է՝
    ասել, թե չասել:

    Դուք ստեղծել եք
    մի հասարակություն,
    Որտեղ շատ “աննորմալ է”
    մեռնել ցանկանալը:
    “Աննորմալ է” ձեզ համար
    ձեր այն հասկացությունը,
    Եթե ինչ-որ մեկի համար
    “նորմալ է” մահանալը:

    Քանի որ դուք ինքներդ
    չեք ցանկանում մահանալ,
    Դուք չեք կարող պատկերացնել,
    որ ինչ-որ մեկն այդ կցանկանա:

    Բայց գոյություն ունեն
    շատ իրավիճակներ,
    Որտեղ մահը կյանքից
    ավելի գնահատելի է:
    Եվ Ես գիտեմ, որ դու կարող ես
    դա պատկերացնել,
    Եթե գոնե մի փոքր
    այդ մասին մտածես:

    Սակայն այդ ճշմարտությունները
    քո միտքը չեն գալիս՝
    Նրանք այդքան ակնհայտ չեն,
    երբ նայում ես մեռնողին:
    Իսկ մահացողը շատ լավ զգում է,
    լավ տեսնում է իրավիճակը՝
    Իր որոշման ընկալման մակարդակը
    շրջապատողների կողմից:

    Երբևիցէ դու նկատե՞լ ես,
    որ մեռնելուց առաջ շատ մարդիկ
    Սպասում են, ցանկանում են,
    որ սենյակը դատարկվի:
    Ոմանք անգամ հարկադրված՝
    իրենց սիրելիներին ասում են.
    “Գիտե՞ս, գնա, մի բան կեր”:
    Կամ. “Գնա, մի քիչ քնիր”:

    Եվ երբ հավատարիմ
    պահապանը հեռանում է, -
    Շուտով նաև հոգին է
    հեռանում այդ մարմնից:

    Եթե նա ուղղակի ասեր.
    “Ես ցանկանում եմ մահանալ”: -
    Իր ընկերներից ու բարեկամներից
    ի՞նչ կլսեր ի պատասխան.
    “Օ ո՜չ, դու այդպես մի՜ ասա”:
    “Ո՜չ,ո՜չ, խնդրում ենք, մնա՜”:
    “Ո՞ւմ ես դու լքում մեզ, գնու՜մ ես”…
    “Ո՞ւր ես դու գնում. մի՜ գնա”…

    Ձեր ամբողջ բժշկական
    եղբայրությունը
    Ջանում է, որ մեռնողը
    կենդանի մնա,
    Այլ ոչ թե ջանում է
    ստեղծել պայմաններ,
    Որ մեռնողը կարողանա
    արժանապատվորեն մահանալ:

    Բժշկի կամ բուժքրոջ համար
    մահն անհաջողություն է:
    Բարեկամի կամ ընկերոջ համար
    այն՝ դժբախտություն է:
    Եվ միայն հոգու համար է
    մահը՝ թեթևացում:
    Մահացողի համար է
    այն միայն՝ ազատագրում:

    Մեծագույն նվերը
    մահացողի համար,
    Նրա կյանքի ամենակարևոր,
    անցման ակնթարթին, -
    Թույլ տալ նրան գնալ խաղաղ,
    չմտածելով այն մասին,
    Որ նա պետք է շարունակի “մնալ”,
    տանջվել ու հոգալ քո մասին:

    Եվ հենց այդ է պատճառը,
    որ մահացողն ասում է,
    Որ ապրելու է: Հավատում է,
    որ ինքը պետք է ապրի:
    Բայց Հոգու մակարդակի վրա
    նա արդեն որոշել է.
    Ժամանակն է դեն նետել մարմինը,
    որպեսզի հոգին ազատվի:

    Երբ նման որոշում է
    հոգին ընդունել, -
    Մարմնի ոչ մի ձգտում
    նրան չի կարող տատանել:
    Ոչինչ այն ամենից,
    ինչ որոշում է գիտակցությունը,
    Էլ չի կարող փոխել
    հոգու ընտրությունը:

    Մահվան հենց այդ ակնթարթին է,
    որ մենք հասկանում ենք,
    Թե մարմնի, մտքի և հոգու միջև
    ո՞վ է գլխավորը:

    Ամբողջ կյանքում մտածում ես,
    թե դու՝ քո մարմինն ես:
    Երբեմն՝ մտածում ես,
    թե քո գիտակցությունն ես:
    Եվ միայն մահվան ակնթարթին,
    այդ պահին ես հասկանում,
    Թե ո՞ր մասդ է գլխավորը,
    թե Ով Ես Դու Իրականում:

    Իհարկե, լինում է այնպես,
    որ մարմինն ու գիտակցությունը
    Չեն լսում ուղղակի հոգուն,
    չեն հասկանում նրա մտադրությունը:
    Մարդու համար ամենադժվարը՝
    իր սեփական հոգուն լսելն է
    (Ուշադրություն դարձրու, թե որքան
    քչերին է դա հաջողվում):

    Բայց եթե հոգու համար պարզ է,
    որ տվյալ մարմնի մեջ մնալը
    Չի ծառայում այլևս
    իր բարձրագույն մտքին, -
    Էլ ոչինչ չի կարող արգելել,
    և անգամ պետք չէ փորձել այդ.
    Եթե հոգին որոշել է,
    ուրեմն նա մարմինը կլքի:

    Հոգուն վերջնականապես պարզ է
    իր զարգացման նպատակը:
    Դա նրա միակ նպատակն է,
    և նրան չեն հետաքրքրում
    Ոչ մարմնի նվաճումները և
    ոչ էլ մտքի զարգացումը,
    Այդ մարմնի մեջ, էլ իր համար
    հոգին իմաստ չի տեսնում:

    Եվ դրա հետ մեկտեղ
    հոգին գիտի նաև,
    Որ ոչ մի ողբերգություն չկա
    մարմինը լքելու մեջ:
    Հոգու համար, հակառակը,
    շատ իմաստներով
    Իրոք որ ողբերգություն է
    լինել մարմնի մեջ:

    Քեզ անհրաժեշտ է հասկանալ,
    որ մահվան ամբողջ պրոցեսը՝
    Հոգին
    այլ կերպ է տեսնում:
    Բայց հավատա, որ “կյանքի”
    ամբողջ պրոցեսն էլ
    Հոգին
    ուրիշ կերպ է տեսնում:

    Եվ դրանում է աղբյուրը
    տագնապների և հիասթափությունների,
    Որոնք ձեզանից յուրաքանչյուրը
    փորձարկում է իր կյանքում:
    Թե հիասթափությունները
    և թե տագնապները
    Հետևանքն են այն բանի,
    որ մենք չենք լսում մեր Հոգուն:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  26. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (22.11.2011), Lem (02.12.2011), unknown (31.01.2012)

  27. #74
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    42.


    Եթե Հոգին, ինչպես ասում ես,
    գլխավոր ղեկավարն է,
    Ինչպե՞ս կարող եմ կապ հաստատել
    նրա կաբինետի հետ:
    Ինչպե՞ս կարող եմ իմ հոգուն
    ամենալավ ձևով լսել:

    Առաջինը, կարող ես պարզել,
    թե ի՞նչ է պետք հոգուդ,
    Եվ դադարել քո հոգուն
    անվերջ պարսավել:


    Ես պարսավում եմ իմ հոգո՞ւն…

    Անընդմեջ:

    Ես հենց նոր ցույց տվեցի քեզ,
    թե դու ինչպես ես
    Կշտամբում ինքդ քեզ՝
    մեռնելու քո ցանկության համար:
    Նմանապես
    դու դատապարտում ես քեզ
    Ապրելու, բառի բուն իմաստով՝
    քո ապրելու ցանկության համար:

    Դու դատապարտում ես քեզ նաև
    ծիծաղելու ցանկության համար,
    Լաց լինելու ցանկության համար,
    հաղթելու, պարտվելու ցանկության,
    Ուրախություն և սեր զգալու
    ցանկության համար:
    Դատապարտում ես քեզ հատկապես
    այս վերջինի համար:


    Իրո՞ք…

    Ինչ-որ ժամանակ, ինչ-որ տեղ,
    դու հանգել ես այն գաղափարին,
    Որ քո՝ ուրախությունից հրաժարվելը, -
    հաճո է Աստծոն, Նրա կամքին:
    Որ երկնային է չը-ուրախանալը:
    Ասել ես քեզ, որ լավ է բացասումը:


    Իսկ Դու… ասո՞ւմ ես, որ լավ է:

    Ոչ լավ է, ոչ վատ: Դա՝ բացասում է:

    Եթե դու լավ ես քեզ զգում,
    երբ բացասում ես ինքդ քեզ,
    Նշանակում է, որ դա լավ է
    քեզ համար, քո աշխարհում:
    Կամ էլ վատ է, եթե բացասում ես,
    հետո՝ քեզ վատ ես զգում:

    Դեպքերի մեծամասնության մեջ
    դու չես կարողանում կողմնորոշվել:
    Հրաժարում ես քեզ ինչ-որ բանում
    ուղղակի այն պատճառով,
    Որ “այդպես է պետք”: Հետո ասում ես,
    որ լավ վարվեցիր: Եվ զարմանում ես,
    Թե ուրեմն ինչո՞ւ, - տես, դու լավ վարվեցիր,
    բայց քեզ լավ չես զգում:

    Ուրեմն ահա, առաջինը,
    ինչ իմաստ ունի անել, -
    Դադարել ինքդ քեզ
    անընդմեջ պարսավել:
    Իմացիր հոգուդ ցանկությունը
    և հետևիր նրան:
    Եղիր քո հոգու հետ մեկտեղ:
    Եղիր հոգուդ հետ համաձայն:

    Գիտե՞ս, թե ինչն է ամենից
    կարևոր քո հոգու համար.
    Մեծագույն զգացումը սիրո,
    որը կարող ես քեզ պատկերացնել:
    Դա է հոգու ցանկությունը,
    նրա իմաստն ու նպատակը:
    Հոգուն զգացմունքներ են պետք,
    այլ ոչ թե գիտելիքներ:

    Քո հոգին արդեն ունի
    գիտելիքներ անսահման:
    Բայց գիտելիքներն ընդամենը
    հասկացություններ են միայն:
    Իսկ զգացմունքները՝ փորձ է:
    Հոգին ցանկանում է զգալ իրեն,
    Եվ, այդպիսով, ճանաչել իրեն
    փորձով իր սեփական:

    Հոգու համար՝ բարձրագույն
    զգացմունքն է այդ փորձը,
    Համենայն Էության հետ
    միասնականության փորձը:
    Դա մեծն վերադարձն է
    դեպի Ճշմարտությունը,
    Դա՝ կատարյալ սիրո
    զգացմունքն է մեծագույն:

    Կատարյալ սերը՝
    զգացմունքների համեմատությամբ, -
    Նույնն է, ինչ բացարձակ սպիտակը՝
    գույների համեմատությամբ:
    Շատերը մտածում են, որ սպիտակը՝
    գույների բացակայությունն է:
    Բայց դա այդպես չէ: Սպիտակը՝
    գույների ներդաշնակությունն է:

    Այդ կերպ էլ նաև սերը.
    դա ոչ թե զգացմունքների,
    Կրքի և ատելության,
    խանդի և չարության,
    Ժլատության և այլնի, -
    բացակայությունն է, այլ
    Գումարն է ամենի,
    ինչը կարելի է զգալ:

    Եվ որպեսզի հոգին
    փորձի վրա զգա
    Կատարյալ սիրո
    զգացմունքը,
    Անհրաժեշտ է, որ հոգին
    զգա փորձի վրա
    Ամեն մի մարդկային
    զգացմունք էլ
    :

    Ինչպե՞ս կարելի է
    կարեկցել նրան,
    Ինչ ինքդ չես հասկանում
    ու երբեք չես ապրել:
    Ինչպե՞ս կարելի է
    ուրիշին ներել այն,
    Ինչ ինքդ քո մեջ
    երբեք չես զգացել:

    Այստեղ է, որ մենք տեսնում ենք
    հոգու պարզությունն ու
    Միևնույն ժամանակ,
    նրա ցնցող վեհությունը:
    Վերջապես հասկանում ենք,
    թե ինչ է հոգուն պետք.
    Զգալ ամեն ինչ, որ կարողանա
    նա Ամեն Ինչ Լինել
    :

    Ինչպե՞ս կարող է հոգին
    լինել վերևում,
    Եթե նրան չի վիճակվել
    լինել ներքևում:
    Ինչպե՞ս լինել ձախ կողմից,
    եթե չի եղել աջ կողմից:
    Ինչպե՞ս կարող է նա շոգել,
    եթե երբեք չի մրսել…

    Եթե ընտրելու ինչ-որ բան
    չկա հոգու կյանքում,
    Ակնհայտ է, որ նա չի կարող
    կատարել ընտրություն:
    Որպեսզի նա կարողանա
    ճանաչել իր հրաշալիությունը,
    Հոգին պետք է գիտենա,
    թե ինչ ասել է հրաշալիություն
    :

    Բայց նա չի կարող դա իմանալ,
    եթե չկա ոչինչ, բացի հրաշալիությունը:
    Այդ պատճառով, հոգին չի մերժում այն,
    ինչ հրաշալիություն չի:
    Նա բարեմաղթում է դա, տեսնելով
    դրա մեջ իր այն մասը,
    Որը պետք է լինի, որպեսզի
    լինի մյուս մասն էլ:

    Իհարկե, հոգու խնդիրն է՝
    ամեն բան անել,
    Որպեսզի դու քո ընտրության մեջ
    հրաշալիությունն ընտրես:
    Ընտրես լավագույնը
    նրանից, թե Ով Ես Դու,
    Եվ սակայն չմերժես այն,
    ինչը դու չես ընտրել:

    Մեծ աշխատանք է դա,
    շատ կյանքերի համար,
    Քանզի դուք ունեք սովորություն,
    համարում եք ավելի հարմար՝
    Փոխանակ բարեմաղթելու,
    ինչը դուք չեք ընտրել,
    Իսկույն դատապարտել այն,
    անվանել “վատ”, “սխալ”, “անբավարար”:

    Դուք ոչ թե ուղղակի մերժում եք,
    դուք ավելի վատ եք վարվում.
    Ձգտում եք վնաս պատճառել
    նրան, ինչը չեք ընտրում:

    Կամ ձգտում եք ոչնչացնել:

    Եթե կա մի մարդ,
    տեղ կամ առարկա,
    Ինչի հետ համաձայն չեք, -
    դուք հարձակվում եք:
    Եթե կա մի միտք,
    որը հակառակում է
    Ձեր սեփականին՝
    դուք այն ծաղրում եք:

    Եթե կա մի հավատ,
    ձերի հետ տարաձայն, -
    Հայտարարում եք,
    որ սխալ է այն:
    Թե կա մի գաղափար,
    ձերից տարբերվող, -
    Դուք հերքում եք այն,
    նետում եք մի կողմ:

    Դրանում է ձեր սխալը:
    Այդ կերպ դուք ընդունում եք
    Ընդամենը կեսը
    համայն Տիեզերքի:
    Եվ դուք ի վիճակի չեք
    հասկանալ նույնիսկ ձեր կեսը,
    Երբ այդպես հեշտորեն ձեզ
    զրկում եք մյուս կեսից:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  28. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lem (02.12.2011), unknown (31.01.2012)

  29. #75
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    43.

    Այս ամենը, ինչ ասում ես,
    շատ խորն է և իմաստուն,
    Եվ ես երախտապարտ եմ Քեզ
    խորինս այդ հարցում:
    Պատմության մեջ ոչ ոք
    նման բաներ չի ասել:
    Ծայրահեղ դեպքում, ոչ ոք
    այսքան պարզ չի խոսել:

    Եվ ես ջանում եմ հասկանալ:
    Իրոք, ես ջանում եմ:
    Սակայն ինչ-որ բաներ
    ինձ բարդ է յուրացնել:

    Տես, օրինակ, Դու ասում ես.
    որպեսզի ճանաչենք մենք “ճիշտը”,
    Որպեսզի հասկանանք, թե “ճիշտն” ինչ է, -
    մենք պետք է “սխալը” սիրենք:
    Ի՞նչ է, ուրեմն, ստացվում է,
    պարզելու համար, թե Աստված ինչ է,
    Մենք, այսպես ասած, սատանայի՞ն էլ
    պետք է մեր գիրկն ընդունենք:

    Իսկ ուրիշ էլ ի՞նչ կերպ դու
    կարող ես ապաքինել նրան:
    Անշուշտ, չունի գոյություն
    իրականում սատանան,
    Բայց Ես պատասխանում եմ քեզ
    համատեքստով քո փոխաբերության:

    Ապաքինումը՝
    ամեն ինչ ընդունելու,
    Իսկ հետո՝ լավագունն
    ընտրելու պրոցեսն է:
    Դու արդյոք սա
    հասկանո՞ւմ ես:

    Դու չես կարող ընտրել
    լինել Աստված,
    Եթե դու ընտրելու
    էլ ուրիշ ոչինչ չունես:


    Օհո՜: Իսկ մի՞թե ինչ-որ մեկն
    այստեղ խոսեց հանկարծ
    Այդպիսի մի ընտրության մասին.
    լինել Աստված…

    Բարձրագույն զգացմունքը՝
    կատարյալ սերը չէ՞…
    Ո՞րն է կարծիքդ,
    արդյո՞ք այդպես չէ:


    Կարծում եմ, այդպես է:

    Իսկ կարո՞ղ ես Աստծոն
    ավելի լավ ներկայացնել,
    Մեկ ուրիշ, այլ կերպ,
    այլ ոչ. “Կատարյալ Սեր”:


    Իհարկե, չեմ կարող:

    [B]Հասկանո՞ւմ ես, քո հոգին
    քո կյանքի ճանապարհին
    Փնտրում է միայն մեկ բան.
    զգացմունք բարձրագույն:
    Նա ձգտում է միայն մեկ բանի.
    Կատարյալ սեր վերապրել,
    Այսինքն լինել այն,
    հենց այդ սերը լինել:

    Եվ նա էլ հենց կա
    այդ կատարյալ սերը
    Եվ լավ գիտի այդ:
    Բայց ցանկանում է
    Ավելին, քան
    ուղղակի գիտենալ:
    Իր զգացմունքների մեջ է նա
    ցանկանում այն լինել:

    Իհարկե, դու ձգտում ես
    լինել Աստված:
    Ի՞նչ ես կարծում, ուրիշ էլ ի՞նչ
    դու կարող էիր ցանկանալ:


    Այդ մասին ես չեմ մտածել
    երբեք ահա այսպես:
    Ինձ թվում է, ինչ-որ անարգանք կա
    նման մտածելակերպի մեջ:

    Ինչպես միշտ, ձեր ընտրությունն
    Ինձ մեծ հրճվանք է պատճառում.
    Սատանա լինելու ցանկության մեջ
    դուք անարգանք չեք տեսնում,
    Իսկ Աստված լինելու ցանկությունը
    ձեզ շատ է վիրավորում:


    Ոչ: Սպասիր: Իսկ ո՞վ է արդյոք
    ցանկանում սատանա լինել:

    Իհարկե՝ դու: Դուք բոլորդ:
    Դուք նույնիսկ կրոններ եք ստեղծել,
    Որոնք ձեզ սովորեցնում են,
    որ դուք ծնվել եք մեղքի մեջ:
    Որ դուք՝ արդեն մեղավոր եք,
    մեղսագործներ եք ի ծնե:

    Եվ այդ բոլորը, որ համոզեք ձեզ,
    որ դուք՝ չարի ծնունդ եք:
    Իսկ եթե Ես ասեմ ձեզ,
    որ դուք՝ Աստծո ծնունդ եք,
    Որ դուք բոլորդ, ի ծնե,
    Աստվածներ և Աստվածուհիներ եք, -
    Իհարկե Ինձ չեք հավատա,
    դուք Ինձ… կմերժեք:

    Ձեր ամբողջ կյանքը
    դուք անց եք կացնում,
    Համոզելով ինքներդ ձեզ,
    որ վատն եք դուք:
    Եվ ոչ միայն դուք եք վատը,
    այլ վատ է նաև այն,
    Ինչին դուք ձգտում եք,
    ինչը դուք ցանկանում եք:

    Սեքսը՝ վատ է,
    հարստությունը՝ վատ է:
    Ուժը՝ վատ է,
    ուրախությունը՝ վատ է:

    Շատ ունենալը՝ վատ է,
    վատ է ունենալ շատ ինչ ուզում է լինի:
    Ձեր կրոններից ոմանք
    թեքում են ձեզ նրան,
    Որ պարելը՝ վատ է,
    իսկ երաժշտությունը՝ վատ է ավելի:

    Շուտով դուք կհամաձայնվեք նրան,
    որ կյանքին ուրախանալը՝ վատ է:
    Վատ է ժպտալը,
    վատ է ծիծաղելը,
    Իսկ սիրելը՝
    վատ է ավելի:

    Այո, սիրելիս, շատ բաներ
    կարող են քեզ չլինել պարզ,
    Բայց մի բան դու գիտես
    ճշգրիտ ու հաստստ.
    Դու և քո բոլոր ցանկությունների,
    արարքների և գործողությունների,
    Երազների և մտահղացումների
    մեծամասնությունը՝ վատ է:

    Անելով այդպիսի
    դատողություն քո մասին,
    Դու որոշել ես, որ քո խնդիրն է՝
    դառնալ լավն ավելի:

    Նկատիր, որ դա նորմալ է,
    քանզի, ամեն դեպքում,
    Նման կարծիքդ էլ միևնույն
    նպատակակետին է տանում:

    Ուղղակի կա ավելի
    արագ միջոց, կարճ երթուղի:
    Դու հեշտությամբ կարող ես ընտրել
    արահետ ավելի ուղիղ:


    Ո՞րը:

    Ընդունել, թե Ով և Ինչ Ես
    Հանդիսանում Դու հենց հիմա:
    Ընդունել, հաստատել և
    անմիջապես արտահայտել դա:

    Դա այն է, ինչ արեց Հիսուսը:
    Դա արահետն է Բուդդայի:
    Կրիշնայի ճանապարհն է դա:
    Երթուղին՝ Մուհամմեդի:

    Դա ճանապարհն է
    բոլոր Վարպետների,
    Այս մոլորակի վրա
    երբևիցէ հայտնված:
    Եվ յուրաքանչյուրին
    այդ Վարպետներից
    Միևնույն ուղերձն է
    հաղորդել Աստված.

    Մենք բոլորս՝ նույնն ենք:
    Դուք՝ նույնն եք, ինչ որ Ես:
    Դուք էլ կարող ամենը,
    ինչ որ կարող եմ Ես:


    Սակայն դուք չլսեցիք:
    Դուք այլ ճանապարհ ընտրեցիք:
    Ավելի դժվար ճանապարհ:
    Ընտրեցիք ճանապարհը նրա,
    Ով պատկերացնում է իրեն,
    թե ինքը՝ չար է:
    Նրա, ով մտածում է,
    որ ինքը՝ սատանա է
    :

    Դուք ասում եք, որ դժվար է
    գնալ ճանապարհով Հիսուսի,
    Որ դժվար է հետևել
    Բուդդայի ուսմունքին:
    Դուք ասում եք, որ դժվար է
    տանել Կրիշնայի լույսը,
    Ասում եք, որ Վարպետ լինելու
    ցանկությունն էլ՝ անհույս է:

    Բայց ահա, թե ինչ կասեմ Ես.
    ավելի դժվար է հերքել:
    Հերքել, թե Ով Ես Դու,
    քան այդ փաստն ընդունել:

    Դու ես բարին և կարեկցանքը,
    հասկացումը և գթասրտությունը:
    Դու՝ այս ամբողջ աշխարհն ես,
    լույսն ես և ուրախությունը:
    Դու այս աշխարհի ներումն ես,
    հույսն ու համբերությունը:
    Դու անսահմանափակ ուժն ես,
    հերոսն ես, քաջասրտությունը:

    Դու օգնականն ես՝ կարիքի ժամին,
    մխիթարողը՝ վշտի, սգի ժամին:
    Դու ուսուցիչն ես՝ կասկածի ժամին:
    Ապաքինողը՝ վիրավորվելու ժամին:
    Դու խորին իմաստությունն ես և
    բարձրագույն ճշմարտությունները:
    Մեծագույն խաղաղությունն ես և
    ամենանշանավոր սերը:

    Դու՝ այդ ամենն ես:
    Եվ քո կյանքում Տիեզերական
    Եղել են ակնթարթներ,
    երբ գիտեցել ես դու դա:

    Գիտեիր և ճանաչել ես
    դու այդպիսի Քեզ-ին:
    Ընտրիր հիմա՝ հավերժ
    ճանաչել Քեզ Այդպիսին:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  30. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    unknown (31.01.2012)

Էջ 5 16-ից ԱռաջինԱռաջին 12345678915 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •