User Tag List

Էջ 6 16-ից ԱռաջինԱռաջին ... 2345678910 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 76 համարից մինչև 90 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 233 հատից

Թեմա: Մատեան երանության

  1. #76
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ՄԱՍ ՉՈՐՐՈՐԴ

    44.


    Ու՜-ուխ: Դու ինձ
    ոգևորում ես:

    Դե, եթե Աստված չկարողանա
    քեզ ոգևորել,
    Ուրիշ էլ ի՞նչ սատանա
    կարող է այդ անել:


    Նորի՞ց սրախոսում ես
    բառախաղերով:

    Ոչ, դա բառախաղ չէ:
    Մեկ անգամ էլ կարդա:
    Բայց, թե բառախաղ էլ լիներ,
    կլիներ լրիվ նորմալ:

    Դու համաձայն չ՞ես:


    Չգիտեմ: Ես սովոր եմ,
    որ Աստված քիչ ավելի լուրջ է:

    Ուրեմն, բախտդ չի բերել:
    Քանզի այնպես է ստացվել,
    Որ քո Աստված հումորի
    հոյակապ զգացում ունի:
    Եվ երբ Ես տեսնում եմ,
    թե դուք ինչ եք արել
    Ձեր սեփական կյանքի հետ, -
    չեմ կարող չծիծաղել:

    Իրոք, որ առանց հումորի
    դրան նայել չի կարելի:

    Ի միջի այլոց, ասեմ քեզ,
    որ կարիք չունես վրդովվելու,
    Քանզի չէ՞ որ Ես գիտեմ,
    որ ինչպես էլ որ ապրես, -
    Վերջիվերջո ամեն ինչ
    շատ լավ է լինելու:


    Դու ի՞նչ ի նկատի ունես:

    Ես ի նկատի ունեմ այն,
    Որ այս խաղում դու երբեք
    պարտվել չես կարողանա:
    Դու չես կարող քո կյանքում
    ինչ-որ բան անել սխալ:
    Քանզի քո ծրագրի մեջ
    սխալ ուղղակի չկա:

    Գոյություն չունի միջոց,
    որը կկարողանա խանգարել
    Ձեզ չընկնել այնտեղ,
    ուր դուք ճանապարհվում եք:
    Եվ եթե քո թիրախն է Աստված՝
    ուրեմն բախտդ բերել է,
    Քանզի Աստված այնքան մեծ է,
    որ դու չես կարող վրիպել
    :


    Բայց ինչո՞ւ մենք անընդհատ
    անհանգստանում ենք այն մասին,
    Որ, հավանաբար, ինչ-որ կերպ
    ամեն ինչ կփչացնենք:
    Եվ արդյունքում էլ երբեք
    չենք կարողանա Քեզ տեսնել,
    Էլ երբեք չենք լինի
    մենք Քեզ հետ միասին…

    Դու ի նկատի ունես
    “դրախտ ընկնե՞լը”:


    Այո: Մենք բոլորս վախենում ենք,
    որ դժողք կընկնենք:

    Այսպիսով, դուք ամենասկզբից
    ձեզ տեղավորել եք դժողքում,
    Որպեսզի այնտեղ ընկնելուց
    խուսափեք… հետագայո՞ւմ:
    Հըմմ: Հետաքրքիր ստրատեգիա է,
    խորիմաստ մոտեցում:


    Դեհ, ահա, տես, նորից
    Դու կատակ ես անում:

    Ոչինչ չեմ կարող անել Ինձ հետ:
    Բոլոր այս խոսակցությունները
    Դժողքի մասին, Իմ մեջ
    ամենավատ բաներն են արթնացնում:


    Աստված իմ, իրոք որ
    իսկական խեղկատակ ես Դու:

    Եվ քեզ հարկավոր էր
    այսքան ժամանակ,
    Որպեսզի դու վերջիվերջո
    այդ բանը հասկանա՞ս:
    Ընդհանրապես, այս վերջերս
    նայե՞լ ես արդյոք աշխարհին:


    Դե, ուրեմն, մեկ հարց ևս,
    պատասխանիր, խնդրեմ, այս հարցին:

    Ինչո՞ւ Դու չես ուղղում աշխարհը:
    Մի՞թե չես կարող ուղղել,
    Փոխարենը թույլ տալու նրան
    ուղիղ դժողք գլորվել:

    Իսկ ինչո՞ւ հենց քեզ չանել այդ:

    Ես ուժ չունեմ դրա համար:

    Ի՜նչ ես դու բարբաջում:
    Դու ունես թե ուժ, թե ընդունակություն,
    Որպեսզի հենց հիմա, հենց այս րոպեին
    վերջ դնես սովին,
    Որը տիրում է ամբողջ աշխարհում:
    Վերջը տալ բոլոր հիվանդությունների
    Հենց այս ակնթարթին,
    հենց այս րոպեին:

    Իսկ ի՞նչ, եթե Ես ասեմ քեզ,
    որ ձեր սեփական բժշկությունը
    Թաքցնում է նոր դեղերը,
    հրաժարվում է քաջալերել և
    Ընդունել այլընտրանքային
    դեղամիջոցներն ու բժշկումները,
    Քանզի դրանք սպառնում են ձեր
    “բժշկության” հենց կառուցվածքին:

    Իսկ ի՞նչ, եթե Ես ասեմ,
    որ ոչ մի կառավարություն
    Չի ցանկանում վերացնել
    սովն ամբողջ աշխարհում:

    Կհավատա՞ս արդյոք դու Ինձ:


    Ինձ դժվար կլինի:
    Ես գիտեմ, որ այդպիսի
    տեսակետ գոյություն ունի,
    Բայց չեմ կարող հավատալ,
    որ իրոք դա այդպես է:

    Ոչ մի բժիշկ չի ցանկանա
    հրաժարվել լավ դեղամիջոցից
    Ու տեսնել, թե ինչպես են
    մահանում իր հիվանդները:
    Ոչ մի գործիչ չի ցանկանում
    ժողովրդին մատնել սովի
    Ու տեսնել, որ սովամահ են լինում
    իր համաքաղաքացիները:

    Ոչ մի կոնկրետ բժիշկ՝ այո, ճիշտ է:
    Եվ ոչ մի կոնկրետ գործիչ էլ:
    Բայց բժշկությունն ու քաղաքականությունը
    դարձել են գործիքներ,
    Եվ հենց այդ գործիքներն են
    հակառակվում նման բաներին,
    Երբեմն կարծես աննշան,
    բայց միշտ՝ անխուսափելի:

    Որովհետև դա խնդիրն է
    նրանց կենսունակության
    :

    Եվ եթե արևմտյան բժիշկն ընդունի
    բժշկությունն արևելյան,
    Ճանաչի, որ նրանց մեթոդները
    կարող են ապաքինման բերել, -
    Կնշանակեր իր, արևմտյան,
    հիմքերը փլուզել:

    Բժշկությունն այդպես վարվում է
    ոչ այն պատճառով,
    որ չարն է ցանկանում:
    Նա անում է
    դա ստիպված,
    քանզի շատ է վախենում:

    Յուրաքանչյուր հարձակում՝
    կանչ է օգնության
    :


    . . . . . . . . . . . . . . . . . .

    Ամեն մի պատահական հարցին
    Դու ունես պատասխան:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  2. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lem (02.02.2012), Malxas (02.02.2012), unknown (31.01.2012)

  3. #77
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    45.

    Մենք հենց նոր սկսեցինք
    պատասխանել քո հարցերին:
    Եվ խոսում էինք, թե ինչպես կյանքդ
    վերադարձնել ճիշտ ճանապարհի:
    Ինչպե՞ս անել այնպես,
    որ նա “թողնի քեզ շունչ քաշես”:
    Եվ այստեղ հարկ է խոսել
    արարման պրոցեսի մասին:

    Կյանքը՝ արարման պրոցես է,
    այլ ոչ թե պրոցես հայտնաբերման
    :

    Ամեն ձեր նոր օրը
    դուք ապրում եք նրա համար,
    Որ ստեղծեք այն այնպիսին,
    ինչպիսին կցանկանաք,
    Այլ ոչ թե նրա համար,
    որպեսզի հայտնաբերեք,
    Թե ձեզ համար, այդ օրվա մեջ
    թաքնված ինչե՞ր ունեք:

    Ահա, թե ինչպես է դա գործում,
    և ինչու է դա այդպես.

    1.
    Ես ստեղծել եմ ձեզ Աստծո
    կերպ և նմանությամբ:

    2.
    Եվ արարիչ եք դուք բոլորդ,
    քանզի արարիչ է Աստված:

    3.
    Դուք արարածներ եք
    եռամիասնական:
    Եվ տեսակներն այդ երեք
    ձեր լինելության
    Կարող եք անվանել դուք,
    ինչպես ցանկանաք.
    Ասենք՝ միտք, մարմին և հոգի,
    կամ՝ Սուրբ Հոգի, Որդի և Հայր:

    4.
    Արարումը՝ ձեր էության
    այդ երեք մասերից է սերում,
    Կամ, այլ կերպ ասած,
    ձեր ֆիզիկական աշխարհում
    Այդ երեք մակարդակների
    վրա եք դուք արարում:
    Եվ ձեր արարման գործիքներն են.
    միտք, խոսք, գործողություն:

    5.
    Ամբողջ արարումը
    սկսվում է մտքից
    (Հիշո՞ւմ եք, ասված է.
    “Գալիս է Հորից”:*)
    Հետո արարումը
    անցնում է խոսքին
    (“Փնտրեք և կգտնեք;
    Խնդրեք և կտրվի”:**)

    Ավարտվում է արարումն ամբողջ
    գործողության մեջ
    (“Եվ խոսքը մարմին դարձավ
    և ապրեց նա մեզ հետ”:***)

    6.
    Այն, ինչի մասին մտածում եք,
    բայց երբեք չեք խոսում՝
    Մեկ մակարդակի վրա է
    ընդամենն արարում:
    Արարման մեկ ուրիշ
    մակարդակ է ներկայացնում
    Այն, ինչի մասին
    և մտածում եք, և խոսում:

    Իսկ այն, ինչի մասին
    դուք ոչ միայն մտածում եք,
    Ոչ միայն դուք խոսում եք,
    այլ նաև այն անում եք, -
    Արտահայտվում է ամբողջապես
    ձեր իրականության մեջ:

    7.
    Անհնար է մտածել, խոսել
    և ինչ-որ բան անել,
    Եթե դու դրանում
    համոզված չես ազնվորեն:
    Այսինքն, համոզմունք է
    արարումն ընդգրկում,
    Եվ առանց գիտելիք
    արարումը չի գործում:

    Իսկ այդ գիտելիքը՝
    հավատն է բացարձակ:
    Դա այն է, ինչը դուրս է
    սահմաններից
    հույսի:
    Դա՝ գիտելիքն է
    իր ամբողջ որոշակիությամբ

    (“Դու պիտի ապաքինվես
    չափով քո հավատի”:****)

    8.
    Սա՝ անհավանական,
    հզոր երախտապարտությունն է,
    Ազնիվ, վստահ, նախնական,
    կանխավ երախտապարտությունը:
    Եվ դրանում է արարման
    բանալին հավանական.
    Նախքան արարումը երախտապարտ լինել
    ապագա արարման համար:

    Ոչ միայն ողջունվում է,
    այլ նաև՝ քաջալերվում,
    Արարման, որպես անխուսափելիության,
    ընկալումը:
    Պարտադիր հատկանիշն է
    դա վարպետության.
    Գիտենալ նախապես, որ կատարված է
    արդեն գործողությունը
    :

    9.
    Ուրախացիր և վայելիր այն,
    ինչ դու ստեղծում ես
    Եվ արդեն մինչ այսօր
    կարողացել ես ստեղծել:
    Ընդունիր քո ստեղծած ամեն բան:
    Չընդունել՝ նշանակում է
    Մերժել քո մի մասը, նշանակում է
    ինքդ քեզ հերքել:

    Ինչ էլ որ լինի այդ պահին
    քո արարման քո այդ մասը՝
    Եղիր նրա տերը,
    տիրիր նրան և բարեմաղթիր:
    Եվ քանի որ մերժել՝
    նշանակում է մերժել ինքդ քեզ,
    Քո արարումից, ինչ էլ լինի այն,
    հրաժարվել մի ձգտիր:

    10.
    Եթե նկատես քո արարման
    որևէ տեսանկյուն,
    Որը քեզ հաճույք չի բերում, -
    բարեմաղթիր այն և ուղղակի փոխիր:
    Ընտրիր նորից: Կանչիր
    նոր իրականություն:
    Արա մի նոր բան: Նոր խոսք ասա:
    Կամ մի նոր միտք մտածիր:

    Եվ եթե կարողանաս
    անել դա հրաշալիորեն,
    Մնացած ողջ աշխարհը
    սիրով կհետևի քեզ:
    Խնդրիր նրան այդ մասին:
    Կանչիր նրան դեպի քեզ:
    Ասա. “Հետևեք ինձ, քանզի
    Կյանքն ու Ճանապարհն Եմ Ես”:

    Ահա, թե ինչպես է
    Աստծո կամքն արտահայտվում
    (“Երկրի վրա այնպես,
    ինչպես որ երկնքում”:*****)
    _____________________________________

    * - “Նիկիական հանգանակ”
    ** - Մատթ. Է : 7; Ղուկ. ԺԱ : 9
    *** - Հովհ. Ա : 14
    **** - Մատթ. Թ : 29
    ***** - Մատթ. Զ : 11
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  4. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lem (02.02.2012), unknown (31.01.2012)

  5. #78
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    46.

    Եթե ամեն ինչ այդքան պարզ է
    և մեզ անհրաժեշտ ամեն բան
    Տեղավորվում է այս կետերի մեջ,
    ուրեմն, խնդրում եմ, ասա,
    Ինչո՞ւ մեծամասնության համար
    դա հենց այդպես էլ չի գործում:
    Ինչո՞ւ մենք, համարյա բոլորս,
    ամենն այլ կերպ ենք ընկալում:

    Դա գործում է հենց այդպես
    բոլորի և յուրաքանչյուրի համար:
    Ձեզանից ոմանք օգտագործում են
    այդ “սիստեմը” գիտակցաբար,
    Իսկ մնացածները դրանից
    անգիտակցաբար են օգտվում,
    Չգիտենալով նույնիսկ երբեմն,
    թե ինչ են իրենք անում:

    Նրանցից ոմանք ապրում են,
    իսկ ոմանք՝ քնած են ընթացքում:
    Բայց և այնպես դուք բոլորդ
    ձեր իրականությունն եք ստեղծում:
    Ստեղծում եք, այլ ոչ բացահայտում,
    Ինձանից ձեզ տված ուժով,
    Օգտագործելով այն պրոցեսը,
    որ նկարագրեցի Ես հենց նոր:

    Եվ այսպես, քո կյանքը
    “կթողնի քեզ շունչ քաշես”,
    Երբ դու կպարզաբանես
    քեզ համար սկզբից,
    Թե նրա՝ կյանքիդ, մասին
    ի՞նչ ես դու մտածում,
    Թե ի՞նչ ես դու սպասում
    ինքդ քո կյանքից:

    Մտածիր դու այն մասին,
    թե ով ես ցանկանում լինել,
    Ինչ ես ցանկանում անել
    և ինչ ցանկանում ունենալ:
    Մտածիր այդ մասին անընդհատ,
    ու հենց որ պարզես,
    Ուրիշ ոչինչի մասին
    դու էլ չմտածես:

    Միայն այդ հնարավորությունը
    պատկերացրու և ուրիշ ոչինչ:
    Ձգտիր ազատվել բոլոր
    նեգատիվ մտքերից:
    Լքիր քո հոռետեսությունը:
    Ազատվիր կասկածներից:
    Վանիր քո բոլոր վախերը:
    Դարձիր ավելի գիտակից:

    Վարժեցրու քո գիտակցությունն
    այնպես, որպեսզի նա
    Միշտ իր սկզբնական
    արարիչ մտքի վրա մնա:

    Եվ երբ որ քո մտքերը
    դառնան պարզ ու հաստատուն,
    Սկսիր արտահայտել նրանք
    որպես ճշմարտություն:
    Ասա նրանք հստակ ու բարձր,
    այլ ոչ ցածր ու գողեգող:
    Օգտագործիր մեծն հրամանը՝
    արարիչ ուժեր կանչող:

    “Ես Եմ”, - հայտարարիր բարձր,
    լսելի ուրիշ մարդկանց:
    Դա ամենահզոր արարիչ հրամանն է,
    ողջ Տիեզերքում տարածված:
    Ամենը, ինչ դու մտածում ես,
    ամենը, ինչ դու ասում ես,
    “Ես Եմ” խոսքերից հետո
    ձգվում, շարժվում է դեպի քեզ:

    Տիեզերքը գործունեության
    ուրիշ միջոց չգիտի:
    Չկա մեկ այլ ճանապարհ,
    որը Տիեզերքը կընտրի:
    Քո այդ “Ես Եմ” պնդմանը
    Տիեզերքն արձագանքում է,
    Ինչպես արձագանքում է
    ջինը սափորի միջի:


    Դու ասում ես. “Ազատվիր կասկածներից,
    վանիր բոլոր վախերը,
    Ազատվիր հոռետեսությունից…”
    Ասում ես այնպես, կարծես
    Ասում ես. “Խնդրում եմ,
    մի կտոր հաց փոխանցիր Ինձ”:
    Բայց, իհարկե, ավելի հեշտ է
    ասել, քան կատարել:

    “Ձգտիր ազատվել բոլոր
    նեգատիվ մտքերից…”
    Հմմմ… Կարող էիր ասել
    նույնպիսի հաջողությամբ.
    “Գնա, Էվերեստի գագաթը
    մինչև ճաշ մագլցիր”:
    Լավ կարգադրություն է:
    Հոյակապ ասացիր:

    Մտքերի սանձահարումը՝
    հսկումը նրանց վրա, -
    Այնքան էլ բարդ բան չէ,
    որքան կարող է թվալ:
    (Ինչպես նաև Էվերեստի
    գագաթը բարձրանալը:)
    Ամբողջ բանը՝ կարգուկանոնն է:
    Խնդիրը՝ մտադրությունն է:

    Առաջին քայլը՝ սովորել
    հետևել սեփական մտքերին.
    Ինչի մասին որ մտածում ես,
    հենց այդ մասին էլ մտածել:

    Եթե դու հասկանում ես,
    որ մտածում ես մտքեր,
    Որ նեգատիվ են քո մեծագույն
    գաղափարի նկատմամբ, -
    Վերամտածիր դրանք:
    Եվ Ես ցանկանում եմ,
    Որ բառի բուն իմաստով
    դա անել կարողանաս:

    Եթե մտածում ես դու,
    որ հուսալքության մեջ ես
    Եվ դրանից ոչ մի լավ բան
    լինել չի կարող, -

    մտածիր նորից:

    Եթե դու մտածում ես,
    որ քո կյանքը բաղդատվում է
    Մասերի և քեզ թվում է, թե էլ
    հավաքել դրանք չես կարող, -

    մտածիր նորից:

    Դու կարող ես
    վարժեցնել քեզ
    անել դա:
    Տես, թե որքան լավ ես
    վարժեցրել քեզ՝
    չանել:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  6. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lem (02.02.2012), unknown (31.01.2012)

  7. #79
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ՄԱՍ ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ


    47.


    Ինչպիսի՞ն է ճշմարիտ
    ճանապարհը դեպի Աստված.
    Ինչպես յոգերն են հավատում,
    հրաժարման միջոցո՞վ:
    Եվ ասա, ինչպե՞ս լինել այդ
    “տանջանքի” հետ, այսպես կոչված:
    Արդյո՞ք տանջանքն էլ է
    ճանապարհ դեպի Աստված:

    Արդյո՞ք իրականում մենք
    դրախտին ենք արժանանում
    Նրանով, որ, ինչպես կրոններն են ասում,
    մենք մեզ “լավ ենք պահում”:

    Թե՞ ազատ ենք գործել այնպես,
    ինչպես կցանկանանք.
    Խախտել և արհամարհել
    մեր հին սկզբունքները,
    Մի կողմ նետել տարբեր
    ավանդական ուսմունքները,
    Անտեսել այն, ինչ ասել են
    մեր մեծերը, մեր կրոնները,

    Սուզվել քմահաճույքների
    թողտվության մեջ
    Եվ ա՞յդ կերպով գտնել
    խոստացած երանությունը,
    Ինչպես որ ասում են
    շատ նյու-էյջականներ:
    Ո՞րն է ճիշտ ուղին:
    Որտե՞ղ է ճշմարտությունը:

    Ո՞րն է ճիշտը. տիպօրինակնե՞րը
    խիստ բարոյական,
    Թե՞. “Արա ամենը,
    ինչ խելքիդ կգա”:
    Ավանդական արժեքնե՞րը,
    եկած մեզ հնուց,
    Թե՞. “Կլուծենք խնդիրներն
    ըստ իրենց ակնհայտանալու”:

    Տաս Պատվիրանների՞ն
    հետևել, ինչպես միշտ,
    Թե՞ “Յոթ Քայլը Դեպի Պայծառացումն” է
    այսօր արդեն ճիշտ:

    Քեզ համար շատ կարևոր է,
    որ կամ այսպես լինի, կամ այնպես:
    Կամ էլ, հնարավոր է,
    մեկ այլ, ուրիշ կերպ:
    Իսկ չի՞ կարող ամեն ինչ
    լինել միանգամից:


    Ես չգիտեմ: Ես Քեզ եմ հարցնում:
    Այդ Դու պատասխանիր ինձ:

    Կպատասխանեմ, իհարկե,
    բայց սկզբից Ես կասեմ քեզ,
    Որ հարցերիդ պատասխանները
    հենց իրենց՝ հարցերիդ մեջ են:
    Ես ասում եմ դա բոլոր մարդկանց,
    ովքեր լսում են Իմ խոսքերը:
    Ասում եմ բոլոր նրանց,
    ովքեր փնտրում են Իմ Ճշմարտությունները:

    Ամեն սրտի, ով հարցնում է
    ճշմարիտ ճանապարհի մասին՝
    Այն տրվում է, և դրանում
    դու երբեք մի կասկածիր:
    Եվ ամեն մերկին Ես ա՛յն
    ճշմարտությունն եմ տվել,
    Որը որ ընդունակ է
    հենց ա՛յդ սրտով ընկալվել:

    Եկ Ինձ մոտ, սիրելիս,
    քո սրտի ճանապարհով,
    Այլ ոչ թե, ինչպես միշտ,
    գիտակցությանդ արահետով:
    Ժամանակն է հասկանալ,
    քեզ հարկավոր է սերտել.
    Դու երբեք Ինձ չես կարող
    քո գիտակցության մեջ գտնել:

    Թե ցանկանում ես իրոք
    քո Աստծոն ճանաչել,
    Քեզ անհրաժեշտ է, հավատա,
    քո գիտակցությունից դուրս լինել
    :

    Բայց քո հարցը սպասում է
    իր պատասխանին,
    Եվ Ես հետ չեմ կանգնի
    քո որոնումների ուղղությունից:
    Կսկսեմ Ես պնդումից,
    որը, հնարավոր է, կցնցի քեզ
    Եվ՝ շատ հնարավոր է, -
    կվիրավորի շատ մարդկանց:


    Աստված իմ, այս անգամ
    էլ ի՞նչ Ես պատրաստել մեզ:

    Ոչ մի Տաս Պատվիրաններ էլ
    իրականում չկան:


    Նրանք գոյություն չունե՞ն…
    Ախ, Տեր իմ Աստված…

    Այո, գոյություն չունեն:
    Քեզ ասում է դա Աստված:

    Ո՞ւմ պիտի տայի Ես
    այդ պատվիրանները:
    Ինքս Ի՞նձ: Իսկ ասա,
    ինչի՞ս էին պետք դրանք:
    Ինչ որ հարկավոր է Ինձ,
    ամենն արդեն ունեմ Ես:
    Թե ցանկանամ ինչ-որ բան,
    այդ ամենն արդեն կա:

    Եվ հարց է ծագում ըստ այնմ էլ.
    ինչի՞ համար է Ինձ անհրաժեշտ
    Ինչ-որ մեկին, ինչ-որ տեղ,
    ինչ-որ բան պատվիրանել:

    Իսկ եթե Ես այնուհանդերձ
    հղեցի պատվիրաններ,
    Ինչո՞ւ չարեցի այնպես, որ նրանք
    մեխանիկորեն կատարվեն:
    Որքա՞ն ուժեղ էր ցանկությունս,
    որ արձակեցի Ես հրաման,
    Իսկ հետո՝ նստել դիտում եմ,
    թե ինչպես չի՞ կատարվում այն…

    Ո՞ր մի թագավորը
    նման բան կաներ,
    Ո՞ր նորմալ մտածողը
    այդպես կվարվեր:

    Բայց ահա, թե ինչ կասեմ քեզ.
    Ես ոչ թե թագավոր եմ:
    Ես՝ ուղղակի և խստորեն ասած, -
    հենց Ինքը՝ Արարողն եմ:
    Եվ չի կառավարում Արարողը,
    այլ ուղղակի՝ արարում է,
    Արարում է ամենասկզբից
    և միշտ շարունակում է արարել:

    Ես ստեղծեցի ձեզ և բարեմաղթեցի ձեզ
    Իմ կերպ և նմանությամբ:
    Եվ պարտավորվեցի ինչ-որ բաներ անել,
    որոշ բաներ ձեզ խոստացա:
    Ա՛յն մասին ասացի ձեզ
    շատ պարզ ու հասարակ,
    Թե ինչ կլինի ձեզ հետ,
    երբ դուք Ինձ հետ միասնանաք:

    Մովսեսն, ինչպես դու հիմա,
    կանգնել էր Իմ առջև,
    Աղերսում էր, խնդրում էր
    տալ պատասխաններ:

    “Ով Աստված իմ հայրերի, -
    Կանչում էր, - ով իմ Աստծո Աստված,
    Աղերսում եմ, բարեհաճիր ինձ
    ճանապարհն այն ցույց տալ:
    Տուր նշան, որի մասին
    իմ ժողովրդին կարող եմ ասել.
    Ինչպե՞ս կարող ենք իմանալ մենք,
    որ այդ մեզ ես Դու ընտրել”:

    Եվ Ես Մովսեսի մոտ էլ եկա,
    ինչպես քեզ մոտ հիմա,
    Աստվածային Իմ խոստումով
    և որոշակի պարտավորությամբ:
    “Ինչպե՞ս կարող եմ համոզված լինել”, -
    հարցրեց Մովսեսը թախծոտ:
    “Քանզի Ես եմ ասում, - ասացի Ես, -
    դու ունես խոսքը Աստծո":

    Եվ Աստծո խոսքը պատվիրան չէր
    կամ կարգադրություն,
    Աստծո Խոսքը խոստում էր,
    սրբազան մի երդում:

    Եվ ահա, թե ինչպիսին են Իմ…
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  8. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lem (02.02.2012), unknown (01.02.2012)

  9. #80
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    48.

    ՏԱՍ ԽՈՍՏՈՒՄՆԵՐԸ

    1.
    Դու կսիրես քո Աստծոն
    քո ամբողջ սրտով,
    Քո ամբողջ գիտակցությամբ
    և քո ամբողջ հոգով:
    Այնքան մեծ կլինի սերդ,
    այնքան լայնատարած,
    Որ մեր միջև էլ չի լինի
    ուրիշ ոչ մի աստված:

    Դու էլ չես խոնարհվի
    մարդկային հաջողությանը,
    Կամ սիրոն, կամ փողին,
    կամ իշխանությանը
    Եվ կամ նրանց պատկերող
    որևէ խորհրդանիշի:
    Եվ այս Իմ խոստումը,
    խնդրում եմ, հիշիր.

    Դու մի կողմ կնետես
    այդ բոլոր իրերը,
    Ինչպես երեխան է դեն նետում
    իր խաղալիքները:
    Ոչ թե այն պատճառով,
    որ արժանի չեն քեզ,
    Այլ այն պատճառով, որ
    նրանց համար դու մեծացել ես:

    Եվ դու կիմանաս,
    որ բռնել ես դեպի
    Աստված տանող լայն
    ճանապարհը, քանզի.

    2.
    Իմ անունը հենց այնպես
    դու չես օգտագործի:
    Եվ ամեն մանրուքի համար
    դու Ինձ չես կանչի:
    Դու կհասկանաս խոսքերի
    և մտքերի ուժը հզոր
    Եվ չես կոչի անունն Աստծո
    անաստվածային, այլ կերպով:

    Եվ հենց այն պատճառով
    դու այդպես կանես,
    Քանզի էլ չես կարողանա
    ուրիշ, այլ կերպ վարվել:
    Չէ՞ որ Իմ անունը՝
    “Ես Եմ”-ը Մեծագույն, -
    Երբեք չի օգտագործվում
    հենց այնպես, անարդյունք
    :

    Եվ երբ դու գտնես Աստծոն,
    դու կիմանաս դա:
    Իսկ Ես կտամ քեզ ուրիշ
    նշաններ էլ հիմա:

    3.
    Ինձ հետ շփվելու համար
    դու չես մոռանա
    Հոգսից, գործից ազատ թողնել
    մեկ օր շաբաթվա:
    Այն սուրբ կանվանես դու
    և կանես այդ նրա համար,
    Որպեսզի քո ցնորքների մեջ
    չմնաս շատ երկար,

    Այլ հիշես, թե Ով և Ինչ Ես
    Դու Հանդիսանում:
    Եվ շաբաթվա ամեն մի օր
    կանվանես շուտով Սուրբ:

    4.
    Քո հորն ու մորը
    դու միշտ կհարգես:
    Սակայն կիմանաս դու,
    որ Աստծո զավակ ես,
    Երբ քո Հայր-և-Մայր Աստծոն
    կհարգես ամեն ինչում,
    Ինչ որ դու ասում ես,
    մտածում ես կամ անում:

    Եվ նույնպես, ինչպես դու քո
    Հայր-Մայր Աստծոն կհարգես,
    Երկրային հորդ ու մորդ էլ
    կհարգես ճիշտ նույնպես,
    Քանզի քեզ ֆիզիկական կյանքդ
    նրանք են տվել:
    Եվ այդպես դու կսկսես
    ամեն մարդու հարգել:

    5.
    Դու կիմանաս, որ արդեն
    գտել ես քո Աստծոն,
    Երբ կհասկանաս, որ երբեք
    սպանել էլ չես կարող:
    Հասկանալով, որ հավերժ է
    յուրաքանչյուր մարդու կյանք,
    Դու չես ընտրի դադարեցնել այն
    առանց սրբազան հիմնավորման:

    Եվ այդպես, կյանքի նկատմամբ
    հարգանքը քո նոր
    Կստիպի քեզ հարգել նաև
    կյանքի ձևերը բոլոր՝
    Ընդգրկած խոտերը,
    ծառերն ու կենդանիները:
    Քեզ համար օրինաչափ կլինի
    ամեն մի կյանք պաշտպանելը:

    Եվ Ես կուղարկեմ քեզ
    այլ նշաններ էլ, որ դու
    Գիտենաս, որ ճշմարիտ
    ճանապարհի վրա ես գտնվում:

    6.
    Ոչ անազնվությամբ,
    և ոչ էլ խաբեությամբ,
    Դու չես վարկաբեկի
    սիրո մաքրությունը,
    Քանզի, ճանաչելով Ինձ,
    դու շուտով կիմանաս,
    Որ վարկաբեկելը՝
    դավաճանություն է:

    Ես խոստանում եմ քեզ, որ երբ
    դու քո Աստծոն գտնես,
    Դավաճանություններ կատարել
    էլ անկարող կլինես
    :

    7.
    Դու չես վերցնի իրերը,
    որոնք որ քոնը չեն,
    Ոչ կխաբես, և ոչ էլ
    ստին կքաջալերես:
    Չես վնասի ոչ մեկին
    միայն այն բանի համար,
    Որ ձեռք գցես ինչ-որ բան,
    քանզի գողություն կլինի դա:

    Ես խոստանում եմ քեզ, որ երբ
    քո Աստծոն դու գտնես,
    Էլ ոչինչ և երբեք
    դու չես գողանա:

    Ինչպես նաև դու չես…

    8.
    Ասի որևէ բան,
    ինչը ճշմարիտ չէ,
    Եվ այդպիսով, էլ երբեք
    սուտ վկայություն չես տա:

    Ինչպես նաև դու չես…

    9.
    Ցանկանա հարևանիդ կնոջը,
    քանզի ինչո՞ւ նրան ցանկանալ,
    Երբ գիտես, որ քո կինն են նաև՝
    ըստ էության, - բոլոր կանայք:

    Ինչպես նաև դու չես…

    10.
    Ցանկանա հարևանիդ ունեցվածքը,
    քանզի ինչո՞ւ այն ցանկանալ,
    Երբ գիտես, որ արդեն քոնն է
    հարստությունը համայն:
    Քանզի ամեն ինչ մեկտեղ է
    քո Աստծո աշխարհում,
    Եվ քո ամբողջ կարողությունն էլ
    աշխարհին է պատկանում:

    - - - - - - - - - -

    Եվ կգա ժամանակ և բոլոր
    այս նշանները կտեսնես
    Եվ կիմանաս, որ դեպի Աստված տանող
    ճանապարհը գտել ես:
    Քանզի Աստծոն փնտրող ոչ ոք
    նման բաներ չի անի.
    Այդպիսի վարքի շարունակելն
    ուղղակի անիմաստ կլինի:

    Եվ դրանք՝ քո ազատություններն են,
    այլ ոչ քո սահմանափակումները:
    Դրանք Իմ պարտավորություններն են,
    ոչ թե Իմ պատվիրանները:
    Եվ դրանցով Իր զավակներին Աստված
    ոչ թե հրամայում է, այլ ասում.
    “Ահա, թե ինչպես դուք կիմանաք,
    որ տուն եք վերադառնում”:

    Մովսեսն ազնվորեն հարցրեց Ինձ.
    “Ինչպե՞ս կարող եմ իմանալ”:
    Մովսեսն Ինձ տվեց նույն հարցը,
    ինչ դու տալիս ես հիմա:
    Նույն հարցը, որը տալիս են
    Ինձ մարդիկ ամենուր,
    Սկսած ժամանակների սկզբից,
    տալիս են մինչև այսօր:

    Իմ պատասխանը նույնպես
    հավերժ է ձեր բոլորի համար,
    Բայց երբեք այն չի եղել
    պատվիրան կամ հրաման:
    Քանզի ո՞ւմ պետք է հրամայեմ,
    պատվիրաններ հղեմ՝ ո՞ւմ:
    Եվ ո՞ւմ պետք է Ես պատժեմ,
    եթե հրամաններս չեն կատարվում:

    ՉԷ՞ ՈՐ ԿԱՄ ՄԻԱՅՆ ԵՍ:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  10. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lem (02.02.2012), Meme (28.01.2012), unknown (27.01.2012)

  11. #81
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    49.

    Եվ այսպես, ստացվում է,
    որ դրախտ ընկնելու համար
    Ինձ պետք չէ՞ կատարել
    Տաս Պատվիրանները:

    Չկա այնպիսի մի բան,
    ինչ “դրախտ ընկնելը”:
    Կա գիտենալն այն հանգամանքի,
    որ դու այնտեղ ես:
    Կա դրա ընկալումը,
    կա դրա հասկանալը,
    Բայց ոչ թե, այսպես ասած,
    դրան արժանանալը:

    Դու չես կարող գնալ այնտեղ,
    որտեղ արդեն գտնվում ես:
    Ճանապարհ ընկնելու համար քեզ
    անհրաժեշտ կլիներ լքել այն:
    Եվ քանի որ արդեն այնտեղ ես,
    ուր գնալ՝ դու մտադրվել ես, -
    Արդյո՞ք տեսնում ես իմաստը
    քո այդ ճամփորդության:

    Ամբողջ հեգնանքը այն է,
    որ շատերը մտածում են,
    Որ հարկ է լքել այն տեղը,
    որտեղ որ գտնվում ես,
    Որպեսզի հասնես այնտեղ,
    ուր ցանկանում ես լինել:

    Չկասկածելով անգամ,
    որ արդեն դրախտում են,
    Նրանք լքում են դրախտը՝
    դրախտ ընկնելու հույսով,
    Եվ այդպես երկար փնտրում են,
    տանջվում են, չարչարվում են,
    Հետ՝ դրախտ ընկնելու համար նրանք
    անցնում են դժողքի միջով:

    Ասեմ քեզ, որ պայծառանալը
    այն բանի հասկանալն է,
    Որ դու գնալու տեղ չունես,
    անելու ոչինչ չունես
    Եվ ոչ մեկը դառնալու
    կարիքն էլ չունես,
    Բացի նա, հենց ով որ դու
    ճիշտ այժմ հանդիսանում ես
    :

    Դու ճամփորդություն ես կատարում
    ոչ մի տեղ:
    Դրախտն էլ է գտնվում
    ոչ մի տեղ:
    Բայց, դրա հետ միասին,
    դրախտը՝
    Հենց այժմ է
    և՝ այստեղ:*


    Բոլորն այդպես են ասում:
    Բոլորը դա են ասում:
    Իսկ ես լսում, և արդեն
    խելագարվում եմ դրանից:
    Եթե դրախտն “այստեղ է, հիմա”, -
    ուրեմն ինչո՞ւ ես դա չեմ տեսնում:
    Ինչո՞ւ ես դա չեմ զգում անգամ:
    Եվ ինչո՞ւ է աշխարհն այսքան անմիտ:

    Ես հասկանում եմ
    քո հուսահատությունը:
    Երբ փորձում ես հասկանալ
    այս ամեն իրադրությունը,
    Գալիս ես համարյա
    նույնպիսի հուսահատության,
    Ինչպես, երբ փորձում ես
    ուրիշի բացատրել այն:


    Օհո՜, մեկ րոպե:
    Արդյո՞ք ասել ես ուզում,
    Որ երբեմն Աստված է
    անգամ հուսահատվում:

    Իսկ ո՞վ է, քո կարծիքով,
    հուսահատությունը հնարել:
    Մի՞թե դու կարող ես զգալ մի բան,
    ինչը Ես չեմ զգացել:
    Մի՞թե դու չես տեսնում,
    որ Ես զգում եմ Ինձ քո միջով:
    Ուրիշ էլ ինչի՞ համար է այս ամենը,
    ինչի՞ է պետք, ի՞նչ ես կարծում:

    Ինձ հասանելի է ամեն
    քեզ հասանելի զգացմունք:
    Ես չէի կարողանա ճանաչել Ինձ ,
    եթե չլինեիր դու:
    Եվ հենց նրա համար
    Ես ստեղծեցի քեզ,
    Որ կարողանամ վերջապես
    հասկանալ, թե Ով Եմ Ես:

    Բայց Իմ վերաբերյալ
    քո բոլոր պատրանքները
    Ես չեմ փշրի այստեղ,
    այս մի քանի տողի մեջ:
    Կասեմ միայն, որ Իմ
    ամենանուրբ ձևի մեջ,
    Որը դուք կոչում եք Աստված,
    Ես հուսահատված չեմ:


    Օ՜ֆֆֆ, դա արդեն լավ է:
    Թե չէ Դու վախեցրիր ինձ:

    Բայց Ես հուսահատված չեմ
    ոչ թե այն պատճառով,
    Որ իրականում անկարող եմ
    հուսահատություն զգալ:
    Ես հուսահատված չեմ
    ուղղակի այն պատճառով,
    Որ Իմ էության մեջ
    Ես չեմ ընտրում դա:

    Դու էլ, ի միջի այլոց,
    կարող ես նույն կերպ վարվել:


    Լավ, հուսահատության մեջ է, թե ոչ,
    բայց ես չեմ կարողանում հասկանալ,
    Թե ինչպե՞ս է, որ դրախտն այստեղ է,
    իսկ ես չեմ կարողանում նրան զգալ:

    Քանզի դու անկարող ես
    զգալ այն, ինչ չգիտես:
    Եվ այն, որ հենց հիմա
    դրախտում ես, չգիտես
    Շատ պարզ մի պատճառով.
    դու երբեք դեռ չես փորձել
    Զգալ քեզ դրախտում,
    դրախտում քեզ պատկերացնել:

    Ամենը, ինչին կոչում է
    քեզ Պայծառացումը, -
    Ճանաչել ինչ-որ բան,
    ինչը դու դեռ չես փորձել:
    Գիտելիքը բացում է
    փորձի դարպասները,
    Իսկ դու ճիշտ հակառակն ես
    քեզ միշտ պատկերացրել
    :

    Իրականում, քո գիտելիքը
    շատ ավել է, քան փորձը:
    Դու ուղղակի չգիտես,
    որ դու այդ գիտես:

    Օրինակ, դու գիտես,
    որ իրականում Աստված կա:
    Բայց դու կարող ես նաև
    չիմանալ, որ գիտես դա:



    ---------------------------------
    * Անգլերենում՝ բառախաղ.
    Nowhere - ոչ մի տեղ;
    Now…here - այժմ, այստեղ:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  12. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lem (02.02.2012), unknown (29.01.2012)

  13. #82
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    50.

    Հանդիսանո՞ւմ է արդյոք
    հրաժարումը
    Իրական հոգևոր կյանքի
    մասը կարևոր:

    Այո, հանդիսանում է, քանզի,
    վերջին հաշվով, հոգին
    Հրաժարվում է այն ամենից,
    ինչն իրական չի:
    Իսկ այն կյանքիդ մեջ,
    որը որ դու վարում ես,
    Ինձ հետ քո կապից բացի
    իրական չի ոչինչ:

    Բայց պարտադիր էլ չի
    քո հրաժարումը,
    Այսինքն, ինքնահերքումը, -
    իր դասական հասկացողությամբ
    :

    Ճշմարիտ Վարպետը
    ոչինչից չի “հրաժարվում”:
    Ճշմարիտ Վարպետն
    ուղղակի մի կողմ է դնում
    Այն, ինչը դադարել է
    իրեն բավարարել,
    Այն, ինչ դադարել է այլևս
    նրան անհրաժեշտ լինել:

    Ոմանք ասում են, որ դու
    պետք է հաղթահարես
    քո ցանկությունները:
    Ես ասում եմ, որ դու
    ուղղակի պետք է փոխես
    նրանք՝ ցանկություններդ:

    Ոմանք ասում են, որ
    Աստծոն ճանաչելու համար
    Դու պետք է հաղթահարես
    բոլոր երկրային կրքերը:
    Իսկ Ես ասում եմ, որ
    հասկանալ և ընդունել նրանց, -
    Աստծոն ճանաչելու համար
    արդեն իսկ բավական է:

    Ինչին դու դիմադրում ես՝
    այն ուժեղանում է:
    Ինչի հանդեպ ուշադիր ես՝
    անհետանում է
    :

    Մարդիկ, ովքեր ձգտում են
    երկրային կրքերը հաղթահարել,
    Հաճախ այնքան համառորեն են
    աշխատում դրա վրա,
    Որ հաղթահարելու փոխարեն՝
    ձեռք են բերում մի նոր կիրք էլ.
    Հենց “հաղթահարելն” էլ դառնում է
    այդ նոր կիրքը նրանց:

    Նրանք բռնկվում են
    “Աստծո հանդեպ կրքով”,
    Աստծոն “ճանաչելու” կրքով:
    Բայց կիրքը՝ կիրք է:
    Եվ մի կրքի փոխարինումը
    մեկ ուրիշ կրքով,
    Բոլորովին էլ թույլ չի տալիս
    քեզ կրքից ազատվել:

    Դրա համար մի դատիր այն,
    ինչի հանդեպ դու կիրք ունես:
    Ուղղակի նկատիր ու հիշիր այն,
    իսկ հետո արդեն տես,
    Թե իրականում որքանո՞վ է
    այդ բանը ծառայում քեզ,
    Ելնելով այն հանգամանքից, թե
    ով և ինչ ես ցանկանում լինել:

    Հիշիր, որ դու միշտ գտնվում ես
    քեզ արարելու պրոցեսում:
    Ամեն նոր ակնթարթին որոշում ես,
    թե ով և ինչ ես հանդիսանում:
    Եվ նշանակալիորեն դու որոշում ես դա
    այն ընտրությունների միջնորդությամբ,
    Որոնց հանդեպ դու որոշակիորեն
    ինչ-որ կրքեր ես զգում:

    Կիրքը՝ դա սերն է դեպի
    լինելությունը գործողություն դարձնելը:
    Կիրքը փորձ է դարձնում
    մեր բոլոր հասկացությունները:
    Երբեք մի հերքիր կիրքը, քանզի դա
    հավասարազոր կլինի հերքելուն այն,
    Թե Ով Ես Դու Իրականում
    և Ով Ես Դու Ազնվորեն Լինել Ցանկանում:

    Հրաժարումը հերքում է ոչ թե կիրքը,
    այլ արդյունքից կախված լինելը:
    Իսկ կիրքը՝ դա սերն է
    դեպի գործողությունը:
    Փորձի հետ միասին,
    գործողությունը՝ լինելությունն է,
    Եվ սրա բաղկացուցիչ մասն է
    հաճախ դառնում սպասումը:

    Ապրել կյանքդ,
    չունենալով սպասումներ,
    Առանց կոնկրետ
    արդյունքների կարիքի, -
    Դա է հենց ազատությունը:
    Դա՝ աստվածայնությունն է:
    Այդպես ապրում եմ Ես:


    Դու կախված չես արդյունքների՞ց:

    Իհարկե, Ես բացարձակ
    կախված չեմ, սիրելիս:
    Իմ հաճույքը՝ ստեղծելու մեջ է,
    այլ ոչ նրա հետևանքների:
    Հրաժարումը՝ արդյունքներից
    հրաժարվելու որոշումն է,
    Այլ ոչ թե գործողությունից:
    Եվ սա մեծ տարբերություն է:


    Իսկ երբ Դու ասում ես,
    որ “Կիրքը՝ դա սերն է
    Դեպի լինելությունը
    գործողություն դարձնելը”, -
    Կարո՞ղ ես բացատրել ինձ,
    թե ի՞նչ ի նկատի ունես:

    Գոյության բարձրագույն
    վիճակն է լինելությունը:
    Լինելությունը՝ գոյության
    ամենամաքուր էությունն է:
    Մաքուր լինելությունը՝
    մաքուր Աստված-ությունն է:
    Բայց մեզ բավական չի
    ուղղակի լինելը:

    Մեզ ճանաչելու համար
    մեզ փորձ է հարկավոր:
    Եվ այդ փորձի համար է,
    որ Ես հորինել եմ
    Աստվածայնության մի վիճակ,
    որը կոչվում է գործողություն:

    Ենթադրենք հիմա, որ դու,
    քո “Ես”-ի ամենակենտրոնում,
    Աստվածայնության քո այն վիճակն ես,
    որը կոչվում է “սեր”:

    (Եվ դա, ի միջի այլոց,
    մեծ ճշմարտություն է:)

    Այսպես ուրեմն, մի բան է
    ինքը՝ սերը լինելը,
    Եվ լրիվ ուրիշ է
    ինչ-որ բան սիրով անելը:

    Հոգին ծարավի է
    այնպիսի մի բան անել,
    Որ այդ գործով կարողանա
    ինքն իրեն ճանաչել:
    Այդ փորձով հոգին
    ձգտում է իրականացնել
    Իր ամենաբարձր գաղափարը
    գործողության մեջ
    :

    Այդ ջերմ ցանկությունը
    կիրք է կոչվում:
    Սպանիր այդ կիրքը՝
    և դու կսպանես Աստծոն:
    Կիրքը՝ Աստված է,
    որ ցանկանում է ասել. “Ողջույն”:

    Եվ տես, հենց որ Աստված
    ավարտում է գործողությունը,
    Նա դառնում է Ինքնահաստատված
    և ուրիշ ոչինչի կարիք չունի:
    Իսկ մարդը՝ հակառակը,
    երբ գործողությունն ավարտվում է,
    Անհրաժեշտություն է զգում ստանալ
    շահաբաժին իր ներդրումից:

    Եթե դու պատրաստվում ես
    ինչ-որ մեկին սիրել,
    Վատ չէ, բայց փոխարենը
    սեր ստանալ ես երազում:
    Եվ կամ նման մի բան:
    Եվ դա կիրք չէ: Դա՝ սպասում է:
    Դա՝ մարդկային դժբախտության
    աղբյուրն է մեծագույն:

    Դա այն է, ինչը մարդուն
    առանձնացնում է Աստծոց
    :

    Իսկ հրաժարումը
    վերջ է դնում առանձնացմանը՝
    Ձեր ինքնաճանաչման
    փորձի միջոցով,
    Աստծո հետ ընդհանրանալու
    և միասնանալու,
    Աստվածայինի մեջ
    հալվելու միջոցով:

    Այսպիսով, հրաժարումը
    ենթադրում է հրաժարվելը
    Արդյունքից, բայց կրքից՝
    ոչ մի դեպքում
    :
    Իրականում Վարպետը
    գիտի ենթագիտակցորեն,
    Որ կիրքը՝ ճանապարհն է
    դեպի Ինքնաիրականացում:

    Նույնիսկ օգտագործելով
    երկրային հասկացությունները,
    Լրիվ համոզված
    կարելի է ասել,
    Որ եթե դու ոչինչի հանդեպ
    որևէ կիրք չես զգում,
    Ուրեմն, չես էլ ապրում
    դու ընդհանրապես:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  14. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lem (02.02.2012), Malxas (02.02.2012), unknown (02.02.2012)

  15. #83
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    51.

    Կարո՞ղ ես բացատրել ինձ
    Քո արտահայտությունը,
    Որը հնչեցրեցիր Դու
    քիչ առաջ վերևում.
    “Ինչին դիմադրում ես՝
    ուժեղանում է,
    Իսկ ինչն ընդունում ես՝
    անհետանում է”:

    Դու երբեք չես կարող
    դիմադրել մի բանի,
    Ինչը որ չես ընդունում
    որպես իրականություն:
    Հենց ինքը՝ ինչ-որ բանի
    դիմադրելու գործողությունը
    Նշանակում է, որ դու այդ “բանին”
    կյանք ես նվիրում:

    Երբ դու դիմադրում ես
    որևէ էներգիայի,
    Նշանակում է, որ դու
    տեղ ես տալիս նրան:
    Եվ ստացվում է, որ որքան
    շատ ես դու դիմադրում, -
    Այնքան ավելի շատ ես
    իրական դարձնում այն:

    Իսկ եթե դու նայես նրան,
    թե իրոք ուշադիր նայես, -
    Կգտնես էությունը նրա,
    կարծես նրա միջով կտեսնես:
    Հայացքով կշամփրես ամեն պատրանք,
    ամփոփված նրա մեջ քեզ համար,
    Չի մնա այնտեղ էլ ոչ մի խաբկանք,
    կատարյալ իրականությունը կմնա:

    Սրա առջև քո թույլ պատրանքն ուժ չունի.
    նա չի կարող մատներով իր թուլացող
    Երկար մնալ կառչած քո ուշադրությունից,
    իր վրա պահել երկար ուշադրությունը քո:

    Երբ դու տեսնում ես
    իրականությունը,
    իրականությունը
    դարձնում է քեզ ազատ
    :


    Իսկ եթե ես չե՞մ ցանկանում,
    որ չքանա այն, ինչին նայում եմ:

    Բայց հարկավոր է, հասկանո՞ւմ ես,
    հարկ է միշտ ցանկանալ դա:

    Քո իրականության մեջ չկա ոչինչ,
    ինչից կարելի կլիներ կառչել:
    Եվ եթե դու ընտրում ես պատրանքը կյանքիդ,
    այլ ոչ բարձրագույն իրականությունը, -
    Դու կարող ես հեշտությամբ
    վերաստեղծել այն,
    Քանի որ ստեղծելն է
    հենց քո էությունը:

    Այդպիսով, քո կյանքում
    կարող ես ունենալ այն,
    Ինչ որ ընտրում ես
    ունենալ քո կյանքում:
    Նաև կարող ես քո կյանքից
    հեռացնել ամեն բան,
    Ինչ որ վերապրել
    էլ չես ցանկանում:

    Բայց ոչինչի մի դիմադրիր:
    Մի դիմադրիր երբեք:
    Թե կարծում ես, որ դիմադրելով
    դու այդ բանը կհեռացնես, -
    Մտածիր մեկ անգամ էլ.
    իսկ իրականում դու միայն
    Շատ ավելի խորը
    կարմատավորես այն:

    Մի՞թե Ես քեզ չեմ ասել,
    որ ամեն մի միտք արարիչ է:


    Նույնիսկ միտքն այն մասին,
    որ ես ինչ-որ բան չե՞մ ցանկանում:

    Իսկ ինչո՞ւ ընդհանրապես
    մտածել այն մասին,
    Ինչը դու չես ցանկանում:
    Էլ մի՛ հոգա այդ մասին:
    Բայց եթե այնուհանդերձ
    պարտավոր ես մտածել,
    Եթե դու չես կարող
    չմտածել այդ մասին, -

    Մի՛ դիմադրիր ուրեմն:
    Ընդունիր այն, ինչ որ կա
    Որպես մի իրականություն,
    քո կողմից ստեղծված:
    Ընդունիր քո արարումը
    էությամբ իր ամբողջ,
    Եվ հետո միայն ընտրիր՝
    պահե՞լ այն, թե ոչ:


    Իսկ ինչո՞վ պետք է բնորոշվի
    իմ այդ ընտրությունը:

    Թե դու, քո կարծիքով,
    Ով և Ինչ Ես Հանդիսանում:
    Եվ թե Ով և Ինչ
    Դու Ընտրում Ես Լինել:
    Դրանով է բնորոշվում
    քո յուրաքանչյուր ընտրություն,
    Որոնք քո ամբողջ կյանքում
    դու հասցրել ես կատարել:

    Կամ երբևիցէ կկատարես:


    Ուրեմն ինչ է, հրաժարումը
    ճիշտ ճանապարհ չէ՞:

    Գիտես, “հրաժարում” բառը
    այնքան էլ հաջող չէ:
    Փաստորեն, դու չես կարող
    ոչինչից հրաժարվել,
    Քանզի ինչին դիմադրում ես,
    ուժեղանում է այն:
    Իսկ զրկանքը՝ չի հրաժարվում,
    այլ ընտրում է ուրիշ մի բան:

    Որտեղ էլ դու լինես,
    դու չես կարող հեռանալ
    Արդեն գոյություն ունեցող
    ինչ-որ բանից:
    Դրա համար մի դիմադրիր
    դու գայթակղությանը,
    Խնայիր քո ուժերը
    և շուռ եկ նրանից:

    Դարձիր դեպի Ինձ
    և շուռ եկ ամենից,
    Ինչը դու համարում ես,
    որ արժանի չէ Ինձ
    :

    Սակայն գիտեցիր,
    որ չկա այնպիսի բան,
    Ինչը դու սխալ
    ճանապարհ ես անվանել:
    Քանզի դու չես կարող
    այս ճամփորդության մեջ
    Չհասնել այնտեղ,
    ուր ճանապարհ ես ընկել:

    Ամբողջ հարցը նրանում է,
    թե երբ տեղ կհասնես
    :


    Ուրեմն, էլ ո՞րն է
    այս ամենի իմաստը:
    Ուրեմն, ինչո՞ւմ է
    մեր կյանքի իմաստը:
    Ուրեմն ինչի՞ համար ենք
    անհանգստանում մենք
    Այն մասին, ինչի մասին որ
    անհանգստանում ենք:

    Դե իհարկե, չարժի քեզ
    երբեք անհանգստանալ:
    Բայց քեզ համար վատ չէր լինի
    դիտունակ դառնալ:
    Ուղղակի ուշադրություն դարձրու,
    թե այն, ինչ անում ես,
    Ունես, հանդիսանում ես, -
    արդյո՞ք քեզ ծառայում է:

    Քո կյանքի իմաստը
    ոչ թե նրանում է,
    Որպեսզի զուր ճիգեր թափես
    ընկնելու ինչ-որ տեղ,
    Այլ նրանում, որ հասկանաս,
    որ իզուր են որոնումներդ,
    Որ արդեն դու այնտեղ ես
    և միշտ էլ եղել ես այնտեղ:

    Ուղղակի դու ստեղծում ես այն,
    ով և ինչ հանդիսանում ես,
    Որպեսզի հետո սեփական
    փորձով դա վերապրես:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  16. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    unknown (05.02.2012)

  17. #84
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ՄԱՍ ՎԵՑԵՐՈՐԴ

    52.


    Հանդիսանո՞ւմ է արդյոք տառապանքը
    ճանապարհ դեպի Աստված:
    Ոմանք նույնիսկ ասում են,
    որ միակ ճանապարհն է դա:

    Ինձ դուր չի գալիս տառապանքը
    և երբեք դուր չի եկել:
    Իսկ հակառակն ասողը չի ճանաչում Ինձ,
    և երբեք չի էլ ճանաչել:

    Տառապանքը մարդկային փորձի
    անհրաժեշտ տեսանկյունը չէ:
    Այն ոչ միայն ձեզ պետք չէ, -
    այն խելացի չէ, հարմար էլ չէ:

    Ինչպես նաև վնասակար է
    ձեր առողջության համար:


    Որեմն այդքան տառապանք
    գոյություն ունի ինչի՞ համար:

    Ինչո՞ւ Դու, եթե Դու իրոք
    Ամենակարող Աստված ես, -
    Չես կարող վերջ դնել նրան,
    ինչն այդքան դուր չի գալիս Քեզ:

    Ես դրեցի դրա վերջը:
    Ուղղակի դուք հրաժարվում եք
    Օգտագործել այն գործիքները,
    որոնք Ես առաջարկում եմ,
    Որպեսզի դուք հասկանաք,
    որ չկա ոչ մի տառապանք:

    Տես, որ քո տառապանքն
    ընդհանուր ոչինչ չունի
    Քեզ հետ կատարվող
    իրադարձությունների հետ:
    Նա՝ այդ տառապանքը, -
    անմիջականորեն կապված է
    Այդ իրադարձությունների նկատմամբ
    քո վերաբերմունքի հետ:

    Այն, ինչ տեղի է ունենում՝
    դա ուղղակի այն է,
    ինչ տեղի է ունենում:
    Թե ինչպես ես դու քեզ զգում
    այդ կապակցությամբ, -
    լրիվ այլ բան է:


    Ես արդեն տվել եմ ձեզ
    բազում գուրծիքներ,
    Որոնցով դուք կարող եք
    հակազդել և պատասխանել
    Ձեզ հետ տեղի ունեցող
    իրադարձություններին այնպես,
    Որպեսզի ցավը քչացնեք
    կամ, ըստ էության, վերացնեք:

    Բայց դուք չեք օգտագործում
    Իմ տված գործիքները:


    Բայց ինչո՞ւ չվերացնել Քեզ
    հենց իրենք՝ իրադարձությունները:

    Շատ լավ առաջարկ է: Ցավոք,
    Ես չեմ հսկում նրանց:


    Դու իրադարձությունները
    չե՞ս հսկում, Աստված…

    Իրադարձությունները տեղի են ունենում
    որպես ձեր ընտրության արդյոունք,
    Եվ Ես երբեք չեմ խառնվի
    ձեր կատարած ընտրությանը,
    Երբեք չեմ փոխի այն,
    ինչ ընտրել եք դուք:

    Անել այդպես, կնշանակեր վերացնել
    Իմ՝ ձեզ ստեղծելու պատճառը:
    Անել այդպես, կնշանակաեր
    Ինքս Ինձ հերքել:

    . . . . . . . . . . . . . . . .

    Որոշ իրադարձություններ
    դուք կատարում եք ձեր կամքով,
    Ուրիշները՝ անգիտակցաբար
    դեպի ձեզ եք քաշում:
    Իսկ առանձին իրադարձություններ՝
    ձեր համար դրանցից են
    Բնական արհավիրքները, -
    “ճակատագրին” եք վերագրում:

    Բայց ճակատագիրը,
    այլ կերպ ասած,
    Մոլորակի գիտակցության
    ընդհանուր հոմանիշն է:


    Ցանկանում ես ասել.
    “կոլլեկտի՞վ” գիտակցության:

    Հենց այդպես, սիրելիս:
    Դու կատարյալ ճիշտ ես:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  18. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Kanamar (15.02.2012), unknown (11.02.2012)

  19. #85
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    53.

    Ոմանք ասում են, որ աշխարհը
    դեպի դժողք է գլորվում:
    Ինչպես նաև մեր էկոլոգիան
    կործանման եզրին է գտնվում:
    Մեր մոլորակը գեոֆիզիկական
    գլոբալ արհավիրքի առաջ է կանգնել:
    Երկրաշարժներ: Հրաբուխներ:
    Նույնիսկ կարող է պատահել

    Երկրագնդի առանցքի փոփոխությունը:
    Իսկ ոմանք ասում են, որ
    Մեր կոլլեկտիվ գիտակցությունը
    այդ ամենը կարող է փոխել:
    Այսօր շատերն ասում են,
    որ միահամուռ մեր մտքերով
    Մենք կարող ենք
    մեր մոլորակը փրկել:

    Գործի դրված մտքերով:

    Եթե ամենուր մարդկանց
    բավարար քանակություն
    Համոզվի նրանում,
    որ պետք է անել ինչ-որ բան
    Շրջապատող միջավայրը
    փրկելու համար, -

    Դուք Երկիրը կփրկեք:
    Բայց ձեզ պետք է շտապել:

    Առանց այն էլ բավականին
    վնաս է հասցված,
    Իրոք, ցավալի վիճակ է
    և այդպես է շատ վաղուց:
    Արմատական փոփոխություն է
    պետք ի համեմատ նրա,
    Ինչ որ ներկայումս
    տեղի է ունենում:


    Դու ի նկատի ունես,
    որ եթե մենք չանենք դա,
    Ուրեմն շուտով կլինենք
    ականատեսը նրա,
    Թե ինչպես մեր Երկիրը՝
    և նրա հետ էլ մենք, -
    Դժողքի՞ կարժանանանք,
    աշխարհի վե՞րջը կտեսնենք…

    Բայց եկ՝ տառապանքի խնդրին
    առայժմ վերադառնանք:
    Որտեղի՞ց մենք վերցրեցինք,
    որ լավ է տառապանքը:

    Եվ այն, որ սրբերը
    “տառապում են լուռ”:

    Իրոք, որ սրբերը
    “լուռ են տառապում”:
    Բայց դա չի նշանակում,
    որ տառապանքը՝ լավ է:
    Բոլոր աշակերտները
    վարպետության դպրոցում
    Լուռ տառապում են,
    քանի որ հասկանում են,

    Որ այդ տառապանք ասածը
    Աստծո ճանապարհը չէ,
    Այլ ավելի շուտ, դա ճիշտ
    նշանն է այն բանի,
    Որ դեռ հարկավոր է ձեզ
    էլի ինչ-որ բան վերհիշել,
    Էլի ինչ-որ բան իմանալ
    Աստծո ճանապարհի մասին:

    Ճշմարիտ Վարպետը
    չի էլ տառապում լուռ,
    Վարպետը տառապում է
    առանց բողոքելու:
    Նա նույնիսկ չի տառապում,
    այլ ուղղակի ապրում է
    Այն, ինչը որ դուք
    անտանելի եք համարում:

    Գործնական Վարպետը
    տառապում է լուռ,
    Քանզի փորձի մեջ հստակ
    հասկանում է խոսքի ուժը:
    Խոսքն ուշադրություն է ծնում,
    ուշադրությունն՝ իրականություն, -
    Եվ ահա, Վարպետն ընտրում է
    տառապանքի մասին չխոսել:

    Այսպիսով, Վարպետը
    գիտի ամենակարևորը,
    Եվ Վարպետն ապրում է
    ընտրության ակնթարթի մեջ,
    Դարձնելով իրականություն
    այն, ինչ ընտրում է:

    Ժամանակ առ ժամանակ
    դուք բոլորդ էլ անում եք դա:
    Ձեր մեջ չի գտնվի մեկը,
    ով գոնե մեկ անգամ
    Չի ստիպել վերանալ
    իր գլխացավը
    Կամ ցավազերծել է
    ատամնաբուժին այցելելը,

    Ուղղակի որոշելով,
    որ այդպես կլինի
    :

    Վարպետն էլ է ընդունում
    այդպիսի որոշում,
    Միայն թե վերաբերյալ
    ավելի գլոբալ բաների:


    Բայց ինչո՞ւ
    ընդհանրապես տառապել:
    Եվ ինչո՞ւ
    ընդհանրապես թույլ տալ
    Տառապանքի
    հնարավորությունն անգամ:

    Ժամանակն է արդեն քեզ հիշել
    այս հարցիդ պատասխանը,
    Քանզի շատ հաճախ ենք
    մենք դրան վերադառնում.
    Դու չես կարող ճանաչել և
    դառնալ այն, ինչ հանդիսանում ես,
    Եթե բացակայում է այն,
    ինչ դու չես հանդիսանում:


    Եվ միևնույն է, չեմ կարողանում
    ես հասկանալ,
    Որտեղի՞ց ենք մենք վերցրել,
    որ լավ է տառապելը:

    Շատ իմաստալի է, որ այդպես
    համառն ես դու այս հարցում:
    Լուռ տառապանքն ամփոփող
    սկզբնական իմաստությունն
    Այսօր այնքան աղավաղված է,
    որ շատերը հավատում են,
    Որ տառապանքը՝ լավ է,
    իսկ ուրախությունը՝ վատ է:

    Իսկ որոշ կրոններ, ըստ էության,
    սովորեցնում են հենց դրան:

    Եվ դուք որոշել եք, որ
    եթե մեկն ունի քաղցկեղ
    Եվ այդ մասին լռում է, -
    ուրեմն նա սուրբ է:
    Իսկ եթե, ասենք, մի կին
    առողջ սեռականություն ունի
    Եվ այդ չի էլ թաքցնում, -
    ուրեմն՝ մեղսագործ է:

    Հը, դուրդ եկա՞վ այս
    պայթյունավտանգ թեման…


    Ճիշտ, ավելի պայթյունավտանգ
    բան չես հնարի:
    Եվ Դու այն խորամանկորեն
    կնոջը վերագրեցիր:
    Ասա, արեցիր դա
    հատուկ նրա համար,
    Որպեսզի ինչ-որ բան ընդգծե՞ս,
    որ ցո՞ւյց տաս ինչ-որ բան:

    Նրա համար, որ ցույց տամ ձեզ
    ձեր նախապաշարումները:
    Դուք գերադասում եք
    տեսնել տղամարդուն,
    Որն առանց տնքոցի
    մեռնում է կռվի դաշտում,
    Քան կնոջը, որը տնքոցով
    սիրով է զբաղվում
    :


    Իսկ Դու ի՞նչ
    կգերադասեիր:

    Ոչ, սիրելիս: Ես ոչ մի
    դատողություն չունեմ:
    Իսկ դուք ունեք դրանք
    շատ մեծ քանակով,
    Զանազան ու տարբեր, -
    և Ես համարում եմ,

    Որ հենց ձեր դատողությունները
    ձեզ չեն թողնում ուրախանալ,
    Իսկ ձեր սպասումներն էլ
    դարձնում են ձեզ դժբախտ:

    Այդ ամենը միասին վերցրած,
    հենց ձեր դժվարություններն է ծնում
    Եվ այդպիսով, կարճ ասած,
    ձեզ տառապանքներ է բերում:


    Որտեղի՞ց ես իմանամ,
    որ Քո խոսքերը ճշմարիտ են:
    Որտեղի՞ց ես իմանամ,
    որ իրոք Աստված է խոսում:
    Ինչպե՞ս կարող եմ հավատալ,
    որ սրանք իրոք Քո խոսքերն են,
    Այլ ոչ թե իմ բորբոքված
    պատկերացումն է մորմոքում:

    Դու արդեն հարցրել ես այդ մասին:
    Իմ պատասխանն էլ անփոփոխ է մնում:
    Եվ լսիր, ընդհանրապես,
    արդյոք ունի՞ դա նշանակություն:
    Նույնիսկ եթե պատկերացնես,
    որ “ճիշտ” չէ Իմ ասած ոչ մի խոսք, -
    Կարո՞ղ ես արդյոք դու հնարել
    կյանքի ավելի լավ ինչ-որ միջոց:


    Ոչ:

    Եվ ահա, թե Ես ինչ քեզ կասեմ,
    որ դուրս պրծնես այդ երկընտրանքից.
    Մի հավատա ոչինչին նրանից,
    ինչ որ ասում եմ Ես քեզ:
    Ուղղակի ապրիր դա: Զգա դա:
    Իսկ հետո փորձիր նույնն ապրել
    Կանքի յուրաքանչյուր տարբերակով,
    որը կցանկանաս կամ կընտրես:

    Իսկ հետո վերանայիր քո փորձը,
    հետո՝ ընտրիր այլ տարբերակ:
    Եվ մի օր, վերջապես, կգտնես
    ճշմարտությունը քո սեփական:

    Մի անգամ, երբ բավական
    քաջություն ձեռք բերեք,
    Դուք վերջապես կզգաք
    Աստծո այն աշխարհը,
    Որտեղ համարվում է,
    որ սիրով զբաղվելը
    Շատ ավելի լավ է,
    քան պատերազմելը:

    Այդ
    օրը
    դուք
    շատ
    Կու-
    րա-
    խա-
    նաք:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  20. #86
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ՄԱՍ ՅՈԹԵՐՈՐԴ


    54.

    Կյանքն այնքան սարսափելի է:
    Եվ այնքան խճճված:
    Իսկ չէ՞ր կարող ամեն ինչ
    ավելի պարզ լինել, Աստված:

    Կյանքի մեջ ոչինչ
    չկա սարսափելի,
    Եթե դու արդյունքներին
    կապված չես, սիրելիս:


    Դու ցանկանում ես ասել.
    եթե չես ցանկանում ոչի՞նչ:

    Ապրես: Հենց այդպես:
    Ընտրիր, բայց մի ցանկացիր:


    Դա հեշտ է նրա համար,
    ումից ոչ ոք կախում չունի:
    Իսկ կին ու երեխաներ
    ունեցողն ի՞նչ անի:

    Ընտանիքավորի ճանապարհը
    միշտ ամենադժվարն է եղել:
    Հեշտ է “ոչինչ չունենալ”,
    երբ միայնակ ես դու:
    Բայց եթե քո կյանքում
    կան նրանք, ում սիրում ես,
    Դու նրանց համար ամենալավ
    բաներն ես ցանկանում:


    Եվ ցավալի է, երբ նրանց չես կարող
    տալ ամենն, ինչ կցանկանայիր.
    Հագուստներ գեղեցիկ,
    լավ տուն, ուտելիք…
    Ինձ մոտ այնպիսի զգացում է,
    որ արդեն քսան տարի պայքարում եմ
    Այն բանի համար միայն,
    որ ծայրը ծայրին հասցնեմ:

    Եվ այդպես էլ դեռ ոչնչով
    հպարտանալ ես չեմ կարող:

    Դու խոսում ես նյութական
    բարեկեցության մասի՞ն:


    Ես խոսում եմ ընդամենը
    այն անհրաժեշտի մասին,
    Ինչ ամեն մարդ կցանկանար
    տալ իր երեխաներին:
    Ես ի նկատի ունեմ այն
    ամենահասարակ բաները,
    Ինչով ամեն մի տղամարդ
    կուզենար կնոջը բավարարել:

    Հասկանում եմ: Դու մտածում ես,
    որ այն է քո խնդիրը կյանքում,
    Որ ամենով նրանց բավարարես:
    Դու այդպե՞ս ես կարծում:


    Ոչ: Դա այն չէ, ինչում
    իմ ամբողջ կյանքն է կայանում,
    Բայց վատ չէր լինի, եթե դա
    լիներ կողմնակի արդյունք:

    Լավ, ուրեմն այդ դեպքում
    եկ հետ վերադառնանք:
    Ինչի՞ մեջ ես դու տեսնում
    կյանքիդ իմաստն իրական:


    Հասարակ հարց չի դա:
    Իմ ողջ կյանքում ես
    Նրա համար շատ տարբեր
    պատասխաններ եմ ունեցել:

    Իսկ ո՞ր մի պատասխանը
    դու կցանկանայիր տեսնել:


    Ես կցանկանայի…
    որ իմ ամբողջ կյանքը
    Հոգուս զարգացմանը
    լիներ նվիրված:
    Որ կյանքս այն որակներիս
    արտահայտությունը լիներ,
    Որոնք ամենաշատն են
    իմ կողմից սիրված:

    Իմ այն մասի, որը որ
    ցավակցություն է,
    Համբերություն, օգնություն
    և նվիրվածություն է:
    Իմ այն մասի, որը
    կարող եմ ես անվանել
    Հասկացում և ներում,
    իմաստություն և սեր:

    Հնչում է այնպես, կարծես
    դու շարունակում ես
    Ուղղակի այս գիրքը
    կարդալ բարձրաձայն:


    Այո, սա հիանալի գիրք է:
    Բայց ես փորձում եմ
    Հասկանալ, թե ինչպե՞ս
    “գործով” իրականացնել այն:

    Իսկ քո հարցի համար
    գոյություն ունի պատասխան,
    Որը որ շատ հստակ
    ես տեսնում եմ հիմա:

    Պատասխանը հետևյալն է.

    Իմ կյանքը ամբողջ
    նրան է նվիրված,
    Որպեսզի ես օրեցօր
    ընդամենը ողջ մնամ:

    Ահա: Եվ դու մտածում ես,
    որ մեկը մյուսին խանգարո՞ւմ է:


    Դե…

    Դու համարում ես,
    որ հոգևոր ճանապարհը
    Պատնեշ է հանդիսանում
    քո ողջ մնալո՞ւն:


    Ճշմարիտն ասած,
    ես կուզեի ավելի շատ,
    Քան մեր հիշատակած
    այդ ուղղակի “ողջ մնալը”:
    Բոլոր այս տարիները
    ես “ողջ եմ մնում”:
    Նկատեմ, որ հիմա էլ
    դրանով եմ զբաղված:

    Բայց ցանկալի կլիներ,
    որ ողջ մնալու համար
    Այս տաղտուկ և անվերջ
    պայքարը դադարեր:
    Եվ հետո, ես ցանկանում եմ
    ոչ միայն “ողջ մնալ”,
    Ես ցանկանում եմ
    նաև բարգավաճել:

    Իսկ ի՞նչն ես անվանում
    դու բարգավաճել:


    Ունենալ բավական,
    որպեսզի չմտածել,
    Թե հաջորդ կոպեկը
    որտեղի՞ց ճարել:
    Որ ստիպված չլինես
    լարված, ճնշված լինել,
    Քանզի տան վարձը՝
    ինչո՞վ վճարել:

    Չէի ուզենա հասնել
    այս առօրեականությանը,
    Բայց հիմա մենք խոսում ենք
    իրական կյանքի մասին,
    Այլ ոչ թե հորինված
    այն հեքիաթային
    Ռոմանտիկ-հոգևոր
    կյանքի կտավի մասին,
    Որը որ այս գրքում
    դու նկարագրում ես:

    Ինձ թվա՞ց, թե իրոք
    դու բարկանում ես:


    Ոչ այնքան բարկանում,
    որքան հուսահատվում:
    Ես այս հոգևոր
    խաղերն եմ խաղում
    Արդեն մոտ քսան տարի: Եվ տես,
    թե ինչի եմ հասել ես:

    Աղքատների համար օթևանից
    ինձ բաժանում է գեթ մեկ հաշիվ,
    Որ հարկավոր է վճարել:
    Իսկ ես նոր, հենց նոր,
    Աշխատանքս եմ կորցրել
    և թվում է ինձ, թե
    Դրամի սպասելիքներ նորից
    ոչ մի տեղից չունեմ:

    Եվ ես իրոք, սկսում եմ
    հոգնել այս պայքարից:
    Արդեն երիտասարդ չեմ,
    և ցանկալի կլիներ ինձ
    Ինչ-որ ապահովություն գտնել,
    որպեսզի ես կարողանայի
    Շատ ժամանակ հատկացնել
    իմ “Աստվածայինին”:

    Այնտեղ է իմ սիրտը,
    և ձգտում է հոգևոր “զարգացման”:
    Բայց կյանքն ինձ այնտեղ չի թողնում,
    չի թողնում մոտենալ դրան:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  21. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    KiLa (07.03.2012)

  22. #87
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    55.

    Ոսկե խոսքեր են,
    և Ես ենթադրում եմ,
    Որ դու խոսում ես
    շատ մարդկանց անունից:
    Ես քո թողությանը
    մանրամասն կպատասխանեմ,
    Որպեսզի դու կարողանաս
    գլուխ հանել դրանից:

    Քսան տարվա ընթացքում
    այդ հոգևոր խաղերը
    դու չես խաղացել:
    Դու քայլել ես միայն
    նրանց բուն էությունից դուրս
    երկար տարիներ:

    Դու դիտել ես նրանք,
    խաղացել ես նրանց հետ,
    Ժամանակ առ ժամանակ
    համարձակվել ես փորձարկել
    Բայց երբեք չես զգացել
    քո ճշմարիտ ու իրական
    Տարվածությունն այդ խաղի մեջ,
    մինչև վերջին ժամանակներս:


    Այո, ճիշտ ես նկատել:

    Ամբողջ քո մարմինը,
    ամբողջ գիտակցությունը
    և ամբողջ քո հոգին,
    Հարկավոր է նվիրել
    Աստծո կերպ և նմանությամբ
    ինքդ քեզ ստեղծելուն:


    Ահա, թե ինչ ասել է
    “խաղալ հոգևոր խաղեր”:

    Դա պրոցես է
    Ինքնաիրականացման,
    Ինչի մասին գրել են
    Արևելքի միստիկները:
    Դա պրոցես է
    Հոգու Փրկության,
    Ինչին նվիրված է
    Արևմուտքի աստվածաբանությունը:

    Դա ամենօրյա գործունեությունն է
    ձեր գիտակցության:
    Անվերջանալի պրոցեսն է
    ձեր ընտրության:
    Դա անդադարելի արարումն է:
    Գիտակցված արարումը:
    Արարումը՝ նպատակադրված
    և ամենաբարձր միտումներից դրդված:

    Ահա, թե ինչ է այդ
    “հոգևոր խաղեր խաղալը”:
    Եվ, ուրեմն, ասում ես,
    որքա՞ն ես դրանով զբաղվել…


    Ստացվում է, որ ես
    նույնիսկ չեմ էլ սկսել…

    Ծայրահեղությունից
    ծայրահեղություն մի գցվիր
    Եվ այդքան խիստ մի եղիր
    ինքդ քո հանդեպ:
    Դու իրոք նվիրել ես
    քեզ այդ պրոցեսին
    Ավելի երկար, քան կարող ես
    քեզ պատկերացնել:

    Ի միջի այլոց, ասեմ քեզ,
    որ կարևոր էլ չէ,
    Թե որքան երկար ես
    դու դրանով կլանված:
    Կլանվա՞ծ ես դու հիմա
    արդյոք դրանով,
    Սրանում է ողջ խնդիրը,
    հենց սա է կարևոր:

    Եկ, գնանք առաջ:
    Դու Ինձ խնդրեցիր
    “Տեսնել, թե այդ խաղերը
    քեզ ինչի հասցրեցին”:
    Եվ, ինչպես նկարագրում ես,
    դու արդեն գտնվում ես
    “Մի քայլ հեռավորության վրա
    աղքատների օթևանից”:

    Իսկ Ես նայում եմ քեզ
    և ուրիշ պատկեր եմ տեսնում:
    Ես տեսնում եմ Իմ առջև
    կանգնած մի մարդու,
    Ում որ հարուստի տնից
    մի քայլ է բաժանում:

    Դու ասում ես, որ մեկ հաշիվ
    ևս կվճարես
    Եվ դրանից հետո
    կսուզվես անհայտությունը:
    Իսկ Ես տեսնում եմ, որ
    այդ հաշիվդ կվճարես,
    Եվ դրանից հետո
    կգա երանությունը:

    Բայց, իհարկե, շատ բան
    կախված է նրանից,
    Թե ի՞նչն ես որպես “վարձ” ընկալում
    և հանուն ինչի՞ ես ջանում:

    Եթե կյանքիդ նպատակն է
    նյութական պաշտպանվածությունը,
    Ուրեմն Ես հասկանում եմ,
    թե դու ինչ ես զգում,
    Երբ ասում ես, որ քեզ
    աղքատների համար օթևանից
    Ընդամենը մի վերջին
    հաշիվ է բաժանում:

    Բայց այդ մտածելակերպդ էլ
    կարելի է ճշտել:

    Քանզի բոլոր բարիքները,
    եթե դա Իմ վարձն է՝
    դեպի քեզ են գալու:
    Այդ թվում նաև փորձը՝
    նյութական մակարդակի վրա
    քեզ պաշտպանված զգալու:

    Իմ վարձը՝ պարգևը,
    որը դու ստանում ես,
    Երբ “համագործակցում ես”
    Ինձ հետ, -
    Քեզ ապահովում է
    ավելի շատ բանով,
    Քան ուղղակի հոգեկան
    հանգստությունը:

    Դու կարող ես ունենալ
    նյութական բարեկեցություն էլ:

    Հեգնանքը նրանում է,
    որ երբ դու ճաշակում ես
    Այն հոգևոր հանգիստը,
    որը քեզ Ես Եմ նվիրում, -
    Դու հայտնաբերում ես,
    որ նյութական ապահովությունը
    Ամենավերջին հերթին է
    քեզ հետաքրքրում:

    Նույնիսկ քեզ շատ սիրելի
    ընտանիքիդ անդամների
    Նյութական ապահովությունն էլ
    քո հոգսը չի լինի:

    Հասնելով աստվածային
    գիտակցության, կհասկանաս,
    Որ պատասխանատու չես մարդկային
    ուրիշ ոչ մի հոգու համար:

    Եվ չնայած արժանավայել է,
    որ ամեն հոգու համար
    Դու հանգիստ կյանք ես
    սրտանց ցանկանում,
    Ամեն հոգի պետք է ընտրի
    ճակատագիրն իր սեփական:
    Եվ իհարկե, հենց ինքն էլ
    ընտրում է իրականում:

    Հասկանալի է, որ ուրիշներին
    մտադրված նեղացնելը
    Կամ ոչնչացնելը՝
    ամենավեհ վարմունքը չէ:
    Նաև անհանդուրժելի է
    չնկատել կարիքները
    Նրանց, ում դու քեզանից
    կախյալ ես դարձրել:

    Քո խնդիրն այն է,
    որպեսզի օգնես
    Քո մոտիկներին
    կյանքում դառնալ անկախ:
    Արագ և հիմնավորապես
    նրանց սովորեցնես,
    Թե ինչպես իրենց հարցերը
    լուծեն առանց քեզ
    :

    Քանզի, քանի դեռ
    “ողջ մնալու համար”
    Քո հարազատները
    ունեն քո կարիքը,
    Կարող ես չկասկածել,
    որ հարազատներիդ համար
    Դու բոլորովին էլ
    բարիք չես:

    Դու դառնում ես բարիք
    միայն այն ակնթարթին,
    Երբ նրանք հասկանում են,
    որ քո կարիքը չունեն:

    Իմ ամենաերջանիկ պահն էլ
    գալիս է այն ժամանակ,
    Երբ դու հասկանում ես,
    որ Աստծո կարիքը չունես:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  23. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    unknown (24.03.2012)

  24. #88
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    56.

    Իհարկե, Ես գիտեմ,
    որ դա հակասում է
    Ամենին, ինչ երբևիցէ
    քեզ սովորեցրել են:
    Քո ուսուցիչները միայն
    զայրացկոտ, խանդոտ,
    Խիստ Աստծո մասին է,
    որ քեզ պատմել են:

    Այն Աստծո մասին,
    ում որ շատ պետք է,
    Որ բոլորն ամենուր
    իր կարիքն ունենան:
    Բայց դա բոլորովին էլ
    իրական Աստված չէ,
    Այլ նենգափոխված
    պատճենը նրա:

    Իրական Վարպետը նա չէ,
    ով ավելի շատ աշակերտներ ունի,
    Այլ նա, ով նրանցից մեծամասնությանը
    Վարպետներ կդարձնի:

    Իրական առաջնորդը նա չէ,
    ով ավելի շատ հետնորդներ ունի,
    Այլ նա, ով մեծամասնությունից
    առաջնորդներ կդաստիարակի:

    Իրական արքան նա չէ,
    ով շատ հպատակներ ունի,
    Այլ նա, ով հպատակներից
    արքաներ կմեծացնի:

    Իրական ուսուցիչը նա չէ,
    ով ամենից շատ գիտի,
    Այլ նա, ով մնացածներին
    դեպի ճանաչումը կարթնացնի:

    Եվ իսկական Աստված նա չէ,
    ով ամենաշատ ծառայողներ ունի,
    Այլ Նա, ով հենց Ինքն է
    ամենաշատը ծառայում,
    Եվ դրանով իսկ դարձնում է
    աստվածներ մնացածներին:

    Դրանում է փառքը
    և նպատակն Աստծո.
    Որ էլ չլինեն նրանք, ովքեր
    երկրպագում են Աստծոն;
    Որ դադարեն մտածել, թե Աստված՝
    անհասանելիություն է,
    Եվ սկսեն հասկանալ, որ Աստված՝
    անխուսափելիություն է:


    Ես կցանկանայի,
    որ դու հասկանաս.
    Քո երջանիկ ճակատագիրը՝
    անխուսափելի է:
    Եվ ոչ մի կերպ դու չես կարող
    չլինել “փրկված”:
    Եվ գոյություն չունի այլ դժողք,
    բացի դա չիմանալը:

    Իսկ ինչ վերաբերվում է
    ծնողներին ու երեխաներին,
    Ամուսիններին ու սիրելիներին,
    մոտիկներին ու հարազատներին, -
    Մի ջանիր քո սիրոց սարքել
    նրանց համար սոսինձ:

    Ավելի լավ է սերդ լինի
    ճիշտ մագնիսի նման.
    Սկզբում ձգի դեպ իրեն,
    իսկ հետո՝ վանի նրանց:
    Որ, ովքեր ձգտել են դեպի քեզ,
    չմտածեն, որ հավերժ,
    “Ողջ լինելու” համար պետք է
    ընդմիշտ քեզ մոտիկ լինեն:

    Ճշմարտությունից ավելի
    հեռու բան, քան սա է՝
    լինել չի կարող:
    Մերձավորիդ համար ավելի
    կործանարար բան, քա սա է՝
    լինել չի կարող:

    Թող քո սերը դրդի
    քո սիրելիներին
    Թաթախվել կյանքի մեջ
    և փորձել լիովին,
    Թե իրենք՝ ո՞վ են:
    Եվ միայն դրանում
    Քո ճշմարիտ սերը
    իրոք կարտահայտվի:

    Ընտանիք ունեցողի ճանապարհը
    շատ ավելի դժվար է:
    Այնքա՜ն տարաձայնություններ կան
    ու կենցաղային հարցեր:
    Մենակյացը դրանցից
    ոչնչով ծանրաբեռնված չէ
    Եվ նման բաները
    նրա հոգսը չեն:

    Եթե նա ունի հաց ու ջուր,
    և համեստ մի քնելատեղ, -
    Կարող է նվիրվել հանգիստ
    մեդիտացիային կամ աղոթել:
    Հեշտ է այդ պայմաններում
    սրբությունը տեսնելը,
    Հեշտ է այդ պայմաններում
    աստվածայինի մեջ լինել:

    Բայց փորձի՛ր սրա նման մեկին
    տալ կին ու երեխաներ,
    Եվ կտեսնես, թե ինչ կարող է
    դրանից ստացվել:

    Փորձի՛ր աստվածայինը տեսնել
    այն երեխայի մեջ,
    Որի բարուրը պետք է փոխել
    գիշերվա ժամը երեքին:
    Փորձի՛ր աստվածայինը տեսնել
    քո այն հաշվի մեջ,
    Որը հարկավոր է վճարել
    մինչև ամսվա վերջ…

    Ճանաչի՛ր Աստծո ձեռքը
    այն վատառողջության մեջ,
    Որը քո սիրելի
    կնոջն է համակել:
    Քո մեծահասակ ծնողների
    հիվանդությունների՛ մեջ;
    Քո աշխատանքի՛ մեջ, որը
    հասցրել ես կորցնել:

    Եվ մենք՝ այո, - խոսում ենք
    բարեպաշտ կյանքի մասին:

    Ես հասկանում եմ
    քո հոգնածությունը:
    Ես գիտեմ, որ դու արդեն
    զզվել ես պայքարից:
    Բայց Ես քեզ ասում եմ.
    երբ դու Ինձ հետևում ես, -
    Պայքարն անհետանում է,
    այն փախչում է քեզանից:

    Քեզ ապրել եմ առաջարկում
    մեջն Աստծո տարածության,
    Որտեղ ամեն մի իրադարձություն
    կդառնա բարեմաղթանք:


    Ինչպե՞ս կարող եմ ես ընկնել
    տարածությունն իմ Աստծո,
    Երբ կորցրել եմ աշխատանքս
    և տանս վարձը պիտի վճարեմ… ինչո՞վ:
    Երբ դեռահաս երեխաներս
    ատամնաբույժի կարիք ունեն…
    Երբ ինձ նոր մեքենա է պետք,
    քանզի հինը՝ գողացել են…

    Ինձ թվում է, որ այդ փիլիսոփայական,
    վեհ տարածության մեջ գտնվելը՝
    Այս խնդիրներից յուրաքանչյուրը լուծելու
    ամենաանհուսալի ձևն է:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  25. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Սելավի (04.04.2012)

  26. #89
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.01.2007
    Գրառումներ
    722
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Սիրելի Smbitbaba, դու իրոք շատ հրաշալի աշխատանք էս կատարում: Շնորհակալություն քեզ:
    Ես չէի սպասում, որ հայերենով այսքան հաջողված էր լինելու այս երկխոսությունը:
    Մենք իրար սեր ենք պարտք մարդիկ:

  27. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (05.04.2012)

  28. #90
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Սելավի-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Սիրելի Smbitbaba, դու իրոք շատ հրաշալի աշխատանք էս կատարում: Շնորհակալություն քեզ:
    Ես չէի սպասում, որ հայերենով այսքան հաջողված էր լինելու այս երկխոսությունը:
    Շնորհակալ եմ քաջալերանքիդ համար, Սելավի ջան: Չնայած, եթե նայենք արձագանքներին, ավելի շատ պետք է հուսախաբված լինեի…
    Գիտես, բավական հաճախ եմ հիշում քո այն մտքերը, որ պետք չէ ժողովրդին շտապեցնել, որ ժողովուրդը հիմնականում պատրաստ չէ այսպիսի աշխարհընկալմանը…
    Հասկանում եմ, սիրելիս: Բայց մի բան գիտեմ հաստատ. սպասելու ժամանակ չկա այլևս: Եվ, ինչ արած, թեկուզ քչերը, բայց թող գոնե մի թեթև տեղեկանան…
    Սա միակ պատճառն է երևի, որ թույլ չի տալիս ինձ հուսահատվել ու ստիպում է շարունակել իմ այդ, առաջին հայացքից, ապարդյուն աշխատանքը…
    Վերջին խմբագրող՝ Sambitbaba: 05.04.2012, 09:05:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

Էջ 6 16-ից ԱռաջինԱռաջին ... 2345678910 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •