User Tag List

Էջ 14 16-ից ԱռաջինԱռաջին ... 410111213141516 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 196 համարից մինչև 210 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 233 հատից

Թեմա: Մատեան երանության

  1. #196
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Սա սեքսի ամենասքանչելի նկարագրությունն էր,
    որ երբևիցէ վիճակվել է ինձ լսել:

    Դու տեսնում ես գեղեցկությունն այնտեղ,
    որտեղ ցանկանում ես այն տեսնել:
    Դու տեսնում ես գարշելին այնտեղ,
    որտեղ վախենում ես գեղեցկություն տեսնել:

    Դու կզարմանայիր, եթե իմանայիր,
    թե որքան մարդիկ կան,
    Որոնք ընկալում են այդ հրաշքը
    որպես գարշելի մի բան:


    Ոչ, չէի զարմանա:
    Ես գիտեմ, թե շատ մարդիկ
    Ինչ վախով և տհաճությամբ են
    վերաբերվում սեքսին:

    Բայց Դու շատ հարցեր
    նորից բաց թողեցիր:

    Ես այստեղ եմ, որպեսզի
    նրանց պատասխանեմ:
    Բայց թույլ տուր Իմ պատմածը
    շարունակել մի փոքր ևս,
    Նախքան դու վերջնականապես
    Ինձ հարցախեղդ կանես:


    Այո, այո, խնդրեմ:

    Այդ... սերը, որը հենց նոր
    Ես նկարագրեցի՝
    Էներգիաների
    այդ փոխանակությունը, -
    Տեղի է ունենում
    ամեն ինչի հետ,
    Տեղի է ունենում
    մշտապես և ամենում:

    Քո էներգիան, որը
    ճառագում է, որպես Ոսկե Լույս,
    Մշտապես փոխներգործում է
    հետն ամեն ինչի:
    Որքան ավելի մոտ եք դուք,
    այնքան այն ավելի ուժեղ է:
    Որքան հեռու եք, համապատասխանաբար
    այն թույլ է ավելի:

    Բայց դու երբեք ամբողջովին
    առանձին չես ոչնչից:

    Քո և յուրաքանչյուր մարդու,
    տեղի, առարկայի միջև
    Գոյություն ունի մի կետ,
    որտեղ ձեր էներգիաները միանում
    Եվ ձևավորում են մի նոր,
    ավելի քիչ լարված,
    Բայց ոչ պակաս կարևոր
    երրորդ իրական միավոր:


    Ամեն մարդ կամ առարկա,
    թե ձեր մոլորակի վրա,
    Եվ թե ամբողջ Տիեզերքում,
    էներգիա է ճառագում
    Հավերժ և ամենուր,
    բոլոր կողմերի վրա:

    Այդ հատվող, խառնվող,
    միահյուսվող էներգիաները,
    Նպատակասլաց տեղաշարժվելով
    տարածքում տիեզերական,
    Այն սոսինձն են, այն թելը,
    որը սոսնձում է, կապում է,
    Միասնության մեջ է պահում
    ողջ աշխարհը նյութական:


    Դա էլ հենց Դրոշմամայրն է,
    Մատրիցան, որի մասին ասել եմ:
    Հենց նրա միջոցով եք դուք ուղարկում
    ուղերձներ, ազդանշաններ,
    Մտահղացումներ, ապաքինումներ
    և այլ ֆիզիկական ազդեցություններ,
    Ստեղծված թե անհատների կողմից,
    և թե մասսայական գիտակցությամբ:


    Այդ անթիվ էներգիաները
    ձգում են մեկմեկու:
    Այդ պրոցեսը՝ Ձգողականության
    Օրենք է կոչվում:
    Համաձայն այդ օրենքի,
    այդ օրենքի հիման վրա,
    Ամբողջ նյութական աշխարհում
    նման իրերը ձգում են իրար:

    Միանման մտքերն էլ
    ամբողջ Դրոշմամոր միջով
    Դեպի իրենց են սկսում ձգել
    իրենց նման մտքեր:
    Եվ երբ կուտակվում է միանման
    մտքերի բավարար քանակություն,
    Նրանց թրթիռները ծանրանում են,
    արագությունը դանդաղում է,

    Եվ վերջիվերջո, այդ մտքերից
    ոմանք նյութականանում են:

    Մտքերն իրոք ֆիզիկական
    մարմիններ են ծնում:
    Երբ շատ մարդիկ մտածում են
    միևնույն բանի մասին,
    Ավելի հաճախ նրանց մտքերը
    Իրականություն են ստեղծում:

    (Ահա թե ինչու այդքան հզոր են
    "Մենք քեզ համար կաղոթենք" խոսքերը:
    Կարելի է գրքեր գրել
    այդ հրաշագործ աղոթքի
    Փաստացի ապացույցներով,
    երբ աղոթում են համատեղ:)


    Բայց ճշմարիտ է նաև այն,
    որ ոչ միայն աղոթքային
    Մտքերն են, որ կարող են
    ստեղծել "հետևանքներ":

    Ձեր մեջ մեծ տարածում գտած
    վախի գիտակցությունը,
    Գիտակցությունը չարության,
    կարիքի, անբավարարության, -
    Կարող է առանձին վերցրած
    մի ինչ-որ տեղում,
    Կամ նույնիսկ մի ամբողջ
    մոլորակի տարածքում, -
    Կախված այդ համոզմունքների
    քանակից և ուժից, -

    Նույնպիսի փորձ ծնել:

    Օրինակ, ժողովուրդը
    Միացյալ Նահանգներում
    Համարում է, որ ինքն Աստծո
    հովանու տակ է գտնվում,
    "Անբաժանելի, ազատությամբ
    և բոլորի համար արդարությամբ":


    Այդ ազգը բարգավաճում է
    ոչ պատահականորեն:
    Եվ զարմանալի չէ նաև այն,
    որ նա աստիճանաբար
    Կորցնում է ամենն,
    ինչ ստեղծել էր դժվարությամբ:
    Թվում է, թե այդ ազգն
    իր հայացքներն է կորցրել:

    "Աստծո հովանու տակ
    անբաժանելի" խոսքերը
    Նշանակում էին այն,
    ինչ նրանք արտահայտում էին՝
    Ճշմարտությունը Համընդհանուր
    ազգային Միասնության:
    Միասնություն: Դրոշմամայր,
    որը շատ դժվար է ավերել:

    Բայց Դրոշմամայրը թուլացվել էր:
    Եվ կրոնական ազատությունը
    Դարձավ կրոնական
    անհանդուրժողականությանը
    Համահունչ կրոնական
    մեկ այլ ճշմարտություն:
    Անխուսափելիորեն վերացավ
    անձի ազատությունը՝
    Համընթաց անհատական
    պատասխանատվության վերանալուն:


    Անհատական պատասխանատվության
    հասկացությունը խեղաթյուրվեց
    Եվ վերափոխվեց "ամեն մարդ
    իր համար" հասկացմամբ:
    Դա նոր փիլիսոփայություն է,
    որն իրեն երևակայում է
    Որպես շարունակություն նախկին
    ընդգծված անհատականության:

    Բայց անհատական պատասխանատվության
    հին, նախկին իմաստը,
    Որից բխել էին ամերիկյան
    երազանքն ու աշարհայացքը,
    Իր ամենախորին իմաստն
    ու ամենավեհ արտահայտումը
    "Եղբայրական սեր" հասկացության
    մեջ էր, որ գտնում էր:

    Ամերիկան դարձել է մեծ
    ոչ թե այն պատճառով,
    Որ ամեն մարդ պայքարում էր
    սեփական կյանքի համար,
    Այլ որովհետև ամեն մարդ
    պատասխանատվություն էր վերցրել
    Բոլոր մարդկանց կյանքերը
    պահպանելու համար:

    Ամերիկան այն ազգն էր,
    որը երես չթեքեց
    Սովյալներից, երբեք
    չմերժեց կարիքավորներին,
    Հուսահատվածներին և անտուններին
    գրկաբաց ընդունեց,
    Իր լիառատությամբ կիսվեց
    հետն ամբողջ աշխարհի:


    Բայց երբ Ամերիկան
    մեծ երկիր դարձավ,
    Շռայլ ամերիկացիները
    սկսեցին ժլատանալ:
    Ոչ բոլորը, բայց շատերը:
    Եվ ժամանակի հետ
    Այս վերջիններս ավելի
    ու ավելի շատացան:

    Ամերիկացիները հասկանում էին,
    որ այդքան լավ են ապրում
    Այն պատճառով, որ այդ ամենը
    հնարավոր էր ունենալ:

    Բայց ժամանակի հետ նրանք
    ավելի շատ ունեցան,
    Իսկ ավելի ու ավելի
    շատ ունենալու համար
    Կա, ցավոք, միայն մեկ,
    եզակի ճանապարհ.
    Պետք է, որ ինչ-որ մեկն
    ավելի քիչ ունենա:

    Երբ ամերիկյան բնավորության մեջ
    վեհությունը փոխարինվեց
    Ժլատությամբ, մարդկանց մեջ
    կարեկցանքը դադարեց
    Առաջնահերթ զգացմունք լինել
    ընչազուրկների հանդեպ:


    Անհաջողակներն ասում էին,
    որ եթե իրենք չեն կարող
    Ավելի շատ ունենալ, ուրեմն
    իրենց ճակատագիրն է դա,
    Ուրեմն իրենք են մեղավոր
    իրենց վիճակի համար:

    Վերջիվերջո, ասված է,
    և ոչ թե մեկ անգամ,
    Որ հավասար հնարավորությունների
    երկիր է Ամերիկան:

    Ոչ ոք, անհաջողակներից բացի,
    չցանկացավ ընդունել,
    Որ գոյություն ունեցող հասարակական
    նման կարգավիճակի մեջ
    Ամերիկյան հեռանկարը
    սահմանափակվում էր "մերոնքականներով", -
    Նրանցով, ովքեր գնում էին
    բանուկ դարձած ճանապարհով:

    Մեծ հաշվով, դա չէր վերաբերվում
    բազում փոքրամասնությունների,
    Սեռով կամ մաշկի գույնով
    կամ այլ տարբերվողներին:


    Այդպիսով, միջազգային
    մակարդակի սահմաններում
    Ամերիկացիները սկսեցին
    իրենց մեծամիտ պահել:

    Երբ սոված էին մնում
    աշխարհում միլիոնները,
    Ամերիկացիները կարող էին
    աղբարկղը նետել
    Սննդի այնպիսի
    ահավոր քանակություն,
    Որով կարելի էր
    ամբողջ ազգեր կերակրել:

    Այո, Ամերիկան շռայլ էր
    ոմանց վերաբերյալ,
    Բայց արտաքին քաղաքականությամբ
    ավելի ու ավելի շատ
    Հանգում էր սեփական
    շահերի լայնացմանը:
    Օգնում էր ուրիշներին, երբ դա
    շահաբեր էր իր համար:

    (Այսինքն, հարմար էր իր
    կառավարական համակարգերին,
    Հարուստների վերնախավին,
    կամ այդ հարուստների սեփական
    Ֆոնդերը պաշտպանող
    ռազմական ապարատին:)


    Ամերիկայի հիմնական իդեալը՝
    սերը եղբայրական, -
    Ավերվեց ու վերացավ:
    Եվ հիմա "եղբայրության
    Պահապաններ" լինելու մասին
    ամեն նոր խոսակցություն
    Այսպես ասած նոր ամերիկանիզմի
    ցայտուն երանգ է կրում՝

    Սրված հետաքրքրություն
    դեպի այն, թե ինչպես
    Կուտակածդ հարստությունը
    ձեռքերումդ պահես, -
    Եվ խայթողություններ նրանց դեմ,
    ով ավելի քիչ հաջողակ էր,
    Ով համարձակվել էր պահանջել
    վերականգնումն արդարության:

    Ամեն մարդ պետք է իր վրա
    պատասխանատվություն վերցնի:
    Դա անվիճելի է: Բայց Ամերիկան,
    ինչպես յուրաքանչյուր այլ երկիր,
    Կարող է իսկապես բարեկեցիկ
    լինել միայն այն ժամանակ,
    Երբ ամեն մարդ պատրաստ է
    պատասխանատվություն կրել

    Բոլոր մարդկանց համար,
    որպես ամբողջի համար:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  2. #197
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ստացվում է, որ ընդհանուր
    արդյունքներ է ծնում
    կոլեկտիվ գիտակցությունը:

    Հենց այդպես: Եվ վկայություններով
    դա արդեն շատ անգամ
    ապացուցվել է ընթացքում
    ձեր ամբողջ պատմության:

    Դրոշմամայրն աստիճանաբար
    ներքաշվում է իր մեջ, -
    Եվ դա Տեղի է ունենում
    ճիշտ այնպես, ինչպես
    Ձեր գիտնականները նկարագրում են
    Սև Անցքի գործունեությունը.
    Այն դեպի իրար է ձգում
    նման էներգիաները
    Եվ իրար է մոտեցնում նույնիսկ
    ֆիզիկական օբյեկտները:

    Հետո այդ օբյեկտնեը
    պետք է հրեն մեկմեկու
    Եվ հեռանան իրարից:
    Եթե ոչ, ուրեմն
    Նրանք կմիաձուլվեն, -
    կդադարեն գոյատևել
    Իրենց ներկա ձևի մեջ
    և ձեռք կբերեն նոր ձև:

    Բոլոր գիտակից էությունները
    գիտեն դա բնազդաբար,
    Այդ պատճառով խուսափում են
    վերջնական միաձուլումից՝
    Իրար հետ հարաբերությունները
    պահպանելու համար:


    Եթե նրանք այդ չանեն,
    կլցվեն մնացած
    Բոլոր էությունների մեջ
    և բնազդաբար կապրեն
    Բոլոր էությունների հետ
    Հավերժական Միացումը:

    Իսկ դա հենց այն վիճակն է,
    որտեղից դուք եկել եք:

    Հեռանալով նրանից, դուք
    նորից դեպի այն եք ձգտում:

    Մակընթացություններն ու տեղատվությունները,
    շարժումը "հետ-առաջ", -
    Դա Տիեզերքի, նրա ողջ պարունակության
    ռիթմն է հիմնական:

    Դա սեքս է՝ փոխանակություն,
    փոխադարձաբար ուժեղացող էներգիաներով:

    Դուք անընդհատ ձգվում եք,
    այսինքն, ներգրավվում եք
    Մեկմեկու հետ միասնանալու
    պրոցեսի մեջ անվերջանալի:
    Հետո, միանալու պահին,
    գիտակցված ընտրության շնորհիվ
    Հետ եք մղվում նորից
    ձեր այդ միասնությունից:


    Դա քո ընտրությունն է՝
    հրաժարվել նրանից,
    Ինչը կարող էիր ապրել
    միացման քո փորձով:
    Քանզի, երբ դառնում ես
    մասն այդ Միասնության,
    Որպես Միասնություն
    ճանաչել այն չես կարող :

    Որովհետև քեզ այլևս
    անհայտ է բաժանումը:

    Այլ խոսքերով ասած,
    որպեսզի Ես, Աստված,
    Կարողանամ ճանաչել Ինձ
    որպես Այս Ամենը,
    Ես, Աստված, պետք է
    ճանաչեմ Ինձ որպես
    Ոչ Այս Ամենը:
    Հիմա դու հասկանու՞մ ես:


    Այո: Դա հիանալի է:

    Ձեր՝ մարդկանց միջոցով,
    ինչպես նաև Տիեզերքում
    Էներգիայի յուրաքանչյուր
    այլ միավորի միջոցով, -
    Աստված գիտի Իրեն
    որպես Ամբողջի մասեր:

    Դրանով Նա Իրեն
    տալիս է հնարավորություն
    Ճանաչել Իրեն որպես
    Ամեն Ինչ Ամենում:
    Իր Սեփական Փորձի վրա
    ճանաչել, թե Ով Ինքը Կա:

    Ես կարող եմ փորձարկել այն,
    ինչ իրականում կամ,
    Միայն փորձարկելով այն,
    ինչ իրականում չկամ:

    Դու տեսնու՞մ ես Աստվածային
    այս Երկվությունը.
    Այն, ինչ Ես չեմ, նույնպես
    հենց Ես Ինքս Եմ, Որ Կամ:


    Այստեղից է այն պատմական
    "Ես Նա Եմ Ով Եմ" պնդումը:

    Ինչպես արդեն ասացի,
    այդ բնական տատանումները,
    Տիեզերքի հավերժական
    այդ ռիթմը բնական՝
    Սովորական երևույթ է,
    ներառյալ այն շարժումները,
    Որոնք իր համար ստեղծում է
    ամեն կյանք անհատական:


    Ասես մի անճանաչելի ուժ
    ձեզ դեպի իրար է տանում,
    Որպեսզի հետո դուք
    հետ ցատկեք ու անջատվեք,
    Որ հետո նորից նետվեք
    ընդառաջ մեկմեկու
    Եվ նորից բաժանվեք,
    իսկ հետո, անշուշտ,
    Կրքոտ, անսանձահարելի
    նորից ձգտեք դեպի

    Միացումն ամբողջական:

    Միասին-առանձին,
    միասին-առանձին,
    Միասին-առանձին
    պարում են ձեր մարմինները,
    Եվ շարժվում են այնքան
    բնականորեն ու բնազդաբար,

    Որ դուք շատ քիչ եք գիտակցում
    գործողության նախամտածվածությունը:

    Եվ վերջիվերջո գալիս է,
    հասնում է մի պահ,
    Երբ ամեն ինչ ձեր մոտ
    կատարվում է մեքենայաբար:
    Ձեր մարմիններին պետք չէ
    սովորեցնել, թե ինչ անեն:
    Նրանք ուղղակի անում են այդ՝
    կյանքի պես աննահանջորեն:


    Դա էլ հենց կյանքն է,
    և նա արտահայտում է
    Իրեն որպես կյանք:
    Եվ կյանքը ինքը
    Նոր կյանք է ծնում՝
    գրկում փորձի սեփական:

    Այո, ամբողջ կյանքն է
    հետևում ռիթմին:
    Եվ ամբողջ կյանքն էլ
    հենց այդ ռիթմը կա:

    Իսկ դա նշանակում է,
    որ կյանքը լիքն է
    Աստծո ռիթմով բարերար, -
    նրանով, ինչը
    Դուք անվանում եք
    կյանքի բոլորաշրջան:

    Սնունդն աճեցվում է
    բոլորաշրջաններով:
    Տարվա եղանակները
    գալիս ու գնում են:
    Մոլորակները շարժվում են
    իրենց ուղեծիրով:
    Արևները պայթում են,
    արևները սեղմվում են:
    Տիեզերքները շնչում
    և արտաշնչում են:


    Եվ այդ ամենը՝
    բացարձակապես ամեն ինչ, -
    Տեղի է ունենում
    բոլորապտույտներով, ռիթմի մեջ,
    Ամեն Ինչի Աստծո -
    Ամեն Ինչի Աստվածուհու
    Հաճախականությանը
    համապատասխան թրթիռներով:

    Որովհետև Աստված՝
    Ամեն Ինչն է միասին վերցրած,
    Եվ Աստվածուհին՝
    Ամենն Է, Ինչ Կա:
    Եվ Աստծոց/Աստվածուհուց բացի
    չկա ուրիշ ոչինչ:

    Ամենն, ինչ երբևիցէ
    եղել է,
    Եվ ամենն, ինչ այժմ
    կա,
    Եվ ամենն, ինչ երբևիցէ
    կլինի,
    Կյանքն է քո
    անվերջանալի:

    Ամեն:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  3. #198
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    8.


    Ամենահետաքրքիրն այն է,
    որ երբ զրուցում եմ Քեզ հետ,
    Ինձ մոտ ավելի շատ հարցեր,
    քան պատասխաններ են մնում:
    Այժմ ծագեցին հարցեր,
    զարմանալի է, բայց միաժամանակ
    Ինչպես քաղաքականության,
    նույնպես և սեքսի հարցում:

    Ոմանք պնդում են, որ դա
    նույն բանն է, որովհետև
    Քաղաքականությունը քեզ անընդհատ...


    Մի րոպե՛: Մի րոպե՛:
    Սպասի՛ր մի րոպե:
    Չե՞ս պատրաստվում Դու արդյոք
    անպարկեշտություն ասել...

    Այո, Ես հենց այդպես էլ մտածում էի,
    որ դու քեզ վատ ես զգալու փոքր ինչ:


    Հե՛յ, հե՜յ: Վե՛րջ տուր: Այդպես
    Աստված չպե՛տք է արտահայտվի:

    Ուրեմն ինչու՞ եք
    դուք այդպես անում:


    Մեր մեծամասնությունն
    այդպես չի՛ արտահայտվում:

    Սատանան Ինձ տանի,
    եթե չեք արտահայտվում:


    Ով վախենում է Աստծոց,
    նա չի արտահայտվում:

    Հասկանում եմ: Աստծոն
    չնեղացնելու համար
    Դուք մի պայման ունեք միայն.
    նրանից վախենալ:

    Իսկ ո՞վ է ձեզ ասել,
    թե գոյություն ունի
    Ինչ-որ խոսք, որն ինչ-որ կերպ
    Ինձ կարող է նեղացնել:

    Եվ, վերջապես, ձեզանից ոմանք
    ցնցող սեքսը նկարագրում են
    Հենց այն նույն խոսքերով,
    որը, մեր մեջ ասած,
    Ձեր կողմից ընկալվում է
    որպես ամենամեծ անարգանք:

    Հետաքրքիր է, այնպես չէ՞:

    Կարելի՞ է արդյոք,
    ելնելով դրանից,
    Հասկանալ, թե դուք ինչպես եք
    վերաբերվում սեքսին:


    Կարծում եմ, Դու մոլորվում ես:
    Չեմ կարծում, թե մարդիկ
    Ասում են այդ խոսքերը,
    երբ նկարագրում են սեքսի
    Սքանչելի և գեղեցիկ,
    իսկապես ռոմանտիկ պահը:

    Մի՞թե: Վերջին ժամանակներս
    դու ննջարաններում եղե՞լ ես:


    Ոչ: Իսկ Դու՞:

    Ես բոլոր ննջարաններում
    գտնվում եմ անընդհատ:


    Եվ մենք, ինչ է, դրանից
    մեզ պետք է լա՞վ զգանք...

    Եվ ի՞նչ: Դու ցանկանում ես ասել,
    որ քո ննջարանում
    Անում ես այն, ինչ Աստծո առջև
    չէիր անի ոչ մի դեպքու՞մ:


    Մարդկանց մեծամասնությունն
    իրեն անհարմար է զգում,
    Երբ ինչ-որ մեկը գաղտնի
    իրեն է հետևում:

    Առավել ևս Աստված:

    Բայց որոշ մշակույթներում՝
    պոլինեզացիների, հնդիկների մոտ, -
    Չէ՞ որ սիրով հիմնականում
    բացահայտորեն են զբաղվում:


    Այո, բայց շատ մարդիկ ուղղակի
    մինչև ազատության այդպիսի
    Մակարդակ դեռ չեն հասունացել:
    Եվ նման վարվելաձևը նրանք
    Կարծում եմ, կհամարեին ռեգրես,
    վերադարձ դեպի հեթանոսությունը,
    Վերադարձ դեպի մշակույթը
    հնամենի, նախնադարյան:

    Նրանք, ում դու հաճույքով
    անվանում ես "հեթանոսներ",
    Կյանքի հանդեպ հարգանքի
    հսկայական զգացում ունեն:

    Նրանք չգիտեն, թե ինչ
    ասել է բռնաբարություն,
    Եվ նրանց հասարակություններում
    մարդասպաններ չկան:
    Իսկ ձեր հասարակարգը
    թաքցնում է սեքսը
    (Շատ բնական և հիանալի
    մարդկային գործողություն)
    Եվ միաժամանակ բացեիբաց
    սպանում է մարդկանց:

    Դուք սեքսն այնքան կեղտոտ
    և ամոթալի բան եք դարձրել,
    Որ ինքներդ էլ ամաչում եք
    դրանով զբաղվել:


    Դա անիմաստություն է:

    Մարդկանց մեծամասնությունն
    ուղղակի այլ կերպ է ընկալում
    Սեքսում՝ պատշաճությունը:
    Ես կասեի, ավելի վեհ:
    Եվ այդ պատճառով
    շատերը համարում են,
    Որ սեքսով անհրաժեշտ է
    մենության մեջ զբաղվել:

    Ոմանց համար դա նույնիսկ ինչ-որ
    վեր-երկրային հարաբերություն է:

    Մեկուսացվածության բացակայությունը
    չի նշանակում, որ բացակայում է
    նաև սրբությունը:
    Ամենասուրբ արարողությունների
    ծիսակատարությունները
    մասսայականորեն են կատարվում:

    Ձեր ամենազազրելի
    արարքների մեծամասնությունը
    միայնակ է կատարվում,
    Իսկ հանդիսատեսի համար
    դուք ձեր վարքի միայն
    ամենալավն եք պահում:

    Այնպես որ մեկուսացման հետ
    մի խառնիր սրբությունը:

    Իսկ ինչ վերաբերվում է
    ձեր պարկեշտությանը, -
    Այն ավելի, քան որևէ այլ բան,
    արգելել է հենց այն,
    Ինչը թե կանանց,
    թե տղամարդկանց կյանքում
    Կարելի է համարել
    ուրախություն մեծագույն:


    Երևում է, պարկեշտությանը
    Դու չես հավատում:

    "Պարկեշտության" խնդիրն այն է,
    որ ինչ-որ մեկը պետք է
    Հիմնի նորմաներ:
    Իսկ դա մեքենայաբար
    Նշանակում է, որ ինչ-որ մեկի
    կարծիքը սահմանափակում է
    Քո վարքը, ղեկավարում է
    քեզ և թելադրում է,
    Թե ինչը քեզ պետք է
    ուրախություն պատճառի:

    Սեքսի, ինչպես նաև
    մնացած ամեն ինչի մեջ,
    Դա կարող է ավելին,
    քան "սահամանափակում" լինել:

    Դա կարող է ավերել:

    Ուրիշ էլ ու՞մ մասին կարելի է
    մտածել առավել դառնությամբ,
    Քան այն տղամարդու
    և այն կնոջ, ովքեր
    Ցանակնում են սեքսի մեջ
    փորձել ինչ-որ բան,
    Բայց խուսափում են դրանից,
    քանզի նրանց ցնորքներն
    Ու երազանքները կխախտեին
    "Պարկեշտության Կանոնները":


    Ոչ միայն նրանում,
    ինչ վերաբերվում է սեքսին,
    Այլ ընդհանրապես
    ամեն ինչում կյանքում՝
    Երբեք, երբեք, երբեք
    դու մի մտածիր,
    Որ չես կարող անել մի բան
    այն պատճառով միայն,

    Որ դա կարող է, իբր,
    քարուքանդ անել
    Ինչ-որ մեկի հիմնած
    պարկեշտության կանոնները:

    Եթե Ես մտածեի
    ինչ-որ լոզունգ կախել
    Ավտոմեքենաների թափքին,
    ուրեմն կնախընտրեի սա.

    ԽԱԽՏԵՔ ՊԱՐԿԵՇՏՈՒԹՅՈՒՆԸ

    Եվ, իհարկե, բոլոր
    ննջարաններում նույնպես
    Կկախեի անպայման
    մի ցուցանակ դրան նման:


    Բայց "ճշմարիտի" և "սխալի"
    զգացումը համախմբում է
    Մարդկանց, համախմբում է
    մեր հասարակարգը:
    Այլ կերպ ինչպե՞ս կարող ենք
    մենք ապրել միասին,
    Եթե հասարակարգում
    համաձայնություն չկա:

    "Պարկեշտությունն" ընդհանուր
    ոչինչ չունի "սխալի"
    Եվ "ճշմարիտի" մասին
    աժեքների հետ ձեր հարաբերական:

    Դուք կարող եք համաձայնվել,
    որ սխալ է մարդ սպանելը:
    Բայց արդյո՞ք սխալ բան է
    անձրևի տակ մերկ վազելը:
    Կհամաձայնվեք, որ սխալ է
    հարևանի կնոջը "վերցնելը":
    Բայց մի՞թե սեփական կնոջը "վերցնելը"
    սխալ է համարվում:
    Կամ թույլատրելը նրան՝ "վերցնել"
    ձեզ հաճույքով գերագույն:

    "Պարկեշտությունն" ամենաքիչ կապ ունի
    իրավաբանական արգելքների հետ
    Եվ ավելի շատ վերաբերվում է նրան,
    ինչը համարում են "արժանի":

    "Պարկեշտ" վարքը ոչ միշտ է այն,
    ինչն ամենալավն է քո կյանքում
    Եվ հազվադեպ է "պարկեշտությունը"
    մեծ ուրախություն պատճառում:


    Վերադառնանք սեքսին: Դու ասում ես,
    որ յուրաքանչյուր վարմունք
    Կարող է լինել թույլատրելի՞,
    եթե կա փոխադարձ
    Համաձայնությունը նրանց,
    ովքեր մասնակից են դրան
    Եվ ում վրա այդ գործողությունը
    թողնում է իր ազդեցությունը:

    Մի՞թե չպետք է կյանքում
    հենց այդպես էլ լինի:


    Բայց մենք երբեմն չգիտենք,
    թե ում հետ դա կառնչվի, կամ ինչպես...

    Դու պետք է շատ դյուրընկալ լինես
    այդպիսի բաների հանդեպ:
    Դու պետք է զգաս դա նախապես,
    պետք է գիտակցես նրբորեն:
    Իսկ այնտեղ, որտեղ իրոք չգիտես
    կամ չես կարող հասկանալ, -
    Դու պետք է ամբողջովին տրվես
    սիրո իշխանությանը:

    Ընդունելով ՅՈՒՐԱՔԱՆՉՅՈՒՐ որոշում,
    տուր քեզ ամենագլխավոր հարցը.
    "Այս պահին այս մասին
    ի՞նչ կասեր սերը":


    Սերը դեպի քեզ,
    և սերը դեպի մնացած բոլորը,
    Ով ներգրավված է դրա մեջ
    և ում վրա դա ազդել կարող է:

    Եթե սիրում ես դիմացինիդ,
    ուրեմն չես անի այն,
    Ինչը դեմ է նրա կամքին,
    ինչը վնաս կպատճառի նրան:

    Իսկ եթե դրանում
    ունես կասկածներ,
    Ուրեմն կսպասես այնքան,
    մինչև ամեն ինչ պարզես:


    Բայց ստացվում է, որ ուրիշները
    կարող են քեզ "պատանդ" պահել:
    Բավական է ասեն, որ քո
    այս կամ այն գործողությունը
    Կարող է "նեղացնել" իրենց, -
    և քո գործողությունները
    Քեզ համար անբավարար
    և սահմանափակ կլինեն:

    Եվ դու ինքդ կսահմանափակես
    քո գործողությունները:
    Մի՞թե դու չէիր ցանկանա
    քո սեփական արարքները
    Սահմանափակել նրանցով միայն,
    որոնք քո սիրելիին
    Հաճույքից բացի, ուրիշ
    ոչինչ չեն պատճառի:


    Բայց ի՞նչ, եթե դու քեզ
    խոցված ես զգում նրանից,
    որ ինչ-որ բան չես արել:

    Այդ դեպքում պարտավոր ես
    ասել քո սիրելիին
    Ամբողջ ճշմարտությունը.
    ինչն է քեզ նեղացնում,
    Ինչից ես հիասթափված,
    կամ խոցված, որովհետև
    Քեզ ինչ-որ կոնկրետ բան
    անել չհաջողվեց,
    Իսկ դու կուզենայիր անել:
    Եվ որ այդ անելու համար
    Քեզ պետք է քո սիրելիի
    համաձայնությունն անպայման:

    Դու պետք է ջանաս գտնել
    այդ համաձայնությունը:
    Գործիր այնպես, որպեսզի
    հասնես փոխզիջման:
    Գտիր ա՛յն ճանապարհը,
    որից կշահեն բոլորը:


    Իսկ եթե դա անհնա՞ր է:

    Ես կկրկնեմ այն,
    ինչ արդեն ասել եմ.

    Երբ դավաճանում ես
    ինքդ քեզ,
    Որպեսզի չդավաճանես ուրիշին,
    դա
    Միևնույն է
    դավաճանություն է:
    Եվ դա
    Բարձրագույն Դավաճանությունն է:


    Ձեր Շեքսպիրն այլ կերպ է
    այդ միտքն արտահայտել.

    "Վեր է ամենից. հավատարիմ եղիր ինքդ քեզ:
    Այդժամ, ինչպես ցերեկը հաջորդում է գիշերին,
    Կհաջորդի դրան
    քո հավատարմությունը բոլորին":*


    Բայց իր ցանկություններին "խրախուսողը"
    մեծ էգոիստ է դառնում:
    Չեմ կարող հավատալ,
    թե Դու խրախուսում ես դա:

    Դու ենթադրում ես, որ մարդ,
    ինչպես դուք եք ասում,
    Միշտ "էգոիստական"
    ընտրությու՞ն է կատարում:
    Ես ասում եմ քեզ,
    որ մարդը նաև
    Ընդունակ է բարձրագույն
    ընտրություն կատարել:


    Բայց նմանապես ասում եմ.

    Բարձրագույն ընտրությունը՝
    ոչ միշտ է այն ընտրությունը,
    Որը հարմար է թե քեզ,
    և թե ուրիշներին:


    Այլ կերպ ասած, երբեմն
    մենք պետք է դնենք
    մեզ առաջին տեղը:

    Օ՜: Դու միշտ պարտավոր ես
    առաջին տեղը դնել քեզ:
    Հետո, կախված նրանից,
    թե ինչ ես փորձում անել,
    Կամ ինչ ես ցանկանում փորձել, -
    կատարում ես քո ընտրությունը:
    Դա չի նշանակում լինել էգոիստ:
    Դա նշանակում է գիտենալ ինքդ քեզ:


    Դու լայն հիմք ես դնում
    մարդկային հարաբերությունների
    վարքային տեսանկյան մեջ:

    Միայն վարժվելով
    բարձրագույն ազատությանը,
    Կարելի է հասնել
    բարձրագույն զարգացման:

    Այլ ճանապարհ չկա:

    Եթե միակ բանը,
    ինչ դու անում ես,
    Անընդհատ հետևելն է
    մեկնումեկի կանոններին,
    Դա նշանակում է, որ դու
    դեռ չես հասել աճի, -
    Դա նշանակում է, որ դու
    հնազանդ ես ուղղակի:

    Հակառակ ձեր պատկերացումների,
    հնազանդությունը չէ, որ Ինձ
    Հարկավոր է ձեզանից,
    քանզի հնազանդությունը՝
    Աճ չէ, իսկ Ես պնդում եմ,
    որ Ես հենց աճ եմ ուզում:


    - - - - - - - - - - -
    "Համլետ". Ար.1, տես.3
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  4. #199
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Լավ: Եթե հաշվի առնենք
    այն լայն չափանիշները,
    Որոնք Դու հիմնեցիր այստեղ, -
    նախքան կփակենք այս թեման
    Եվ (հանգիստ) կանցնենք առաջ, -
    մնացել է մի վերջին հարց:

    Խնդրեմ:

    Եթե սեքսը՝ կենսափորձի
    այդքան հրաշալի մաս է, ուրեմն
    Ինչու՞ ինքնազսպում են քարոզում
    բազմաթիվ հոգևոր ուսուցիչները:
    Եվ ինչու՞ շատ վարպետներ
    կուսակրոնության ուխտ են կրում:

    Նրանք, ովքեր իրենց
    բարեշրջման մեջ հասնում են
    Ըմբռնման որակապես
    ավելի բարձր մակարդակի,
    Իրենց մանկական ցանկությունները
    բերում են ներդաշնակության
    Իրենց մտքի, ինչպե նաև
    իրենց գիտակցության հետ:

    Դուք, ըստ էության,
    երեք մասից եք բաղկացած,
    Բայց մեծամասնությունը մարդկանց
    ընկալում է իրեն որպես մարմին միայն:

    Նույնիսկ միտքն է մոռացված մնում
    այն բանից հետո,
    Երբ դուք ձեր երեսուն տարին եք
    արդեն բոլորել:
    Ոչ ոք չի կարդում:
    Ոչ ոք չի գրում:
    Ոչ ոք չի սովորում:
    Եվ չի սովորեցնում էլ:


    Միտքը մոռացված է:
    Այն չեն սնուցում:
    Չեն վարժեցնում: Նրան
    նոր ոչինչ չեն տալիս:
    Նրանից ամենաքիչ
    գործունեություն են պահանջում:
    Նրան ննջեցնում են,
    քնեցնում են մտքին:

    Դու անում ես ամեն ինչ,
    որ նրան գործի չդնես:
    Քաղքենիական ընթերցանելիք,
    Հհռուստատեսություն, ֆիլմեր:
    Եվ ուրեմն, բթացում մտքի:
    Մտքի թերասնուցում:
    Անել ամենն, ինչ հնարավոր է,
    միայն թե չմտածել:

    Չմտածել, չմտածել, չը-մը-տա-ծել:

    Եվ այդպես, մեծամասնությունը
    մարդկանց իր կյանքն ապրում է
    մարմնի մակարդակի վրա միայն:

    Կերակրել մարմինը, "լցոնել",
    հնարավորինս քողարկել...


    Շատ տարիների ընթացում
    մարդկանց մեծամասնությունը
    Գոնե մեկ լավ գիրք չի կարդում՝
    Ես նկատի ունեմ այնպիսի,
    Որը կարող է մարդուն
    ինչ-որ բան սովորեցնել:
    Բայց ծրագիրը հեռուստատեսության՝
    անգիր գիտեն, - ողջ շաբաթվա՛:

    Այո, դրանում իրոք
    ինչ-որ տխուր բան կա:

    Այն է ճշմարտությունը,
    որ մարդկանց մեծամասնությունը
    Չի ցանկանում մտածել:
    Մարդիկ ընտրում են առաջնորդներ,
    Աջակցում են կառավարություններին,
    հետևում են կրոններին,
    Որոնք իրենց օգնում են
    ինքնուրույն չմտածել:

    "Հեշտացրեք իմ խնդիրը:
    Ասեք ինձ ինչ անեմ":

    Հենց այս է ցանկանում
    մարդկանց մեծամասնությունը:
    Որտե՞ղ ես նստեմ:
    Որտե՞ղ ես կանգնեմ:
    Ինչպե՞ս ողջունեմ:
    Իսկ ե՞րբ վճարեմ:
    Ասեք, ի՞նչ անեմ:
    Ինչ ասեք՝ կանեմ:


    Ինչպիսի՞ կանոններ:
    Ի՞նչ սահմանափակումներ:
    Ասացեք ինձ, ասացեք ինձ,
    ասացեք ինձ, ասացե՜ք:
    Ես կանեմ այդ,
    միայն մեկնումեկդ
    Ասացեք ինձ,
    թե ի՜նչ...

    Իսկ հետո գալիս է
    անբավարարվածությունը:
    Հետո գալիս է
    հիասթափությունը:

    Նրանք հետևեցին
    բոլոր կանոններին,
    Արեցին ամենն,
    ինչ իրենց կարգադրել էին:

    Եվ ե՞րբ ուրեմն ամեն ինչ
    իր հունից շեղվեց:
    Ի՞նչն ուրեմն այնպես չէր,
    ինչպես պետք է լիներ:
    Ինչու՞ ուրեմն ամեն ինչ
    ի վերջո տապալվեց:

    Ամեն ինչ քարուքանդ
    եղավ այն պատճառով,
    Որովհետև քո միտքը՝
    գործիքը ստեղծագործական,
    Մեծագույն, որը երբևիցէ
    ունեցել ես քո կյանքում, -
    Քո կողմից այդպես էլ
    մնաց չպահանջված:


    Եկել է նրա հետ
    ընկերանալու ժամանակը:
    Եղիր նրա ընկերը՝
    նա շատ միայնակ է:
    Օգնիր նրան կոփվել՝
    նա շատ է թուլացել:
    Դարձիր նրան կերակրողը՝
    նա քաղցած է մնացել:

    Շատ քչերն են, որ հասկանում են,
    որ մարմնից բացի նաև միտք ունեն
    Եվ իրենց մտքին որոշակիորեն
    լավ են վերաբերվում:

    Բայց նույնիսկ նրանց մեջ էլ,
    ովքեր միտքը հարգում են,
    Հարգում են մտքի մտավոր
    գործունեությունն անգնահատելի, -
    Միայն հաշվածներն են,
    որ սովորել են "օգտագործել"
    Մտքի հնարավորությունների
    մեկ-տասներորդից ավելին:

    Եթե դու գիտենայիր,
    թե ինչի է ընդունակ քո միտքը,
    Նրա հրաշագործ ուժին դիմել
    երբեք չէիր դադարի:


    Եվ եթե մարմնով ու մտքով
    ապրողների քանակը մեծ չէ,
    Նրանց, ովքեր իրենց տեսնում են
    որպես եռամիասնական էություն,
    Ովքեր իրենց համարում են
    թե մարմին, թե միտք, թե հոգի, -
    Քանակն առավել ևս չնչին է,
    համարյա հավասար է զրոյի:

    Եվ այնուամենայնիվ դուք՝
    եռամիասնական էություններ եք:
    Դուք ավելին եք, քան
    ուղղակի մարմինը:
    Եվ ավելին եք, քան
    մտքով օժտված մարմինը:

    Հոգու՞մ ես դու արդյոք
    քո հոգու մասին:
    Խորհիր ազնվորեն,
    նկատու՞մ ես նրան:
    Ապաքինու՞մ ես հոգուդ,
    թե ցավ ես պատճառում:
    Ավելի ծավալու՞մ ես քեզ,
    թե սահմանափակում ես:

    Աճու՞մ ես, թե թոշնում:


    Հոգիդ է՞լ միայնակ է նույնքան,
    որքան միտքդ է միայնակ:
    Թե՞ դու ավելի շուտ նրան
    ուղղակի քամահրում ես:
    Ե՞րբ ես վերջին անգամ զգացել,
    որ հոգիդ իրեն արտահայտում է:
    Ե՞րբ ես վերջին անգամ
    ուրախությունից լացել:

    Բանաստեղծություններ գրե՞լ ես:
    Երաժշտություն հորինե՞լ ես:
    Պարե՞լ ես անձրևի տակ:
    Թխե՞լ ես կարկանդակ:
    Ինչ-որ բան նկարե՞լ ես:
    Ինչ-որ բան վերանորոգե՞լ ես:

    Համբուրե՞լ ես երեխայի:
    Հոտոտե՞լ ես կատվի ձագին:
    Մագլցե՞լ ես սարերում:
    Մերկ՝ լողացե՞լ ես ծովում:
    Թափառե՞լ ես մինչ այգաբաց:
    Մինչև լույս զրուցած մեկի հետ կա՞ս:

    Խոսե՞լ ես բնության հետ:
    Երբևիցէ գրկե՞լ ես ծառեր:
    Լողափին (իսկ անտառու՞մ)
    զբաղվե՞լ ես սեքսով:

    Որոնե՞լ ես քո Աստծուն:


    Վերջին անգամ ե՞րբ ես միայնակ
    նստել լռության գրկում:
    Ճամփորդել ժամանակ առ ժամանակ
    քո էության ամենախոր թավուտներում:

    Ե՞րբ ես վերջին անգամ
    ասել հոգուդ. "Ողջու՜յն":

    Երբ ապրում ես որպես
    միակողմանի արարած,
    Դու խորինս սուզվում ես
    մարմնի հոգսերի մեջ:
    Փող: Իշխանություն: Սեքս:
    Ֆիզիկական կարիքներ:
    Անվտանգություն: Փառք:
    Ապահովություն ֆինանսական:

    Երբ ապրում ես որպես
    երկկողմանի արարած,
    Հետաքրքրություններդ ուղղում ես
    մտքիդ գործունեության վրա:
    Շփում: Արվեստ: Նաև նոր
    մտքերի, գաղափարների զարգացում:
    Նոր նպատակադրումներ: Աճ
    անհատական: Նոր խնդիրներ:


    Երբ ապրում ես որպես
    եռամիասնական էություն,
    Դու ինքդ քո մեջ
    հավասարակշռության ես հասնում:
    Քո գործերն իրենց մեջ
    ընդգրկում են նաև
    Շահերը քո հոգու:
    Դու ամբողջական ես դառնում:

    Փոխհարաբերություններ Աստծո հետ:
    Հոգևոր ինքնաճանաչում:
    Հոգևոր աճ և ներդաշնակություն՝
    ահա նպատակը կյանքիդ:
    Բարեշրջական ճանապարհ:
    Նաև բարձրագույն ճակատագիր:

    Բարեշրջվելով դեպի գիտակցության
    ավելի բարձր վիճակների,
    Դու հասնում ես իրականացմանը
    էությանդ բոլոր տեսանկյունների:

    Բայց դա չի նշանակում հրաժարվել
    քո գոնե մեկ տեսանկյունից:
    Դա ուղղակի նշանակում է
    աշխարհայացքդ լայնացնել,
    Մի տեսանկյան մեջ լիովին
    ներգրավված լինելուց անցնել
    Դեպի բոլոր տեսանկյունները
    գնահատելն ու սիրելը:


    Ինչու՞ ուրեմն այդքան շատ
    ուսուցիչներ կողմնակից են
    Սեքսից ամբողջապես
    հրաժարվելու գաղափարին:

    Որովհետև չեն հավատում,
    որ մարդիկ իրոք կարող են
    Ներդաշնակության հասնել
    իրենց փորձի ճանապարհին:

    Նրանք գիտեն, որ սեփական
    էներգիան (ինչպես նաև
    Տարբեր կենսափորձերի հետ
    կապված այլ էներգիաներ)
    Չափազանց հզոր է,
    որպեսզի կարելի լինի
    Նրան զսպել, նրան
    հավասարակշռության բերել:

    Նրանք մտածում են,
    որ ինքնազսպումը
    Միակ ճանապարհն է դեպի
    հոգևոր բարեշրջումը:


    Մի՞թե ճշմարիտ չէ այն,
    որ մարդիկ, ովքեր հասել են
    Հոգևոր զարգացման՝
    "հրաժարվել են սեքսից":

    Ոչ թե "հրաժարվել" բառի
    ընդունված իմաստով:
    Դա հարկադրանք չէ
    ինչ-որ բանի վերաբերյալ,
    Ինչը դու մինչև օրս
    ցանկանում ես, բայց գիտես,
    Որ դա "լավ չէ": Ավելի շուտ,
    ազատագրում է դա:

    Դա քայլ է մի կողմ, -
    ինչպես մեկն, օրինակ,
    Կարող է հրաժարվել
    լրացուցիչ անուշեղենից:

    Եվ ոչ թե այն պատճառով,
    որ անուշեղենը վատ բան է:
    Եվ նույնիսկ ոչ այն,
    որ դա օգտակար չէ քեզ:
    Այլ ուղղակի որովհետև,
    որքան էլ այն համեղ է,
    Կա ավելի կարևոր բան.
    դու արդեն կուշտ ես:

    Նույնը կարող է լինել նաև
    սեքսի վերաբերյալ:
    Դու կարող ես վարվել
    ճիշտ և ճիշտ նույն կերպ:
    Բայց նորից. կարող ես
    նաև չհասկանալ,
    Կարող է մտքովդ էլ
    չանցի, որ "բավական է", -


    Եվ դու միշտ կարող ես
    ցանկանալ այդ կենսափորձը
    Քո փորձի բոլոր այլ ձևերի հետ
    ներդաշնակ համատեղման մեջ:

    Եվ դա էլ լավ է:
    Դա էլ՝ նորմալ է:
    Սեռականորեն ակտիվ
    մարդիկ ավելի պակաս չեն
    Ընդունակ պայծառացմանը
    և հոգևոր զարգացման հարցում
    Սեռականորեն պասիվ մարդկանցից
    ոչնչով չեն տարբերվում:

    Իսկ թե իբր պայծառացումն ու
    բարեշրջումը խթանում են
    Սեքսից հրաժարվել, -
    դա մոլորություն է:

    Պայծառացման հետ մեկտեղ,
    բարեշրջման մղումով՝
    Քո մտահոգվածությունն
    իշխանությամբ, փողով,
    Անվտանգությամբ, ունեցվածքով
    և մնացած ամենով,
    Ինչ կարող է փորձել
    մարմինդ, կվերանա:


    Բայց չի վերանա և չպետք է
    վերանա քո բարձրագույն
    Իսկական գնահատականն
    այդ ամենի առումով:

    Հենց կյանքում եղած ամեն ինչի
    համար երախտագիտության մեջ է
    Արտահայտվում քո հարգանքն
    Իմ ստեղծած Պրոցեսի հանդեպ:
    Արհամարհանքը կյանքի և նրա
    ուրախությունների հանդեպ
    (Թող նույնիսկ ամենապրիմիտիվ),
    արհամարհանք է հենց Իմ՝ Արարչի հանդեպ:

    Քանզի, երբ դուք Իմ ստեղծածը
    մեղսական եք անվանում,
    Ուրեմն ինչպե՞ս եք անվանում Ինձ,
    դու ի՞նչ ես կարծում:

    Բայց երբ դուք Իմ ստեղծածին
    վերաբերվում եք որպես սրբության,
    Որպես սրբություն եք ընկալում
    դրա ապրումը ձեր փորձով, -
    Ինձ էլ վերաբերվում եք
    հենց դրան համապատասխան:

    Ես ասում եմ քեզ. մեղսական
    Ես ոչինչ չեմ ստեղծել:

    Եվ ձեր Շեքսպիրն էլ ասել է.
    "Ոչինչ չարիք չի լինում,
    Քանի դեռ մենք ինքներս
    այն չենք հորինել":
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  5. #200
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Այդ դեպքում ես մի քանի վերջին
    հարցեր ունեմ սեքսի մասին:
    Չափահասների համաձայնության դեպքում
    ցանկացած սեքս ընդունելի՞ է:

    Այո:

    Նույնիսկ սեքսն "այլասերվա՞ծ":
    Նույնիսկ սեքսն առանց սիրո՞:
    Եվ ընդունելի են նույնիսկ
    հարաբերություննե՞րը համասեռամոլ:

    Նախ, եկ մեկ անգամ ևս
    պարզենք, որ չկա ոչինչ,
    Ինչին Աստված, ինչպես ասում ես,
    հավանություն չի տալիս:

    Ես չեմ նստում ու զատում
    քո արարքներն իրարից,
    Երբեք չեմ ասում, որ քո կյանքում
    Սա՝ Չարիք է, իսկ սա՝ Բարիք:
    Դա քեզ արդեն լավ հայտնի է
    մեր նախկին զրույցներից:
    Ավելի համառոտ արդեն
    Ես քեզ պատմել եմ այդ մասին:

    Միայն դու կարող ես դա որոշել,
    ելնելով այն հանգամանքից,
    Օգնու՞մ է դա քեզ, թե ոչ
    քո Բարեշրջման Ճանապարհին:

    Սակայն գոյություն ունի
    նաև ունիվերսալ սկզբունք,
    Որի հետ համաձայն են բոլոր
    առաջադեմ էությունները.

    Ոչ մի արարք, եթե այն
    ուրիշին ցավ է պատճառում,
    Դեպի արագ բարեշրջում
    ոչ ոքու և երբեք չի տանում:


    Կա նաև երկրորդ
    կարևոր սկզբունք.

    Ոչ մի գործողություն,
    որն իր մեջ նախատեսում է
    Այլ մարդու մասնակցությունը, -
    երբեք, ոչ մի դեպքում
    Առանց նրա համաձայնության
    ձեռնարկվել անկարող է:


    Իսկ հիմա, հաշվի առնելով
    այս կարևոր սկզբունքները,
    Եկ վերադառնանք հետ
    և քննարկենք քո հարցերը:

    "Այլասեված" սե՞քս: Դե, եթե այն
    ոչ ոքու չի պատճառում ցավ,
    Ընդ որում տեղի է ունենում
    բոլորի համաձայնությամբ,
    Ուրեմն ի՞նչ պատճառներ կան,
    որ այն համարվի "սխալ":

    Սեքս առանց սիրո՞: Սեքսի՝
    "հանուն սեքսի" մասին վիճել են
    ժամանակների ամենասկզբից:

    Երբ Ես լսում եմ այս հարցը,
    ցանկություն է առաջանում
    Մտնել մի բազմամարդ սենյակ
    և ասել. "Թող ձեռք բարձրացնի նա,
    Ով բացի խորը, երկար
    և նվիրված սերը,,
    Երբեք չի զբաղվել սեքսով,
    ով միշտ սեքսն անտեսել է":

    Բայց թույլ տուր Ինձ ասել.
    Ամենն, ինչ առանց սեր է,
    Ձեզ դեպի Աստված տանող
    ամենաարագ ճանապարհը չէ:


    Ու թող որ լինի դա
    սեքս առանց սիրո,
    Կամ լինի առանց սիրո
    սպագետի կոլոլակի հետ,

    Եթե քեֆ ես սարքել
    և կուլ ես տալիս
    Աշխարհի այդ բարիքները
    առանց որևէ հաճույքի, -
    Ուրեմն բաց ես թողնում
    քո կենսափորձի
    Պահերն առավել հաճելի
    և ամենազարմանալի:

    Արդյո՞ք սխալ է դրանից
    ինքդ քեզ զրկելը:
    Կրկին. "սխալն" այստեղ
    ամենահարմար բառը չէ:
    Ավելի դիպուկ կլիներ
    ասել "անշահաբեր",
    Եթե հաշվի առնենք
    քո՝ հնարավորինս արագ
    Հոգևոր և բարձրզարգացած
    մարդ դառնալու ձգտումը:

    Համասեռամոլների սե՞քս:


    Մեծ ցանկություն կա այստեղ
    ասել շատ-շատերին,
    Որ Ես դեմ եմ սեռականության
    այդպիսի արտահայտմանը:
    Բայց Ես չեմ դատապարտում
    ոչ այդ, և ոչ այլ
    Որևէ ընտրություն,
    որը դու կատարում ես:

    Մարդիկ ցանկանում են
    դատավճիռ կայացնել
    ամեն ինչի հանդեպ:

    Ես երբեք նրանց հետ
    Համամիտ չեմ լինի
    Նման դատողություններում,
    և դա հատկապես
    Շփոթեցնում է նրանց,
    ովքեր պնդում են,
    Որ այդ ամենը
    Ես եմ կազմակերպում:


    Ահա, թե ինչն է
    Ինձ համար ակնհայտ.
    Կար ժամանակ, երբ մարդիկ
    համարում էին, որ տարբեր
    Ռասաների միջև ամուսնությունը
    ոչ միայն անխոհեմ է,
    Այլ նաև հակասում է
    Աստծո Օրենքին:

    (Որոշ մարդիկ մինչև օրս էլ
    այդպես են համարում:)

    Նրանք հիմնվում էին
    իրենց Աստվածաշնչի վրա,
    Որը նրանց համար
    մեծ հեղինակություն էր, -
    Եվ հիմա էլ օգտագործում են
    այդ հեղինակությունը
    Համասեռականության հետ կապված
    խնդիրների լուծման հարցում:


    Իսկ Դու ցանկանում ես ասել,
    որ տարբեր ռասաների մարդկանց
    ամուսնությունն ընդունելի՞ է:

    Դա անիմաստ հարց է,
    բայց անիմաստ չէ այնքան,
    Երբ համոզված ես, որ պատասխանը
    պետք է լինի բացասական:


    Իսկ համասեռականության հետ կապված
    հարցերը նու՞յնպես անիմաստ են:

    Ինքներդ որոշեք:

    Այդ առիթով Ես որևէ
    դատողություններ չունեմ,
    Ինչպես չունեմ նաև որևէ
    այլ բանի առիթով:

    Գիտեմ, դուք կուզենայիք,
    որ Ես այն ունենայի,
    Քանզի դա կհեշտացներ ձեր կյանքը
    շատ ու շատ ավելի:

    Ոչինչ պետք չէր լինի որոշել:
    Ոչ մի գայթակղություն:
    Ձեր փոխարեն ամեն ինչ
    որոշված կլիներ:
    Ոչինչ, որ այդպես կորցնում եք
    ձեր ուժն ու կարողությունը,
    Բայց, սատանան տանի, փոխարենը
    գլուխդ էլ չի ցավում:


    Ես ցանկանում եմ մի քանի հարց տալ Քեզ
    սեքսի և երեխաների մասին:
    Ի՞նչ տարիքում կարելի է երեխաներին
    ծանոթացնել այդ ամենին:

    Իրենց կյանքի ամենասկզբից
    երեխաներն արդեն իսկ
    Գիտակցում են իրենց
    սեռական պատկանելիությունը, -
    Այսինքն, կարելի է ասել,
    որ նրանք գիտակցում են՝
    Ճիշտ ինչպես դուք եք գիտակցում, -
    իրենց մարդկային բնությունը:

    Այսօր մոլորակի վրա
    բազմաթիվ ծնողներ
    Փորձում են սպանել այդ նկատելու
    նրանց տրամադրվածությունը:
    Եթե երեխայի թաթիկը
    "ոչ այն կողմ" է ձգվում,
    Այնտեղից այդ թաթիկը
    դուք հապճեպ հեռացնում եք:

    Եթե իր անմեղ խաղերի մեջ
    մատնաչափ երեխան
    Սեփական մարմնի հետ խաղալով,
    փորձում է հաճույք ստանալ, -
    Դուք մեծ սարսափով եք
    դրան արձագանքում
    Եվ այդ նույն սարսափը
    փոխանցում եք նրան:


    Երեխան զարմացած է.
    "Ես ի՞նչ վատ բան եմ արել...
    Բայց մայրիկը սարսափած է...
    Այս ի՜նչ վատ բան եմ արել"...

    Ինչ վերաբերվում է ձեր ռասային,
    ձեզ մոտ չկար նույնիսկ հարց էլ,
    Թե ե՞րբ ձեր զավակներին
    ծանոթացնեք սեքսի հետ:
    Հարցը դրված էր այլ կերպ.
    ե՞րբ դադարել պահանջել,
    Որ իրենց սեռը տարբերող հատկանիշները
    նրանք դադարեն չնկատել:

    Ինչ-որ տեղ տասներկուսից
    տասնյոթ տարիների միջև
    Ծնողների մեծամասնությունը
    սկսում է համաձայնվել.
    "Լավ: Այժմ կարող ես նկատել,
    որ սեռական օրգաններ ունես,
    Եվ դու գիտես, թե ինչի համար է
    այդ բանը քեզ տրվել":


    Բայց մինչ այդ՝
    վնասը հասցված է:
    Տաս կամ ավելի տարի
    ձեր երեխաներին ներշնչել եք,
    Որ նրանք պետք է ամաչեն
    իրենց սեռական օրգաններից:

    Դուք նույնիսկ չեք ասում նրանց
    դրանց իրական անունը:
    Նրանք լսում են՝ "պուպուլիկ"
    և "այն, ինչը ներքևում է",
    Կամ ամենատարբեր այլ բառեր,
    որ հարկադրված եք հորինել,
    Միայն թե ուղղակի "արգանդ"
    կամ "առնանդամ" չասեք:

    Հստակորեն յուրացնելով,
    որ պետք է թաքցնել
    Ամենն, ինչ կապ ունի
    սեռական օրգանների հետ,
    Լռել այդ մասին և դրա հետ
    էլ ոչ մի գործ չունենալ, -

    Ձեր երեխաները սեռական
    հասունության են հասնում սրընթաց
    Եվ չգիտեն, թե ինչպես
    վերաբերվեն այն բանին,
    Ինչ տեղի է ունենում իրենց հետ:
    Նրանք պատրաստ չեն դրան:

    Նրանք շատ խղճուկ են զգում իրենց
    առանց գիտելիքների,
    Եվ ամենաանհաղթահարելի
    ու նոր ցանկություններին
    Արձագանքում են անփորձությամբ,
    եթե չասենք անպատեհությամբ:


    Այն, ինչ անում եք դուք,
    կարիք չկա անել,
    Եվ Ես չեմ տեսնում, որ դրանում կարող է
    ինչ-որ օգուտ լինել:
    Ձեր երեխաներից շատերը
    մտնում են հասուն կյանք
    Տաբուների, արգելքների
    և կոմպլեքսների մեջ խճճված:

    Քաղաքակրթված հասարակարգում երբեք
    երեխաներին չեն խանգարում:
    Երբ երեխաները սկսում են
    իրենց առաջին հաճույքները
    Գտնել սեփական բնույթը
    ճանաչելու ճանապարհին, -
    Երբեք նրանց չեն կշտամբում
    և "պատառ-պատառ" չեն անում:

    Մերկ մարմիններին վերաբերվում են
    ինչպես բնական և նորմալ բանի,
    Եվ չեն թաքցնում սեռական տարբերությունը
    ոչ զավակների, ոչ ծնողների:

    Դուք նրանց կարող եք "հեթանոսներ"
    կամ "պրիմիտիվ" անվանել:
    Բայց փաստորեն կրքի հողի վրա կատարվող
    ոճրագործություններ նրանք չունեն,
    Անբարոյականության վրա ծիծաղում են
    և համարում են անհեթեթություն,
    Իսկ սեռական արգելքների մասին
    անգամ չեն էլ լսել:


    Չնայած նման պարզամտություն
    ձեր հասարակության համար
    Այսօր բացարձակապես
    անմիտ կլիներ առաջարկել,
    Քանզի ձեր յուրաքանչյուր
    կուլտուրական միջավայրում
    Այն, անկասկած, որպես
    խայտառակություն կընկալվեր, -

    Բայց և այնպես, արդեն եկել է
    ժամանակն անել ինչ-որ բան,
    Որպեսզի վերջ տաք ճնշվածությանը,
    ամոթի և մեղքի զգացումին,
    Որոնք չափազանց հաճախ
    ցուցադրում են ձեր կաշկանդվածությունը,
    Ինչպես նաև բնութագրում են
    ձեր վերաբերմունքը սեքսին:


    Առաջարկություննե՞ր, գաղափարնե՞ր:

    Դադարեք սկսած մանկությունից
    խրատել ձեր երեխաներին,
    Որ մարմնի հետ կապված ամեն ինչ
    ամոթալի է և պարսավելի:
    Դադարեք ցուցադրել նրանց
    տխուր օրինակը նրա,
    Որ սեքսին վերաբերվող ամեն ինչ
    պետք է գաղտնի մնա:

    Թույլ տվեք նրանց տեսնել
    և դիտել ռոմանտիկը ձեր մեջ:
    Թող տեսնեն, որ իրար գրկում եք,
    դիպչում եք, գուրգուրում եք:
    Թող տեսնեն, որ ծնողները
    սիրում են իրար,
    Եվ որ սերը ֆիզիկապես արտահայտելը՝
    շատ բնական է և լավ:

    Եվ հանույն ամենայն
    սրբության, դադարեք
    Ձեր մարմինները
    երեխաներից թաքցնել:


    Դա նորմալ է, երբ
    երեխաները տեսնում են,
    Թե ինչպես դուք, մեծերդ,
    մերկ լողանում եք
    Անտառի լճակում,
    երբ հանգստանում եք
    Բնության գրկում,
    կամ բակի լողավազանում:

    Մի եղեք ուշագնաց,
    եթե նրանք տեսնեն հանկարծ,
    Որ լոգարանից ննջարան
    առանց խալաթ եք գնում:

    Դեն նետեք սովորությունը
    կողպվել, թաքնվել,
    Զրկել երեխաներին
    ամեն հնարավորությունից՝
    Որքան էլ այն ձեզ
    չթվա պարզամիտ, -
    Գիտակցել որոշակի սեռի
    ձեր պատկանելիությունը:


    Երեխաները կարծում են,
    թե իրենց ծնողներն անսեռ են,
    Քանզի ծնողներն իրենց
    հենց այդպես են ցուցաբերում:
    Երեխաները պատկերացնում են,
    որ իրենք էլ պետք է նույնը լինեն,
    Չէ՞ որ նրանք ամեն ինչում
    ծնողներին են ընդօրինակում:

    (Հոգեբանները կասեն ձեզ,
    որ որոշ դեռահասներ
    Ոչ մի կերպ չեն կարողանում
    պատկերացնել, թե ինչպես
    Իրենց ծնողներն ընդհանրապես
    կարող են "դրանով զբաղվել":

    Եվ այդ պատճառով նրանք
    ապրում են մեղքի, ամոթի
    Եվ ցասման զգացումներ,
    որովհետև, բնականաբար,
    Չեն կարողանում հասկանալ,
    թե "ի՞նչն այն չէ իրենց հետ":)

    Այդ պատճառով ձեր երեխաների հետ
    խոսեք սեքսի մասին,
    Եղեք միշտ բարյացակամ,
    ծիծաղեք սեքսի առիթով,
    Խրատեք նրանց, թույլատրեք նրանց,
    հիշեցրեք և ծառայեք օրինակ,
    Թե ինչպես պետք է ուրախ լինել
    հենց սեռ ունենալու համար:


    Հենց դրանով դուք կարող եք
    օգնել ձեր երեխաներին:
    Արեք դա սկսած նրանց
    ծննդյան առաջին իսկ օրից,
    Այն պահից, երբ նրանք զգում են
    ձեր առաջին համբույրը,
    Եվ թող տեսնեն, որ այդ ամենը
    դուք իրար եք նվիրում:


    Շնորհակալություն Քեզ:
    Շնորհակալություն:
    Մեկ վերջին հարց ևս.
    ի՞նչ ես կարծում,
    Կոնկրետ ե՞րբ է պետք երեխաների հետ
    խոսել սեքսի մասին,
    Քննարկել և ծանոթացնել նրանց
    սեռական առանձնահատկություններին:

    Երբ գա ժամանակը, նրանք իրենք
    այդ մասին ձեզ կասեն:
    Դուք կզգաք դա ինքներդ
    անսխալ և հստակորեն,
    Եթե դուք իրոք լսում
    և հետևում եք երեխաներին:
    Դա մի պահի բան չէ, դա
    աստիճանաբար է գալիս:


    Իսկ ինչպե՞ս ավելի լավ անել այդ:

    Արեք ամենն, ինչ անհրաժեշտ է
    այդ անելու համար:
    Այցելեք բժշկի:
    Հաճախեք սեմինար:
    Պարապմունքների համար
    գնացեք ակումբ:
    Կարդացեք շատ գրքեր:
    Մտորեք անկոտրում:

    Բայց, նախ և առաջ,
    նորից բացահայտեք
    Մեկդ մյուսի մեջ

    կնոջն ու տղամարդուն:

    Բացահայտեք, նորից զգացեք,
    վերականգնեք, կատարելագործեք,
    Կատարելագործեք ձե՛ր իսկ
    սեփական սեռականությունը:
    Հաճույք գտեք դրանում:
    Վայելեք դա հիրավի:
    Թող որ սերը ձեր կյանքում
    իր արժանի տեղը գրավի:


    Հատուցեք արժանին
    ձեզ ուրախություն բերող
    Ձեր սեռականությանը,
    և այդպես, ձեր աջակցությամբ
    Կօգնեք երեխաներին գտնել
    նաև իրենց սեռականությունը:


    Նորից շնորհակալություն Քեզ:

    Իսկ հիմա, սեռի վերաբերյալ
    երեխաների Հարցից
    Անցնելով համամարդկային
    սեռականության թեմային,
    Մեկ հարց ևս, որը կարող է
    անհամեստ ու լպիրշ թվալ,
    Բայց, ներիր, այնուհանդերձ
    ես չեմ կարող այն չտալ:

    Վերջ տուր ներողություններիդ
    և ուղղակի հարցրու:


    Լավ: Կարո՞ղ է սեքսը
    լինել չափից դուրս, "շատ":

    Ոչ: Իհարկե, ոչ:
    Բայց կարող է լինել
    Սեքսի չափազանց մեծ,
    հսկայական պահանջ:

    Ես առաջարկում եմ ահա թե ինչ.

    Վայելիր ամեն ինչ:

    Ոչնչի կարիք
    երբեք մի ունեցիր:


    Այդ թվում նաև մարդկա՞նց:

    Այդ թվում նաև մարդկանց:
    Հատկապես մարդկանց:
    Ինչ-որ մեկի հետ
    քո հարաբերությունները
    Կործանելու, քանդելու
    ամենաարագ միջոցն է
    Այդ ինչ-որ մեկի
    կարիքն ունենալը:


    Բայց չէ՞ որ մենք սիրում ենք,
    երբ մեր կարիքն ունեն:

    Ուրեմն հետ սիրեք:
    Դրա փոխարեն
    Թող ձեզ դուր գա զգալ,
    որ ձեր կարիքը չունեն,
    Որովհետև ամենալավ
    Նվերը, որը կարող ես
    Դու անվերապահորեն
    մատուցել ինչ-որ մեկին, -

    Ուժը և հնարավորությունն է
    չունենալ քո կարիքը,
    Որպեսզի ոչ ոքու՝ քեզանից
    ոչինչ պետք չլինի:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  6. #201
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    9.


    Ես պատրաստ եմ առաջ շարժվել:
    Դու խոստացել ես զրուցել
    Երկրի վրա կյանքի որոշ
    ավելի խոշոր տեսանկյուններից:

    Չկա ավելի խոշոր հարց,
    քան ձեր երեխաների դաստիարակությունը:


    Մեզ մոտ այդ հարցի հետ կապված
    ամեն ինչ չէ, որ կարգին է, ճի՞շտ է...

    Այդ "ամեն ինչն" էլ, ինչ խոսք,
    հարաբերական է աշխարհում:

    Վերաբերյալ ձեր խոսքերի,
    թե ինչ անել եք դուք ջանում,
    Ես կասեմ, այո, ձեր մոտ
    դա այնքան էլ չի ստացվում:

    Բայց ամենն, ինչի մասին
    Ես խոսում եմ այստեղ,
    Ամենն, ինչ մինչև այժմ
    շոշափվել է և քննարկվել,
    Որևէ իմաստ և նշանակություն
    կունենա այն դեպքում,
    Եթե միայն հարաբերականության
    կոնտեքստում է դիտարկվում:

    Ես չեմ դատում "ճշտության"
    կամ "անճշտության" մասին,
    Ես չեմ դատում այն մասին,
    թե ինչն է "լավ", ինչը "վատ":
    Ես անում եմ ուղղակի
    որոշակի դատողություններ,
    Թե այն, ինչ դուք փորձում եք անել,
    որքանով է արդյունավետ:


    Ես հասկանում եմ դա:

    Ես գիտեմ, որ խոսքերով այդպես է:
    Բայց կարող է ժամը գալ՝
    Եվ նույնիսկ, նախքան
    մեր այս զրույցը կավարտվի, -
    Երբ դու կմեղադրես Ինձ,
    որ Ես դատում եմ քեզ:


    Ես լավ գիտեմ, որ ո՛չ մի դեպքում
    չէի մեղադրի Քեզ դրանում:

    Այդ "լավ գիտենալը" ոչ մի կերպ
    չխանգարեց, որ նախկինում էլ
    Մարդկությունը համարի,
    որ Աստված իրենց դատում է:


    Ինձ հետ այդպիսի բան չի լինի:

    Դե ինչ, կտեսնենք:

    Դու ասացիր, որ ցանկանում ես
    կրթության մասին խոսել:

    Իրոք որ: Ես տեսնում եմ,
    որ ձեզանից շատերը
    Ոչ ամբողջովին են հասկանում
    սերունդների կրթության դերը,
    Նպատակը, նշանակությունը,
    էլ չխոսենք այն մասին,
    Որ չեն հասկանում, թե ինչպես
    այդ կրթությունը կազմակերպել:


    Դա շատ լայն է ասված, և ես
    կուզենայի ըմբռնել:

    Մարդկանց մեծամասնությունը որոշել է,
    որ կրթության նպատակն ու դերը,
    Ինչպես նաև նշանակությունը,
    գիտելիքներ փոխանցելն է,
    Որ սովորեցնել ինչ-որ մեկի՝
    նշանակում է տալ գիտելիքներ:

    Բայց գիտելիքների հարաբերությունը՝
    շատ հեռու է կրթության հետ:


    Մի՞թե: Դու կատակում ես:

    Ես ճիշտ արտահայրտվեցի:

    Այդ դեպքում, ասա, ինչի՞ հետ է
    ուրեմն կապված կրթությունը:

    Իմաստության:

    Իմաստության:

    Այո:

    Լավ: Ես համաձայն եմ:
    Եվ ո՞րն է տարբերությունը:

    Իմաստությունը՝
    կիրառվող գիտելիք է:


    Ստացվում է, մենք պետք է
    ջանանք մեր երեխաներին
    Թե իմաստություն տալ,
    և թե գիտելի՞ք:

    Նախ և առաջ, պետք չէ
    "ջանալ" ինչ-որ բան անել:
    Պետք չէ: Մի ջանացեք:
    Դուք ուղղակի արեք:

    Երկրորդ, Ես չասացի քեզ,
    որ ի հաճո իմաստության
    Դուք գիտելիքները հանգիստ
    կարող եք արհամարհել:

    Դա կարող է ճակատագրական
    մեծ սխալ դառնալ:

    Մյուս կողմից, մի արհամարհեք
    իմաստությունն ի հաճո գիտելիքների:
    Դա նույնպես ձեր երեխաների համար
    ճակատագրական կլինի:
    Դա կկործանի կրթությունը:
    Եվ, Ես շատ եմ ցավում,
    Բայց ձեր մոլորտակի վրա
    դա արդեն տեղի է ունենում:


    Մի՞թե ի հաճո գիտելիքների
    մենք արհամարհում ենք իմաստությունը:

    Մեծամասամբ՝ այո:

    Ինչպե՞ս կարող է դա լինել:

    Դուք երեխաներին սովորեցնում եք,
    թե ինչ մտածել,
    Փոխարենն ուսուցանելու,
    թե ինչպես մտածել:


    Բացատրիր, խնդրում եմ:

    Իհարկե: Երբ երեխաներին
    տալիս եք գիտելիքներ,
    Դուք սովորեցնում եք նրանց,
    թե ինչ մտածեն:
    Դա նշանակում է, որ ասում եք նրանց,
    որ ճշմարիտ է միայն այն,
    Ինչը հենց ձեր կարծիքով նրանք
    պետք է գիտենան ու հասկանան:

    Երբ դուք ձեր երեխաներին
    իմաստություն եք տալիս,
    Դուք չեք ասում նրանց, թե հատկապես
    ինչ իմանան և ինչն է ճիշտ,
    Այլ ավելի շուտ, թե ինչպես հասնել
    սեփական ճշմարտությանը:


    Բայց չի լինում իմաստություն
    առանց գիտելիքների:

    Համաձայն եմ: Եվ այդ
    պատճառով Ես ասացի,
    Որ պետք չէ արհամարհել գիտելիքներն
    ի հաճո իմաստության:
    Գիտելիքների որոշ ծավալ
    մի սերնդից մյուսը
    Պետք է անցնի անպայման,
    բայց որքան քիչ, այնքան լավ:

    Թող ճանաչի ինքը երեխան:
    Լավ գիտեցիր սա:
    Գիտելիքը մոռացվում է:
    Իմաստությունն անհնար է մոռանալ:


    Ստացվում է, որ դպրոցներում
    պետք է հնարավորինս քի՞չ ուսուցանել:

    Ձեր դպրոցներին պետք է փոխել
    իրենց նախընտրությունները:
    Այժմ ամբողջ ուշադրությունը
    գիտելիքների վրա է կենտրոնացված,
    Եվ շատ քիչ ուշադրություն է
    հատկացվում իմաստությանը:

    Դասերը, որտեղ սովորեցնում են
    մտածել քննադատորեն,
    Ուսուցում է պրոբլեմային
    և ծնողները հասկանում են,
    Որ այդպիսի դասերին պետք է
    վերաբերվել զգուշորեն:
    Նրանք վախվորած են ընկալում
    այդ դասերի տրամաբանությունը:

    Նրանք, անշուշտ, համարում են,
    որ դպրոցը դրա տեղը չէ:
    Նրանց հաճելի է իրենց
    ապրելակերպը պահպանելը:
    Չէ՞ որ եթե երեխաները
    մտածեն քննադատորեն,
    Նրանք կսովորեն հերքել
    ծնողների բարոյականությունը,
    Ինչպես նաև արժեքներն
    ու ամբողջ ապրելակերպը:


    Ձեր ապրելակերպը
    պաշտպանելու համար
    Դուք հնարել եք կրթության
    մի այնպիսի համակարգ,
    Որի հիմքում ընկած է
    ոչ թե ունակությունների,
    Այլ ձեր երեխաների
    հիշողության զարգացումը:

    Երեխաներին սովորեցնում են
    հիշել անհեթեթ փաստեր
    Եվ հնարովի բաներ, որոնք
    իրականության հետ կապ չունեն,
    Բայց ամեն հասարակարգ
    հորինում է իր մասին:

    Իսկ ինքդ քո մասին
    իսկական ճշմարտությունը
    Գտնելու և ստեղծելու
    կարևոր ունակությունը
    Ձեր երեխաների մեջ
    դուք չեք զարգացնում,
    Դա երկրորդական
    ինչ-որ բան եք համարում:

    Բայց այն, ինչին սովորեցնում էիք,
    ձեր աշխարհին բերեց
    Դեպի տգիտությունը,
    այլ ոչ թե հեռացրեց:


    Մեր դպրոցներում չեն սովորեցնում
    հնարովի բաներին:
    Մեր դպրոցներում սովորեցնում են
    միայն և միայն փաստերին:

    Դուք ստում եք ինքներդ ձեզ
    և ստում եք ձեր երեխեներին:


    Ստում ենք մեր երեխաների՞ն:

    Իհարկե: Վերցրու պատմության
    ցանկացած դասագիրք և կարդա այն:
    Ձեր պատմությունը գրել են մարդիկ,
    ովքեր ցանկացել են,
    Որ երեխաներն աշխարհը տեսնեն
    որոշակի լույսի տակ:

    Պատմական փաստերի ավելի
    ծավալուն հետազոտության
    Յուրաքանչյուր փորձ մերժվում է,
    դուք դա "ռևիզիոմիզմ" եք անվանում:
    Եվ չեք պատմի երեխաներին
    ճշմարտությունն այնքան ժամանակ,
    Քանի նրանք չեն տեսել ձեզ այնպիսին,
    ինչպիսին դուք կաք իրականում:

    Պատմությունը հիմնականում գրվում է,
    ելնելով ձեր հասարակության
    Այն մասի հայացքներից, ում դուք
    անվանում եք սպիտակներ,
    Անգլոսաքսեր, բողոքականներ,
    ինչպես նաև տղամարդիկ:

    Այն ժամանակ, երբ կանայք,
    սևամորթները և փոքրամասնությունները
    Կարող են ասել. "Հե՜յ, սպասե՛ք:
    Ամեն ինչ այդպես չի՛ եղել:
    Մենք մեր պատմության մասին
    այլ կարծիք ունենք:
    Դուք շատ բան հաշվի չեք առել:
    Դուք շատ բան չգիտե՛ք":


    Դրանից դուք կնճռվում եք,
    պահանջում և գոչում եք,
    Որ նրանք դադարեցնեն
    դասագրքերը փոխելու իրենց փորձերը:
    Դուք չեք ցանկանում,
    որ ձեր երեխաներն իմանան,
    Թե ինչպես, ելնելով սեփական
    տեսակետից, արդարացրել եք
    Այն, ինչ տեղի է ունեցել:
    Քեզ պե՞տք է օրինակ:


    Այո, այո, խնդրում եմ:

    Միացյալ Նահանգներում
    ձեր երեխաներին,
    Ինչ խոսք, չեք սովորեցնում
    դուք այն ամենին,
    Ինչ նրանց անհրաժեշտ է
    գիտենալ ձեր եկրի
    Անիմաստ և ոճրագործ
    մի որոշման մասին՝

    Ատոմային ռումբեր գցել
    երկու ճապոնական
    Քաղաքների վրա, սպանել
    ու դարձնել խեղանդամ
    Հարյուր հազարավոր մարդկանց:
    Դուք նախընտրում եք տալ
    Փաստերն այն ձևով, որով, ըստ ձեզ
    երեխաներին պետք է գիտենալ:

    Իսկ երբ փորձ է արվում
    ձեր այդ տեսակետը
    Հավասարակշռության բերել
    ճապոնացիների տեսակետի հետ, -
    Դուք բղավում եք, զայրանում եք,
    մոլեգնում եք, թռչկոտում եք,
    Երկար ճառեր եք ասում,
    վազվզում և պահանջում եք,

    Որ դպրոցները հանկարծակի
    մտածել անգամ չհամարձակվեն
    Այդ կարևոր իրադարձության մասին
    ճշգրիտ տվյալները բացահայտել:


    Ստացվում է, որ ձեր երեխաներին
    դուք ոչ թե պատմություն,
    Այլ իրականում ընդամենը
    քաղաքականություն եք սովորեցնում:

    Պատմությունը պետք է իրականության
    ճշգրիտ վերլուծությունը լինի:
    Իսկ քաղաքականությունն իրականության հետ
    ոչ մի կապ չունի:

    Քաղաքականությունը՝ տեսակետ է
    տեղի ունեցածի մասին:

    Պատմությունը բացահայտում է փաստերը, -
    քաղաքականությունը՝ դատում է:
    Պատմությունը մերկացնում է,
    քաղաքականությունը՝ քողարկում է:

    Քաղաքագետներն ատում են
    ճշգրիտ գրված պատմությունը:
    Ճշգրիտ գրված պատմությունը
    քարկոծում է քաղաքագետներին:
    Բայց եթե ձեր երեխաները
    տեսնում են ձեր մերկությունը,
    Նշանակում է, որ ձեր հագին
    նոր հագուստն է արքայի:


    Եթե երեխաներին սովորեցնեք
    մտածել քննադատորեն,
    Ձեր պատմությանը նայելով,
    ձեր երեխաները կասեն.
    "Որքա՜ն մոլորված էին
    մեր ծնողներն ու մեծերը":

    Իսկ դուք չեք հանդուրժի, որ նրանց մտքով
    նման բան անցնի, ճի՞շտ է:
    Դուք չեք ուզում, որ ձեր երեխաները
    տեղյակ լինեն փաստերին:
    Դուք ցանկանում եք, որ իրերի վրա
    նրանք ձեր հայացքն ունենան:


    Ինձ թվում է, որ այստեղ
    Դու փոքր ինչ չափազանցում ես:
    Այդ փաստարկով Դու ինչ-որ
    շատ հեռու գնացիր:

    Մի՞թե: Ձեր հասարակարգում
    մարդկանց մեծամասնությունը
    Չի ցանկանում նույնիսկ,
    որ իրենց երեխաներն
    Իմանան իրական կյանքի
    ամենահիմնական փաստերը:

    Մարդիկ սարսափեցին,
    երբ դպրոցներն սկսեցին
    Սովորեցնել, թե ինչպես է
    գործում մարդու մարմինը:

    Հիմա էլ ասում են,
    որ երեխաներին
    Չի կարելի պատմել,
    թե ինչպես է ՁԻԱՀ-ը
    Փոխանցվում և ինչպես անել,
    որ այդ վարակը չլինի:

    Թերևս կպատմեք նրանց հանգամանորեն,
    թե ինչպես կարելի է դրանից խուսափել:

    Այդ դեպքում ամեն ինչ կարգին է:

    Իսկ ինչու՞ ուղղակի
    փաստերը չտալ նրանց
    Եվ թույլատրել, որ ինքնակամորեն
    նրանք գան եզրակացության:

    Ոչ մի դեպքում:


    Երեխաները դեռ պատրաստ չեն
    ինքնուրույն որոշել:
    Այդ հարցում նրանց պետք է
    հանգամանորեն խրատել:

    Դու հետևու՞մ ես, թե վերջերս
    աշխարհում ինչ է կատարվում:


    Ինչի՞ մասին է խոսքը:

    Այն մասին, թե առաջ ինչպես էիք
    երեխաներին դաստիարակում:


    Ոչ, մենք մոլորության մեջ էինք
    գցում միայն նրանց:

    Եթե աշխարհն այդքան սարսափելի
    վիճակի մեջ է շատ հարցերում, -
    Ոչ այն պատճառով, որ երեխաներին
    մենք հին արժեքներին ենք սովորեցնում,
    Այլ որովհետև թույլատրել ենք նրանց
    "նոր ճշմարտություններին" սովորեցնել:

    Եվ դու իրոք դրան հավատու՞մ ես:

    Դու ճիշտ ես: Ես իրոք
    հավատում եմ դրան:
    Եթե մենք բավարարվեինք
    նրանց գրել-կարդալ սովորեցնելով,
    Այլ ոչ թե կերակրեինք
    ամենատարբեր "մտածողություններով",
    Այսօր շատ ավելի լավ կապրեինք
    թե մենք, և թե նրանք:

    Եթե դեն նետեինք դասարաններից
    "սեռական լուսավորությունը",
    Այսօր չէինք տեսնի բազում
    դեռահաս մայրիկների՝
    Որոնք, սեփական երեխաները գրկներին
    արդեն տասնյոթ տարեկանում
    Իրենց համար նախատեսնված
    հատուկ թոշակի են հավակնում:

    Մենք չէինք տեսնի,
    թե աշխարհն ուղղակի
    Ինչպես է դուրս պրծնում
    հսկողության տակից:

    Եթե ստիպեինք երիտասարդությանն
    ապրել բարոյականության
    Հնուց հաստատված
    ավանդական նորմերով,
    Թույլ չտայինք նրան ստեղծել
    իր նորմերը սեփական,
    Մեր հզոր ու կենսունակ ազգն
    իր իսկ խղճուկ նմանակը չէր դառնա:

    Հասկանում եմ:

    Ու նաև: Մի պնդիր
    և ինձ մի ասա,
    Որ մենք պետք է մեզ "սխալ"
    ճանաչենք այն բանի համար,
    Ինչ արել ենք այն քաղաքներում՝
    Նագասակիում և Հիրոսիմայում:

    Աստծո սիրո, մենք վաղուց
    պատերազմին վերջ ենք տվել:
    Դրանից հետո մենք հազարավոր
    կյանքեր ենք փրկել:

    Երկու կողմից էլ:

    Եվ դրա համար մենք
    պատերազմի գնով ենք վճարել:
    Ոչ ոքու դուր չի եկել այդ որոշումը,
    բայց այն պետք էր ընդունել:

    Հասկանում եմ:

    Իհա՛րկե, Դու հասկանում ես:

    Դու նման ես այդ բոլոր
    կոմունիստ-լիբերալներին:
    Ցանկանում ես, որ մենք
    մեր պատմությունը վերանայենք:
    Ցանկանում ես, որ վերցնենք
    և փոխենք ամեն ինչ,
    Ցանկանում ես, որ ինքներս
    վռնդենք մեզ այս աշխարհից:

    Եվ այդ ժամանակ դուք, լիբերալներդ,
    կհասնեք ձեր ցանկացածին.
    Կտիրեք աշխարհին, հարստությունները
    ձեր մեջ կվերաբաշխեք:
    Կստեղծեք դեկադենտական
    ձեր հասարակարգերը:
    Իշխանությունը ժողովրդին
    և նման այլ անհեթեթություններ:

    Միայն թե ոչնչի
    դա ձեզ չբերեց:
    Այն, ինչ պետք է մեզ, -
    Վերադարձ դեպի անցյալը,
    Դեպի մեր նախնիների,
    մեր հայրերի արժեքները:

    Ահա՛, թե ինչ է մեզ պետք:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  7. #202
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Էլ ասելու բան ունե՞ս:

    Ոչ: Ես ամեն ինչ ասացի:
    Եվ ի՞նչ:

    Դու լավ ասացիր:
    Իրոք, լավ ասացիր:


    Երբ տարիներ շարունակ
    լսում ես ռադիո,
    Բոլորովին էլ դժվար չէ
    եզրակացություններ անել:

    Այդպես մտածում են մարդիկ
    ձեր մոլորակի վրա, այո՞:


    Կարող ես չկասկածել:
    Եվ ոչ միայն Ամերիկայում:

    Այսինքն, կարելի է փոխել
    թե երկրի անունը,
    Թե պատերազմի անունը
    դնել. ցանկացած ազգի
    Հարձակողական բնույթի
    ռազմական գործողություն՝
    Պատմության մեջ ցանկացած
    ժամանակահատվածում:

    Չունի ոչ մի կապ:

    Քանզի բոլորը
    համարում են, որ ճշմարիտը
    Հենց իրենք են, որ կան:
    Յուրաքանչյուրը կասի,
    Որ ուրիշն է "սխալ":
    Մոռացիր Հիրոսիման:
    Վերցրու Բեռլինը:
    Կամ վերցրու Բոսնիան:

    Ամեն մեկը գիտի,
    որ հենց հին արժեքներն էին,
    Որ իսկական էին:
    Ամեն մեկը գիտի,
    Որ կյանքը դեպի
    դժոխք է գլորվում:
    Եվ ոչ միայն Ամերիկայում:
    Ամբողջ աշխարհում:

    Ամենուր հնչում են
    մեր հին արժեքներին
    Վերադառնալու համար
    բողոքի կոչերը:

    Ես գիտեմ, որ այդպես է:

    Ես ուղղակի փորձեցի
    Քեզ համար շարադրել
    Այդ զգացմունքները,
    մտահոգությունը, վրդովմունքը:

    Քեզ մոտ լավ ստացվեց:
    Դու համարյա համոզեցիր Ինձ:


    Եվ ի՞նչ: Ի՞նչ կասես Դու նրանց,
    ով իրոք այդպես է մտածում:

    Ես կասեմ, որ դուք ինչ է,
    իրո՞ք մտածում եք,
    Որ երեսուն, քառասուն,
    հիսուն տարի առաջ
    Ամեն ինչ ավելի լավ էր:
    Այդպես մտածողներին
    Ես կասեմ. դուք գիտե՞ք,
    որ հիշողությունը կույր է:

    Դուք հիշում եք ամենալավը
    և մոռանում եք ամենավատը:
    Դա նորմալ է, բայց միայն թե
    մի խաբվեք դրան:
    Մտորեք քննադատորեն,
    այլ ոչ թե ջանացեք
    Հիշել այն, ինչ ուրիշներն են
    ցանկանում, որ հիշեք:

    Խոսելով մեր օրինակի մասին,
    դուք իրո՞ք համարում եք,
    Որ Հիրոսիմայի վրա ատոմային
    ռումբ գցելն անհրաժեշտ էր:
    Ի՞նչ են ասում ձեր ամերիկյան
    պատմաբանները հարցումների մասին,
    Որ կատարել են նրանք,
    ում իրականությունն է անհրաժեշտ:

    Դեռևս մինչև ռումբ գցելը
    ճապոնական կայսրությունը
    Գաղտնի հայտնեց պատերազմը
    դադարեցնելու իր պատրաստակամությունը:
    Ինչպիսի՞ դեր խաղաց այստեղ
    Փըրլ Հարբորի սարսափների համար
    Վրեժ լուծելու ցանկությունը
    այդ սարսափելի ռմբակոծության
    Որոշումն ընդունելու համար:


    Եվ եթե դու ընդունում ես,
    որ անհրաժեշտ էր ռումբ գցելը
    Հիրոսիմայի վրա, - կարո՞ղ ես
    բացատրել Ինձ տրամաբանորեն,
    Թե ինչի՞ համար էր անհրաժեշտ
    երկրորդ ռումը գցել
    Արդեն երկրորդ քաղաքի՝
    Նագասակիի վրա:

    Հնարավոր է, իհարկե,
    որ այդ ամենի մասին
    Ավելի ճշմարիտ է
    քո կարծիքը սեփական:
    Հնարավոր է, ամերիկյան
    տեսանկյունն էլ այդ հաշվով
    Ամեն ինչ արտացոլում է,
    ինչպես իրականում կա:

    Քննարկման էությունն այդ չէ:
    Այստեղ գլխավորն այն է,
    Որ համակարգը կրթական՝
    այդ և ուրիշ հարցերի
    Քննադատական իմաստավորումը
    չի թույլատրում՝ ըստ էությա՛ն:


    Դու կարո՞ղ ես պատկերացնել,
    թե ինչ տեղի կունենա
    Պատմության ուսուցչի հետ
    Այովա նահանգում,
    Որը մեր թվարկած
    այս հարցերը կտա,
    Մղելով և խթանելով
    աշակերտներին դասարանում

    Ուսումնասիրել այս հարցերը
    և խորինս ըմբռնել,
    Իսկ հետո սեփական
    ենթադրություններ անել:

    Ահա՛, թե որն է իմաստը:
    Դու չեք ուզում, որ ձեր
    Երիտասարդներն իրենց
    սեփական ամփոփումն անեն:
    Ցանկանում եք, որ նրանք գան
    այն նույն եզրակացություններին,
    Ինչին դուք եք եկել:

    Ինչին դուք եք հասել:

    Այսպիսով, դուք դատապարտում եք
    ձեր զավակներին կրկնել
    Նույն սխալները, որոնք
    ինքներդ եք կատարել:


    Սխալներ, որոնք ձեզ բերեցին
    ձեր ամփոփումներին:


    Իսկ ի՞նչ կասես բազմաթիվ
    մարդկանց պնդումների հաշվով
    Հին արժեքների և մեր հասարակության
    այսօրվա մեկուսացվածության մասին:

    Ինչպե՞ս վերաբերվել
    դեռահասների մոտ
    Ծննդաբերության
    անհավանական աճին
    Կամ հսկայական քանակությամբ
    ուսումը թողած
    Եվ մանկական նպաստով ապրող
    պատանի մայրերի մասին:

    Կամ նրան, որ աշխարհը
    խելակորույս է դառնում:

    Ձեր աշխարհն, ինչ խոսք,
    անկառավարելի է դարձել:
    Եվ դրա հետ թերևս
    Ես կհամաձայնվեմ:

    Բայց ձեր աշխարհը հսկողության
    տակից դուրս է պրծել
    Ոչ թե այն պատճառով,
    որ դուք թույլատրեցիք
    Դպրոցներին ձեր երեխաներին
    ինչ-որ բան սովորեցնել:

    Այն անկառավարելի դարձավ
    հենց այն պատճառով,
    Որ դուք չթույլատրեցիք
    նրանց սովորեցնել:
    Չթուլատրեցիք սովորեցնել,
    որ սերն՝ ամեն ինչ է:
    Չթուլատրեցիք նրանց խոսել
    անաչառ սիրո մասին:


    Սատանան տանի, մենք նույնիսկ
    մեր կրոններին
    Թույլ չենք տալիս երբևիցէ
    խոսել այդ մասին:

    Այդպես է: Եվ դուք
    թույլ չեք տա, որ ձեր
    Երեխաներին սովորեցնեն
    հրճվել իրենցով
    Եվ իրենց հրաշալի,
    աստվածային բնույթով:

    Դուք թույլ չեք տա ձեր
    երեխաներին գիտենալ,
    Որ նրանք մարմնավորված
    հոգևոր էություններ են:
    Եվ ինքներդ էլ չեք ընկալում,
    որ հենց այդպես է:

    Հասարակարգերում,
    որտեղ բաց խոսում են
    Սեռականության մասին,
    որտեղ բաց քննարկում
    Եվ ճանաչում են այն
    սեփական փորձով, -
    Սեռական ոճրագործություններ
    գոյություն չունեն, -

    Անսպասելիորեն
    կամ պատահաբար
    Լույս աշխարհ կարող է գալ
    նորածին երեխաների
    Չնչին քանակ միայն,
    և չկան "անօրինական"
    Կամ ոչ ցանկալի
    ծննդաբերություններ:


    Այնտեղ ամեն ծնունդ՝
    երջանկություն է,
    Եվ հոգ է տարվում
    բոլոր մայրերի
    Ու երեխաների մասին:
    Նման հասարակարգում
    Որևէ այլ կերպ
    լինել չի կարող:

    Հասարակարգերում,
    որտեղ պատմությունը
    Չի կարող լինել
    ուժեղների և իշխողների
    Սեփականությունը, -
    անցյալի սխալներն
    Ընդունվում են բացահայտորեն
    և չեն կրկնվում:

    Հասարակարգերում,
    որտեղ սովորեցնում են
    Քննադատական մտածողությանը,
    խնդիրները լուծելուն
    Եվ կյանքի հմտություններին,
    այլ ոչ թե փաստերը
    Մեխանիկորեն հիշելուն, -
    անցյալի բոլոր գործողությունները
    Մանրակրկիտ ուսումնասիրվում են
    և առաջին տպավորությամբ
    Որպես հավատ երբեք
    ոչինչ չի ընդունվում:


    Եվ ինչպե՞ս է դա գործում:
    Եկ վերցնենք, եթե դեմ չես,
    Մեր Երկրորդ Համաշխարհային
    պատերազմի օրինակը:

    Ինչպե՞ս կդիտարկվեր
    Հիրոսիմայի պատմական փաստը
    Դպրոցական համակարգում,
    որտեղ սովորեցնում են
    Կյանքի հմտություններին,
    այլ ոչ մերկ փաստերին:

    Ձեր ուսուցիչները
    ճշգրիտ կներկայացնեին
    Ամենն, ինչ այնտեղ
    տեղի է ունեցել:
    Անպայման կընդգրկեին
    բոլոր փաստերը՝
    Բոլորը, որոնք նախորդել էին
    այդ իրադարձությանը:

    Գիտակցելով, որ ցանկացած
    հարցում
    գոյություն ունի
    Ոչ թե մեկ կարծիք,
    նրանք կփորձեին
    Գտնել ամեն կողմի
    պատմաբանների հայացքները:

    Եվ չէին խնդրի աշակերտներին
    հիշել փաստերը:
    Հակառակը, նրանք
    կդրդեին դասարանին
    Կասկածի առնել
    իրենց լսածը:
    Փորձել ավելի լավ
    որոշում ընդունել:


    Դե իհարկե: Այո:
    Այնքան հեշտ է դա:
    Մենք բոլորս "ամուր ենք
    մեր հետին մտքով":
    Յուրաքանչյուրը կարող է
    հետ նայել և հանգիստ
    Կրակել ուսի վրայից.
    "Ես այլ կերպ կանեի":

    Եվ ուրեմն ինչու՞
    դուք այդ չեք անում:


    Ի՞նչ, չհասկացա:

    Ես ասացի, ուրեմն ինչու՞
    դուք այդ չեք անում:
    Ինչու՞ հետ չնայեցիք,
    ինչու՞ չսովորեցիք
    Ձեր պատմության վրա
    և այլ կերպ չվարվեցիք:

    Ես կասեմ, թե ինչու:

    Որովհետև թույլատրել
    երեխաներին անցյալի վրա
    Լուրջ հայացք նետել
    և քննադատորեն այն իմաստավորել՝
    Եվ, փաստորեն, պահանջել,
    որ դա պարտադիր լինի
    Նրանց ուսման մեջ, -
    համարձակ կլիներ:

    Քանզի նրանք կարող են
    չհամաձայնվել ձեզ հետ,
    Թե դուք ինչպես եք
    գործերը վարում:


    Դուք այդպիսի դասեր
    թույլ չեք տա երբեք:
    Հակառակ դեպքում
    նրանք դուրս կգան փողոց:
    Կսկսեն թափահարել
    տարբեր պլակատներ:
    Պատռել զորահավաքի
    ծանուցագրերը:
    Այրել կրծկալներն
    ու ձեր դրոշները:


    Անել ամեն բան,
    ինչ մտքներին կգա,
    Որ ուշադրություն դարձնեք
    դուք իրենց վրա:
    Որպեսզի ստիպեր ձեզ
    տեսնել վերջապես,
    Ձեր երիտասարդությունը
    բացահայտորեն կգոչեր.

    "Լսե՜ք, մենք հարցի
    ավելի լավ լուծում ունենք":

    Իսկ դուք նրանց լսել
    չեք կարողանում:
    Ավելի ճիշտ, նրանց լսել
    դուք չեք ցանկանում...
    Եվ, իհարկե, չեք ցանկանում
    ոգևորել նրանց
    Իրենց տրվող փաստերին
    քննադատորեն մոտենալ:

    "Վերցրեք, ինչ ձեզ տալիս ենք, -
    ասում եք դուք նրանց: -
    Պետք չէ գալ և ասել մեզ,
    որ մենք վարվել ենք սխալ:
    Ուղղակի քթներիդ օղ արեք,
    որ ամեն ինչ ճիշտ է
    Եվ վերջ: Մեր ճշմարտությունը
    վերջնական է և ընդմիշտ է":

    Ահա, թե ինչպես եք դուք
    ձեր երեխաներին սովորեցնում:
    Եվ հանգիստ խղճով
    անվանում եք դա կրթություն:


    Բայց կգտնվեն մարդիկ,
    ովքեր համոզված կասեն,
    Որ հենց երիտասարդներն
    իրենց խելակորույս,
    Ցնորամիտ, լիբերալ
    գաղափարներով եկան
    Եվ այս աշխարհն իջեցրին
    ամենահատակ:

    Ուղարկեցին դժոխք,
    հասցրին մոռացման եզրին:

    Քարուքանդ արեցին
    արժեքների վրա հիմնված
    Մեր մշակույթը:
    Այն փոխարինեցին
    "Արա, ինչ կուզես"
    կամ "մեզանից հետո
    Թեկուզ ջրհեղեղ" տիպի
    բարոյականությամբ, -

    Եվ դա սպառնում է
    մեզ համար ընդունելի,
    Մեր հին ապրելակերպը
    կործանել ամբողջությամբ:

    Այո, երիտասարդությունն իրոք
    կործանում է ձեր ապրելակերպը:
    Երիտասարդությունը միշտ էլ
    այդպես է վարվել:
    Եվ ձեր ամենակարևոր գործն է՝
    ոգևորել նրանց,
    Այլ ոչ թե երիտասարդության
    տրամադրվածությունը սպանել:

    Երիտասարդությունը չի շահագործում
    աղքատների աշխատանքը, -
    Այդ նրանք են ձեզ խնդրում՝
    այդպես չվարվել:

    Երիտասարդությունը չի, որ մահու չափ
    ուժասպառ է անում ձեզ հարկերով,
    Օգտագործելով այդ փողը
    սպառազինվելու վրա:
    Երիտասարդությունը խնդրում է ձեզ
    վերջ տալ դրան:

    Երիտասարդությունը չի, որ արհամարհում է
    թույլերի ու թշվառների խնդիրները,
    Թույլատրելով հարյուրավոր մարդկանց
    մահը մի մոլորակի վրա,
    Որտեղ կա բավական սնունդ
    յուրաքանչյուրին կերակրելու համար: -
    Այդ նրանք են ձեզ խնդրում
    չանել այդ:


    Երիտասարդությունը չի, որ ապրում է
    սեռական ճնշվածության պայմաններում,
    Որ սեփական մարմիններից ամաչում է
    և սեփական սերունդներին փոխանցում է
    Այդ անիմաստ ճնշվածությունը,
    այդ ամոթն ու շփոթմունքը: -
    Այդ նրանք են ձեզ խնդրում
    չանել այդ:

    Երիտասարդությունը չի, որ հիմնել է
    արժեքների մի համակարգ,
    Որտեղ "ճիշտ է նա, ով ուժեղ է",
    և հասարակություն, որտեղ
    Խնդիրները լուծվում են
    ստիպողաբար և բռնությամբ:
    Այդ նրանք են ձեզ խնդրում
    չանել այդ:

    Ավելին, նրանք չեն խնդրում...
    նրանք ձեզ աղաչում են:


    Այո, բայց չէ՞ որ
    հենց երիտասարդությունն է մոլեգնում:
    Նրանք են կազմակերպում
    հրոսակախմբեր և սպանում մեկմեկու:
    Նրանք են շուռ տալիս քթները
    օրենքից ու կարգուկանոնից:
    Երիտասարդությունը խելագարեցնում է մեզ:
    Ի՞նչ կարող ենք սպասել մենք նրանից:

    Եթե աշխարհը փոխելու
    գոչերը երիտասարդության
    Չլսվեն ձեր կողմից
    և ուշադրության չարժանանան;
    Եթե նրանք տեսնեն,
    որ դուք շարունակում եք
    Ընթանալ ոչ իրենց,
    այլ ձեր ընտրած ճանապարհով, -

    Ուրեմն երիտասարդությունը
    (իսկ նրանք տգետ չեն)
    "Բոլոր չարիքներից
    կընտրի ամենափոքրը":

    Եթե չկարողանան նրանք
    ձեզ հաղթել, ուրեմն
    Կթողնեն իրենց մտքերն
    ու համամիտ կդառնան ձեզ հետ:

    Ձեր երիտասարդությունը
    մեկ տեղ է ձեզ հետ
    Եվ ձեր արարքներում:
    Եթե նրանք դաժանացել են,
    Դա այն պատճառով միայն,
    որ դաժանացել եք դուք:
    Եթե խելակորույս են, ուրեմն
    խելակորույս եք դուք:


    Եթե ձեռնածում են սեքսը,
    ուրեմն թեթևամիտ եք հենց դուք:
    Եթե "նյութապաշտացած" են,
    "նյութապածշտացած" եք դուք:
    Եվ միակ տարբերությունը,
    որ գոյություն ունի ձեր միջև.
    Դուք այդ ամենն անում եք գաղտնի,
    իսկ նրանք՝ բացահայտորեն:

    Մեծերը թաքցնում են իրենց վարքը:
    Մեծերը մտածում են,
    Որ երիտասարդությունը
    չի տեսնում ոչինչ:
    Բայց նրանք տեսնում են: Նրանցից
    չես թաքցնի ոչինչ:

    Նրանք շատ լավ տեսնում են
    իրենց մեծերի երեսպաշտությունը
    Եվ փորձում են փոխել ինչ-որ բան:
    Բայց, մատնվելով անհաջողության,
    Մեծերին կրկնօրինակելուց բացի,
    որևէ այլ ելք չեն տեսնում նրանք:


    Այստեղ նրանք սխալ են, բայց ոչ ոք
    այլ կերպ չի սովորեցրել նրանց:
    Նրանք երբեք քննադատորեն
    չեն վերլուծել այն,
    Ինչ անում են մեծերը: Նրանց
    թույլ էր տրվում միայն հիշել այդ:

    Իսկ այն, ինչ հիշում ես,
    վերջիվերջո հավերժացնում ես:


    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  8. #203
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Իսկ ուրեմն ինչպե՞ս
    մեր երիտասարդությանը կրթենք:

    Նախ, վերաբերվեք նրանց
    որպես հոգիների:
    Նրանք՝ հոգիներ են, որոնք
    ֆիզիկական մարմին են մտել:
    Հոգուն հեշտ չէ այդ անել,
    հեշտ չէ դրան սովորել:
    Ֆիզիկական մարմնի մեջ
    հոգին բանտարկել է իրեն:

    Եթե երեխային շատ սահմանափակես,
    նա բողոք կցուցաբերի:
    Լսե՛ք այդ ճիչը:
    Ճիչն այդ հասկացե՛ք:
    Եվ տվեք ձեր զավակներին
    զգացում "անսահամանափակության",
    Զգացում ազատության,
    այնքան, որքան կարող եք:

    Հետո նրանց ձեր ստեղծած
    աշխարհ մտցրեք,
    Առաջնորդ եղեք նրանց համար
    հոգատարությամբ և սիրով:
    Զգու՛յշ եղեք այն առումով,
    թե ինչ եք դուք բեռնում
    Նրանց ուշադրությանը:
    Նրանց հիշողությանը:


    Երեխաները հիշում են ամենն,
    ինչ տեսնում և ապրում են:

    Ինչու՞ եք դուք ապտակում
    ձեր երեխաներին,
    Երբ նրանք
    լույս աշխարհ են գալիս:
    Դուք իրո՞ք մտածում եք,
    որ միայն այդ կերպ
    Նորածին օրգանիզմին
    կարելի է ստիպել գործել:

    Ինչու՞ եք հետ սովորեցնում
    երեխաներին մայրերից
    Նրանց ֆիզիկական կյանքի
    առաջին իսկ րոպեներին,
    Այն պահին, երբ հենց նոր
    նրանք բաժանվեցին
    Իրենց համար սովորական
    կյանքի միակ ձևից:

    Ինչու՞ չսպասել մի պահ,
    հնարավորություն տալ նրանց
    Գնահատել, հայացք գցել
    նոր աշխարհի վրա,
    Որպեսզի անվտանգություն զգան
    նրանք, նաև բերկրանքը,
    Եվ կոմֆորտն այն բանի,
    ինչ իրենց տվեց կյանքը:


    Ինչու՞ եք թույլատրում,
    որ ամենաառաջին զգացմունքները,
    Որոնց երեխան է ենթարկվում,
    կապված լինեն բռնության հետ:
    Ո՞վ է ձեզ ասել,
    որ դա երեխայի օգտին է:
    Ինչու՞ եք դուք թաքցնում
    սիրո պատկերները:

    Ինչու՞ եք սովորեցնում
    ձեր երեխաներին
    Ամաչել և նեղվել
    իրենց սեփական մարմնից,
    Թաքցնելով ձեր մարմինը
    նրանցից և չթույլատրելով
    Ձեռք տալ սեփական մարմնին
    սիրով և հաճույքով:

    Հաճույքի մասին այդ դասից
    նրանք ի՞նչ կքաղեն:
    Եվ ընդհանրապես, մարմնի մասին
    ի՞նչ կսկսեն մտածել:

    Ինչու՞ եք ձեր երեխաներին
    դպրոցներ ուղարկում,
    Որտեղ մրցակցությունն են
    խրախուսում և թույլատրում,
    Խրախուսվում է նա, ով պահում է
    իրեն "ավելի լավ",
    Ով սովորել է դասերը
    մյուսներից "ավելի շատ",

    Որտեղ գնահատական դնում են
    քո "վարքի" համար
    Եվ չեն հանդուրժում, երբ փորձում ես
    սեփական տեմպով ընթանալ:


    Եվ ի՞նչ է ձեր երեխան
    քաղում դրանից:

    Ինչու՞ չեք սովորեցնում
    ձեր երեխաներին
    Արվեստների շարժմանը,
    երաժշտությանն ու ուրախությանը,
    Հեքիաթների գաղտնիքին,
    նաև կյանքի հրաշքին:

    Ինչու՞ ջանք չեք թափում
    երեխայի մեջ բացահայտել
    Նրա բնական ձիրքերը,
    այլ փորձում եք ներդնել
    Նրա մեջ հենց այն,
    ինչը հատուկ չէ նրան:

    Ինչու՞ թույլ չեք տալիս նրանց
    ճանաչել տրամաբանությունը,
    Մտածել քննադատորեն,
    լուծել խնդիրները,
    Ստեղծագործել, օգտվել իրենց
    բնազդի մեխանիզմներից
    Եվ իրենց ամենախորին
    ներքին գիտելիքներից,

    Այլ ստիպում եք գործադրել ձեր
    սխեմաներն ու կանոնները
    Եվ ձեր հասարակության
    պատրաստի եզրակացությունները,
    Որոնց անկայունությունն
    արդեն փորձով եք ստուգել,
    Բայց այդպես էլ շարունակում եք
    դրանցից օգտվել:

    Եվ, վերջիվերջո, ձեզ ասեմ,
    որ շատ ավելի լավ կվարվեք,
    Եթե նրանց ոչ թե առարկաներ,
    այլ հասկացություններ սովորեցնեք:


    Մշակեք կրթական նոր կուրս
    ձեր երեխաների համար
    Եվ կառուցեք այն հետևյալ հիմնական
    երեք հասկացությունների վրա.

    Գիտակցում:

    Ազնվություն:

    Պատասխանատվություն:

    Ամենավաղ մանկությունից
    այս հասկացությունները
    Սովորեցրեք երեխաներին:
    Թող սովորեն նրանք դրան
    Իրենց ամբողջ կյանքում
    մինչև օրը վերջին:

    Թող հենց իրենք, երեխաները
    հիմքը հանդիսանան
    Ուսուցման մոդելի:
    Եվ թող ընթացքն ուսուցման
    Բխի երեխաների խորը
    ներքին պահանջներից:


    Ինձ անհասկանալի է,
    թե ինչ է դա նշանակում:

    Դա նշանակում է, որ ամենն,
    ինչին դուք սովորեցնում եք,
    Պետք է ելնի հենց այս
    և միայն այս հասկացություններից:


    Կարո՞ղ ես բացատրել:
    Ինչպե՞ս ուրեմն սովորեցնենք
    Կարդալուն, գրելուն
    և թվաբանությանը:

    Սկսած այբբենարանից
    մինչև ամենակարևոր գրքերը՝
    Ամեն ինչի հիմքում, -
    բոլոր հեքիաթներում,
    Բոլոր պատմվածքներում
    և պատմություններում
    Պետք է լինեն բազային
    այդ երեք հասկացությունները:

    Այսինքն, պետք է, որ դրանք
    լինեն պատմվածքներ
    Գիտակցման, ազնվության
    և պատասխանատվության մասին:
    Պետք է ծանոթացնել նրանց
    այդ հասկացությունների հետ,
    Ներդնել և սուզել դրանց մեջ
    ձեր երեխաներին:

    Գրավոր հանձնարարություններն ու
    աշխատանքների այլ ձևերն էլ
    Պետք է կողմնորոշված լինեն
    այս հասկացությունների վրա,
    Համաձայն երեխայի
    ինքն իրեն արտահայտելու
    Եվ ինքն իրեն դրսևորելու
    ունակության կատարելագործման:


    Նույնիսկ հաշվելը պետք է
    այդ շրջանակներում սովորեցնել:
    Թվաբանությունն ու մաթեմաթիկան
    վերացական ինչ-որ բան չեն:
    Դրանք գործիքներն են
    ամենակարևոր և հիմնական՝
    Լայնածավալ Տիեզերքում
    պրակտիկ կյանքի համար:

    Հաշվելու ունակությանը
    պետք է սովորեցնել
    Կենսափորձի ավելի լայն
    կոնտեքստում այնպես,
    Որպեսզի ածանցյալ
    մեծությունների վրա
    Գրավվի և կենտրոնացվի
    երեխաների ուշադրությունը:


    Իսկ ի՞նչ ածանցյալ
    մեծություններ են դրանք:

    Ամբողջ կրթական մոդելը
    կարելի է կառուցել
    Այդ ածանցյալ հասկացությունների վրա,
    նրանցով փոխարինելով
    Ներկայումս գոյություն ունեցող
    կրթական առարկաները,
    Որոնք էլ հենց հիմնականում
    ուսումնասիրում են փաստեր:


    Օրինա՞կ:

    Օրինակ, եկ պատկերացնենք:
    Ասա Ինձ, կյանքում
    Ինչպիսի՞ հասկացություններ են
    ձեզ համար կարևոր:


    Դե... Օրինակ, ազնվությունը:

    Այդպես, շարունակիր:
    Դա հիմնական հասկացություն է:


    Նաև... հըմմ... արդարացիությունը:

    Ինձ համար դա նույնպես
    կարևոր հասկացություն է:

    Լավ: Ուրի՞շ էլ ինչ:

    Լավ վերաբերվել ուրիշներին:
    Դա էլ շատ կարևոր է:
    Միայն թե չգիտեմ,
    թե ինչպես դա անվանեմ:

    Շարունակիր: Ուղղակի ասա
    այն, ինչ մտածում ես:


    Առաջադիմել: Հանդուրժող լինել:
    Չնեղացնել ուրիշներին:
    Ուրիշներին վերաբերվել
    որպես հավասարների:
    Ահա, թե ինչի կուզեի
    սովորեցնել երեխաներիս:

    Լա՛վ է: Հոյակա՛պ է:
    Ես լսում եմ: Շարունակիր:


    Դե... հավատալ ինքդ քեզ:
    Չէ՞ որ դա էլ կարևոր է:
    Եվ... սպասիր-սպասիր...
    ինչպե՞ս ճիշտ արտահայտվել:
    Ահ... այո. պահպանել
    սեփական արժանապատվությունը:
    Չգիտեմ, թե ինչպես
    ավելի լավ արտահայտվել,

    Բայց, հաստատ, դա էլ կապ ունի
    այն ամենի հետ,
    Թե ինչպես է մարդ իրեն
    տանում կյանքի միջով,
    Թե ինչպես և որքանով է
    հարգում ուրիշներին,
    Եվ ինչպես է վերաբերվում
    ուրիշների ընտրություններին:

    Դա էլ լավ հատկություն է:
    Եվ կարևոր են թվարկածդ
    Բոլոր հատկությունները:
    Դուք սկսում եք դա հասկանալ:

    Բայց կան նաև շատ այլ
    կարևոր հասկացություններ,
    Որոնք բոլոր երեխաները
    պետք է խորինս գիտակցեն,
    Եթե նրանց նախատեսված է
    զարգացած անձիք դառնալ
    Եվ աճել որպես մարդ՝
    բառի իմաստով լիիրավ:

    Այն, ինչի մասին խոսում ենք,
    շատ կարևոր է:
    Բայց դուք դպրոցներում
    դրանք չեք ուսուցանում:

    Դուք չեք սովորեցնում, թե ազնիվ լինել
    ինչ է նշանակում:
    Չեք սովորեցնում, թե ինչ է նշանակում
    լինել պատասխանատու:
    Չեք սովորեցնում, թե ինչ է նշանակում
    գիտակցել նաև ուրիշների զգացմունքները:
    Եվ հարգել ուրիշների
    ընտրություններն էլ չեք սովորեցնում:

    Դուք ասում եք, որ դրանք
    պետք է ծնողները սովորեցնեն:
    Բայց ծնողներն էլ կարող են
    փոխանցել միայն այն,
    Ինչ իրենց դպրոցներում
    իրենց է փոխանցվել:
    Իսկ մի՞թե ժամանակին դուք նրանց
    սովորեցրել եք այլ բան:

    Եվ հայրական մեղքերը
    փոխանցվում են զավակներին:


    Տանն էլ երեխաներին
    դուք սովորեցնում եք այն,
    Ինչ ձեզ ժամանակին
    ձեր ծնողներն են սովորեցրել:


    Եվ ի՞նչ, ուրեմն: Դրանում
    ինչ-որ վատ բան կա՞:

    Ես արդեն ստիպված եմ եղել
    կրկնել ոչ մեկ անգամ.
    Դու գիտե՞ս, թե ինչ է
    կատարվում աշխարհում:


    Դու անընդհատ դրա վրա ես
    գրավում մեր ուշադրությունը:
    Դու նորից ստիպում ես մեզ
    նայել այդ ամենին:
    Բայց չէ՞ որ դա մեր մեղքը չէ:
    Եվ ինչու՞ մեզ մեղադրել
    Այն բանի համար, թե ինչպես է
    մնացած աշխարհն ապրում:

    Մեղքի զգացումը չէ խնդիրը:
    Ամբողջ հարցն ընտրությունն է:
    Եթե դու պատասխանատու չես
    այն որոշումների համար,
    Որոնք ընդունել և շարունակում է
    ընդունել մարդկությունը՝

    ՈՒՐԵՄՆ ԷԼ Ո՞Վ:


    Բայց չէ՞ որ ամեն ինչի համար
    մենք պատասխան տալ չենք կարող:

    Ես ասում եմ քեզ.
    Քանի դուք չեք ցանկացել
    Պատասխանատվություն կրել
    ամեն ինչի համար,
    Ինչ տեղի է ունենում աշխարհում, -
    դուք ոչինչ չեք կարողանա փոխել:

    Չի կարելի անվերջ պնդել,
    որ այդ նրանք են արել,
    Որ այդ նրանք են դեռևս
    շարունակում այդ անել,
    Եվ որ դու մեղավոր չես,
    դու պատասխանատու չես,
    Եվ որ իրենց սխալը
    թող հենց իրենք էլ ուղղեն:

    Հիշի՛ր սքանչելի ֆրազը,
    որն ասում է Պոգոն,
    Ուոլտ Քելլիի կոմիքսի
    սքանչելի պերսոնաժը.

    "Մենք հանդիպեցինք մեր թշնամուն,
    և այդ թշնամին ինքներս ենք":


    Միևնույն սխալները մենք կրկնել ենք
    հարյուրամյակներրի ընթացքում, -
    Այդպես է ստացվում...

    Հազարամյակների, զավակս:

    Միևնույն սխալները դուք գործել եք
    հազարամյակների ընթացքում:

    Մարդկությունն իր բնազդներում
    առաջ չի գնացել ավելի,
    Քան դա կար քարանձավային
    մարդու դարաշրջանում:

    Բայց ինչ-որ բան փոխելու
    յուրաքանչյուր նոր փորձ
    Ձեր կողմից դիմավորվում է
    հերթական արհամարհանքով:
    Ամեն կոչ՝ նոր հայացք նետել
    ձեր արժեքների վրա,
    Հանդիպում է ցասման,
    դիմավորվում է վախով:

    Եվ ահա, Ես ձեզ տալիս եմ
    գաղափար, երեխաներին
    Բարձրագույն արժեքներին
    սովորեցնել դպրոցներում:
    Գիտեմ, հիմա մենք բարակ
    սառույցի վրայով ենք քայլում,
    Բայց բարձրզարգացած հասարակարգերում
    հենց այդպես է արվում:


    Բայց խնդիրն այն է,
    որ ոչ բոլոր ծնողներն են
    Համաձայն այս հասկացությունների
    դասավանդման մտքի հետ:
    Այնպես որ մենք չենք կարող
    հենց այնպես որոշել
    Եվ այդ հասկացությունները
    երեխաներին մատուցել:

    Ծնողները սարսափահար կլինեն
    ուսուցման այդպիսի ծրագրից:
    Նրանք հայտարարում են, որ դպրոցը
    տեղը չէ նման "արժեքների":

    Նրանք սխա՛լ են: Եվ կրկին,
    ելնելով նրանից,
    Որ դուք, որպես մարդկային
    ռասա, խոսում եք
    Ձեր համոզմունքներից բխող
    ձեր մտադրություններից,
    Որ դուք ցանկանում եք
    ավելի լավ կյանք կառուցել, -

    Նրանք սխալ են:

    Հենց դպրոցներում է պետք
    սովորեցնել այդ ամենին:
    Քանզի դպրոցները զուրկ են
    ծնողական նախախնամություններից:
    Չէ՞ որ արդեն տեսել եք,
    թե ինչ ստացվեց ձեր՝
    Ծնողների արժեքները
    երեխաներին փոխանցելուց:

    Ձեր մոլորակի վրա
    այսօր՝ անկարգություն է:


    Դուք չեք հասկանում
    քաղաքակրթված հասարակությունների
    Ամենահիմնական սկզբունքները:

    Դուք չգիտեք,
    թե առանց բռնության
    Ինչպե հաղթել կոնֆլիկները:

    Դուք չգիտեք,
    թե ձեր կյանքում
    Ինչպես ապրեք առանց վախի:

    Դուք չգիտեք,
    ինչպես ապրել
    Առանց շահի գիտակցության:

    Դուք չգիտեք,
    ինչպես սիրել,
    Անտեսելով ամեն պայման:

    Սրանք բոլորը՝
    բազային սկզբունքներ են,
    Իսկ դուք դեռ չեք էլ
    մոտեցել նրան,
    Որպեսզի դրանք գոնե
    սկսեք հասկանալ,
    Էլ չխոսենք այն մասին,
    որ իրագործեք կյանքում
    Գոնե... հազար ու հազար
    տարիներ հետո:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  9. #204
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    28.05.2016
    Գրառումներ
    20
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեղքի զգացումը չէ խնդիրը:
    Ամբողջ հարցն ընտրությունն է:
    Եթե դու պատասխանատու չես
    այն որոշումների համար,
    Որոնք ընդունել և շարունակում է
    ընդունել մարդկությունը՝

    ՈՒՐԵՄՆ ԷԼ Ո՞Վ:


    Ես ասում եմ քեզ.
    Քանի դուք չեք ցանկացել
    Պատասխանատվություն կրել
    ամեն ինչի համար,
    Ինչ տեղի է ունենում աշխարհում, -
    դուք ոչինչ չեք կարողանա փոխել:

    Չի կարելի անվերջ պնդել,
    որ այդ նրանք են արել,
    Որ այդ նրանք են դեռևս
    շարունակում այդ անել,
    Եվ որ դու մեղավոր չես,
    դու պատասխանատու չես,
    Եվ որ իրենց սխալը
    թող հենց իրենք էլ ուղղեն:


    Այս խոսքերը հիշեցրեցին (Հո՝օպոնոպոնո) մեթոդի մասին ))
    Վերջին խմբագրող՝ Erevanci83: 12.10.2017, 05:52:

  10. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (12.10.2017)

  11. #205
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Կա՞ գոնե ինչ-որ ելք
    այդ խառնաշփոթից:

    Այո՛: Եվ այդ ելքը
    ձեր դպրոցներում է:
    Կրթության մեջ է
    ձեր երիտասարդությա՛ն:
    Ձեր հույսը՝ հաջորդ
    սերնդի վրա է
    Եվ նրանից հետո
    հաջորդ սերնդի վրա:

    Դադարե՛ք բեռնել նրանց
    անցյալի վագոնները,
    Դրանք լավ ծառայություն
    ձեզ չեն մատուցել:
    Դրանք չբերեցին այնտեղ,
    ուր դուք ուզում էիք գնալ,
    Եվ ձեր զավակներին էլ
    չեն հասցնի այնտեղ:

    Բայց եթե շարունակեք այդպես,
    եթե այդ մասին չհոգաք,
    Անխուսափելիորեն կընկնեք այնտեղ,
    ուր գնում եք հիմա:

    Ուրեմն կա՛նգ առեք,
    նայե՛ք շուրջներդ:
    Նստեք համատեղ
    և հավաքե՛ք մտքերդ:

    Ձեր մասին որպես
    մարդկային ռասայի մասին
    Ձեր բարձրագույն պատկերացումներից
    ստեղծեք ամենաբարձրագույնը,
    Այնպիսին, ինչպիսին երբեք
    դեռ չեք ունեցել:


    Հետո վերցրեք արժեքներն այն
    և հասկացությունները,
    Որոնք աջակցում էին
    այդ գաղափարին,
    Եվ ուսուցանեք դրանք
    ձեր դպրոցներում:


    Ինչու՞ չներմուծել
    դասընթացներ, ինչպես...

    . Ըմբռնման ուժը

    . Կոնֆլիկտների լուծումը
    խաղաղ ճանապարհով

    . Վստահելի հարաբերությունների
    բաղկացուցիչ մասերը

    . Անհատականությունը և
    սեփական անձը ստեղծելը

    . Մարմին, միտք, հոգի.
    ինչպես են նրանք գործում

    . Հետաքրքրաշարժ արվեստ

    . Ինչպես գոհ լինել
    սեփական անձից
    Եվ կարողանալ
    գնահատել ուրիշներին

    . Ինչպես ուրախությամբ
    ինքնաարտահայտվել սեքսում

    . Դաս արդարության


    . Դաս համբերության

    . Դաս տարբերությունների
    և նմանությունների

    . Դաս բարոյական
    էկոնոմիկայի

    . Մտքի ուժ և ստեղծագործական
    վառ գիտակցություն

    . Ինքնագիտակցում,
    նաև զգոնություն

    . Պատասխանատվություն
    և ազնվություն

    . Տեսանելիություն
    և հստակություն

    . Գիտելիք և հոգևորություն


    Այդ կետերից շատերն
    արդեն ուսումնասիրվում են:
    Մենք դա հասարակական
    գիտություններ ենք անվանում:

    Խոսքը շաբաթվա մեջ
    երկու անգամ կարդացվող
    Դասընթացները չեն
    սեմեստրների ընթացքում:
    Ես նկատի ունեմ
    առանձին կուրսեր
    Թվարկածս բոլոր
    այս առարկաներով:

    Ես խոսում եմ ուսումնական
    ծրագրերի վերանայման մասին:
    Խոսում եմ արժեքների վրա
    կողմնորոշված դասընթացների մասին:
    Իսկ դուք այժմ հիմնականում
    սովորեցնում եք երեխաներին
    Դասընթացներով, որոնք հենվում են
    միայն դատարկ փաստերին:

    Ես ասում եմ, որ ձեր
    աշակերտների ուշադրությունը
    Դուք պետք է կենտրոնացնեք
    հիմնական հասկացությունների
    Եվ տեսական սխեմաների
    գերազանց ճանաչմանը,
    Որոնց շուրջ աշակերտները
    հնարավորություն կունենան
    Կառուցել համակարգերն
    իրենց արժեքների:


    Եվ դուք պետք է հատկացնեք
    դրան նույնքան ժամանակ,
    Որքան տարեթվերին,
    փաստերին ու վիճակագրությանը:

    Ձեր գալակտիկայի
    և ձեր Տիեզերքի
    Բարձր զարգացած
    հասարակություններում
    (Որոնց մասին ավելի համառոտ
    կխոսենք Երրորգ գրքում),
    Կյանքի մասին
    հասկացություններին
    Երեխաներին սովորեցնում են
    ամենավաղ հասակից:

    Այն, ինչը դուք այստեղ
    անվանում եք "փաստեր",
    Նրանց մոտ համարվում է
    շատ ավելի քիչ կարևոր,
    Եվ դրան սովորեցնում են
    ավելի ուշ տարիքում,
    Երբ աշակերտներն արդեն կուտակել են
    իրենց գլխավոր գիտելիքները:

    Ձեր մոլորակի վրա
    դուք ստեղծել եք հասարակարգ,
    Որտեղ փոքրիկ Ջոննին
    արդեն կարող է կարդալ
    Նախադպրոցական տարիքում,
    բայց դեռ չի հասկանում,
    Թե ինչպես դադարի կծել
    իր մեծ եղբորը:


    Սյուզին անգիր գիտի
    բազմապատկման աղյուսակը,
    Բայց չգիտի, որ չի կարելի
    ամաչել սեփական մարմնից:

    Ձեր դպրոցները հիմնականում
    տալիս են պատասխաններ:
    Բայց երեխաների համար
    ավելի օգտակար կլիներ,
    Եթե հարցեր դնե՛լը
    լիներ դպրոցների ֆունկցիան:
    Ի՞նչ է նշանակում լինել ազնիվ:
    Կամ պատասխանատու: Կամ արդար:

    Իսկ ի՞նչ է նշանակում,
    ասենք, մասնավորապես,
    "Երկուսին գումարած երկու՝
    հավասար է չորս" -ը:
    Ի՞նչ է դրանից հետևում:
    Ինչպե՞ս դրան վերաբերվել:

    Երեխաներին բարձրզարգացած
    հասարակություններում խթանում են,
    Որ պատասխանները պրպտեն,
    փնտրեն ու գտնեն հենց իրենք:


    Բայց... բայց չէ՞ որ դա
    քաոսի կբերի:

    Իսկ այն պայմանները,
    որոնցում դուք հիմա ապրում եք...


    Լավ, լավ... Ասենք, որ դա
    ավելի մեծ քաոսի կբերի:

    Ես չեմ ասում, որ դպրոցները
    չպետք է կիսվեն
    Իրենց գիտելիքներով
    ու պատրաստի պատասխաններով:

    Ճիշտ հակառակը:

    Դպրոցները կատարում են
    իրենց նշանակությունը,
    Երբ երիտասարդների հետ
    կիսվում են նրանով,
    Ինչ մեծերը բացահայտել,
    որոշել և ընտրել են
    Անցյալում կուտակած
    իրենց սեփական փորձով:

    Երբ աշակերտները
    կարող են հետևել,
    Թե այդ ամենն ինչպես է
    անցյալում գործել:

    Բայց ձեր երեխաներին
    դուք ներկայացնում եք
    Տվյալներն այնպես,
    իբր Այդ Ամենը Ճիշտ Է:
    Իսկ իրականում
    տեղեկություններն ընդամենը
    Որպես տեղեկություններ
    պետք է առաջարկվեն:


    Անցյալի տվյալները
    չպետք է երբեք
    Հիմք ծառայեն այժմյան
    ճշմարտության համար:
    Նախկին ժամանակներից
    եկող տվյալները
    Պետք է միայն հիմք ծառայեն
    նոր հարցերի համար:

    Ոչ թե պատասխանի մեջ
    պետք է լինի Գանձը:
    Գանձը՝ ինքը հարցում
    պետք է լինի թաքնված:

    Իսկ հարցերը միշտ նույնն են:

    "Ինչ վերբերվում է փաստերին,
    որոնք մենք ձեզ շարադրեցինք, -
    Արդյո՞ք դուք համաձայն եք
    նրանց հետ, թե՞ ոչ":

    "Ի՞նչ եք դուք մտածում":
    Սա միշտ առաջնային հարցն է:
    Հենց սա է, որ պետք է լինի
    ուշադրության կենտրոնում:

    "Ի՞նչ եք դուք մտածում":

    "Ի՞նչ եք դուք մտածում":

    "Ի՞նչ եք դուք մտածում":


    Իհարկե, այդ հարցին
    պատասխանելիս, երեխաները
    Հիմնականում կհենվեն
    ծնողների արժեքների վրա:
    Ծնողները կշարունակեն
    մեծ ազդեցություն թողնել
    Երեխաների մոտ արժեքների
    համակարգի ստեղծման վրա:

    Դպրոցը պետք է ձգտի
    և տեսնի իր դերը
    Նրանում, որ երեխաների մոտ
    ամենավաղ տարիքից
    Խթանի և մինչ ուսուցումն
    ավարտելն ուսուցանի
    Այդ արժեքները, և դրանցից
    օգտվել սովորեցնի:

    Սովորեցնի նաև կիրառել
    դրանք գործի մեջ,
    Ինչպես և սովորեցնի դրանք
    կասկածի տակ առնել:


    Եթե ծնողները չեն ուզում,
    որ երեխաները
    Կասկածի տակ առնեն
    իրենց արժերքները, -
    Ուրեմն չեն սիրում նրանք
    իրենց երեխաներին,
    Իրենց երեխաների միջոցով
    նրանք սիրում են իրենց:


    Կուզենայի ես, իրոք,
    ինչպե՜ս կուզենայի,
    Որ այդպիսի դպրոցներ
    իրականում լինեին:

    Կան դպրոցներ, որոնք մոտ են
    ուսուցման այդ մոդելին:


    Մի՞թե:

    Այո: Կադրա Ռուդոլֆ
    Շտայների աշխատությունները:
    Ուսումնասիրիր Վալդորֆյան
    դպրոցի նրա մեթոդները:


    Իհարկե, ես գիտեմ
    այդ դպրոցների մասին:
    Սա գովա՞զդ է:

    Սա ընդամենը
    հավաստումն է փաստի:


    Բայց Դու գիտեիր, որ նրանց
    ես ծանոթ եմ վաղուց:

    Իհարկե, գիտեի:

    Ամեն ինչ քո կյանքում
    քո օգտին է եղել,
    Ամեն ինչ քո կյանքում
    այս պահին է քեզ բերել:

    Չէ՞ որ Ես սկսել եմ խոսել քեզ հետ
    ոչ թե այս գրքի սկզբում:
    Քո ապրումների և պատկերացումների միջոցով
    մենք զրուցել ենք քո ողջ կյանքում:


    Դու ասում ես, որ Վալդորֆյան
    դպրոցն ամենալա՞վն է:

    Ոչ, Ես ասում եմ, որ դա
    մոդել է, որ աշխատում է:

    Ես աում եմ նաև, որ դա
    այն օրինակներից մեկն է,
    Երբ կրթությունը կարող է
    հասնել դրված նպատակին,
    Իրեն որպես ուղղորդ
    ունենալով "իմաստությունը",
    Այլ ոչ թե (չոր ու ցամաք)
    գիտելիքն ուղղակի:

    Ձեր հասարակության մեջ
    շատ հազվադեպ են
    Նման օրինակները:
    Թե՞ Ես սխալ եմ:


    Այո, ես շատ եմ
    խրախուսում այդ մոդելը:
    Վալդորֆյան դպրոցները
    տարբեր են մյուսներից:
    Ես ցանկանում եմ այստեղ
    մի օրինակ բերել:
    Այն շատ լավ պատկերում է
    էությունը գործի:

    Վալդորֆյան դպրոցում
    ուսուցիչն ուղեվարվում է
    Աշակերտի նախնական ուսուցման
    բոլոր աստիճաններով:
    Աշակերտները չեն անցնում
    մեկ ուսուցչից մյուսին,
    Ուսուցիչը միշտ նույնն է
    տարիներին այդ բոլոր:

    Կարելի՞ է պատկերացնել,
    թե ինչ կապ է ծագում
    Ուսուցչի և աշակերտի միջև
    այդ տարիների ընթացքում:
    Կարելի՞ է հասկանալ
    դրա նշանակությունը,
    Թե ինչպիսի դրական
    արդյունքների է բերում:

    Ուսուցչի հետ հարաբերություններում
    երեխան բարձրանում է
    Սիրո և վստահության
    մի մակարդակ, որտեղ
    Ձեռք է բերում հնարավորություններ,
    որոնց գոյության մասին
    Ավանդական դպրոցները նույնիսկ
    չեն էլ կարող կասկածել:

    Իր ողջ կարիերայի ընթացքում
    Վալդորֆյան դպրոցի ուսուցիչը
    Կարող է աշխատել չորս
    դասարանների հետ միայն:
    Բայց նա այնպիսի դեր է խաղացել
    իր աշակերտների համար,
    Որ ավանդական դպրոցներում
    նույնիսկ պատկերացնելն է անհնար:

    Կրթության այդ մոդելն
    ընդունում և հաստատում է,
    Որ մարդկանց միջև
    փոխհարաբերությունները,

    Նաև նրանց համատեղ
    գործունեությունն ու սերը,

    Որով նրանք կիսվում են
    Վալդորֆյան դպրոցներում,

    Նույնքան կարևոր են, որքան
    նրանց տրված բոլոր փաստերը:
    Դա նման է տնային ուսուցմանը,
    բայց տանից դուրս պայմաններում:

    Այո, դա լավ մոդել է:

    Իսկ կա՞ն այլ լավ մոդելներ:

    Կան: Ուսուցման վերաբերյալ
    ձեր մոլորակի վրա
    Այսօր որոշակի
    պրոգրես է նկատվում, -
    Բայց ամեն ինչ, ցավոք,
    ընթանում է շատ դանդաղ:

    Ամեն նորարական փորձ
    մեծ դիմադրությամբ է դիմավորվում:
    Մարդիկ արդյունավետ չեն համարում դա
    կամ դրա մեջ սպառնալիք են տեսնում:

    Նրանք շարունակում են ցանկանալ,
    որ երեխաները սովորեն փաստերը:

    Ճիշտ է, առանձին փորձեր կան:
    Բայց դեռ շատ բան է պետք անել:

    Հաշվի առնելով, թե ով եք դուք՝
    մարդիկ, - ցանկանում դառնալ,
    Դա ամբողջ մարդկային փորձի
    մեկ ոլորտն է ընդամենը,
    Որը, մյուսների հետ միասին,
    կարիք ունի փոփոխությունների:


    Այո, ես կարծում եմ,
    որ քաղաքական արենայի վրա էլ
    Անխուսափելիորեն, բազմաթիվ
    փոփոխություններ են անհրաժեշտ:

    Անկասկած:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  12. #206
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    10.


    Ես սպասում էի դրան:

    Բայց նախքան մենք կանցնենք
    քաղաքականության թեմային,
    Կարո՞ղ եմ Քեզ տալ մի հարց:
    Այն... հմմ... կարող է թվալ ծեծված:

    Անպետք և անարժան
    հարցեր գոյություն չունեն:
    Հարցերն՝ ինչպես մարդիկ են:


    Լավ է ասված: Ուրեմն
    ես ցանկանում եմ հարցնել.

    Ելնելով սեփական
    երկրի շահերից
    Արտաքին քաղաքականություն վարելը՝
    սխա՞լ է, թե՞ ճիշտ:

    Սխալ չի: Նախ, քանզի,
    Իմ տեսանկյունից,
    "Սխալ" ոչինչ չկա
    համայն աշխարհում:
    Բայց Ես հասկանում եմ,
    թե այս պարագային
    Դու ինչ իմաստով ես
    այդ բառն օգտագործում:

    Եվ կխոսեմ, հաշվի առնելով
    ձեր տերմինաբանությունը:
    Տվյալ դեպքում սեփական
    երկրի շահերից ելնող
    Քաղաքականությունը վարելը՝
    ոչ, սխալ չեմ համարում:

    Բայց սխալ է ձևացնել,
    թե դուք այդ չեք անում:

    Իհարկե, շատ երկրներ են
    հենց այդպես վարվում:
    Նրանք անում կամ չեն անում
    ինչ-որ բան ինչ-որ պատճառով,
    Իսկ հետո որպես հիմնավորում
    այլ պատճառներ են հայտարարում:


    Ինչու՞: Ինչու՞ է
    երկրներին դա պետք:

    Որովհետև կառավարությունները գիտեն,
    որ եթե մարդիկ գիտակցեն
    Քաղաքականության մեջ որոշումների
    մեծամասնության իսկական պատճառները,
    Նրանք երբեք չեն աջակցի
    իրենց կառավարություններին:

    Դա արդարացի է բոլոր
    կառավարությունների վերաբերյալ:
    Կան շատ քիչ կառավարություններ,
    որոնք մտադրված
    Իրենց ժողովուրդներին
    մոլորության մեջ չեն գցում:

    Սուտը՝ բաղկացուցիչ մասն է
    յուրաքանչյուր կառավարման,
    Քանզի քչերը կհամաձայնվեին
    կառավարվել այն դեպքում,
    Եթե կառավարությունը
    չկարողանար համոզել,
    Որ իր ընդունած որոշումները
    բարեկեցության համար են արվում:

    Համոզել, ինչ խոսք, հեշտ չէ,
    քանզի մարդկանց մեծամասնությունը
    Հստակորեն տեսնում է,
    որ կառավարությունն իրենց խաբում է:


    Այդ պատճառով կառավարությունը
    պետք է ժողովրդին ստի,
    Որպեսզի գոնե փորձի
    պահպանել իր օրինապահությունը:
    Շատ ճշգրտորեն կառավարությունն
    արտացոլում է այն աքսիոման,
    Որ եթե ստես շատ և երկար,
    սուտը "ճշմարտություն" կդառնա:

    Ղեկին կանգնած մարդիկ
    երբեք չպետք է թույլատրեն,
    Որ ժողովուրդը մի օր
    հանկարծ բացահայտի,
    Թե ինչպես են իրենք հասել
    իրենց իշխանությանը,
    Եվ ինչ են արել կամ անում,
    այնտեղ մնալու համար:

    Ճշմարտությունն ու քաղաքականությունն
    իրար հետ չեն կարողանում
    Ապրել և չեն էլ կարող,
    որովհետև քաղաքականությունը՝
    Արվեստ է՝ ասել միայն այն,
    ինչ անհրաժեշտ է ասել, -
    Եվ ասել միայն ցանկալի
    արդյունքի հասնելու համար:


    Ոչ ամեն քաղաքականություն է վատ:
    Բայց քաղաքականության արվեստը՝
    Արվեստ է շատ գործնական:
    Այն բացահայտորեն հենվում է
    Մարդկանց հոգեբանության վրա, -
    մարդկանց մեծամասնության:

    Այն ուղղակի տեսնում է,
    որ մեծամասնությունը գործում է,
    Ելնելով միայն և միայն
    անձնական շահերից:
    Այդ պատճառով քաղաքականությունը
    միջոց է, որով իշխանությունը
    Ջանում է համոզել քեզ, որ քո
    և իր շահերը
    համընկնում են:

    Կառավարությունները լավ հասկանում են
    իրենց անձնական շահերը:
    Այդ պատճառով կարողանում են
    հորինել բազմաթիվ ծրագրեր,
    Որոնք մարդկանց անդադար
    առաջարկում են ինչ-որ բան:

    Նախկինում շատ սահմանափակ էին
    կառավարությունների ֆունկցիաները:
    Նրանց նպատակն էր ուղղակի
    "պաշտպանել" և "հոգալ":
    Հետո ինչ-որ մեկն ավելացրեց
    մի նոր բան՝ "ապահովելը":
    Եվ կառավարությունները դարձան նաև
    ձեր "կերակրողներն" ու "պահապանները":

    Ավելի շուտ, նրանք դարձան
    հասարակություն ստեղծողները:


    Մի՞թե կառավարությունները
    չեն անում այն, ինչ ցանկանում են
    Մարդիկ: Մի՞թե նրանք իրենցից
    չեն ներկայացնում մեխանիզմ,
    Որի միջնորդությամբ մարդիկ
    իրենց լիովին ապահովում են
    Ամբողջ երկրի, ամբողջ
    հասարակության մաշտաբով:

    Օրինակ, Միացյալ Նահանգներում
    մենք շատ բարձր ենք գնահատում
    Մարդու կյանքի արժանապատվությունը,
    նրա անձնական ազատությունը,
    Հնարավորությունների նշանակությունը,
    երեխաների ապահովությունը:

    Այդ պատճառով մենք ստեղծել ենք
    բազմաթիվ օրենքներ
    Եվ խնդրել ենք կառավարությանը
    ստեղծել ծրագրեր,
    Որոնք կօգնեն մեծահասակներին
    ապահովել եկամուտով,
    Երբ նրանք այլևս չեն կարողանա
    դրամ վաստակել:

    Ապահովել հասարակությունն
    աշխատատեղերով
    Եվ հավասար հնարավորություններ
    բնակարանային հարցերում
    Բոլոր մարդկանց համար, նույնիսկ նրանց,
    ով մեզանից տարբերվում է
    Կամ ում ապրելակերպի հետ
    մենք չենք համաձայնվում:

    Աշխատանքային գործունեության մասին.
    օրենքով ապահովել,
    Որ ազգի երեխաները
    չդառնան ստրուկներ,
    Որպեսզի ամեն ընտանիք,
    որտեղ կան երեխաներ,
    Կյանքի համար միշտ ունենա
    անհրաժեշտ ատրիբուտներ:

    Այդ օրենքներն արտացոլում են
    հասարակության շահերը:
    Բայց և այնպես, ապահովելով
    մարդկանց կարիքները,
    Պետք է զգույշ լինեք, որ չզրկեք նրանց
    իրենց մեծագույն արժանապատվությունից՝
    Սեփական ուժերի զգացումից
    և անհատականորեն ստեղծագործելուց,

    Եվ նպատակասլաց հնարամտությունից,
    որը թույլ է տալիս որոշել,
    Թե մարդիկ կոնկրետ իրենց համար
    ինչ կարող են անել:

    Այստեղ նուրբ բալանս է պետք:
    Դուք, մարդիկ, հակված եք
    Մի ծայրահեղությունից
    դեպի մյուսը նետվելու:
    Մեկ ցանկանում եք, որ մարդկանց համար
    կառավարությունն "անի ամեն ինչ", -
    Մեկ ցանկանում եք հիմնահատակ անել
    բոլոր օրենքները
    Եվ կառավարության ծրագրերից
    չթողնել ոչինչ:


    Այո: Ուղղակի խնդիրն այն է,
    որ շատ մարդիկ դեռևս
    Չեն կարողանում ապահովել
    իրենց մի հասարակարգում,
    Որը կյանքում լավագույն
    հնարավորություններն ընձեռնել է
    Նրանց, ում ձեռքերում են
    "անհրաժեշտ" լիազորությունները:

    Շատերը նաև չեն կարողանում
    ապահովել իրենց մի երկրում,
    Որտեղ մեծ ընտանիքին
    դժվարությամբ է հաջողվում
    Գտնել մի տանտիրոջ,
    ով մեծ ուրախությամբ
    Այդպիսի ընտանիքին
    կտա հարմար բնակարան:

    Որտեղ գործընկերությունները
    շատ մեծ դժվարությամբ են
    Ծառայողական աստիճաններով
    առաջ քաշում կանանց:
    Որտեղ արդարությունը
    շատ հաճախ կախված է
    Հասարակության մեջ
    դիրքից քո գրաված:

    Որտեղ առողջության
    նախապահպանությունը
    Հասանելի է միայն բարձր
    եկամուտ ունեցող մարդկանց:
    Եվ որտեղ մասսայական
    մաշտաբով խտրականության
    Դեռևս շատ բազմաթիվ
    և տարբեր ձևեր կան:

    Ստացվում է, որ կառավարությունները
    պետք է մարդկանց համար լինեն
    Խղճի փոխարինողնե՞ր:


    Ոչ: Նրանք հենց արտահայտված
    խիղճն են մարդկանց:
    Հենց նրանց միջոցով են
    մարդիկ որոնում, հուսում
    Եվ որոշում ապաքինել
    հասարակության հիվանդությունները:

    Լավ է ասված: Բայց Ես
    կրկնում եմ, որ դուք
    Պետք է միշտ հոգաք,
    պետք է լինեք զգույշ,
    Որ ձեզ չխեղդեք
    օրենքներով, երբ փորձում եք
    Ձեր երկրներում ապրող մարդկանց
    տալ օդի գրավական:

    Օրենսդրության ճանապարհով դեռևս ոչ ոք
    չի կարողացել լուծել բարոյականության խնդիրները:
    Դուք չեք կարող հավասարության
    մանդատ տալ մարդկանց:
    Անհրաժեշտ է տեղաշարժ
    կոլեկտիվ գիտակցության մեջ,
    Այլ ոչ արմատավորում
    կոլեկտիվ գիտակցության:

    Վարքը (ինչպես նաև
    կառավարության բոլոր
    Օրենքներն ու ծրագրերը)
    պետք է բխի ձեր կյանքից
    Եվ արտացոլի ձեր
    իրական էությունը:


    Բայց մի՞թե մեր օրենքները
    չեն ասում բոլորին.
    "Այստեղ, Ամերիկայում,
    հենց այսպես է, որ կա՛:

    Այսպե՛ս ճանաչեք բոլորդ
    ամերիկացիներին":

    Դե, բացառիկ դեպքերում
    գուցէ այդպես էլ կա:

    Բայց ավելի հաճախ
    ձեր օրենքները հաստատում են
    Մտքերը նրանց,
    ով ղեկին է կանգնած:


    "Ընտրյալների էլիտան"
    օրենքների միջոցով
    Խրատում է "տգետ
    մեծամասնությանը":

    Ճիշտ այդպես:


    Ի՞նչ վատ բան կա դրանում:

    Եթե մի քանի ամենալավերը
    և ամենախելացիները
    Ցանկություն են հայտնել
    լինել գլուխ հասարակության
    Աշխարհիկ խնդիրներում
    և առաջարկել լուծումներ, -
    Մի՞թե դա չի ծառայում
    բոլորի շահերին:

    Ամեն ինչ կախված է
    նրանց նպատակներից,
    Ինչպես նաև նրանց
    մտադրությունների մաքրությունից:

    Ասեմ, որ ոչինչ չի ծառայում
    "մեծամասնությանն" ավելի,
    Քան հնարավորություն տալ նրանց
    ինքնուրույն կառավարվել:


    Անարխիա: Դրանից երբեք
    լավ բան չի եղել:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  13. #207
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Դուք չեք կարող զարգանալ,
    դառնալ մեծ, երբ ձեզ
    Միշտ մատնանշում են,
    թե ինչ պետք է անեք:


    Կարելի է վիճաբանել,
    որ կառավարությունը
    Արտացոլում է ազգի
    ուժն ու մեծությունը
    (Կամ ուժի և մեծության
    ցավալի բացակայությունը),
    Որ հասարակության մեծերը
    մեծ օրենքներ են ընդունում:

    Կառավարություն ասելով,
    ես նկատի ունեմ այն համակարգը,
    Որը մեզ կառավարելու
    համար ենք մենք ստեղծում:

    Միայն առանձին դեպքերում:
    Որովհետև մեծ հասարակություններին
    Իրականում շատ քիչ
    օրենքներ են անհրաժեշտ:


    Բայց օրենքները՝ մարդու
    փորձն է, սահմանափակել
    Խաղադաշտը, համոզել,
    որ կգերիշխի ճշմարիտը՝
    Անկախ ուժի կամ թուլության:
    Ինչպե՞ս կարող ենք գոյատևել մենք
    Առանց արժեքների հետ
    մեր համընդհանուր համաձայնության:

    Ես չեմ առաջարկում աշխարհ
    առանց վարքի կոդեքսների
    Եվ առանց համաձայնության:
    Ես առաջարկում եմ, որ ձեր
    Կոդեքսներն ու համաձայնությունները
    հիմնվեն ըմբռնման ավելի
    Բարձր մակարդակի և անձնական շահերի
    ավելի ազնիվ ձևակերպման վրա:

    Իրականում ձեր օրենքների
    մեծ մասն արտահայտում է
    Ձեզանից ամենաազդեցիկների
    շահադիտական խաղերը:

    Եկ, թե դեմ չես, դիտարկենք
    մի օրինակ: Ծխելը:

    Օրենքն ասում է, որ չի կարելի
    աճեցնել և օգտագործել
    Բույսի որոշակի տեսակ,
    որի անունն է կանեփ,
    Որովհետև, ինչպես
    պնդում է կառավարությունը,
    Կանեփը՝ ձեր օգտին չէ,
    այն քայքայում է ձեր առողջությունը:

    Բայց նույն օրենքն ասում է,
    որ կարելի է աճեցնել
    Եվ օգտագործել բույսի
    մեկ այլ տեսակ, ծխախոտը,
    Եվ ոչ թե այն պատճառով,
    որ այն ձեզ օգտակար է,
    Այլ որովհետև, ենթադրաբար,
    դուք միշտ դրանով եք զբաղվել:


    Այսպիսով, ձեր օրենքները
    չեն արտացոլում այն,
    Ինչ հասարակությունը մտածում է
    և ինչ ցանկանում է դառնալ:
    Ձեր օրենքները ցուցադրում են,
    թե որտեղ է իշխանությունը:


    Դա անազնիվ է: Դու
    ընտրեցիր իրավիճակ, որտեղ
    Հակասություններն ակնհայտ են:
    Բայց ես համոզված եմ,
    Որ շատ ուրիշ դեպքերում
    ամեն ինչ այլ կերպ է:

    Ընդհակառակը: Իրավիճակների
    մեծամասնությամբ ամեն ինչ
    Հենց այդպես էլ կա:
    Կարող ես լինել վստահ:


    Ո՞րն է, ուրեմն, լուծումը:

    Ունենալ հնարավորինս
    քիչ օրենքներ ու սահմանումներ
    (Ձեր օրենքներն ինքնին՝
    արդեն իսկ սահմանափակումներն են):

    Պատճառը, որ կանեփն
    օրենքից դուրս է, կապված է
    Իբր թե առողջության հետ, -
    դա է տարբերակը:

    Բայց հանուն արդարության
    հարկ է նկատել,
    Որ օրգանիզմի համար այն
    ավելի մեծ ռիսկ չի հանդիսանում,
    Քան ծխախոտն ու ալկոհոլը,
    որոնք օրենքով պաշտպանված են:

    Այդ դեպքում ինչու՞
    կանեփը չեն թույլատրում:

    Քանզի, եթե այն աճեցնեն,
    ուրեմն բամբակի, նեյլոնի
    Եվ արհեստական մետաքսի,
    Ինչպես նաև անտառանյութերի
    Արտադրության մեջ զբաղված
    մարդկանց մոտավորապես կեսը
    Կկորցնեին իրենց աշխատատեղերը
    և անգործ կմնային:


    Ու նաև պարզվում է,
    որ ձեր մոլորակի վրա կանեփը՝
    Ամենաօգտակար, ամենաամուր
    և հարատև նյութերից մեկն է:

    Չի կարելի արտադրել
    ավելի լավ թել հագուստի համար,
    Ավելի պինդ նյութ պարանների համար,
    հումք ցելյուլոզի համար,
    Որը կարելի է այդքան հեշտորեն
    աճեցնել ու հավաքել:

    Դուք ամեն տարի կտրում եք
    հարյուր հազարավոր ծառեր,
    Որպեսզի կիրակնօրյա թերթեր ունենաք,
    որտեղ կարող եք կարդալ
    Ամբողջ աշխարհում անտառաշերտերի
    մասսայական ոչնչացման մասին:

    Կանեփը կարող էր ապահովել
    ձեզ միլիոնավոր շաբաթաթերթերով
    Առանց անտառները ոչնչացնելու
    հանցավոր անհրաժեշտության:
    Իրականում կանեփը կարող էր
    փոխարինել հսկայական քանակության
    Հումքանյութերի, ընդ որում դա կլիներ
    տասնյակ անգամներ ավելի էժան:

    Ահա, թե որտեղ է թաքնված
    խնդրի իսկական պատճառը:

    Եթե թույլատրեն աճեցնել
    բույսն այդ զարմանալի,
    Որն այդ ամենի հետ մեկտեղ
    նաև բուժիչ հատկություններ ունի, -

    Ուրեմն ինչ-որ մեկը
    կկորցնի իր փողերը:


    Ահա թե ինչու օրենքով
    կանեփ աճեցնելն արգելված է:

    Նույն պատճառով էլ ձեզ մոտ
    գնում է այդքան շատ ժամանակ
    Էլեկտրոմոբիլների սերիական
    արտադրությունը կարգավորելու համար,
    Առողջության հասանելի և գիտակից
    խնամքն ապահովելու համար
    Կամ արևի ջերմությունն ու էներգիան
    տանն օգտագործելու համար:

    Ամբողջ այս տարիների ընթացքում
    դուք ունեք անհրաժեշտ միջոցներ,
    Նաև անհրաժեշտ տեխնոլոգիաներ
    այդ ամենն արտադրելու համար:
    Ուրեմն ինչու՞ մինչև օրս
    դուք այդ ամենը չունեք:

    Նայեք լուրջ և կտեսնեք,
    թե ով կկորցներ իր փողերը,
    Եթե այդ ամենը
    դուք ունենայիք:


    Այդպես դուք կգտնեք
    ձեր հարցերի պատասխանները:

    Եվ դա այն Մեծն Հասարակությունն է,
    որով դուք հպարտանում եք:

    Համընդհանուր բարեկեցության մասին
    հարցը քննարկելու համար
    Ճիչերով ու քացիներով լարել է պերք
    ձեր "մեծն հասարակությանը":


    Հենց մեկը փորձում է խոսել
    համընդհանուր կամ հասարակական
    Բարեկեցության մասին,
    "կոմունի՛զմ", - գոչում են բոլորը:

    Եթե մեծամասնության
    բարեկեցության պատկերացումը
    Ինչ-որ մեկին հսկայական
    եկամուտ է բերում, -
    Ամենայն հավանականությամբ՝
    կա միայն մեկ տարբերակ.
    Ավելի շուտ, մեծամասնության
    շահերն արհամարհվում են:

    Այդ տեղի է ունենում
    ոչ միայն ձեր երկրում,
    Այդ տեղի է ունենում նաև
    ամբողջ աշխարհում:

    Այդ պատճառով, հիմնական,
    ամենահիմնական հարցը,
    Որի հետ մարդկությունը
    բախվեց դեմ առ դեմ,
    Հետևյալն է. Կարո՞ղ է
    արդյոք անձնական շահը
    Համայն մարդկության համընդհանուր
    շահերով դուրս մղվել:

    Եթե այո, ուրեմն ինչպե՞ս:

    Միացյալ Նահանգներում
    օրենքի միջոցով
    Դուք փորձեցիք ապահովել
    ձեր ընդհանուր շահերը:
    Փորձեցիք ապահովել նաև
    ձեր անձնական եկամուտը:
    Բայց ... շատ ցավալիորեն
    անհաջողության մատնվեցիք:

    Ձեր երկիրն՝ ամենահարուստը
    և ամենահզորն է աշխարհում,
    Եվ սակայն ձեր երկրում
    մանկանց մահկանացիությունն էլ
    Աշխարհում ամենաբարձրերից է:
    Ցավոք, բայց դա ճշմարտություն է:

    Ինչու՞: Քանզի չունևոր մարդիկ
    ի վիճակի չեն վճարել

    Նախա- և հետ-ծննդյան խնամքի
    համար, որովհետև
    Օտար խնդիրներին անտարբեր
    հասարակարգը ձեր երկրում
    Առաջին հերթին իր նյութական
    շահերով
    է առաջնոդրվում:


    Եվ սա ձեր զարհուրելի վարքի
    մեկ օրինակ է միայն:
    Ինքը փաստը, որ ձեր
    երեխաները մահանում են
    Շատ ավելի հաճախ,
    քան այլ զարգացած երկրներում,
    Պետք է ձեզ շատ ավելի
    լրջորեն անհանգստացներ:

    Այլ երկրները հոգ են տանում
    հիվանդների ու կարիքավորների մասին,
    Ծերերի և անուժների մասին:
    Իսկ դուք ապահովում եք
    Հարուստներին և ունևորներին,
    ազդեցիկներին և անհոգներին:

    Եվ դա ձեզ բավարարում է:

    Ամերիկյան թոշակառուների
    ութսունհինգ տոկոսը
    Իր գոյությունը քարշ է տալիս
    ծայրահեղ աղքատության մեջ:
    Շատ ծերերի համար նույնիսկ
    "ընտանեկան բժիշկը"՝
    Շտապ օգնության կաբինետն է
    տեղի հիվանդանոցում:

    Իհարկե, ի՞նչ օգուտ նրանցից,
    ովքեր չեն կարող վճարել...
    Իրենց օգտակարությունը
    նրանք հասցրել են սպառել...

    Եվ դա ձեր մեծն հասարակարգն է...


    Ես կասեի, որ Դու չափազանց
    խտացնում ես գույները:
    Չէ՞ որ թե այստեղ,
    և թե ուրիշ երկրներում
    Ընչազուրկների համար
    Ամերիկան արել է
    Ավելին, քան երկրագնդի վրա
    մեկ այլ ազգ է անում:

    Ամերիկան շատ բան է արել, -
    դա ակընհայտ է:
    Բայց գիտե՞ս դու արդյոք,
    որ տոկոսային հարաբերությամբ,
    Նրա՝ այլ երկրներին օգնելու համար
    հատկացված գումարն ավելի քիչ է,
    Քան բազմաթիվ շատ ավելի
    փոքր երկրներինը:

    Հարցն այն է, որ նախքան
    ինքնափառաբանմամբ զբաղվելը
    Կարելի է նայել նաև
    ձեզ շրջապատող աշխարհին:
    Եթե ձեր արածը՝ լավագույնն է,
    ինչ ընդունակ եք անել,
    Ուրեմն դուք սովորելու
    դեռևս շատ բան ունեք:

    Դուք ապրում եք ամայացող
    և ավերվող աշխարհում:
    Դուք գրավ եք դրել ամենն,
    ինչ ինքներդ եք արտադրում:
    Ձեր շինարարները դրան
    տվել են հնարամիտ
    Եվ շատ արտահայտիչ անուն.
    "ծրագրավորված ծերացում":


    Ավտոմեքենաների գներն աճում են
    երեք անգամ ավելի,
    Իսկ շահագործման ժամկետը
    երկարում է մեկ երրորդով:
    Ձեր հագուստները չես հագնի
    տաս անգամից ավելի.
    Քրքրվում և շատ արագորեն
    նրանք փալաս են դառնում:

    Որպեսզի երկարացնեք ժամկետը
    սննդամթերքի պահպանման,
    Նրանց մեջ ավելացնում եք
    բազմաթիվ քիմիկատներ,
    Եվ ցավալի է, որ մտքերովդ էլ
    չի անցնում անգամ,
    Որ դրանով դուք կարճեցնում եք ձեր՝
    մոլորակի վրա գտնվելու ժամկետը:

    Ուսուցիչները, հոգևորականները,
    մահացու հիվանդների դեմ
    Միջոցներ փնտրող գիտնականները,
    մի կերպ դրամ են հայթհայթում
    Այն դեպքում, երբ սպորտային
    թիմերն ու աստղերը
    Ձեր խրախուսանքի և աջակցման շնորհիվ
    միլիոններ են կուտակում:


    Ռեստորաններում, կամ հենց ձեր տանը
    թափում եք այնքան ուտելիք,
    Որով դուք հեշտությամբ
    աշխարհի կեսին կկերակրեիք:

    Բայց Ես չեմ մեղադրում,
    Ես ընդամենը դիտում եմ:
    Եվ դա ոչ միայն Միացյալ
    Նահանգներին է վերաբերվում,
    Որովհետև տենդենցները,
    որոնցից մարդու սիրտը ցավում է,
    Հավասարապես տարածված են
    ձեր ամբողջ աշխարհում:

    Ստեղծվում է տպավորություն,
    որ վիճակը փոխելու համար
    Ձեր մոլորակի վրա ոչ ոք
    չունի իշխանություն:
    Բայց ճշմարտությունն այն է,
    որ խնդիրն իշխանությունը չէ:
    Ուղղակի ոչ ոք կամք չունի
    ձեր ամբողջ աշխարհում:


    Եվ միշտ կլինի այդպես,
    քանի դեռ մարդն իր սրտում
    Ուրիշի դժբախտությունը որպես
    սեփականը չի ընկալում:


    Ինչու՞ ուրեմն մենք այդ չենք անում:
    Մի՞թե կարելի է ամեն օր
    Տեսնել այդ դժբախտությունները
    և թողնել, որ այդպես շարունակվի:

    Որովհետև դուք հոգ չեք տանում:

    Ամբողջ մոլորակը
    դեմ առ դեմ բախվել է
    Գիտակցության ճգնաժամի հետ:
    Եվ ձեզ պետք է որոշել,
    Թե մեկմեկու մասին
    արդյո՞ք դուք հոգալու եք:


    Հռետորական հարց է:
    Իսկ մի՞թե մենք չենք կարող
    Սիրել մեր ընտանիքները:

    Դու իրականում
    սիրում ես քո ընտանիքը:
    Ուղղակի շատ սահմանափակ
    պատկերացում ունես
    Այն մասին, թե ինչպիսի
    ընտանիք դու ունես:

    Դու մարդկանց մեծ ընտանիքի
    մասը քեզ չես համարում,
    Ըստ այդմ մարդկության խնդիրներն
    անձամբ քեզ չեն հուզում:


    Ինչպե՞ս մենք կարող ենք փոխել
    մեր հայացքն աշխարհի վրա:

    Կոնկրետ ի՛նչ եք ցանկանում փոխել:
    Ամեն ինչ դրանից է կախված:


    Ինչպե՞ս քչացնենք ցավը,
    վիշտը, տառապանքները:

    Քչացրեք անջատվածությունը:
    Ստեղծեք աշխարհի նոր մոդել:
    Հաստատեք այդ նոր մոդելը
    նոր գաղափարի շրջանակներում:


    Ի՞նչ գաղափար է դա:

    Սպասվում է արմատական հեռացում
    ներկա աշխարհայացքից:

    Այժմ դուք ընկալում եք աշխարհը
    (աշխարհաքաղաքական մաշտաբով)
    Որպես ազգային պետությունների
    մի մեծ ամբողջություն,
    Որոնցից յուրաքանչյուրը
    մյուսների հանդեպ սովերեն է,
    Եվ նրանք բոլորն առանձին են
    և անկախ մեկմեկուց:

    Նրանց ներքին խնդիրները
    չեն դիտարկվում որպես
    Ամբողջ խմբի՝ որպես
    ամբողջության խնդիրներ,
    Եթե, և քանի դեռ
    այդ խնդիրները ներքին
    Խմբի, որպես ամբողջության վրա
    ազդեցություն չեն գործել:

    Եթե այդ իրավիճակից մյուսները
    չեն կորցնում ոչ մի բան,
    Ուրեմն կոնկրետ այդ պետությունը
    կարող է գրողի ծոցը գնալ:


    Հազարավոր մարդիկ
    կարող են սովամահ լինել:
    Հարյուրավոր մարդիկ
    կարող են զոհվել,
    Բռնապետները կարող են
    կողոպտել իրենց ժողովրդին,
    Ավազակները կարող են
    կողոպտել և բռնաբարել,

    Իշխանությունները կարող են
    զրկել մարդկանց հիմնական
    Մարդկային պարագաներից
    համատիեզերական, -
    Իսկ մնացածներն ինչ-որ բան փոխել
    չեն մտածի անգամ:
    Դա, ըստ քեզ, նրանց
    "ներքին գործն" է միայն:

    Բայց երբ ձեր շահերն են
    գտնվում վտանգի տակ,
    Երբ ձեր ներդրումները,
    ձեր անվտանգությունը,
    Ձեր կյանքի բարեկեցությունը
    վտանգի տակ են,

    Դուք համախմբում եք ձեր ազգը,
    կհամախմբեք նաև աշխարհը,
    Եվ չգրված օրենքներ
    այլևս չկան ձեզ համար:

    Հետո պատրաստում եք
    Մեծ Սուտը, պնդելով,
    Որ եթե շահ չունեք,
    ուրեմն հոգս էլ չունեք:


    Ամբողջ աշխարհում
    քաղաքականության մեխանիզմը
    Հենվում է հենց այդ
    անձնական շահի վրա:
    Եվ մի՞թե դրանում
    ինչ-որ վատ բան կա:

    Եթե ցանկանում եք,
    որ ձեր աշխարհը փոխվի,
    Պետք է մտածողության մեջ էլ
    ինչ-որ նոր բան լինի:
    Սկսեք օտար շահերը
    որպես սեփականն ընկալել:

    Իսկ դա տեղի կունենա
    միայն այն ժամանակ,
    Երբ դուք վերակառուցեք
    աշխարհի իրականությունը
    Եվ սկսեք համապատասխան
    ձևով ղեկավարվել:


    Նկատի ունես աշխարհի
    միասնական կառավարությու՞նը:

    Այո:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  14. #208
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    11.


    Դու խոստացար, որ Երկրորդ
    Գրքում շոշափելու ես
    Մեր մոլորակի մեծամաշտաբային
    աշխարհաքաղաքական խնդիրները,
    Ի տարբերություն Առաջինի,
    որտեղ հիմնականում
    Մարդկանց անհատական
    խնդիրներին էին դիտարկվում:

    Բայց ես չէի կարծում,
    թե Դու կուզես վիճել:

    Եկել է ժամանակը,
    որ աշխարհը դադարի
    Խաբել ինքնիրեն,
    արթնանա և գիտակցի,
    Որ մարդկության միակ խնդիրը
    սիրո պակասությունն է:

    Սերը ծնում է հանդուրժողականություն,
    հանդուրժողականությունը՝ հանգիստ:
    Իսկ անհանդուրժողականությունը
    պատերազմների պատճառ է դառնում
    Եվ անտարբերությամբ է վերաբերվում
    անտանելի իրավիճակին:
    Սերն անտարբեր լինել չի կարող:
    Անտարբերությունն անհայտ է սիրոն:

    Ամբողջ մարդկության հանդեպ
    հոգատարության և սիրո հասնելու
    Ամենաարագ միջոցն է՝ մարդկությանը
    որպես սեփական ընտանիք ընկալելը:
    Իսկ դրան հասնելու ամենաարագ
    և լավագույն միջոցն է՝
    Մնացած աշխարհից առանձնանալ
    ցանկանալ դադարելը:


    Ձեզ պետք է, որ համախմբվեն
    բոլոր երկրները:


    Մենք ունենք Միացյալ
    Ազգերի Կազմակերպություն:

    Անօգնական և անուժ:

    Այդպիսի օրգանիզմը
    գործել ստիպելու համար
    Այն ամբողջովին
    վերափոխել է հարկավոր:
    Չի կարելի ասել,
    թե դա անհնար է,
    Բայց դժվար է և մեծ
    ջանքեր է պահանջում:


    Լավ, - իսկ Դու՝ ի՞նչ կառաջարկես:

    Ես առաջարկություններ չունեմ:
    Միակ խորհուրդս է՝ դիտել:

    Զրուցելով, դու ասում ես Ինձ
    ձեր նոր որոշումների մասին,
    Իսկ ընթացքում Ես խոսում եմ
    Իմ դիտարկումների մասին,
    Որպեսզի դրա իմաստը
    դու տեսնես ակընհայտորեն.

    Ի՞նչ եք դուք հիմա ընտրում
    ձեր մոլորակի վրա
    Ազգերի և մարդկանց միջև
    փոխհարաբերությունների վերաբերյալ:


    Լիներ իմ կամքը, հաճույքով
    ես կընտրեի մեզ համար.
    "Հասնել ամբողջ մարդկության հանդեպ
    սիրո և հոգատարության":

    Դրա համար աշխարհում
    պետք է ստեղծվի քաղաքական
    Նոր հանրություն, որտեղ ամեն մի
    ազգային պետություն
    Ունի հավասար իրավունք
    աշխարհի գործերը քննարկելու հարցում
    Եվ հավասար բաժին համաշխարհային
    պաշարներին տիրապետելու հարցում:


    Դա երբեք չի գործի:
    "Ունևորները" չեն հրաժարվի
    Իրենց գերիշխանությունից
    և բնական պաշարներից
    Հանուն "աղքատների":
    Հանուն ինչի՞ պետք է այդ անեն:

    Որովհետև դա նաև իրենց
    լավագույն շահերի համար է:


    Նրանք այդպես չեն համարում՝
    և ես նույնպես համոզված չեմ,
    Որ այդպես չեմ մտածում:

    Եթե դուք կարողանայիք
    ձեր էկոնոմիկայի մեջ
    Ավելացնել տարեկան
    միլիարդավոր դոլարներ,
    Որոնցով կկարողանայիք
    կերակրել սովածներին,
    Հագցնել կարիքավորներին,
    բնակարան տալ աղքատներին,

    Ապահովել ծերերի վստահությունը
    վաղվա օրվա համար,
    Ապահովել առողջությունը,
    և արժանապատվությունը
    Կյանքի նորմա դարձնել
    բոլոր մարդկանց համար, -
    Մի՞թե դա չէր համապատասխանի
    ձեր երկրի լավագույն շահերին:


    Ամերիկայում կան մարդիկ,
    որոնք համաձայն չեն,
    Որ աղքատների օգտին կլինի
    ուրիշների հաշվին օգնությունը:

    Եվ հետո, երկիրը շարունակում է
    գլորվել դեպի դժոխք,
    Հանցագործությունը դատարկում է
    ազգն ու հասարակությունը,
    Արժեքազրկումը կողոպտում է
    մարդկանց կուտակումները,
    Արագ տեմպերով ամենուր
    աճում է գործազրկությունը,

    Իսկ կառավարությունը ճոխանում է
    և ավելի գիրանում է,
    Եվ դպրոցներում երեխաներին
    պահպանակներ են բաժանում:

    Դու խոսում ես, ասես ռադիոյով
    հարցազրույց ես տալիս:


    Այո: Եվ հենց դա է մտահոգում
    շատ ամերիկացիների:

    Նշանակում է, նրանք կարճատես են:
    Մի՞թե դուք չեք տեսնում,
    Որ եթե այդ միլիարդները
    վերադառնային ձեր համակարգ, -
    Եթե դուք կարողանայիք
    օգտագործել այդ կապիտալները
    Ձեր ժողովրդի կարիքները
    բարելավելու համար, -

    Ուրեմն հանցագործությունների
    պատճառներն էլ կվերանային:
    Մի՞թե դուք չեք տեսնում,
    որ սնկի պես կաճեին
    Ձեր աշխատատեղերը,
    եթե ձեր դոլարները
    Հաջողվեր նորից ձեր
    էկոնոմիկայի մեջ ներգրավել:

    Եվ նույնիսկ ձեր կառավարությունն էլ
    ավելի կփոքրանար,
    Քանի որ նա անելու
    շատ ավելի քիչ գործ կունենար:


    Ես կարծում եմ, որ ինչ-որ բան
    դրանից իրոք կարող էր
    Իրականություն դառնալ
    (չնայած ես անկարող եմ
    Պատկերացնել, որ կառավարությունը
    երբևիցէ փոքրանա),
    Բայց որտեղի՞ց կհայտնվեն
    այդ միլիոններն ու միլիարդները:

    Եվ հետո, ինչպե՞ս լինել
    այն վարկերի հետ, որոնք
    Քո նոր կառավարությունը
    կդնի այդ կապիտալների վրա:

    Դրամները կհայտնվեն
    ոչ թե ինչ-որ տեղական
    Կառավարության կողմից
    պարտադրած նոր վարկերից:
    Իրականում որոշ
    տեղական կառավարություններ
    Որոշ վարկեր կարող են
    նույնիսկ պակասեցնել:

    Այդ ամենը՝ բոլոր
    այդ առավելությունները, -
    Կարող են արդյունքը դառնալ
    ձեր աշխարհի փոխակերպման,
    Նաև ձեր համաշխարհային
    քաղաքական հեռանկարի
    Ավելի հստակ և պարզ
    վերապլանավորման:


    Ինչպե՞ս է դա հնարավոր:

    Ի հաշիվ գումարների,
    որոնք դուք ծախսում եք
    Օտար երկրների վրա
    հարձակման միջոցներ
    Եվ սեփական երկրի համար
    նորանոր ու ավելի բարդ
    Պաշտպանական համակարգեր
    ստեղծելու վրա:


    Այո՜, հասկանում եմ:
    Դու ցանկանում ես,
    Որ մենք լիկվիդացնենք
    ռազմական ուժերը:


    Ոչ միայն դուք: Բոլորը:

    Բայց ոչ թե լիկվիդացնել,
    այլ արմատապես կրճատել այն:
    Ձեզ անհրաժեշտ է պահպանել
    ներքին կարգուկանոն միայն:
    Դուք կարող էիք ամրապնդել
    տեղական ոստիկանությունը
    Եվ միաժամանակ կրճատել
    ծախսերը ռազմական:


    Ես մտածում եմ, որ Քո թվերը
    որոշակիորեն չափազանցված են:
    Եվ չեմ կարծում, որ կհամոզես մարդկանց,
    որ իրենց պաշտպանելու կարիք չունեն:

    Եկ նայենք թվերին:

    Ներկա պահին ամբողջ
    աշխարհի կառավարությունները
    Մոտավորապես կվինտրիլիոն
    դոլար են ծախսում,
    Որպեսզի իրագործեն իրենց
    ռազմական նպատակները:
    Դա միլիոն դոլար է
    մեկ րոպեում:

    Ազգերը, որոնք կատարում են
    ամենաշատ ծախսերը,
    Այդ գումարի մեծ մասը
    կարող են վերակողմնորոշել
    Այլ բազում և տարբեր
    նախընտրությունների վրա,
    Որոնց մասին մենք այստեղ
    խոսել ենք արդեն:

    Այդպիսով, ավելի խոշոր
    և հարուստ պետությունները
    Կհասկանային, որ դա իրենց
    լավագույն շահերի համար է,
    Եթե գիտակցեին,
    որ դա հնարավոր է:


    Բայց այդ պետությունները դեռևս
    չեն կարող պատկերացնել,
    Որ կարող են գոյատևել
    առանց սեփական պաշտպանության,
    Քանզի վախենում են այն ազգերի
    ագրեսիայից և հարձակումից,
    Որոնք իրենց նախանձում են
    և ցանկանում են տիրանալ իրենց ունեցվածքին:

    Այդ վտանգը փոքրացնելու համար
    կա երկու միջոց:

    Առաջին: Համաշխարհային
    բոլոր հարստությունների
    Եվ բնական պաշարների
    բավական քանակություն
    Պետք է բաժանել աշխարհի
    բոլոր ժողովուրդներին:

    Որպեսզի ոչ ոք չցանականա
    կամ չունենա պահանջը նրա,
    Ինչ ունի մեկ ուրիշը,
    և որ բոլորը կարողանան
    Ապրել արժանապատվորեն
    և ազատ վախից:

    Երկրորդ: Որպեսզի լուծեք
    ձեր տարաձայնությունները,
    Ստեղծեք մի համակարգ,
    որը կփոքրացնի
    Պատերազմի անհրաժեշտությունը
    և նույնիսկ հնարավորությունը:


    Հնարավոր է, աշխարհի ժողովուրդները
    երբեք այդ չանեն:

    Նրանք արդեն այդ արել են:

    Մի՞թե:

    Այո: Այժմ աշխարհում
    պետական համակարգի հետ կապված
    Նման տիպի մի մեծ
    փորձ է տեղի ունենում:

    Եվ այդ փորձն Ամերիկայի
    Միացյալ Նահանգներ է կոչվում:

    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  15. #209
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Որն, ինչպես Դու ասացիր նոր,
    տապալվում է խայտառակ կերպով:

    Այո: Նախքան հաջող համարվելը,
    այն դեռ հեռու պետք է ընթանա:
    Բայց այսօր անց կացվող
    ձեր լավագույն փորձն է դա:

    "Դեմոկրատիան՝ ամենավատ
    համակարգն է, - ասել է Չերչիլը: -
    Եթե մնացածները
    չարժանացնենք ուշադրության":

    Ձեր ազգն առաջինն է
    կազմակերպել համադաշնությունն
    Առանձին նահանգների,
    համախմբելով նրանց կուռ խմբում, -
    Այնպիսի մի խմբում,
    որտեղ ամեն նահանգ
    Պարտավոր է ենթարկվել
    կենտրոնական իշխանությանը:

    Եվ կար ժամանակ, երբ նրանք
    այդ չէին ցանկանում:
    Վախենալով կորցնել
    իրենց մեծությունը,
    Նրանք դիմադրում էին:
    Նրանք պնդում էին,
    Որ այդպիսի միությունն
    ի հօգուտ չի ծառայելու:


    Կարճ ասած, ձեր նահանգները
    գործում էին ճիշտ այնպես,
    Ինչպես անկախ երկրները
    գործում են այսօր,
    Չնայած հասցրել էին
    արդեն համախմբվել
    Համադաշնության կազմավորման
    մասին պայմանագրով:

    Բայց ժամանակ անց երևան եկան
    մի քանի առաջնորդներ,
    Որոնց առաջադեմ կարծիքը
    սկսեց գերիշխել:
    Նրանք համոզեցին ժողովրդին,
    որ դաշնությունից նրանց քսակը
    Ավելի շատ կշահի,
    քան ընդհակառակը:

    Առևտրականները կխնայեն փողն
    ու կավելացնեն եկամուտը,
    Քանզի նահանգները վարկ չեն դնի
    ապրանքների վրա, դա կորուստ է:

    Կառավարությունները կխնայեն փողն
    ու ավելի շատ կներդնեն այն
    Ծրագրերի և ծառայությունների մեջ,
    որոնք կկարողանան
    Իսկապես օգնել մարդկանց,
    քանզի այլևս կարիք չկա
    Միջոցներ ծախսել մի նահանգը
    մյուսից պաշտպանելու համար:


    Մարդիկ ավելի վստահ
    կլինեն վաղվա համար,
    Ավելի պաշտպանված կլինեն
    և ավելի ապահովված:
    Եվ ամեն մի նահանգ,
    չկորցնելով իր մեծությունը,
    Հնարավորություն կունենա
    ավելի մեծը դառնալ:

    Իրականում հենց այդպես էլ եղավ
    Միացյալ Նահանգների հետ:

    Նույն բանը կարող էր
    տեղի ունենալ այժմ
    Աշխարհի հարյուր վաթսուն
    երկրների հետ,
    Եթե նրանք Միասնական
    Համադաշնություն կազմեին:
    Եվ դա կնշանակեր
    վերջ պատերազմներին:


    Ինչպե՞ս: Չէ՞ որ տարաձայնություններ
    միևնույն է կմնան:

    Դա ճշմարիտ է, քանի դեռ
    մարդիկ մնում են կախված
    Արտաքին իրերից:
    Եվ սակայն լավ միջոց կա
    Ազատվել պատերազմներից
    և ցանկացած ապրումներից,
    Ցանկացած հուզումներից
    և ցանկացած տագնապներից:

    Բայց դա հոգևոր որոշում է:

    Եվ աշխարհաքաղաքական մակարդալի վրա
    մենք այժմ դիտարկում ենք հենց դա:
    Ամբողջ գաղտնիքն այն է,
    որ իրար միացնեք երկու բան.
    Որպեսզի կարողանաք փոխել
    ձեր ամենօրյա փորձը,
    Պրակտիկ կյանքում անհրաժեշտ է
    ապրել հոգևոր ճշմարտությամբ:


    Քանի դեռ փոփոխությունն այդ
    տեղի չի ունեցել,
    Ձեր միջև տարաձայնությունները
    դեռևս կլինեն:
    Բայց դու ճիշտ ես: Պատերազմներ
    այլևս պետք չեն:
    Բռնություններ պետք չեն:
    Սպանություններ պետք չեն:

    Մի՞թե Օրեգոնը և Կալիֆոռնիան
    պատերազմում են ջրային
    Տարածքն օգտագործելու համար:
    Մերիլենդն ու Վիրջինիան՝
    Ձկնորսության պատճառով:
    Մի՞թե պատերազմում են
    Վիսքոնսինն ու Իլինոյսը,
    Մասաչուսեցն ու Օհայոն:


    Ոչ:

    Իսկ ինչու՞ ոչ: Մի՞թե
    այս տարիների ընթացքում
    Նրանց միջև երբեք վեճեր
    ու տարաձայնություններ չեն ծագել
    :

    Կարծում եմ, բոլոր այս
    տարիների ընթացքում ծագել են:

    Ճիշտ ես: Եվ սակայն
    այդ առանձին պետությունները
    Հոժարակամորեն
    միշտ համաձայնվել են
    Պահպանել միասնաբար
    հիմնված օրենքները
    Եվ փոխզիջման մեջ լինել
    համատեղ գործերում,

    Պահպանելով սեփական
    գործերի վերաբերյալ
    Սեփական օրենքներն ընդունելու
    անհատական իրավունքը:

    Եթե նահանգների միջև վեճեր
    այնուհանդերձ ծագում են
    Դաշնության օրենքները տարբեր կերպ
    մեկնաբանելու պատճառով՝
    Կամ եթե մեկն ուղղակի
    խախտում է օրենքը, -
    Ուրեմն ինչ խոսք, որ գործը
    դատարան է տրվում:

    Իսկ նահանգներն իշխանություն և
    լիազորություններ են տվել
    Դատարանին, որը կարող է
    այդ բոլոր վեճերը լուծել:


    Եթե դեպքն աննախադեպ է
    և հարմար օրենքներ չկան,
    Ուրեմն գործն ուղարկվում է
    կառավարություն կենտրոնական,
    Որտեղ փորձում են համաձայնության գալ
    և ստեղծել նոր օրենք,
    Կամ, ծայրահեղ դեպքում, գալ
    խելամիտ փոխզիջման:

    Հենց այդպես է գործում
    ձեր համադաշնությունը:

    Այդպիսին է օրենսդրությունը.
    դատարանների համակարգը,
    Որոնց դուք վստահել եք
    այդ օրենքների մեկնաբանությունը,
    Եվ արդարադատության համակարգը,
    որն անհրաժեշտության դեպքում
    Ապահովում է դատարանի
    որոշումների պահպանումը:

    Եվ, չնայած այդ համակարգը
    կատարելագործման կարիք ունի,
    Այն աշխատել է ավելի քան
    երկու հարյուր տարի:
    Չկա կասկածելու պատճառ,
    որ այդ նույն դեղատոմսն
    Ընդունելի կլինի նաև
    համաշխարհային մաշտաբով:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  16. #210
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Եթե ամեն ինչ այդքան հեշտ է,
    ուրեմն ինչու՞ մինչև օրս
    Ոչ ոք չի փորձել
    այդ դեղատոմսը կիրառել:

    Փորձել են: Առաջին փորձն էր
    ձեր Ազգերի Լիգան:
    Միասնական Ազգերի Կազմակերպությունը՝
    ձեր փորձն է վերջին:

    Բայց մի փորձը ձախողվեց,
    իսկ մյուսն արդյունավետ էր
    Նվազագույն աստիճանի,
    քանզի ներկայացուցիչ-անդամները
    Վախենում են, որ իրենք
    ավելի շուտ կվնասվեն,
    Քան կշահեն ինչ-որ բան
    այդ փոխակերպումներից:

    Դա տեղի է ունենում, որովհետև
    նրանք, ովքեր "ղեկին" են,
    Ավելի շատ անհանգստանում են
    իրենց ձեռքում իշխանությունը
    Պահելու համար, այլ ոչ թե
    այն մասին, թե ինչպես
    Լավացնեն կյանքի որակը
    բոլոր մարդկանց համար:


    "Ունեևորները" գիտեն,
    որ այդպիսի Համաշխարհային
    Դաշնությունն անխուսափելիորեն
    ավելի շատ բան կտա
    "Չունևորներին", - և սակայն
    համարում են, որ դա
    Կլինի իրենց հաշվին...

    Իսկ նրանք իրենցը
    Ոչ մի դեպքում, երբեք
    չեն զիջի ուրիշին:


    Իսկ մի՞թե նրանց վախն անհիմն է:
    Մի՞թե երկար աշխատանքով
    Կուտակածը պահպանելու ցանկությունը
    զուրկ է առողջ իմաստից:

    Նախ, եթե ավելին տաք նրանց,
    ով սոված է և տանիք չունի,
    Դա չի նշանակում, որ ուրիշները
    կզրկվեն իրենց բարեկեցությունից:

    Ինչպես Ես արդեն ասել եմ,
    ամենն, ինչ ձեզ պետք է անել, -
    Վերցնել ռազմական նպատակների համար ծախսվող
    տարեկան տրիլիոն դոլարը
    Եվ հումանիտար կարիքների վրա
    դրանք վերակողմնորոշել:

    Դուք կլուծեք խնդիրը,
    չծախսելով ոչ մի ավել ցենտ
    Եվ թողնելուվ հարստությունն
    իր նախկին տերերին:

    (Վիճելու հարց է, իհարկե,
    կհայտնվե՞ն "պարտվածի" դերում
    Միջազգային կոնգլոմերատները,
    որոնք եկամուտ են ստանում
    Պատերազմներից ու զենքերից,
    նրանց աշխատավորները
    Եվ բոլորն, ով հարստանում է
    աշխարհում կոնֆլիկտներ հրահրող
    Գիտակցության հաշվին:


    Բայց ամեն դեպքում, նրանց առատության
    աղբյուրը կցամաքի:

    Եթե կենդանի մնալու համար
    ինչ-որ մեկին անհրաժեշտ է,
    Որ աշխարհը պառակտված լինի,
    ուրեմն, հնարավոր է,
    Դա բացատրում է, թե ինչու
    ձեր աշխարհը հրաժարվում է
    Հաստատուն խաղաղություն ստեղծելու
    ցանկացած փորձերից:)

    Ինչ վերաբերվում է կուտակածը
    պահպանելու ցանկությանը,
    Ուրեմն, վերաբերվում է
    անհատի թե ազգի, -
    Համոզված եղիր, որ դա
    այնքան էլ խելքից դուրս բան չի,
    Եթե ելնենք միայն
    արտաքին աշխարհի գիտակցումից:


    Ինչի՞ց:

    Եթե ձեր կյանքի
    ամենամեծ երջանկությունը
    Հիմնված է ֆիզիկական
    աշխարհից ստացվող փորձի վրա, -
    Ուրեմն, իրոք, ոչ ոք
    և երբեք չի ցանկանա
    Իր կուտակածի գոե մի կաթիլը տալ
    երջանիկ լինելու համար:

    Քանի դեռ "չունևորներն"
    իրենց դժբախտության պատճառը
    Տեսնում են նյութական
    իրերի պակասության մեջ, -
    Նրանք նույնպես անվերջ
    կլինեն ու կմնան ծուղակում:

    Նրանք միշտ կցանկանան
    այն, ինչ ունեք դուք,
    Իսկ դուք երբեք չեք ցանկանա
    ձեր ունեցածից փայ տալ նրանց:


    Ահա թե ինչու
    Ես սկզբում ասացի,
    Որ պատերազմներից,
    ցանկացած տագնապներից,
    Անհանգստություններից
    և ապրումներից
    Մեկընդմիշտ ազատվելու միջոցը՝
    հոգևոր ճանապարհն է:

    Վերջին հաշվով յուրաքանչյուր
    աշխարհաքաղաքական խնդիր,
    Ինչպես նաև ցանկացած
    անհատական խնդիր,

    Հանգում է հոգևոր խնդրի:

    Ամբողջ կյանքը՝ հոգևոր է,
    և այդ պատճառով
    Բոլոր կենսական խնդիրները ևս
    ունեն հոգևոր
    Ծագում, կողմնորոշում
    և հոգևոր որոշում:


    Պատերազմները տեղի են ունենում
    այն պատճառով, որ ինչ-որ մեկն
    Ունի ինչ-որ բան, և այդ "ինչ-որ բանը"
    ցանկանում է ունենալ մեկ ուրիշն էլ:
    Դա մղում է ինչ-որ մեկին
    կատարել գործողություններ,
    Որոնք ուրիշների համար
    բացարձակապես ցանկալի չեն:

    Յուրաքանչյուր կոնֆլիկտ ծագում է
    անհամազոր ցանկությունից:


    Միակ հաստատուն խաղաղությունը՝
    ներքին Խաղաղությունն է:
    Թող ամեն մարդ խաղաղություն
    գտնի իր ներսում:
    Երբ ձեռք ես բերում այն,
    սկսում ես հասկանալ նաև,
    Թե առանց ինչի դու
    բավարարվել չես կարողանում:

    Դա նշանակում է, որ ուղղակի
    արտաքին աշխարհի
    Որոշակի ինչ-որ բաներ
    քեզ այլևս պետք չեն:


    "Ան-հարկավորությունը"՝
    որևէ պահանջներով
    Չը-ծանրաբեռնվածությունը, -
    մեծ ազատություն է:

    Նախ և առաջ, դա ազատում է
    քեզ վախից՝ այն վախից,
    Որ կա մի բան, ինչը դու
    չես կարող ունենալ:
    Վախից, որ կա ինչ-որ բան,
    ինչը կարող ես կորցնել:
    Վախից, որ չունենալով ինչ-որ բան,
    չես կարող երջանկանալ:

    Երկրորդ, "ան-հարկավորությունն"
    ազատում է քեզ զայրույթից:
    Զայրույթն՝ արտահայտված վախն է:
    Եվ ուրեմն, երբ դու
    Վախենալու ոչինչ չունես,
    հստակորեն կարող ես
    Համարել, որ հավասարապես
    բարկանալու էլ ոչինչ չունես:


    Դու չես բարկանում, չստանալով
    այն, ինչ ցանկանում ես,
    Քանզի այդ ցանկությունն՝
    ուղղակի նախասիրություն է,
    Այլ ոչ թե կյանքիդ
    հրատապ անհրաժեշտությունը:

    Այդ պատճառով, այն չստանալու
    հնարավորությունն ինքնին
    Արդեն դադարում է քեզ մոտ
    զուգորդվել վախի հետ:
    Եվ ուրեմն, նշանակում է,
    զայրույթն էլ է վերացել:

    Դու չես բարկանում, երբ տեսնում ես,
    որ ուրիշներն անում են
    Այն, ինչը հակասում է
    քո ցանկություններին, -
    Որովհետև կարիք չունես,
    որ նրանք ընդհանրապես
    Անեն ինչ-որ բան
    կամ ինչ-որ բան չանեն:

    Դու չես բարկանում, երբ ինչ-որ մեկը
    բարի չի, որովհետև
    Դու նրա բարության
    անհրաժեշտությունը չունես:
    Դու չես բարկանում, երբ ինչ-որ մեկը
    քեզ չի սիրում, որովհետև
    Դու նրա սիրելու
    անհրաժեշտությունը չունես:


    Դու չես բարկանում նաև,
    երբ ինչ-որ մեկը դաժան է,
    Նեղացնում կամ ցանկանում է
    քեզ վնաս պատճառել,
    Քանզի անհրաժեշտություն չունես,
    որ իրենց այլ կերպ պահեն,
    Եվ պարզ է ուրեմն, որ անհնար է
    քեզ վնաս պատճառել:

    Եթե պատահի, որ ինչ-որ մեկը
    ցանկանա քեզ զրկել կյանքից,
    Դու նույնպես չես զայրանա, քանզի
    չես վախենում մահից:
    Երբ դու զուրկ ես վախից,
    կլինի ամեն ինչ,
    Եվ կանցնի ամեն ինչ
    և դու չես բարկանա ոչնչից:

    Քո ներքին զգացմունքներով,
    բնազդաբար, դու գիտես,
    Որ ամենն, ինչ ստեղծել ես,
    կարելի է ստեղծել
    Նորից, կամ՝ և սա
    կարևոր է ավելի, -
    Այդ ամենն առանձնապես
    նշանակություն էլ չունի:


    Երբ ձեռք ես բերում
    ներքին խաղաղություն,
    Ինչ-որ բանի կամ հանգամանքի
    ներկայությունը կամ բացակայությունը
    Չի կարող քո գիտակցության
    Արարիչը լինել:
    Կամ լինել ապրումներիդ
    պատճառը քո կյանքում:

    Դա չի նշանակում, որ դու հերքում ես
    մարմնիդ կարիքները:
    Դու լիովին փորձարկում ես
    քո՝ մարմնի մեջ գտնվելը
    Եվ այնպիսի հաճույք ես
    դրանից ստանում,
    Ինչպիսին չէիր ստացել
    երբեք նախկինում:

    Բայց մարմնիդ կարիքներով
    դու հիմա կզբաղվես
    Իհարկե, հոժարակամորեն,
    այլ ոչ թե ստիպողաբար:
    Կապրես մարմնի հետ
    կապված զգացումներ
    Ոչ թե երջանկություն կամ թախիծ
    ապրելու համար:


    Այդպիսի հասարակ
    փոփոխություններից մեկն է
    Քո ներքին հանգիստը
    փնտրելն ու գտնելը:
    Եվ եթե դուք բոլորդ
    վարվեք հենց այդպես,
    Կվերանան պատերազմները
    և կչեզոքանան կոնֆլիկտները:

    Կկանխվի անարդարությունը
    և ամբողջ աշխարհում
    Կհիմնվի լիակատար
    հաստատուն խաղաղություն:

    Ուրիշ ոչ մի բանաձև
    պետք չէ և հնարավոր չէ:
    Խաղաղությունն աշխարհում՝
    սուղ անձնական հարց է:
    Պետք է փոխել ոչ թե
    տիրող իրավիճակները,
    Պետք է մարդկային
    գիտակցությունը փոխել:


    Ասա, իսկ երբ քաղցած ենք,
    երբ մեր երեխաները քաղցած են,
    Մենք ինչպե՞ս այդ ներքին
    հանգստությունը գտնենք:
    Լինենք անխռով,
    երբ ծարավ ենք զգում:
    Երբ թրջված ենք, մրսում ենք
    և տանիք էլ չունենք:

    Ասա, իսկ ինչպե՞ս
    խուսափենք զայրույթից,
    Երբ մեր սիրելիները մահանում են
    առանց որևէ պատճառի:

    Դու այնքա՜ն վեհափառ ես խոսում,
    բայց ի՞նչ օգուտ այդ պոեզիայից:

    Ինչո՞վ դա կօգնի մորը,
    ում աչքերի առջև
    Նրա սովահար փոքրիկը
    մահանում է քաղցից:
    Սպանված տղամարդուն,
    որը փորձում էր խանգարել
    Իր գյուղը գրավել փորձող
    հրոսակախմբերին:

    Քո պոեզիան ի՞նչ կարող է
    ասել այն կնոջը,
    Ում կողոպտիչները բռնաբարեցին
    ամբողջ ութ անգամ:
    Կամ կիրակնօրյա ժամերգության
    ժամանակ պայթեցրած
    Ռումբի պատճառով զոհված
    ընտանիքին բազմանդամ:

    Հեշտ չէ այդ ամենը լսելը,
    բայց Ես ասում եմ քեզ.

    Ամեն ինչում կա կատարելություն:
    Ձգտիր կատարելություն տեսնել:
    Ես խոսում եմ հենց գիտակցության
    փոխակերպման մասին:

    Ոչնչի կարիք մի զգա:
    Ամեն ինչ ցանկացիր:
    Ընտրիր այն, ինչ ակընհայտ է:
    Թերի մի մնացիր:

    Զգա քո զգացմունքներով:
    Լացիր քո արցունքներով:
    Ծիծաղիր քո ծիծաղով:
    Քո ճշմարտությունը հարգիր:

    Բայց երբ քո բոլոր
    հուզումները կանցնեն,
    Հանգիստ եղիր և գիտեցիր,
    որ Դու՝ Աստված Ես:

    Նույնիսկ ամենաթեժ պահին
    ողբերգության մեծագույն
    Տես պրոցեսի մեջ նրա
    ամբողջ հրաշալիությունը:
    Նույնիսկ եթե մահանում ես
    փամփուշտը կրծքումդ:
    Նույնիսկ եթե բռնաբարում է
    քեզ հրոսակախումբը:


    Հիմա սա ընկալվում է որպես
    ինչ-որ անհասկանալի բան:
    Բայց երբ դու մոտենաս
    Աստվածային Գիտակցությանը,
    Քեզ մոտ ամեն ինչ
    կստացվի, ինչպես հարկն է,
    Դու կտեսնես իրականության
    իսկական տարբերակը:

    Իհարկե, դու պարտավոր չես
    այդ ամենն անել:
    Դա կախված է նրանից,
    թե ինչպես ես դու
    Ցանկանում քո կյանքում
    Տվյալ Պահն ապրել:

    Մեծ ողբերգության րոպեին
    խնդիրը միշտ այն է,
    Որպեսզի հանգստացնես միտքդ
    և խորը թափանցես հոգուդ մեջ:
    Դուք այդ, սովորաբար,
    անում եք մեքենայորեն,
    Երբ իրավիճակը դուրս է գալիս
    հսկողության տակից:


    Քեզ երբևիցէ վիճակվե՞լ է
    խոսել մարդու հետ,
    Ում ավտոմեքենան անսպասելիորեն
    ցած է ընկել կամուրջից:
    Կամ նա գտնվել է
    զենքի թիրախի տակ:
    Կամ հազիվ է պրծել
    խեղդվելուց: Հրդեհից:

    Ավելի հաճախ այդ մարդիկ
    կպատմեն քեզ, որ ժամանակը
    Կասեցրել էր իր ընթացքը,
    կպատմեն, որ իրենց
    Ինչ-որ շատ տարօրինակ
    հանգստություն էր համակել,
    Իսկ ինչ վերաբերվում է վախին՝
    այն չկար բացարձակապես:

    "Մի վախիր, քանի Ես քեզ հետ եմ"*:
    Ահա, թե պոետիկորեն
    Ինչ կարելի է ասել մի մարդու,
    որը դժբախտության է հանդիպել:

    Քո ամենամռայլ ժամին
    Ես քո լույսը կլինեմ:
    Քո ամենածանր րոպեին
    Ես քո սփոփանքը կլինեմ:
    Քո ամենադժվար փորձություններում
    Ես քո ուժը կլինեմ:
    Այդ պատճառով հավատա՛:
    Հավատա՛ Ինձ, խնդրում եմ:


    Քանի Ես քո հովիվն եմ,
    դու դժբախտության մեջ չես ընկնի:
    Ես քեզ ցույց կտամ խաղաղ ջրեր:
    Ես կբերեմ քեզ եդեմական հովանի:

    Ես կվերադարձնեմ քո հոգուն
    իր նախկին հանգստությունը
    Եվ Հանուն իմ Անվան կուղեկցեմ
    արդարության ճանապարհներով:

    Եվ Մահվան դաշտավայրով քայլելիս էլ,
    մի վախեցիր չարից, քանզի Ես քեզ հետ եմ:
    Իմ ցուպն ու գավազանը
    օգնական կլինեն քեզ սիրով:

    Ես քեզ հացկերույթ եմ պատրաստում
    քո թշնամիների ներկայությամբ,
    Ես սպեղանի կլինեմ քո գլխին
    և լիքը կլինի քո գավաթը:

    Բարությունն ու ողորմածությունը
    մինչև օրդ վերջին
    Քո ողջ կյանքի ընթացքում
    կուղեկցեն քեզ պարտադիր:

    Եվ դու Իմ տանը կմնաս,
    Իմ սրտում կմնաս, -

    Հավերժ:


    - - - - - - -
    Ծննդ. 24; 24
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

Էջ 14 16-ից ԱռաջինԱռաջին ... 410111213141516 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •