User Tag List

Էջ 15 16-ից ԱռաջինԱռաջին ... 5111213141516 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 211 համարից մինչև 225 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 233 հատից

Թեմա: Մատեան երանության

  1. #211
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    28.05.2016
    Գրառումներ
    20
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ճիշտն ասած չհասկացա, այս վերջի տողերը աստվածաշնչիցա, ծննդոցից ?? (Ծննդ. 24; 24) ???

  2. #212
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Erevanci83-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ճիշտն ասած չհասկացա, այս վերջի տողերը աստվածաշնչիցա, ծննդոցից ?? (Ծննդ. 24; 24) ???
    Շնորհակալություն հարցիդ համար, Երևանցի ջան... Ամենայն հավանականությամբ ես եմ սխալվողը, տարբեր մեջբերումներ եմ խառնել: Կներես:
    Ստուգեցի: Մեջբերումը "Եսայայ"-ից է, 41,10. "Մի՛ վախեցիր, քանզի ես հիմա քեզի հետ եմ. Մի՛ զարհուրիր, վասնզի ես քու Աստվածդ եմ..." և այլն:

    Պատասխան չունեմ, թե ինչպես է այսպես ստացվել, որովհետև սովորաբար նման հարցերում ուշադիր եմ հնարավորինս...
    Ամենայն դեպքում, ներողություն: Ցավոք, արդեն հնարավորություն չունեմ ուղղելու...
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  3. #213
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    28.05.2016
    Գրառումներ
    20
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Խնդիր չկա... ես եմ շնորհակալ պատասխանելու համար.
    Ուղակի խնդիրն այն է, որ գրքի 1-ին գլխում ասվում էր, որ աստվածաշունչը գրվելա մարդկանց ձեռքով ու Հիսուսից մի 200-300 տարի հետո (ինչ-որ թեթև իրանց հասած խոսակցություններից վերցրել ու մնացածը մարդիկ են հորինել) որ այդ գրքում գրվածը կապ չունի Աստծո խոսքի հետ, Հիսուսի ասածների հետ...
    ուղակի կոնկրետ տեղն ու կոնկրետ բառերը չեմ հիշում, բայց միտքը սա էր...

  4. #214
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Erevanci83-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ուղակի խնդիրն այն է, որ գրքի 1-ին գլխում ասվում էր, որ աստվածաշունչը գրվելա մարդկանց ձեռքով ու Հիսուսից մի 200-300 տարի հետո (ինչ-որ թեթև իրանց հասած խոսակցություններից վերցրել ու մնացածը մարդիկ են հորինել) որ այդ գրքում գրվածը կապ չունի Աստծո խոսքի հետ, Հիսուսի ասածների հետ...
    Եկ հատ առ հատ չհիշենք բոլորին, ուղղակի թվարկենք առանձին գլուխների հեղինակներից ոմանց. Մովսես, Դավիթ, Եսայա, Երեմիա, Եզեկիել, Դանիել, Զաքարեա, Մաղաքյա, Մատթեոս, Մարկոս, Ղուկաս, Հովհաննես... Սրանց մեջ դու տեսնու՞մ ես "Յեհովա" անունը: Սրանցից ո՞ր մեկն է Աստված, մեր հասկացած իմաստով, այլ ոչ այն իմաստով, ինչ նկատի ունի, ասենք, Հիսուս... Սա հատկապես նշում եմ, քանզի Հիսուսի ամբողջ փիլիսոփայությունն այն է, որ մենք բոլորս ենք աստվածներ, ոսկ մենք դա չենք ընդունում: Հետևաբար, եթե դու համաձայն են, որ մենք բոլորս ենք աստվածներ, ուրեմն այո, Աստվածաշունչը աստվածներն են գրել...

    ուղակի կոնկրետ տեղն ու կոնկրետ բառերը չեմ հիշում, բայց միտքը սա էր...
    Կոնկրետ տեղ փնտրելու կարիք էլ չկա, չնայած երևի դու նկատի ունես հինգերորդ էջի վրա գտնվող #67 գրառումը: "Մատեանի..." մեջ շատ են այդպիսի տեղերը, - որտեղ լրիվ դեմ է խոսվում աստվածաշնչյան քաղաքականությանը: Այդ առումով, ըստ իս, շատ կարևոր տեղ է առաջին գրքի հինգերորդ մասը: Կորհուրդ կտայի վերընթերցել վեցերորց էջի վրա գտնվող ## 79,80 գրառումները՝ Աստծո տաս... ոչ թե պատվիրանների, այլ խոստումների մասին:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  5. #215
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    12 .


    Հրաշալի է: Այն, ինչ Դու ասացիր,
    ուղղակի հրաշալի է:
    Ես կուզենայի,
    որ աշխարհն այդ իմանա:
    Ես կուզենայի,
    որ աշխարհն այդ հասկանա:
    Ես կուզենայի անչափ,
    որ դրան հավատա աշխարհը:

    Գիրքը կօգնի դրան:
    Եվ դու էլ՝ օգնում ես:
    Դու խաղում ես քո դերը,
    դու շատ հաջող կատարում ես
    Քո ներդրումը Կոլեկտիվ
    Գիտակցության զարգացման գործում:
    Ընդ որում, դրանով այսօր
    պետք է զբաղվեն բոլորը:


    Այո: Այժմ մենք կարո՞ղ ենք
    խոսել այլ թեմայից:
    Ես կարծում եմ, կարևոր է խոսել
    մի տեսակետի մասին,
    Որը որոշ ժամանակ առաջ
    Դու ցանկանում էիր ներկայացնել:

    Ես նկատի ունեմ շատ մարդկանց
    սևեռուն միտքն այն մասին,
    Որ աղքատներին բավարար է տրված,
    որ անարդար է հարուստներին
    Խեղդել չափից դուրս վարկերով,
    դրանով պատժելով նրանց
    Եվ "ստիպելով" այդպիսով,
    ապահովել աղքատներին:

    Այդ մարդիկ համարում են,
    որ աղքատներն աղքատ են
    Այն պատճառով, որ իրենք են
    ցանկանում այդպիսին լինել:
    Աղքատներից շատերը ոչինչ
    չեն էլ փորձում անել,
    Չեն ուզում իրենց կյանքի համար
    պատասխանատու լինել:

    Կան շատերը, որոնք մտածում են,
    որ հարստությունների վերաբաշխումը՝
    Նրանց համատեղ օգտագործումը, -
    չարիքն է սոցիալիզմի:
    Մեջբերում են Կոմունիստական
    Կուսակցության Մանիֆեստը.
    "Յուրաքանչյուրին ըստ ունակությունների
    և յուրաքանչյուրին ըստ պահանջի":

    Այդ մարդիկ համոզված են,
    որ "ամեն մեկն իր համար է":
    Երբ նրանց ասում են, որ դա
    անհոգի և անտարբեր է հնչում,
    Նրանք քողարկվում են
    համոզմունքով, որ հնարավորությունը
    Բոլոր մարդկանց դռները
    միանման է ծեծում:

    Նրանք պնդում են, որ անբարեհաջողությունն
    ի ծնե չի տրված մարդկանց,
    Եվ որ եթե իրենց հաջողվել է
    "հասնել հաջողության",
    Ուրեմն դրան կարող է
    հասնել ամեն մեկը:

    Իսկ եթե քեզ մոտ չի ստացվում,
    ուրեմն դա քո մեղքն է:

    Չէ՞ որ դու զգում ես,
    որ դա անշնորհակալության
    Վրա հիմնված դաժան
    և ինքնահավան կարծիք է:


    Այո: Իսկ ի՞նչ ես զգում Դու:

    Ես չեմ դատում:
    Դա ընդամենը միտք է:
    Միայն մեկ հարց կա
    այն բանի վերաբերյալ,
    Թե այս կամ այն միտքը
    որքանո՞վ է տեղին:

    Արդյո՞ք դա քո օգտին է,
    եթե հենվես նրան:


    Կան մարդիկ՝ իրականում
    ամբողջ խմբեր մարդկանց,
    Որոնք, ինչպես դուք եք անվանում,
    ծնվել են անհաջողակ:

    Դա ակնհայտ է: Եվ սակայն
    ճշմարիտ է նաև այն,
    Որ բարձր մակարդակի վրա
    "անհաջողակներ" չկան,

    Քանզի ամեն մեկը ստեղծում է
    իրեն անհրաժեշտ մարդկանց,
    Իրադարձություններ և իրավիճակներ,
    որոնք անհրաժեշտ են,
    Որ հասնես այն ամենին,
    ինչին ցանկանում ես հասնել:

    Ամեն ինչ դու ինքդ ես ընտրում:
    Ծնողներիդ: Շրաջապատդ:
    Երկիրը, որտեղ ծնվում ես:
    Քեզ հետ կապված իրավիճակները:


    Այլ կերպ ասած, ոչ ոք չի կարող
    "անբարեհաջող" լինել,
    Եթե հաշվի առնենք, թե հոգին
    ինչի է ցանկանում հասնել:

    Օրինակ, նա կարող է ցանկանալ
    աշխատել թերի մարմնում
    Կամ քաղաքական և էկոնոմիկական
    հսկայական սահմանափակումներում,
    Որպեսզի պայմաններ ստեղծի
    առավելագույնս կատարել այն,
    Ինչ մտադրվել է կատարել
    մարմնի մեջ ֆիզիկական:

    Այդ պատճառով, ստացվում է,
    որ երբ ֆիզիկական իմաստով
    Մարդիկ իրոք բախվում են
    "պակասությունների" հետ, -
    Մետաֆիզիկական տեսանկյունից
    այդ "պակասությունները" կարող են
    Լինել լիովին անհրաժեշտ
    և կատարյալ պայմաններ:


    Իսկ ի՞նչ է նշանակում դա
    մեզ համար պրակտիկ իմաստով:
    Պե՞տք է մենք մեր օգնությունն
    առաջարկենք "անբարեհաջողներին",
    Թե՞ ընկալենք դա այնպես,
    որ նրանք ուղղակի
    Գտնվում են այն վիճակում,
    որում ցանկանում են լինել,
    Եվ այդպիսով թույլատրել նրանց
    "իրենց կարման աշխատել":

    Շատ լավ և կարևոր հարց է:

    Առաջին հերթին հիշիր,
    որ ամենն, ինչ դու մտածում ես,
    Ասում և անում ես, -
    արտացոլումն է նրա,
    Ինչը հենց քո վերաբերյալ
    դու ինքդ ես որոշել:

    Դա հաստատումն է
    նրա, Ով Դու Կաս:

    Որոշումներ կայացնելու
    և ընդունելու պրոցեսում
    Դա ստեղծումն է նրա,
    ով դու ցանկանում ես լինել:
    Չէ՞ որ դա միակ բանն է,
    ինչ այստեղ անում եք դուք,
    Եվ այստեղ հենց դրանով է,
    որ դուք պետք է զբաղվեք:


    Ուրիշ ոչ մի բանի համար
    հոգին նախատեսված չի:
    Դու նորից վերաստեղծում ես քեզ
    ամեն Ներկա Պահի:

    Ասվածի կոնտեքստում,
    երբ հանդիպում ես
    Մեկին, ով ըստ ձեր
    հասկացման, անբարեհաջող է,
    Առաջին հարցը, որը պետք է քեզ տաս,
    այսպիսին է. "Ո՞վ եմ ես
    Եվ ո՞վ եմ ընտրում լինել
    այս մարդու վերաբերյալ":

    Այլ խոսքերով ասած,
    յուրաքանչյուր իրավիճակում
    Քո առաջին հարցը պետք է լինի.
    "Ի՞նչ եմ ես այստեղ ցանկանում":
    Լսու՞մ ես: Այլ ոչ թե.
    "Ի՞նչ են ցանկանում ուրիշները":


    Մարդկանց հետ փոխհարաբերություններ
    ունենալու նման ըմբռնումը՝
    Ամենատարօրինակն է բոլոր
    ինձ հանդիպած ըմբռնումներից:
    Այն հակասում է ամենին,
    ինչ երբևիցէ ինձ սովորեցրել են:

    Գիտեմ:

    Փոխանակ փորձես հասկանալ,
    թե ինչ ես ցանկանում դու,
    Դու միշտ փորձում ես հասկանալ,
    թե ինչ են ցանկանում ուրիշները:
    Եվ հետո, քեզ պետք է որոշել,
    կտա՞ս անվերապահորեն՝
    Կարո՞ղ ես, ի վիճակի՞ ես, -
    նրանց ցանկացածն իրենց:

    Դու, իհարկե, տալիս ես հիմա էլ,
    բայց նախ և առաջ
    Դիտելով, թե ինչ կարող ես ինքդ
    նրանցից ստանալ:
    Եվ եթե մտածում ես, որ մեկ է,
    չունես որևէ ստանալիք,
    Տալու ցանկությունդ էլ վերանում է,
    այդ պատճառով դուք հազվադեպ եք տալիս:

    Մյուս կողմից, եթե գիտես,
    որ ինչ-որ պետք ունես նրանցից,
    Կամ նրանք կարող են
    տալ քեզ ինչ-որ բան,
    Այդ դեպքում մեջ է ընկնում
    քո ինքնապահպանման բնազդը
    Եվ դու արդեն ջանում ես տալ
    ինչ նրանք կցանկացան:


    Հետո դու նեղանում ես,
    թե ինչու ուրիշը
    Չի ցանկանում տալ քեզ այն,
    ինչ դու ես ցանկանում:

    Այդ "եկ առևտուր անենք" խաղում
    դուք բոլորդ շատ խախուտ
    Հավասարակշռություն եք հիմնում.
    դու՝ ինձ, ես՝ քեզ:
    Բայց մարդկային բոլոր
    փոխհարաբերությունների
    Նպատակն ընդհանուր ոչինչ
    չունի դրա հետ:

    Ցանկացած այլ մարդու,
    տեղի կամ առարկայի հետ
    Քո սուրբ փոխհարաբերությունների
    նպատակը չէ հիմնել,
    Թե ինչ են նրանք ցանկանում
    և ինչ է նրանց պետք,
    Այլ թե ինչ ես դու ցանկանում
    և ինչ է պետք քեզ

    Քո աճի համար, որպեսզի լինես
    Նա, Ով Ցանկանում Ես Լինել:


    Ահա, թե ինչու եմ Ես
    ստեղծել ուրիշների հետ
    Քո Փոխհարաբերությունները:
    Եթե դա չլիներ,
    Դու կշարունակեիր ապրել
    դատարկության մեջ, վակուումի մեջ,
    Հավերժական Համընդհանրության մեջ,
    որտեղից եկել ես:

    Այդ Համընդհանրության մեջ
    դու ուղղակի կաս,
    Բայց չես կարող զգալ
    քո "գիտակցվածությունը",
    Որպես կոնկրետ ինչ-որ բան,
    քանզի Համընդհանրության մեջ
    Ուղղակի չկա ոչինչ,
    ինչ դու չես եղել:


    Ես հորինել եմ շատ լավ
    միջոց ձեզ համար,
    Թե ինչպես նորից
    արարել և գիտենալ,
    Թե Ով Ես դու՝
    քո սեփական փորձով:
    Ես արել եմ այդ
    քեզ ապահովելով.


    Առաջին. Հարաբերականությամբ:
    Սա մի համակարգ է,
    Որի ներսում դու կարող ես
    գոյատևել որպես սուբյեկտ
    Ինչ-որ մի այլ բանի հետ
    քեզ համեմատելով:

    Երկրորդ. Մոռացությամբ:
    Սա պրոցերս է, որի օգնությամբ
    Դու ինքնակամորեն ենթարկվում ես
    ամբողջական ամնեզիայի,
    Որպեսզի չիմանաս,
    որ հարաբերականությունն՝
    Ուղղակի խորամանկություն է
    և որ դու՝ Այդ Ամենն Ես:

    Երրորդ. Գիտակցությամբ:
    Սա գոյության այն վիճակն է,
    Որի մեջ դու աճում ես
    այնքան, մինչև հասնես
    Լիակատար գիտակցվածության
    և հետո դառնաս Իսկական
    Եվ Կենդանի Աստված,
    որը ստեղծում և փորձում է

    Իր սեփական իրականությունը,
    լայնացնում և ուսումնասիրում է
    Այդ իրականությունը,
    փոխում և փոխակերպում է
    Այդ իրականությունն
    ըստ այնմ, ինչպես դու
    Լայնացնում ես գիտակցությունդ
    մինչև նոր սահմաններ՝


    Կամ, ասենք, նույնիսկ
    մինչև անսահմանություն:

    Այդ պարադիգմի մեջ՝
    ամեն ինչ է Գիտակցությունդ:

    Գիտակցությունն, այսինքն այն,
    ինչ դու իրոք գիտակցում ես, -
    Ամբողջ ճշմարտության, ուրեմն նաև
    ամբողջ հոգևորի հիմքն է:


    Բայց այդ ամենի իմաստը ո՞րն է:

    Սկզբում Դու ստիպեցիր մեզ
    մոռանալ, թե Մենք Ով Ենք,
    Որպեսզի հետո վերհիշենք
    նորից, թե Ով Ենք Մե՞նք:

    Այնքան էլ այդպես չէ:
    Որպեսզի ստեղծես քեզ
    Այնպիսին, ինչպիսին Դու Կաս
    և Ով Ցանկանում Ես Լինել:

    Դա արարողություն է Աստծո,
    Որը հենց Աստված էլ Կա:
    Դա՝ Ես Նա Եմ Ով Եմ, -
    արդեն քո միջոցով:

    Դրանում է ողջ կյանքի իմաստը:

    Քո միջոցով Ես փորձարկում եմ,
    թե Ով Եմ Ես և Ինչ Եմ:

    Առանց քեզ Ես կարող էի
    գիտենալ դա, բայց ոչ ապրել:

    Իսկ գիտենալ և ապրել՝
    երկու տարբեր բաներ են:
    Եվ ամեն անգամ
    Ես փորձությունը կընտրեմ:

    Իրականում, Ես
    հենց այդպես էլ անում եմ:

    Քո միջոցով:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  6. #216
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Կարծես թե ես արդեն
    մոռացա տվածս հարցը:

    Այո, դժվար է պահել Աստծոն
    մեկ հարցի շրջանակներում:
    Ես հակված եմ մեկնությունների՝
    ավելի լայն և ծավալուն:

    Հարցն այն էր, թե ինչ անել
    ավելի անհաջողակների հետ:

    Նախ, քեզ պետք է որոշել,
    թե Ով և Ինչ Ես Դու
    Այդ մարդկանց հետ ունեցած
    քո փոխհարաբերություններում:

    Երկրորդ, եթե որոշել ես,
    որ ցանկանում ես փորձել քեզ
    Որպես Օգնություն, որպես Սեր,
    Կարեկցանք և Հոգատարություն,
    Ուրեմն աշխատիր հասկանալ,
    թե ինչպես դու կարող ես
    Արտահայտել քեզ հենց այդպես,
    հենց այդ շրջանակներում:

    Ուշադրություն դարձրու,
    որ այդ ամենը լինելու
    Քո ունակությունը ոչ մի կերպ
    կախված չէ նրանից,
    Թե ով է այդ ուրիշը
    և ինչով է զբաղվում:


    Երբեմն սերդ արտահայտելու
    և ի լավագույնս օգնելու
    Քո ամենալավ միջոցն է՝
    հանգիստ թողնել նրանց
    Եվ տալ նրանց ինքն իրեն
    օգնելու հնարավորություն:

    Հիշիր, որ ամենամեծ օգնությունը,
    որ կարող ես ցուցաբերել մարդուն, -
    Նրան արթնացնելն է, հիշեցնելը,
    թե Ով Է Նա Իրականում:
    Եվ այդ անելու համար
    կան տարբեր միջոցներ:
    Երբեմն փոքր-ինչ հրել,
    թափ տալ, մտքի բերել...

    Իսկ երբեմն հնարավորություն տալ
    գնալ իր ճանապարհով,
    Իր քայլերով, առանց քո կողմից
    որևէ միջնորդության:
    (Բոլոր ծնողները գիտեն,
    թե ինչ ասել է դա,
    Եվ նման որոշումներից
    նրանք տանջվում են ամեն օր:)


    Անհաջողակների համար
    ինչ-որ բան անելու
    Քո առաջին գործողությունը՝
    նախ և առաջ հիշեցնելն է:
    Դա նշանակում է հրահրել,
    որ այդ անհաջողակները
    Վերջապես դադարեն համարել,
    որ իրենք անհաջողակ են:

    Դու նույնպես պետք է փոխես
    կարծիքդ նրանց մասին,
    Քանզի եթե ընկալում ես նրանց
    որպես անհաջողակների,
    Ուրեմն քեզ համար այդ մարդիկ
    հենց այդպիսին էլ կլինեն:

    Հիսուսի մեծագույն շնորհն այն էր,
    որ նա բոլորին տեսնում էր
    Այնպիսին, ինչպիսին
    նրանք իրականում կային:
    Նրա պատկերացումը մարդկանց մասին
    միշտ ավելի բարձր էր,
    Եվ նա միշտ խթանում էր
    նույնն անել բոլորին:


    Բայց նա նաև հարգում էր
    ուրիշի ընտրությունը:
    Ոչ թե պահանջում, այլ հրավիրում էր
    իր գաղափարն ընդունել:

    Ու նաև կարեկցանքով էր նա
    վերաբերվում ուրիշներին, -
    Եվ եթե նրանք համարում էին,
    որ տեղին կլիներ օգնությունը,
    Նա թույլ էր տալիս նրանց
    սիրել իրենց իրականությունը
    Եվ սիրով օգնում էր մինչև վերջ
    հասնել իրենց ընտրությանը:

    Որովհետև Հիսուս գիտեր,
    որ ոմանց՝ որպեսզի հասկանան,
    Թե Իրականում Իրենք Ով Են, -
    ամենաարագ ճանապարհն է՝
    Ճանաչել իրենց այնպիսին,
    Ինչպիսին Իրենք Չեն:

    Նա համարում էր, որ այդ ուղին
    նույնպես "կատարյալ է",
    Եվ բոլորին օգնում էր լինել այն,
    ինչ ցանկանում են լինել:
    Նա ոչ ոքու չէր մերժում, սակայն
    միշտ ուշադիր հետևում էր,
    Որ իր օգնությունը լիովին
    աջակցի մարդու ցանկությանը:


    Եթե ուրիշները խորինս
    ձգտում էին պայծառացման,
    Եթե պատրաստ էին անցնել
    ավելի բարձր մակարդակ,
    Հիսուս ուժ էր տալիս նրանց,
    տալիս էր արիություն,
    Իմաստություն էր նրանց տալիս
    ուզածին հասնելու համար:

    Շատերն իրոք իրենց հավատը
    դեպի Հիսուս էին դարձնում:
    Բայց չհավատացողներին նույնպես
    նա երբեք չէր լքում:

    Այդ պատճառով նա էլ,
    ինչպես և իր Հայրը, -
    Ոչ մի դեպքում չէր համարում
    իրեն միակ արդարը:

    Եվ երբեք ոչ ոքու չէր դատում:

    Նա երբեք և ոչ ոքու
    օգնել չի հրաժարվել,
    Նա երբեք չի համարել,
    որ եթե դու ինքդ
    Քո գլխին ինչ-որ
    խնդիրներ ես բարդել,
    Ուրեմն ինքդ էլ
    պետք է կարգավորես:


    Հիսուս մարդկանց տվել է
    կոնկրետ ա՛յն օգնությունը,
    Որը նրանք են խնդրել,
    այլ ոչ թե ինքն է ցանկացել:
    Նա թույլ է տվել նրանց գործել
    հենց այն մակարդակի վրա,
    Որտեղ նրանք պատրաստ էին
    հնարավորությունն ընկալել:


    Դա ճանապարհն է բոլոր
    մեծ Վարպետների:
    Նրանց, ով եղել է
    ձեր մոլորակի վրա անցյալում,
    Նրանց, ով ձեր մոլորակի վրա
    հիմա է քայլում :


    Ես լրիվ խճճվեցի: Ուրեմն ե՞րբ է,
    որ օգնությունը մարդուն ի հօգուտ չի:
    Ե՞րբ է, որ այն խանգարում է, այլ ոչ թե օգնում է
    ուրիշ մարդու աճին:

    Երբ օգնությունն առաջարկվում է
    այնպես, որ դրանից
    Ոչ թե արագորեն աճող
    ինքնուրույնություն է ծագում,
    Այլ ծագում է կախվածություն
    հենց այդ նույն օգնողից:
    Երբ դու, ելնելով խղճից,
    ուրիշին թույլ ես տալիս
    Հույսը դնել քո՛ ուժերի վրա,
    այլ ոչ իր:

    Դա կարեկցանք չէ,
    դա՝ հարկադրանք է:

    Դու ցուցադրում ես
    ուժի ազդեցություն:
    Քո օգնությունը մարդուն
    զրկում է սեփական ուժից:
    Այստեղ բարակ է սահմանը
    և հաճախ ինքդ էլ չգիտես,
    Որ դու ուժով ես հարկադրում
    գործել ինչ-որ մեկին:


    Դու կարող ես ազնվորեն
    հավատալ, որ ուղղակի
    Ուժ չես խնայում, որպեսզի
    օգնես ուրիշ մարդու:
    Բայց զգույշ եղիր, որ չստացվի,
    որ դրանով ընդամենը
    Դու ավելի շատ սեփական
    կարևորությունդ ես ընդգծում:

    Չէ՞ որ այն չափով,
    որքան դու թույլ ես տալիս
    Քեզ վրա դնել իր մասին
    իր պատասխանատվությունը,
    Ճիշտ այդ նույն չափով
    դու թույլ ես տալիս
    Նրան բազմապատկել նաև
    քո հզորությունը:

    Խնդիրն այն է, որ թույլերին
    օգնես ուժեղանալ,
    Այլ ոչ թե, որ թույլերն
    ավելի թուլանան:


    Այդ է օգնություն ցուցաբերող
    շատ պետական ծրագրերի խնդիրը,
    Որովհետև նրանք ավելի հաճախ
    հենց վերջինին են հակում:
    Նրանց ավելի կարևոր է
    հոգատարությունն ի ցույց դնելը:
    Ըստ այդմ՝ կարող են ձգվել դրանք
    մինչև անվերջություն:

    Եթե այդ օգնությունները
    սահմանափակ լինեին,
    Եթե լուրջ կարիքի դեպքում միայն
    մարդիկ այն ստանային,
    Երբեք օգնությունը չէր վերածվի
    պահանջի և մարդիկ
    Չէին դադարի ապավինել
    սեփական ուժերին:

    Կառավարությունները հասկանում են,
    որ օգնությունն՝ իշխանություն է:
    Այդ պատճառով էլ օգնում են
    ում ասես, չէ՞ որ որքան
    Շատ մարդիկ կառավարությունից
    օգնություն ստանան,
    Այնքան շատ մարդիկ
    կօգնեն կառավարությանը:

    Նրանք, ում աջակցում է կառավարությունը,
    աջակցում են կառավարությանը:


    Նշանակում է, հարստության
    վերաբաշխում պե՞տք է լինի:
    Եվ արդյո՞ք սատանիզմ է
    Մանիֆեստը կոմունիստական:

    Դե, իհարկե, չկա
    և ոչ մի Սատանա:
    Բայց ինչ խոսք, որ քո ասածը
    Ես ի վիճակի եմ հասկանալ:

    "Յուրաքանչյուրից ըստ ունակությունների,
    յուրաքանչյուրին՝ ըստ պահանջի"
    Պնդման հիմքում ընկած
    գաղափարն՝ առանց չար մտքերի, -
    Ուղղակի սքանչելի է:
    Դա ևս մեկ գերազաց միջոց է
    Ասել, որ դուք այդ եղբայրության
    հրաշալի պահապաններն եք:

    Իսկ սարսափելի կարող է
    լինել միայն այդ գաղափարի
    Մարմնավորումը կյանքում:
    Ես չէի ուզենա, որ մարդիկ
    Այդ ճանապարհն ընտրեին
    այն պատճառով, որ "ունևորները"
    Իրենց հարստությունը
    "չունևորների" հետ չեն կիսում:


    Ուրիշների հետ կիսվելու
    սովորությունը պետք է
    Կենսակերպ, այլ ոչ թե
    կառավարության պարտադրած
    Հրահանգը լինի:
    Ուրիշների հետ կիսվելու
    Սովորությունը պետք է կամովի,
    այլ ոչ թե հարկադրաբար լինի:


    Եվ ահա մենք հասանք
    հարցի բուն էությանը.

    Կառավարությունը՝
    նույնպես մարդիկ են
    Եվ նրա ծրագրերն՝
    ուղղակի մեխանիզմներ են,
    Որոնց օգնությամբ ոմանք
    կիսվում են ուրիշների հետ,
    Եվ դա ոչ այլ ինչ է,
    քան նրանց ապրելակերպը:

    Ռուս գյուղացին կարող էր
    սպասել, թե երբ է
    Ազնվականությունն իր հարստությամբ
    կիսվելու այնքան,
    Մինչև դժոխքի խարույկները
    Հանգչեին ի վերջո:
    Իսկ այդ հարստությունը
    կուտակվել, բազմապատկվել էր
    Գյուղացիների տաժանակիր
    աշխատանքի միջոցով:

    Նույնիսկ այսօր հարցրեք
    մեքսիկացի գյուղացիներին:
    Ասում են, որ քսան,
    թե երեսուն ընտանիք՝
    Ընտրախավ հարուստ և հզոր, -
    բառացիորեն տիրում է երկրին
    (Հիմնականում, որովհետև
    դա նրանց սեփականությունն է),

    Այն ժամանակ, երբ քսան,
    թե երեսուն միլիոն մարդիկ
    Ապրում են ծայրահեղ
    աղքատության վիճակում:

    Այդ պատճառով իննսունական
    թվականների կեսերին
    Գյուղացիները շատ մեծ
    խռովություն կազմակերպեցին,
    Ջանալով ընտրախավին ստիպել
    ճանաչել իրենց պարտքը՝
    Պահպանել գոնե մարդկանց
    ամենասուղ կենսամակարդակ:

    Մի՞թե կառավարությունները
    ստեղծված չեն եղել
    Մարդկային էության
    բնական էգոիզմի առջև
    Իրենց անկարողությունը չզգացող
    զայրացած մարդկանց կողմից:

    Մի՞թե կառավարական
    ծրագրերը չեն ստեղծվում
    Որպես դեղամիջոց մարդու՝
    ինքն իրեն ապահովել չցանկանալու դեմ:

    Մի՞թե այդ պատճառով չէր,
    որ ծագեցին բնակարանի,
    Երեխաներին որպես վարձու
    աշխատուժ օգտագործելու,
    Երեխամայրերին օգնության
    ծրագրերի մասին օրենքները:

    Մի՞թե սոցիալական
    ապահովության համակարգը
    Փորձը չէր կառավարության՝
    մեծահասակներին ապահովել
    Նրանով, ինչով նրանց
    ընտանիքները չէին կարողանում,
    Իսկ երբեմն էլ չէին
    ցանկանում ապահովել:

    Ասում են, որ որոշ
    նահանգներում հանքափորներն
    Աշխատում էին սարսափելի
    պայմաններում, նախքան
    Կառավարությունը կպահանջեր,
    որ հարուստ հանքատերերը
    Կարգի բերեն իրենց
    հանքերն անպայման:

    Ինչու՞ նրանք ինքներն
    այդ բանը չէին անում:
    Պատճառը պարզ է. իրենց
    եկամուտն էր քչանում:

    Իսկ հարուստների համար,
    անշուշտ, միևնույն էր,
    Թե որքան աղքատներ են
    զոհվում հանքերում:

    Նրան, ով համարում է,
    որ պետք է հարգել
    Աշխատավորների արժանապատվությունը,
    ում աշխատանքից է կախված
    Սեփականատերերի բարեկեցությունը,
    կոմունիստ են անվանում:

    Նրան, ով համարում է,
    որ կնոջը չի կարելի
    Ճնշել աշխատանքի
    տեղավորելու հարցերում,
    Ծառայողական աստիճանով
    վեր բարձրանալու հարցում
    Միայն այն պատճառով,
    որ նա այլ սեռի է պատկանում,
    Միանշանակորեն ռադիկալ
    ֆեմինիստ
    են անվանում:

    Իսկ կառավարությունները,
    որոնք իրենց ընտրած
    Ներկայացուցիչների միջոցով
    սկսում են լուծել
    Խնդիրներ, որոնք
    հրաժարվում են լուծել
    Ղեկին կանգնածները՝
    ճնշող կառավարություններն են:

    Ոչ մի տեղ դա այնքան ակնհայտ չէ,
    որքան առողջապահության մեջ:

    Հազար ինը հարյուր
    իննսուներկու թվականին
    Ամերիկայի պրեզիդենտն
    ու կինը պրեզիդենտի
    Որոշեցին, որ ազնիվ չէ,
    որ միլիոնավոր մարդիկ
    Զուրկ են պրոֆիլակտիկ
    բուժման հնարավորությունից:

    Սկսվեցին վիճաբանություններ,
    որոնք այդ պայքարի մեջ
    Քաշեցին նույնիսկ բժիշկներին
    և ապահովագրական ծառայությունները:

    Եվ հարցն այն չէ, թե ում
    որոշումն էր ավելի լավը.
    Վարչությա՞ն, թե՞ մասնավոր
    ինչ-որ կոնկրետ հիմնարկության:
    Հարցը այն է, թե ինչու՞
    մասնավոր կապիտալը
    Ավելի շուտ չառաջարկեց
    որոշումն իր սեփական:


    Ես կասեմ Քեզ, թե ինչու:
    Որովհետև ոչ ոք
    Ոչ ոքուց ինչ-որ կոնկրետ
    որոշում չէր պահանջում:
    Չէր բողոքում ոչ ոք:
    Իսկ արդյունաբերությունը
    Ընդամենը զբաղված էր
    եկամուտ կուտակելով:

    Եկամուտ, եկամուտ, եկամուտ:

    Մենք կարող ենք լալ,
    գոռալ ու բողոքել:
    Բանն այն է, որ կառավարությունները
    որոշումներ են ընդունում,
    Երբ մասնավոր կապիտալն
    ի վիճակի չէ այդ անել:

    Նմանապես կարող ենք պնդել,
    որ այն, ինչ անում են
    Կառավարությունները, անում են
    ոմանց կամքին հակառակ:
    Բայց քանի դեռ մարդիկ հսկում են
    ամերիկյան կառավարությանը,
    Այն շարունակելու է որոշումներ ընդունել
    սոցիալական հացերի վերաբերյալ:

    Ընդունելու է և պահանջելու է
    իր որոշումների կատարումը,
    Որովհետև ներկայումս
    մարդկանց մեծամասնությունը
    Չունեն նման հնարավորություններ
    և այդ պատճառով նրանք
    Օրենքի օգնությամբ ստանում են այն,
    ինչ հասարակությունն ինքնակամ չի տա:


    Միայն այն երկրներում, որտեղ
    մարդկանց մեծամասնությունը
    Չի հսկում սեփական
    կառավարության գործունեությունը,
    Կառավարությունը քիչ է լուծում
    կամ ընդհանրապես չի լուծում
    Անարդարության հետ կապված
    հասարակական խնդիրները:

    Այդ առումով հարց է ծագում.
    որքա՞ն շատ բան է անում
    Կառավարությունը որպես
    արժանի կառավարություն:
    Կամ որքա՞ն քիչ բան՝
    մեծամասնության համար:
    Եվ որտե՞ղ և ինչպե՞ս է
    խախտվում հավասարակշռությունը:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  7. #217
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ու՜խ: Դու դեռևս երբեք
    այսքան շատ չէիր ծավալվել:


    Դե, չէ՞ որ դու ասում էիր,
    որ այս գրքում կդիտարկվեն
    Որոշ մեծ, համընդհանուր
    հարցեր, որոնց հետ
    Բախվում է մարդկությունը:
    Սա մեկը չէ՞ր նրանցից:

    Դու անառարկելիորեն ճիշտ ես:

    Բոլորը՝ սկսած Թոյնբիից,
    մինչև Ջեֆերսոնն ու Մարքսը, -
    Այդ խնդիրները ջանում են լուծել
    հարյուրամյակների ընթացքում:


    Լավ, - իսկ ի՞նչ լուծում ունես Դու:

    Այստեղ մենք մի փոքր
    հետ կվերադառնանք,
    Մի բան մեկ անգամ ևս
    կրկնելու համար:


    Լավ: Ինձ չի խանգարի
    մեկ անգամ ևս լսել:

    Ուրեմն, սկսենք նրանից,
    որ Ես "լուծում" չունեմ:
    Որովհետև Ինձ համար
    "սխալ" ոչինչ չկա:
    Ամեն ինչ այնպես է,
    ինչպես որ այն կա
    Եվ Ես ոչ մի բանի
    նախընտրություն չունեմ:

    Ուղղակի ես նկարագրում եմ
    այն, ինչ ակնհայտ է
    Եվ ինչ յուրաքանչյուր ոք
    կարող է տեսնել հեշտորեն:


    Լավ, Դու չունես որոշումներ
    և նախընտրություններ էլ չունես:
    Ուրեմն, ասա, խնդրում եմ,
    թե տեսնում ես՝ ինչպե՞ս:

    Ես տեսնում եմ, որ ելք գտնել է պետք
    ստեղծված իրավիճակից
    Օգնությամբ կառավարական
    մի համակարգի,
    Որն ապահովում է ամբողջ
    խնդրի լուծումը, -
    Եվ ձեր կառավարությունն ամենաշատն է
    մոտեցել այդ հսրցի լուծմանը:

    Խնդիրն այն է, որ բարությունն ու
    ազնվությունն առնչվում են
    Բարոյականությանն, այլ ոչ թե
    քաղաքականությանը:

    Կառավարությունը՝
    մարդկային փորձն է
    Օրինականացնել բարությունը
    և ապահովել ազնվությունը:


    Բայց կա միայն մեկ տեղ,
    որտեղ ծնվում է բարությունը, -
    Դա մարդկային սիրտն է:
    Կա միայն մեկ տեղ,
    Որտեղ որպես ազնվություն է
    գիտակցվում ազնվությունը, -
    Դա մարդու մաքուր
    և չպղտորված միտքն է:

    Եվ կա միայն մեկ տեղ
    որտեղ հնարավոր է
    Ապրել իսկական սեր.
    մարդկային հոգին:
    Քանզի մարդկային հոգին
    հենց ինքը սերն է:

    Օրենքի օգնությամբ
    անհնար է հիմնել
    Որևէ բարոյականություն:
    Հնարավոր չէ հրապարակել
    Օրենք և հարկադրել.
    "Սիրե՛ք մեկմեկու":

    Հիմա մենք կրկնում ենք այն,
    ինչի մասին խոսել ենք:
    Բայց դա նորմալ է
    մեր զրույցի համար,
    Եվ կրկնակի կամ եռակի անգամ
    նույն միտքը կրկնելը
    Ավելորդ չէ. մենք ջանում ենք
    իմաստը որսալ:


    Ուրեմն, ես կտամ հիմա հարցը,
    որը տվել եմ արդեն.
    Մի՞թե օրենքներն՝ ուղղակի
    մարդկանց փորձը չէ համակարգել
    Գաղափարները բարոյականության:
    Մի՞թե "օրենսդրությունը"՝
    Համընդհանուր համաձայնություն չէ
    այն մասին, թե ինչն է "ճշմարիտ" կամ "սխալ":

    Այո: Եվ որոշ
    քաղաքացիական օրենքներ
    Ուղղակի անհրաժեշտ են
    ձեր պրիմիտիվ հասարակարգում:
    (Հուսով եմ, հասկանում եք,
    որ ոչ պրիմիտով հասարակարգերում
    Չկա նման օրենքների
    այդպիսի անհրաժեշտություն:)

    Ձեր հասարակարգում
    դուք դեռևս ստիպված եք
    Բախվել բազմաթիվ
    տարրական հարցերի հետ:
    Պե՞տք է նայես շուրջդ,
    երբ անցնում ես փողոցը:
    Երբ առևտուր ես անում,
    պե՞տք են կանոններ:

    Կամ ինչպե՞ս պահել քեզ
    ուրիշների հետ շփվելիս:

    Իրականում նույնիսկ հիմնական՝
    սպանության, խարդախության,
    Վնաս հասցնելու կամ կարմիր լույսի տակ
    անցում արգելելու օրենքները,
    Պետք չէին լինի և չէին պահանջվի,
    Եթե մարդիկ հետևեին
    Ուղղակի Սիրո Օրենքին:
    Այսինքն Աստծո Օրենքին:

    Ձեզ ոչ թե կառավարության,
    այլ գիտակցության աճ է անհրաժեշտ:


    Դու ցանկանում ես ասել,
    որ եթե մենք հետևեինք
    Տաս Պատվիրաններին, ուրեմն
    ամեն ինչ նորմա՞լ կլիներ:

    Չկա՛ն Տաս Պատվիրաններ:

    Առաջին Գրքում այդ մասին
    Մենք համառոտ խոսել ենք:
    Աստծո Միակ Օրենքը ՝
    Օրենքների բացակայությունն է:
    Հենց այդ դու ոչ մի կերպ
    հասկանալ չես կարողանում:

    Ես ոչինչ չեմ պահանջում:


    Քո այս վերջին հայտարարությանը
    շատ մարդիկ չեն հավատա:

    Թող Առաջին Գիրքը կարդան:
    Այնտեղ ամեն ինչ
    Համառոտ բացատրվում է:


    Ուրեմն ահա թե ինչ ես
    Դու առաջարկում.
    Լիակատար անա՞րխիա:

    Ես ոչինչ չեմ առաջարկում:
    Ես ուղղակի դիտում եմ,
    Թե ինչպես է ամեն ինչ
    տեղի ունենում:
    Ես ասում եմ այն մասին,
    ինչն ակնհայտ է,
    Ասում եմ այն, ինչ առանց ինձ էլ
    դու շատ լավ ես գիտակցում:

    Ոչ, Ինձ չի թվում, թե անարխիան՝
    այսինքն, ղեկավարման
    Կանոնների, նորմերի բացակայությունը
    գործուն կլիներ:
    Նման մեթոդն ընդունելի է միայն
    առաջադեմ էությունների վերաբերյալ,
    Ում շարքին Ես առայժմ
    մարդկանց չեմ կարող դասել:

    Այդ պատճառով կառավարումը
    որոշ չափով անհրաժեշտ է,
    Քանի դուք չեք հասել զարգացման
    այնպիսի մակարդակի,
    Երբ դուք բնականաբար
    անում եք հենց այն,
    Ինչը բնականաբար ճիշտ է
    ձեր բոլորի համար:


    Ընդ որում, դուք բավական
    իմաստություն ունեք,
    Որպեսզի հենց ինքներդ էլ
    ձեզ կառավարեք:

    Քո արտահայտած մտքերն
    ուղղակի անհերքելի են:
    Երբ մարդիկ թողնված են
    առանց կառավարման,
    Հաճախ անում են ոչ այն,
    ինչ "ճիշտ" է իրենց համար:

    Հարցն այն չէ, թե ինչու են
    կառավարություններն այդքան
    Օրենքներ ու նորմատիվներ
    մարդկանց վզին փաթաթել,
    Հարցն այն է, թե ինչու՞ են
    նրանք ստիպված այդ անել:


    Պատասխանը պետք է փնտրել ձեր
    Մասնատվածության Գիտակցության մեջ:


    Նրանում, որ մենք ընկալում ենք մեզ
    մեկմեկուց առանձին:

    Այո:

    Բայց եթե մենք առանձին չենք,
    նշանակում է՝ Մի էություն ենք:
    Ստացվում է, որ պատասխանատու՞ ենք
    մեկմեկու համար:

    Այո:

    Մի՞թե դա մեզ բոլորիս
    չի զրկում հնարավորությունից
    Հասնել իր սեփական,
    անձնական մեծությանը:
    Եթե ես պատասխանատու եմ
    բոլորի համար,
    Ուրեմն ճ՛իշտ էր Մանիֆեստը
    Կոմունիստական կուսակցության.
    "Ամեն մեկին ըստ պահանջի,
    ամեն մեկից՝ ըստ ունակության":

    Ինչպես Ես արդեն ասել եմ,
    դա հիանալի գաղափար է:
    Բայց զրկվում է իր վեհությունից,
    երբ դրան ստիպում են ուժո՛վ:
    Եվ հենց դա էր կոմունիզմի
    ամենամեծ խնդիրը:
    Ոչ թե գաղափարն ինքը,
    այլ նրա մարմնավորումը կյանքում:



    Ոմանք ասում են, որ անհնար էր
    ներդնել այն առանց ուժի,
    Որովհետև այն հակառակ է
    էությանը մարդկային:

    Դիպար հենց նշանակետին:
    Քանզի հենց մարդու էությունն է,
    Որ հարկավոր է փոխել:
    Այստեղ է պետք ջանք թափել:


    Տեղաշարժ գիտակցության մեջ,
    որի մասին Դու ասում էիր:

    Այո:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  8. #218
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Բայց նորից. մի՞թե խմբակային
    գիտակցությունը չի խանգարի
    Ամեն մարդու, ամեն մեկի
    անհատական հնարավորություններին:

    Եկ խոսենք այդ մասին:

    Եթե մոլորակի վրա
    ամեն մարդու մոտ
    Նրա բոլոր պահանջներն
    իրականանային՝
    Եթե մարդկային մասսաները
    կարողանային պահպանել
    Իրենց արժանապատվությունը
    և խուսափեին
    Կենդանի մնալու համար
    տարրական պայքարից, -

    Մի՞թե մարդկության համար
    չէր բացվի ճանապարհ
    Դեպի նորանոր ձգտումներ
    ավելի վեհ ու կենսարար:

    Մի՞թե կտուժեր
    ամեն մեկի մեծությունը,
    Եթե ապահովված լիներ
    նրա կենսունակությունը:

    Անհրաժե՞շտ է արդյոք,
    որ համընդհանուր արժանապատվությունը
    Զոհաբերվի փառքին
    առանձին անհատի:


    Եվ ի՞նչ փառք է դա,
    եթե դրան հասնում ես
    Ոչ թե քո գործերով,
    այլ ուրիշների հաշվին:

    Ես ձեր մոլորակի վրա
    տեղադրել եմ ռեսուրսներ
    Ավելի, քան անհրաժեշտ է
    ձեր բոլորի համար:
    Եվ ուրեմն ինչու՞
    հազարավոր մարդիկ
    Ամեն տարի անխտիր
    լինում են սովամահ:

    Ինչու՞ հարյուրավորներն
    անտուն են մնում:
    Ինչու՞ միլիոնները
    տարրական արժանապատվության
    կոչ են անում:

    Օգնությունը, որը կարող էր
    վերջ տալ այդ ամենին, -
    Այն օգնությունը չէ, որը զրկում է
    հնարավորություններից:


    Եթե նրանք, ովքեր բարգավաճում են,
    բարձրաձայն հայտարարում են,
    Որ անտուններին ու սովածներին
    չեն օգնում, որովհետև
    Չեն ուզում զրկել նրանց
    հավասար հնարավորություններից,

    Ուրեմն ձեր բարգավաճողներն
    ընդամենը երեսպաշտներ են:

    Որովհետև ոչ ոք չի կարող
    իսկապես "բարգավաճել",
    Եթե բարգավաճում է այնժամ,
    երբ ուրիշները սովից մեռնում են:

    Հասարակության զարգացածությունը
    չափվում է նրանով,
    Թե որքան լավ է վերաբերվում նա
    "ամենացածրերին":
    Խնդիրն այն է, որ պետք է
    գտնել այն սահմանը,
    Թե երբ ես օգնում մարդկանց,
    և երբ ես ցավ պատճառում:


    Եվ Դու կարող ես
    ինչ-որ բա՞ն առաջարկել:

    Ընդհանուր սկզբունքը
    կարող է լինել այսպիսին.
    Թե ունես կասկածներ, -
    որոշումներ ընդունիր
    ցավակցության դիրքերից:

    Ահա թեսթ, որով դու կարող ես
    հեշտորեն որոշել,
    Օգնու՞մ ես իրոք մարդկանց,
    թե՞ նրանց նեղացնում ես.
    Քո օգնության շնորհիվ
    պակասե՞լ, թե ավելացել են
    Քո եղբայրակիցների
    հնարավորությունները:

    Ավելացրեցի՞ր դու դրանք,
    թե՞ պակասեցրեցիր:
    Սովորեցի՞ն նրանք մի բան,
    թե՞ չսովորեցին:


    Արդեն ասվել է, որ եթե
    մարդկանց տաս ամեն ինչ,
    Սեփական աշխատանքով նրանք
    կապահովեն իրենց ավելի քիչ:

    Բայց ինչու՞ պետք է մարդիկ
    աշխատեն անպայման
    Հանուն տարրական մարդկային
    արժանապատվության:
    Մի՞թե ամեն ինչ
    բոլորին բավական չէ:
    Ինչի՞ համար դա պետք է
    անպայման "վաստակել":

    Չէ՞ որ տարրական
    մարդկային արժանապատվությունը
    Մարդուն պատկանելիք
    անքակտելի իրավունքն է:

    Եթե մեկը ցանկանում է
    ավելի շատ ունենալ,
    Ուրեմն թող աշխատի,
    թող ջանա հասնել դրան:
    Բայց արդյո՞ք պետք է պայքարել
    կենդանի մնալու համար
    Մի մոլորակի վրա, որտեղ
    կան պաշարներ բավարար:


    Ահա գլխավոր հարցը,
    որի հետ բախվում է մարդկությունը:

    Խնդիրն այն չէ, հավատա,
    որ հավասարեցնենք բոլորին,
    Այլ այն, որ ամեն մեկին
    տանք ապահովագիր՝
    Ծայրահեղ դեպքում տարրական
    իրավունքի համար
    Ապրել ապժանապատվորեն, որպեսզի
    հնարավորություն ունենաս
    Ընտրել, թե բացի այդ
    ցանկանու՞մ ես ուրիշ մի բան:


    Ասում են, ոմանք
    չեն օգտագործում
    Այդ հնարավորությունը,
    նույնիսկ երբ այն տրվում է:

    Այո, ճիշտ է նկատված:
    Եվ ծագում է այլ հարց.
    Նրանց, ովքեր չեն օգտվել
    իրենց հնարավորություններից,
    Տալի՞ս եք դուք արդյոք
    հնարավորություններ նորից,
    Իսկ հետո նորից,
    նորից ու նորից:


    Ոչ:

    Եթե Ես այդպես վարվեի,
    ուրեմն դուք հավերժ կկորչեիք դժոխքում:

    Ես ասում եմ քեզ.

    Կարեկցանքը երբեք չի վերջանում,
    Սերը երբեք չի դադարում,
    Համբերությունը երբեք չի ցամաքում
    Քո Աստծո Աշխարհում:

    Միայն մարդկային աշխարհում է,
    որ բարություն չի հերիքում:

    Իսկ Իմ Աշխարհում
    բարությունն անվերջ է:


    Եթե նույնիսկ մենք
    արժանի չե՞նք դրան:

    Դուք մի՛շտ
    արժանի եք դրան:


    Եթե նույնիսկ Քո բարությունը
    մենք Քո դեմքի՞ն ենք շպրտում:

    Հատկապես, երբ դուք
    այդպես եք վարվում:
    ("Եթե մեկը քո աջ
    ծնոտին է ապտակում,
    Դու նրան մյու՛սն էլ դարձրու"*
    Եվ, "Եթե մեկը հարկադրի քեզ
    Անցնել մի մղոն ճանապարհ,
    դու նրա հետ երկու՛սն էլ գնա"**:)

    Երբ դուք Իմ բարությունը
    շպրտում եք դեմքիս
    (Դուք այդպես եք վարվում
    հազարամյակներ շարունակ),
    Ես հասկանում եմ, որ դուք
    մոլորվել եք ուղղակի:
    Դուք ուղղակի չգիտեք,
    թե ինչն է բարի ձեզ համար:


    Եվ Ես ներողամիտ եմ,
    քանզի ձեր մոլորությունը
    Ոչ թե չարությունից է,
    այլ անգիտությունից:


    Բայց չէ՞ որ ոմանք
    ըստ էության չար են:
    Այդ մարդիկ ներքուստ
    անբարոյական են:

    Ո՞վ է դա քեզ ասել:

    Դե, դրանք դիտարկումներն են
    իմ սեփական:

    Նշանակում է, դու հստակ
    տեսնել չես կարողանում:
    Ոչ ոք անբարոյական
    ոչինչ չի կատարում,
    Եթե հաշվի չառնենք կյանքի մասին
    նրա պատկերացումները:
    Հիշու՞մ ես, այդ մասին
    մենք արդեն խոսել ենք:

    Այլ խոսքերով ասած,
    ամեն կոնկրետ պահի
    Ամեն մարդ կատարում է
    լավագույնն իր հնարավորությունների:


    Բայց երբ մարդիկ հարձակվում են
    մեզ վրա, նեղացնում են,
    Վնաս են պատճառում մեզ
    և նույնիսկ սպանում են,
    Թող, որ հետևելով իրենց
    սեփական նպատակներին, -
    Մի՞թե չարիք չէ դա,
    մի՞թե դա էլ է ներելի:

    Ես արդեն ասել եմ քեզ առաջ.
    ամեն մի հարձակում՝ կոչ է օգնության:

    Իրականում ոչ ոք չի ցանկանում
    նեղացնել ուրիշի:
    Ովքեր այդպես են վարվում՝
    ներառյալ ձեր կառավարություններն էլ, -
    Կատարում են դա հղված
    պատկերացումներից այն մասին,
    Որ միայն այդ կերպ կարող են
    իրենց ցանկացածին հասնել:

    Ես արդեն ասել եմ
    ավելի բարձր մակարդակի վրա
    Այդ խնդրի լուծման մասին:
    Ուղղակի պետք չի
    Ոչ մի բան ցանկանալ:
    Թող չլինեն երբեք
    Կարիքներ ձեր կյանքում,
    այլ նախասիրություններ միայն:

    Բայց դա գոյության
    շատ բարձր մակարդակ է՝
    Դա՝ Վարպետների
    գոյության մակարդակն է:


    Իսկ ինչ վերաբերվում է
    աշխարհաքաղաքականությանը, -
    Ինչու՞ ձեզ չաշխատել
    համատեղ հասնել նրան,
    Որ ապահովեք ամենահիմնական
    պահանջների կատարումը,
    Որպեսզի կատարեք դա
    ամեն մեկի համար:


    Մենք այդպես էլ անում ենք՝
    կամ գոնե փորձում ենք:

    Անցնելով մարդկային
    պատմության հազարամյակներ,
    Դա ամենն է, ինչ դուք
    կարող եք ասե՞լ:

    Փաստորեն, դուք որևէ
    առաջընթացի չեք հասել:

    Դուք այդպես էլ շարունակում եք
    գործել, ելնելով
    Այն պրիմիտիվ մտայնությունից,
    որ "ամեն մեկն իր համար է":

    Դուք ամայեցնում եք Երկիրը,
    ցամաքեցնում եք նրա պաշարները,
    Շահագործում եք մարդկանց
    և սիստենատիկաբար զրկում եք
    Իրավունքից նրանց,
    ով համաձայն չէ ձեզ հետ
    Այդ ամենի վերաբերյալ,
    կոչելով նրանց "ռադիկալ":

    Դուք անում եք այդ ամենը
    համաձայն ձեր էգոիստական
    Նպատակների, որովհետև
    կյանքի մի ոճ եք ստեղծել,
    Որն այլ կերպ, ստացվում է,
    չէիք էլ կարող կառուցել:


    Տարեցտարի դուք պարտավոր եք
    կտրել միլիոնավոր ծառեր,
    Հակառակ դեպքում չեք ստանա
    ձեր կիրակնօրյա շաբաթաթերթը:
    Դուք պարտավոր եք քայքայել
    օզոնի պաշտպանական շերտը,
    Հակառակ դեպքում ձեր մազերի համար
    լաքից կզրկվեք:

    Արդյունաբերության համար պարտավոր եք
    կեղտոտել մեծ ու փոքր գետերը:
    Պարտավոր եք շահագործել նրանց,
    ովքեր ցածր հասարակական դիրքում են,
    Եվ, վերջապես, դուք պարտավոր եք
    հերքել, որ այդ ամենն անում եք,

    Հակառակ դեպքում չեք կարողանա
    դրա հետ համակերպվել:

    "Ապրիր պարզունակ,
    որ ուրիշներն էլ
    Ապրել կարողանան"
    խոսքերի համար
    Ձեր սրտում տեղ չկա:
    Ճշմարտությունն այդ գրված
    Չափազանց, հասկանու՞մ ես,
    միամիտ է ձեզ համար:


    Դա ուժից վեր բան է
    պահանջում ձեզանից:
    Դա ձեզ զրկում է
    չափազանց շատ բանից:
    Չէ՞ որ, վերջիվերջո,
    այդ ամենը ստանալու համար
    Երկար ժամանակ
    դու աշխատել ես համա՛ռ:

    Եվ դու մտադիր չե՛ս
    այդ ամենից բաժանվել:


    Իսկ եթե մարդկանց մեծ մասը՝
    ձեր թոռների մասին չխոսենք, -
    Ստիպված է տառապել դրանից,
    դա արդեն իրենց գործն է:
    Այդպե՞ս է ստացվում:
    Չէ՞ որ դու բանել ես,
    Որ կենդանի մնաս,
    որ "կարողություն" ստեղծես:

    Թող նրանք էլ ջանան:
    Չէ՞ որ ամեն մեկն
    Ապրում է իր համար, -
    և մի՞թե այդպես չէ:


    Դրանից՝ որևէ ելք կա՞:

    Այո: Կրկնեմ նորի՞ց:
    Գիտակցության տեղաշարժ:

    Մարդկության տանջող խնդիրները
    դուք չեք կարող լուծել
    Կառավարության գործողություններով
    կամ քաղաքական չափանիշներով:
    Հազարամյակներ շարունակ
    դուք արդեն փորձել եք այդպես վարվել:

    Փոփոխությունները, որոնց մասին
    մենք խոսում ենք ու խոսում,
    Կարող են տեղի ունենալ
    միայն մարդկանց հոգիներում:


    Խնդրում եմ Քեզ, նորից
    մեկ ֆրազով ասա,
    Թե ինչպիսի՞ փոփոխություններ
    պետք է տեղի ունենան:

    Ես արդեն շատ անգամ
    ասել եմ այդ մասին:

    Դադարեք ընկալել Աստծոն
    ձեզանից առանձին:
    Դադարեք ընկալել ձեզ էլ
    իրարից առանձին:


    Միակ որոշումը, և դա՝
    Ճշմարտություն է Տարրական, -
    Ամբողջ Տիեզերքում ոչինչ
    իրարից առանձին չկա:
    Ըստ էության, ամեն ինչ
    իրար հետ փոխկապակցված է,
    Անխուսափելիորեն փոխկախված է,
    փոխներգործում է, միահյուսված է:


    Յուրաքանչյուր կառավարության,
    յուրաքանչյուր քաղաքականության
    Հիմքը պետք է լինի հենց այդ
    Տարրական Ճշմարտությունը:

    Դա ձեր ռասայի միակ հոգսն է,
    ամբողջ մոլորակի միակ հույսն է:


    Ինչպե՞ս է գործում Սիրո Օրենքը,
    որի մասին Դու ասացիր:

    Սերը տալիս է ամեն ինչ
    և չի պահանջում ոչինչ:


    Ինչպե՞ս կարող ենք մենք
    ոչինչ չպահանջել:

    Եթե ձեր ռասայում յուրաքանչյուրը
    տալիս է ամեն ինչ,
    Ասա, ուրիշ էլ ի՞նչ է
    քեզ մնում պահանջել:
    Միակ պատճառը, ըստ որի
    դու պահանջում ես ինչ-որ բան, -
    Այն է, որ մեկն այդ պահել է:
    Ուրեմն դադարե՛ք թաքցնել:


    Դա չի գործի, քանի դեռ մենք բոլորս
    չենք սկսել այդպես վարվել:

    Այո, Ես հասկանում եմ,
    գլոբալ գիտակցություն է պետք:
    Բայց այլ կերպ ինչպե՞ս
    այդ ամենը կլինի:
    Չէ՞ որ անհրաժեշտ է,
    որ ինչ-որ մեկը սկսի:

    Դու ունես հնարավորություն:

    Դու կարող ես դառնալ
    Նոր Գիտակցության աղբյուրը:

    Դու կարող ես լինել
    Նոր Գիտակցության ոգեշնչողը:

    Եթե կուզես, իրականում,
    դու պարտավոր ես այն լինել:


    Ե՞ս եմ պարտավոր...

    Իսկ ուրիշ էլ ո՞վ:


    - - - - - - - -
    Մատթ. Ե- 39
    Մատթ. Ե- 41
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  9. #219
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    13.


    Ուրեմն ինչի՞ց ես սկսեմ:

    Եղիր լույս աշխարհում,
    և աշխարհին մի վնասիր:
    Միշտ ձգտիր կառուցել,
    և երբեք մի ավերիր:

    Իմ մարդկանց դու բեր Տուն:


    Ինչպե՞ս:

    Քո վառ օրինակով:
    Ձգտիր միայն դեպի Աստվածայինը:
    Ասա միայն ճշմարտությունը:
    Գործիր միայն ըստ սիրո:
    Ապրիր Սիրո Օրենքով
    այժմ և հավիտյան:
    Բոլորին տուր ամեն ինչ
    և մի պահանջիր ոչինչ:

    Հնարավորինս խուսափիր
    աշխարհիկ մտադրություններից:

    Մի ընդունիր անընդունելին:

    Սովորեցրու բոլորին,
    ով ձգտում է
    Ճանաչել Իմ մասին
    ճշմարտությունը:

    Թող ամեն պահ քո կյանքի
    սիրո արտահայտում լինի:

    Օգտագործիր ամեն պահ
    բարձրագուն մտադրությունների համար,
    Ամենաազնիվ խոսքերի համար,
    ամենաարժանապատիվ արարքների համար:


    Այդ ամենով փառաբանիր
    քո սրբությունը
    Ինչպես նաև Ինձ
    փառաբանիր դրանով:

    Խաղաղություն բեր նրանց,
    ում հետ շփվում ես կյանքում,
    Եվ դրանով Երկրի վրա նույնպես
    ներմուծիր խաղաղություն:

    Եղիր խաղաղություն:

    Քո ամեն Աստվածային պահի
    զգա և արտահայտիր
    Քո կապն ամեն ինչի հետ,
    քո կապն ամեն մարդու հետ,
    Նաև ամեն տեղի,
    ամեն առարկայի հետ:

    Ընդունիր ամեն իրավիճակ
    և պարագա յուրաքանչյուր,
    Մեղքն ամեն ինչի համար
    քեզ վրա վերցրու,
    Կիսվիր բոլոր ուրախություններով,
    խորհիր խորհրդավորի մասին,
    Քեզ դիր ամեն մարդու տեղ,
    ներիր ամեն վիրավորողի,

    Ապաքինիր ամեն սիրտ,
    հարգիր ամենքի ճշմարտությունը,
    Սիրիր բոլոր Աստվածներին,
    որոնց մարդը երկրպագում է:
    Պաշտպանիր ամեն մեկի իրավունքները,
    աջակցիր նրանց արժանապատվությանը,
    Աջակցիր ուրիշների պահանջներին,
    վստահիր ամեն մեկի սրբությանը:


    Բացահայտիր ամեն մարդու
    մեծագույն տաղանդները,
    Օժանդակիր ամեն մարդու
    երջանկությանը, ուրախությանը
    Եվ հաստատիր ամեն մարդու
    ապագան անխռով՝
    Երջանկության վրա հիմնված՝
    հանուն Աստծո պարգևած սիրո:

    Եղիր քո մեջ ապրող
    Բարձրագույն Ճշմարտության
    Կենդանի, շնչող օրինակը:
    Քո մասին խոսիր իմաստորեն,
    Որ ինչ-որ մեկը չկարծի հանկարծ,
    թե դու սիրում ես գլուխ գովել:

    Խոսիր ցածր, որ չմտածեն,
    թե ուշադրություն ես գրավում:
    Խոսիր բացահայտորեն, որ չկարծեն,
    թե ինչ-որ բան ես թաքցնում:

    Խոսիր հանգիստ, որպեսզի
    յուրաքանչյուրը զգա Սեր:

    Խոսիր ազնվորեն՝
    և չես սխալվի երբեք:

    Խոսիր հաճախ, որ խոսքդ
    հասնի բոլորին:


    Խոսիր սիրով, որպեսզի
    քո ամեն հնչյուն ապաքինի:

    Խոսիր Իմ մասին քո ամեն
    արտահայտության մեջ:

    Կյանքդ դարձրու նվեր և հիշիր,
    որ դու ինքդ էլ՝ նվեր ես:

    Նվեր եղիր ամեն մեկի համար,
    ով քո կյանք է մտնում,
    Եվ ամեն մեկի համար,
    ում կյանք մտնում ես դու:

    Զգույշ եղիր և մի մտիր
    կյանքն ուրիշ մարդու,
    Եթե հասկանում ես, որ նվեր
    լինել չես կարողանալու:

    (Դու միշտ կարող ես նվեր լինել,
    քանզի հենց նվեր էլ միշտ կաս, -
    Միայն թե երբեք թույլ չես տալիս
    քեզ գիտակցել դա:)

    Երբ ինչ-որ մեկը քո կյանք է
    մտնում անսպասելիորեն,
    Փնտրիր նվերը, հանուն որի
    նա քեզ մոտ է եկել:


    Ի՜նչ արտասովոր ձևակերպում է:

    Ուրիշ էլ ինչի՞ համար է
    մարդ եկել քեզ մոտ:

    Ամեն մարդ, ով երբևիցէ
    քեզ մոտ է եկել՝
    Եկել է, որ քեզանից
    ստանա ինչ-որ նվեր:
    Վարվելով այդ կերպ՝
    նա նվեր է տալիս քեզ՝
    Նվեր, իրականանալ
    և ապրել որպես

    Նա, Ով Իրականում Դու Կաս:

    Երբ դու տեսնում ես
    այդ հասարակ ճշմարտությունը,
    Երբ հասկանում ես
    այն, դու ճանաչում ես
    Բոլոր ճշմարտություններից
    ամենախոշորագույնը.

    ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐԻՑ ԲԱՑԻ ՈՉ ՈՔՈՒ
    ԵՍ ՔԵԶ ՉԵՄ ՈՒՂԱՐԿԵԼ:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  10. #220
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    14.


    Ես շփոթմունքի մեջ եմ:
    Կարո՞ղ ենք մենք, խնդրում եմ,
    Փոքր ինչ հետ վերադառնալ
    մեր այս զրույցի մեջ:
    Ինձ թվում է, թե այստեղ
    կան որոշ հակասություններ:

    Կարծես, թե Դու ասում էիր,
    որ ամենալավ օգնությունը,
    Որը երբեմն կարող ենք
    մատուցել մենք մարդու, -
    Նրան մենակ թողնելն է:
    Իսկ հետո Դու ասում էիր,
    Որ պետք չէ հրաժարվել
    որևէ մեկին օգնելուց,
    Երբ տեսնում ես, որ նա
    դրա կարիքն ունի:

    Այս երկու պնդումները
    հակասում են իրար:

    Բացատրեմ:

    Երբեք մի առաջարկիր
    օգնություն, որը մարդուն
    Զրկում է իր սեփական
    հնարավորություններից:
    Երբեք մի պնդիր
    օգնել մի հարցում,
    Որը, քեզ թվում է,
    թե անհրաժեշտ է ամենից:

    Թող մարդը կամ մարդիկ,
    ում օգնություն է պետք,
    Գիտենան, թե դու ինչ
    կարող ես տալ իրենց:
    Հետո լսիր, թե ինչ են
    նրա՛նք ցանկանում
    Եվ հասկացիր, թե ինչ են
    պատրաստ ընդունել:

    Տուր ա՛յն օգնությունը,
    որն անհրաժեշտ է իրե՛նց:

    Հաճախ մարդիկ կուզեն,
    որ իրենց հանգիստ թողնես:
    Եվ անկախ այն բանից,
    թե ինչ կարող էիր տալ դու,
    Մեծագույն նվեր կլիներ
    նրանց մենակ թողնելը:


    Հետագայում, երբ տեսնես,
    որ էլի ինչ-որ բան է պետք,
    Կիմանաս, արդյո՞ք քո գործն է՝
    օգնություն ցուցաբերել:

    Եթե այո՝ օգնիր:

    Բայց աշխատիր ցուցաբերել
    ոչ այն օգնությունը,
    Որը կզրկի մարդուն
    սեփական հնարավորություններից:
    Այն, ինչը զրկում է
    սեփական հնարավորություններից,
    Օժանդակում է կախվածությանը,
    կախման մեջ է դնում:

    Իրականում միշտ կա միջոց
    օգնել ուրիշներին այնպես,
    Որպեսզի նրանք իրենց մեջ
    գտնեն ավելի շատ ուժեր:

    Ելք չէ՝ արհամարհել
    ծանր վիճակը մարդու,
    Որը հույսով քեզանից
    օգնություն է սպասում,
    Նաև ելք չէ ցուցաբերել
    այնքան քիչ օգնություն,
    Որն ավելի մեծ հնարավորություններ
    չի տալիս մարդուն:


    Նույնը վերաբերվում է նաև
    չափազանց մեծ օգնությանը:

    Տիրապետելով գիտակցության
    բարձր մակարդակի,
    Անհնար է ուշադրություն չդարձնել
    եղբայրների և քույրերի
    Խնդիրներին, ասելով, որ
    "սեփական հյութի մեջ եփվել թողնելը"՝
    Մեծագույն նվերն է, որը դուք
    նրանց կարող եք մատուցել:

    Նման վերաբերմունքը
    մեծամտություն է,
    Նաև բարձր կարգի
    գոռոզամտություն է:
    Եվ այն ձեր անտարբերության
    մասին է վկայում:

    Եկ, նորից հիշեցնեմ քեզ
    Հիսուսի կյանքն ու գործերը:

    Հիսուս ձեզ ասում էր,
    որ Ես կասեմ նրանց,
    Ովքեր Իմ աջ կողմում են
    ցանկացել գտնվել.
    Եկեք, զավակներ Իմ
    օրհնյալ և ժառանգեք
    Արքայությունը, որը սիրով
    Ես ձեզ համար եմ պատրաստել:


    Քանզի քաղցած էի Ես,
    և դուք ինձ կերակրեցիք;
    Ծարավ էի Ես, և դուք
    հագեցրիք Իմ ծարավը;
    Օտարական էի Ես,
    և դուք Ինձ ընդունեցիք:
    Ես մերկ էի և դուք
    Ինձ հագուստ տվեցիք;

    Հիվանդ էի Ես, և դուք
    եկաք տեսակցության:
    Բանտում էի Ես, և դուք
    Ինձ այցելեցիք:

    Այդժամ նրանք կասեն Ինձ.
    "Տե՛ր: Ասա, այդ ե՞րբ
    Մենք տեսանք Քեզ քաղցած
    և կերակրեցինք:
    Կամ ծարավ, և հագեցրեցինք:
    Այդ ե՞րբ մենք տեսանք
    Քեզ հիվանդ կամ բանտում
    և Քեզ մոտ եկանք":

    Եվ Ես կպատասխանեմ նրանց.

    Հիրավի, հիրավի եմ ասում ձեզ.
    այնպես, ինչպես դուք այդ արել եք
    Իմ կրտսեր եղբայրներից մեկի համար,
    ուրեմն Ինձ համար եք արել*:



    - - - - - - -
    * Մատթ. ԻԵ; 34-40
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  11. #221
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    15.


    Ես սիրում եմ Քեզ,
    Դու գիտե՞ս:

    Գիտեմ: Եվ Ես էլ
    սիրում եմ քեզ:

    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  12. #222
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    16.


    Դե, եթե մենք խոսում ենք
    մոլորակային մակարդակի վրա
    Կյանքի կարևոր հարցերից,
    և դրա հետ վերադառնում ենք
    Ամեն մարդու կյանքի
    որոշ տեսանկյունների,
    Որոնց մասին Առաջին Գրքում
    արդեն խոսել ենք, -

    Ես կուզենայի հարցնել Քեզ
    շրջապատող միջավայրի մասին:

    Ի՞նչ է քեզ հետաքրքրում:

    Այն իրո՞ք կործանվում է,
    ինչպես ոմանք պնդում են,
    Թե՞ այդ մարդիկ խելագարներ
    կամ լիբերալ կոմունիստներ են,
    Որոնք սովորել են Բերկլիում
    և թմրախոտեր են ծխում:
    Օզոնի շերտը քայքայվու՞մ է:
    Տրոպիկական անտառները կտրվու՞մ են:

    Այո: Բայց բանը միայն այդ չէ:
    Կան ավելի քիչ ակնհայտ բաներ,
    Որոնք նույնպես ձեզ պետք է
    լրջորեն անհանգստացնեն:


    Այստեղ ինձ անհրաժեշտ է
    Քո օգնությունը:

    Լավ: Օրինակ, ասեմ,
    որ ձեր մոլորակի վրա
    Մեծ տեմպերով աճում է
    ուժասպառությունը:
    Այսինքն, սննդամթերքի
    աճեցման համար հողը
    Ձեզ ավելի ու ավելի
    քիչ է բավարարում:

    Դրա պատճառն այն է,
    որ վերականգնվելու համար
    Հողին ժամանակ է պետք,
    իսկ ձեր ֆերմերները
    Հանգստի այդ ժամանակը
    հողին չեն հատկացնում:

    Իսկ պտղաբերությունն ինչ-որ կերպ
    լրացնելու համար
    Նրանք սկսեցին հողին
    խառնել քիմիկատներ,
    Որպեսզի կարողանան
    արագորեն վերականգնել
    Ուժասպառ եղած հողի
    պտղաբերական հատկությունները:

    Բայց Ես քեզ ասում եմ,
    որ այդ կերպ անհնար է
    Մայր Բնությանն արհեստական
    փոխարինող ստեղծել:


    Արդյունքում մի քանի տեղ արդեն
    փոքրացել է հողի
    Սնուցիչ շերտը մինչև
    մի քանի դյույմ խորության.
    Այսինքն, դուք ավելի ու ավելի շատ
    սննդամթերք եք աճեցնում
    Ավելի քիչ սնուցիչ հումք պարունակող
    հողի շերտի վրա:

    Չկա երկաթ: Չկան
    նաև միներալներ:
    Չկա այն, ինչ սպասում եք
    հողից ստանալ:

    Եվ ավելի վատ է այն,
    որ ուտում եք մթերքներ,
    Որոնք լիքն են քիմիկատներով,
    որոնցով առատորեն
    Դուք սպասարկել եք հողին,
    անհույս փորձելով
    Այդ միջոցով ձեզ կերակրող
    հողը վերականգնել:

    Ճիշտ է, մարմնի համար
    առանձնապես նկատելի
    Ինչ-որ վտանգ չկա
    կարճ ժամանակահատվածում,
    Բայց ժամանակի հետ տխրությամբ
    դուք կնկատեք, որ օրգանիզմում
    Կուտակված քիմիկատների
    թունավոր մնացորդները
    Ձեր առողջությանը ոչ մի
    օգուտ չեն բերում:


    Հնարավոր է, որոշ մարդիկ
    չեն գիտակցում դաշտերի
    Գերշահագործման հետևանքով
    հողի էրոզիայի խնդիրը:
    Բայց այդ խնդիրը հավասարազոր է
    լուրջ համաճարակի:
    Դա վտանգավոր է: Դա ձեր ամբողջ
    մոլորակն է ընդգրկել:

    Սա մեկն է շատ օրինակներից,
    որը ցուցադրում է
    Դեպի բնության կարիքները
    ձեր լիակատար անտարբերությունը:
    Այդ և ամենատարբեր
    անտարբեր վարմունքներով
    Դուք քայքայում և հյուծում եք
    ձեզ կյանք տվող Մայր-Երկիրը:

    Բացի սեփական
    կրքերի բավարարումը,
    Բացի սեփական
    քմահաճույքների իրագործումը,
    Ամեն ինչ ավելի շատ,
    ավելի լավն ունենալու
    Ձեր այդ անհագուրդ
    ցանկության հանդեպ ներողամտությունը...

    Ցավոք, ուրիշ ոչինչ
    ձեզ չի անհանգստացնում:


    Ե՞րբ վերջապես, սիրելիներս,
    դուք կհասկանաք, կգիտակցեք,
    Որ լավ բանից պետք է
    խնայողաբար օգտվել:


    Ուրեմն ինչու՞ մենք չենք լսում
    բնապաշտպաններին:
    Ինչու՞ նրանց նախազգուշացումների վրա
    ուշադրություն չենք դարձնում:
    Ինչպե՞ս լրջորեն մոտենալ
    այդ մեծ խնդիրների լուծմանը:

    Հեշտորեն: Հրաժարվեք փողից:

    Հրաժարվել փողի՞ց:

    Այո: Կամ, ծայրահեղ դեպքում,
    վերջ տվեք փողի անտեսանելիությանը:


    Ես չեմ հասկանում:

    Շատ մարդիկ թաքցնում են այն,
    ինչից կամ ամաչում են,
    Կամ չեն ցանկանում, որ ուրիշները
    դրա մասին իմանան:
    Այդ պատճառով ձեր մեծամասնությունը
    թաքցնում է իր սեռը
    Եվ համարյա բոլորը
    թաքցնում են իրենց փողերը:

    Դուք համարում եք, որ փողը
    շատ անձնական բան է:

    Ամբողջ խնդիրն այդ է:

    Եթե ձեզանից ամեն մեկն
    իմանար ամեն ինչ
    Յուրաքանչյուր այլ մարդու
    դրամական գործերի մասին,
    Ձեր մոլորակի վրա
    կլիներ այնպիսի վերելք,
    Որի նմանը դուք դեռ
    չեք տեսել երբեք:

    Դրա հետևանքը կլիներ
    արդարությունն ու անշահախնդրությունը,
    Բոլոր գործերը վարելու համար
    ազնվությունն ու բարեկեցությունը:


    Իսկ այժմ անհնար է
    արդարությունն ու անշահախնդրությունը,
    Ազնվությունն ու համընդհանուր
    բարեկեցությունը ներդնել
    Շուկայական հարաբերությունների մեջ,
    որովհետև ձեզ համար
    Լրիվ նորմալ և հեշտ բան է
    իրարից փող թաքցնելը:

    Դուք իրոք կարող եք ֆիզիկապես
    վերցնել և թաքցնել այն:
    Բացի այդ, գոյություն ունեն
    բազում միջոցներ,
    Որոնցով հնարամիտ
    ֆինանսական աշխատողները
    Կարող են անել այնպես,
    որ փողերն "անհետանան":

    Եվ եթե փողը կարելի է թաքցնել,
    ուրեմն ոչ ոք չի կարող իմանալ,
    Թե որքան փող ունի մեկ ուրիշը
    և ինչպես է այն ծախսում:

    Այդ պատճառով հնարավոր են
    անհավասարությունն ու երեսպաշտությունը:


    Մեծ կոոպերացիաները
    կարող են, օրինակ,
    Միևնույն աշխատանքը
    կատարող աշխատավորներին
    Տարբեր աշխատավարձ վճարել
    այն պատճառով միայն,
    Որ մեկն ունի ինչ-որ բան,
    իսկ մյուսը չունի:


    Ի՞նչ, օրինակ:

    Առնանդամ:

    Օ... օ...:

    Այո, այո: Հենց այն:

    Բայց Դու չես հասկանում:
    Եթե մարդ ունի առնանդամ,
    Ուրեմն ավելի է գնահատվում,
    քան այն չունեցողը, -
    Նա ավելի խելամիտ է,
    քան այն չունեցողը,
    Կիսով չափ ավելի խելոք է
    և ավելի հասկացող:

    Ստացվում է, որ առնանդամը՝
    տղամարդու խելքն է:

    Հմմմ: Ես չեմ հիշում, թե կարող էի
    ձեզ այդ կերպ ստեղծել:
    Ուզում եմ ասել՝ այդպիսի
    անհավասար ունակություններով:

    Դու՛ ես մեզ այդպիսին ստեղծել,
    զարմանում եմ, որ չգիտես:
    Այս մոլորակի վրա
    դա հասկանալի է բոլորին:

    Ավելի լավ է, եկ վերջ տանք,
    թե չէ մարդիկ կմտածեն,
    Որ այս ամենի մասին
    մենք լուրջ ենք խոսում:


    Դու ցանկանում ես
    ասել, որ կատակու՞մ ես:
    Բայց մենք լրջորեն ենք
    դրան վերաբերվում:
    Մարդիկ այս մոլորակի վրա
    հենց այդպես էլ մտածում են:

    Այդ պատճառով կանայք չեն կարող
    լինել հոգևորական,
    Չեն կարող Երուսաղեմում
    մոտենալ Լացի Պատին,
    Հասնել ծառայողական աստիճանի
    բարձրագույն հարկերին,
    Ղեկավարել ինքնաթիռի
    թռիչքը և կամ...

    Լավ, իմաստը պարզ է:
    Եվ Ես համարում եմ,
    Որ այդ ամենից ազատվելն
    ավելի հեշտ կլիներ,
    Եթե ոչ թե գաղտնի,
    այլ բաց կատարվեին
    Ձեր բոլոր դրամական,
    ֆինանսական գործարքները:

    Դու կարո՞ղ ես պատկերացնել,
    թե ինչ կկատարվեր
    Ամբողջ մոլորակի վրա
    գործող արդյունաբերություններում,
    Եթե բոլոր գործընկերությունները
    պարտադրեին հրապարակել
    Իրենց աշխատակիցների
    ճշգրիտ աշխատավարձները:

    Ոչ թե մասնագիտական
    տարիֆային ցանկերը,
    Այլ մարդկանց իրական
    դրամական վարձատրությունները:


    Նրանք կարծում են, թե
    "որքան քիչ գիտես,
    Այնքան լավ ես քնում":

    Այո:

    Մտածում են այսպես.
    "Հեյ, եթե մենք կարող ենք
    Ձեռք բերել բանվորուհի
    և վճարել ավելի քիչ, -
    Ուրեմն ինչու՞ վերցնենք բանվոր
    և ավելի շատ վճարենք":

    Ահա՛:

    Եվ ղեկավարության առջև ծաղկում է
    քծնանքն ու ստորաքարշությունը,
    "Տեղական քաշքշուկներն"
    ու ներքին ինտրիգները...

    Այդ և շատ ու շատ
    նման բաներ կվերանան
    Հիմնարկություններում
    և ընդհանրապես կյանքից
    Դրամի տեղաշարժերը
    ժողովրդականացնելու
    Պարզ և հասարակ
    միջոցի հաշվին:

    Մտածիր. եթե դուք իմանայիք,
    թե որքան փող ունի
    Ձեզանից յուրաքանչյուրը,
    իմանայիք ձեր արդյունաբերական
    Մասնաճյուղերի, միավորումների
    և նրանց ղեկավարության
    Իսկական եկամուտը,
    ինչպես նաև, թե ինչպես է
    Ամեն մարդ և հիմնարկություն
    ծախսում ունեցած փողը, -

    Դու չե՞ս կարծում, որ իրերի
    վիճակը կարող էր փոխվել:
    Մտածիր. ի՞նչ փոփոխություններ
    կարող էին կատարվել:


    Ծամծմված փաստ. մարդիկ
    երբեք չէին համակերպվի
    Տեղի ունեցող դեպքերի
    իննսուն տոկոսի հետ,
    Եթե իմանային, թե իրականում
    ինչ է կատարվում:

    Հասարակությունը
    երբեք չէր խրախուսի
    Հարստությունների
    անհամաչափ բաշխումը,
    Իսկ ավելի քիչ՝ բոլոր
    այն գաղտնի միջոցները,
    Որոնց օգնությամբ ոմանք
    անասելի հարստանում են:

    Ոչինչ չի նպաստում
    համապատասխան վարքին
    Ավելի, Քան երբ այն
    դառնում է հասարակության
    Սևեռուն հայացքի
    համընդհանուր սեփականությունը:

    Ժամանակն է լույս սփռել
    այն բանի վրա,
    Թե ինչպես եք դուք վերաբերվում
    ձեր ունեցվածքին:


    Ի՞նչ ես Դու առաջարկում:

    Դա առաջարկություն չէ, այլ կոչ:
    Փորձեք ազատվել
    Ձեր փողից ամբողջ,
    ամբողջ թղթադրամից
    Եվ մետաղադրամից,
    բոլոր երկրների
    Դրամական արժեքներից՝
    և սկսեք նորից:

    Կազմակերպեք միջազգային
    դրամական համակարգ,
    Լիովին տեսանելի,
    ամբողջովին հաշվետվական,
    Որին կարելի է
    ամեն պահ հետևել:

    Հիմնեք Փոխհատուցման
    Միջազգային Համակարգ,
    Որի հաշվին վարկեր
    կտրվեն մարդկանց
    Իրենց աշխատանքի
    և արտադրանքի համար
    Եվ պարտքեր՝ նրանց անձնական
    ծախսերի համար:


    Վարկերի ու պարտքերի սկզբունքով
    թող լինի ամեն ինչ:
    Ներդրված կապիտալի վրա
    ձեր եկամուտը
    Ժառանգությունները,
    շահած խաղագումարները,
    Աշխատավորների
    և ծառայողների աշխատավարձը,
    Դրամական պարգևները
    և մնացած ամեն ինչ:

    Ոչինչ ձեռք չի բերվի
    առանց վարկերի:
    Որևէ այլ արժույթ
    ուղղակի չի լինի:
    Ցանկության դեպքում
    ամեն մարդ հեշտությամբ
    Ուրիշի փաստաթղթերի հետ
    կկարողանա ծանոթանալ:

    Մարդիկ ավելի շատ
    կիմանան իրար մասին:
    Ավելի շատ կիմանան
    արտադրությունների մասին:
    Կիմանան, թե որքան են
    վճարում մեծ միավորումները
    Եվ որքան են նրանց
    իսկական ծախսերը:


    Ինչպիսին են ապրանքի
    գինն ու ինքնարժեքը
    (Ձեզ դժվար է պատկերացնել ամգամ
    այդ ամենի հետևանքը:)

    Համաշխարհային Փոխհատուցման
    Համակարգի պայմաններում
    Վարկերի ու պարտքերի տեղաշարժերը
    տեսանելի կլինեն և արագ:
    Նշանակում է, կարելի կլինի
    ստուգել ուզած մարդու
    Կամ կազմակերպչության հաշիվները
    ցանկացած ժամանակ:

    Չի լինի ոչ մի գաղտնիք,
    ոչինչ չի լինի "սեփական":

    Չի լինի եկամտահարկ,
    ոչ էլ հաշվարկային փաստաթփուղթ,
    Պետք չի լինի հաշվել
    գումարները պահվող,
    Պետք չի լինի հնարել
    ինչ-որ "սողանցքներ",
    Եկամուտը պահելու համար
    իզուր գլուխ կոտրել:

    Եկամտի տարեկան տաս տոկոս
    կպահվի նրանցից,
    Ովքեր անձամբ, կամովի
    կխնդրեն այդ մասին:
    Եվ եթե ամբողջ հաշվարկը
    լինի հասանելի,
    Յուրաքանչյուր նվիրաբերող նույնպես
    տեսանելի կլինի:


    Բոլորը կտեսնեն,
    թե ով է հոգացել,
    Ներդրում արել ընդհանուր
    բարեկեցության համար:
    Ամեն ներդրում
    կլինի տեսանելի,
    Ամբողջ համակարգը
    կաշխատի շատ պարզ:


    Աշխարհը երբեք
    դրան չի գնա:

    Իհարկե, ոչ: Իսկ դու
    գիտե՞ս, թե ինչու:

    Որովհետև նման
    համակարգի դեպքում
    Ոմանց համար անհնար կլիներ
    անել այն, ինչ նրանք
    Կցանկանային անել
    առանց ուրիշների գիտենալու:


    Ցավոք, դուք ստիպված եք
    անել այդպես, քանզի
    Ապրում եք սոցիալական
    փոխհարաբերությունների
    Մի համակարգում, որը հիմնված է
    միայն "շահ ունենալու",
    "Առավելությունների հասնելու",
    "հնարավորինս շատ գռփելու" վրա,

    Համակարգում, որտեղ "կենդանի
    մնում է նա, ով համակերպվում է":

    Երբ ձեր հասարակության
    գլխավոր նպատակն ու խնդիրը
    Լինի հավասարապես
    բոլորի բարեկեցությունը,
    Կկորչի ընդհատակյա
    գործարքներ կատարելու
    Թե ցանկությունը և թե
    անհրաժաշետությունը:


    Հասկանու՞մ ես, թե որքան
    հնաոճ միավորումներ,
    Անազնվություններ և
    անարդարություններ
    Կվերանային նման համակարգ
    ներդնելու հետ մեկտեղ:

    Եվ գաղտնիքն այստեղ, բանալին,
    ընդամենը՝ բաց լինելն է:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  13. #223
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հոյակա՛պ է:
    Ա՜յ քեզ կոնցեպտ:
    Ա՜յ քեզ գաղափար:
    Դրամական բոլոր
    Գործողությունները վարելու
    տեսանելիություն բացարձակ...

    Ես ջանում եմ գտնել մի պատճառ,
    թե ինչու՞ դա կլիներ "ոչ ճիշտ",
    Եվ ի՞նչն "այնպես չէ" այստեղ,
    բայց չեմ գտնում... ոչինչ...

    Իհարկե, որովհետև դու ինքդ
    թաքցնելու ոչինչ չունես:

    Բայց կարո՞ղ ես պատկերացնել,
    թե ինչ կանեին նրանք,
    Ում ձեռքին է ինչպես փողը,
    այնպես էլ իշխանությունը,
    Եթե իմանային, որ ամեն մարդ
    կարող է տեսնել իրենց

    Ամեն քայլ, ամեն նոր գնում,
    ամեն գործարք, ամեն
    Կորպորատիվ գործողություն,
    գների ընտրություն,
    Ամեն բանակցություն
    վճարումների մասին
    Եվ ամեն մի որոշում
    ինչ հարցով էլ լինի, -

    Ուղղակի նայելով փաստաթղթերը:

    Ես ասում եմ քեզ. ոչինչ
    չի ծնում ազնվություն
    Ավելի արագ, քան ամենը
    բացահայտ դարձնելը:

    Բացահայտությունը՝ ուղղակի
    ճշմարտության մեկ այլ անվանումն է:


    Իմացիր ճշմարտությունը,
    և այն քեզ ազատ կդարձնի:

    Կառավարությունները, միավորումները,
    նրանք, ովքեր ղեկին են,
    Գիտեն դա և երբեք թույլ չեն տա,
    որ սովորական ճշմարտությունը
    Լինի յուրաքանչյուր
    քաղաքական, սոցիալական
    Կամ էկոնոմիկական համակարգի ներսում,
    որը նրանք ստեղծում են:

    Պայծառացած հասարակարգերում
    գոյություն չունեն գաղտնիքներ:

    Ամեն մեկը գիտի,
    թե ինչ ունի մյուսը,
    Որքան է նրա աշխատավարձը,
    որքան են նրա ծախսերը,
    Ինչ միջոցներ ունի
    յուրաքանչյուր միավորում,
    Ինչ է նա գնում
    և ինչ է վաճառում,

    Ինչ գնով է՝ գնում
    և ինչպիսի եկամուտով, -
    Գիտի ամեն ինչ:
    ԱՄԵՆ ԻՆՉ ԳԻՏԻ:


    Գիտե՞ս, թե ինչու է
    դա հնարավոր
    Միայն պայծառացած
    հասարակարգերում:
    Որովհետև այնտեղ
    ինչ-որ մեկի հաշվին
    Ինչ-որ բան ունենալ

    ոչ ոք չի ցանկանում:


    Բայց դա ռադիկալ
    մոտեցում է կյանքին:

    Այո, պրիմիտիվ հասարակարգում
    դա այդպես է դիտվում:
    Պայծառացած հասարակարգերում
    դա լրիվ բնական բան է:


    Իմ հետաքրքրությունը գրգռեց
    "բացահայտություն" հասկացությունը:
    Իսկ կարելի՞ է այն կիրառել
    ավելի լայն հարցերում:
    Կարո՞ղ է արդյոք
    այն լինել բանալի
    Դեպի անձնական
    փոխհարաբերությունները:

    Արժի հուսալ այդ մասին:

    Իրականում դա տեղի չի ունենում:

    Որպես օրենք, ոչ:
    Համենայն դեպս,
    Ձեր մոլորակի վրա:
    Շատ մարդիկ դեռևս
    Ունեն չափից դուրս այն,
    ինչ ստիպված են թաքցնել:


    Ինչու՞: Ինչու՞մ է բանը:

    Անձնական փոխհարաբերություններում
    (իրականում բոլոր
    Փոխհարաբերություններում էլ)
    ամբողջ խնդիրը կորուստն է:

    Մարդ վախենում է, որ կարող է
    ինչ-որ բան կորցնել,
    Կամ, որ իրեն չի հաջողվի
    ինչ-որ բան ստանալ:
    Բայց ամենալավ անձնական
    փոխհարաբերությունները
    Եվ իհարկե, ամենա -
    ռոմանտիկականները, -
    Նրանք են, երբ ամեն մեկը
    ամեն ինչ իմանա:

    Որտեղ "բացահայտությունը"՝
    ոչ միայն բանալին է,
    Այլև խոսքն է գլխավոր:
    Որտեղ չկան գաղտնիքներ:
    Նման հարաբերություններում
    ոչինչ չի թաքցվում,
    Ոչինչ չի զարդարվում
    կամ դիմակավորվում:

    Ոչինչ աչքից բաց չի թողնվում
    և ոչնչի մասին չեն լռում:

    Կարիք չկա գուշակել,
    ինչ-որ խաղեր խաղալ:
    Ոչ ոք քեզ չի ստիպում
    "պարել իր դուդուկի տակ",
    Չի ձգտում "մենակատար լինել"
    և "քեզ նսեմացնել":


    Բայց եթե բոլորն իմանային
    ամենն, ինչ մենք մտածում ենք...

    Մի շտապիր եզրակացություններ անել:

    Բանն այն չէ, որ չի կարելի
    մեկուսանալ հոգևոր հարցերով,
    Եվ ոչ այն, որ չպետք է լինի
    մի անվտանգ տարածություն,
    Որտեղ կարելի կլիներ իրականացնել
    սեփական աճն անհատական:

    Ես այդ մասին չեմ խոսում:

    Ուղղակի ուրիշների հետ
    պետք է ազնիվ լինել:
    Պետք է ասել ճշմարտությունը
    և այն չթաքցնել:
    Պետք չէ ստել այլևս,
    քողարկաներկել,
    Խաղալ բառերով
    և ինչ-որ բան հորինել,

    Խեղաթյուրել ճշմարտությունը
    հարյուր մեկերորդ անգամ,
    Ինչը ձեր փոխհարաբերություններին
    յուրահատուկ է այդքան:


    Պետք է խոսել բացեբաց,
    այնպես, ինչպես կա, ուղիղ:
    Կա երաշխիք, որ բոլոր մարդիկ
    տիրապետում են այդ տվյալներին
    Եվ գիտեն ամենն, ինչ իրենց
    անհրաժեշտ է այդ հարցում:
    Ուղղակի ազնվություն է պետք,
    անկեղծություն և... բացահայտություն:

    Բայց դա չի նշանակում,
    որ ամեն առանձին միտք,
    Ամեն վախ կամ զգացում,
    ամեն գաղտնի հիշողություն,
    Ամեն թռուցիկ դատողություն,
    կարծիք կամ գործողություն
    Պետք է դուրս հանել քննարկման
    և անպայման հետաքննել:

    Դա բացահայտություն չէ,
    դա՝ խելագարություն է,
    Եվ դրանից դու վերջիվերջո
    կխելագարվես:


    Մենք այստեղ խոսում ենք
    հասարակ, պարզ, սրտաբաց,
    Բացահայտ, ազնիվ,
    լիակատար շփման մասին:
    Եվ չնայած այդ ամենը
    զարմանալի մի կոնցեպտ է,
    Ցավոք, հազվադեպ են
    այն կիրառում մարդիկ:


    Ասա դա ևս մեկ անգամ:

    Դա զարմանալի կոնցեպտ է,
    բայց կիրառվում է հազվադեպ:


    Դու, ինչպես երևում է,
    եղել ես կոմեդիայի թատրոնում:

    Կատակու՞մ ես: Ես հենց հիմա էլ
    այնտեղ եմ գտնվում:


    Բայց եթե լրջորեն,
    հիանալի միտք է դա:
    Պատկերացրու միայն՝
    ամբողջ հասարակարգը
    Կառուցված է Բացահայտության
    Սկզբունքի վրա:
    Արդյո՞ք այն կգործի:
    Դու իրո՞ք համոզված ես:

    Ես կասեմ քեզ մի բան:

    Հիվանդությունների կեսն աշխարհում
    կանհետանա հենց վաղը:
    Աշխարհիկ գաղտնիքների կեսը,
    ձեր համաշխարհային կոնֆլիկտների կեսը,
    Ձեր զայրույթի կեսը,
    հուսահատության կեսը...

    Այո, բայց սկզբում՝
    և դա հաստատ է, -
    Կլինի հենց զայրույթ
    և հիասթափություն:
    Երբ վերջապես հայտնաբերվի,
    թե որքան երկար եք
    Խաղացել նրբագույն
    զգացմունքների վրա մարդու,

    Օգտագործել եք նրան
    որպես միանգամյա
    Օգտագործման ինչ-որ բան,
    ձեռնածել եք նրան,
    Որքան հնարավոր է,
    ստել ու խաբել եք, -
    Ինչ խոսք, շատ զայրույթ կլինի,
    շատ հիասթափություն:


    Բայց վաթսուն օրվա ընթացքում
    "բացահայտությունն" իր գործը կանի,
    Երկու ամսում հիմնավորապես
    կմաքրի Երկրագունդն այդ ամենից:

    Ես նորից հրավիրում եմ քեզ՝
    խորհիր:

    Ի՞նչ ես կարծում, դու կարո՞ղ ես
    ապրել այդպիսի կյանքով:
    Ոչ մի գաղտնի՞ք: Լիակատար
    բացահայտությու՞ն:

    Եթե ոչ, ուրեմն ինչու՞:

    Ի՞նչ ես թաքցնում ուրիշներից
    ու չես ցանկանում,
    Որ նրանք իմանան
    այդ մասին:

    Ի՞նչ ես ասում ինչ-որ մեկին,
    ինչը ճշմարտություն չի:

    Ի՞նչ չես ասում ինչ-որ մեկին
    այնպես, ինչպես կա:


    Գործից կամ անգործությունից ծագած
    սուտը բերե՞լ է արդյոք
    Ձեր աշխարհն այնտեղ,
    ուր ցանկանում էիք, ասա՛:
    Լռելու կամ գաղտնիք պահելու
    օգնությամբ ակնածությունը
    Ձեզ օգուտ երբևիցէ բերե՞լ է:
    Արդյո՞ք այն օգուտ բերել է:

    Իրո՞ք "բացահայտությունն" այն է,
    ինչն առաջ է տանում
    Կառավարությունները,
    միավորումները,
    Կամ գոնե առանձին վերցրած
    մարդու, անհատի կյանքը:

    Ի՞նչ տեղի կունենար, եթե
    ամեն մեկը կարողանար
    Ամեն ինչ տեսնել:

    Այստեղ կա իրոնիա:
    Մի՞թե դու չես տեսնում,
    Որ դա հենց այն է,
    ինչից դուք վախենում եք,
    Երբ Աստծո հետ ձեր առաջին
    հանդիպման մասին եք մտածում:

    Մի՞թե դու չես հասկանում,
    որ դուք վախենում եք նրանից,
    Որ կվերջանա համարձակությունը
    և կավարտվի խաղը,
    Որ պարն ավարտված է,
    և ստվերների պայքարն էլ՝
    Որ այնքան իրական էր թվում, -
    մնացել է հետևում,


    Եվ մեծ ու փոքր ստերի
    շարանը երկա՜ր-երկար, -
    Բառացիորեն իր մեռյալ
    ավարտին է մոտենում:

    Բայց վախի պատճառ չկա,
    վախենալու հիմք չկա:
    Ոչ ոք քեզ մեղադրել,
    դատել չի պատրաստվում:
    "Ճիշտ չլինելու" համար ոչ ոք
    չի ուզում քեզ խարազանել,
    Չի պատրաստվում քեզ դժոխքի
    հավերժական խարույկները գցել:

    Ես չեմ սիրում ասել ձեզ
    այդ ամենը, քանզի տեսնում եմ,
    Թե այդ ամբողջ դրաման
    ինչպես է ձեզ զվարճացնում,
    Բայց... սիրելի զավակս,
    այդպես ուղղակի չի լինում:

    Հնարավոր է, երբ վերանա վախը,
    որ իբր ձեր կյանքը
    Լիովին բացահայտվելու է
    ձեր մահվան պահին, -
    Դու կհաղթահարես վախդ
    և կընդունես կյանքը,
    Որն ամբողջովին բացահայտվում է՝
    քանի դեռ դու այն ապրում ես:


    Այո, դա մի այլ բան կլինի...

    Իսկ ի՞նչ մի արտակարգ
    բան կա դրանում:

    Ահա մի բանաձև,
    որը քեզ կօգնի սկսել:
    Հետ վերադարձիր
    գրքի ամենասկիզբն
    Ու նորից կրկնիր
    Հինգ Կանոններն Այն Մասին,
    Թե Ինչպես Է Պետք
    Ճշմարիտ Խոսել:


    Տրամադրվիր սովորել
    մոդելն այդ հիանալի,
    Ընդունիր քո սրտում
    և կիրառիր կյանքում:
    Փնտրիր ճշմարտությունը,
    խոսիր ճշմարիտ,
    Ապրիր ճշմարտության մեջ
    օրդ յուրաքանչյուր:

    Կատարիր այդ ամենը
    քեզ հետ և բոլորի,
    Ով շրջապատում է քեզ,
    ում հետ դու առնչվում ես:


    Հետո պատրաստ եղիր
    մերկացնել ինքդ քեզ:
    Պատրաստ եղիր բաց լինել,
    ոչինչ չթաքցնել:


    Սարսափելի է:
    Իրոք, սարսափելի է...

    Ուսումնասիրիր և հասկացիր,
    թե ինչից ես վախենում:


    Ես վախենում եմ, որ բոլորը
    հեռու կփախչեն:
    Վախենում եմ, որ ոչ ոք
    ինձ չի սիրի այլևս:

    Հասկանում եմ: Դու զգում ես,
    որ պետք է ստե՞ս,
    Որպեսզի ուրիշներին
    ստիպես քեզ սիրել:


    Ոչ այն է ստել: Ուղղակի
    չասել ամենը նրանց:

    Հիշիր, թե ինչ էի
    Ես ասում առաջ:
    Բանն այն չէ, որ պետք է
    անկեղծորեն ցուցադրել
    Ամեն առանձին զգացմունք,
    միտք կամ գաղափար,
    Վախ, հիշողություն,
    խոստովահություն,

    Կամ ինչ էլ որ լինի:

    Ուղղակի պետք է միշտ
    խոսել ճշմարիտ:
    Մինչև վերջ, ամբողջովին
    բացահայտել քեզ:
    Չէ՞ որ նրանց հետ,
    ում դու սիրում ես,
    Կարող ես մարմնով
    մերկ լինել, ճիշտ չէ՞:


    Այո, այդպես է:

    Ուրեմն ինչու՞
    չես կարող մերկանալ
    նաև զգացմունքներով:


    Երկրորդն ավելի դժվար է
    անել, քան առաջինը:

    Հասկանում եմ: Բայց և այնպես
    դրանից երաշխավորումն
    Իր ուժը չի կորցնում,
    քանզի մեծ են պարգևները:


    Այո, այստեղ Դու իրոք որ
    առաջ քաշեցիր
    Մի քանի անսահման
    հետաքրքիր գաղափարներ:
    Լուծարքի ենթարկել բոլոր
    գաղտնի օրակարգերը,
    Հասարակությունը կառուցել
    բացահայտության վրա,
    Բոլորին ամեն ինչի մասին
    ասել ճշմարտությունը...

    Ա՛յ քեզ բան...

    Այդ մի քանի հասկացությունների վրա
    հասարակարգեր են կառուցվել:
    Պայծառացած հասարակարգեր:


    Այդպիսիներին դեռևս
    ես չեմ հանդիպել:

    Ես խոսում եմ ոչ ձեր
    մոլորակի մասին:


    Օ...օ...օ...

    Եվ նույնիսկ ոչ ձեր
    Արեգակնային համակարգի:


    Օ:

    Բայց քեզ պետք չէ լքել
    այս մոլորակը,
    Նույնիսկ դուրս գալ տանից,
    որպեսզի սկսես փորձել,
    Թե այդ նոր մտածելակերպն
    ինչպիսին կլինի:
    Սկսիր քո սեփական
    ընտանիքից, տանից:

    Եթե սեփական գործդ ունես,
    սկսիր հենց հիմնարկիցդ:
    Աշխատողներիդ պատմիր,
    թե կոնկրետ ինչով ես զբաղվում,
    Թե ինչ է անում հիմնակրդ
    և որքան փող է ծախսվում,
    Եվ թե քո ամեն աշխատող
    ինչով է զբաղված:

    Եթե իր արդյունաբերությունն ունեցող
    ամեն մեկը վարվեր այդպես,
    Շատ մարդիկ իրենց աշխատանքը
    չէին ընկալի որպես
    Դժոխքային մի բան՝
    շնորհիվ արդարության
    Ավելի մեծ ընկալման,
    շնորհիվ ազնիվ խաղի:


    Եվ այդ ժամանակ
    տրամաբանորեն
    Աշխատանքն էլ կվարձատրվեր
    համապատասխանորեն:

    Ասա քո պատվիրարտուին,
    թե իրականում
    Որքան արժի ապրանքը
    և ծառայությունը,
    Որը դուք մատուցում եք:
    Գնացուցակի վրա
    Երկու թիվ դրեք.
    ինքնարժեքը և ձեր գինը:

    Դու դեռևս հպարտանու՞մ ես,
    թե որքան ես ուզում ապրանքիդ համար,
    Ծագու՞մ է արդյոք քեզ մոտ
    վախի փոքր զգացում անգամ,
    Որ ապրանքի գնի և ինքնարժեքի
    հարաբերականությունն իմանալու դեպքում
    Ինչ-որ մեկը կմտածի հանկարծ,
    որ դու "իրեն կողոպտելով" ես զբաղված:

    Եթե այդպես է, ուրեմն
    նայիր և մտածիր, թե ինչպես
    Կարգավորես գնագոյացումը,
    որ հնարավորինս "չգռփես":

    Արա այդ, փորձիր:


    Դրա համար, իհարկե,
    կպահանջվի ամբողջովին
    Փոխել մտածելակերպդ:
    Ու նաև հարկ կլինի
    Հոգալ գնորդներիդ
    և պատվիրատուներիդ մասին էլ:
    Օգնել նրանց նույնպես
    իրենց մտածելակերպը փոխել:

    Այո, դուք կարող եք
    սկսել կառուցել
    Նոր հասարակարգ հենց հիմա,
    հենց այսօր և այստեղ:
    Կարող եք շարունակել
    պահպանել հին պարադիգմը՝
    Կամ դառնալ նորարար և նոր
    ճանապարհ ցույց տալ աշխարհին:

    Դու կարող ես լինել
    այդ նոր ճանապարհը:

    Ոչ միայն գործի մեջ,
    ոչ միայն անձնական
    Փոխհարաբերություններում,
    ոչ միայն քաղաքականության,
    Էկոնոմիկայի, կրոնի մեջ,
    ոչ միայն կենսափորձի
    Այս կամ այն տեսանկյան մեջ՝
    այլ ամեն ինչում:


    Եղի՛ր այդ նոր ճանապարհը:
    Եղիր բարձրագույն ուղին:
    Եվ այդ ժամանակ ասել
    կկարողանաս հիրավի.
    "Ես Եմ Ճանապարհը
    և Կյանքը:* Հետևեք Ինձ":

    Եթե ամբողջ աշխարհը
    գնար քո հետևից, -
    Դու կլինեի՞ր ուրախ,
    թե ուր ես նրան տանում:

    Թող որ սա օրվա
    հրատապ հարցը լինի:


    - - - - - - -
    * Հովհ. ԺԴ, 6
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  14. #224
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    17.


    Ես լսում եմ Քո կոչը:
    Լսում եմ: Խնդրում եմ,
    Պատմիր ինձ ավելին,
    մաշտաբով ավելի լայն՝
    Մեր կյանքի մասին
    այս մոլորակի վրա:

    Պատմիր, ինչպե՞ս ազգերն
    իրար հետ լեզու գտնեն,
    Որպեսզի պատերազմներ
    այլևս չլինեն:

    Ազգերի մեջ միշտ էլ
    կլինեն տարաձայնություններ,
    Քանզի դա ընդամենն
    անհատականության նշան է:
    Եվ դա նորմալ է:
    Բայց ուժի օգնությամբ
    Հակասությունների լուծումը՝

    ծայրահեղ տհասության նշան է:

    Աշխարհում չկա որևէ պատճառ,
    ըստ որի չէր կարելի
    Խուսափել ցանկացած հարցի
    ուժային լուծումից,
    Հաշվի առնելով ազգի
    դրանից խուսափելու ցանկությունը:

    Ինչ-որ մեկը կմտածի,
    որ հսկայական կորուստներն
    Ու խոշտանգված կյանքերը բավական են,
    որ նման ցանկություն ծագի,
    Բայց պրիմիտիվ մշակույթներում,
    ինչպիսին ձերն է, այդպես չէ:

    Քանի դեռ դուք մտածում եք,
    որ վեճը կարելի է հաղթել, -
    Դա շարունակվելու է:
    Քանի դեռ մտածում եք,
    Որ պատերազմում կարելի է հաղթել,
    դուք դրա համար պայքարելու եք:


    Եվ ո՞րն է պատասխանը:

    Ես չունեմ պատասխան,
    Ես ունեմ միայն...


    Գիտե՛մ, գիտե՛մ: Դիտարկում:

    Այո: Հիմա Ես տեսնում եմ այն,
    ինչ առաջ էլ եմ տեսել:
    Եվ մեկ անգամ ևս
    կարող եմ կարճ ասել.
    Հիմնել համընդհանուր
    համաշխարհային կառավարություն,
    Համաշխարհային դատարան՝
    վեճերը լուծելու համար

    Եվ բանակ, խաղաղությունը
    պահպանելու համար,
    Որպեսզի ապահովեք,
    որ նույնիսկ ամենահզոր
    Եվ ամենաազդեցիկ ազգը
    երբեք չկարողանա
    Ագրեսիա ցուցաբերել
    այլ ազգերի հանդեպ:

    Բայց Ես հասկանում եմ,
    որ Երկրի վրա
    Բռնությունը դեռևս
    կարող է չվերանալ:
    Հնարավոր է, խաղաղությունը
    պահպանող բանակները
    Ստիպված կլինեն դեռևս
    նաև ուժ կիրառել:


    Քանզի ազգերի մեջ
    կմնան դեռ նրանք,
    Ում ստիպված ես ստիպել,
    որ բռնությանը վերջ դնեն:

    Եթե չկասեցնես բռնակալին,
    նա ավելի շատ չարիք կգործի:

    Երբեմն դու ստիպված ես
    անել այն, ինչ չես ուզում,
    Որ ապահով լինես, որ այլևս
    ստիպված չես լինի այդ անել:

    Այդ ակներև հակասությունը
    Աստվածային Երկճյուղման
    Մասն է, որի համաձայն
    երբեմն ինչ-որ մեկը՝
    Տվյալ դեպքում՝ խաղաղասեր, -
    լինելու միակ ձևը,
    Հնարավոր է, սկզբում
    հենց այդ ձևը չլինելն է:

    Այսինքն, որպեսզի ճանաչես,
    թե Իրականում Դու Ով Ես, -
    Պետք է ճանաչես քեզ այնպիսին,
    Ինչպիսին Դու Չես:


    Այդպիսով, ակնհայտ
    կդառնա ճշմարտությունը,
    Որ ձեր աշխարհում
    այլևս իշխանությունը
    Չպետք է պատկանի
    որևէ առանձին ազգի,
    Այլ պետք է կենտրոնացած լինի
    բոլորի ձեռքերում:

    Միայն այդ կերպ վերջապես
    կհաստատվի խաղաղություն,
    Հիմնված գիտելիքի վրա,
    որ ոչ մի բռնակալ աշխարհում,
    Որքան էլ լինի հզոր
    առանձին վերցրած ազգ,
    Չի ցանկանա ոտնձգություն անել
    ուրիշ ազգերի վրա:

    Փոքր երկրներն այլևս
    ստիպված չեն լինի
    Կախված լինել խոշոր
    երկրների բարի կամքից՝
    Չնչին գներով նրանց տալ
    սեփական պաշարները,
    Եվ օտար ռազմական բազաներին
    տրամադրել իրենց հողերը:


    Իսկ եթե ինչ-որ երկիր
    հարձակվի մեկ ուրիշի վրա, -
    160 երկիր ոտքի կկանգնի
    նրան պաշտպանելու համար:
    Եվ նրանք բոլորը կասեն "Ո՛չ",
    եթե մի ինչ-որ երկիր
    Որևէ բռնության
    կամ վտանգի ենթարկվի:

    Էկոնոմիկական մակարդակի վրա նույնպես
    պետություններն այլևս չեն զգա վտանգ,
    Խոշոր առևտրական գործընկերներն
    այլևս շանտաժի չեն ենթարկի նրանց
    Եվ չեն պահանջի, որ էկոնոմիկական
    օգնություն ստանալու համար
    Նրանք իրենց որոշակի "ցուցմունքների"
    կամակատարները դառնան:

    Ձեր մեջ կգտնվեն նրանք,
    որոնք կսկսեն վիճել,
    Որ համընդհանուր կառավարման
    այդպիսի համակարգը
    Կքայքայի առանձին
    վերցրած երկրների
    Ինչպես անկախությունը,
    այնպես էլ մեծությունը:

    Ես կասեի, որ չի քայքայի,
    այլ ընդհակառակը, կուժեղացնի:


    Հենց դրանից են վախենում
    այն խոշոր պետությունները,
    Ում անկախությունն ապահովված է
    ուժով, այլ ոչ արդարությամբ:
    Քանզի ոչ միայն իրենք
    կհարթեն իրենց ճանապարհը,
    Այլ հավասարապես հաշվի կառնվեն
    բոլոր երկրների կարծիքները:

    Նրանք էլ չեն կարողանա հսկել
    և թաքցնել պաշարները,
    Այլ ստիպված կլինեն կիսել
    դրանք ուրիշների հետ,
    Բոլորին հասանելի համարել
    ավելի մեծ պատրաստակամությամբ
    Եվ ապահովել բարիքներով
    աշխարհի բոլոր մարդկանց:

    Նման կառավարությունը հավասարեցնում է
    բոլորի հնարավորությունները
    (Այս գաղափարը նզովք է
    աշխարհի "ունևորների" համար,
    Որոնք ցանկանում են անձամբ
    հսկել իրենց կարողությունը,
    Ինչպես նաև "ուրիշներին"
    մոտ չթողնել դրան):


    Այնպիսի տպավորություն է,
    որ մենք այստեղ խոսում ենք
    Այն մասին, թե ինչպես
    վերաբերվել հարստությանը:

    Ինչպե՞ս կարող ենք աջակցել
    մենք մտադրություններին նրանց,
    Ովքեր ավելի շատ են ուզում
    և դրան հասնելու համար
    Աշխատել են ցանկանում,
    բայց դրա հետ նաև գիտեն,
    Որ պետք է կիսվեն նրանց հետ,
    ովքեր չեն ցանկանում աշխատել:

    Նախ, դա հարց է ոչ միայն
    նրանց մասին, ով ցանկանում է
    "Աշխատել համառորեն",
    կամ նրանց, ով չի ցանկանում:
    Դա հապճեպ փաստարկ առաջարկելու
    պարզեցված, հեշտ միջոց է
    (Այդ կերպ այն սովորաբար
    "ունևորներն" են ներկայացնում):

    Հաճախ այստեղ խոսքը գնում է
    հնարավորության մասին, ոչ ցանկության:
    Այդ պատճառով մեծ խնդիրը
    հասարակության վերակառուցման ՝
    Խնդիրն իրոք առաջնահերթ
    և կատարելապես կարևոր, -
    Ամեն մարդու, ազգի, ապահովելն է
    հավասար հնարավորություններով:


    Նման բան տեղի ունենալ
    երբեք չի կարող,
    Քանի դեռ նրանք,
    ովքեր տիրում են ամբողջ
    Համաշխարհային
    պաշարներին և հարստությանը,
    Իրենց ձեռքում պինդ բռնել են
    ամբողջ հսկողությունը:

    Այո: Ես հիշատակեցի
    Մեքսիկան: Մեզ համար
    Նա կարող է ակնառու
    օրինակ հանդիսանալ:

    Հարուստ և ազդեցիկ
    ընտանիքների մի փոքրիկ խումբ
    Ամբողջ ազգի հարստությունն
    իր հսկողության տակ է պահում, -
    Եվ դա շարունակվում է արդեն
    քառասուն տարուց ավելի:

    Այդ երկրում "ընտրությունները"
    ուղղակի կատակերգություն են,
    Քանզի տասնյակ տարիներ
    այդ նույն ընտանիքները
    Կառավարել են միևնույն
    քաղաքական կուսակցությունը
    Եվ լուրջ ընդդիմության մասին
    երբեք խոսք էլ չի եղել:


    Եվ արդյու՞նքը... "Հարուստներն
    ավելի են հարստանում,
    Իսկ աղքատները, բնականաբար,
    ավելի են աղքատանում":

    Մասսաների կարիքների
    բացարձակ արհամարհանքը
    Ծնում է բնակչություն,
    որը չի կարող իրեն
    Թույլ տալ ձեռք բերել
    նույնիսկ այն ապրանքները,
    Որն ինքն է արտադրում,
    որոնք ինքն է ստեղծել:

    Իսկ հարուստ արդյունաբերողները
    դրա վրա թքած ունեն:
    Ուրիշ երկրներում այդ ապրանքների համար
    գնորդներ միշտ կգտնվեն:

    Բայց Ես սրտանց հավատում եմ,
    որ վաղ թե ուշ այդ պարույրը
    Հետ կբացվի զարհուրելի,
    անուղղելի հետևանքներով:
    Եվ ոչ միայն Մեքսիկայում,
    այլև աշխարհում ամենուր,
    Որտեղ շահագործվում է
    աշխատանքը մարդու:


    Անխուսափելի են հեղափոխություններն,
    ինչպես նաև պատերազմները,
    Քանի դեռ "ունևորները"
    ձգտում են շարունակել
    Շահագործել "աղքատներին",
    ձևանալով, թե իբր
    Ընձեռնում են նրանց
    լայն հնարավորություններ:


    Հարստության և պաշարների
    թաքցնելն այնքան է
    Օրինականացված, որ նույնիսկ
    լրիվ օրինավոր մարդիկ
    Արդեն թույլ են տալիս
    այդպիսի իրավիճակ,
    Ընկալելով այն որպես բաց
    շուկայական էկոնոմիկա:

    Բայց միայն հարուստ անձանց
    և ազգերի կողմից հովանավորվող
    Իշխանությունն է հնարավոր դարձնում
    այդ պատրանքն արդարության:
    Անհրաժեշտ է արմատապես
    տեղաշարժել հավասարակշռությունը,
    Մղել իշխանություններին դեպի
    ռեսուրսների արդար բաշխման:


    Նրանք, ովքեր իշխում են,
    հենց դրանից էլ վախենում են:

    Այո: Այդ պատճառով
    աշխարհում ստեղծված
    Խնդիրների կարճաժամկետ
    լուծումը կարող էր
    Դառնալ ստեղծումը նոր
    սոցիալական կառուցվածքի՝
    Նոր համաշխարհային
    կառավարության ստեղծումը:

    Դուք ունեցել եք խիզախ
    և խորաթափանց ղեկավարներ,
    Որոնք առաջարկում էին նոր
    կարգեր հիմնել աշխարհում:
    Ամբողջ աշխարհում նրանք
    մեծ հռչակ ունեին,
    Բայց բարձրաձայն հերքվում էին
    սեփական երկրներում:

    Ասում են, որ հայրենիքում
    մարգարեներ չեն լինում:

    Դրա պատճառն այն է,
    որ այդ մարդիկ տեսնում են
    Ավելին, քան ժողովուրդը,
    որն ի վիճակի է մտածել միայն
    Սահմանափակ գործերի մասին
    և համարում է,
    Որ նորարարությունները
    կորուստների կբերեն:


    Ամեն մի առաջնորդ,
    որը հանդգնել է հետ կանգնել
    Բոլորի կողմից ընդունվածից,
    որը կոչ է արել դադարեցնել
    Ճնշումն ազդեցիկ ուժերի կողմից, -
    արատավորվել է և պարսավվել:

    Այդպես կլինի միշտ,
    քանի դեռ չի սկսել
    Գործել ոչ քաղաքական
    երկարատև որոշումը:
    Այդ երկարատև և միակ
    իրական որոշումն է՝
    Նոր Գիտակցությունը
    և Նոր Գիտակցումը:

    Միասնության Գիտակցումը
    և Սիրո Գիտակցությունը:

    Կյանքում մեծ նվաճումների
    և հաջողության հասնելու դրդապատճառը
    Չպետք է լինի էկոնոմիկական
    կամ նյութական պարգևատրումը:


    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  15. #225
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Իսկ մի՞թե երեխաների համար
    ավելի բարեկեցիկ,
    Ավելի լավ կյանք ստեղծելը՝
    լավ դրդապատճառ չէ:

    "Ավելի բարեկեցիկ կյանքն"՝
    արժանավայել դրդապատճառ է:
    "Ավելի լավ կյանք" ստեղծելն՝
    արժանի մտադրություն է:

    Բայց ահա թե որն է հարցը.

    Այդ ինչի՞ց է, որ կյանքն
    "ավելի լավն" է դառնում:
    Ի՞նչ է ձեր հասկացմամբ
    այդ "ավելի լավը":
    "Կյանք" հասկացության մեջ
    դուք ի՞նչ եք ներդնում:

    Եթե ըստ ձեր նախասահմանաման
    "ավելի լավը"՝ ավելի շատն է,
    Ավելի շահութաբերը,
    կամ ավելի շատ փողը,
    Իշխանությունը, սեքսը
    և նյութական իրերը,
    (Տներ, ավտոմեքենաներ,
    հագուստ՝ ինչ էլ լինի)...

    Եվ եթե դուք ձեր կյանքը
    սահմանում եք որպես
    Մի հատված ծննդյան
    և մահվան արանքում, -
    Ուրեմն ոչինչ չեք անում,
    որ դուրս պրծնեք թակարդից,
    Որը ձեր մոլորակն այս դժվար
    իրավիճակի մեջ է դնում:


    Բայց եթե "ավելի լավը"
    ձեզ համար նշանակում է
    Ավելի լայն փորձ և գոյության
    ավելի մեծ արտահայտում,
    Իսկ "կանքը"՝ հավերժական,
    երբեք չդադարող պրոցես, -
    Ուրեմն դուք կարող եք
    ձեր ճանապարհը գտնել:

    "Լավագույն կյանքը" ստեղծվում է
    ոչ թե իրերի կուտակմամբ:

    Ձեզանից շատերն, ինչ խոսք,
    այդ բանը լավ գիտեն,
    Դուք բոլորդ ասում եք,
    որ դա լավ հասկանում եք,
    Եվ սակայն ձեր կյանքը,
    ինչպես նաև որոշումները, -
    Ավելի շատ կապված են
    հենց "իրեր" ձեռք բերելու հետ:

    Դուք ձգտում եք դեպի իրերը,
    հանուն նրանց եք աշխատում,
    Եվ երբ ձեռք եք բերում դրանք,
    այլևս բաժանվել չէք ցանկանում:


    Քանի որ վեհության հասնելու
    ձեր առաջնահերթ դրդապատճառը
    Կապված է աշխարհի առաջարկած
    արժեքների կուտակման հետ,
    Մարդկության հսկայական մասը
    մինչև օրս պայքարում է
    Ֆիզիկական գոյատևման համար
    և շարունակում է պայքարել:

    Ձեր ամեն օրը լիքն է
    մեծ անհանգստությամբ,
    Ինչ-որ բանի հասնելու
    վհատ փորձերով:
    Իսկ միտքն ունայնության մեջ է,
    միտքը մտահոգված է
    Ձեր առօրեական կյանքի
    հիմնական հարցերով:

    Ուտելիք կհերիքի՞:
    Կա՞ տանիք գլխավերևում:
    Արդյո՞ք մենք չենք մրսում:
    Շոր ունե՞նք հագնելու:

    Մարդկանց հսկայական
    քանակություն աշխարհում
    Դեռևս անհանգստանում է
    այս ամենի մասին:


    Ամեն ամիս, ամեն օր,
    ամեն տեղ, ամենուր,
    Միայն սովից՝ հազարավոր
    մարդիկ են մահանում:

    Շատ քչերն են, որ ընդունակ են
    գոհանալ իրենց կյանքում
    Գոյությունը պահպանելու համար
    ամենաանհրաժեշտով միայն,
    Բայց նրանք ևս պայքարում են,
    ձգտում են ապահովության,
    Թող փոքր, բայց քիչ ավելի լավ
    վաղվա օր ունենալ:

    Նրանք համառորեն աշխատում են,
    նրանք անհանգստանում են,
    Կարո՞ղ են արդյոք իրենք
    երբևիցէ "բարգավաճել"...
    Նրանց միտքը մտահոգված է
    անհապաղ և տագնապալի,
    Ճնշող և սևեռուն հարցերով,
    թե ինչպե՞ս այդ անել:

    Շատ ավելի քչերն են,
    որ ունեն այն ամենը,
    Ինչի համար պայքարում են
    մյուս երկու խմբերը:
    Եվ հետաքրքիրն այն է,
    որ այս վերջին խմբից շատերը
    Դեռևս ցանկանում են ավելի շատ,
    քան այն երկու խմբերը:


    Բայց, բացի այս երեք խմբերը,
    կա նաև չորրորդը:
    Ըստ էության, այն շատ փոքր է,
    ամենափոքրը բոլորից:
    Այդ խումբը մտահոգված է
    հոգևոր ճշմարտությամբ,
    Վերաճել է նյութական իրերի
    կուտակման անհրաժեշտությունից:

    Կյանքն այդ խմբում մարդիկ
    ընկալում են որպես
    Հանդիպում հոգևորի հետ՝
    որպես հոգու ճամփորդություն,
    Եվ մարդկային կյանքի
    բոլոր իրադարձություններին
    Նրանք արձագանքում են
    հենց այդ կոնտեքստում:

    Ամբողջ մարդկային փորձը
    նրանք դիտարկում են
    Այդ պարադիգմի
    շրջանակների մեջ:
    Նրանց պայքարը կապված է
    Աստծո որոնումների,
    Ինքնաիրականացման և
    ճշմարտության արտահայտման հետ:


    Նրանց բարեշրջմանը համընթաց՝
    պայքարը լիովին դադարում է
    Լինել ընդամենը պայքար
    և դառնում է ընթացք:
    Եվ հետևաբար, դա ընթացք է
    լինելու (այլ ոչ՝ անելու),
    Ինքնա-նախորոշման (ոչ ճանաչման)
    և Աճի (այլ ոչ ուսուցման):

    Նվաճումների, ձգտումների,
    ջանքեր թափելու, որոնումների,
    Հաջողության հասնելու
    շարժառիթը լրիվ փոխվում է:

    Փոխվում է ամեն մի
    գործողության դրդապատճառ,
    Եվ փոխվում է նաև նա,
    ով կատարում է դրանք:
    Նա, ով անում է,
    դառնում է նա, ով ուղղակի կա:
    Իսկ դրդապատճառը
    դառնում է ընթացք:


    Եթե առաջ հասանելու,
    ինչ-որ ջանքեր թափելու,
    Ամբողջ կյանքում ջանասիրաբար
    աշխատելու դրդապատճառ էր
    Քեզ ամեն նյութականով,
    կենսականով
    ապահովելը,
    Ուրեմն հիմա քո մոտիվն է
    Աստվածայինը փորձարկելը:

    Եթե առաջ քո մարմնի
    հոգսերն էին հոգսերդ,
    Այժմ դրանք հիմնականում՝
    քո հոգու հոգսերն են:

    Ամեն ինչ փոխակերպվել է,
    ամեն ինչ տեղաշարժվել է:
    Փոխվել է կյանքի նպատակը,
    ինքը կյանքն է փոխակերպվել:

    Երբ բոլորը ցանական,
    որ հենց այդպես լինի,
    Հարկերը վճարել ստիպելու
    նույնիսկ կարիք չի լինի:
    Դուք կամովի կցանկանաք
    միջոցներ հատկացնել
    Քիչ եկամուտ ունեցողների համար
    ստեղծված ծրագրերին:


    Սովը, այդ ցավալի
    անամոթությունը բարոյական,
    Որը պատկանելիությունն է
    ձեր պրիմիտիվ հասարակության,
    Հավերժ կջնջվի Երկրի
    երեսից հենց այն օրը,
    Երբ դուք փոխեք ձեզ դեպի
    վեհություն տանող դրդապատճառը:

    Քո նոր դրդապատճառն է՝
    դառնալ Այն, ինչ Ես
    Ստեղծել եմ քեզ, որ լինես.
    հենց Իր՝ Աստվածության
    Ֆիզիկական արտահայտումը,
    ֆիզիկական արտացոլումը:
    Ֆիզիկական դրսևորումը
    քեզ ստեղծած Աստվածության:

    Երբ դուք ընտրում եք լինել
    այն, Ինչ Իրականում Կաք՝
    Նա, ում մեջ Իրեն
    արտահայտում է Աստված, -
    Դուք այլևս երբեք,
    երբեք չեք վարվի այնպես,
    Որ հետո ձեզ ամոթ լինի
    ձեր Աստծո առաջ:


    Ձեզ այլևս երբեք
    հարկ չի լինի խնդրել,
    Որ ձեր ավտոմեքենայի
    թափարգելի վրա գրեն.

    ԱՍՏՎԱԾ, ՓՐԿԻՐ ԻՆՁ
    ՔՈ ՀԵՏԵՎՈՐԴՆԵՐԻՑ:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

Էջ 15 16-ից ԱռաջինԱռաջին ... 5111213141516 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •