Մի անգամ Թումանյանը ստացավ բանաստեղծությունների մի ձեռագիր «Ինչո՞ւ եմ ես ողջ» վերնագրով: Ձեռագիրը վերադարձնելով անհատ հեղինակին՝ Թումանյանն այսպես պատասխանեց. «Որովհետև բանաստեղծություններն անձամբ չեք բերել»:
------------------------------------------------------
Հայտարարություն.
Մայրաքաղաք Մոսկվայի՝ համեմատաբար սակավ բնակեցված փողոցներից մեկում բռնաբարել են 60-ամյա մի կնոջ: Կինը հայտնում է իր շնորհակալությունը:
--------------------------------------------------------
Երկնային դարպասի առջև.
-Զոքանջ ունեցել ե՞ս:
-Հա:
-Գնա դրախտ:
-Զոքանջ ունեցել ե՞ս:
-Հա:
-Գնա դրախտ:
-Զոքանջ ունեցել ե՞ս:
-2 հատ:
-Գնա դժողք:
-Հա բայց խի՞: Ախր ես երկու հատ եմ ունեցել:
-Գնա գնա, դժողքը քեզ դրախտ կթվա:
-----------------------------------------------------------
Ղարաբաղցի երեխան մոտենում է հորը.
-Հայրիկ, ուզում եմ երևանցի դառնալ:
-Ղալաթ ես անում, այ շան տղա, դու ո՞նց կարող ես մոռանալ մեր Շուշին ու Գանձասարը, մեր բնությունը ու մեր հայրենի հողը…
Երեխան վախվորած մոտենում է մորը.
-Մայրիկ, ուզում եմ երեւանցի դառնալ:
-Շատ վատ ես անում, տղա ջան, դու մոռանում ես քո հայրական տունը, քո հարազատների օջախը, դու մոռանում ես մեր ավանդույթները…
Երեխան տխուր առանձնանում է իր սենյակում:
Մոտենում է պապիկը.
-Բալես, ինչի՞ ես տխրել:
Երեխան, թե՝
-Բա ո՞նց չտխրեմ, հլը չեմ հասցրել երևանցի դառնալ, արդեն ղարաբաղցիները սկսել են վրա տալ
Էջանիշներ