Երեկ շատ տարօրինակ զգացում ունեցա. առաջին անգամ բակի երեխեքը դուռը թակեցին ու Ալեքսանդրին կանչեցին խաղալու: Տղես քնած էր, բայց նրանք մի ժամից նորից եկան, երբ Ալեքսանդրը նոր էր աչքերը բացել ու դեռ հագնված էլ չէր: Ներս հրավիրեցի երեխեքին, տանը խաղացին, կերան, համակարգչով էլ զբաղվեցին: Այ էստտեղ ես վերջնականորեն համոզվեցի, որ մանկապարտեզը լավ բան է ու իմ երեխուն պետք է
Էջանիշներ