User Tag List

Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 15 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 233 հատից

Թեմա: Մատեան երանության

Համակցված դիտում

Նախորդ գրառումը Նախորդ գրառումը   Հաջորդ գրառումը Հաջորդ գրառումը
  1. #1
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Մատեան երանության

    Մ Ա Տ Ե Ա Ն
    Ե Ր Ա Ն ՈՒ Թ Յ Ա Ն



    ԳԻՐՔ ԱՌԱՋԻՆ


    ԶՐՈՒՅՑ ԱՍՏԾՈ ՀԵՏ


    ՀԱՏՈՐ ԱՌԱՋԻՆ

    Կազմեց, թարգմանեց և վերափոխեց չափածոյի՝
    SAMBITBABA



    ՆԱԽԱԲԱՆ


    Մի անգամ, -
    լավ հիշում եմ, Ծննդյան նախօրեն էր, -
    Իմ կյանքում
    արտակարգ հայտնություն կատարվեց.
    Ինձ ընտրեց
    որպես կապ մեր կյանքի Տնօրենը
    Եվ այդ կերպ
    Նա ձեզ հետ զրուցել սկսեց:

    Թույլ տվեք բացատրել,
    մի փակեք այս գիրքը:
    Թույլ տվեք ավարտել
    սկսածս միտքը:
    Նվիրեք ինձ, խնդրում եմ,
    ժամանակի այս հատվածը,
    Համարեք, որ հեքիաթ է
    այսօրվա ձեր լսածը:

    Եվ այսպես...
    Դժբախտ էի կյանքիս այդ հատվածում:
    - Իմ կյանքը չստացվեց, -
    այդպես էի կարծում:
    Ընկերներս, ընտանիքս,
    և նույնիսկ աշխատանքս
    Լքել էին կարծես ինձ,
    Դատարկվել էր կյանքս...

    Ըստ իմ հին սովորության՝
    թղթին հանձնել մտքերս,
    Ասես թե ինչ-որ մեկին
    ես նամակ եմ գրում, -
    Վերցրեցի թուղթ - գրիչ,
    հավաքեցի բողոքներս
    Եվ շատ լուրջ մի նամակ
    գրեցի Տեր - Աստծոն:

    Նամակն այդ զայրացած
    լիքն էր չար կրքերով,
    Անհեթեթ, չհասկացված,
    չըմբռնված մտքերով:
    Մի տարափ, մի հեղեղ,
    մի կարկուտ հարցերի:
    Ամբարտավան բողոք,
    վախվորած ու լեղի:

    Թե ինչու՞ է իմ կյանքն
    այդքան անկազմակերպ, -
    Թե ինչպե՞ս ստիպել նրան
    քիչ կարգավորվել:
    Թե ինչու՞ չեմ կարող
    ես լինել երջանիկ:
    Եվ ինչու՞ է միշտ փողը
    խուսափում ինձանից:

    Եվ վերջապես, հոգուս ճիչը,
    որ ինձ հանգիստ չէր տալիս.
    Ո՞րն է արդյոք պատճառը
    ապարդյուն այս կյանքիս:
    Ո՞րն է մեղքս, իմ Տեր,
    ասա, եղիր բարի,
    Որ կյանքս վերածվել է
    անվերջ մի պայքարի...

    Եվ... հանկարծ, այն պահին,
    երբ վերջացրի գրելս
    Դառն ու անպատասխան
    հարցերիցս վերջինը, -
    Ցանկացա դնել ցած
    Գրիչը` ձեռքիս քրտնած,
    Ով զարմանք, ձեռքս մնաց
    թղթի վրա գամված:

    ՈՒ հանկարծ գրիչը
    ձեռքիս մեջ շարժվեց:
    Անտես ուժ մի ինչ-որ
    ինձ գրել ստիպեց:
    Հասկացա, որ հիմա
    ինչ-որ բան կիմանամ,
    Եթե չդիմադրեմ
    ու գրչին ձեռքս տամ:

    ՈՒ թղթին հայտնվեց.

    Դու իրո՞ք ցանկանում ես
    Ստանալ պատասխանն
    այս բոլոր հարցերիդ,
    Թե՞ բողոքով այս
    պարզապես ցանկանում ես
    Դուրս տալ բարկությունդ
    ու հանգստանալ:

    Թարթեցի ես աչքերս
    շշմած, վախվորած,
    Բայց հետո հանկարծ միտքս
    գտավ պատասխան:
    Գրեցի թղթի վրա.
    - Երկուսն էլ, անկասկած.
    Բարկությունս եմ թողնում,
    բայց եթե ինչ-որ հարց

    Իմ տված հարցերից
    կունենա պատասխան, -
    Ինչ մեղքս թաքցնեմ,
    թող նույնիսկ Սատանան
    Լինի այդ իմաստունը,
    Ես` համաձայն եմ,
    Տուր ինձ պատասխան,
    տուր ինձ, խնդրում եմ:

    Խոսք չունեմ, վատ միտք չէ
    ու շատ լավ է ասված,
    Որ հարցիդ պատասխանը
    քեզ տա Սատանան:
    Բայց գուցե դու դեմ չե՞ս,
    եթե ինքը` Աստված
    Գա քեզ հետ զրույցի
    ու տա՛ քեզ պատասխան:

    Գրեցի ես թղթին.
    - Ինչպե՞ս դա հասկանալ...-
    Եվ դեռևս հարցիս
    պատասխանը չստացած,
    Սկսվեց մի զրույց,
    ոչ այնքան ինձանից,
    Ավելի շուտ,
    Աստծոց ինձ թելադրված:

    Այն տևեց երեք տարի:
    Եվ այն ժամանակ
    Ես նույնիսկ չգիտեի,
    թե ինչի կգամ.
    Տալիս էի հարցը -
    ստանում պատասխան, -
    Ամեն օր, ամեն ժամ,
    երբ որ ցանկանամ:

    Երբ կորցնում էի
    իմ ներքին զգացումը,
    Որ բառերը գալիս են
    արտաքին աղբյուրից,-
    Ես մի կողմ էի դնում
    գրիչն ու թուղթը,
    Գիտենալով, որ Նա
    ինձ կհուշի նորից:

    Հիմա էլ շարունակվում են
    զրույցները այդ,
    Հիմա, երբ գրում եմ
    ես այս տողերը:
    Զրույցներից շատերը
    դուք շուտով կիմանաք, -
    Շուտով կփոխվեն
    նաև ձեր կյանքերը:

    Ես չէի հավատում
    այս երկխոսությանը:
    Կարծում էի, թե ցնորք է
    մի զարմանահրաշ:
    Հետո որոշեցի,
    որ այս պատմությունը
    Արժեք կունենա
    միայն ինձ համար:

    Բայց հետո պարզվեց,
    որ կարծիքս սխալ է, -
    Չեն կարող մտքերն այս
    լինել մեկի համար:
    Ամեն ոք, ով կգա
    դեպի այս նյութը,
    Խոսքեր կգտնի
    հենց իրեն հարմար:

    Ես ցանկանում եմ,
    որ դուք էլ ինձ հետ
    Շուտով սկսեք
    երկխոսությունն այս:
    Եվ սա ոչ միայն
    իմ ցանկությունն է, -
    Նույն բանն է խնդրում
    ձեզ ինքը` Աստված:
    Վերջին խմբագրող՝ ivy: 23.06.2016, 16:14:

  2. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arjo (02.01.2021), Cindrella Man (27.12.2011), E-la Via (21.08.2011), Lem (11.07.2011), Lion (19.08.2011), Malxas (21.08.2011), unknown (27.01.2012), Արէա (18.09.2011)

  3. #2
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    1.

    - 1 -

    Դե, ուրեմն, եկեք սկսենք
    երկխոսությունը հարցով.
    "Ինչպե՞ս է խոսում Աստված,
    և ու՞մ հետ է Նա խոսում":

    Ես Խոսում եմ բոլորի հետ:
    Միշտ ձեզ հետ եմ Ես խոսում:
    Հարցը Իմ խոսելը չէ,
    Այլ, թե ով է Ինձ լսում:

    Հետաքրքիր է անշուշտ,
    բայց,- կարելի՞ է, խոսենք
    Քիչ ավելի համառոտ,
    թե ի՞նչ Ես ուզում ասել:

    Եկ "խոսել" բառը փոխենք, -
    թե դեմ չես, - "շփվել" բառով:
    Դա ավելի ճիշտ բառ է,
    ավելի մեծ իմաստով:

    Երբ փորձում ենք մենք խոսել -
    Ես` քեզ հետ, և դու էլ` Ինձ, -
    Դեմ ենք առնում խոսքերի
    սահմանափակ պատնեշին:
    Այդ պատճառով շփվում եմ
    Ես ոչ այնքան բառերով,
    Այլ մտքերս հայտնում եմ
    զգացմունքների ձևով:

    Զգացմունքները`
    հոգու լեզուն է:
    Թե կասկած ունես
    ինչ-որ մի հարցում,
    Իսկ ճիշտ պարասխան
    սիրտդ ուզում է, -
    ՈՒշադիր եղիր,
    թե ինչ ես զգում:

    Հաճախ դժվար է հայտնաբերելը
    զգացմունքներն այդ:
    Ավելի բարդ է լինում երբեմն
    ընդունել դրանք:
    Եվ այնուհանդերձ, քո ամենախոր
    զգացմունքների մեջ է ամփոփված
    Կյանքիդ բարձրագույն
    ճշմարտությունը:

    Ամբողջ գաղտնիքն է,
    թե ինչպես հասնել
    այդ զգացմունքներին:
    Ես քեզ ցույց կտամ,
    թե ինչպես, եթե
    դու ցանկանում ես:

    Ես ցանկանում եմ:
    Բայց ամենից շատ ես ցանկանում եմ
    Ստանալ հարցիս
    լրիվ պատասխան.
    ՈՒ՞մ ես Դու ընտրում,
    Երբ որ խոսում ես:
    Ինչպե՞ս ես խոսում
    Դու մեզ հետ, Աստված:

    Ես հաճախ շփվում եմ
    մտքերի միջոցով:
    Մտքերն ու զգացմունքները
    նույն բանը չեն:
    Եվ սակայն երբեմն
    կարող են նրանք
    Ինչ-որ տեղ հանդես գալ
    Միաժամանակ:

    Մտքերի միջոցով
    շփվելու ժամանակ
    Ես հաճախ օգտագործում եմ
    նկարներ, պատկերներ էլ:

    Եվ դա է պատճառը,
    որ հաճախ մտքերը
    Ավելի տպավորիչ են,
    քան թե բառերը:

    Բայց կա ավերի
    հզոր միջոց էլ,
    Որ օգտագործում եմ
    Ես նրանց հետ մեկտեղ:
    Հզոր միջոցն այդ
    ինչ խոսք, որ փորձն է:
    Փորձ, միտք, զգացմունք.
    բոլորը մեկ տեղ:

    Եվ վերջապես, երբ
    էլ չեն աշխատում
    Ոչ փորձ, և ոչ միտք,
    ոչ էլ զգացում, -
    Այնժամ, երբ մի բան
    Ես քեզ ասում եմ`
    ՈՒզած, թե չուզած,
    խոսքն եմ գործածում:

    Խոսքը` դա շփման
    հաջող միջոց չէ:
    Բառերն էլ հաճախ
    սխալ են ընկալվում:
    Նրանք ավելի քիչ
    ապահով են,
    ՈՒ նաև հեշտ են
    ոչ ճիշտ մեկնվում:

    Ինչու է այդպե՞ս:
    Դե, ըստ էության
    Խոսքերը՝ դրանք
    միայն ձայներ են,
    Աղմուկներ, որոնք
    արտահայտում են
    Մտքերը, փորձն ու
    զգացմունքները:

    Բառերը՝ դրանք
    սիմվոլներ են լոկ.
    Նշաններ, որոնք
    ճշմարտություն չեն:
    Բառերը միայն
    պիտակներ են, որ
    Սարքովի են միշտ,
    իրական բան չեն:

    Բառերը կարող են
    օգնել հասկանալ:
    Փորձը՝թույլ կտա
    քեզ գիտենալ դա:
    Բայց կան շատ բաներ,
    որ միայն փորձով
    Երբեք ճանաչել
    չես կարողանա:

    Եվ այդ պատճառով
    Ես քեզ տվել եմ
    Ճանաչման երկու
    ուրիշ միջոցներ:
    Ես նրանց մասին
    արդեն ասել եմ:
    Դրանք են. մտքեր
    և զգացմունքներ:

    Բայց ամենամեծ
    հեգնանքը կյանքի
    Հենց նրանում է,
    որ տես, որ մարդիկ
    Շատ ավելի մեծ
    կարևորություն
    Տվեցին Աստծո
    խոսքին, քիչ` փորձին:

    Փորձը ձեզ համար
    քիչ կարևոր է,
    Խոսքը` ավելի:
    Այդ պատճառով էլ
    Գերադասում եք
    երեկվա խոսքը
    Այն փորձից, որ ձեզ
    այսօր է տրվել:

    Այսպիսով,
    փորձն ու զգացմունքները
    Արտահայտում են,
    ինչ որ դու գիտես:
    Բառերը ասված
    կարող են միայն
    Աղավաղել այն,
    ինչ որ դու գիտես:

    Հիմա դու գիտես
    այն միջոցները,
    Որոնց օգնությամբ Ես
    շփվում եմ քեզ հետ:
    Եվ սակայն բոլոր
    այդ միջոցները
    Չեն կարող լինել
    Կոնկրետ մեթոդներ:

    Ոչ բոլոր մտքերն են,
    որ Ինձանից են:
    Ոչ բոլոր բառերն են,
    որ Ինձանից են:
    Ոչ ամբողջ փորձն է,
    որ Ինձանից է:
    Ողջ զգացմունքներն էլ
    Ինձանից չեն, ոչ:

    ՈՒրիշները շատ են խոսել
    Իմ անվան տակ:
    Շատ մտքեր ու զգացմունքներ
    կյանք են առել Իմ անվան տակ:
    Եվ այդ ամենի արդյունքից
    շատ փորձեր են ծնունդ առել,
    Եվ դրանցից շատերի հետ
    Ես կապ չունեմ:

    Ամբողջ խնդիրը
    տարբերակելն է:
    Դա է հիմնական
    դժվարությունը.
    Թե որն են իրոք
    Իմ պատգամները, -
    Որոնք են եկել
    օտար աղբյուրից:

    Այո, դժվար է
    տարբերակելը:
    Այնքան ժամանակ,
    քանի չգիտես
    Կարևորագույն
    օրենքը, գրված
    Քեզ համար, որդիս:
    Դու հիշիր հիմա.

    Իմն են հանդիսանում
    քո ամենաՎեհ Մտքերը:
    Իմն են հանդիսանում
    քո ամենաՊարզ Խոսքերը:
    Իմն են հանդիսանում
    քո ամենաՄեծ Զգացմունքները:
    Ինչ որ դրանից քիչ է -
    ուրիշ սկզբնաղբյուրից է:

    Կարծում եմ, հեշտացավ հիմա
    տարբերելու քո գործը:
    Այժմ քեզ մնում է
    միայն առանձնացնել
    Եվ ընդունել քո մեջ
    քո ամենա Վեհը,
    Քո ամենա Մաքուրն ու
    քո ամենա Մեծը:

    Բայց այլ խրատներ էլ
    Ես հիմա կտամ քեզ.
    Ամենա Վեհ Միտքը միշտ
    ուրախություն է բովանդակում:
    Ամենա Պարզ Խոսքերը միշտ
    ճշմարտություն են պարունակում:
    Ամենա Մեծ Զգացմունքն էլ
    դուք անվանում եք սեր:

    ՈՒրախություն,
    Ճշմարտություն և Սեր
    :
    Երեքն էլ փոխարինելի են
    մեկը մյուսով:
    Մեկը միշտ տանում է
    դեպի մյուսները,
    Եվ պարտադիր չէ,
    թե որ մի կարգով:

    Եթե օգտվես
    իմ այս խորհուրդներից, -
    Դու կկարողանաս
    հեշտ ընդորոշել,
    Թե որ պատգամներն են
    գալիս Ինձանից,
    Եվ որոնք են քեզ
    ուրիշները տվել:

    ...Բայց նկատու՞մ եք արդյոք
    դուք Իմ պատգամները...
    Նրանցից շատերը
    չնկատված են մնում:

    Ոմանք` որովհետև
    չափից լավն են թվում
    ճիշտ լինելու համար:
    Ոմանք` որովհետև
    չափից բարդ են թվում,
    նրանց հետևելու համար:

    Շատերը` որովհետև
    սխալ են բացատրվում:
    Շատերն էլ` որովհետև
    չեն ընդունվում:

    Իմ ամենահզոր
    պատգամաբերը
    Փորձն է: Եվ սակայն
    դու նույնիսկ նրան
    Հաջողեցնում ես
    միշտ արհամարհել:
    Արհամարհում ես
    հատկապես նրան:

    Քո աշխարհն, իրոք,
    չէր լինի այնպիսին,
    ինչպիսին հիմա է, -
    Եթե դու ուղղակի
    լսեիր փորձին:
    Իմաստը սա է:

    Երբ դու չես լսում
    քո փորձին, նորից
    վերապրելու ես
    Այդ փորձը կրկին:
    Նորից ու նորից:
    Կրկին ու կրկին:

    Քանզի չի կարող Իմ Ծրագիրը
    հանկարծ խափանվել:
    Քանզի չի կարող Իմ Ցանկությունը
    մնալ անկատար:
    Դու, վերջիվերջո, ինչ էլ որ անես,
    Ընդունելու ես պատգամը տրված,
    ՈՒշ լինի, թե շուտ:
    ՈՒզած, թե չուզած:

    Ես` լավ իմացիր,
    քեզ չեմ ստիպի:
    Ես քեզ երբեք
    չեմ հարկադրի:
    Ես տվել եմ քեզ
    կամքի ազատություն,
    Իրավունք, վարվել այնպես,
    ինչպես ինքդ ես ուզում:

    Եվ երբեք, լսու՞մ ես,
    հավիտյանս հավիտենից
    Ես այդ իրավունքը
    ետ չեմ վերցնի:
    Որոշիր ինքդ,
    ինչ ես անելու.
    Քո ճանապարհն է,
    դու ես անցնելու:

    Հավերժության մեջ,
    որտեղ էլ լինես՝
    Կգտնեմ ես քեզ
    ու քեզ կուղարկեմ
    Իմ Պատգամները
    այնքան ժամանակ,
    Մինչև սովորես
    նրանց տիրանալ:

    ՈՒ Տիեզերքի որ անկյունում էլ
    որ դու թաքնվես,
    Ես քեզ կգտնեմ ու Պատգամներս
    միշտ քեզ կուղարկեմ
    Այնքան ժամանակ,
    մինչև որ նրանք
    Բուն դնեն քո մեջ
    ու քոնը դառնան:

    Իմ Պատգամները
    կգան դեպի քեզ
    Անթիվ ձևերով,
    բյուր դարերի մեջ:
    Չես կարողանա
    նրանց անտեսել,
    Թե իրոք ջանաս,
    թե իրոք լսես:

    Մեկ անգամ իրոք
    լսելուց հետո
    Դու էլ չես կարող
    Չը-լսել նրանց:
    Այդպես կսկսվի
    մեր լուրջ զրույցը:
    ... Եթե
    ցանկանաս:

    Չէ՞ որ անցյալում
    միայն դու էիր,
    Որ դիմում էիր Ինձ,
    և աղոթում` Ինձ,
    Խնդրում Ինձանից
    և Ինձ` աղաչում:
    Այժմ կարող եմ
    քեզ պատասխանել
    Ես ամեն հարցում:

  4. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arjo (02.01.2021), E-la Via (21.08.2011), Lem (11.07.2011), Malxas (21.08.2011), unknown (27.01.2012), Արէա (18.09.2011), Կարնո Սոսե (30.10.2011)

  5. #3
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    2.

    - 2 -


    ՈՒ՞մ հետ է շփվում Աստված:
    Յուրահատու՞կ են արդյոք
    Այդ մարդիկ ընտրյալ
    մի ինչ-որ բանով:
    Քեզ համար, իմ Տեր,
    Կա՞ն արդյոք ինչ-որ
    Արտառոց դեպքեր
    այդ շփման համար:

    Հավատա Ինձ, որդիս.
    Չկա ոչ մի մարդ,
    Որ առավել է,
    քան մյուսները:
    Լսիր, սիրելիս.
    Չկա ակնթարթ,
    Որ ավելի թանկ է,
    քան մյուսները:

    Շատերը գերադասում են
    մտածել, թե Աստված
    Շփվելու համար ընտրում է
    առանձնահատուկ ձև
    Եվ առանձնահատուկ
    ինչ-որ մարդկանց:
    Եվ ձեր կարծիքն այդ
    շատ-շատ ամուր է:

    Դա ազատում է ձեզ
    մեծ պարտականությունից.
    Պատգամներս լսելու
    անհրաժեշտությունից:
    Այդ դեպքում դուք կարող եք
    ոչ միայն չլսել,
    Այլ նաև Պատգամներս
    հեշտորեն չընդունել:

    Չէ՞ որ "ընտրյալներն"
    արդեն "լսել" են:
    Չէ՞ որ "ընտրյալներն"
    արդեն "ընդունել" են:

    Եվ այդպես, որպես հավատ
    դուք հեշտությամբ կարող եք
    Ընդունել ոչ թե Իմ ,
    այլ ուրիշների խոսքերը:


    Դու էլ Ինձ լսելու
    անհրաժեշտություն չունես,
    Եթե որոշել ես,
    որ արդեն ուրիշները
    Ինձանից լսել են
    ամենն, ինչ Ես ասել եմ, -
    ՈՒ հիմա դու պետք է
    նրանց լսես:

    Լսելով այն, ինչ ուրիշները
    կարծում են, թե լսել են, -
    Քեզ համար ավելորդ բան է
    դառնում մտածելը:


    Իսկ եթե մեկ անգամ
    դու խոստովանես,
    Որ ինչ-որ մի բան
    Ինձանից ես լսել, -
    Համարիր, որ արդեն
    այդ Պատգամիս համար
    Եվ այն բացատրելու համար
    դու պատասխանատու ես դարձել:

    Քեզ ավելի հեշտ է
    և նաև անվտանգ
    Ընդունել բացատրությունները,
    որոնք ուրիշներինն են:
    Այն ուրիշներինը,
    ովքեր ապրել են
    Արդեն ավելի քան
    քսան դար առաջ:

    Բայց լսիր, միգուցե
    փորձես հասկանալ
    Այն Պատգամը, որ կարող է
    ստանում ես հենց հիմա՞:
    Ես քեզ հրավիրում եմ
    մասնակցել, սիրելիս,
    Աստծո հետ շփման
    այդ լրիվ նոր ձևին:

    Ճիշտն ասած, այդ դու ես
    Ինձ հրավիրել:
    ՈՒ հենց հիմա Ես եկել եմ,
    որ քեզ պատասխանեմ:
    Վերջին խմբագրող՝ Sambitbaba: 04.07.2011, 10:26:

  6. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arjo (10.01.2021), E-la Via (21.08.2011), Lem (11.07.2011), unknown (27.01.2012), Արէա (18.09.2011)

  7. #4
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    3.

    - 3 -


    Ինչու՞ է թվում, թե որոշ մարդիկ, -
    Քրիստոսն, օրինակ, -
    Քո Պատգամներին ավելի են մոտիկ,
    քան մյուսները:

    Որովհետև այդ մարդիկ
    իրոք ցանկանում են լսել,
    Եվ պատրաստ են շփմանն այդ
    նույնիսկ այն ժամանակ
    Երբ շփումը թվում է
    նույնիսկ վախեցնող էլ,
    Կամ էլ խելագար,
    և կամ լրիվ սխալ:

    Մենք պետք է լսենք Քեզ
    նույնիսկ այն ժամանակ,
    Երբ Քո ասածը
    թվում է սխա՞լ:

    Հատկապես այն ժամանակ,
    երբ թվում է սխալ:
    Եթե դու մտածում ես,
    որ ճիշտ ես ամեն հարցում,
    ՈՒրեմն էլ Աստծո հետ
    Ինչու՞ ես զրուցում:
    Գնա վստահ առաջ, ուրեմն,
    և գործիր ըստ նրա, ինչ գիտես:

    Եվ գիտեցիր, որ ամենասկզբից էլ
    դուք հենց այդպես եք վարվում.
    Տես, թե ինչ վիճակի մեջ է
    այսօր աշխարհը գտնվում:
    Պարզ է, որ ինչ-որ բան
    դուք բաց եք թողել:
    Ակնհայտ է. կա մի բան,
    որ դուք չեք հասկանում:

    Դու չես ճանաչի Աստծոն
    այնքան ժամանակ,
    Քանի չես դադարել ասել քեզ,
    թե արդեն ճանաչել ես Նրան:
    Դու չես կարող լսել Նրան
    այնքան ժամանակ,
    Քանի չես դադարել մտածել,
    թե արդեն լսել ես Աստծոն:

    Այնքան ժամանակ Ես
    չեմ կարող հայտնել քեզ
    Իմ ճշմարտությունը,
    Քանի դեռ դու չես
    դադարի պնդելը,
    թե արդեն գիտես այն:

    Բայց իմ ճշմարտությունն Աստծո մասին
    Մի՞թե Քեզանից չի գալիս, Աստված:

    Ո՞վ ասաց դա:

    ՈՒրիշները:

    Ովքե՞ր են այդ ուրիշները:

    Ղեկավարները: Մինիստրները:
    Սրբերը: Հոգևորականները:
    Գրքերը: Դե, Աստված իմ,
    Աստվածաշունչը վերջապես:

    Դրանք, այդ բոլորը,
    ոչ մի դեպքում
    Հեղինակավոր սկզբնաղբյուրներ
    չեն հանդիսանում:

    Չե՞ն հանդիսանում:

    Ոչ:

    ՈՒրեմն ի՞նչն է հանդիսանում...

    Լսիր քո Զգացմունքները:
    քո ամենա Վեհ Մտքերը:
    Լսող եղիր նաև
    քո Փորձին:
    Եվ կգա ժամանակ,
    երբ դրանցից ինչ-որ բան
    Կսկսի տարբերվել
    նրանից, ինչ-որ քեզ

    Ասել են ՈՒսուցիչները կամ
    ինչ դու իմացել ես գրքերից: - Այնժամ
    Մոռացիր խոսքերը:
    Բառերը` հիշիր -
    Ճշմարտության
    ամենաանապահով հաղորդիչներն են:
    Լսիր քո Զգացմունքները,
    քո Փորձը, քո Մտքերը:

  8. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arjo (10.01.2021), E-la Via (21.08.2011), Lem (11.07.2011), unknown (27.01.2012), Արէա (18.09.2011)

  9. #5
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    [COLOR="navy"]4.

    - 4 -

    Ես այնքա՜ն շատ բան եմ
    ցանկանում Քեզ ասել,
    Շա՜տ բանի մասին եմ
    ուզում հարցնել...
    Բայց ես չգիտեմ,
    թե ինչից սկսել:
    Այո, չգիտեմ,
    թե ինչից սկսել:

    Ահա՛։ Դե ասա, թե ինչու՞
    Չես բացահայտում Քեզ:
    Ասա, օրինակ, թե ինչու՞
    Դու չես հայտնվում մեզ:
    Եթե կա՛ իրոք Աստված,
    և Դու` իրոք Նա՛ ես, -
    Ինչու՞ չես ակնհայտում Քեզ այնպես,
    որ մենք հասկանա՛նք, բոլո՛րըս:

    Ես արել եմ դա շատ անգամ:
    Ես անում եմ դա նորից:
    Նորից ու կրկին, կրկին ու նորից:
    Ես անում եմ դա հենց հիմա:

    Ո՛չ: Ես ցանկանում եմ ասել.
    այնպես հայտնվել, որ ոչ ոք
    Չկարողանա դա հերքել:
    Հերքել չկարողանա ոչ ո՛ք:

    Ինչպե՞ս, օրինակ:

    Օրինա՞կ...
    Հայտնվիր հենց հիմա՛,
    իմ աչքերի առջև:

    Ես այդպես էլ անում եմ,
    անում եմ հենց հիմա:

    Որտե՞ղ ես:

    Ամենուր,
    ուր էլ դու նայես:


    Ո՜չ: Ես ցանկանում եմ ասել,
    այնպես հայտնվել, որ ոչ ոք
    Չկարողանա՛ դա հերքել,
    լսու՜մ ես, չկարողանա ոչ ո՜ք:

    Իսկ ինչի՞ նման կլիներ դա:
    Ասա՛, ի՞նչ տեսքով, դու գիտե՞ս:
    Ի՞նչ ձևի մեջ կուզենաիր
    Իմ հայտնությունը տեսնել:

    Ա՛յն ձևի մեջ, որի մեջ
    որ Դու կա՛ս, իրականու՛մ ես:
    Ա՛յն տեսքով, որին որ
    Դու իրականում տիրու՜մ ես:

    Դա անհնար է:
    Բանն այն է,
    Որ չունեմ Ես մի ձև,
    կամ մի կերպարանք,
    Որը որ դուք ընդունեք
    և իրոք հասկանաք:

    Ես կարող եմ, իհարկե,
    այդ ձևն ընդունել,
    Բայց դուք կսկսեք դա
    սխալ մեկնաբանել:

    Այդ դեպքում դուք կգաք
    միայն մի եզրակացության.
    Որ հենց դա՛ է Աստված,
    հենց ա՛յդ ձևն է միայն:
    Եվ ինչ խոսք, որ սխալ
    կլիներ այդ կարծիքը.
    Ճիշտը այն է, որ ձևն այդ
    բազում ձևերից լոկ մե՛կն է:

    Մարդիկ մտածում են,
    որ Ես` ա՛յն եմ,
    Ինչ իրենք տեսնու՛մ են,
    ինչ ընկալու՛մ են:
    Բայց Ես` Մեծագու՜յն
    Անտեսանելին Եմ,
    Այլ ո՛չ այն, ինչ ա՛յդ պահին
    Ես լինել ընտրու՛մ եմ:

    Որոշ իմաստով
    Ես հանդիսանում եմ այն,
    ինչ չեմ հանդիսանում:
    Ես սերում եմ անհայտությունից,
    և այնտեղ եմ միշտ
    վերադառնում:

    Սակայն, երբ Ես ընդունում եմ
    այս կամ այն կոնկրետ ձևը,
    Որի մեջ որ կարող են
    մարդիկ Ինձ հասկանալ`
    Մարդիկ ընդունում են Ինձ
    միայն ա՛յդ ձևի մեջ,
    Հավիտյանս հավիտենից
    և հավիտենից հավիտյան:

    Եվ հենց որ Ես գամ
    մյուս անգամ ուրիշ ձևի մեջ,
    Հենց գամ և ուրիշ ձևի մեջ
    հայտնվեմ ուրիշ մարդկանց,
    Առաջինները կասեն,
    Որ այդ Ե՛ս չէի, որ եկել եմ,
    Ես նման չէի Նրա՛ն,
    Ով եկել էր ա՛յն անգամ:

    Պատճառն այն է, որ Ես
    չունեի այն տեսքը,
    Ինչ որ ունեի Ես
    առաջին անգամ:
    Նաև, որովհետև
    չէի կրկնում խոսքերը,
    Որոնք որ ասել էի
    առաջին անգամ:

    Եվ այդ պատճառով էլ
    նշանակություն չունի,
    Թե ինչ ձևի և ոճի մեջ եմ
    Ես բացահայտում Ինձ.
    Ինչպիսի ոճ էլ ընտրեմ,
    ինչ ձև էլ ընդունեմ Ես, -
    Միևնույն է, քանզի
    անվիճելի չի ոչինչ:

    Բայց եթե Դու իրոք անեիր ինչ-որ բան,
    որ վկայականը կլիներ Քո ճշմարտության
    Այն մասին, թե Ով Ես Դու,
    անկասկած, առանց հարց...

    Միևնույն է, ինչ-որ մեկը կասեր,
    որ դա սատանայի գործն է,
    Կամ էլ ինչ-որ մեկի ցնորքն է,
    կամ էլի ինչ-որ բան, բայց ոչ Աստված:

    Եթե նույնիսկ Ես
    Ինձ արտահայտեի
    Որպես Ամենակարող Աստծո,
    և ապացուցելու համար
    Ես սկսեի
    Տեղաշարժ անել սարերը, -

    Միևնույն է,
    ինչ-որ մեկը կասեր.
    "Ո՛չ, դա այդպե՛ս չէ, դա Աստված չէ՛":
    Միևնույն է,
    ինչ-որ մեկը կասեր,
    որ դրանք սատանաի խաղերն են:

    Եվ դա հենց այն է,
    ինչ պետք է լինի:
    Քանի որ Աստված
    Իրեն բացահայտում է
    Ոչ թե արտաքին
    ինչ-որ մի ձևով,
    Այլ միայն ներքին
    փորձի միջոցով:

    Եթե խնդրում են
    Ինձ բացահայտվել`
    Դա երբեք չի կարող
    կատարելի լինել:
    Չէ՞ որ այդ խնդրանքն ինքստինքյան
    հաստատում է այն,
    Որ հենց այդ պահին
    այդ խնդրվածն իրոք բացակայում է:

    Թե Աստված իրոք բացակայում է,
    ուրեմն, էլ ինչպե՞ս Նա կհայտնվի:
    Դու Ինձ հասկացա՞ր:

    Ոչ, չասկացա:

    Ինչ արած, ուրեմն այլ կերպ կփորձեմ:

    Եթե խնդրում ես,
    որ Աստված լինի,
    Նշանակում է,
    որ Աստված չկա՞ր:
    Քանզի, եթե կար,
    էլ ի՞նչ ես խնդրում,
    Ավելորդ բան չի՞
    միթե խնդրելըդ:

    Հիմա հասկացա՞ր:

    Հիմա հասկացա:

    Այս տեսակետըդ
    նոր միտք է ծնում:
    Քանզի քո միտքը,
    ինչին էլ դիպչի`
    Այդ բանից ինչ-որ
    նոր բան է ստեղծում:
    Արդյունավետ են
    նաև խոսքերդ:

    Եվ քո մտքերն ու խոսքերը մեկտեղ,
    միասին վերցրած,
    Կարող են դարձնել իրականություն,
    ինչ որ ցանկանաս:

    Այդ թվում նաև
    Աստծո գոյություն-չը-գոյությունը
    :

  10. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arjo (10.01.2021), E-la Via (21.08.2011), Lem (11.07.2011), unknown (27.01.2012), Արէա (18.09.2011)

  11. #6
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    5.

    - 5 -

    Այսինքն, ես չեմ կարող
    խնդրել այն, ինչ ցանկանու՞մ եմ:
    Մի բանի մասին աղոթելով,
    ես այդ բանն ինձանից վանու՞մ եմ...

    Դա հարց է, որ տալիս եք դուք
    Ինձ դարեր շարունակ:
    Դուք կամ չեք լսում նրա պատասխանը,
    կամ չեք ցանկանում դրան հավատալ:
    Ես կանեմ դա նորից,
    ինչպես միշտ եմ արել.
    Ձեզ հասանելի ձևով
    հարցին պատասխանել:

    Դու չես կարող ունենալ այն,
    ինչի մասին խնդրում ես:
    Նաև չես կարող ունենալ այն,
    ինչ ցանկանում ես:
    Երբ խնդրում ես` հաստատում ես,
    որ խնդրածդ բացակայում է:
    Երբ ցանկանում ես` վերարտադրում ես
    քո փորձը բացակայության:

    Այդպիսով, ճիշտ աղոթք է
    հանդիսանում քո այն աղոթքը,
    Որ աղոթք - խնդրանք չէ,
    այլ երախտագիտություն - աղոթք է:

    Երբ դու նախապես
    երախտապարտ ես
    Աստծոն այն փորձի համար,
    որն ընտրել ես ապրել, -
    Դու երախտապարտ ես
    Նրան այն բանի համար,
    Քո այն փորձի համար,
    որը որ կա արդեն:

    Դա նշանակում է,
    որ մինչև քո խնդրելը
    Ես քո խնդրանքին
    պատասխանել էի արդեն:
    ՈՒրեմն, սիրելիս,
    խնդրելդ իզուր է,
    Դու կարող ես վստահ
    երախտագիտություն հայտնել:

    Իսկ ի՞նչ, եթե ես
    նախապես
    Երախտապարտ եմ Քեզ
    ինչ-որ բանի համար,
    Բայց այդ բանը
    երբեք չի կատարվում:
    Ի՞նչ օգուտ է
    իմ այդ փորձը ինձ բերում:

    Չէ՞ որ դա կարող է
    ինձ համար
    Դառը հիասթափության
    աղբյուր հանդիսանալ:

    Երախտագիտությունը
    չի կարելի օգտագործել
    Որպես մի միջոց
    և կամ էլ գործիք,
    Որով կարելի է
    Աստծոն չարաշահել,
    Որով կարելի է
    խաբել Տիեզերքը:

    Դու չես կարող երբեք
    ինքդ քեզ խաբել, քանզի
    Քո գիտակցությունը գիտի
    քո մտքերի ճշմարտությունը:

    Եթե դու ասում ես.
    "Շնորհակալ եմ ես Քեզ,
    Աստված, այս և այս
    բաների համար",
    Բայց լավ գիտակցում ես,
    որ պահին այդ ներկա
    Քո իրականության մեջ
    այդ բաները չկան, -

    Կարիք չկա սպասել,
    թե Աստված չգիտի քո մտքերը,
    Հարկ չկա մտածել,
    թե կիրականացվեն պատրանքներդ:

    Աստված գիտի այն,
    ինչ հայտնի է քեզ
    Եվ այն,
    ինչ գիտես դու`
    Բացահայտվում է
    քո իրականության մեջ:

    Բայց ինչպե՞ս ես կարող եմ
    երախտապարտ լինել
    Մի բանի համար,
    ինչը, ես գիտե՛մ այդ,
    Եվ գիտեմ հաստա՛տ,
    չկա՛: Չի էլ եղե՛լ:

    Հավատը: Հիշու՞մ ես,
    թե ինչ է ասվում
    Ձեր ամենակարևոր գրքում.
    "Եթե ամենը, ինչ դու ունես,
    Դա հավատն է`
    ցորենի հատիկի մեծության,
    ՈՒրեմն դու կարող ես
    սարեր անել տեղահան”:


    Դու կիմանաս,
    որ դա այդպես է,
    Որովհետև Ես ասացի,
    որ դա այդպես է:
    Որովհետև արդեն
    Ես քեզ ասել եմ.
    Նույնիսկ նախքան քո հարցնելը,
    Ես արդեն կպատասխանեմ:

    Ես ասացի և ասում եմ քեզ
    ամեն հասանելի միջոցով,
    Ամեն ՈՒսուցչի միջոցով,
    ում անունը որ դու կհիշես.
    Ինչ էլ որ դու ընտրես,
    ինչ էլ որ դա լինի,
    Եթե դու ընտրում ես
    դա հանուն Իմ անվան`

    Կը-լի-նի:

  12. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (21.08.2011), Lem (11.07.2011), unknown (27.01.2012), Արէա (18.09.2011)

  13. #7
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,711
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իմն են հանդիսանում
    քո ամենա Վեհ Մտքերը
    Իմն են հանդիսանում
    քո ամենա Պարզ Խոսքերը
    Իմն են հանդիսանում
    քո ամենա Մեծ Զգացմունքները
    Ինչ որ դրանից քիչ է -
    ուրիշ սկզբնաղբյուրից է:

    Լավն ա, շարունակում եմ մեծ հետաքրքրությամբ կարդալ:


    Թե՞ դու համարում ես, որ Ես`
    քեզանից վատ ծնող եմ...

    Վերջին խմբագրող՝ Արէա: 18.09.2011, 10:10:

  14. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (09.10.2011), Lem (02.12.2011), Sambitbaba (18.09.2011)

  15. #8
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    32.

    Բայց այն հավատով են
    ինձ դաստիարակել,
    Որ բարին ու չարը
    գոյություն ունեն:
    Որ որոշ բաներ
    վատ են, սխալ են,
    Աստծո աչքերին
    ընդունելի չեն…

    Աստծո աչքերին
    “ընդունելի” է ամեն ինչ:
    Ինձ համար, սիրելիս,
    չընդունելի չկա ոչինչ:

    Մերժել ինչ-որ բան՝
    նշանակում է հերքել,
    Թե այն
    գոյություն ունի:
    Ասել, թե ինչ-որ բան վատ է,
    նշանակում է ասել,
    Որ այն
    Իմ մասը չի:

    Դու կառչիր
    քո համոզմունքներից
    Մնա հավատարիմ
    քո արժեքներին,
    Չէ՞ որ քո պապերի,
    ծնողների, ընկերների,
    Քո հասարակության
    արժեքներն են դրանք:

    Նրանք կազմավորողներն են
    քո կյանքի կառուցվածքի,
    Եվ կորցնել նրանց, կնշանակեր
    ազատվել քո կենսափորձից:

    Սակայն դու զգուշորեն
    ուսումնասիրիր դրանք:
    Վերանայիր հերթով
    քո բոլոր արժեքները:
    Մի քանդիր ամբողջ
    տունը հենց հիմքից,
    Այլ փոխիր միայն
    ճաք տված աղյուսները:

    Գաղափարներ են միայն
    ճշմարիտի և սխալի մասին
    Քո գաղափարները:
    Դրանք այն մտքերն են,
    որ ձևավորում և ստեղծում են
    Քո Ով և Ինչ Լինելը:

    Եվ մի իմաստ կա միայն՝
    փոխելու դրանք,
    Միայն մեկ պատճառ՝
    նման փոփոխության.
    Եթե դու փորձով
    հասկացել ես այն,
    Որ քեզ չի բավարարում,
    թե Ով Ես Դու Հիմա:

    Միայն դու կարող ես գիտենալ,
    երջանի՞կ ես դու արդյոք:
    Միայն դու կարող ես ասել,
    որ գոհ ես քո կյանքից:
    Դու ես կյանքդ ստեղծել
    և եթե գոհ ես քո կյանքով,
    Պահպանիր քո արժեքները,
    կառչիր պինդ նրանցից:

    Պաշտպանիր քո արժեքները,
    բայց պաշտպանիր այնպես,
    Որպեսզի ուրիշներին
    ոչ մի վնաս չպատճառես
    :
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  16. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (20.09.2011), Lem (02.12.2011), Malxas (27.09.2011), unknown (31.01.2012)

  17. #9
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    33.

    Տես, հիմա Դու ասում ես.
    “Կառչիր քո արժեքներից”,
    Եվ միաժամանակ պնդում ես,
    որ խաբուսիկ են նրանք:
    Ո՞րն է, ուրեմն, ճիշտը,
    նորից ես շփոթվում եմ:
    Օգնիր ինձ պարզաբանել սա,
    օգնիր ինձ հասկանալ:

    Ես չեմ ասել, որ խաբուսիկ են
    ձեր արժեքները:
    Եվ սակայն, հավատա, որ
    ճիշտ էլ չեն նրանք:
    Ձեր արժեքներն ուղղակի
    դատողություններն են:
    Գնահատականներ են
    և որոշումներ են դրանք:

    Մեծամասնությամբ
    դրանք որոշումներ են,
    Որ կայացրել ես ոչ դու,
    այլ մեկ ուրիշը:
    Հնարավոր է, ծնողներդ:
    Կամ՝ քո հավատը:
    Ուսուցիչներդ: Պատմիչները:
    Քաղաքական գործիչները:

    Շատ քչերն այն դատողություններից,
    որ դու ճշմարտություն ես համարել,
    Սեփական փորձիդ վրա են
    եղել հիմնված:
    Իսկ չէ՞ որ դու աշխարհ ես եկել
    հանուն այդ փորձի.
    Ինքդ քեզ ստեղծելու համար
    քեզ հենց այդ փորձն է տրված:

    Ինքդ քեզ ստեղծելու համար
    քեզ այդ փորձն է տրվել,
    Իսկ դու քեզ ուրիշների
    փորձից ես ստեղծել:

    Հենց դա է այն “մեղքը”,
    որը որ դուք գործում եք:
    Փորձն ուրիշների
    դարձնում եք Ավետարան,
    Եվ նրանով ձեր սեփական փորձից
    ծածկվում եք, պատնեշվում եք:
    Ձեզ թվում է, թե արդեն
    դուք գիտեք
    ամեն բան:

    Եթե չանեիք այդ,
    դուք կարող էիք դրանից
    Շատ ու շատ տարբերվող
    մեկ այլ փորձ ձեռք բերել:
    Փորձ, որը կարող էր
    ձեր ուսուցիչներին,
    Պատմությունը, սկզբնաղբյուրները
    ոչ ճիշտ դարձնել:

    Բայց, հիմնականում,
    դուք չեք ցանկանում
    Սխալ համարել ձեր
    ծնողներին, ձեր դպրոցը,
    Ձեր հավատը, ավանդույթները,
    նաև ձեր սուրբ գրքերը:
    Եվ հենց այդ է պատճառը,
    որ հերքում եք սեփական փորձը:

    Քանզի ձեզ կարգադրվել է
    այդպես մտածել
    :

    Եվ ոչինչ չի լուսաբանում
    դա ավելի,
    Քան ձեր վերաբերմունքը
    սեռական հարաբերություններին:

    Բոլորդ էլ գիտեք, որ
    ձեր սեռական փորձը
    Ամենասիրող, ամենաուրախ,
    ամենամիասնացնող մի փորձ է:
    Ամենահզոր, ամենավոգևորիչ,
    ամենավերանորոգող էներգիան,
    Ամենահաստատող, ամենավերականգնող
    փորձը ֆիզիկական:

    Քո սեփական փորձով
    բացահայտելով այս արժեքները,
    Դու ընտրել ես այնուհանդերձ
    ուրիշների գնահատականները:
    Կարծիքներն ու դատողությունները
    այն ուրիշների,
    Ովքեր քո մտածելակերպի վրա
    իրենց շահն ունեին:

    Նրանց բոլոր գնահատականները,
    դատողություններն ու գաղափարները
    Լրիվ հակասում են փորձին
    քո անհատական:
    Բայց քեզ համար անհավանական է,
    որ սխալ լինեն ուսուցիչներդ
    ,
    Եվ ստիպված համոզում ես քեզ,
    որ քո փորձն է սխալ:

    Արդյունքը հանդիսանում է այն,
    որ դու դավաճանում ես
    Քո ճշմարտությանը:
    Ավերում ես էությունդ
    :

    Նույն բանը դու նաև
    փողի հետ ես արել:
    Ամեն անգամ քո կյանքում,
    երբ շատ փող ես ունեցել,
    Երբ ունեցել ես դու այն՝
    քեզ շատ լավ ես զգացել,
    Երբ ծախսել ես դու այն՝
    հրաշալի ես քեզ զգացել:

    Դրանում վատ բան չի եղել,
    “սխալ” ոչինչ չի եղել:
    Բայց ուրիշների խրատները
    դու ներծծել ես խորն այնքան,
    Որ մերժել ես սեփական փորձդ
    հօգուտ կեղծ ճշմարտության:

    Ընդունելով այդ “ճշմարտությունը”
    որպես քո սեփականը,
    Նրա շուրջ դու բազում
    մտքեր ես ձևավորել:
    Դու սարքել ես փողի շուրջ
    քո անհատական իրականությունը,
    Որը վանում է փողը քեզանից,
    քանզի “փողը լավ չէ”:

    Զարմանալի է, բայց տես,
    որ քեզ նույնիսկ հաջողվեց
    Ստեղծել նման հակասություն
    նաև քո Աստծո հանդեպ:

    Քո ստրի բոլոր
    զգացմունքներն ասում են ,
    Որ Աստված՝ լավ է,
    բարի է Աստված,
    Իսկ ուսուցիչներդ
    քեզ սովորեցնում են,
    Որ ահեղ Աստծոց
    պետք է վախենալ:

    Քո սիրտն ասում է,
    որ դու քո Աստծոն
    Կարող ես սիրել
    միշտ առանց վախի, -
    Ուսուցիչներդ
    անվերջ պնդում են,
    Թե Աստծո ցասումից
    դու միշտ սարսափիր:

    Քո ամբողջ կյանքում
    դու պետք է դողաս
    Այդ ահեղ Աստծո
    ներկայությունից,
    Քանզի “արդար” է
    ահարկու Աստված,
    Սարսռա՛ Աստծո
    լուրջ դատաստանից:

    Ձեզ հարկավոր չէ
    նույնիսկ մտածել
    Մի շարք բանական
    հարցերի մասին,
    Որոնց հեշտորեն
    պատասխանելով,
    Ձեզ կազատեիք
    սուտ պատրանքներից:

    Եթե, օրինակ, Աստված
    իրոք ցանկանում էր
    Իր օրենքներին
    շտապ հնազանդմանը,
    Ո՞րն էր պատճառը,
    որ Նա ստեղծեց նաև
    Օրենքները խախտելու
    հնարավորությունը:

    Իհարկե, ձեր ուսուցիչները
    պատրաստ են պատասխանել.
    Որովհետև քեզ “ընտրության
    ազատություն” է տրվել:
    Բայց կարելի՞ է արդյոք
    համարել ազատություն,
    Եթե քո ընտրության համար
    պատժվում ես դու:

    Ինչպե՞ս կարող է լինել
    կամքի ազատություն,
    Երբ ոչ թե քո, այլ մեկի
    կամքն ես կատարում:
    Եվ նրանք, ովքեր ձեզ
    սովորեցնում են դրան,
    Ձեզ սիրող Աստծոն
    երեսպաշտ են դարձնում:

    Քեզ ասում են, որ Աստված՝
    կարեկցանք է, ներում,
    Բայց, երբ “գալիս ես Նրա մոտ”
    ոչ հարկավոր ձևով, -
    Նա չի նկատում արցունքներդ,
    որքան էլ լացես դու,
    Աղաչիր, որքան կուզես,
    Նա աղաչանքդ չի լսում:

    Ի դեպ, նույնիսկ վատ չէր լինի
    ունենալ մեկ “հարկավոր ձև”:
    Դա շատ կհեշտացներ
    ձեր իրականությունն ընկալելը:
    Բանն այն է, որ այդ “ձևերի”
    քանակը ճիշտ նույնքան է,
    Որքան որ բազմաթիվ են
    ձեր ուսուցիչները:

    Այնպես որ, ձեզանից
    մեծամասնությունը
    Իր կյանքի մեծ մասը
    անց է կացնում,
    Փնտրելով, թե ինչպես
    Աստծոն “ճիշտ” ծառայել,
    Կամ երկրպագել
    և կամ ապաշխարել:

    Եվ գիտե՞ս, թե որն է
    սրա հեգնանքը.
    Ինձ հարկավոր չէ
    ձեր ապաշխարանքը:
    Ես չեմ ցանկանում,
    որ դուք Ինձ երկրպագեք,
    Եվ կարիք էլ չունեմ,
    որ Ինձ ծառայեք:

    Ոչնչի կարիք
    չունի Աստվածայինը,
    Քանզի ամենը
    հենց Ինքն է, որ կա:
    Ինքն Իր մեջ
    ամեն ինչ էլ պարունակում է:
    Ոչինչի պակաս
    երբեք չունի Նա:


    Եթե դուք ընտրել եք
    հավատալ մի Աստծո,
    Որն ունի կարիքներ,
    որոնք ձեզանից է հայցում,
    Եվ դա բավական չէ,
    երբ դուք անկարող եք
    Տալ ցանկացածը,
    Նա ձեզ է պատժում, -

    Ուրեմն, դուք ընտրել եք
    հավատալ մի Աստծո,
    Որը նշանակալիորեն
    Ինձանից փոքր է:
    Ուրեմն, դուք իրոք,
    ձեր ընտրած Աստծո,
    Նրա, այլ ոչ թե Իմ
    սիրելի զավակներն եք:

    Ոչ, Իմ զավակներ,
    մեկ անգամ ևս ասել եմ ուզում.
    Ինձ ոչինչ պետք չէ,
    ձեզանից ոչինչ Ես չեմ պահանջում
    :

    Եվ դա չի նշանակում,
    թե չունեմ Ես ցանկություններ:
    Բայց նույն բանը չեն
    ցանկություններն ու կարիքները,
    Չնայած ձեզանից շատերը
    դրանք նույնն են սարքել:

    Ամբողջ արարման
    սկիզբն է ցանկությունը,
    Ամենասկզբնական
    միտքն է ցանկությունը,
    Ամենամեծագույն
    զգացմունքը Տիեզերքի:
    Դա Աստված է, որն ընտրում է,
    թե հետո ի՞նչ ստեղծի:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  18. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (27.09.2011), Lem (02.12.2011), unknown (31.01.2012)

  19. #10
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    34.

    Իսկ ինչպիսի՞ք են
    Աստծո ցանկությունները:

    Առաջին. Ես ցանկանում եմ
    ճանաչել ու զգալ ինձ

    Իմ ամբողջ Փառքի մեջ:
    Ճանաչել, թե Ով Եմ Ես:
    Ինձ համար դա անհնար էր,
    քանի դեռ չէի հորինել
    Տիեզերքի ողջ աշխարհները,
    և ամենակարևորը՝ ձեզ:

    Երկրորդ.. Ես ցանկանում եմ,
    որ դուք ճանաչեք և զգաք,

    Թե Ով Եք Դուք Իրականում,
    թե Ով Իրականում Կաք:
    Արեք դա, օգտագործելով
    ուժը, որը Ես տվել եմ ձեզ.
    Ուժ, որը ստեղծում է ուժ,
    զգալ քեզ այնպես, ինչպես կընտրես:

    Երրորդ. Ես ցանկանում եմ,
    որ պրոցեսն ամբողջ կյանքի,
    Մշտական ուրախության,
    անդադար արարման,
    Անվերջանալիորեն ընդլայնման
    և ամբողջական իրագործման
    Երջանիկ զգացմունք լինի
    ամեն ներկա ակնթարթին
    :

    Ես սահմանել եմ
    կատարյալ մի սիստեմ,
    Որի մեջ ցանկությունները
    կարող են իրականացվել:
    Հենց հիմա էլ իրականացվում են նրանք,
    չիրականացվել նրանք չեն կարող:
    Միակ տարբերությունն է մեր միջև,
    որ Ես՝ գիտեմ դա, իսկ դու՝ ոչ:

    Հենց որ դու հասնես
    բացարձակ իմացության
    (Իսկ այդ ակնթարթը
    կարող է գալ ամեն վայրկյան),
    Դու կզգաս քեզ այնպես,
    ինչպես Ինքս եմ միշտ Ինձ զգում.
    Ուրախ, սիրող, ընդունող,
    մաղթող և շնորհակալ:

    Դրանք՝ Աստծո հինգ դիրքերն են,
    և նախքան մենք կավարտենք
    Մեր այս երկխոսությունը,
    Ես ցույց կտամ քեզ,
    Թե ինչպես քո կյանքում
    այդ դիրքերի օգտագտործումը
    Կարող է և կբերի քեզ
    դեպի Աստվածակերպությունը:

    Այս ամենը՝ շատ կարճ հարցի
    շատ երկար պատասխանն է.

    Այո, կառչիր արժեքներիցդ,
    քանի դեռ զգում ես,
    Որ նրանք քեզ անհրաժեշտ են,
    որ ծառայում են նրանք քեզ:
    Բայց նայիր, արդյո՞ք քո փորձի մեջ
    նրանք ծառայում են այն բանին,
    Որ ստեղծեն քո ամենաբարձր
    գաղափարը քո մասին:

    Վերանայիր քո արժեքները:
    Դուրս հանիր լույս աշխարհ:
    Թող բոլորը դիտարկեն դրանք,
    թող տան գնահատական:
    Եվ եթե կարողանաս ասել
    աշխարհին, թե ով ես դու,
    Ասել առանց տատանման,
    թե ինչին ես հավատում,

    Ուրեմն, ինքնաբավարարված ես,
    չունես այս զրույցի կարիքը,
    Արդեն իրականացված ես,
    մի կողմ դիր դու այս գիրքը:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  20. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (09.10.2011), Lem (02.12.2011), Malxas (06.10.2011), unknown (31.01.2012)

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •