Նախաբան Մատեան Երանության

[Աթեիստ]

Ինչ վախենալու, դեռ Ուգոյին չես հասել

Ուգոյից փշաքաղվել եմ ։)

[Sambitbaba]

Բոլոր հավատների միասնության մասին խոսում ես Նյու Էյջին ծանոթանելիս։

Նայեցի էդ տեղը: Բայց դա մի քիչ էն չի: Դրանից առաջ գրել էի: "Նրանք, ովքեր ծանոթ չեն թեմային, իհարկե, առաջին հերթին դիմելու են Վիկիպեդիայի օգնությանը: Ձեր ժամանակը խնայելու համար եկեք ես էլ փորձեմ այնտեղից վերցնել ու ձեզ ներկայացնել ընդհանուր տեղեկություններ..."
Եվ ասածդ հենց ընդհանուր տեղեկությունների միջից է: Իսկ տեղեկություններից հետո` ավելացրել եմ. "Բայց այսօր շատ բաներ փոխվել են և փոխվել է "Նյու Էյջի" հիմնական ուղղությունը:"
Եվ չնայած դրան, ես բոլոր հավատների միասնության մեջ ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում. ավելի լավ է միասին լինեն, քան առանձին ու մեկմեկու թշնամի...
Բայց դա իմը չի, Աթեիստ ջան...

Ու էդ տեսանկյունից աբսուրդ ա դառնում մի կրոնի պաշտամունքի առարկայի անունը տարածել ամբողը նոր տեսության վրա։

Այդ մասին ես շատ եմ մտածել, նախքան կորոշեի մտնել համացանց ու փորձել առաջարկել այլ հայացք գցել հարցի վրա: Քանզի ինքս էլ այն կարծիքին եմ, որ ավելի ճիշտ է ասել "Արարիչ": Բայց մարդիկ ավելի սովոր են "Աստված" բառին... Ու ես որոշեցի, որ ավելի ճիշտ է թողնել հենց "Աստվածը", որովհետև ես Ակումբ... չէ, այն ժամանակ ես Ակումբի մասին չգիտեի անգամ ու միակ հայկական կայքը, որ գտել էի, որտեղ հենց հայերեն էլ խոսում են, քրիստոնեական "Լուսամուտն" էր, - ուրեմն, որովհետև ես "Լուսամուտ" էի եկել ոչ թե ինձ, այլ նրանց համար, ում համար ավելի սովորական է հնչում "Աստվածը":

Ի դեպ համաձայն չեմ էս ձևակերպմանդ հետ «դուք` աթեիստներդ, սովորաբար ցանկացած ոչ-աթեիստի կրոնի դիմակ եք հագցնում»։ Ես իմ շրջապատի 90%-ին չեմ համարում կրոնավոր։ Ո՞նց կարա կրոնավոր լինի մարդը, որը ոչինչ չգիտի կրոնների, կամ գոնե իրա «դավանած» կրոնի մասին։
Ես նրանց կոչում եմ վերացական «հավատացյալ» բառով։ Նրանք բոլորը «հավատում» են, բայց իրանք էլ չգիտեն թե ինչի։
Ես աթեիստ ասելով ի նկատի ունեմ, ոչ թե մարդում, որը ժխտում ա աստծո գոյությունը, կամ առավել ևս պայքարում աստծո դեմ, այլ ցանկացած մարդ, ու կյանքում չկա այդ հասկացությունը։ Աթեիստ = անաստված, ոչ թե հակաաստված։

Ճիշտ ես, ես քեզ չպիտի ասեի սա, - հիմա հիշեցի, որ դու կարծես թե միակն էիր, որ տարբեր թեմաներում նման վեճերի ժամանակ առանձնապես ընդգծում էիր քո այս մոտեցումը հարցին... Կներես... Ու "կրոնի դիմակն" էլ սխսլ գրեցի. ասածիս ավելի համապատասխանում է "հավատացյալի դիմակը", որովհետև խոսքս հենց շրջապատիդ 90%-ի միջի ոչ-աթեիստների մասին էր:
Բայց այս գրածդ հարց բերեց, որը պետք է պարզել:
Ասածդ ենթադրում է, որ դու պետք է որ շատ մեղմ վերաբերվեիր "Աստված" բառին ու վատագույն դեպքում շրջանցեի՞ր այն: Բայց իրական վերաբերմունքդ ցույց է տալիս, որ այդ բառը քեզ համար դարձել է այն աղյուսը, որը դու ինքդ դրել ես դռանդ շեմին ու ամեն ելումուտ անելուց ոտքդ ցավալիորեն դրան ես խփում, և սակայն մի կողմ չես նետում այն:
Ասում ես, աթեիստը նա է, ում կյանքում Աստված ուղղակի չկա: Շատ մեղմ ես ասում ու եթե այդպես լիներ, չէր լինի "աթեիզմ" ուսմունքը: Իսկ ուսմունքը ստեղծվել է ոչ թե այն պատճառով, որ կան մարդիկ, ովքեր "ուղղակի ապրում են առանց Աստծո", այլ այն պատճառով, որ կան մարդիկ, ովքեր հերքում են Աստծո գոյությունը: Ընդ որում հերքում են ոչ միայն Աստծո, այլ նաև ցանկացած գերբնականի, հոգևորի գոյությունը:
Այդ դեպքում ինչպե՞ս կարելի է կոչել նրան, ով Աստծո անունը լսելուց գցում է ֆազերը, բայց շատ էլ մեծ հավեսով ընդունում է հոգևորն ու գերբնականը...
Միգուցէ` հակաաստված կամ` Անտիթեի՞ստ...

Հ.Գ. Ներիր ինձ այս վերջին տողերը: Սա այն էր, ինչ ես չասացի քեզ անցյալ անգամ ու հարցրեցի քո թույլտվությունը: Իսկ քո պատասխանը. "Մինչև հիմա ինչքան քեզ կարդացել եմ, չեմ տեսել, որ ինչ որ մեկին վիրավորես։ Եթե ինչ որ մեկը պիտի դիմացինի մտքերից վիրավորվի, դա արդեն էդ ինչ որ մեկի խնդիրն ա։" - հասկացա որպես թույլտվություն:
Թե՞ սխալվել եմ...

Այլ կերպ ասած Նյու Էյջը իմ համար ավելի շատ աթեիստական մոտեցում ա ("արարիչը նաև ես եմ"), քան կրոնական։
Հ.Գ.Քանի դեռ տեքստում գերակշռում ա «աստված» բառը, ու այն քրիստոնեության հետ կապ չունեցող տեքստ ա, իմ համար այն գեղարվեստականից մեծ արժեք չի կարա ունենա։
Քրիստոնեության մասին լիներ, պարզապես կշրջանցեի, հիմա հետաքրքրությամբ կարդում եմ

Շատ ուրախ եմ, որ այդպես ես ասում:
Եվ մի՞թե դա չի ասում քեզ, որ ժամանակն է մի կողմ նետել շեմիդ աղյուսն ու հանգիստ ներսուդուրս անել...
Այդ կերպ դու ոչ միայն հետաքրքրությամբ կկարդայիր, այլ նաև` խոստանում եմ, - լիքը հայտնություններ կանեիր քեզ համար:

[StrangeLittleGirl]

Ինչ վախենալու, դեռ Ուգոյին չես հասել

Կարո՞ղ ա գիշերը չքնեմ: Լավ, շարունակեմ կարդալ, տեսնեմ՝ երբ եմ Ուգոյին հասնելու:

[StrangeLittleGirl]

Կարդացի սաղ: Վատ եմ ես: Փրկեք ինձ, աստվածներ:

[E-la Via]

Կարդացի սաղ: Վատ եմ ես: Փրկեք ինձ, աստվածներ:

Էդ ո՞ր հատվածը քեզ էդ օրին գցեց, Բյուր

[StrangeLittleGirl]

Էկա մի քիչ մանրամասն արտահայտվելու: Կխոսեմ ոչ թե ձևի, այլ բովանդակության մասին:

Նախ ասեմ, Սամ ջան, շատ ողջունելի ա, որ քո հավատքը, տեսակետներն ու համոզմունքները փորձել ես այս ձևով ներկայացնել: Քո մյուս գործերում մաքուր քարոզ եմ տեսնում, իսկ էստեղ քարոզը մենակ մի քանի տեղ ա առաջին պլան գալիս, հետո նորից հետ ա գնում, հետևաբար չի ձանձրացնում, չի ներվայնացնում, հաճույքով շարունակում ես կարդալ, տեքստը թեթև ա գնում:

Ինչ վերաբերում ա բուն գաղափարներին (էստեղ կարող ա թեմայից շեղվեմ ու վերածեմ կրոնական բանավեճի), ապա շատերի հետ համաձայն չեմ: Այսինքն, ես համաձայն եմ ու չեմ ժխտում, որ էդ բոլորը տեղի ա ունեցել, բայց երևույթների՝ քո տված բացատրությունները, իմ կարծիքով, տեղ-տեղ հարմարացրած են:

Եթե նայենք պատահականություն երևույթին, ես էլ եմ համաձայն, որ պատահական ոչինչ չի լինում, բայց բոլորովին այլ տեսանկյունից: Իմ կարծիքով, յուրաքանչյուր իրադարձություն, յուրաքանչյուր երևույթ դրան նախորդած ինչ-որ դեպքերի համակցության արդյունք ա: Ես շախմատ խաղալ չգիտեմ, բայց շախմատի ժամանակ էլ վերջնական արդյունքը նախապես արված քայլերի համակցության արդյունք ա: Ես կարծում եմ, որ նույնն էլ այդ «պատահական» երևույթներն են, եթե դու նախապես արած չլինես իքս ու իգրեկ գործողությունները, դրանք տեղի չեն ունենա:

Հա, մեկ էլ նյու էյջի մասին... ինձ թվում ա՝ կյանքը բավական հեշտացնող ուսմունք ա: Ինձ թվում ա՝ դա հեշտ միջոց ա իրականությունից փախչելու, անընդհատ պայքարի մեջ լինելուց հրաժարվելու: Ես դա իմ մաշկի վրա զգացի երեկ, երբ փորձեցի հալած յուղի տեղ ընդունել բոլոր բացատրություններդ ու «նշաններ» փնտրել շուրջս: Դա իմ էդ մի քանի ժամվա կյանքը հեշտացրեց, բայց էդ հեշտությունը պատրանք էր, փախուստ էր իրականությունից:

[Sambitbaba]

Էկա մի քիչ մանրամասն արտահայտվելու: Կխոսեմ ոչ թե ձևի, այլ բովանդակության մասին:

Նախ ասեմ, Սամ ջան, շատ ողջունելի ա, որ քո հավատքը, տեսակետներն ու համոզմունքները փորձել ես այս ձևով ներկայացնել: Քո մյուս գործերում մաքուր քարոզ եմ տեսնում, իսկ էստեղ քարոզը մենակ մի քանի տեղ ա առաջին պլան գալիս, հետո նորից հետ ա գնում, հետևաբար չի ձանձրացնում, չի ներվայնացնում, հաճույքով շարունակում ես կարդալ, տեքստը թեթև ա գնում:

Ինչ վերաբերում ա բուն գաղափարներին (էստեղ կարող ա թեմայից շեղվեմ ու վերածեմ կրոնական բանավեճի), ապա շատերի հետ համաձայն չեմ: Այսինքն, ես համաձայն եմ ու չեմ ժխտում, որ էդ բոլորը տեղի ա ունեցել, բայց երևույթների՝ քո տված բացատրությունները, իմ կարծիքով, տեղ-տեղ հարմարացրած են:

Եթե նայենք պատահականություն երևույթին, ես էլ եմ համաձայն, որ պատահական ոչինչ չի լինում, բայց բոլորովին այլ տեսանկյունից: Իմ կարծիքով, յուրաքանչյուր իրադարձություն, յուրաքանչյուր երևույթ դրան նախորդած ինչ-որ դեպքերի համակցության արդյունք ա: Ես շախմատ խաղալ չգիտեմ, բայց շախմատի ժամանակ էլ վերջնական արդյունքը նախապես արված քայլերի համակցության արդյունք ա: Ես կարծում եմ, որ նույնն էլ այդ «պատահական» երևույթներն են, եթե դու նախապես արած չլինես իքս ու իգրեկ գործողությունները, դրանք տեղի չեն ունենա:

Հա, մեկ էլ նյու էյջի մասին... ինձ թվում ա՝ կյանքը բավական հեշտացնող ուսմունք ա: Ինձ թվում ա՝ դա հեշտ միջոց ա իրականությունից փախչելու, անընդհատ պայքարի մեջ լինելուց հրաժարվելու: Ես դա իմ մաշկի վրա զգացի երեկ, երբ փորձեցի հալած յուղի տեղ ընդունել բոլոր բացատրություններդ ու «նշաններ» փնտրել շուրջս: Դա իմ էդ մի քանի ժամվա կյանքը հեշտացրեց, բայց էդ հեշտությունը պատրանք էր, փախուստ էր իրականությունից:

Շախմատի բախտը բերել ա...

[S.L.V.]

Sambitbaba, կարդա, քեզ դուր կգա ) http://www.advayta.org/binaries/file/news/f_216.pdf

[S.L.V.]

Մի քանի անգամ հոգի եմ կանչել, որը համարում եմ դրախտ/դժողքի տեսության ժխտում, ու ռեինկարնացիայի հաստատում։

Հոգին ինչա?

[Sambitbaba]

Sambitbaba, կարդա, քեզ դուր կգա ) http://www.advayta.org/binaries/file/news/f_216.pdf

Շնորհակալ եմ: Ժամանակին կարդացել եմ, շա՜տ վաղուց, էնպես որ, կարելի է արդեն ասել, որ չեմ կարդացել... Եթե ժամանակ լինի, հնարավոր է, որ կարդամ նորից, Յոգանանդան շատ հաճելի դեմք է:

Բայց ինձ ավելի հետաքրքիր է, թե ինչու՞ ես դու համարում, որ ինձ դուր կգա...

[S.L.V.]

Շնորհակալ եմ: Ժամանակին կարդացել եմ, շա՜տ վաղուց, էնպես որ, կարելի է արդեն ասել, որ չեմ կարդացել... Եթե ժամանակ լինի, հնարավոր է, որ կարդամ նորից, Յոգանանդան շատ հաճելի դեմք է:

Բայց ինձ ավելի հետաքրքիր է, թե ինչու՞ ես դու համարում, որ ինձ դուր կգա...

Նոր դարի հանոզմունքների տրամաբանական շարունակություննա ու ռեալիզացիայի ավարտը, դրա համար )

[Sambitbaba]

Շնորհակալ եմ: Ժամանակին կարդացել եմ, շա՜տ վաղուց, էնպես որ, կարելի է արդեն ասել, որ չեմ կարդացել... Եթե ժամանակ լինի, հնարավոր է, որ կարդամ նորից, Յոգանանդան շատ հաճելի դեմք է:

Բայց ինձ ավելի հետաքրքիր է, թե ինչու՞ ես դու համարում, որ ինձ դուր կգա...

Ստիպված եմ ներողություն խնդրել...
Որոշեցի կարդալ հղումդ... Եվ շշմած եմ ուղղակի, թե ինչպես կարող էի շփոթել Վենկատեսանանդան`Յոգանանդայի հետ: Իսկ նրան ծանոթ չեմ բոլորովին: Այնպես որ շնորհակալ եմ առաջարկիդ համար, կաշխատեմ հարմարեցնել ու կարդալ:

Կներես շփոթմունքիս համար...

[S.L.V.]

Ստիպված եմ ներողություն խնդրել...
Որոշեցի կարդալ հղումդ... Եվ շշմած եմ ուղղակի, թե ինչպես կարող էի շփոթել Վենկատեսանանդան`Յոգանանդայի հետ: Իսկ նրան ծանոթ չեմ բոլորովին: Այնպես որ շնորհակալ եմ առաջարկիդ համար, կաշխատեմ հարմարեցնել ու կարդալ:

Կներես շփոթմունքիս համար...

Յոգա Վասիշտխան շատ լավ աշխատությունա: Շատ գրքեր եմ կարդացել, բայց սա իսկապես վերջնա )) Գրքում նենց բաներիցա խոսում, որին որ քվանտային մեխանիկան նոր է հասնում: