User Tag List

Էջ 3 16-ից ԱռաջինԱռաջին 123456713 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 31 համարից մինչև 45 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 233 հատից

Թեմա: Մատեան երանության

  1. #31
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    19.


    - 19 -

    Գոյություն ունի միայն մեկ պատճառ՝
    ինչ-որ բան անելու.
    Հայտարարել Տիեզերքին այն մասին,
    թե Ով Ես Դու:


    Այդ կերպով օգտագործվող կյանքը
    ինքնաարարչական է դառնում:
    Դու օգտագործում ես այդ կյանքը,
    որպեսզի ձեռք բերես հասկացում,
    Որպեսզի ստեղծես քեզ որպես Նա,
    Ով Իրականում ես եղել:
    Որպեսզի ապրես որպես Նա,
    Ով Դու Միշտ Ցանկացել Ես Լինել:

    Եվ միայն մեկ պատճառ կա
    ինչ-որ բան չանելու.
    Երբ դա չի համապատասխանում քո այն մտքին,
    թե Ով Ես Դու:


    Եթե դու ցանկանում ես
    ճիշտ ներկայացված լինել,
    Դու պետք է աշխատես
    քո կյանքում փոխել
    Այն ամենն, ինչ այլևս
    չի համապատասխանում
    Կերպարիդ, որ հավերժության մեջ
    ցուցադրաբերել ես ցանկանում:

    Այն ամեն “վատը”,
    ինչ տեղի է ունենում, -
    Դա քո ընտրության
    արդյունքն է, գիտե՞ս:
    Սխալը այն չէ,
    թե դու ի՞նչ ես ընտրել,
    Այլ այն, որ այդ բաները
    վատն ես անվանում:

    Նրանց “վատ” անվանելով՝
    դու քեզ ես անվանում “վատ”,
    Քանզի այդ դու ես կերտել,
    դու ինքդ ես ստեղծել դրանք:
    Եվ քանզի գոռոզությանդ մեջ
    դու չգիտես “վատ” լինել,
    Քո սեփական արարումից
    նախընտրում ես հրաժարվել:

    Հենց այդ մտավոր
    և հոգևոր անազնվությունն է
    Քեզ թույլ տալիս ընդունել
    արտաքին թերությունները:

    Իսկ եթե քո կյանքի
    ամեն մի հատվածում
    Ընդունեիր անհատական
    պատասխանատվություն

    Քո կյանքի համար և
    քո աշխարհի համար, -
    Ուրեմն քո աշխարհը
    լրիվ ուրիշ կդառնար:

    Եվ դա անպայման
    այդպես կլիներ,
    Եթե պատասխանատու զգար
    ամեն մեկն իրեն:
    Եվ դրա բացարձակ
    ակնհայտությունն է
    Այսքան ցավալի դարձնում
    իրադրությունը:


    Վատ եղանակներն ու
    բնական արհավիրքները,
    Տորնադոներն ու
    այդ բոլոր մրրիկները,
    Հրաբուխներն ու
    ջրհեղեղները,
    Բոլոր բնական
    անկարգությունները, -

    Անմիջականորեն
    քեզանով չեն ստեղծված:
    Բայց ինչ խոսք, որ դու ես
    ստեղծում անկասկած
    Քո կյանքի վրա սրանց
    ազդեցության աստիճանը:
    Եվ լավ կլիներ, որ դու
    ընդունեիր այդ բանը:

    Իսկ Տիեզերքում
    տեղի են ունենում
    Այնպիսի իրադարձություններ,
    որոնց ստեղծումը
    Կամ նախաձեռնումը՝
    չի կարող քեզ վերագրել անգամ
    Ամենասանձարձակ մտքի
    թռիչքն ու պատկերացումը:

    Նրանք ստեղծվում են
    միասնական գիտակցությամբ:
    Ամբողջ աշխարհն է
    արտադրում այդ փորձը:
    Ամբողջ մարդկության
    միասնական գիտակցության
    Արդյունքն է այդ փորձը,
    արարումն է և գործը:

    Բայց դուք բոլորդ էլ
    անհատականորեն
    Անցնում եք այդ փորձի միջով,
    որպեսզի որոշեք,
    Թե ինչ է նշանակում
    այդ փորձը ձեզ համար,
    Եվ Ով և Ինչ Եք Հանդիսանում
    Դուք այդ փորձի հանդեպ:

    Այսպիսով, այդ դուք եք
    խմբովի և անհատականորեն
    Ստեղծում ձեր կյանքը
    և նաև ժամանակը,
    Որ կարողանա Հոգին
    իր զարգացումն ապրել:
    Հենց դա է ձեր Հոգու
    ցանկությունը, նպատակը:

  2. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    unknown (31.01.2012)

  3. #32
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    20.


    - 20 -


    Դու հարցրեցիր,
    թե կա՞ ճանապարհ,
    Որը կլինի ավելի
    քիչ ցավալի:
    Ես կասեմ քեզ, այո,
    բայց դրա հետ միասին
    Քո արտաքին փորձի մեջ
    ոչինչ չի փոխվի:

    Ցավը, որը դուք
    միշտ զուգորդում եք
    Ձեր և ուրիշների
    երկրային փորձի հետ,
    Այդ ցավը քչացնելու
    միջոց հենց հանդիսանում է
    Ձեր վերաբերմունքի
    փոփոխումը ցավի հանդեպ
    :

    Ինքստինքյան ոչինչ
    ցավալի չի կյանքում:
    Ցավը՝ դա խաբեական
    մտքի արդյունք է:
    Ձեր մտածողությունն է
    այդ ցավը ստեղծում:
    Ձեր մտածողության մեջ
    ցավը՝ սխալմունք է:

    Ցավը՝ արդյունքն է
    քո դատողության,
    Ինչը դու արել ես
    ինչ-որ բանի մասին:
    Եթե դատողությունիցդ
    ազատվել կարողանաս, -
    Այն կանհետանա
    ցավիդ հետ միասին:

    Դատողությունը
    հաճախ հիմնվում է
    Քեզ հետ կատարված
    ինչ-որ նախկին փորձի վրա:
    Քո որևէ բան
    հասկանալը կատարվում է
    Այդ մասին քո սկզբնական
    գաղափարի հիման վրա:

    Իսկ սկզբնական
    գաղափարդ էլ ծնվում է
    Ավելի վաղ գաղափարից,
    և այդպես շարունակ.
    Վաղն ավելի վաղից,
    գաղափարը՝ գաղափարից,
    Քանի դեռ դու չես հասել
    ամենասկզբին, հասկացա՞ր:

    “Առաջին Միտք” եմ
    Ես այդ սկիզբն անվանում:
    Եվ ինչ խոսք, որ ամեն միտք՝
    ինքն արարումն է:
    Բայց միշտ առաջինն է
    միտքը սկզբնական
    Եվ նրանից հզոր միտք
    էլ չի լինի, չկա:

    Այդ է պատճառը,
    որ երբեմն այն
    Կարող է կոչվել նաև
    “Մեղք Սկզբնական”:

  4. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    unknown (31.01.2012)

  5. #33
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    21.


    - 21 -

    Երբ քո առաջին միտքը
    ինչ-որ բանի մասին
    Իր մեջ մի ինչ-որ
    սխալ է պարունակում,
    Այդ առաջին միտքը
    Ես Սկզբնական,
    Կամ էլ Առաջնածին
    Մեղք եմ անվանում:

    Սխալն այդ շատ ու շատ
    բազմապատկվում է,
    Երբ նույն սխալի մասին
    նոր մտքեր են առաջանում:
    Եվ Սուրբ Հոգու խնդիրն է
    քեզ հասկացում ներշնչել,
    Որը քո սխալներից քեզ
    կկարողանա ազատել:


    Դու ի նկատի ունես, որ ես
    պարտավոր չեմ ցավալու
    Սոված մանուկների մասին
    մի ինչ-որ երկրում,
    Բռնության, անարդարության մասին
    մի ինչ-որ այլ երկրում,
    Կամ երկրաշարժի մասին,
    որը բազում կյանքե՞ր է տանում:

    Աստծո աշխարհում չկա
    “պարտավոր” ես կամ չես:
    Բայց հաստատ մի օրենք կա.
    արա, ինչ ցանկանում ես:
    Այն, ինչ արտացոլում է քեզ,
    ինչ ներկայացնում է քեզ
    Որպես քո իսկական “Ես”-ի
    առավել մեծ տարբերակը:

    Եթե ցանկանում ես քեզ վատ զգալ՝
    վատ զգա քեզ:
    Բայց մի դատիր ու մեղադրիր,
    քանզի չգիտես,
    Թե ինչու՞ է իրադարձությունը
    տեղի ունենում,
    Եվ տվյալ փորձությունը
    դեպի ու՞ր է տանում:


    Եվ հիշիր. այն, ինչը մեղադրում ես,
    մի օր կմեղադրի քեզ:
    Այն, ինչ դատապարտում ես,
    մի օր ինքդ կդառնաս:
    Փոխարենը միջոց փնտրիր
    փոխել այդ բաները,
    Կամ ջանա աջակցել նրանց,
    ովքեր փոխում են դրանք:


    Թույլ տուր կանգ առնել
    այստեղ մեկ վայրկյան,
    Ինձ պետք է շունչ քաշել,
    պետք է հասկանալ:
    Արդյո՞ք ես ճշմարիտ եմ լսել,
    որ Աստծո աշխարհում
    “Պարտավոր ես”, “պարտավոր չես” բառերը
    չունեն գոյություն:

    Այո, սիրելիս,
    ճշմարիտ ես լսել:


    Բայց ինչպե՞ս, ինչպե՞ս
    կարող է դա լինել:
    Եթե չկա ոչ մեկը,
    ոչ է՝լ մյուսը Քո աշխարհում, -
    Էլ որտե՞ղ կարող են լինել նրանք,
    ասա, որտե՞ղ են լինում:

    Իրոք որ, որտե՞ղ…
    որտե՞ղ են նրանք լինում…


    Ես կրկնում եմ իմ հարցը.
    ուրիշ էլ որտեղի՞ց
    Կարող են հայտնվել նրանք,
    եթե ոչ Քո աշխարհից:

    Քո պատկերացման միջից:
    Քո պատկերացման միջից:
    Քո պատկերացման միջից:
    Քո պատկերացման միջից:


    Բայց նրանք, ովքեր սովորեցրել են
    մեզ այդ “ճիշտն” ու “սխալը”,
    “Կարելին” և “չի կարելին”
    և շատ ուրիշ բաներ, -
    Նրանք մեզ ասել են,
    որ այս բոլոր կանոնները,
    Օրենքներն ու պատվիրանները
    Քեզնով են սահմանվել:

    Այդ դեպքում, քեզ կասեմ,
    որ սովորեցնողներդ սխալվել են:
    Ես երբեք չեմ սահմանել,
    թե ինչն է ճիշտ կամ սխալ:
    Կարելի է մի բան, թե ոչ
    քո կյանքում, դա էլ քո գործն է,
    Դու ես ապրում այդ կյանքը,
    փորձիր ինքդ էլ որոշել:

    Իսկ խառնվել քո կյանքին՝
    կնշանակեր ամբողջապես
    Քեզ զրկել Իմ տված
    մեծագույն նվերից.
    Ապրել այնպես, ինչպես կուզես,
    անել այն, ինչ ցանկանում ես:
    Լրիվ զգալ դրա արդյունքները
    և ամբողջապես այն վայելել:

    Ասել, թե “սխալ է”
    ինչ-որ բան քո կյանում.
    Կամ միտք և կամ խոսք,
    կամ գործողություն,
    Միևնույն է, ինչ արգելել
    անել քեզ այդ բանը:
    Իսկ արգելել, կնշանակեր
    քեզ սահմանափակել:

    Իսկ սահմանափակումը՝
    կնշանակեր հերքումը
    Այն բանի, թե Ով Եք
    Դուք Իրականում:
    Ինչպես նաև սահման դնել
    ձեր հնարավորությանը՝
    Ստեղծել ու վերապրել
    այդ ճշմարտությունը:

    Ոմանք ասում են,
    որ Ես ձեզ տվել եմ
    Կամքի ազատություն:
    Բայց նրանք էլ պնդում են,
    Որ եթե ձեր կյանքում
    դուք Ինձ չհնազանդվեք,
    Ուրեմն ձեր մահից հետո
    ձեզ դժոխք կուղարկեմ:

  6. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    unknown (31.01.2012)

  7. #34
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    22.

    22.


    Դե ինչ, մոտեցանք արդեն
    մի բնագավառի,
    Որը քննարկել Քեզ հետ
    ես կցանականյի:
    Այս բոլոր հարցերին
    դրախտի ու դժոխքի մասին:
    Որքան որ ես Քեզ հասկացա,
    այնպիսի բան, ինչ դժոխքն է, չկա՞:

    Դժոխքն, իհարկե,
    ունի գոյություն,
    Բայց դա այն բանը չէ,
    ինչ դու ես կարծում:


    Ուրեմն, ի՞նչ է
    դժոխքը:

    Դա քեզ համար հնարավոր
    բոլոր որոշումներից,
    Հնարավորություններից
    և ստեղծագործություններից
    Վատթարագույնների
    արդյունքների վերապրումն է:

    Դա յուրաքանչյուր մտքի
    բնական հետևանքն է,
    Որը հերքում է Ինձ,
    կամ ասում է “ոչ” նրան,
    Ինչը մեր հարաբերություններում
    ամենակարևորն է.
    Թե Ո՞վ Ես Հանդիսանում Դու
    Աստծո նկատմամբ:


    Դա այն ցավն է, որը դու զգում ես,
    երբ սխալ ես մտածում:
    Ընդ որում այդ տերմինը՝
    “սխալ մտածելակերպ”,
    Լրիվ պայմանական է,
    քանզի գոյություն չունի
    Այն, ինչը կարող էր
    սխալ միտք լինել:

    Ուրախության հակապատկերն է
    դժոխքը:
    Անիրականացվածություն է
    դժոխքը:

    Երբ գիտես դու այն բանը,
    թե Ով և Ինչ Ես Դու
    Եվ այդ գիտելիքը դու
    անկարող ես վերապրել,
    Հոգու համար դա նշանակում է
    լինել ավելի փոքր,
    Եվ դա էլ հենց դժոխքն է,
    ուրիշ էլ ի՞նչ կարող է լինել:

    Բայց դժոխքը գոյություն չունի
    որպես մի ինչ-որ տեղ,
    Որը որ դուք հնարել եք,
    ուր պիտի այրվես հավերժ,
    Կամ գոյատևես,
    բայց՝ տանջվելով անվերջ:
    Արդյոք դու որևէ իմաստ
    տեսնո՞ւմ ես այդ ամենի մեջ:

    Նույնիսկ, եթե համարենք,
    որ Ինձ մոտ կարող էր ծնվել
    Այդ միտքն անհավանական,
    միտքն անաստվածային,
    Որ դուք՝ Իմ զավակները,
    դրախտին արժանի չեք, -
    Ի՞նչը պետք է Ինձ ստիպեր
    ձեզանից վրեժ լուծել:

    Մի՞թե ավելի հեշտ
    չէր լինի Ինձ համար,
    Ասենք, անել այնպես,
    որ դուք ուղղակի վերանաք:
    Իմ այդ ի՞նչ վրիժառու մաս է
    Ինձանից պահանջել
    Հնարել տանջանքներ, որ նույնիսկ
    նկարագրման ենթակա չեն:

    Եվ եթե ձեր պատասխանն է.
    “հանուն արդարության”, -
    Ուրեմն, արդար չէ՞ր լինի
    ուղղակի ձեզ զրկելը
    Ինձ հետ վերամիանալու
    հնարավորությունից:
    Ի՞նչ մի անհրաժեշտ բան է
    հավերժ տառապելը:

    Ես ցանկանում եմ,
    որ դուք գիտենաք.
    Մահվանը հաջորդող
    փորձի մեջ չկա ոչինչ,
    Նման այն բանին,
    ինչ որ դուք ստեղծել եք
    Ձեր վախի հիման վրա
    և անվանում եք “պատիժ”:

    Թերևս, կա մի փորձ,
    մի փորձ այնքա՜ն դժբախտ,
    Այնքա՜ն անավարտ
    և ամբողջությունից փոքրիկ,
    Այնքա՜ն Աստծո ուրախությունից
    առանձնացված Հոգու համար,
    Որ քո Հոգու համար
    այն հասար կլիներ դժոխքի:

    Բայց Ես ցանկանում եմ,
    որ պարզ լինի սա.
    Այդ Ես չեմ այնտեղ ուղարկում,
    և Ես չեմ պատճառը դրա:
    Դուք ինքներդ եք ստեղծում այն,
    երբ Ինձանից եք ձեզ առանձնացնում,
    Երբ ժխտում եք, թե Իրականում
    Ով և Ինչ Եք Հանդիսանում:

    Բայց նույնիսկ դա էլ անվերջ չէ:
    Այն չի կարող անվերջ լինել:
    Իմ ծրագրի մեջ չի մտնում
    ձեզանից հավերժ բաժանվել:
    Իրականում դա անհնար է,
    չէ՞ որ այդ դեպքում
    Ես նույնպես պետք է հերքեի,
    թե Ով Եմ Ես և Ով Եք Դուք:

    Ես դա չեմ անի երբեք:
    Եվ քանի դեռ մեզանից գոնե մեկը
    Պահպանում է ճշմարտությունը
    մեր հարաբերությունների մասին,
    Ուրեմն, կարող ես հանգիստ լինել,
    այնպես, ինչպես հանգիստ եմ Ես,
    Քանզի երբևիցէ
    այդ ճշմարտությունը կհաղթի:

  8. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    unknown (31.01.2012)

  9. #35
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,406
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ինձ դուր եկավ այս ստեղծագործությունը, չնայած միշտ էլ չափածո դժվար եմ կարդում: Դուրս եկավ ամենից առաջ կառուցվածքը` մարդու երկխոսությունը աստծո հետ: Իրոք, բոլորս էլ երբեմն անպատասխան հարցեր ենք ունենում, որոնք մտովի ուղղում ենք Աստծուն և այս տեսանկյունից ստեղծագործությունը շատ հիշարժան է: Դուրս եկավ նաև ոճը,որը բավականին հղկված էր, ի տարբերություն շատ ու շատ չափածո ստեղծագործությունների...

    Հեղինակին շնորհավորանքներս Գուցե սա մի օր դասական համարվի... ով գիտի?
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  10. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (19.08.2011)

  11. #36
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    23.


    - 23 -


    Բայց եթե դժոխք չկա,
    արդյո՞ք դա նշանակում է,
    Որ ես կարող եմ անել
    ամենն, ինչ ցանկանամ:
    Կարող եմ վարվել այնպես,
    ինչպես կփչի խելքս,
    Եվ էլ ոչ մի հատուցումից
    կարող եմ չվախենալ:

    Մի՞թե հենց վախն է պետք
    քեզ այն բանի համար,
    Որպեսզի անես այն,
    ինչ ներքուստ ճիշտ է:
    Մի՞թե իրականում
    քեզ պետք է վախենալ,
    Որպեսզի դու, սիրելիս,
    “քեզ միշտ լավ պահես”:

    Եվ ընդհանրապես,
    դու երբևիցէ մտածե՞լ ես,
    Թե ի՞նչ ասել է դա՝
    այդ “քեզ լավ պահելը”:
    Ո՞վ է ցուցմունք տվողը:
    Ո՞ւմն է վերջին խոսքը:
    Ո՞վ է նա, ով հիմնել է
    այդ խաղի կանոնները:

    Ահա թե ինչ կասեմ Ես քեզ.
    դո՛ւ ես կանոն սահմանում:
    Դո՛ւ ես ցուցմունքներ տալիս:
    Եվ դու ի՛նքդ ես որոշում,
    Թե որքանով ես լավ վարվել,
    թե որքան լավ ես վարվում հիմա:
    Դո՛ւ ես միակ որոշողը,
    թե որքանով ես լավ կամ վատ:

    Ուրիշ ոչ ոք և երբեք քեզ
    դատել չի կարող: Նույնիսկ Ես:
    Ինչո՞ւ և ինչպե՞ս
    պետք է դատեմ Ես
    Արարումս սեփական
    ու վատ անվանեմ այն.
    Ինչպե՞ս Ես կարող եմ
    մի վատ բան արարել:


    Եթե Ես ցանկանայի, որ դու
    լինեիր կատարյալ,
    Ապրեիր՝ կատարյալ,
    գործեիր կատարյալ,
    Ուրեմն կթողնեի քեզ
    կատարելության վիճակի մեջ,
    Սկսած առաջին ակնթարթից
    քո մարդկային դրսևորման:

    Իմաստն այս պրոցեսի
    ամփոփված է նրանում,
    Որ դու բացահայտես քեզ,
    կերտես քեզ այս աշխարհում
    Այնպիսին, ինչպիսին կաս,
    այն, ինչ իրականում ես,
    Եվ այնպիսին, ինչպիսին իրոք
    լինել ես ցանկանում:

    Շատ կարևոր մի բան կա
    այս պրոցեսի մեջ:
    Դու այդ բանն աշխատիր
    հասկանալ և լավ հիշել.
    Դու չես կարող լինել
    քո փորձի մեջ ինչ-որ մեկը,
    Եթե չունես ընտրություն
    ուրիշ մեկն էլ լինել:

    Ուրեմն, պարտավո՞ր եմ Ես
    քո ընտրության համար պատժել քեզ,
    Եթե այդ ընտրությունը
    Ես Ինքս եմ հրամցրել:
    Եթե չէի ցանկանում,
    որ կարողանայիր ընտրել,
    Ուրեմն այդ երկրորդ տարբերակը
    քեզ ինչու՞ եմ տվել:

    Կարծում եմ, հենց այս հարցով
    արժի քեզ զբաղվել,
    Նախքան պատժող Աստծո
    դերն Ինձ վերագրելը:
    Եթե չէի ցանկանում,
    որ կարողանայիր դու ընտրել,
    Այդ երկրորդ տարբերակն
    էլ ինչո՞ւ եմ ստեղծել:

    Քո հարցի ճիշտ պատասխանը
    կհնչի մոտավորապես այսպես.
    “Այո, դու կարող ես անել
    ամենն, ինչ կուզես:
    Ամենն, ինչ քո միտքը
    կարող է հղանալ:
    Ընդ որում, հատուցման համար
    կարող ես չվախենալ”:

    Այն, ինչը քեզ թվում է պատիժ,
    չարիք կամ անհաջողություն,
    Ոչ այլ ինչ է, քան բնական
    օրենքների համագործակցությունը:
    Այս ամբողջ քեզ տրված
    կյանքը ֆիզիկական
    Գործում է բնության
    օրենքեներին համապատասխան:

    Եթե դու միշտ հիշես
    այդ օրենքները
    Եվ եթե կարողանաս
    ճիշտ օգտագործել նրանք,
    Ուրեմն կտիրապետես դու
    կյանքի վարպետությանը
    Եվ կօգտագործես այն
    ֆիզիկական մակարդակի վրա:


    Նշանակում է, եթե գիտենայի
    ես այդ օրենքները
    Եվ այդ օրենքներին
    միշտ հետևեի,
    Հա՞րթ կլիներ ամեն ինչ
    իմ կյանքում ուրեմն,
    Եվ խոչնդոտների անգամ
    երբեք չէ՞ի հանդիպի:

    Դու չէիր զգա քեզ
    քո այն վիճակում,
    Որը որ դու հիմա
    “խոչնդոտ” ես անվանում:
    Ոչ մի կենսավիճակ
    չէիր համարի պրոբլեմ:
    Կյանքիդ ճանապարհին
    չէիր սայթաքի երբեք:

    Դու կդադարեիր
    անհանգստանալ,
    Մտքովդ անգամ չէր անցնի
    կասկածել, վախենալ:
    Դու կսկսեիր
    կյանքդ ապրել այնպես
    Ինչպես քո ցնորքների մեջ
    Ադամն ու Եվան են ապրել:

    Քեզ մոտ կպահպանվեին
    քո ամբողջ ազատությունը,
    Քո ամբողջ ուրախությունը,
    հանգիստն ու իմաստությունը,
    Հոգու ուժն ու հասկացողությունը,
    ինչ դու հանդիսանում ես:
    Դու լրիվ իրականացված
    մի էակ կլինեիր, հասկանո՞ւմ ես:

    Դա քո Հոգու նպատակն է.
    լինելով մարմնի մեջ,
    Կարողանալ ամբողջովին
    իրականացնել ինքն իրեն:
    Դառնալ մարմնավորումը
    նրա, ինչ հանդիսանում է:
    Դրանում է քո Հոգու
    իրական իմաստը:

    Եվ դրանում է նաև
    Իմ ծրագիրը, նպատակը,
    Որպեսզի ձեր միջոցով Ես
    իրականանալ կարողանամ:
    Որպեսզի հասկացողությունը
    փորձ դառնա վերջապես,
    Որպեսզի ձեր փորձով
    Ինքս Ինձ ճանաչեմ:

  12. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lion (21.08.2011), Malxas (21.08.2011), unknown (31.01.2012)

  13. #37
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,406
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ժողովուրդ, վարանում էի ասել, որ հանկարծ անչափ խիստ հարձակումների չենթարկվեմ կարդացողների կողմից, բայց պիտի ասեմ: Այս զրույցը, մարդու զրույցը աստծո հետ, չեք կարծում, որ գործը մոտեցնում է Նարեկացու "Մատյան Ողբերգության" մակարդակին? Գիտեք, մենք կարծես թե սովոր ենք գովալ հին ու արդեն գովված ստեղծագործությունները, որոնք իրոք գովքի արժանի են, բայց գուցե, ինչքան էլ անսովոր լինի, ամրագրենք, որ նման ստեղծագործություններ հիմա էլ մեր կողքին կան, մեր ժամանակակիցների գրչով ստեղծված...
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  14. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Malxas (21.08.2011)

  15. #38
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ժողովուրդ...
    Ես, իհարկե, անչափ զգացված և, նույնիսկ կարելի է ասել, հուզված եմ քո խոսքերից, սիրելի Լիոն, բայց…

    Ժողովուրդ!!!

    Հենց ամենասկզբից (քանզի սա իրոք որ ամենասկիզբն է և ես գաղափար անգամ չունեմ, թե երբ եմ մոտենալու վերջին), խնդրում եմ բոլորից. մի գերագնահատեք իմ կատարած աշխատանքը: Խնդրում եմ…
    Համաձայն եմ, հեշտ գործ չեմ ձեռնարկել՝ բոլոր տեսակետերից, - բայց միևնույն է, ես ընդամենը նա եմ, ով ձեզ փոխանցում է ուրիշների արդեն ստեղծածը: Իմ անձնական մտահղացումներն այս գործի մեջ առայժմ մինիմալ են, ծառայում են, ասենք, որպես հանգույցներ կամ պարզաբանելու համար որոշ տեղեր, որոնք, ըստ ինձ, կարող է անհասկանալի մնային հայ ընթերցողին:

    Լավ: Նախ, չեմ ցանկանում կրկնվել, և երկրորդ, շահագրգռված եմ, որպեսզի…

    Խնդրում եմ, մի կարդացեք “Մատեանը…” Մի կարդացեք, քանի չեք կարդացել իմ “Նոր Դար, Նոր Էջ, Նոր Կյանք, Նյու Էյջ” գործը:

    Նկատեցիք չէ՞, որ գրեցի “իմ գործը”: Անկախ իր հարյուր տոկոսով վավերագրական լինելուց, սա արդեն իրոք որ իմն է, և ես պատրաստ եմ ընդունել նրան բաժին ընկնող թե դափնիները և թե հոտած պոմիդորները: Ես իրոք որ շահագրգռված եմ, որ դուք կարդաք այն, շահագրգռված եմ որպես հեղինակ: Բայց ավելի կարևոր է կարդալ այն, որպեսզի ձեզ պարզ դառնա, թե ինչ է իրենից ներկայացնում “Մատեան Երանության” գիրքս:

    Ոչ, ես ինձ չեմ հակասում, իհարկե իմ գիրքն է “Մատեանը…”, բայց…
    Մի խոսքով, խնդրում եմ, կարդացեք սկզբում “Նոր Դար, Նոր Էջը…” և ամեն ինչ կհասկանաք:

    Հ.Գ. Իսկ այստեղ մնում է ավելացնել մեկ բան: Իհարկե, դու ճիշտ նկատեցիր, սիրելի Լիոն, ես հատուկ եմ այս գիրքն անվանել “Մատեան Երանության”: Պատճա՞ռը: Պատճառը… դա ամենակարևոր բանն է մեր կյանքում, այն, ինչը ձևավորում է մեր կյանքը: Դա մեր հայացքն է, որը մենք նետում ենք մեր վրա, մեզ շրջապատող աշխարհի վրա, մեր Աստծո վրա…
    Իսկ այդ հայացքը… Դա Արարիչի հայացք է: Այդ մենք ենք մեր կյանքի արարիչները, այլ ոչ թե Նա, ով մեզ է արարել: Եվ մենք արարում ենք մեր կյանքն այնպիսին, ինչպիսին մեր նետած հայացքն է մեր կյանքի վրա: Սկսած մեր կյանքի մեջ ամենա-ամենա-ամենա մանրուքի վրա նետած հայացքից մինչև մեր Աստծո վրա նետած հայացքը: Եվ փոքրը և մեծը քո կյանքում հենց այնպիսին է, ինչպիսին դու ես ցանկանում այն տեսնել: Նույնիսկ քո Աստված:

    Որպես օրինակ. ժամանակին ես մի կողմ եմ նետել Աստվածաշունչը: Իսկ այսօր այն՝ իմ սեղանի գրքերից մեկն է:

    Մենք բոլորս ենք զրուցում Աստծո հետ, համենայն դեպս, մենք բոլորս ունենք այդ կարողությունը: Կարևորն այն է, որ չսպասենք, որ Աստված պետք է գա ինչ-որ հեռուներից կամ մենք պետք է գնանք այդ հեռուները այդ զրույցի համար: Աստված չի հեռացել մեզանից երբեք, Նա միշտ մեզ հետ է: Եվ քեզ միայն մեկ բան է հարկավոր այդ զրույցի համար. բացել սրտիդ աչքերը:

    Ասածիցս ելնելով.
    Երկու գրքերն էլ, սիրելի Լիոն՝ “Մատեանները…”, իհարկե, զրույց են Աստծո հետ: Միայն մեկ տարբերությամբ. ես համարում եմ, որ բավական է զրույցը Աստծո հետ անվանել ողբերգություն: Զրույցը Աստծո հետ՝ երանություն է: Եվ եթե դու ընդունում ես այդ փաստը քո սրտի մեջ, ուրեմն քո կյանքն էլ է դառնում՝ ԵՐԱՆՈՒԹՅՈՒՆ…

  16. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Jean-Claude (16.09.2011), Kanamar (28.08.2011), Lion (21.08.2011), Malxas (21.08.2011), unknown (31.01.2012)

  17. #39
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,406
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Աստծու հետ զրուցելը մեծ երջանկություն է, երջանկություն, որը տրվում է միայն ընտրայլներին: Ինչ ասեմ - երջանիկ են Ձեզ նման մարդիկ, որոնց մեր Տեր Աստված հյուր է գալիս ու որոնք կարողանում են հարցեր ուղղել նրան: Ես ինքս չեմ սիրում չափածո կարդալ, անկեղծ ասեմ, բայց քո տողերը կարդում եմ, դրանք հեշտ են կարդացվում, երևի... դե, գիտես ինչու

    Ամեն մարդ էլ իր կյանքում հնարավոր է ունենա մի ժամանակաշրջան, երբ կարիք ունենա այս ամենին...

    Սենց բաներ...
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  18. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (21.08.2011)

  19. #40
    Պատվավոր անդամ Malxas-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.09.2010
    Գրառումներ
    2,011
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ինձ շատ դուր է գալիս, երբ հոգևոր ստեղծագործությունը գրված է լինում զարգացած և բարձր մակարդակ ունեցող մարդու կողմից, ով չի կրկնում ուրիշներին և օրինակ է ցույց տալիս, թե ինչպես պետք է գնալ դեպի ճշմարտություն: Սամբիտբաբայի Մատյան երանությանը մեծ բացահայտում էր ինձ համար, որն արեցի շնորհիվ մեր շատ հարգարժան Լիոնի: Ինքս չէի նկատել, ինչ անեմ, անուշադիր մարդ եմ ես
    Կարդում եմ աստիճանաբար, օրական մեկ կամ երկուսը, քանի որ հեղինակի մտքերը խորհելու առիթ են տալիս:
    Քանի որ սա առաջին գրառումս է, անկեղծ հաջողություններ մաղթեմ հեղինակին:

  20. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lion (22.08.2011), Sambitbaba (22.08.2011)

  21. #41
    Պատվավոր անդամ Malxas-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.09.2010
    Գրառումներ
    2,011
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ինձ շատ դուր է գալիս, երբ հոգևոր ստեղծագործությունը գրված է լինում զարգացած և բարձր մակարդակ ունեցող մարդու կողմից, ով չի կրկնում ուրիշներին և օրինակ է ցույց տալիս, թե ինչպես պետք է գնալ դեպի ճշմարտություն: Սամբիտբաբայի Մատյան երանությանը մեծ բացահայտում էր ինձ համար, որն արեցի շնորհիվ մեր շատ հարգարժան Լիոնի: Ինքս չէի նկատել, ինչ անեմ, անուշադիր մարդ եմ ես
    Կարդում եմ աստիճանաբար, օրական մեկ կամ երկուսը, քանի որ հեղինակի մտքերը խորհելու առիթ են տալիս:
    Քանի որ սա առաջին գրառումս է, անկեղծ հաջողություններ մաղթեմ հեղինակին:

  22. #42
    Պատվավոր անդամ E-la Via-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.07.2009
    Գրառումներ
    1,262
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ողջույն, Sambitbaba…
    Կարդացել եմ քո “Նոր Դար, Նոր Էջ, Նոր Կյանք, Նյու Էյջ”-ը ու հիմա էլ կարդում եմ "Մատեան երանությանը":
    “Նոր Դար, Նոր Էջ, Նոր Կյանք, Նյու Էյջ”-ը ոչ թե որպես ստեղծագործություն ընդունեցի, այլ որպես նոթեր, որտեղ Սամբիթբաբան ընթերցողի հետ կիսվում է իր փորձով՝ դեպի Աստծուն տանող անցած ուղղով: Հետաքրքիր փորձ էր, ուրախ եմ, որ այն ապրել ես ու ապրում ես:
    Ասեմ նաև, որ որոշ չափով ծանոթ եմ նաև Նյու Էյջին, նյուէյջերական գրականությանը: Ծանոթ եմ նաև Նիլ Դոնալդ Ուոլշի "Զրույց Աստծո հետ" գրքերին: Երբ առաջին անգամ կարդացի այդ գիրքը, ես էլ մտածեցի, որ կարելի է այն հայերեն թարգմանել կամ գոնե լավ կլիներ նրան այստեղ, թեկուզ ռուսերեն տարբերակով, շատերը ծանոթանային: Բայց ընդամենը մտածեցի.... Իսկ Դուք այն իրագործում եք՝ այն էլ դարձնելով չափածո: Բարդ խնդիր եք դրել Ձեր առջև: Նախ շնորհակալություն Ձեր կատարած աշխատանքի համար, բայց պետք է մի բան ասեմ:
    Երբ կարդում եմ Ձեր թարգմանությունը՝ կորում է Ուոլշի մոտ առկա անմիջականությունը: Այն, ինչ զգացել եմ այդ գիրքը կարդալիս, չեմ զգում "Մատեանը..." կարդալիս: Իսկ դա ինձ համար կարևոր է: Ես չէի ցանկանա, որ մարդիկ "մատեանում" միայն հետաքրքիր մտքեր տեսնեին, այլ շատ կցանկանայի "Զրույցում" բառերի ետևում թաքնված ուժը զգային: Միգուցե ավելին եմ պահանջում, միգուցե միայն ինձ մոտ է այդպես, ամեն դեպքում հաջողություն եմ մաղթում ձեր սկսած գործում:

    Մեջբերում Malxas-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ինձ շատ դուր է գալիս, երբ հոգևոր ստեղծագործությունը գրված է լինում զարգացած և բարձր մակարդակ ունեցող մարդու կողմից, ով չի կրկնում ուրիշներին և օրինակ է ցույց տալիս, թե ինչպես պետք է գնալ դեպի ճշմարտություն: Սամբիտբաբայի Մատյան երանությանը մեծ բացահայտում էր ինձ համար, որն արեցի շնորհիվ մեր շատ հարգարժան Լիոնի: Ինքս չէի նկատել, ինչ անեմ, անուշադիր մարդ եմ ես
    Կարդում եմ աստիճանաբար, օրական մեկ կամ երկուսը, քանի որ հեղինակի մտքերը խորհելու առիթ են տալիս:
    Քանի որ սա առաջին գրառումս է, անկեղծ հաջողություններ մաղթեմ հեղինակին:
    Malxas, Sambitbaba-յի թույլտվությամբ ուզում եմ ասել, որ " Մատեան Երանություն"-ը Նիլ Դոնալդ Ուոլշի "Զրույց Աստծո հետ" գրքի թարգմանությունն է, որը նաև հենց Sambitbaba-յի կողմից վերածվել է չափածոյի:

  23. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Malxas (22.08.2011), Sambitbaba (22.08.2011)

  24. #43
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Աստծու հետ զրուցելը մեծ երջանկություն է, երջանկություն, որը տրվում է միայն ընտրայլներին: Ինչ ասեմ - երջանիկ են Ձեզ նման մարդիկ, որոնց մեր Տեր Աստված հյուր է գալիս
    ու որոնք կարողանում են հարցեր ուղղել նրան:
    Կարծում եմ, սիրելի Լիոն, դու սա գրել ես հենց այն ակնթարթին, երբ ես պատասխանում էի քո նախկին գրառմանը: Հակառակ դեպքում, հավանաբար արդեն այլ կերպ կշարադրեիր միտքդ: Եվ, չնայած քո այս գրառման պատասխանն, ինձ թվում է կա վերևում գրածիս մեջ, երկու բան այնուամենայնիվ ցանկանում եմ կրկնել:

    Նախ, որ ես չեմ այս գրքի հեղինակը: Ավելի մանրամասը կարդա, խնդրում եմ, “Նոր Դար, Նոր Էջ, Նոր Կյանք, Նյու Էյջ”-ում, Վեյի գրառման մեջ և իմ պատասխանի մեջ՝ Վեյին:

    Եվ երկրորդ, ընտրյալներ են բոլորը: Որովհետև Աստված կատարյալ է ամբողջապես, այլ ոչ թե Նրա առանձին մասնիկներն են կատարյալ: Հասկանո՞ւմ ես: Չէ՞ որ մենք բոլորս էլ Աստծո մասնիկներն ենք:

    …Նաև, չնայած չէի նախատեսել, երրորդ. "մեր Տեր Աստված հյուր է գալիս" բոլորին անխտիր: Յուրաքանչյուրին, որ այդ կցանկանա իր սրտում…

    Ամեն մարդ էլ իր կյանքում հնարավոր է ունենա մի ժամանակաշրջան, երբ կարիք ունենա այս ամենին...
    Կարծում եմ, մարդու ամբողջ գիտակից կյանքն է այդ ժամանակաշրջանը:


    Հ.Գ. Մի միտք եկավ, չգիտեմ, որտեղից: Միգուցե դա՞ ի նկատի ունես, երբ ասում ես. "մեր Տեր Աստված հյուր է գալիս"…

    Ի՞նչ ասել է "գիտակից ժամանակաշրջան": Դա կյանքիդ այն մասնիկն է, երբ դու ընտրում ես. կանչե՞լ մեր Տեր Աստծոն հյուր, թե՞ չկանչել:

    Ի՞նչ ասել է "անգիտակից ժամանակաշրջան": Դա քո կյանքի սկիզբն է՝ երջանիկ մանկությունդ: Իսկ գիտե՞ս, թե ինչո՞ւ է երջանիկ քո մանկությունը: Որովհետև, անկախ քո հրավերքից, մեր Տեր Աստված միշտ քեզ հետ է: Եվ, որ ամենակարևորն է, դու գիտես այդ քո մանուկ հասակում:

    Իսկ գիտե՞ս, թե ինչ ասել է "Քրիստոսի Գիտակցություն": Դա այն է, երբ դու քո ամբողջ կյանքում գիտես այն, ինչ ուրիշները գիտեն միայն մանուկ հասակում:

    Ես առաջարկում եմ բոլորին՝ բաց թողեք ձեր Քրիստոսի Գիտակցության սանձերը:

  25. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Lion (22.08.2011)

  26. #44
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Malxas-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ինձ շատ դուր է գալիս, երբ...
    Անչափ շնորհակալ եմ խոսքերիդ համար և զգացված, սիրելի Մալխաս: Բայց խնդրում եմ, մի չափազանցրու արժանիքներս: Մնացածը կրնել, կարծում եմ, չարժե: Շնորհակալություն Վեյին, նա արդեն ամեն ինչ ասեց:

    Շատ ուրախ եմ, որ սկսել ես կարդալ "Մատեանը…"

  27. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Malxas (22.08.2011)

  28. #45
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում way-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ողջույն, Sambitbaba…
    “Նոր Դար, Նոր Էջ, Նոր Կյանք, Նյու Էյջ”-ը ոչ թե որպես ստեղծագործություն ընդունեցի, այլ որպես նոթեր, որտեղ Սամբիթբաբան ընթերցողի հետ կիսվում է իր փորձով՝ դեպի Աստծուն տանող անցած ուղղով: Հետաքրքիր փորձ էր, ուրախ եմ, որ այն ապրել ես ու ապրում ես:
    Անսահման ուրախ եմ, սիրելի Վեյ, տեսնել քեզ "Մատեանն…" ընթերցողների շարքում: Ինձ միշտ էլ գրավել են քո գրառումները, քո մտածելակերպը: Եվ հենց այս երկու նախադասությունն արդեն բավական են, որպեսզի համոզվեմ, որ չեմ սխալվել քո մասին կարծիք կազմելիս: Այնպիսի տպավորություն է ստեղծվում, որ խոսում ես ոչ միայն հասկանալով և ընդունելով ասածներս, այլ նաև, կարծես թե ինքդ քո կաշվի վրա ես զգացել, քո սեփական փորձով:

    Երբ սկսեցի գրել "Նոր Դար, Նոր Էջը…", Ուգոյի հետ հանդիպումից անմիջապես հետո, - այն մտքին էի, որ դա լինելու է նախաբան՝ "Մատեանի…" համար: Բայց աստիճանաբար, տեսնելով նրա ավելի ու ավելի ծավալվելը, հասկացա, որ անկախ ինձանից, առանձին մի գործ եմ գրել "Այն մասին, թե ինչպես… և այլն": Եվ, չնայած նրա ամբողջովին վավերագրական լինելուն, կամ, ինչպես դու ես ասում ու ես էլ համաձայն եմ՝ նոթեր, - այնուամենայնիվ ես այն ստեղծագութծություն եմ համարում: Ու կարծում եմ նաև, որ այն քիչ թե շատ ստացվել է:

    Ասեմ նաև, որ որոշ չափով ծանոթ եմ նաև Նյու Էյջին, նյուէյջերական գրականությանը: Ծանոթ եմ նաև Նիլ Դոնալդ Ուոլշի "Զրույց Աստծո հետ" գրքերին: Երբ առաջին անգամ կարդացի այդ գիրքը, ես էլ մտածեցի, որ կարելի է այն հայերեն թարգմանել կամ գոնե լավ կլիներ նրան այստեղ, թեկուզ ռուսերեն տարբերակով, շատերը ծանոթանային: Բայց ընդամենը մտածեցի....
    Համոզված եմ, որ դու էլ՝ ինձ նման, բազում հաճելի անակնկալների ու հայտնությունների ես եկել, հայտնաբերելով քեզ համար "Նյու Էյջը": Հուսով եմ, հետագայում կզրուցենք այդ թեմայով, և ոչ թե մեկ անգամ…

    Դե, իսկ "Մատեանի…" ձեռնարկման դրդապատճառներին արդեն ծանոթ ես "Նոր Դար, Նոր Էջից…", ու տես, որ ծանոթանալով Ուոլշի փիլիսոփայությանը, մեր մտքերը միևնույն ուղղությամբ են սկսել շարժվել: Ուրախ եմ, որ Ակումբի էջէրին ես արդեն մենակ չեմ:

    Հա, մի բան էլ. խնդրում եմ, եկ չանցնենք "Դուք"-ի: Այն կաշկանդում է միայն նորմալ շփմանը:

    Երբ կարդում եմ Ձեր թարգմանությունը՝ կորում է Ուոլշի մոտ առկա անմիջականությունը: Այն, ինչ զգացել եմ այդ գիրքը կարդալիս, չեմ զգում "Մատեանը..." կարդալիս: Իսկ դա ինձ համար կարևոր է: Ես չէի ցանկանա, որ մարդիկ "մատեանում" միայն հետաքրքիր մտքեր տեսնեին, այլ շատ կցանկանայի "Զրույցում" բառերի ետևում թաքնված ուժը զգային:
    Ես շատ եմ մտածել այդ մասին, Վեյ: Չեմ ստի նույնիկ, եթե ասեմ, որ արդեն իսկ պատրաստ էի քեզ պատասխանելու: Ու կարծես թե կիսվել եմ արդեն այս մտքերով… Մարտունի հետ:
    Սկզբում սկսեցի ուղղակի թարգմանել "Զրույցը…", և իհարկե՝ արձակ: Հետո եկավ "Մատեանի…" և չափածոյի վերածելու միտքը: Եվ քանի որ դա շատ դժվար իրականացվող ու համարձակ միտք էր, երկար ժամանակ վախեցել եմ, կասկածել եմ իմ բռնած գործից: Մի քանի անգամ փորձել եմ վերադառնալ արձակի. ոչինչ չի ստացվել: Նման փորձերից հետո շաբաթներ շարունակ մոտենալ անգամ չեմ կարողացել տետրերիս:

    Նման վիճակների մեջ ես գտնվել եմ ամենասկզբից, մինչև… մինչև Ուգոյի հետ հանդիպելը: Դրանից հետո ես հանգստացա իմ կասկածների մեջ ու այլևս չեմ մտածում այդ մասին: Ասեմ ավելին. առաջ ես ամիսներ շարունակ վերադառնում էի այն հատվածներին, որոնք համարում էի վատ, թույլ, չստացված: Հղկում էի երկար, մշակում… Իսկ ժամանակը գնալով ավելի ու ավելի չի հերիքում: Ես զգում եմ, որ պարտավոր եմ մարդկանց տեղյակ պահել այս ամենի մասին, շտապում եմ, քանի որ ժամանակը գնում է: Իսկ դրանից էլ տուժում է որակը… Ես ինձ չեմ արդարացնում դրանով, իհարկե: Ուղղակի ես շատ լավ զգում եմ իմ հնարավորությունները, հասկանում եմ, որ նույնիսկ ավելի շատ աշխատելու դեպքում էլ որակն առանձնապես բարձրացնել էլ չեմ կարող՝ ես շատ հեռու եմ ինձ պոետ կամ արձակագիր անվանելուց: Դու չես պատկերացնի, թե երբեմն ինչ հիասթափություններ եմ ապրում այն ակնթարթներին, երբ տեսնում եմ, որ ոչ ուժերս, որ էլ տաղանդս չեն բավարարում բռնածս գործին, ուզում եմ մի կողմ նետել ամեն ինչ ու ապրել հանգիստ անհոգ կյանքով…

    Նման րոպեներին սովորաբար ինձ հյուր է գալիս իմ… Զատիկը: Ու ինձ հանում է այդ, ռուսերեն ասած՝ վնուշկեքից:
    Ու ես մի բան եմ հասկանում. իմ հիմնական խնդիրն է՝ խոսել այն մասին, ինչի մասին խոսում եմ: Ազնվորեն, ջանքեր չեմ խնայում, որպեսզի ասածս լինի հասկանալի և ըմբռնելի:

    Բայց… կան շատ բաներ, սիրելի Վեյ, որ գոյություն ունեն մեզանից անկախ, նույնիսկ հենց մեր կյանքում: Օրինակ, եթե հարցնես, թե ինչո՞ւ եմ ես գրում չափածո, ես չեմ կարողանա պատասխանել քո հարցին: Բայց մի բան գիտեմ, որ պոեզիան ըմբռնելու համար մարդ պետք է կանգնի զգայական մի ուրիշ մակարդակի վրա, պետք է գտնի միայն կոնկրետ ստեղծագործությանը յուրահատուկ շչառությունը և շնչի հենց այդ կերպ: Եվ դա օգնում է մտնել կոնկրետ գործի մեջ, այսպես ասած, անձնականացնում է այն:

    Տես, օրինակ, թե ինչ է գրում Լիոնը նույն "Մատեանի…" մասին. "քո տողերը կարդում եմ, դրանք հեշտ են կարդացվում, երևի... դե, գիտես ինչու:" Միգուցե այն պատճառով, որ Լիոնը զգո՞ւմ է այդ շունչը…

    Malxas, Sambitbaba-յի թույլտվությամբ ուզում եմ ասել, որ " Մատեան Երանություն"-ը Նիլ Դոնալդ Ուոլշի "Զրույց Աստծո հետ" գրքի թարգմանությունն է, որը նաև հենց Sambitbaba-յի կողմից վերածվել է չափածոյի:
    Առայժմ իրոք, այդպես է, որ կա. աննշան կրճատումներով, փոքրիկ հավելացումներով: Բայց սկսած այն ժամանակից, երբ ես հասկացա, որ ապարդյուն են ջանքերս՝ հայերեն լեզվով կայք ստեղծել Նյու Էյջի վերաբերյալ, որտեղ էլ հենց ցանկանում էի տեղադրել Ուոլշի և մյուս նյուէյջականների գրքերի և հաղորդատվությունների (չեննելինգ) թարգմանությունները, - սկսած այդ ժամանակից, ես որոշեցի չբավարարվել միայն Ուոլշի "Զրույցով…": Ես մտադրվել եմ "Մատեանը…" սարքել որպես, կոպիտ ասած, նյուէյջական մի քրեստոմատիա, որտեղ տեղ կգտնեն նաև Քրայոնը, Կիրաելը, Ռամթան, Էլ Մորիան, Կուտ Խումին, Սեն Ժերմենը, Սանանդան և ուրիշներ:

    Բայց դրանք ծրագրեր են միայն առայժմ: Իսկ թե ինչի մեզ կբերի իրականությունը, ո՞վ գիտի…

  29. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (22.08.2011), Lion (22.08.2011)

Էջ 3 16-ից ԱռաջինԱռաջին 123456713 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •