երեք օրա մտածում եմ գրեմ-չգրեմ, բայց որոշեցի գրեմ, որ հեշտ լինի, խոսալ չեմ հասցնում, շփվել չեմ հասցնում, գրել հասցնում եմ,
ինձ համար մամայանալը հեշտ էր ֆիզիկական տեսանկյունից, տենց տասն անգամ էլ կմամայանամ, բայց հոգեբանորեն շատ ծանր եմ տանում ամեն ինչ, ամեն փոփոխություն , հոգեբանորեն մեկին էլ չեմ դիմանա, արդեն չեմ դիմանում, բա վախերը, որ նորմալ երեխա չեմ մեծացնի, բա որ հանցագործ դառնա, սուտասան լինի և այլն,
խելքս ետ եմ տվել
հա
Մեջբերել
Էջանիշներ