Դեռ մանկուց միշտ էլ հետաքրքրվել եմ քաղաքական կյանքի թոհուբոհով…Այո, այո, ճիշտ կարդացիք, հենց մանկուց: Եթե 5-6 տարեկան երեխան նոր-նոր փորձում էր այբուբենը յուրացնել, ապա ես «քաղաքական կյանքի այբուբենն» էի սովորում: Անգիր գիտեի բոլոր այն մարդկանց, ովքեր առնչվում էին քաղաքական կյանքին՝ Աժ պատգամավորներ, նախարարներ, կառավարության անդամներ և այլն և այլն: Իսկ մի փոքր ավելի հասուն տարիքում արդեն իսկ սկսեցի հետաքրքրվել նրանց ծավալած քաղաքական գործունեությամբ ու հիշում եմ՝ հորս հետ միասին միշտ քննարկում էինք քաղաքական կյանքի անցուդարձը, ու ես իրար հետևից այնքան հարցեր էի տալիս, որ հայրս զարմանում էր, թե ես ոնց եմ իմ փոքրիկ ուղեղում այդքան հարց կուտակում… Ինչևէ, քաղաքական կյանքի հանդեպ իմ հետաքրքրվածությունը տևեց այնքան ժամանակ, մինչև որ առաջ եկավ «Լևոնականներ» և « Սերժականներ» թշնամական բաժանումը
: Հենց այդ թշնամական բաժանումը, որ հարազատ մարդկանց համար պատճառ հանդիսացավ, որ իրար հանդեպ թշնամանքով լցվեն, ինձ ստիպեց, որ ես էլ իմ հերթին ատելությամբ լցվեմ թե կառավարության, թե ընդդիմության հանդեպ: Դե իսկ մարտի 1-ի դեպքերը…
պարզապես ավելորդ եմ համարում այդ մասին խոսելը… Այդ դեպքերն ինձ մի պահ ստիպեցին երանի տալ Քոչարյանի ղեկավարման խաղաղ ու հանգիստ տարիներին, երբ քաղաքական կյանքում թեկուզ քիչ, բայց դրական շարժ էր նկատվում:
Վերադառնալով բուն թեմային՝ ասեմ, որ հաստատ երջանկության գիրկը չեմ ընկնի Քոչարյանի՝ նորից քաղաքական կյանք մտնելու փաստից, բայց որ Քոչարյանի ժամանակ ուրիշ էր (ինչպես ժողովուրդն է ասում), չեմ կարող հերքել…
Իր պաշտոնական կայքի ստեղծումը ամեն դեպքում մտածելու տեղիք է տալիս. արդյո՞ք նա ուզում է հավերժացնել այն ամենը ինչ արել է իր՝ պաշտոնավարման տասը տարիների ընթացքում, թե՞ սա պարզապես քաղաքական կյանք մտնելու համար խոստումնալից սկիզբ է միայն…
Ինձ թվում է առավել հավանական է առաջին տարբերակը, քանի որ շատերի համար ախորժալի թվացող ու անիրականանալի երազանք համարվող նախագահի աթոռին բազմելն իրականում խաղ ու պար չէ… Քոչարյանն էլ, որպես հմուտ քաղաքական գործիչ, կարծում եմ, այս ամենը շատ լավ է գիտակցում:
Մեջբերել
Universe-ի խոսքերից
Ստեփն՜կերտ, ստեփնա՜կերտ, պրեկռասնի գոռըդ գձե նա սվեծե լուչշե նեեե՜տ...
Էջանիշներ