User Tag List

Էջ 2 16-ից ԱռաջինԱռաջին 12345612 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 16 համարից մինչև 30 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 233 հատից

Թեմա: Մատեան երանության

  1. #16
    Պատվավոր անդամ KiLa-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.02.2010
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    531
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Բարև հարգելիս...
    Գիտե՞ս, չափսոսեցի իմ թանկ ժամանակը ու կարդացի վերը բերվածը: Չհասկացա... Չտեղավորվեց... Շա՜տ եմ հեռու աստծուց...
    Ստեղծագործությու՞ն է այն, թե՞ իրոք երկխոսություն: Եթե առաջինը, ապա խոսք չեմ գտնում... Իսկ եթե երկրորդը, ապա ինչու՞ այս բաժնում: Ինձ թվում է, որ աստծո հետ խոսելու, կամ նրան լսելու համար կան դրա համար նախատեսված թեմաներ:
    Թևում է այլուր ,,էժանագինը”,
    Շատ թանկ է սակայն նրա հագինը,
    Գրավում է նա ամեն մի անկյուն
    Հաշվի չառնելով ոչ արյուն ոչ գույն...

  2. #17
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Բարև, սիրելի Կիլա:
    Եվ երախտանքներս: Վերջիվերջո, այս երեք շաբաթվա լռության մեջ, 447 այցելուլությունների մեջ դու` նա ես, ով խախտեց այդ տխուր օրինաչափությունը. լռել: Սրտանց՝ շնորհակալ եմ:
    Եվ, ինչ խոսք, որ հաճույքով կպատասխանեմ նամակիդ:

    չափսոսեցի իմ թանկ ժամանակը
    Ցավում եմ կորուստիդ համար: Ի հատուցում քո կորուստի, ես էլ որոշեցի զոհել իմ թանկարժեք ժամանակն ու սկսել կարդալ քո բալլադները: Բայց, հենց սկզբից խոստովանեմ, որ միայն այդ պատճառով ինչ խոսք որ չէի կարդա: Դրան դրդեցին ինձ քո հետևյալ խոսքերը.

    Շա՜տ եմ հեռու աստծուց...
    Քանզի ես մի բան գիտեմ հաստատ. անհնար է Աստծոց հեռու լինել: Բայց հնարավոր է Աստծոն… չնկատել:
    Եվ՝ չսխալվեցի: Հասցրել եմ կարդալ պոեմներիդ առաջին էջն ու մի քիչ, և արդեն իսկ կարող եմ ասել, որ լրիվ սխալ կարծիք ունես քո և քո Աստծո միջև ընկած տարածության մասին… Կարող եմ նույնիսկ թվարկել մի քանի տեղեր, որտեղ չես կարողացել շրջանցել Աստծոն.
    Եվ եղար նաև, որ ոչ թե խոսքով
    Այլ օրինակով ցույց տաս բոլորիս,
    Որ հողեղենը
    Կարող է ոտնել երկնի սահմանը,
    կամ՝
    Ու բեմի վրա ընկած ավելն էլ
    Պատմում էր արդեն երկնքի մասին:
    կամ՝
    Չարքերը իրենց ժողովն են անում,
    Իրենց հավաքի ուժն են գումարում,
    Երբեմն իրար վրա գռմռում,
    Բայց գործի համար լուռ միաբանում.

    _ Ծնունդից մինչ մահ ընկած հատվածը,
    Աշխարհի համար այդ կյանք կոչվածը,
    Մեզ է պատկանում ու մեզ ենթարկվում,
    Ամեն ինչ իր հին հունով է գնում:
    կամ...

    Հա, ասեմ, որ խոսել չարքերի մասին և չնկատել Աստծո ներկայությունը, դա միևնույն է, եթե խոսես, ասենք, Արևի, Լուսնի, աստղերի մասին ու չնկատես Տիեզերքի առկայությունը:

    Չհասկացա...
    Չհասկացա՞ր, թե չցանկացար հասկանալ… Քանզի համարում ես, որ "Շա՜տ ես հեռու աստծուց..."

    խոսք չեմ գտնում
    ...մի՞թե հիացմունքի...

    Ստեղծագործությու՞ն է այն, թե՞ իրոք երկխոսություն
    Իսկ ի՞նչ տարբերություն, սիրելիս:
    Ի միջի այլոց, միգուցե չգիտես և քեզ կհետաքրքրի.
    Քեզ (և ինձ էլ) շատ սիրելի Մհեր Մկրտչյանին, իր հիասքանչ դերասան լինելը բոլորովին չէր խանգարում շատ լավ նկարել: Մի անգամ, նկարահանման ժամանակ, փոքրիկ ընդմիջման պահին, հինգ րոպեում նկարեց դիմանկարս: Ասեմ, որ ես իմացա այդ մասին միայն այն ժամանակ, երբ նա ստորագրեց և ինձ մեկնեց արդեն ավարտած նկարը…
    Մինչ այսօր պահում եմ որպես սրբություն:
    Ի՞նչ տարբերություն, Կիլա: Իզուր ես կարծում, թե քո ստեղծագործությունները դու արարել ես առանց Աստծո միջնորդության:

    Ինձ թվում է, որ աստծո հետ խոսելու, կամ նրան լսելու համար կան դրա համար նախատեսված թեմաներ:
    Գիտե՞ս, հենց նոր մի միտք եկավ՝ քո այս կարծիքի պատճառով, ցանկանում եմ կիսվել:
    Միգուցե մարդկության մեծամասնության կողմից հրեաներին չսիրելու պատճառներից մեկը հենց այն է, որ վերջիններս որոշեցին կոնկրետ տե՞ղ տեղադրել Աստծոն (հիշիր, Աստծո հետ շփվելու համար Մովսեսը բարձրացավ սարը, և նման այլ դեպքեր), կամ կոնկրետ ժամանա՞կ հատկացնել, Աստծո հետ շփման համար: Ամեն օր դու կարող ես անել ինչ կամենաս, բայց շաբաթ օրը՝ չես կարող ոչինչ անել. դա՝ Աստծո օրն է: Եվ այդ պատճառով, եթե վերելակ ես նստում, պետք է մեկին՝ ոչ հրեայի, - խնդրես, որ նա սեղմի քեզ անհրաժեշտ հարկի կոճակը, որ ոչ թե դու, այլ նա դժողք ընկնի: Կամ, երբ զուգարան ես գնում, խնդրես, որ մեկ ուրիշը ջուրը քաշի…

    …Եվ սակայն… Միգուցե դու ճիշտ ես և հարկավոր էր այս գիրքն ուրիշ բաժնու՞մ տեղադրել: Ես ի նկատի չունեմ "Կրոն" բաժինը, քանի որ այս գիրքը՝ կրոնական գիրք չի և ես համոզված եմ, որ մեր կրոնավորները նույնիսկ անարգանքի կենթարկեին այն: Երևի ճիշտ կլիներ ընտրել "Փիլիսոփայություն" բաժինը, քանի որ սա՝ այսօրվա փիլիսոփայությունն է:

  3. #18
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Սիրելի Կիլա: Վերանայեցի քեզ գրած պատասխանս և տեսա, որ չեմ պատասխանել քո հետևյալ հարցին.

    Իսկ եթե երկրորդը, ապա ինչու՞ այս բաժնում:
    Եթե հետաքրքիր է և եթե չես ափսոսա քո թանկ ժամանակից մի հատված ևս, նույն այս՝ "Ստեղծագործողի անկյուն" բաժնում, կարդա իմ, "Նոր դար, նոր էջ, նոր կյանք, «Նյու էյջ»" էջը: Հուսով եմ, այնտեղ կգտնես հարցիդ պատասխանը:

  4. #19
    Պատվավոր անդամ KiLa-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.02.2010
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    531
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Բարև սիրելի Սամվել... Գիտե՞ս, առաջինը որ ուրախացրեց ինձ, դա քո վերաբերմունքն էր, քո այսպես ասած ,,ռեակցիան՛՛ գրառմանս վերաբերյալ: Այսինքն մի բան արդեն շատ լավ է, որ գրառումս, որպես վիրավորանք կամ ,,պատերազմի հայտարարություն՛՛ չնդունեցիր, և ,,թուր ու թվանքով՛՛ չպատասխանեցիր: Թե չէ հկատած կլինես, թե ոմանք ինչ դժվար են համակերպվում ամենափոքր՝ քննադատությանը չասեմ, անհամաձայնությանը անգամ: Սա արդեն ,,ջրի երես՛՛ է հանում քո ով լինելու որոշ մանրամասներ:
    Սիրելի Սամվել, ես բոլորովին էլ ինձ աստծուց հեռու չեմ համարում, և խոստովանեմ, որ գրառմանս մեջ դա ընդամենը բողոքի ու դժգոհության ալիք էր:
    Ես հետևելով քո խորհրդին, կրկին անգամ զոհեցի իմ թանկ ժամանակը ու կարդացի քո ,,Նոր դար, նոր էջ, նոր կյանք...՛՛ էջը...
    Գիտե՞ս, երբ ես ցանկանում եմ շախմատ կամ նարդի խաղալ, հաստատ պատկերասրահ չեմ գնում, երբ ես ցանկանում եմ գարեջուր խմել, ինչ խոսք թանգարան չեմ գնում... և իվերջո, երբ ես ցանկանում եմ եկեղեցի գնալ, ապա վերը նշվածները ոչ մի կերպ չեն կարողանում փոխարինել
    եկեղեցուն:Երբ ես ,,Ստեղծագործողի անկյուն" եմ գալիս, իմ՝ իրոք որ թանկ ժամանակը զոհելով՝, ցանկանում եմ կարդալ մեր նոր ստեղծագործողներին կամ նրանց նոր գործերը: Եվ երբ այստեղ այլ բան եմ կարդում, բնական է... Ասելիքս նորից նույնն է, կարծում եմ, որ դրա համար ճիշտ տեղ չես ընտրել: Մարդ լավ գիտի թե աղոթելու, թե աստծուն հիշելու և թե այլ բաներով զբաղվելու իր ժամանակը: Քո արածը, իմ կարծիքով, քարոզչության մի ձև է, որի համար կրկնում եմ կա բաժին: Եվ ես հասցրեցի տեսնել, որ դուք այդ բաժնի տեղը գիտեք: ,,Կրոն" բաժնում նույնիսկ կար հենց այդպիսի թեմա. ,,Ի՞նչ է արել քեզ համար աստված՛՛: Սա հենց այն է ինչ քեզ է պետք: Եվ ինչու՞ ես անհանգստանում, թե այնտեղ քո գրածը չեն ընդունի: Չէ՞ որ աստծո խոսքը տեղ հասցնելու համար աստված ինքն է քեզ օգնում: Ես հասկանում եմ, որ քո՝ վերը նշված թեմայում հիշատակած ամերիկյան հեղինակի գրառումները ,,գիրք՛՛ է կոչվում, բայց դա ինչ խոսք գրականություն չի: Դա քարոզի մի նոր ձև է, որի ճիշտ ու սխալը ես չէ, որ պետք է որոշեմ:
    Չգիտեմ կարողացա բացատրվել թե ոչ...
    Աստված ձեզ հետ... Ց՛տեսություն:
    Թևում է այլուր ,,էժանագինը”,
    Շատ թանկ է սակայն նրա հագինը,
    Գրավում է նա ամեն մի անկյուն
    Հաշվի չառնելով ոչ արյուն ոչ գույն...

  5. #20
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում KiLa-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Գիտե՞ս, առաջինը որ ուրախացրեց ինձ, դա քո վերաբերմունքն էր, քո այսպես ասած ,,ռեակցիան՛՛ գրառմանս վերաբերյալ: Այսինքն մի բան արդեն շատ լավ է, որ գրառումս, որպես վիրավորանք կամ ,,պատերազմի հայտարարություն՛՛ չնդունեցիր, և ,,թուր ու թվանքով՛՛ չպատասխանեցիր: Թե չէ հկատած կլինես, թե ոմանք ինչ դժվար են համակերպվում ամենափոքր՝ քննադատությանը չասեմ, անհամաձայնությանը անգամ: Սա արդեն ,,ջրի երես՛՛ է հանում քո ով լինելու որոշ մանրամասներ:
    Շնորհակալություն: Նախ, ասեմ, որ վիճել ընդհանրապես չեմ սիրում և դեմ եմ բոլոր տեսակի պատերազմներին: Եվ երկրորդ, շատ լավ հասկանում եմ իմ առաջարկած նոր մտածելակերպի հակասականությունը՝ մեր դարերով, սերնդե սերունդ կազմավորված կոնսերվատիվ մտածելակերպի հետ: Դա ինձ լավ հայտնի է, քանզի ես ինքս անցել եմ այդ ճանապարհը, տարիներ շարունակ վիճելով, կռիվներ տալով ու պայքարելով ինքս ինձ հետ… Բայց ճշմարտությունը հաղթեց: Լավ, թող լինի "իմ ճշմարտությունը":
    Ու հիմա ես այստեղ եմ ոչ թե նրա համար, որ վիճեմ բոլորի հետ այս "վիճելի" թեմայի մասին: Եվ ոչ էլ քարոզեմ, սիրելի ԿիԼա, ինչպես դու ես կարծում: Իմ ներկայացրածը ոչ կրոն է և ոչ էլ աղանդ, որպեսզի քարոզեմ: Սա՝ նոր աշխարհընկալում է կամ, եթե կուզես, նոր փիլիսոփայություն: Ես ավելի հակված եմ առաջինին, քանզի հենց այդպիսին եմ ես այսօր ընկալում աշխարհը և իմ կյանքն այդ աշխարհում. երջանիկ և հավերժ Աստծոց անբաժան: Ինչը և առաջարկում եմ քեզ և մյուսներին. կիսել իմ երջանկությունը: Չե՞ս ցանկանում: Ստիպող չկա. քո կյանքն է, քո ընտրությունը: Ի՞նչ եմ կրկնվում: Այս մասին դու արդեն կարդացել ես "Նոր Դար, Նոր Էջում...", Նյու Էյջի մասին տողերում:
    Եթե դու ցանկանում ես կիսվել քո ունեցած մի լավ բանով՝ քո մերձավորի հետ, նշանակում է, դու քարոզո՞ւմ ես: Եթե ես քարոզում եմ, ուրեմն դու էլ փոխիր ավելի մասին գրած քո տողերը, դարձրու.
    " Ու բեմի վրա ընկած ավելն էլ
    Քարոզում էր արդեն երկնքի մասին:

    Հ.Գ. Գիտես, Կիլա, երևի դու ճիշտ ես ու երևի համոզեցիր ինձ: Վերջիվերջո բոլորովին էլ կարևոր չի ինձ համար, թե ի՞նչ անուն կտաս դու կամ մյուսները այս թեմային: Եվ այդ պատճառով (և ի շնորհիվ քեզ, հենց հիմա կտեղդրեմ "Նոր Դար, Նոր Էջը..." "Կրոն" բաժնում: Կարևորն այն է, որ կարդաք: Չեմ կարծում, որ իմ այդ "քարոզչության" մեջ քեզ բացարձակապես ոչինչ դուր չեկավ… Քանզի, կարդալով քո գործերը, ես գալիս եմ այն եզրակացության, որ մենք խոսում ենք միևնույն բանի մասին, բայց մոտենում ենք դրան երկու հակառակ կողմերից:
    Նորից, շնորհակալություն:

  6. #21
    Պատվավոր անդամ KiLa-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.02.2010
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    531
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Նորից բարև Սամվել ջան: Որոշումդ ինձ դուր եկավ: Այդպես էլ արա...
    Չեմ կարծում, որ իմ այդ "քարոզչության" մեջ քեզ բացարձակապես ոչինչ դուր չեկավ… Քանզի, կարդալով քո գործերը, ես գալիս եմ այն եզրակացության, որ մենք խոսում ենք միևնույն բանի մասին, բայց մոտենում ենք դրան երկու հակառակ կողմերից:
    Նորից, շնորհակալություն:
    Իհարկե, կաին հետաքրքիր մտքեր, ինչպես նաև հետաքրքիր մոտեցումներ: Եթե աստված կամենա մենք դեռ կանդրադառնանք դրանց: Իսկ հիմա առայ=մ, աստված քեզ հետ...
    Վերջին խմբագրող՝ KiLa: 26.07.2011, 12:54:
    Թևում է այլուր ,,էժանագինը”,
    Շատ թանկ է սակայն նրա հագինը,
    Գրավում է նա ամեն մի անկյուն
    Հաշվի չառնելով ոչ արյուն ոչ գույն...

  7. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (26.07.2011)

  8. #22
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ցավոք, սիրելի Կիլա, չհաջողվեց օգտվել քո առաջարկից: Մոդերատորն ասաց, որ երկու բաժնում մի գործը լինել չի կարող և առաջարկեց որոշել, թե որտեղ եմ այն թողնում: Ես որոշեցի թողնել հին տեղում, քանի որ. նախ, կրկնում եմ, ես չեմ համարում, որ սա կրոնական գրականություն է, և երկրորդ, "Կրոն" բաժնում թողնելու դեպքում, ինձ բացատրեցին, որ մոդերատորները դեռ պետք է որոշեն. թողնե՞լ այդ գործն այնտեղ, թե՞ ոչ: Ստացվում է, որ նույնիսկ վտանգ կար ոչ մի տեղ այն չունենալու: Այդպիսի բաներ: Որոշեցի ռիսկի չդիմել: Ինչպես ռուսներն են ասում, ավելի լավ է ճնճղուկը՝ ձեռքումդ, քան արագիլը՝ երկնքում:
    Իսկ ընթերցողը, ցանկության դեպքում, այստեղ էլ կկարդա:
    Հիմա, ասենք թե Չուկը չի կարդում: Ի՞նչ տարբերություն, թե որտե՞ղ չի կարդում…

    Հ.Գ. Հուսամ, որ մեր զրույցը շարունակելի կլինի:

  9. #23
    Պատվավոր անդամ KiLa-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.02.2010
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    531
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Չէի մտածի, որ ,,այս խմորին այդքան ջուր պետք կլինի՛՛, հակառակ դեպքում չէի անի այդ չարաբաստիկ գրառումը: Անկեղծորեն զղչում եմ Սամվել ջան: Ասա. այ մարդ ի՞նչ գործ ունես, ամեն ինչ ուղիղ էր ու միայն դա իր տեղում չէր: Ինչու՞ ,,քիթդ խոթեցիր՛՛...
    Հուսանք, որ աստծո օգնությամբ ճիշտ լուծումը կգտնվի: Իսկ ես՝ ներեղություն: Խղճիս վրա ծանրացավ, կարծես մի վատ բան արած լինեմ...
    Իհարկե եթե հաշվի չառնենք այն, որ բավականին ,,շփվեցինք՛՛ իրար հետ: Երև սա հենց դրա համար էր պետք, ինչ իմանանք: Առայժմ:
    Թևում է այլուր ,,էժանագինը”,
    Շատ թանկ է սակայն նրա հագինը,
    Գրավում է նա ամեն մի անկյուն
    Հաշվի չառնելով ոչ արյուն ոչ գույն...

  10. #24
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ամենևին կարիք չունես որևէ զղջանքի կամ ներողության, սիրելի Կիլա: Առանձնապես ոչինչ էլ չի պատահել, ամեն ինչ նորմալ է: Ճշմարիտն ասած, ես անչափ զգացված եմ քո վերաբերմունքից այդ հարցին. հարցը չարժեր քո ապրումներին, իրոք: Իսկ շփումը, ճիշտ ես, շատ ավելին արժի…

    Երևի սա հենց դրա համար էր պետք, ինչ իմանանք:
    Իհարկե: Համաձայն եմ հազար տոկոսով. ոչինչ հենց այնպես տեղի ցի ունենում և պատահականություններ չկան:

  11. #25
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.05.2011
    Գրառումներ
    35
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հարգելի Sambitbaba,երբեմն հետևում եմ Ձեր գրառումներին:«Նոր դարը» հետաքրքիր էիք շարադրել,մանավանդ մի քանի պատմություններ.արձակ գրել ավելի լավ է ստացվում Ձեզ մոտ:«Մատյանը» նույնպես կարդացի,որոշ հատվածներ նույնիսկ կլանված,որովհետև հետաքրքիր էր,թե ինչ կպատասխանի Աստված ինձ էլ շատ հետաքրքրող այդ հարցերին:Որոշ հատվածներ կարելի է մշակել,հղկել,կրճատել,որ ձանձրալի ու երկարաշունչ չլինեն:Միջնամասը ամենահաջողն էր,ըստ իս,թեև վերջնամասը մանրամասն չկարողացա կարդալ…Ամեն դեպքում փոխադրությունը վատը չէր:

  12. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (27.07.2011)

  13. #26
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Շնորհակալ եմ արձագանքի համար, սիրելի Կանամար: Ուրախ եմ, որ այնուամենայնիվ գտնվում են մարդիկ, ովքեր իրենց համար հետաքրքիր մտքեր են գտնում գրածիս մեջ:
    Ինձ համար շատ կարևոր են Ձեր նկատողությունները, և ուրախ եմ, որ Դուք էլ մոտեցել եք նրանց ամենայն լրջությամբ: Եվ դա դրդում է ինձ փորձել հնարավորին չափ բացահայտել իրավիճակը:

    Ինձ էլ է թվում, որ "Նոր Դարը..." քիչ թե շատ ստացվել է: Եվ դրա պատճառը լրիվ հասկանալի է, քանզի այն ուղղակի շարադրություն է, իրական, վավերագրական պատմություն այն մասին, թե ինչպես սկսվեց "Մատեան Երանությանը": Այն գրվել է անհավատալի կարճ ժամանակում, քանի որ ստեղծագործական ճիգերն այնտեղ մինիմալ են, ասենք, մի քանի տեղ որոշակի մտքեր եմ արտահայտել կամ ինչ-որ դատողություններ եմ արել: Իսկ հիմնականում, շարադրել եմ ընդամենը այն, ինչ կատարվել է ինձ հետ իրականում:

    "Մատեանի…" հարցն ուրիշ է: Չնայած "Նոր Դարում..." ասել եմ կարծես, բայց կրկնեմ, որ այն էլ ես սկսեցի որպես արձակ, իսկ չաձածոյի վերափոխելու միտքն ավելի ուշ եկավ: Բայց նույնիսկ հետո էլ, աշխատանքի պրոցեսում, հիմնականում այն պահերին, երբ չափածոյի վերափոխելու ահավոր պրոբլեմներ էի ունենում, կրկին ու կրկին փորձել եմ վերադառնալ արձակի: Ապարդյուն ջանքեր: Այդպես էլ ոչինչ չստացվեց: Իրոք, այնպիսի տպավորություն է, որ ամեն ինչ չէ, որ իմ կամքով է կատարվում: Մեկ-մեկ որոշում էի նույնիսկ խառնել իրար չափածոն և արձակը, բայց դրանից էլ ոչինչ դուրս չեկավ:
    Եվ, քանի որ ժամանակը գնում է, իսկ ես այն հաստատ համոզմունքին եմ, որ ժամանակն է այս նյութը հասցնել մարդկանց, - որոշեցի առանձնապես չկենտրոնանալ գրելաոճի վրա և գրել, ինչպես կստացվի:

    "Մատեանը…" դեռ շատ հեռու է ավարտված լինելուց և ես նույնիսկ չեմ կարող ասել, թե երբ կգա այդ ավարտը: Իսկ այն, ինչը Դուք, սիրելի Կանամար, վերջնամաս եք անվանել, դա ամենաբարդ և կարևոր տեղերից մեկն է, որտեղ բացատրվում է, թե ինչո՞ւ է ընդհանրապես տեղի ունեցել այդ ամբողջ Արարումը, ինչո՞ւ Աստված ստեղծեց այս ամենը: Ես շատ եմ չարչարվել այս տեղի վրա, քանզի միշտ թվացել է, թե ինչ-որ բան չի ստացվում, սխալ է, անհասկանալի է, անշնորհք է: Բայց հետո հասկացա, որ իրոք շատ բարդ ըմբռնելի տեղ է սա և իմ անտաղանդ լինելը չի պրոբլեմը: Ուղղակի այնքան է այս ամենը նոր մեր մտածելակերպի համար, մեր ընկալման համար, մեր ըմբռնման համար, որ ժամանակ է հարկավոր այն մարսելու համար: Եվ նա, ում իրոք կհետաքրքրի "Մատեանը…", ով կշարունակի կարդալ այն գոնե որոշ ժամանակ, հետագայում նա անպայման կվերադառնա իր համար անհասկանալի մնացած որոշ տեղերի և անպայման կվերընթերցի դրանք:

    Լավ: Ինձ թվում է, թե այսօր ինչ-որ դժվարությամբ եմ արտահայտվում: Ավելի լավ է, ավարտեմ: Եթե ինչ-որ բան չկարողացա բացատրել, - ներող եղեք: Կշարունակենք հաջորդ անգամ:
    Հարգանքներս:

  14. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Kanamar (27.07.2011)

  15. #27
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    15.


    - 15 -

    Ստեղծելով Տիեզերքը որպես
    Իմ մասնատված տարբերակ,
    Ես մաքուր էներգիայից ստեղծեցի
    ամենն, ինչ գոյություն ունի հիմա.
    Ինչպես տեսանելին,
    այնպես էլ անտեսանելին:
    Եվ նմանապես
    “Կա”-ն և “Չկա”-ն:

    Այդպես դրեցի Ես հիմքը
    ոչ միայն ֆիզիկական՝
    Նաև մետաֆիզիկական
    ամբողջ Տիեզերքի:

    Ինձ մասնատելու
    Իմ ցանկությունը,
    Իմ աստվածային
    այդ մտադրությունը
    Կայանում էր նրանում,
    որ այդ կերպով Ես
    Ինքս Ինձ փորձով
    կարողանամ ճանաչել
    :

    Եվ կա միայն մեկ միջոց,
    թույլ տվող Արարչին
    Ճանաչել Ինքն Իրեն
    որպես Արարիչ.
    Դա արարումն է:
    Դու հասկանու՞մ ես:

    Ես հասկանում եմ:
    Շարունակիր, խնդրում եմ:

    Իմ անթիվ մասնիկներից
    յուրաքանչյուրին,
    Բոլոր հոգևոր
    Իմ զավակներին,
    Տվեցի Ես արարելու
    նույպիսի հատկություն,
    Ինչին տիրապետում եմ Ինքս՝
    որպես ամբողջություն:

    Շատ կարևոր էր,
    որ այդ նոր էությունը,
    Այդ փոքրիկ մասը՝
    մեծից մասնատված,
    Այդ արարածը,
    այդ մարդ – ասածը՝
    Ոչ թե այլ ինչ էր,
    այլ Ինքը՝ Աստված:

    Եվ դա հենց այն է,
    ինչ ի նկատի ունեն
    Ձեր կրոնները,
    երբ որ պնդում են,
    Որ Աստված
    ձեզ ստեղծել է
    Իր կերպ և
    նմանությամբ:

    Եվ չնայած Աստված
    կարող է ընդունել
    Ցանկացած ֆիզիկական ձև
    ինչ-որ նպատակի համար, -
    Դա չի նշանակում բնավ,
    ինչպես կարծում են ոմանք,
    Որ մեր մարմիններն են,
    որ նման են իրար:

    Դա նշանակում է, որ միանման է
    մեր էությունը:
    Մենք բաղկացած ենք
    միևնույն բանից:
    Միանման են
    մեր հատկությունները:
    Մենք տիրապետում ենք
    նույն կարողություններին:

    Ձեր՝ Իմ հոգևոր սերնդի,
    ստեղծելու նպատակը այն էր,
    Որպեսզի Ես կարողանամ
    Ինքս Ինձ որպես Արարիչ ճանաչել:
    Միայն ձեր միջոցով
    Ես այդ կարող էի անել:
    Այդ անելու համար
    Ես ուրիշ միջոց չեմ էլ ունեցել:

    Այսպիսով, Ես ասել եմ շատ
    և կասեմ դա ձեզ նորից,
    Որ Իմ նպատակն է ձեզ համար,
    որ դուք ճանաչեք ձեզ որպես Ինձ
    :

    Դա շատ հասարակ է թվում,
    բայց նաև դառնում է շատ բարդ,
    Քանզի գոյություն ունի
    միայն մեկ ճանապարհ,
    Մեկ միջոց կա միայն
    ճանաչել ձեզ որպես Ինձ.
    Սկզբում անհրաժեշտ է
    ճանաչել ձեզ որպես ոչ Ինձ
    :

    Իսկ այժմ դու փորձիր
    հասկանալ հետևյալը,
    Եվ ուշադրությամբ
    հետևիր Իմ մտքին:
    Այս տեղը շատ նուրբ տեղ է,
    այս տեղը՝ բարդ տեղ է:
    Արդյո՞ք դու պատրաստ ես:


    Պատրաստ եմ, սկսիր:

    Բայց հիշիր, որ դու ես
    խնդրել այս բացատրությունը:
    Դու սպասել ես նրան
    երկար տարիներ:
    Այս բացատրությունը՝
    քո ցանկությունն է:
    Դու ես ինձ խնդրել:


    Այո, ես եմ խնդրել:

    Ուրեմն կստանաս,
    եթե խնդրել ես:
    Եկ, վերադառնանք
    նրան, թե ինչպես
    Պետք է աշխատի այդ
    ինքնաճանաչման պրոցեսը,
    Տեսնենք, թե ինչպես պիտի
    Ինքդ Քեզ ճանաչես:

    Կա միջոց, որով կարող էի
    Ես անել այնպես,
    Որ զավակներս գիտակցեն,
    որ Իմ մասնիկներն են:
    Ես կարող էի ուղղակի
    այդ մասին նրանց ասել:
    Դա էլ հենց արել եմ,
    այդ մասին Ես ձեզ ասել եմ:

    Բայց արի ու տես,
    որ Հոգու համար իրեն
    Որպես Աստծո ճանաչելը
    այնքան էլ հեշտ չէր:
    Դժվար էր Հոգու համար
    Աստծո մասնիկ լինելը,
    Ժառանգը լինելը
    Աստծո Արքայության:

    Ասացի Ես արդեն.
    գիտենալ ինչ-որ բան
    Եվ այն փորձով վերապրել՝
    երկու տարբեր բան են:
    Հոգին ծարավի էր
    ճանաչել Ինքն Իրեն
    Փորձով՝ ճիշտ այնպես,
    ինչպես դա արեցի Ես:

    Իսկ գիտակցելը միայն
    որպես հասկացություն,
    Ձեր համար քիչ էր,
    մի բան պակաս էր մնում:
    Եվ այդ ժամանակ
    Իմ մեծությունը
    Մի միտք հղացավ,
    որը (ցնցող) նորություն էր:

    Դա ամենաանհավանական
    մտահղացումն էր,
    Նաև՝ ամենացնցող
    համագործակցությունը:
    Ես իզուր չեմ ասում
    “համագործակցություն”,
    Քանզի դուք էլ Ինձ հետ
    միաբան եք այդ գործում
    :

    Իմ ծրագրի համաձայն
    դուք, որպես մաքուր Հոգի,
    Մտնում եք մեջն այդ նոր ստեղծված
    ֆիզիկական Տիեզերքի:
    Քանզի վիճակը ֆիզիկական՝
    միակ միջոցն է, որպեսզի դուք ճանաչեք
    Փորձի մակարդակի վրա այն,
    ինչ որպես հասկացություն՝ գիտեք:

    Մասնավորապես,
    հենց այդ էր պատճառը,
    Որ արարեցի Ես
    ողջ Տիեզերքը:
    Ինչից էլ ամեն ինչ սկսվեց,
    ինչից սկիզբ առավ կյանքը:

    Եվ նմանապես նաև
    հարաբերականությունը,
    Որը ղեկավարում է
    այդ ամբողջ գոյությունը,
    Ամբողջ Տիեզերքը,
    աշխարհը ստեղծված:
    Այսինքն, հարաբերականությունը՝
    այդ Ես Եմ, Աստված:

    Տիեզերքում ֆիզիկական դուք,
    հոգևոր զավակներն Իմ,
    Փորձով կարողացաք վերապրել այն,
    ինչ արդեն գիտեիք ձեր մասին:
    Բայց ցանկանում եմ ասել քեզ,
    որ մի բան կա այստեղ խորամանկ.
    Մինչև ձեր մասին գիտենալը՝
    պետք է լրիվ հակառակը գիտենաք:

    Հեշտ բացատրելու համար
    ցանկանում եմ ասել.
    Հնարավոր չէ գիտակցել,
    որ դու բարձրահասակ ես,
    Քանի դեռ չես գիտակցել,
    քանի չես հասկացել,
    Թե ինչ ասել է դրա հակառակը,
    ինչ ասել է լինել ցածրահասակ:

    Եվ նմանապես,
    երբեք քո կյանքում
    Չես հասկանա, թե գեր լինելը
    ինչ է նշանակում,
    Եթե դրա հակառակը
    այդպես էլ չհասկացար,
    Եթե չես գիտակցել,
    թե ինչ ասել է նիհար:

    Ըստ այս տրամաբանության,
    դու այնքան ժամանակ
    Չես կարող զգալ քեզ այն,
    ինչ հանդիսանում ես,
    Քանի դեռ չես ճանաչել այն,
    ինչ չես հանդիսանում,
    Քանի դեռ չգիտես այն,
    ինչը դու չես իրականում:

    Հենց դրանում է ամփոփված
    ֆիզիկական կյանքի իմաստը,
    Եվ նաև իմաստը
    հարաբերականության տեսության.
    Թե ո՞վ եք դուք և ի՞նչ եք
    ձեզանից ներկայացնում,
    Ընդորոշում եք նրանով,
    ինչ չեք հանդիսանում:

    Իսկ բացարձակ Իմացությանը
    տիրապետելու համար,
    Ինքդ Քեզ որպես Արարիչ
    ընկալելու համար,
    Դու չես կարող Ինքդ Քեզ
    զգալ որպես Արարիչ,
    Քանի չես սկսել արարել,
    քանի դեռ չես ստեղծել ոչինչ:

    Բայց այնքան ժամանակ
    դու անկարող ես քեզ ստեղծել,
    Քանի դեռ սկզբնականորեն
    չես տարրաստեղծվել:
    Որոշակի իմաստով,
    լինելու համար,
    Սկզբում անհրաժեշտ է “չլինել”:
    Հասկացա՞ր:

    Ջանում եմ… փորձում եմ…

    Դե ինչ, արդեն վատ չէ:

    Իհարկե, քեզ համար
    իրոք որ անհնար է
    Չլինել այն, ինչ կաս,
    ով և ինչ հանդիսանում ես:
    Քանզի քո էությունը
    միշտ կա, միշտ կլինի
    Այն, ինչ ուղղակի կաս դու՝
    մաքուր, ստեղծագործ Հոգի:

    Քո փորձի ամբողջ հրաշքը
    ամփոփված է նրանում,
    Որ դու ստիպում ես քեզ մոռանալ,
    թե Ով Ես Իրականում:
    Ամեն նոր անգամ
    մտնելով ֆիզիկական Տիեզերք,
    Դու մաքրում ես քո մասին
    ողջ հիշողությունդ, ինչ ունես:

    Դա քեզ թույլ է տալիս
    կատարել ընտրություն,
    Լինել այն,
    Ով Դու Կաս,
    Այլ ոչ թե ուղղակի
    արթնանալ երկնքում:

    Լինել Աստծո մասնիկը.
    հենց սա է քո գործը,
    Սրանում է կայանում
    ընտրության քո համայն փորձը:
    Սրանում է ամփոփված
    այն, ինչը, ճիշտն ասած,
    Ըստ ընդորոշման
    հանդիսանում է Աստված:

    Բայց այնտեղ, ուր ընտրություն չկա,
    դու չես կարող ընտրել:
    Որքան էլ որ ջանաս,
    չես կարող Իմ ծնունդը չլինել:
    Սակայն ուրիշ կերպ
    կարող ես վիճակից դուրս գալ.
    Դու հնարավորությու ունես
    այդ մասին մոռանալ:

    Դու կաս, միշտ եղել ես
    և ընդմիշտ կլինես
    Աստվածային մասնիկն
    աստվածային ամբողջության
    :
    Եվ Աստծո հետ վերամիավորման
    քո գործողությունը
    Հենց այդ պատճառով է,
    որ վերհիշողություն է:

    Այսպիսով, ձեր խնդիրը
    ոչ թե սովորելն է
    (Քանզի ամեն ինչ
    դուք արդեն գիտեք),
    Ձեր խնդիրը վերհիշելն է,
    և վերամիավորվելը:
    Վերամիավորվելը նրա հետ,
    Ով Դուք Հանդիսանում Եք:

    Եվ վերհիշել նաև այն,
    թե ովքեր են մյուս բոլորը:
    Այդ պատճառով ձեր խնդրի
    մասն է նշանակալի՝
    Այդ մասին հիշեցնել
    նաև ուրիշներին էլ,
    Որպեսզի վերհիշել
    կարողանան ուրիշներն էլ:

    Բոլոր նշանավոր
    ուսուցիչները հոգևոր
    Հենց դրանով էին
    զբաղվում ամենուր:
    Ճշմարիտն ասած,
    դա ձեր միակ նպատակն է:
    Կամ, այլ կերպ ասած,
    նպատակն է ձեր Հոգու:


    Աստվա՜ծ իմ,
    ամեն ինչ ի մի է գալիս:
    Անսպասելիորեն
    ամեն ինչ համընկնում է:
    Ես այժմ
    տեսնում եմ պատկերը, որն ինձ
    Երբեք ամբողջությամբ
    ընդգրկել չի հաջողվել:

    Որքա՜ն հասարակ է դա
    և որքա՜ն… ներդաշնակ:

    Հենց դա է մեր այս
    երկխոսության նպատակը:
    Չէ՞ որ դու խնդրեցիր
    Ինձ տալ պատասխան,
    Ես էլ խոստացա
    այն քեզ տալ:

    Այս երկխոսությունը
    դու գիրք կդարձնես:
    Դու Իմ խոսքերը
    մարդկանց կհասցնես:
    Դա քո աշխատանքի
    մասն է հանդիսանում:
    Ես գիտեմ, դու իրոք որ
    շատ հարցեր ունես,
    Շատ անհասկանալի
    բաներ քո կյանքում:

    Այժմ և այստեղ մենք
    հիմնաքար դրեցինք,
    Մենք հիմք ստեղծեցինք
    հասկանալու համար:
    Եվ մի անհանգստացիր,
    վստահ առաջ անցիր.
    Եթե նրանում,
    ինչ մենք հենց նոր անցանք,

    Ինչ-որ բան մնաց
    քեզ անհասկանալի,
    Շուտով, շատ շուտով
    այն կբացահայտվի:
    Իսկ հիմա, եկ անցնենք
    մենք ուրիշ հարցերի:
    Դու մի անհանգստացիր,
    վստահ առաջ անցիր:

  16. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (22.08.2011), Lem (30.07.2011), unknown (29.01.2012)

  17. #28
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    16.


    - 16 -

    Ես այնքան շատ բան եմ
    ցանկանում Քեզ ասել:
    Շատ բանի մասին եմ
    ցանկանում հարցնել:
    Ահա մեկը հարցերից
    ամենամեծ և հավանական.
    Ինչու՞ է աշխարհն այնպիսին,
    ինչպիսին որ այն կա:

    Բոլոր հարցերից,
    որոնք մարդ Աստծոն է տվել,
    Այս հարցն ամենից
    հաճախ է կրկնվել:
    Ամենասկզբից մինչ հիմա
    տվել եք այս հարցը էլի ու էլի.
    Ինչու՞ ամեն ինչ պետք է
    հենց այսպես լինի
    :

    Հարցի դասական դրվածքը
    հնչում է մորավորապես այսպես.
    Եթե Աստված՝ կատարելություն է
    և բացարձակ սեր է,
    Ինչու՞ է Նա ստեղծել ժանտախտը,
    ինչու՞ է ստեղծել Նա սովը;

    Պատերազմներն ու հիվանդությունները,
    երկրաշարժերն ու փոթորիկնրը,
    Եվ մրրիկները, և ամեն
    բնական չարիքները;
    Խորը անհատական
    հիասթափություններն ու
    Համաշխարհային
    արհավիրքները:

    Այս հարցի պատասխանը
    հանդիսանում է Տիեզերքի
    Ամենախորին գաղտնիքն ու
    բարձրագույն իմաստը կյանքի:

    Ստեղծելով ձեր շուրջ
    այն ամենը, ինչ տեսնում եք,
    Այն ամենը, ինչ դուք
    համարում եք կատարելություն,
    Ես չեմ ցուցադրում ձեզ
    Իմ բարությունը:
    Իմ սերը չպետք է խանգարի
    ցուցաբերել ձեզ ձերը
    :

    Ինչպես Ես արդեն
    քեզ բացատրել եմ,
    Դու չես կարող ապրել սերն
    այնքան ժամանակ,
    Քանի դեռ չես ապրել այն,
    ինչ սիրո հակապատկերն է,
    Քանի դեռ չես զգացել,
    թե ինչ է չը – սերը:

    Յուրաքանչյուր առարկա,
    յուրաքանչյուր երևույթ,
    Առանց իր հակադրության
    չի ունենա գոյություն:
    Այդ հնարավոր է միայն
    բացարձակի աշխարհում,
    Որտեղ գոյենում եմ Ես,
    որտեղից դու ես սերում:

    Բայց բացարձակի վիճակն
    Ինձ ու քեզ չէր բավարարում,
    Քանզի այնտեղ փորձ չկա,
    կա միայն իմացություն:
    Իհարկե, աստվածային
    վիճակ է իմացությունը,
    Բայց ամենամեծ երջանկությունը՝
    լինելությունն է:

    Իսկ վերջինս հասանելի է դառնում
    փորձից հետո միայն.
    Իմացություն, փորձ, լինելություն, -
    սա է էվոլյուցիան:


    Իմացությունը,
    փորձի վերապրումը
    Եվ լինելությունը՝
    այս երեքն անկասկած, -
    Դա Սուրբ Երրորդությունն է,
    Եռամիասնությունն է,
    Դա այն սրբությունն է,
    որի անունն է Աստված:

    Հայր-Աստված՝
    դա իմացությունն է,
    Ծնողն է ամեն մի
    հասկացողության:
    Ինչպես նաև նա՝
    փորձի աղբյուրն է,
    Քանզի ինչ չգիտես,
    չես կարող վերապրել այն:

    Որդի-Աստվածը՝ փորձն է,
    նաև՝ վերապրումն է:
    Նա՝ գործողության մեջ
    Հոր արտահայտումն է:
    Որդին՝ կերպարավորումն է,
    նաև՝ դրսևորումն է
    Բոլոր այն գիտելիքների,
    ինչ Հայրն իր մասին գիտի:

    Ես ցանկանում եմ,
    որ դու գիտենաս:
    Հարկավոր է, որ այս տեղը
    դու շատ լավ սերտես.
    Հայրը չի կարող
    երբեք ունենալ այն,
    Ինչը որ Որդին
    փորձով չի վերապրել:


    Սուբ-Հոգի Աստվածը՝
    լինելությունն է:
    Սուբ Հոգի կոչվածը՝
    վերակերպարավորումն է
    Ամենի, ինչ Որդին
    վերապրել է Հոր մասին:

    Հասարակ, տարրական
    լինել-ությունը,
    Որն, այսպես ասած,
    երանություն է,
    Փորձին հաջորդող
    մի ատվածային վիճակ,
    Ինքդ Քեզ ճանաչման
    երջանիկ հետևանք:

    Անշուշտ, մենք վաղուց
    անցել ենք այն կետը,
    Երբ անհրաժեշտություն կար
    պարզաբանել,
    Որ “հայր” և “որդի” բառերով
    Աստծո նկարագրությունները
    Իրականում ոչ մի կապ
    չունի սեռի հետ:

    Տվյալ դեպքում Ես
    օգտագործում եմ
    Ձեր վերջին
    սուրբ գրերի լեզուն:
    Նշանակալիորեն
    ավելի հին գրերը
    Մոր և դստեր
    կերպարներն էին օգտագործում:

    Բայց սրանցից ոչ մեկը
    մոտ չէ ճշմարտությանը:
    Իսկ ավելի մոտ են
    ձեր բանականությանը
    Այնպիսի հարաբերություններ,
    ինչպիսին է “ծնող-զավակը”:
    Մեկը հանդիսանում է պատճառը,
    իսկ մյուսը՝ հետևանքը:

    Սուրբ երրորդության
    երրորդ մասի հավելացումը
    Ծնում է “Պատճառ-Հետևանք-Արդյունք”
    հարաբերությունը:
    Այս երրորդական
    իրականությունը
    Աստծո կնիքնէ,
    ստորագրությունը:

    Եվ հանդիպում է այն
    ամենուր, անընդմեջ՝
    Ոչ ֆիզիկական
    ոլորտների մեջ:
    Եվ անհնար է
    նրանից խուսափել,
    Երբ շոշափում ես կյանքի
    ինչ-որ նուրբ հարցեր:

    Հոգևոր գործիչներն
    այն նկարագրում են
    Որպես Հոր, Որդու
    և Սուբ Հոգու միասնություն:
    Հոգեբանները միասնացնում են
    վերգիտակցությունը,
    Գիտակցությունն ու
    ենթագիտակցությունը:

    Ձեր Ուսուցիչներից
    ոմանք ասում են.
    Բանականությունը՝
    մարմնի և հոգու հետ:
    Ձեր գիտնականներից
    ոմանք տեսնում են
    Էներգիան, գումարած
    մատերիա և եթեր:


    Փիլիսոփաների համար
    դա միտքը, խոսքն ու գործն է:
    Ժամանակ հասկացության համար՝
    անցյալը, ներկան և ապագան:
    Տարածություն հասկացության համար
    դա “այստեղն” է, “այնտեղն” ու “մեջտեղը”:
    Ամեն ինչ երրորդություն է
    նուրբ ոլորտների համար:

    Եվ հակառակ սրան՝
    կոպիտ հարաբերությունները
    Իրարից միմիայն
    զույգեր են ներկայացնում:
    Կոպիտ հարաբերություններում,
    հակադրություններից բացի՝
    “Միջին” ոչ մի բան
    դուք չէք ընդունում:

    Եվ այսպես, գոյություն ունեն
    ձախը և աջը,
    Վերևը – ներքևը,
    կա պարզ և կա բարդ:
    Փոքրը և մեծը, տաքը և սառը:
    Եվ երբևիցե ստեղծված զույգերից
    Մեծագույն զույգը կա.
    կին – տղամարդ:

    Կոպիտ հարաբերություններում
    չի կարող գոյություն ունենալ
    Ոչ մի հասկացություն
    առանց իր հակադրության:
    Իսկ նուրբ հարաբերություններում
    ոչ մի հասկացություն
    Ոչ մի հակադրություն
    չի կարող ունենալ:

    Այդպիսի նուրբ ոլորտ է,
    օրինակ, ժամանակը,
    Որտեղ այն, ինչ անվանում եք
    ապագա, ներկա, անցած,
    Սրանք հակարդություններ չեն,
    այլ ամբողջի մասերն են:
    Նույն գաղափարի փուլերն են,
    գոյատևում են համակցված:

    Ու եթե դու հիմա
    գաս այն եզրակացության,
    Որ միաժամանակ կան
    անցյալը, ներկան, ապագան, -
    Դու ճիշտ կլինես: Բայց եկ քննարկենք
    մենք դա քիչ ավելի ուշ,
    Երբ կուսումնասիրենք
    ժամանակի ամբողջ կոնցեպցիան:

    Աշխարհն այնպիսին է,
    ինչպիսին որ կա,
    Քանզի նա չէր կարող
    ուրիշ կերպ լինել:
    Լինել ուրիշ կերպ
    և նյութականության
    Այդ կոպիտ ոլորտում
    շարունակեր գոյակցել:

    Փոթորիկներն ու երկրաշարժերը,
    ջրհեղեղներն ու մրրիկները,
    Ինչպես նաև բնության
    ուրիշ արհավիրքները,
    Որոնք դուք բնական
    աղետներ եք անվանում,
    Դրանք ոչ այլ ինչ են, եթե ոչ տարրերի
    մի բևեռից դեպի մյուսը շարժումը:

    Ծննդյան և մահվան
    ամբողջ շրջափուլը
    Նույնպես այդ շարժման
    մասն է հանդիսանում:

    Այդ ամենը՝ կյանքի ռիթմն է,
    և կոպիտ իրականության մեջ
    Ամեն ինչ ենթակա է դրան,
    քանզի կյանքն ինքը՝ ռիթմ է:
    Դա ալիք է, տատանում է,
    զարկերակում է
    Հենց սրտում ամենի,
    Ինչ Որ Կա, ինչ ապրում է:

    Հիվանդություններն ու
    վատառողջությունը
    Հակադրվում են առողջությանն
    ու լավ ինքնազգացողությանը,
    Եվ նրանք ցուցաբերվում են
    ձեր իրականության մեջ՝
    Ձեր որոշումով,
    նաև ձեր երևակայությամբ:

    Չի կարելի հիվանդ լինել
    ինչ-որ մակարդակի վրա,
    Չկանչելով ինքդ քեզ
    վիճակն այդ հիվանդության:
    Եվ նորից, մեկ ակնթարթում
    կարելի է առողջանալ,
    Ուղղակի որոշելով
    կրկին առողջ դառնալ:

    Ներքին հիասթափությունները՝
    դրդապատճառներ են,
    Որոնք ձեր կյանքում
    ընտրել եք հենց դուք:
    Եվ ճիշտ նույնպես էլ
    համաշխարհային աղետները՝
    Համաշխարհային գիտակցության
    պտուղն են հանդիսանում:


    Քո հարցը ենթադրում է,
    որ այդ Ես եմ ընտրողը,
    Որ ամեն ինչ ձեր կյանքում
    Իմ կամքով է կատարվում:
    Բայց դա Իմ կամքը չէ, -
    Ես ընդամենը դիտող եմ:
    Ամեն ինչ ձեր կյանքում
    ձեր կամքով է կատարվում:

    Իսկ Ես ոչինչ չեմ անում
    այն կասեցնելու համար,
    Քանզի եթե Ես
    այդ անեի,
    Դա կնշանակեր,
    որ Ես միջամտում եմ,
    Խախտում եմ ազատությունը
    ձեր կամքի:

    Իսկ դա, իր հերթին,
    կզրկեր ձեզ փորձից,
    Կզրկեր փորձից
    աստվածային:
    Փորձից կարևոր,
    նաև անհրաժեշտ փորձից,
    Որն ընտրել ենք
    դուք և Ես միասին:

    Մի պարսավեք, ուրեմն,
    այն ամենը,
    Ինչ ձեզ վատ է թվում
    աշխարհում:
    Փնտրեք, թե որո՞նք են
    պատճառները,
    Որ ձեզ վատ մտածել են
    թույլատրում:

    Մտածեք, թե դուք արդյոք
    ի՞նչ կուզենայիք անել՝
    Եթե ընդհանրապես
    կուզենայիք, -
    Որպեսզի ինչ-որ կերպ
    ինչ-որ բան փոխեք,
    Որպեսզի էլ վատ
    չմտածեք:

    Մի փնտրիր դու հարցերն
    ինչ-որ տեղ արտաքուստ,
    Այնտեղ են հարցերը,
    այնտեղ՝ քո ներսում:
    Հարցրու ինքդ քեզ.
    “Այս չարի դեմ կռվում
    Իմ “Ես”-ի ո՞ր մի մասն եմ
    վերապրել ես ուզում:

    Կյանքում ամեն ինչ
    կա որպես գործիք,
    Եվ այդ գործիքները
    դու ինքդ ես ստեղծել:
    Դրանք գործիքներ են
    քեզ համար, որոշելու,
    Թե Ո՞վ Ես Դու այս կյանքում
    և այդ “Ով”-ը լինել:

    Սահմանումն այս ընդհանուր է
    յուրաքանչյուր Հոգու համար:
    Նաև անհրաժեշտ է,
    որպեսզի դուք տեսնեք,
    Որ Իմ արարման մեջ,
    համայն Տիեզերքում,
    Զոհեր, - հիշեք, - չկան,
    կան միայն արարիչներ:

    Բոլոր Վարպետները,
    բոլոր Ուսուցիչները,
    Որոնք որ Երկիր
    մոլորակն են այցելել,
    Ոչ ոք նրանցից
    իրեն զոհ չի համարել,
    Չնայած, որ ոմանք,
    իրոք, խաչ են բարձրացել:

  18. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (22.08.2011), Lem (30.07.2011), unknown (29.01.2012)

  19. #29
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    17.


    -17 -

    Մի դատապարտիր
    ճակատագրական արահետները,
    Որոնք որ պետք է
    անցնեն ուրիշները:

    Երբեք մի նախանձիր
    հաղթանակին
    Եվ երբեք մի ցավիր
    անհաջողության մասին:
    Քանզի դու չգիտես,
    թե Հոգու մաշտաբով վերցրած՝
    Ի՞նչ ասել է. հաղթող,
    և ի՞նչ ասել է. պարտված:


    Մի համարիր աղետ
    կամ ուրախալի երևույթ
    Ոչ մի բան, ոչ մի դեպք,
    քանի չես որոշել,
    Թե ինչպե՞ս ես այդ դեպքը
    օգտագործելու,
    Թե ինչպես դու այդ դեպքը
    կորոշես ընկալել:

    Հանդիսանու՞մ է արդյոք
    մահն աղետ այն դեպքում,
    Երբ այն հազարավոր
    կյանքեր է փրկում:
    Եվ արդյո՞ք երջանիկ
    երևույթ է այն կյանքը,
    Որը միայն վիշտ է ծնում,
    որը՝ տառապանք է:

    Բայց նույնիսկ այդ մասին էլ
    հարկավոր չէ դատել:
    Ինչ խոսք, որ կարող ես
    քո կարծիքը կազմել,
    Բայց թույլ տուր ուրիշին էլ
    իր կարծիքն ունենալ,
    Թույլ տուր ուրիշին էլ
    իր փորձը ապրել:

    Դա չի նշանակում՝
    օգնության չհասնել,
    Կամ ձգտումները Հոգուդ
    ուղղակի զանց առնել,
    Երբ Հոգիդ ցանկանում է
    փոփոխել ինչ-որ բան,
    Ցանկանում է կյանքի
    նոր պայմաններ փորձել:

    Դա նշանակում է.
    փախչել պիտակներից,
    Նաև դատողություններից
    փախչել է նշանակում,
    Քանի դեռ անում ես
    դու այն, ինչ անում ես,
    Ինչ էլ որ դու անես
    և քանի անում ես դու:

    Ամեն մի իրավիճակ
    քո կյանքում, դա նվեր է:
    Ամեն մի պատահար՝
    նոր փորձ է քո կյանքում:
    Քո կյանքը՝ փորձերի
    շտեմարան է, շարան է:
    Եվ ամեն մի նոր փորձ՝
    իր մեջ գանձ է պարունակում:

    Մի անգամ կար մի Հոգի,
    որը գիտեր, որ ինքը՝ լույս է:
    Նա շատ էր ձգտում փորձի:
    “Ես լույս եմ”, - ասում էր: - “Լույս եմ”:

    Սակայն այդ մասին
    նրա բոլոր գիտելիքները
    Եվ այդ մասին ասված
    նրա բոլոր խոսքերը
    Չէին կարողանում պարզել
    ոչինչ լույսի մասին,
    Չէին կարող նաև
    փոխարինել փորձին:

    Այն ոլորտներում,
    որտեղից եկել էր Հոգին,
    Համատարած լույս էր
    և չկար ուրիշ ոչինչ:

    Ամեն մի հոգի
    այնտեղ հոյակապ էր,
    Ամեն մի հոգի
    այնտեղ Մեծ Էր Իմ փառքով:
    Ամեն մի հոգի
    այնտեղ հիասքանչ էր,
    Ամեն մի հոգի
    շողում էր Իմ հոծ փայլքով:

    Եվ ստացվում էր այնպես,
    որ իր ամբողջ փայլքով հանդերձ,
    Նման էր այդ Փոքրիկ Հոգին
    արևի ֆոնի վրա փայլող մոմի բոցին:
    Որ փայլում է, վառվում,
    սակայն չի երևում:

    Գտնվելով մեծագույն լույսի մեջ
    և լինելով այդ լույսի մասնիկը,
    Նա չէր կարողանում տեսնել իրեն, զգալ իրեն,
    որպես նա, Ով Իրականում Հանդիսանում Է Ինքը:

    Եվ պատահեց այնպես,
    որ այդ Փոքրիկ Հոգին
    Չդադարեց տենչալ
    ճանաչել ինքն իրեն:
    Եվ այնքան մեծ էր նրա
    ծարավն ինքնաճանաչման,
    Որ մի անգամ Ես որոշեցի
    վերջապես օգնել նրան:

    “Իսկ գիտե՞ս դու արդյոք, -
    ասացի Ես, - փոքրիկ,
    Թե ի՞նչ է հարկավոր քեզ անել,
    Որպեսզի վերջապես դու
    կարողանաս մի օր
    Ճանաչման քո այդ ծարավը հագեցնել”:

    “Ի՞նչ, Աստված իմ, - հարցրեց
    Ինձ Ձոքրիկ այդ Հոգին: -
    Ես կանեմ այն ամենն,
    ինչ կուզես, ինչ կասես”:
    “Դու պետք է առանձնացնես, -
    ասացի, - քեզ՝ մեզանից,
    Դու պետք է քեզ
    մթի մեջ պարփակես”:

    “Իսկ ի՞նչ բան է մութը,
    ով Սրբագույն”, -
    Հարցրեց Փոքրիկ Հոգին
    Ինձ զարմացած:
    “Այն, ինչ որ դու չես”, -
    ասացի Փոքրիկ Հոգուն:
    Եվ նա
    ամեն ինչ հասկացավ:

    Սակայն, պարփակված
    մթի մեջ, նա գոչում էր.
    “Հայր իմ, Հայր իմ,
    ինչու՞ես ինձ լքել…:
    Ճիշտ այնպես, ինչպես դու էլ
    գոչում էիր, հիշու՞մ ես,
    Քանի դեռ այս զրույցը
    մենք չէինք սկսել:

    Եվ սակայն Ես քեզ երբեք
    չեմ լքել, հակառակը,
    Քո կողքին
    միշտ կանգնած եմ եղել:
    Միշտ պատրաստ եմ եղել
    հիշեցնել, թե դու Ով Ես,
    Միշտ պատրաստ եմ եղել
    Տուն կանչել:

    Այդ պատճառով, սիրելիս,
    լույս եղիր մթի մեջ,
    Եվ երբեք մի անիծիր
    դու մութը:
    Երբեք մի մոռացիր,
    թե Ով Ես Իրականում
    ,
    Հիշիր դու միշտ այն,
    ինչ հիմա Եմ ասում.

    Դու փառաբանիր Տիեզերքն
    այն դեպքում էլ,
    Եթե նույնիսկ ձգտում ես
    այն փոխել:
    Ամենամեծ փորձություններիդ
    ժամանակներում ինչ անում ես, -
    Կարող է և մեծագույն
    հաղթությունդ լինել:

    Ես քեզ պատմեցի
    Փոքրիկ Հոգու մասին,
    Որպեսզի դու կարողանաս
    հասկանալ,
    Թե ինչու՞ է աշխարհն
    այնպիսին, ինչպիսին կա,
    Ինչպիսին որ իրականում
    այն կա:

    Բայց կարող է նաև
    այն փոխվել մեկ վայրկյանում,
    Եթե ձեզանից ամեն մեկը հիշի
    Ճշմարտությունը կարևոր,
    ճշմարտությունը բարձրագույն
    Իր իրականության մասին:

    Ձեր մեջ կան ոմանք,
    որ ասում են, որ կյանքը
    Դպրոց է, նաև՝ ուսուցում:
    Որ քո կյանքում ամենը,
    ինչ դիտում ես կամ զգում ես,
    Ի հօգուտ այդ ուսուցման է կատարվում:

    Բայց ասում եմ քեզ նորից,
    դու այս աշխարհ ես եկել
    Ոչ թե նրա համար,
    որ ինչ-որ բան սովորես:
    Եկել ես նրա համար,
    որպեսզի արտահայտես,
    Որպեսզի ցուցաբերես այն,
    ինչ արդեն գիտես:

    Այդպես, արտահայտելով
    քո գիտելիքները,
    Դու շարժման մեջ կդնես
    ընդունակություններդ:
    Եթե այդ բոլորը
    դու աշխատեցնես,
    Քո փորձի միջոցով
    քեզ նորից կվերաստեղծես:

    Այդպես դու կյանքիդ մեջ
    սրբություն կներմուծես:
    Այդպես դու իմաստ կտաս նրան,
    այդպես կյանքդ կհաստատես:

  20. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    unknown (29.01.2012)

  21. #30
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    18.


    -18 -


    Այսինքն, ամեն վատը,
    ինչ կարող է պատահել,
    Մեզ հետ մեր կյանքում,
    մենք ինքնե՞րս ենք ընտրել…
    Թող նույնիսկ աղետ է
    դա համաշխարհային
    Կամ դժբախտություն՝
    այդ մե՞նք ենք ընտրում…

    Մի ինչ-որ մեզ անհայտ
    մակարդակի վրա
    Մենք ինքներս
    այդ ամենը ստեղծում ենք,
    Որպեսզի “հակառակը
    փորձել կարողանանք
    Նրա, Ով Իրականում
    Մենք Հանդիսանո՞ւմ ենք”:

    Եվ եթե դա այդպես է,
    ուրեմն մի՞թե չկա
    Ավելի քիչ ցավալի
    մեկ ուրիշ ճանապարհ,
    Ավելի քիչ ցավալի
    հնարավորություններ ստեղծել,
    Որպեսզի կարողանանք
    ինքներս մեզ ճանաչել:

    Ոչ, ամեն ինչը չէ:
    Կամ, ուրիշ կերպ ասած,
    Դա ձեր գիտակցության
    ընտրության արդյունքը չէ:
    Բայց ըստ էության, դա այն է,
    ինչ դուք եք ստեղծել:

    Դու միշտ գտնվում ես
    արարման պրոցեսի մեջ:
    Ամեն ակնթարթ: Ամեն օր:
    Ամեն րոպե: Անվերջ:
    Բայց թե ինչպես կարող ես
    ինչ-որ բան ստեղծել,
    Այդ մասին մենք քեզ հետ
    եկ, ավելի ուշ խոսենք:

    Իսկ այժմ ուղղակի
    հավատա Իմ խոսքին.

    Դու՝ մեքենա ես
    մեծ, արարիչ:
    Եվ ամեն նոր դրսևորմանը
    ծնունդ ես տալիս
    Նույնպիսի արագությամբ,
    ինչպես որ մտածում ես:

    Իրադարձությունները,
    իրավիճակները,
    Զուգադիպությունները,
    պատահականությունները,
    Այս ամենը, հավատա,
    ստեղծվում է գիտակցությամբ:
    Բավական ուժեղ բան է
    անհատական գիտակցությունը:

    Այժմ դու կարո՞ղ ես
    պատկերացնել,
    Թե ինչ արարիչ էներգիա
    կարող է դուրս պրծնել,
    Երբ երկու կամ ավելի անհատ
    Հավաքվում են հանուն Իմ անվան:

    Իսկ գիտակցությունը
    մասսայակա՞ն:
    Այդ գիտակցությունն
    այնքան է ուժեղ,
    Որ ի վիճակի է
    իրադարձություններ ստեղծել
    Մոլորակային հետևանքների
    և համաշխարհային նշանակության:

    Քանզի դուք այլ իմաստ եք
    դնում դրա մեջ,
    Ուրեմն անբարեզուսպ
    կլիներ ձեզ ասել
    Որ դուք եք ընտրում
    այդ հետևանքները,
    Որ Դուք եք ստեղծում
    հետևանքների պատճառները:

    Դուք ընտրում եք նրանք
    ոչ ավելի, քան Ես:
    Դուք էլ, ինչպես Ես,
    դիտում եք նրանց:
    Եվ դիտելով նրանց,
    որոշում եք ընդունում,
    Թե նրանց նկատմամբ
    Ո՞վ Եք Դուք Հանդիսանում:

    Զոհեր և ոճրագործներ
    չկան այս աշխարհում:
    Եվ դու էլ՝ զոհը չես
    ուրիշների ընտրության:
    Ինչ-որ մակարդակի վրա
    դուք բոլորդ եք ստեղծել այն,
    Ինչ ատում եք հիմա:
    Իսկ ստեղծելով դա, ընտրել եք դա:

    Սա մտածելակերպի
    բարձր մակարդակ է
    Եվ նման մակարդակի
    հասնում են Վարպետները:
    Քանզի այն դեպքում միայն,
    եթե նրանք կարողանան
    Ընդունել պատասխանատվությունն
    ամեն ինչի համար, -

    Միայն այդ ժամանակ
    նրանք ուժ են ձեռք բերում
    Այդ “ամեն ինչի”
    մի մասը փոխելու:

    Քանի դեռ դու այն կարծիքին ես,
    որ ինչ-որ տեղ կա ինչ-որ մեկը,
    Ով քեզ հետ կատարվող դեպքերի
    արարիչն է, հեղինակն է, -
    Դու զրկում ես քեզ քո կյանքում
    որևէ բան փոխելու ուժից,
    Դու զրկում ես ինքդ քեզ
    արարման քո կարողությունից:

    Եվ միայն, երբ ասես.
    “Այդ ե՛ս եմ արել,
    Այդ ե՛ս, միայն ե՛ս եմ
    իմ կյանքն արարել”, -
    Դու այդ ուժը կգտնես,
    Հավատա՛, կգտնե՛ս,
    Եվ ի՛նչ որ ցանկանաս
    քո կյանքում՝ կփոխես:

    Կա պարզ, բայց կարևոր
    մի հասկացություն,
    Որ քեզ հարկավոր է
    միշտ հիշել քո կյանքում.
    Շատ ավելի հեշտ է փոխել
    ինչ անում ես դու,
    Քան թե փողել այն,
    ինչ ուրիշն է անում:


    Որևէ բան փոխելու
    ճանապարհի վրա
    Առաջին քայլն է՝ գիտենալ
    և նաև ընդունել,
    Որ այդ բանն ինչ ձևով,
    ինչպիսին հիմա կա՝
    Դու ինքդ ես ընտրել,
    դու ինքդ ես արարել:

    Եվ աշխատիր վերափոխել այն
    ոչ թե այն պատճառով,
    Որ դու սխալ ես ընտրել
    կամ սխալ արարել,
    Այլ, որովհետև այն
    էլ չի համապատասխանում
    Պնդմանն այն մասին,
    թե Ով Ես Դու Իրականում:

Էջ 2 16-ից ԱռաջինԱռաջին 12345612 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •