Հայը, թուրքը, վրացին անապատում կորչում են ... մեկ, երկու օր ու որոշում են առանձին առանձին ճանփան ման գան. գուցե ինչ որ մեկին կհաջողվի:
Էս վրացին գնում-գնում, մեկ էլ խորովածի հոտ ա առնում, գնում ա հոտի կողմը ... Հայը խորոված ա անում:
Վրացին.
- Վայ հայ ջաա՜ն, ես գիտես քեզ ոնց եմ հարգու՜մ ,սիրում՝ էն թուրքը հեչ ստտովս չէր, հեչ լավը չէր ...
Հայը.
- Լավն ա, լավն ա Ընտի՜ր , արի՛
-----
Լոռեցու կատուն մլավելուց.
- Ա մյաու էէէ՜:
----
– Ապարանցու աղջկան հարս են տանում, հերը փող ա տալի, որ մոտիկ տեղ գցեն։
-----
– Ապարանցի աղջիկը հարս է գնում մի գյուղ։ Հաջորդ օրը «կարմիր խնձորը» տանելուց տղայի մայրը որոշում է մի սինի խնձոր տանի քանի որ շատ ունեն։ Սինիյով խնձորները ձեռներին գալիս են ու աղջկա տատը հեռվից տեսնելով ասում է, վայ աչքերս քոռանա էրեխուն քրքրել են։
-----
– Ապարանցին երեխային տանում է դպրոց ու զգուշացնում, որ մինչև mp3, wma ու divx կարդալ չսովորի տուն չգա։
Էջանիշներ