Անեկդոտներ

[Ռեդ]

Կապիտանը կանչում է իր երեք պարաշյուտիստներին՝ անգլիացուն, գերմանացուն ու հրեային:
-Ձեզնից մեկը պետք է թռչի. ասեք, թե ով ինչքան գումար է պահանջելու կառավարությունից իր թռիչքի համար:
Անգլիացին.
- 3000 $՝ հազարը ինձ, հազարը կդնեմ բանկում, հազարն էլ կուղարկեմ տուն:
Գերմանացին.
- 6000 $` երկու հազարը ինձ, երկու հազարը կդնեմ բանկում, երկու հազարն էլ կուղարկեմ տուն:
Հրեան.
- 9000$` երեք հազարը ինձ, երեք հազարը քեզ, երեք հազարով էլ անգլիացին կթռչի:

[Ուրվական]

Երկու "նոր հայեր"՝ "եվրոպացի հայեր" են հանդիպում.
-Լսի, բա իմացար, ես պենտիում առա 120 Հց:
- Իսկ ինչ ա էդ 120 Հց-ը:
Մի քիչ մտածելուց հետո.
- Օդափոխիչի պտտման արագությունը...

Երրորդ դասարանն ավարտած մի հարուստ "նոր հայ" մտնում է ռեստորան.
- Ինձ բերեք ձեր ճաշերի ցուցակը:
Մատուցողուհին ժպիտը դեմքին հարցնում է.
- Միգուցե ձեզ պետք է մենյու՞:
-Կարելի է և տեբյու -, գնահատող հայացքով նայելով մատուցողուհուն՝ պատասխանում է նա:

Մի "նոր հայ" հավաքում է իր ընկերներին, շատ փողեր է ծախսում և հրավիրում է աշխարհահռչակ դաշնակահարի: Ահա վերջանում է երաժշտությունը, հնչում են վերջին նոտաները, հետևում են բուռն ծափահարությունները: Այդ պահին հանկարծ "նոր հայ"-ը բարձրանում է բեմ՝ բոլորին իր երաժշտական իմացությունը ցույց տալու համար և ասում է.
-Իսկ այժմ, ես շատ եմ խնդրում, նվագեք մեզ համար "Լուսնի Սոնատը":
-Ինչպե՞ս, մեկ անգա՞մ էլ,- զարմացած հարցնում է դաշնակահարը:

Նմանատիպ մի "նոր հայ" մտնում է գրախանութ և հարցնում.
-Դուք գիրք ունե՞ք:
-Այո:
Երկու հատ տվեք:

[Դեկադա]

- Տեր Աստված, ինձ մի նորմալ տղամարդ տուր: Փողով: Ես հո չ՞եմ խնդրում բենզինի գները իջեցնել....

-Գիտությունը ապացուցում է, որ օղին մեր թշնամին է:
Աստվածաշունչը սովորեցնում է, որ սիրես թշնամուդ:
Փաստորեն ես ճիշտ եմ ապրում և գիտականորեն և ըստ Աստվածաշնչի:

-Բարում նստած են առյուծը, գայլը ու խոզը:
Գայլը.
- Ես որ ոռնում եմ, ամբողջ անտառը վախենում ա:
-Երբ որ ես եմ մռնչում, ամբողջ սավաննան է վախենում:
Խոզը, կտրվելով բաժակից.
-Իսկ ես հերիք ա մի հատ փռշտամ ու ամբողջ աշխարհը վախից կխառնվի իրար:

[*e}|{uka*]

Մարդամեկը երեխային ձայն ա տալիս.
-Սերոժիկ արի տուն:
Հարևանը տեսնում է ասում.
- Քանի բերանդ բացել ես մեր երեխուն էլ կանչի թող գա տուն էլի:

[total_abandon]

Դժոխքում երեք հատ մեծ կաթսայով մարդկանց են եփում: Առաջինի մոտ լիքը ստռաժնիկներ են կանգնած, երկրորդի մոտ ավելի քիչ, երրորդի մոտ ընդհանրապես չկան: Հարցնում են թե առաջինում ովքեր են եփվում, ասում են հրենաերը, բայց ինչի են ստռաժնիկները եդքան շատ՞, դե ասում են հենց մեկը հելնում ա սաղին ձեռքերից բռնած հանում ա դուրս: Երկրորդ կաթսային են մոտենում բա ստեղ ովքեր են՞ , ստեղ ել մնացած խառը-մառը ազգերն են ելի: Երրորդին են մոտենում ասում են ստեղ ովքեր են, ասում են հայերն են, բա ստռաժնիկները ուր են՞՞ , ասում են դրա կարիքը չկա հենց մեկը ուզում ա հելնի մնացածը ոտքից բռնում հետ են քաշում...

Դառը իրականություն...

[Ռեդ]

-Բժի՛շկ, հուսով եմ վիրահատությունս հաջող ավարտ կունենա:
-Մի՛ անհանգստացեք, անհաջող ավարտի մասին դուք չեք իմանա:

Շեֆը՝ քարտուղարուհուն.
-Ի՞նչ եք անում դուք կիրակի օրը:
-Ոչ մի բան:
-Ուրեմն, թույլ տվեք ձեզ հիշեցնել, որ էսօր կիրակի չի

[Yeghoyan]

Կարոն լուսանկարիչին խնդրեց.
- Ծո, բերանս պզտիկ(փոքր) կհանես:
- Եղավ, բայց նկարելու պահին չմորանաք արտասանել` լուցկի... Դե, նկարում եմ...
- Սպիչկա, - շտապ պատասխանեց Կարոն:

[Yeghoyan]

Պոլոզ Մուկուչը գնում է ատամնաբույժի մոտ:
- Բժիշկ ջան, ատամս կցավա:
Բժիշկը փորձում է կատակել.
- Բա էդ հասարակ բանի համար բժշկի մոտ գուկա՞ն: Իմ ատամը որ ցավում է, կնոջս համբուրում եմ, անմիջապես անցնում է:
- Կնիգդ տունը կեղնի՞, - հարցնում է Մուկուչն ու ոտքի ելնում:

[Yeghoyan]

Արամայիս Սահակյանը Լենինականում հուզված բանաստեղծություն էր կարտում հոր մասին: Նոր է սկսել. «Հողից ծնված, հողով սնված» տողը, երբ մեկը դահլիճից գոռաց.
- Խուրբան եղնիմ, իդիկ կարտոլի մասի՞ն է:

[Yeghoyan]

Ինքնաթիռում լույսերը հանկարծ վառեցին:
- Էդ ինչո՞ւ վառեցին, - հարցրին լենինականցուն:
- Հիմի թունել կմտնինք, - պատասխանեց նա:

[Yeghoyan]

- Մուկուչ ջան, ի՞նչ արժե պոմիդորը:
- Կիլոն տասը աբասի:
- Կանաչ է, ախպեր Մուկուչ, ութ աբասով տուր արնիմ:
- Ութով որ տամ, կկարմրի՞:

[Yeghoyan]

Ալեքը շուկայում մեղր էր ծաղում, բայց մեղրամանի վրեն գրել էր` «ծիծակ»:
- Ալեք քեռի, կիլոն ծիծակ կշրե, - նրան է դիմում ծանոթներից մեկը:
- Ծո, եսիգ մեղր է:
- Հըբը գրածը՞դ:
- Ճանճելու համար եմ գրե, օր չհավաքվին:

[Մարկիզ]

Մի մարդ մտնում է մրգերի շուկա: Քայլելիս, ձմերուկի մոտով անցնելիս ասում է.
-Բարև, ձմերուկ:
Անցնում է դեղձի մոտով:
-Բարև, դեղձ:
Խաղողի մոտ.
-Բարև ձեզ…

[erewanski]

էս ապարանցին գնումա թաղում չի իմանում ինչ ասի ,ասուա
-կներեք որ մեռել է

[Վիշապ]

Դժոխքում երեք հատ մեծ կաթսայով մարդկանց են եփում: Առաջինի մոտ լիքը ստռաժնիկներ են կանգնած, երկրորդի մոտ ավելի քիչ, երրորդի մոտ ընդհանրապես չկան: Հարցնում են թե առաջինում ովքեր են եփվում, ասում են հրենաերը, բայց ինչի են ստռաժնիկները եդքան շատ՞, դե ասում են հենց մեկը հելնում ա սաղին ձեռքերից բռնած հանում ա դուրս: Երկրորդ կաթսային են մոտենում բա ստեղ ովքեր են՞ , ստեղ ել մնացած խառը-մառը ազգերն են ելի: Երրորդին են մոտենում ասում են ստեղ ովքեր են, ասում են հայերն են, բա ստռաժնիկները ուր են՞՞ , ասում են դրա կարիքը չկա հենց մեկը ուզում ա հելնի մնացածը ոտքից բռնում հետ են քաշում...

Դառը իրականություն...

Սրա մեկ այլ տարբերակը կա.
Դժոխքում էլի խաշլամայի սեզոնն է, մի կաթսայում հրեաներին են լցնում, մյուսում հայերին, երրորդում՝ չուկչաներին։ Սատանայապետը կարգադրում է՝
– հրենաերի մոտ երկու սատանա կանգնեցնել, մեկը՝ կրակը խառնել–թեժացնելու, մյուսը կաթսայից իրար օգնող ու դուրս պրծնել ցանկացող հրեաների գլխին փայտով բամփելու համար։
– Հայերին մի սատանա՝ կրակը թեժացնելու համար։ Դե հայերին գիտենք։
– Չուկչաներին… դրանց պետք չի։
– Ինչու՞ հարցնում է մի սատանա։
– Չուկչաները իրենք դուրս են գալիս կաթսայից, կրակը թեժանցում, նորից լցվում են կաթսան։