Մ Ա Տ Ե Ա Ն
Ե Ր Ա Ն ՈՒ Թ Յ Ա Ն
ԳԻՐՔ ԱՌԱՋԻՆ
ԶՐՈՒՅՑ ԱՍՏԾՈ ՀԵՏ
ՀԱՏՈՐ ԱՌԱՋԻՆ
Կազմեց, թարգմանեց և վերափոխեց չափածոյի՝
SAMBITBABA
ՆԱԽԱԲԱՆ
Մի անգամ, -
լավ հիշում եմ, Ծննդյան նախօրեն էր, -
Իմ կյանքում
արտակարգ հայտնություն կատարվեց.
Ինձ ընտրեց
որպես կապ մեր կյանքի Տնօրենը
Եվ այդ կերպ
Նա ձեզ հետ զրուցել սկսեց:
Թույլ տվեք բացատրել,
մի փակեք այս գիրքը:
Թույլ տվեք ավարտել
սկսածս միտքը:
Նվիրեք ինձ, խնդրում եմ,
ժամանակի այս հատվածը,
Համարեք, որ հեքիաթ է
այսօրվա ձեր լսածը:
Եվ այսպես...
Դժբախտ էի կյանքիս այդ հատվածում:
- Իմ կյանքը չստացվեց, -
այդպես էի կարծում:
Ընկերներս, ընտանիքս,
և նույնիսկ աշխատանքս
Լքել էին կարծես ինձ,
Դատարկվել էր կյանքս...
Ըստ իմ հին սովորության՝
թղթին հանձնել մտքերս,
Ասես թե ինչ-որ մեկին
ես նամակ եմ գրում, -
Վերցրեցի թուղթ - գրիչ,
հավաքեցի բողոքներս
Եվ շատ լուրջ մի նամակ
գրեցի Տեր - Աստծոն:
Նամակն այդ զայրացած
լիքն էր չար կրքերով,
Անհեթեթ, չհասկացված,
չըմբռնված մտքերով:
Մի տարափ, մի հեղեղ,
մի կարկուտ հարցերի:
Ամբարտավան բողոք,
վախվորած ու լեղի:
Թե ինչու՞ է իմ կյանքն
այդքան անկազմակերպ, -
Թե ինչպե՞ս ստիպել նրան
քիչ կարգավորվել:
Թե ինչու՞ չեմ կարող
ես լինել երջանիկ:
Եվ ինչու՞ է միշտ փողը
խուսափում ինձանից:
Եվ վերջապես, հոգուս ճիչը,
որ ինձ հանգիստ չէր տալիս.
Ո՞րն է արդյոք պատճառը
ապարդյուն այս կյանքիս:
Ո՞րն է մեղքս, իմ Տեր,
ասա, եղիր բարի,
Որ կյանքս վերածվել է
անվերջ մի պայքարի...
Եվ... հանկարծ, այն պահին,
երբ վերջացրի գրելս
Դառն ու անպատասխան
հարցերիցս վերջինը, -
Ցանկացա դնել ցած
Գրիչը` ձեռքիս քրտնած,
Ով զարմանք, ձեռքս մնաց
թղթի վրա գամված:
ՈՒ հանկարծ գրիչը
ձեռքիս մեջ շարժվեց:
Անտես ուժ մի ինչ-որ
ինձ գրել ստիպեց:
Հասկացա, որ հիմա
ինչ-որ բան կիմանամ,
Եթե չդիմադրեմ
ու գրչին ձեռքս տամ:
ՈՒ թղթին հայտնվեց.
Դու իրո՞ք ցանկանում ես
Ստանալ պատասխանն
այս բոլոր հարցերիդ,
Թե՞ բողոքով այս
պարզապես ցանկանում ես
Դուրս տալ բարկությունդ
ու հանգստանալ:
Թարթեցի ես աչքերս
շշմած, վախվորած,
Բայց հետո հանկարծ միտքս
գտավ պատասխան:
Գրեցի թղթի վրա.
- Երկուսն էլ, անկասկած.
Բարկությունս եմ թողնում,
բայց եթե ինչ-որ հարց
Իմ տված հարցերից
կունենա պատասխան, -
Ինչ մեղքս թաքցնեմ,
թող նույնիսկ Սատանան
Լինի այդ իմաստունը,
Ես` համաձայն եմ,
Տուր ինձ պատասխան,
տուր ինձ, խնդրում եմ:
Խոսք չունեմ, վատ միտք չէ
ու շատ լավ է ասված,
Որ հարցիդ պատասխանը
քեզ տա Սատանան:
Բայց գուցե դու դեմ չե՞ս,
եթե ինքը` Աստված
Գա քեզ հետ զրույցի
ու տա՛ քեզ պատասխան:
Գրեցի ես թղթին.
- Ինչպե՞ս դա հասկանալ...-
Եվ դեռևս հարցիս
պատասխանը չստացած,
Սկսվեց մի զրույց,
ոչ այնքան ինձանից,
Ավելի շուտ,
Աստծոց ինձ թելադրված:
Այն տևեց երեք տարի:
Եվ այն ժամանակ
Ես նույնիսկ չգիտեի,
թե ինչի կգամ.
Տալիս էի հարցը -
ստանում պատասխան, -
Ամեն օր, ամեն ժամ,
երբ որ ցանկանամ:
Երբ կորցնում էի
իմ ներքին զգացումը,
Որ բառերը գալիս են
արտաքին աղբյուրից,-
Ես մի կողմ էի դնում
գրիչն ու թուղթը,
Գիտենալով, որ Նա
ինձ կհուշի նորից:
Հիմա էլ շարունակվում են
զրույցները այդ,
Հիմա, երբ գրում եմ
ես այս տողերը:
Զրույցներից շատերը
դուք շուտով կիմանաք, -
Շուտով կփոխվեն
նաև ձեր կյանքերը:
Ես չէի հավատում
այս երկխոսությանը:
Կարծում էի, թե ցնորք է
մի զարմանահրաշ:
Հետո որոշեցի,
որ այս պատմությունը
Արժեք կունենա
միայն ինձ համար:
Բայց հետո պարզվեց,
որ կարծիքս սխալ է, -
Չեն կարող մտքերն այս
լինել մեկի համար:
Ամեն ոք, ով կգա
դեպի այս նյութը,
Խոսքեր կգտնի
հենց իրեն հարմար:
Ես ցանկանում եմ,
որ դուք էլ ինձ հետ
Շուտով սկսեք
երկխոսությունն այս:
Եվ սա ոչ միայն
իմ ցանկությունն է, -
Նույն բանն է խնդրում
ձեզ ինքը` Աստված:
Մեջբերել
Էջանիշներ