Հազար,չէ',միլիոն հազար ես ասել,
Որ սիրում ես ինձ,
Բայց ոչ մի անգամ հոգիդ չի սիրել:
Հազար,չէ',միլիոն հազար եմ լսել
Այդ սիրո մասին...
Հավատացել եմ միայն մի անգամ,
Ու այդ անգամվա խենթ մտքի համար,
Խաչս ուսերիս բարձրանում եմ ես
Իմ Գողգոթայով,
Ու ճանապարհս ձգվում է երկար:
Կուզեի պարզել,խաչվելն է դժվար,թե՞ խաչի ճամփան:
Մեր Երկար ու ձիգ պայքարից հոգնած`
Ես խոնարհվում եմ պարտության առաջ,
Ու ընդունելով հաղթանակդ գաղջ`
Զենքերս բոլոր դնում եմ ես ցած:
Ու իբրև դափնի, կամ գուցե ավար,
Ինձ քեզ եմ հանձնում, ես անվերադարձ,
Ու խոնարհվում եմ պարոնիս առաջ:
Ի՜մ Մենակություն
Տե՛ս, էլ չեմ կռվում , էլ չեմ վախենում ,
Որ հաղթանակի լպիրշ ժպիտով
ինձ կպարուրես սառը գանձերով:
Ու գլխիս կարգած քո զինակիրը,
Որն անհասկանալի արտաքին ունի,
(Կի՞ն է նա արդյոք,
Թե՞ ամորձատված կեղտոտ ներքինի,
Դատարկությունն է շատերին հայտնի):
Շրջում է անքուն,
Քո ապարանքի իմ խեղճ անկյունում,
Արցունքներս է իսկույն հավաքում,
Որ դրանք հանկարծ աղավնի դարձած`
Ինձ լուր չբերեն,
Թե ջրհեղեղիդ չար ծովից փրկված
Երազանքների ավետյաց երկիր ունեմ ազատված,
Որ Հույսը հանկարծ ոչինչ չիմանա,
Թող նա չիմանա:
Ես չեմ դիմանա,
Էլ չեմ դիմանա...
_Ների՜ր,ների՜ր,ների՜ր,ների՜ր...
Ինչ որ մեկի հառաչանքը քամին պոկեց
Ու պտտեց,
Երբ խտացրեց, լուռ համտեսեց ...
Համից տնքաց,ու փոթորիկ դարձած ոռնաց,
Ինչու՞վերցրեց,այս ի՜նչ արեց,
Ամպին տվեց:
Ամպը մթնեց,աչքը ուռեց, արցունք լցվեց.
Ու երկուսով ամպ ու քամի
Իրար գրկած լաց են լինում ցավն ուրիշի...
Լուսամուտիս կտկտում է հառաչանքը ինչ որ մեկի`
_Ների՜ր,ների՜ր, ների՜ր, ների՜ր...
Մեջբերել
Էջանիշներ