Ակումբցիների ձեռագիրը

[V!k]

Այսօր ուղղակի մտածում էի ինչպիսին են մեր ձեռագրերը...հետաքրքիր կլինի տեսնել և քննարկել...
Ես առայժմ կտեղադրեմ իմ ամենօրյա սովորական ու ինչ-որ տեղ չհասկացվող ձեռագիրը

http://1.bp.blogspot.com/_e6iTI_ZAfp...2%D0%BE+62.png

Հ.Գ. միգուցե սա է պատճառը, որ քննաշրջաններին տետրս միշտ ինձ մոտս է

ես հարցում նման ենք ոնց որ… փոքրուց իմ ձեռագիրն էլ է վատը եղել, (համենայնդեպս ուրիշների համար, ես սիրում եմ ) վատը որն ա, շատ մանր եմ գրում տառերը, ու թե դպրոցում, թե համալսարանում դասախոսները անընդհատ բողոքում էին
դրա լավը են էր, որ տետրերս միշտ իմ մոտ էր լինում, չէին վերցնում, որովհետև չէին հասկանում, ու չէր կորում: Շատ ժամանակ դասախոսներն էլ չէին հասկանում, սակայն իմանալով, որ լավ եմ սովորում, գիտեմ առարկան, մեկ-մեկ առանց ստուգելու բարձր գնահատական էին դնում, ես էլ մեկ-մեկ օգտվում էի առիթից

[Ռուֆուս]

Ձեռագի՞ր, ըդիգ ի՞նչ է:

Էնքան ժամանակ գրիչով բան չեմ գրել, որ տառերն եմ մոռացել, ուր մնաց ձեռագիր ունենամ

[Chuk]

Մոդերատորական. հաշվի առնելով թեմայի բնույթը, այն «Ակումբի անցուդարձ» բաժնից տեղափոխվել է «Դեսից-Դենից» բաժին:

[Նաիրուհի]

Էնքան ժամանակ գրիչով բան չեմ գրել, որ տառերն եմ մոռացել, ուր մնաց ձեռագիր ունենամ

Ես վկա եմ
Բայց հիմա չեմ հիշի՝ որ տառն էիր մոռացել ։ՃՃՃ

Իմ ձեռագիրն իսկը ինձ նման է՝ անկանոն, չկողմնորոշված Մեկ-մեկ էնքան սիրուն ու համաչափ եմ գրում, որ մի հավեսն էլ է գալիս, բայց հիմնականում ահավոր անհամաչափ է, մանր,, իրար գլխի լցված, խառը, կծկված մի տեսակ...
Ուֆ, Լուս, դարդերս էլի հիշեցրիր...

[Lem]

Նախանձում եմ ծուռտիկ ձեռագրատերերին: Իմ ձեռագիրը չի մեծանում, մանկական ձեռագիր է հիշեցնում, հատ-հատ, համաչափ... Դանդաղ գրածս՝ գերազանցիկի ստուգողական, շատ արագ գրածս էլ՝ 3-րդ դասարանցին զուգարան է շտապում:

[Lusinamara]

Ուֆ, Լուս, դարդերս էլի հիշեցրիր...

Կարծես ես էլ դարդերդ հիշեցնող լինե՞մ
Եթե դարդ ես համարում, ուրեմն ժամանակն ա, որ սիրես ձեռագիրդ

[Apsara]

Իմ ձեռագիրը միշտ իմացել են թե տղայի ձեռագիր է, անհասկանալի գեշ ու ծուռումուռ

Վատն էն ա որ վերջերս գրիչ վերցրեցի և արագ-արագ գրելուց հասկացա որ տվյալ մկաններս թուլացել են և չեն կարողանում առաջվա արագությունն ապահովել ու ձեռքս ցավեց

[Chilly]

[ՆանՍ]

Դպրոցում սովորելու տարիներին շատ սիրուն էր ձեռագիրս. հիշում եմ՝ 2-րդ դասարանում տետրս ուսուցչուհին փակցրել էր պատին...Ես էլ էն "Հարսնացուն հյուսիսից"-ի Մուրադի նման մի թեթև մեջս ուռռռել էի : Հետո բարձր դասարաններում արդեն մենակ տետրի առաջին 2 էջերի վրա էի սիրուն գրում, մնացածն էլ հավես չէր լինում մանրակրկտորեն գեղեցիկ գրել: Հա, մեկել ուրիշների էն զարդաքանդակավոր անկապ տետրերի՝ հուշատետրերի մեջ էի նենց դանդաղ, հանդիսավոր գրում.վա՜յ, հանկարծ մի գիծն էլ ա էս կողմ-էն կողմ չգնար... Իսկ ինստիտուտում, դասախոսների ռեակտիվային թելադրանքից արդեն հոգնած, սկսվեց ձեռագրային գլխառադիս դարաշրջանը: Եվ մի օր էլ շատ սրտառուչ դեպք պատահեց.մամաս պատահական տետրս բացեց ու... Սրտի կսկիծը սկսեց ապաշնորհ կերպով կրծել նրա խաղաղ հոգեկանը, արցունքները գլոր-գլոր , մեկը մյուսին մաջալ չտալով, վազվզեցին այտերով մեկ. ձեռագիրս դարձել էր սևազգեստ ագռավի չանչ... Բայց չկա չարիք, առանց բարիքի. հիմա ունեմ 2 անձնական ձեռագիր.մեկը իգական սեռի, մյուսը՝ արական, այսինքն՝ առաջինը՝ սիրուն , երկրորդն արագ, խլբստրած,կարճ-կոնկրետ գրելու համար:

[Lusinamara]

ես հարցում նման ենք ոնց որ… փոքրուց իմ ձեռագիրն էլ է վատը եղել, (համենայնդեպս ուրիշների համար, ես սիրում եմ ) վատը որն ա, շատ մանր եմ գրում տառերը, ու թե դպրոցում, թե համալսարանում դասախոսները անընդհատ բողոքում էին
դրա լավը են էր, որ տետրերս միշտ իմ մոտ էր լինում, չէին վերցնում, որովհետև չէին հասկանում, ու չէր կորում: Շատ ժամանակ դասախոսներն էլ չէին հասկանում, սակայն իմանալով, որ լավ եմ սովորում, գիտեմ առարկան, մեկ-մեկ առանց ստուգելու բարձր գնահատական էին դնում, ես էլ մեկ-մեկ օգտվում էի առիթից

Իմը դպրոցում շատ սիրուն էր, չնայած փոքր էր…բայց ինստիտուտում միանգամից "փչացավ" իսկ հիմա մի Երոյան ունենք, որ լսարան մտնելուց մինչև դուրս գալ, ժամում քսան թերթ արագությամբ թելադրում ա, ստիպված ձեռագիրն ենք դեֆորմացնում, որ հասցնենք
Սակայն այլընտրանք չունենալով վերջին հույսի տետրն իմն ա