impression-ի խոսքերից
վերջերս ներվերիս ազդում ա "արվեստ" գաղափարը
ինքը շատ սուբյեկտիվ ա
նույնիսկ ավելի սուբյեկտիվ ա, քան օրինակ խնձորը
խնձորի հետ կապված հիմնականում նույնատիպ ասոցիացիաներ ենք ունենում դեպքերի մեծամասնության ժամանակ, իսկ արվեստ ասելով` մեկը հասկանում ա իր պապի ծխամորճը, մյուսը` մայրամուտ, էն մեկը` Ռեմբրանդտի մատիտանկարները, չորրորդը` վաղուց գործածությունից դուրս եկած գնացքի գծեր և էդպես անվերջ
հիմա հարց. որն ա արվեստը
ինչ ա նշանակում լավ արվեստ ու վատ արվեստ
ինչ ա նշանակում լավ գրականություն ու վատ գրականություն
չկա տենց բան
չկա էն ամենը, ինչ մեզ թվում ա, որ կա
ու էն ամենը, ինչ մեզ թվում ա, մենակ մեզ ա թվում, կողքինը դրա մասին պատկերացում չունի
ես ստեղ կարող եմ ասել, թե ոնց եմ ընկալում Սևակի գրածները. "Գոմիկի" իդեան ու մատուցումը դուր եկան, լիրիկական մասերը ահագին հղկված էին
մյուս գործերը էդքան էլ չեմ հավանում, բայց իմ մոտ էն պահը չի, որ слишком много нот, այլ ուղղակի իմ սուբյեկտիվ ընկալումը հալած կարագի տեղ չկերավ դա, դա ինձնից ա
ստերեոտիպեր... ինչ ա արվեստը, եթե ոչ ստերեոտիպ, կաղապար... սա արվեստ ա, նա արվեստ չի...
սա գրականություն ա, իսկ նա աղբ
սա լավն ա, որովհետև տակին ճպցրած ա (c) Անտաշյան /ասենք թե/, նա էլ աղբ ա, որովհետև տակի ց-ն չկա
մի քիչ խմած եմ, էս մի բանն էլ ասեմ` ինտերենտի էս աստիճան ընձեռած ինֆորմացիայի հոսքում ոնց ա ներվերս սղոցում էդ (c)-ն... ախպեր ջան, դա որն ա... սաղ աշխարհը գնում ա ամեն ինչ կիսելուն, դու քո քոսոտ կամ էլ հատընտիր գործերի տակ ց ես գրում, յանմ` հեռու, սա իմ ծնած արվեստն ա
ու գալիս ա լիքը մարդ` սաղ կյանքը գրականություն հոտոտած կամ էլ մենակ էդ մի գործը կարդացած, ու ակնոցն ուղղելով ասում ա` սա արվեստ ա/սա արվեստ չի
հիմա, որ էս գյոզալական գրառումս չջնջեն, թեմայի մեջ էլ ասեմ մի բան.
ինձ դուր ա գալիս Սևակի երևակայությունը
ինձ դուր ա գալիս էն, որ ինքը գրում ա, նշանակում ա ինքն ազատված ա լիքը բաներից
ինձ դուր ա գալիս, որ ինքը մի տեսակ քնքշանքով ա մոտենում իր գրած բառերին, տնտղում ա, անկապ չի խցկում ստեղ-ընդեղ
իսկ թե էդ ամենը ոնց ենք ընկալում մենք, ես, դու, նա, էդ արդեն լրիվ ուրիշ հարց ա, ու Սևակի, Վիոլետի, Արփի Ոսկանյանի, Իշխանյանների, մնացածի խնդիրը չի դա
Էջանիշներ