User Tag List

Էջ 4 16-ից ԱռաջինԱռաջին 1234567814 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 46 համարից մինչև 60 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 233 հատից

Թեմա: Մատեան երանության

  1. #46
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    24.


    - 24 -

    Ես նա եմ, ով հիմնել է
    Տիեզերքի Օրենքները:
    Կատարյալ օրենքներ են դրանք
    և այդ նրանք են ստեղծում
    Ֆիզիկական աշխարհի
    կատարյալ գործունեությունը:
    Ես նա եմ, ում խոսքով են
    Օրենքներն այդ գործում:

    Ասա, հանդիպե՞լ ես դու
    արդյոք քո կյանքում
    Ավելի կատարյալ մի բան,
    քան ձյան փաթիլը:
    Նրա կառուցվածքը,
    նրա սիմետրիան,
    Տես, ինչ առանձնահատուկ է,
    տես, ինչ անթերի է:

    Միաժամանակ,
    նրա նմանությունն ու
    Տարբերությունը
    ուրիշ փաթիլներից.
    Չէ՞ որ դա չքնաղ
    մի ստեղծագործություն է
    Եվ ամփոփում է իր մեջ
    մեծ գաղտնիք:

    Դու զարմանում ես,
    նայելով բնության
    Արտահայտմանն այդ
    զարմանահրաշ:
    Բայց եթե դու նայես
    իրականությանը
    Ավելի լրջորեն՝
    իսկույն կհասկանաս,

    Որ եթե Ես կարողացա
    դա անել փաթիլի հետ,
    Ընդամենը փաթիլի հետ,
    ուրեմն ի՞նչ ես կարծում,
    Ի՞նչ կարող եմ անել Ես
    ամբողջ Տիեզերքի հետ
    Ինչե՜ր եմ արել Ես
    և ինչե՜ր եմ անում…

    Եվ եթե դու, սիրելիս,
    ընդունակ լինեիր տեսնելու
    Համաչափությունն այդ ամենի,
    տարրերի կատարյալությունը, -
    Դու չէիր կարողանա թաքցնել
    քո իրականության մեջ
    Իմաստությունն այդ ամենի,
    այդ ամենի ճշմարտությունը:

    Եվ նույնիսկ հիմա,
    նշմարելով միայն
    Կայծկլտող ցոլքերն
    այդ ճշմարտության
    Դու չես կարող պատկերացնել,
    և կամ հասկանալ,
    Թե դրա հետևում
    ինչեր կան կանգնած:

    Կասեմ Ես քեզ հիմա
    և դու գիտեցիր,
    Որ այդ ամենի հետևում,
    ինչ որ դու զգացիր,
    Ավելի բարդ ու անսովոր
    մի ինչ-որ բան է կանգնել,
    Քան ներկայիս քո ընկալումը
    կարող է ընդգրկել:

    Ձեր Շեքսպիրը
    հիանալի է ասել.
    “Շատ բաներ կան աշխարհում,
    Հորացիո, իմ ընկեր,
    Ինչ մեր իմաստունները
    երազում էլ չեն տեսել”:


    Ուրեմն, ինչպե՞ս ես կարող եմ
    ճանաչել այդ օրենքները:
    Ինչպե՞ս կարող եմ վստահ
    ուսումնասիրել ես նրանց:

    Բանն ուսումնասիրելը չէ,
    այլ՝ վերհիշելը:


    Ինչպե՞ս կարող եմ, ասա,
    վերհիշել ես դրանք:

    Փորձիր հանգստացնել
    քո արտաքին աշխարհը,
    Որպեսզի ներքին աշխարհդ
    քեզ տա տեսիլքնր:
    Հենց այդ տեսիլքներն էլ՝
    այն է, ինչ դու փնտրում ես:
    Բայց դու չես կարող ձեռք բերել այն
    այնքան, քանի դեռ

    Խորապես մտահոգված ես
    քո արտաքին իրականությամբ:


    Եվ ուրեմն, սիրելիս,
    ձգտիր սուզվել քո ներսը:
    Այնքան, որքան կարող ես:
    Իսկ եթե չես ուզում սուզվել, -
    Սկիզբ առ քո ներսից,
    սկսվիր ներսից քո:
    Փորձիր արտաքին աշխարհի հետ
    համագործակցել:

    Եվ միշտ հիշիր դու
    այս աքսիոման,
    Մի մոռացիր
    այս խոսքերս.
    Դու միշտ շարժվում ես
    դեպի դուրս,
    Եթե չես շարժվում
    դեպի ներս:


    Կրկնիր դա
    առաջին դեմքով,
    Որպեսզի ավելի
    անձնականացնես.
    Ես շարժվում եմ
    դեպի դուրս,
    Եթե չեմ շարժվում
    դեպի ներս:

    Եվ այսպես,
    ամբողջ կյանքում
    Դեպի դուրս ես
    դու շարժվել:
    Բայց պարտավոր չես
    դու անել այդ,
    Եվ պարտավոր էլ
    չես եղել:

    Գոյություն չունի այն,
    ինչ դու չես կարող լինել:
    Գոյություն չունի այն,
    ինչ դու չես կարող անել:
    Գոյություն չունի այն,
    ինչ դու չես կարող ունենալ:


    Դա հնչում է այնպես,
    կարծես արագիլը երկնքում
    Ինչ-որ բան
    խոստացավ:

    Իսկ ի՞նչ ուրիշ խոստում էիր
    սպասում դու Աստծոց:
    Կհավատայի՞ր, եթե ավելի
    փոքր բան խոստանայի…
    Հազարամյակներ շարունակ
    դուք չեք հավատացել Աստծոն,
    Չեք հավատացել Ինձ
    ու Իմ տված խոստումներին,

    Ամենաանհավանական պատճառով,
    պատճառով ամենաանհավատալի.
    Ճշմարտություն լինելու համար
    այդ խոստումները չափից լավն էին:

    Եվ այդ պատճառով է,
    որ դուք միշտ ընտրել եք
    Ավելի փոքր խոստումներ
    և ավելի փոքր սեր:
    Իսկ կատարյալ սերը դուք
    ի վիճակի չեք ընկալելու:
    Եվ կատարյալ խոստումներն էլ
    անպահանջ են մնում:

    Ինչպես և կատարյալ անձը:
    Եվ զարմանալի էլ չէ,
    Որ սեփական “Ես”-ին էլ
    դուք հավատալ ընդունակ չեք:

    Նշվածներից գոնե մեկին
    հավատալու անընդունակությունը՝
    Աստծոն հավատալու
    անընդունակություն էլ է:


    Հավատը Աստծո նկատմամբ
    նոր հավատ է ծնում
    Աստծո մեծագույն խոստումի՝
    քո անսահման կարողությունների,
    Եվ Աստծո մեծագույն նվերի՝
    անպայմանական սիրո նկատմամբ:

  2. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (02.09.2011), unknown (31.01.2012)

  3. #47
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,406
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Բացարձակ հավատի խնդիրն է արծարծվում, որը փիլիսոփայական ամենաբարդ հիմնախնդիրներից մեկն է
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  4. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (24.08.2011)

  5. #48
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բացարձակ հավատի խնդիրն է արծարծվում, որը փիլիսոփայական ամենաբարդ հիմնախնդիրներից մեկն է :think
    Գիտե՞ս, թե ինչու է այն բարդ, սիրելի Լիոն: Որովհետև մենք դրան նայում ենք հակառակ կողմից: Երբ դու, կանգնած ափին, նայում ես այն նավին, որին դու ճանապարհ ես մաղթել, ասենք, երկու ժամ առաջ, այդ նավն արդեն անչափ հեռու է գտնվում քեզանից: Բայց եթե դու ինքդ ես գտնվում այդ նավի վրա, երկու ժամ անց քեզանից անսահման է հեռու է թվում արդեն հենց ինքը՝ ափը:
    Որքան շատ ես հեռացնում քեզ քո Աստծոց, այնքան ավելի բարդ է դառնում Նրան հավատալը:
    Իմ կարծիքով, բացարձակ հավատը՝ դա մինիմալ տարածությունն է քո և քո Աստծո միջև, երբ "հավատ" հասկացողությունն արդեն կորցրել է իր իմաստը: Նա զիջել է իր տեղը մի ուրիշ հասկացողության, որի անունն է. ճանաչում:

  6. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Lion (24.08.2011)

  7. #49
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,406
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Համաձայն եմ, բայց... այդ ճանաչելն է հենց դժվար, էլի:
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  8. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (26.08.2011)

  9. #50
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Համաձայն եմ, բայց... այդ ճանաչելն է հենց դժվար, էլի:
    Երբ որ սկսում ես վստահել Աստծոն, դժվարություններդ աստիճանաբար սկսում են վերանալ:

  10. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Kanamar (28.08.2011)

  11. #51
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,406
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Իհարկե, հավատի խնդիր է...
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  12. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (26.08.2011)

  13. #52
    ՆԵՐԴԱՇՆԱԿ ՔԱՈՍԻ ՄԱՍՆԻԿ Mark Pauler-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    11.02.2010
    Հասցե
    Հայաստան,
    Գրառումներ
    547
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Երբ որ սկսում ես վստահել Աստծոն, դժվարություններդ աստիճանաբար սկսում են վերանալ:
    Կարծում եմ դժվարությունները չեն վերանում, այլ ուղղակի այլ կերպ ես վերաբերվում: Գուցե ավելի թեթև ես նայում կամ հեշտ ես տանում կամ ..... ու էլի լիքը կամեր, բայց հավատից դժվարությունները չեն պակասում:
    ինձ քո ստեղծագործությունների մեջ ներդրածդ բարությունն ա դուր գալիս:
    Քանի որ ես նախընտրում եմ հավատն առանց բացատրության, սերն առանց պատճառի ու աստծուն առանց նյութական պատկերի, մի քիչ դժվարությամբ եմ կարդում, բայց կարդում եմ, որովհետև տեսնում եմ որ ասելիքներ ունես ու դրանք դատարկ չեն:
    Իմ ՔԱՈՍԸ գնում է ամենուր, իր հլու ծառայի` "Տիրակալ Ժամանակի" ուսերին նստած: _________

  14. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (27.08.2011), Արևածագ (26.08.2011), Դեկադա (26.08.2011)

  15. #53
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Mark Pauler-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կարծում եմ դժվարությունները չեն վերանում, այլ ուղղակի այլ կերպ ես վերաբերվում: Գուցե ավելի թեթև ես նայում կամ հեշտ ես տանում կամ ..... ու էլի լիքը կամեր, բայց հավատից դժվարությունները չեն պակասում:
    ինձ քո ստեղծագործությունների մեջ ներդրածդ բարությունն ա դուր գալիս:
    Քանի որ ես նախընտրում եմ հավատն առանց բացատրության, սերն առանց պատճառի ու աստծուն առանց նյութական պատկերի, մի քիչ դժվարությամբ եմ կարդում, բայց կարդում եմ, որովհետև տեսնում եմ որ ասելիքներ ունես ու դրանք դատարկ չեն:
    Շնորհակալ եմ բարի խոսքերիդ համար, սիրելի Մարկ:
    Ինձ հրճվանք է պատճառում այն հանգամանքը, որ շատ բաներում մենք համամիտ ենք: Չնայած, երբեմն ինձ թվում է, թե դու այդ կարծիքին չես:

    Օրինակ.
    հավատից դժվարությունները չեն պակասում
    Լրիվ համամիտ եմ քեզ հետ, չնայած քո այս խոսքերով դու կարծես թե փորձում ես հակասել իմ վերևում գրած մտքին: Բայց այնտեղ ես ուղղակի քիչ այլ կերպ էի ձևակերպել միտքս: Ես գրել էի վստահելու մասին, այլ ոչ թե հավատի.
    Երբ որ սկսում ես վստահել Աստծոն, դժվարություններդ աստիճանաբար սկսում են վերանալ:
    Ու հիմա էլ պնդում եմ նույնը: Քանի որ Աստծոն վստահելու դեպքում, Նա իր վրա է վերցնում քո մասին հոգսը, աստիճանաբար ազատելով քեզ քո պրոբլեմներից: Ճիշտ նույնպես, ինչպես դու կցանկանայիր վերցնել քեզ վրա քո զավակի մասին հոգսը…

    Կամ.
    Քանի որ ես նախընտրում եմ հավատն առանց բացատրության, սերն առանց պատճառի ու աստծուն առանց նյութական պատկերի
    Երկու վերջին մտքերն այնքան են ինձ մոտ, որ կարծես սրտիս միջից թռած լինեն: Եվ ամենը, ինչ ես ներկայացնում եմ այս թեմայում, հենց քո այս խոսքերը հաստատելու համար է արվում, հավատա:

    Իսկ քո առաջին մտքից ես ուղղակի հրաժարվել եմ արդեն: Եվ այնքան եմ այդ կարծիքս օգտագործել "Ակումբի" էջերին, որ այն դևիզի պես մի բան է դարձել: Կրկնեմ մեկ անգամ ևս. բավական է հավատալ. ժամանակն է՝ ճանաչել:

    Շնորհակալ եմ, որ չես լռում:

  16. #54
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    25.


    - 25 -

    Ամենից շատ չեմ սիրում
    ես Աստծոն ընդհատել,
    Երբ Աստված
    մարգարեություն է անում:
    Բայց Անսահման Կարողության մասին
    ես լսել եմ արդեն,
    Եվ փորձով դա՝
    այնքան էլ չի հաստատվում:

    Եկ առայժմ մոռանանք
    այն խնդիրները,
    Որոնց հետ բախվում է
    միջին կարգի մարդը:
    Իսկ ասա, ինչպե՞ս լինել
    այն պրոբլեմների հետ,
    Որոնց հանդիպում են
    անդամալույծները:

    Նրանց կարողությունը
    նու՞յնպես անսահման է:

    Դուք ինքներդ եք գրել
    ձեր սուրբ գրքերում,
    Ընդ որում, ոչ մեկ անգամ:


    Բեր գոնե մեկ մեջբերում:

    Տես, թե Աստվածաշնչում
    դուք ինչեր եք գրել:
    “Ծննդոց”, տասնմեկ, համար վեց,
    կարո՞ղ ես գտնել:


    Այնտեղ ասվում է.
    “Եվ ասաց Տերը.
    “Ահա մի ազգ են,
    և մեկ լեզու ունեն,
    Եվ ահա, թե ինչ
    սկսեցին նրանք շինել,
    Եվ չեն հրաժարվի
    նրանք այն բանից,
    Ինչ որ մտածել են,
    մտադրվել են անել”:

    Բայց չի համապատասխանում
    դա իմ տված հարցին
    Թույլերի, հիվանդների,
    հաշմանդամների մասին:
    Բոլոր նրանց մասին,
    ովքեր սահմանափակ են:

    Մտածո՞ւմ ես դու արդյոք,
    որ, ինչպես դու ես ձևակերպում,
    Նրանք սահամանափակված են
    իրենց ընտրության մեջ:
    Մի՞թե դու կարծում ես,
    որ Հոգին հանդիպում է
    Կյանքի փորձություններին
    պատահականորեն:

    Մի՞թե դու այդպես ես
    դա քեզ պատկերացնում:


    Ցանկանում ես ասել,
    իր կյանքի ճանապարհը
    Հոգին…
    նախապե՞ս է ընտրում:

    Ոչ: Հակառակ դեպքում
    էլ իմաստ չէր լինի
    Փորձությունների մեջ
    ձեր ապրած:
    Այն է իմաստը
    քո ապրած փորձում,
    Որպեսզի դու ինքդ
    կարողանաս

    Սեփական փորձդ ստեղծել
    և այդպիսով
    սեփական “Ես”-դ ստեղծես
    Այն ակնթարթում փառահեղ,
    որը դու
    “Այժմ” կամ “Հիմա” ես կոչել:

    Սակայն դուք կարող եք
    ընտրել փորձությունները,
    Իրավիճակները,
    նաև տեղն ու մարդկանց,
    Խոչնդոտներն ու
    ընտրության հնարավորությունները,
    Եվ ձեր փորձը ստեղծել
    դրանց օգնությամբ:

    Դու կարող ես ընտրել
    լինել հաշմանդամ,
    Կամ ատլետ, կամ գրող,
    օդաչու, փաստաբան:
    Կարմրամորթ, շիկահեր,
    այլանդակ, գեղեցիկ:
    Ցանկացած երկիր կարող ես
    ընտրել քեզ հայրենիք:

    Դու կարող ես ընտրել ներկեր՝
    քո ներկապանակի համար,
    Եվ հավաքել գործիքներ՝
    նվագախմբիդ համար:
    Ու թե ինչ կստեղծես
    դու կյանքում այս, ներկա՝
    Հենց դա է կյանքիդ գործը,
    ինչպիսին որ այն կա:

    Քո հնարավորություններն
    իրոք որ անսահմանափակ են
    Այն ամենի համար,
    ինչ դու ընտրել ես անել:
    Դրա հետ միասին
    պետք չէ մտածել,
    Որ մարմնավորված Հոգին
    սահմանափակ է:

    Դու համարում ես նաև,
    որ սահմանափակ Հոգին
    Չի հասել իր առավելագույն
    հնարավորությանը, -
    Չէ՞ որ նույնիսկ չգիտես,
    թե ի՞նչ է նա փորձել անել,
    Քեզ հայտնի չէ նրա ծրագիրը,
    հայտնի չեն մտադրությունները:

    Այդ պատճառով էլ
    դու բարեմաղթիր
    Յուրաքանչյուր մարդու
    և ամեն պայման:
    Եվ դրա հետ մեկտեղ
    շնորհակալ եղիր,
    Երախտապարտ եղիր
    ներկա փորձիդ համար:

    Նման վերաբերմունքով
    դու կհռչակես
    Կատարելությունը
    Աստծո արարման
    Եվ դրանով իսկ
    դու կցուցաբերես
    Նաև քո հավատը
    դրա նկատմամբ:

    Աստծո այս աշխարհում
    պատահական ոչինչ չկա,
    Չկա այնպիսի մի բան,
    ինչ պատահականությունն է:
    Եվ չեն ղեկավարում աշխարհը
    ընտրություններդ պատահական
    Կամ էլ ճակատագիր կոչվող
    պայմանականությունը:

    Դե, եթե իր կառուցվածքով
    կատարյալ է ձյան փաթիլը,
    Մի՞թե դու կարծում ես,
    որ նույնը չի կարելի ասել
    Նաև մի բանի մասին
    այնպիսի հիասքանչ,
    Այնքան սքանչելի,
    ինչպիսին որ քո կյանքն է:


    Բայց չէ՞ որ Հիսուս անգամ
    բուժում էր հիվանդներին:
    Ինչո՞ւ էր բուժում ուրեմն,
    եթե վիճակն այդ “կատարյալ” էր:

    Ոչ այն պատճառով, իհարկե,
    որ կատարյալ չէր համարում
    այդ մարդկանց վիճակը:
    Նա անում էր այդ, տեսնելով,
    որ մարդկանց խնդրանքը՝
    դա փորձի ընթացքն է:

    Նա տեսնում էր փորձի
    կատարյալությունը:
    Ճանաչում և հասկանում էր
    տվյալ Հոգու մտադրությունը:

    Եթե Հիսուս զգար,
    որ բոլոր այդ հիվանդությունները,
    Մտավոր, թե ֆիզիկական,
    անկատարյալություն են, -
    Մի՞թե նա չէր վերցնի
    ու բուժի բոլորին
    Այս մոլորակի վրա,
    բոլորին միանգամից:

    Կամ դու կասկածում ես,
    թե նա կարող էր դա անե՞լ:


    Ոչ: Ես հավատում եմ:
    Իհարկե, նա կարող էր:

    Լավ: Բայց այդ դեպքում էլ
    բանականությունը տարակուսում է,
    Եվ տարակուսանքի մեջ
    բանականությունը հարցնում է.
    Դե, ուրեմն ինչու՞ նա
    այդ բանը չարեց:
    Ոմանց թողեց տառապելու,
    իսկ ոմանց՝ բժշկեց:

    Եվ ընդհանրապես,
    ինչու՞ է Աստված
    Թույլատրում տառապանքները:
    Ահա քեզ մի հարց,
    Որ միշտ տրվել է
    և պատասխանն էլ միշտ նույնն է.
    Ամբողջ պրոցեսը կատարյալ է,
    ամբողջ կյանքն ընտրության արդյունք է:


    Կատարած ընտրությանը
    չարժե միջամտել
    Եվ հավասարապես
    այն կասկածի ենթարկել:
    Նաև բացարձակորեն
    չարժե դատապարտել
    Կամ պախարակել մեկի
    կատարած ընտրությունը:

    Պետք է ուղղակի
    հետևել ընտրությանը
    Եվ հետո ջանալ,
    որքան դա հնարավոր է,
    Օգնել հոգուն ավելի բարձր
    ընտրության որոնումների մեջ,
    Օգնել հոգուն ի կատար ածել
    կատարած ընտրությունը:

    Այնպես որ, իհարկե,
    ուշադիր եղիր դեպի այն,
    Թե ինչ ընտրություն են
    կատարում ուրիշները:
    Սակայն մի դատիր,
    գիտցիր, որ այդ ընտրությունը
    Ներկա ակնթարթին
    նրանց համար կատարելություն է:

    Եթե ցանկանում ես
    դու հասկանալ
    Ուրիշների հոգիների
    նպատակներն ու մտադրությունները,
    Ուրեմն ձգտիր դու
    նրանց հետ միանալ,
    Օգնիր նրանց գտնել իրենց
    ավելի բարձր ընտրությունները:

    Դա հենց այն է, ինչ արեց
    Հիսուս նրանց հետ,
    Ում բուժեց, և նրանց հետ,
    ում կյանքին առընչվեց:
    Նա բուժում էր նրանց միայն,
    ով այդ մասին խնդրում էր,
    Եվ երբեք չէր կատարում
    պատահական բուժումներ:

    Անել այդպես՝
    կնշանակեր Հիսուսի համար
    Խախտել Տիեզերքի
    օրենքը սկզբնական:
    Կնշանակեր խախտել
    հիմնական Պատգամը Հոր.
    Թող որ ամեն հոգի
    գնա իր ճանապարհով”:

  17. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (02.09.2011), Kanamar (28.08.2011), unknown (31.01.2012)

  18. #55
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    26.


    - 26 -

    Նշանակո՞ւմ է արդյոք դա,
    որ մենք չպետք է օգնենք
    Նրան, ով այդ մասին
    նույնիսկ չի էլ խնդրել:
    Ոչ: Հակառակ դեպքում
    մենք չպետք է օգնեինք
    Սոված երեխաներին,
    տանջահար ազգերին,

    Եվ բոլոր ճնշվածներին,
    որտեղ էլ նրանք լինեն:

    Բոլոր հումանիտար ծրագրերն
    անիմաստ կլինեին:
    Ամբողջ բարեգործությունն էլ
    արգելված կլիներ:

    Արդյո՞ք պետք է սպասենք մենք,
    մինչև հուսահատված
    Մեկն սկսի աղերսել:
    Կամ աղերսի մի ամբողջ ազգ:
    Օգնություն աղաչի և
    միայն այդ ժամանակ
    Մեզ թույլ տրվի անել այն,
    ինչ ճիշտ է անկասկած:

    Տես, որ հարցն ինքն իր մեջ
    պատասխան է պարունակում.
    Դու կարող ես անել այն,
    ինչ ճիշտ ես համարում:
    Բայց, երբ քննարկում ես,
    թե ինչն է “սխալ”, ինչն է ”ճիշտ”,
    Ծայրահեղ զգուշության մասին
    դու մի մոռացիր:

    Ամեն բան ճիշտ կամ սխալ է
    այնքան ժամանակ,
    Որքան որ դու ես
    այդպես համարում:
    Իսկ իրականում
    իր կոնկրետ էությամբ
    Ոչինչ ճիշտ կամ սխալ
    ինքնին չի հանդիսանում:


    Ինչպե՞ս կարող է դա լինել.
    Բացատրիր ինձ, խնդրում եմ:

    Աշխարհը հենց այնպիսին է,
    ինչպիսին որ այն կա,
    Որպեսզի դու կարողանաս
    քո մտքերը հասունացնել:
    Իսկ եթե այդ նույն աշխարհը
    դառնար կատարյալ,
    Քո “Ես”-ը ատեղծելու պրոցեսն արդեն
    անհնար կլիներ:

    Պրոցեսն ուղղակի
    կավարտվեր, կվերջանար:

    Դատապաշտպանի կարիերան
    հենց վաղը կվերջանար,
    Եթե վերանային
    դատական պրոցեսները:
    Բժշկի կարիերան
    կավարտվեր հենց վաղը,
    Եթե վերանային
    հիվանդությունները:

    Փիլիսոփայի կարիերան
    կավարտվեր հենց վաղը,
    Եթե տրվելիք
    էլ ոչ մի հարց չմնար:


    Եվ Աստծո կարիերան էլ
    կավարտվեր հենց վաղը,
    Եթե չմնար այլևս
    էլ ոչ մի պրոբլեմ:

    Լրիվ ճիշտ է: Հիանալի
    ավարտեցիր դու այս միտքը:

    Մենք բոլորս, այո,
    կդադարեինք արարել,
    Եթե արարելու
    էլ ոչինչ չլիներ:

    Որքան էլ մենք ասենք,
    որ շատ կցանկանայինք
    Վերջապես մի օր լուծել
    մեր բոլոր խնդիրները,
    Միևնույն է, մենք երբեք
    չենք համարձակվի
    Լուծել նրանք բոլորը,
    քանզի հասկանում ենք,

    Որ այն ժամանակ արդեն
    էլ չէր մնա ոչինչ,
    Որ մենք կարողանայինք անել:
    Մեզ չէր մնա ոչինչ:
    Ուրեմն, հետաքրքրված ենք
    մենք բոլորս նրանում,
    Որ խաղը, որ սկսել ենք
    ամենասկզբում՝

    Միշտ շարունակվի:


    Ձեր զինաարդյունաբերական կոմպլեքսը
    շատ լավ է դա հասկանում:
    Հենց այդ պատճառով է նա
    ամեն կերպ դիմադրում
    Խաղաղասիրական
    կառավարություն հիմնելու
    Յուրաքանչյուր փորձի,
    որտեղ էլ որ դա լինի:

    Ձեր առողջապահությունը նույնպես
    շատ լավ է դա հասկանում:
    Հենց այդ պատճառով է նա
    անկոտրում դիմադրում
    Յուրաքանչյուր նոր հրաշագործ
    գործիքի կամ դեղամիջոցի.
    Իր կենսունակության համար
    նա հենց այդպես պետք է գործի:

    Ձեր հոգևորականությանն էլ
    դա հայտնի է գերազանց:
    Եվ փորձիր դու ասել նրանց,
    թե իրականում Աստված
    Ի նկատի չունի վախ,
    դատապապարտում, հատուցում, -
    Կհարձակվեն իսկույն նրանք,
    նրանք կուտեն քեզ հում-հում:


    Եթե Ես ասեմ քեզ.
    “Աշխարհը կարգի է բերված”:
    Որտե՞ղ կհայտնվեն ձեր
    քաղաքագետները:
    Եթե Ես ասեմ քեզ.
    “Դու պետք է ապրես խաղաղ”:
    Որտե՞ղ կհայտնվեն ձեր
    խաղաղարարները:

    Եթե Ես ասեմ քեզ.
    “Դու արդեն բուժված ես”:
    Որտե՞ղ կհայտնվեն ձեր
    գիտությունն ու բժշկությունը:
    Եթե Ես ասեմ քեզ,
    որ “Դու՝ Աստված ես”…


    Որտե՞ղ կհայտնվի մեր
    հոգևորականությունը:

    Աստված հրճվում է:
    Աստված հիանում է.
    Դու առաջադիմում ես,
    դու՝ հասկանում ես:


    Դու ցանկանում ես ասել,
    որ իրոք ցանկանում ես,
    Որ ամեն ինչ աշխարհում
    հենց այսպե՞ս լինի:


    Ես ասում եմ, որ աշխարհն
    այնպիսին է, ինչպես կա՝
    Ճիշտ այնպես, ինչպես ձյան փաթիլն է
    այնպիսին, ինչպիսին կա:
    Ուղղակի հենց այդպես է
    ամեն ինչ կարգված:
    Դուք ստեղծել եք ամեն ինչ,
    այնպիսին, ինչպիսին կա:

    Ճիշտ այնպես, ինչպես դու
    ստեղծել ես քո կյանքն
    Այնպիսին,
    ինչպիսին նա է հիմա,
    Իսկ Ես ցանկանում եմ Ինչ դուք

    ընդամենը այն,
    որոշում եք ցանկանալ:Հենց այն օրվանից,


    երբ կուզենաք դուք
    Իրոք, որ չլինի սով,
    էլ չի լինի սով, հավատա:
    Ես ձեզ եմ տվել
    ռեսուրսները բոլոր
    Անհրաժեշտ, որ թույլ կտան
    անել դա:

    Սակայն, մինչ այժմ
    դուք այդ չեք արել,
    Եվ ոչ միայն այն պատճառով,
    որ չեք կարող:
    Դուք կարող եք վերջ տալ
    սովին հենց վաղն էլ,
    Բայց ձեր ընտրությունն է՝
    այդ չանել:

    Ձեր իսկ սեփական
    կենսամիջավայրը
    Դուք ոչնչացնում եք
    պարբերաբար,
    Ու հետո համարում եք,
    որ բնական արհավիրքները
    Ապացույցն են Աստծո
    խաբեության:

    Իսկ դուք հրաժարվում եք
    մասնակից լինելուց,
    Դուք հերքում եք ձեր
    պատասխանատվությունը:
    Ոչ, դա ձեր մեղքը չէ,
    ասում եք դուք:
    Բայց բանը մեղքը չէ,
    բանն ընտրությունն է:


    Դուք կարող եք ընտրել
    դադարել ոչնչացնել
    Տրոպիկական անտառները
    հենց վաղն էլ:
    Դուք կարող եք ընտրել
    դադարեցնել մթնոլորտի
    Պահպանական շերտերի
    սպառումը:

    Ճիշտ այդպես էլ կարող եք
    դուք վերջը դնել
    Բոլոր պատերազմների
    հենց վաղն էլ:
    Ինչ երբևիցե ձեզ պետք է եղել անել՝
    Ձեր բոլորիդ
    համաձայնության գալն է:

    Բայց եթե չեք կարող
    դուք համաձայնվել,
    Որպեսզի ոչ ոք
    մեկմեկու չսպանի, -
    Ուրեմն ինչպե՞ս կարող եք
    սպառնալ Երկնքին,
    Պահանջելով, որ նա ձեր կյանքը
    կարգի բերի:

    Ես չեմ անի ոչինչ,
    ինչ դուք չեք ցանկանա անել:
    Այդ իսկ են օրենքն ու
    մարգարեները*:
    Աշխարհն այնպիսին է,
    ինչպիսին որ այժմ կա՝
    Ըստ ընտրությունների, որ դուք արել եք
    կամ չկարողացաք անել:

    (Քանզի ոչինչ չանելը՝
    դա նույնպես որոշում է:)

    Քո սեփական կյանքն այնպիսին է,
    ինչպիսին որ այժմ կա,
    Ի շնորհիվ ընտրությունների,
    որ արեցիր, կամ չկարողացար անել:



    *-------------------------------Մատթեոս, 5;12.

  19. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (02.09.2011), Lion (02.09.2011), unknown (31.01.2012)

  20. #56
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,406
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հետաքրքիր է - կարծես ժամանակակից մարդու հարաբերությունների ցանկալի պատկերացումն է Աստծո հետ...
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  21. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (02.09.2011)

  22. #57
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հետաքրքիր է - կարծես ժամանակակից մարդու հարաբերությունների ցանկալի պատկերացումն է Աստծո հետ...
    Իհարկե, սիրելի Լիոն, այդպես է, որ կա: Քանզի Աստված միշտ էլ հենց այնպիսին է քեզ համար, ինչպիսին դու ես ցանկանում Նրան տեսնել…
    Եվ ժամանակն է դադարել մտածել, որ Աստված կարող է խոսել մեզ հետ միայն և միայն երկու հազար տարեկան պատկառելի, և հաճախ արդեն նույնիսկ մեզ անհասկանալի՝ լեզվով…
    Վերջին խմբագրող՝ Sambitbaba: 02.09.2011, 21:47:

  23. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    E-la Via (03.09.2011)

  24. #58
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    27.


    27.

    Բայց չէ՞որ ես չեմ ընտրում,
    որ մեքենայի տակ ընկնեմ:
    Եվ նաև ես չեմ ընտրում,
    որ ինձ թալանեն կամ բռնաբարեն:
    Եվ մեծամասնությունը
    կարող է այսպես ասել:
    Բազում մարդիկ աշխարհում
    համաձայն են ինձ հետ:

    Դուք բոլորդ էլ սկզբնապատճառն եք
    այն պայմանների,
    Որոնց մեջ թալանողը
    ցանկանում է թալանել:
    Դուք բոլորդ ստեղծել եք
    այնպիսի գիտակցություն,
    Որը որ բռնաբարելը
    հնարավոր է դարձնում:

    Միայն ինքդ քո մեջ տեսնելով
    սկզբնաղբյուրը չարագործության,
    Կուղղես այն պայմանները,
    որոնց մեջ դա կարող էր հանդես գալ:

    Կերակրեք ձեր աղքատներին,
    ապահովեք անհաջողակներին:
    Վերջ տվեք չարություն կուտակող
    նախախնամություններին:

    Չեղյալ համարեք ձեր
    տաբուներն ու սահմանափակումները՝
    Կապված սեքսուալ
    էներգիայի հետ:
    Օգնեք ուրիշներին հասկանալ,
    թե ինչ հրաշք է սերը,
    Եվ փորձեք այն
    պիտանի հունի մեջ դնել:

    Արեք այդ և նշանակալիորեն
    ավելի կմոտենաք նրան,
    Որ ընդմիշտ վերջը դնեք
    թալանքի ու բռնության:

    Իսկ ինչ վերաբերում է
    “դժբախտ պատահարներին”,
    Երբ բեռնատարը հանկարծ
    դուրս է թռչում անկյունից, -
    Սովորեք դիմավորել այդ
    պատահականություններից ամեն մեկը
    Որպես ավելի մեծ մանրանկարչության
    ընդամենը փոքրիկ մասնիկը:

    Ձեզանից յուրաքանչյուրն այսօր
    այստեղ է նրա համար,
    Որ փրկության պլան մշակի
    սեփական, իրեն հարմար:
    Դրա հետ միասին,
    երբ ասում ես “փրկվել”,
    Չի նշանակում “սատանայի
    թակարդներից խուսափել”:

    Չկա սատանա էլ, դժողք էլ,
    հավատա Ինձ:
    Դուք փրկում եք
    ինքներդ ձեզ
    Անիրականացվածության
    մոռացումից:

    Դու չես կարող պարտվել
    այդ ճակատամարտում:
    Քեզ չի կարող բաժին ընկնել
    անհաջողությունը:
    Եվ նույնիսկ ճակատամարտ էլ
    դա չի համարվում,
    Այլ ինչ-որ մի պրոցեսի
    շարունակությունը:

    Հնարավոր է, կհավատաս դու
    այդ պայքարին երկար:
    Այնքան, որ նրա շուրջ
    մի նոր հավատ կստեղծես:
    Եվ այդ հավատը կսկսի
    սովորեցնել ձեզ նրան,
    Որ կյանքի իմաստը
    հենց այդ պայքարի մեջ է
    :

    Դա, հավատա Ինձ,
    խաբուսիկ ուսմունք է:
    Այդ Ես չեմ, որ դրան եմ
    ձեզ սովորեցնում:
    Իրականում դու հաղթում ես,
    երբ հանձնվում ես:

    Իրականում պրոցեսը գնում է,
    երբ դու չես պայքարում:

    Դու հասկանու՞մ ես:


    Ես փորձում եմ հասկանալ:
    Իրոք, ես ջանում եմ:
    Բայց ինչ-որ բան,
    միևնույն է, չեմ ընկալում:
    Հաղթում եմ, երբ հանձնվո՞ւմ եմ…
    Եթե պայքարում եմ՝ պարտվո՞ւմ եմ…
    Խնդրում եմ, բացատրիր ինձ,
    ես լավ չեմ հասկանում:

    Կյանքի պրոցեսի
    որոշակի բաղադրամասերը
    Ինչ-որ կերպ և ժամանակ
    միագումարվել են
    Եվ առաջ են բերել
    որոշակի արդյունքներ,
    Որոնք որ դու ընտրում ես
    “անբարեկից” անվանել:

    Բայց այդ արդյունքները
    կարող են ամենևին էլ
    Չլինել անբարեկից,
    եթե մենք նայենք դրան
    Քո Հոգու ցանկության,
    մտահղացման տեսակետից.
    Հոգիդ, հնարավոր է,
    հենց այդ փորձն էլ ընտրել է:

    Ես ցանկանում եմ կրկնել.
    չկա ոչ մի համընկնելիություն:
    Եվ “պատահականորեն” էլ
    ոչինչ տեղի չի ունենում:

    Յուրաքանչյուր պատահար
    և ամեն մի արկած
    Դեպի քեզ է կանչում
    քո իսկ “Ես”-ը,
    Որպեսզի դու այնպիսին
    քեզ վերապրել կարողանաս,
    Ինչպիսին Ընտրել Ես Լինել,
    Ինչպիսին Իրոք Կաս:

    Բոլոր մեծ Վարպետները
    գիտեն այդ:
    Հասկանում են այդ բոլոր
    մեծ Ուսուցիչները:
    Գիտեն, Քրիստոս չէր վախենում
    խաչ բարձրանալ.
    Նա գիտեր, որ դա
    իր ծրագիրն է:

    Նա կարող էր թողնել-հեռանալ,
    բայց չարեց:
    Կարող էր դադարեցնել
    պրոցեսը:
    Նա բավական ուժ ուներ
    այդ անելու համար,
    Բայց տեսեք,
    որ ոչինչ չփոխեց:

    Նա թույլ տվեց իրեն
    խաչված լինել
    , որպեսզի
    Դառնա հավերժական
    փրկության տիպարը:
    “Տեսեք, - ասաց նա, -
    այն, ինչ կարող եմ Ես Անել:
    Նայեք նրան,ինչը
    ճշմարտությունն է:

    Եվ գիտեցեք, որ դա
    և շատ ուրիշ բաներ,
    Դուք էլ
    ի վիճակի եք անել:

    Քանզի չասացի՞ ես,
    որ դուք աստվածներ եք:
    Բայց դուք չեք կարողանում
    ձեզ հավատալ:
    Ուրեմն, եթե չեք ցանկանում
    հավատալ ձեզ,
    Կարող եք այժմ
    ինձ հավատալ”:

    Տես, թե որքան մեծ էր
    կարեկցանքը Քրիստոսի,
    Որ նա փնտրեց մի միջոց
    և գտավ այն,
    Թե ինչպես ազդի աշխարհի
    վրա այն կերպով,
    Որպեսզի բոլորը
    կարողանան

    Հասնել դրախտի կամ
    ինքնաիրականացման
    Գոնե իր միջոցով,
    եթե ոչ այլ կերպ:
    Նա հաղթեց տանջանքը,
    նաև հաղթեց մահն էլ:
    Ասաց. “Դուք էլ
    այդ կարող եք անել”:

    Մեծագույն հայտարարություն է
    ոչ թե նրա խոստումը,
    Որ դուք հավերժ կյանք
    կունենաք,
    Ավելի կարևոր է
    Քրիստոսի պնդումը,
    Որ հավերժ կյանք
    դուք արդեն ունեք:

    Եվ նաև, ինչ խնդրեք,
    դուք ոչ թե կստանաք, -
    Դուք արդեն
    ամեն ինչ ունեք:

    Անհրաժեշտ է միայն
    գիտենալ այդ մասին:
    Դու ես քո իրականությունը
    ստեղծողը:
    Ինչպիսին որ մտածում ես
    դու կյանքդ կերտել,
    Քո կյանքը կդառնա
    այնպիսին:

    Եվ ոչ այլ կերպ:

  25. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (03.09.2011), unknown (31.01.2012)

  26. #59
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    28.


    - 28 -

    Քո միտքը
    իրականություն է ծնում:
    Դա արարչագործության
    քայլն է առաջին:
    Հայր-Աստված՝ դա միտք է:
    Քո միտքը՝ նախահայրն է,
    Որը ծնում է
    մնացած ամեն ինչ:


    Դա՞ է օրենքներից մեկը,
    որոնք պետք է հիշենք մենք:

    Այո:

    Իսկ Դու կարո՞ղ ես
    թվարկել մնացածը:

    Ես արդեն թվարկել եմ
    քեզ մնացածը:
    Պատմել եմ այդ մասին քեզ
    ժամանակների սկզբից:
    Նորից ու նորից
    Ես կրկնել եմ նրանք քեզ:
    Ուղարկել եմ ուսուցիչ
    ուսուցչի հետևից:

    Դուք չեք լսում Իմ ուսուցիչներին:
    Դուք… սպանում եք նրանց:


    Բայց ինչո՞ւ: Ասա,
    ինչո՞ւ ենք մենք սպանում
    Ամենասրբերին
    մեզանից:
    Մենք սպանում ենք նրանց
    կամ վտարում:
    Ասա,
    ինչո՞ւ ենք այդ անում:

    Որովհետև նրանք
    հակառակվում են
    Յուրաքանչյուր մտքի,
    որը որ հերքում է Ինձ:
    Իսկ դուք, երբ հերքում եք
    ձեր սեփական “Ես”-ը,
    Ինքնստինքյան ստիպված եք
    հերքել նաև Ինձ:


    Ինչի՞ց ելնելով
    ես պետք է ցանկանամ
    Հերքել ինձ կամ Քեզ,
    կարելի՞ է, ասես…

    Քանզի վախենում ես:
    Նաև այն պատճառով,
    Որ խոստումներս “չափից լավն են,
    որպեսզի ճիշտ լինեն”:

    Եվ այն պատճառով,
    որ դուք ի վիճակի չեք
    Ընդունել մեծագույն
    ճշմարտությունը:
    Ահա, թե ինչու դուք
    հարկադրված եք փոքրացնել
    Ձեր իսկ սեփական,
    այո՝ ձեր, մեծությունը:

    Դուք լիքն եք վախով,
    և շատ ամենից
    Ձեր այդ վիճակում
    վախենում եք նրանից,
    Որ Իմ մեծագույն
    խոստումը ձեզ համար
    Կարող է ձեր կյանքի
    մեծագույն վախը դառնալ:

    Եվ դուք, որքան կարող եք,
    որպեսզի ձեզ պաշտպանեք,
    Ձեր կյանքում ստեղծում եք
    մեծագույն ցնորքներ:
    Դուք պնդում եք, որ Աստծո սերը
    հովանավորող ամեն բան
    Խոստացել է ոչ թե Աստված,
    այլ խոստացել է Սատանան:

    Պնդում եք, որ Աստված երբեք
    չէր տա նման խոստում,
    Ասում եք, որ սատանան է
    խաբում ձեզ, գայթակղում,
    Որպեսզի դուք հերքեք այն,
    որ Աստված՝ դատապարտող է,
    Ահեղ ու վրիժառու է,
    որ ձեր Աստված՝ պատժող է:

    Եվ եթե գոյություն ունենար
    իրոք սատանան,
    Նման նկարագրությունն
    ավելի կսազեր նրան:
    Բայց այդ բնութագրությունները
    դուք վերագրում եք Աստծոն,
    Որ համոզեք ձեզ չընդունել
    Աստծո ոչ մի խոստում:

    Այդպիսին է վախի ուժը:


    Ես ջանում եմ ազատվել վախից:
    Ջանում եմ ազատվել:
    Քո օրենքների մասին
    կարո՞ղ ես նորից պատմել:

    Առաջին օրենքն այն է,
    որ դու կարող ես լինել՝
    Ով որ հարմար ես գտնում,
    ինչ հարմար ես գտնում՝ անել:
    Ինչ հարմար ես գտնում,
    կարող ես ունենալ:
    Գոյություն չունի չափ,
    չկա նաև սահման:

    Երկրորդ օրենքն էլ, որը
    քեզ հետաքրքրում է.
    Դու դեպի քեզ ես քաշում այն,
    ինչից վախենում ես:


    Ինչո՞ւ է դա այդպես:

    Զգացմունքը՝ մի ուժ է,
    որը ձգում է դեպի իրեն:
    Ինչից որ շատ ես վախենում,
    ուրեմն այն էլ կճաշակես:
    Յուրաքանչյուր կենդանի
    շատ արագ հասկանում է.
    Դու սիրո՞ւմ ես իրեն,
    թե՞ իրենից վախենում ես:

    Բույսերը, որոնց որ դուք
    կյանքի ցածր ձև եք համարում,
    Ավելի լավ են արձագանքում մարդկանց,
    ովքեր իրենց են սիրում:

    Այդ ամենը պատահական չէ:
    Պատահականություններ
    Չկան Տիեզերքում,
    կա մեծագույն մտադրություն:

    Անհավանականորեն բարդ
    “Ձյան փաթիլ”:

  27. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (04.09.2011), unknown (31.01.2012)

  28. #60
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    29.


    - 29 -

    Զգացմունքը՝
    էներգիան է շարժման մեջ:
    Շարժելով էներգիան,
    ստեղծում ես որոշակի էֆֆեկտ:
    Եթե ունես բավարար էներգիա,
    ստեղծում ես մատերիա:
    Մատերիան ոչ այլ ինչ է,
    քան խտացած էներգիա:

    Կամ՝ տեղափոխված:
    Եվ կամ էլ՝ սեղմված:

    Սա՝ աքսիոման է
    Տիեզերքի:
    Ինչպես նաև գաղտնիքը
    ամբողջ կյանքի:

    Անցնենք մտքին: Այն՝ միտքը, -
    էներգիան է մաքուր:
    Մտքերից յուրաքանչյուրը,
    որոնք ունես դու,
    Որոնք ունեցել ես
    և որոնք կունենաս, -
    Արարիչ են ամենն էլ,
    նաև հավերժ են, անմահ:

    Էներգիան քո մտքի
    չի մահանում էլ երբեք:
    Այն լքում է քո էությունն
    ու սլանում է Տիեզերք:
    Եվ այնտեղ բոլոր մտքերը
    հանդիպում են իրար,
    Խառնվում են, հատվում են,
    միահյուսվում են իրար,

    Խտանում են էներգիայի
    անհավանական լաբիրինթոսի մեջ,
    Այդ կերպով գոյացնելով
    անբացատրելի գեղեցկության
    Եվ անսահման բարդության
    անընդհատ ձևափոխվող
    Աներևակայելի մի պատկեր:
    Այդպես ձևավորվում է մատերիան:

    Եվ որքան շատ են կուտակվում
    մտքերը միանման,
    Այնքան հաստատուն է դառնում
    արարված մատերիան:

    Այժմ քեզ պետք է,
    որ լինի հասկանալի,
    Որ միանման մտածելակերպ
    ունեցող մարդիկ,
    Տալով իրենց մտքին
    միևնույն ուղղությունը,
    Կարող են ստեղծել
    ցանկացած իրականությունը:

    Այսպիսով, նշանակալիորեն
    ավելի խոր իմաստ է ստանում ֆրազան.
    Երբ երկուսը կամ երեքը
    հավաքվել են հանուն Իմ անվան
    ”: *

    Երբ ամբողջ մարդկային խմբեր
    միանման են մտածում,
    Շատ հաճախ ցնցող բաներ են
    մեր շուրջ կատարվում:
    Եվ բոլորովին էլ պարտադիր չի,
    որ դրանք լինեն ցանկալի,
    Քանզի այն, ինչից վախենում ես շատ,
    արարում ես անխուսափելի:

    Եվ պետք է որ պարզ լինի,
    որ նույնիսկ անհատները,
    Եթե նրանց միտքը
    բավականին ուժեղ է,
    Կարող են իրենց մեջ
    և իրենց համար
    Արարել այն արդյունքները,
    որոնք կգտնեն հարմար:

    Հիսուս անում էր այդ
    կանոնավորապես:
    Նա հասկանում էր,
    թե ինչպես վարվել
    Էներգիա-մատերիայի հետ,
    ինչպես վերափոխել այն,
    Ինչպես վերաբաշխել նրան
    և ինչպես վերահսկել:

    Այդ մասին գիտեին նաև
    ուրիշ շատ վարպետներ:
    Շատերը գիտեն
    այդ մասին հիմա էլ:
    Այդ մասին կարող ես
    իմանալ նաև Դու:
    Կարող ես իմանալ
    այդ մասին հենց հիմա:

    Ես խոսում եմ բարին
    և չարը ճանաչելու մասին,
    Ինչը որ Ադամն ու
    Եվան ըմբոշխնեցին:
    Եվ քանի դեռ նրանք
    այդ չէին հասկացել,
    Չէր կարող լինել կյանքը
    ինչպիսին դու այն գիտես:

    Եվան և Ադանը,
    զույգն այս առաջին,
    Համայն մարդկային փորձի
    Հայրն ու Մայրն էին:

    Այն, ինչ նկարագրվում է
    որպես Ադամի անկում,
    Ճշմարիտն ասած,
    նրա վսեմացումն էր՝
    Մարդկային պատմության մեջ
    մեծագույն իրադարձությունը:

    Այս զույգի արարքը
    ոչ թե առաջին մեղքն էր,
    Այլ հիրավի առաջին
    բարեմաղթությունը:
    Գործելով այդ, այսպես ասած,
    իրենց “սխալ “ ընտրությունը,
    Նրանք հնարավորություն ստեղծեցին
    կատարել ընտրություն:

    Ձեր դիցաբանության մեջ
    դուք Եվային “վատ” սարքեցիք,
    Նրան “բոլոր դժբախտությունների
    պատճառը” դարձրեցիք:
    Եվ դա պատճառը դարձավ
    ձեր իրականության
    Ամեն մի հնարավոր
    խեղաթյուրության:

    Հիշիր, օրինակ,
    սեքսի խեղաթյուրումները
    Եվ դրա հետ կապված
    թյուրիմացությունները:
    (Կարո՞ղ ես ասել,
    թե անելով այդքան վատ բան,
    Ինչպե՞ս կարելի է
    զգալ քեզ այդքան լավ:)

    Քեզ բաժին կընկնի այն,
    ինչից շատ ես վախենում:
    Վախը մագնիսի նման
    կձգի այն դեպի իրեն:
    Ձեր բոլոր սուրբ գրքերում,
    բոլոր ձեր ավանդույթներում՝
    Պարզ խորհուրդ է ամփոփված.
    “Մի վախեցիր”: Հիշեցի՞ր:

    Բայց դու համարում ես,
    որ դա՝ պատահականություն է:

    Իմ օրենքները շատ հասարակ են:
    Առաջին. “Միտքը՝ կերտում է”:
    Երկրորդ. “Վախը՝ իր նման
    էներգիա է ձգում դեպ իրեն”:
    Եվ երրորդ օրենքն է սա.
    “Սերը՝ ամենն է, ինչ կա”:


    Սպասիր: Այ, այս վերջինը,
    երրորդը՝ չհասկացա:
    Այդ ինչպե՞ս կարող է Սերը
    ամենը լինել,
    Եթե վախն իր նման էներգիան
    ձգում է դեպ իրեն:

    Սերը՝ բացարձակ
    իրականություն է:
    Այն՝ միակ բանն է:
    Այն՝ ամեն ինչ է:
    Սիրո զգացմունքը՝
    քո ապրումն է հիասքանչ,
    Քո ապրումն է ամենաբարձր,
    քո ապրումն է որպես Աստված
    :

    Սերը՝ բարձրագույն
    ճշմարտությունն է քո կյանքի,
    Այն՝ ամենն է, ինչ եղել է
    և ամենն, ինչ կլինի:
    Երբ որ քո կյանքում
    դեպի բացարձակն ես ձգտում,
    Նշանակում է, որ դու
    դեպի սերն ես գնում:


    - - - - - - - - - - - - - - -
    *Մատթեոս. 18;20.

  29. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    unknown (31.01.2012)

Էջ 4 16-ից ԱռաջինԱռաջին 1234567814 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •