Երբ դեռ հղի չէի և ինձ թվում էր այդ օրվան դեռ շատ կա, ամուսնուս ծնողների տանը վիճաբանություն սկսվեց երեխաների դաստիարակելու, ճիշտ սնունդ տալու, ճիշտ էսինչ անելու ճիշտ էնինչ անելու մասին և մենք բաժանվեցինք երկու բանակների- ես և ամուսինս ու մնացածը: Այս տեղ ամուսինս մի բան ասեց, որ մինչ հիմա հիշում եմ ու համարում իմ լսած իմաստուն մտքերից մեկը
Եթե մենք երեխային չփչացնենք, նա իդեալական ծնվում ա ու իդեալական էլ կմեծանա: Ինքը բոլորից լավ գիտի իրան ինչ ա պետք, ինչքան ա պետք, որն ա ճիշտը ու որը սխալը, մենակ մենք մերը կողքից չխցկենք ու չխախտենք իրա բնական բալանսը
Մեջբերել
Էջանիշներ