Երևի հարկավոր ա սկսել բանավեճի այբուբենից:Գեա-ի խոսքերից
Շատ ուրախ եմ , որ ենթակվեցիր պրովոկացիայիս ու "ասելունդ" ասեցիր, փաստորեն մարդկանց մանիպուլիացիայի ենթարկելու դասերս դեռ չեմ մոռացել ( ի դեպ նախորդ գրառմանս մեջ էլ նման մի բան արել էի կոպիտ տառասխալի ձևով , հույս ունեի , որ կկծոտեիր , բայց լռել էիր, նրբանկատությունը քեզնից չի, երևի չես նկատել) :Ասածդ շատ հետաքրքիր էր, կադացի ու կարդացի , չէի կշտանում տերմիների առատությունից:
հիմա մի բան
որտեղից ես ենթադրում թե հեղինակը հատուկ նպատակով , որոշել է մեր աչքերից էժան արցունք քամել ու այդ նպատակով չարակամորեն օգտվել է հայտնի կաղապարներից,ընդ որում իրեն նեղություն չտալով անգամ կոգնիտիվ մոտեցում ունենալու այդ հարցի վերաբերյալհա ի դեպ ինչ ի նկատի ունես կոգնիտիվ աշխատանք ասելով,գրվածքը անտրամաբանական էր , թե՞ ինտելեկտի պակաս զգացիր ,թե... մի խոսքով…Անկեղծ… ես բժիշկ եմ և կոգնիտիվասելով դա եմ հասկանում , գուցե գրականության մեջ դա այլ բացատրություն ունի ), որովհետև գրվածքւմ և տրամաբանությունն էր առկա և ինտելեկտի պաշարն էր նկատելի:
Ի՞նչ վատ բան կա երբ ստեղծագործությունը հույզեր է առաջացնում , կարծեմ գլոբալ առումով մշակույթի իմաստը հույզեր առաջացնելու ու փոխանցելու մեջ է…եթե գիտես այդպիսի հեղինակի , որը ստեղծագործում է , բայց վերջնական նպատակը հույզեր չառաջացնելն է ասա անունը իմանամ ,թեև այդ դեպքում հարց է ծագում , թե ինչի համար է ընդհանրապես ստեղծագործում, ու ո՞րն է նրա նպատակը:[/LIST]
Ինչ վերաբերում է քո դուալիզմին ասեմ , որ առայժմ ակումբում բոլոր ստեղծագործությունները ըստ քո դասակարգման մտնում են առաջին խմբի մեջ ու անտանելի վատն են՝ սկսած "պողոսով" վերջացրած մանեկեններով, բայց այդքան խիստ գնահատականի կարծես չեն արժանացել: Երկրորդ խումբը դեռ դատարկ է ու քեզ է սպասում :Հոն առաջ:
"Դրամատուրգը կարող է չճանաչել մարդուն ,բայց զգալ նրան պարտավոր է"- գրել է քո սիրած Թոմաս Էլիոտը: Ու շատ էլ ճիշտ է գրել , որովհետև նա պետք է փոխանցի հույզեր ու դրա օգնությամբ փորձի հարցեր առաջացնել ընթերցողի մեջ:
Իսկ այս ամենից դուրս ասեմ , որ իմ կարծիքով Սևակը փորձել է իր ապրածն ու զգացածը թղթին հանձնելով ազատվել դրանից, ու դա նրան հաջողվել է յուրովի:
Առողջ բանավեճը ունի երեք անհրաժեշտ պայման.
1. Լսել զրուցակցին
2. Հասկանալ զրուցակցի ասածը
3. Պատասխանել զրուցակցի ասածին
Վերևի տեքստը այլ բան ա ենթադրել տալիս.
1. Լսել զրուցակցին
2. Ենթադրել/պատկերացնել, թե ինչ կասեր զրուցակիցը
3. Պատասխանել ենթադրածին/պատկերացրածին
Նախորդ գրառումս համեստ փորձ էր հնարավորինս գիտահանրամատչելի ձևով տալու նախորդ հարցիդ պատասխանը, այսինքն՝ թե ինչպես կարող ա պարզունակ բառը երբեմն համարժեք լինել զգացմունքային կամ խոր բառերին: «Հատուկ նպատակներով արցունք քամելը» ու մնացած «չարակամորենները» լրիվ համապատասխանում են 2-րդ կետին, այն է՝ «Ենթադրել/պատկերացնել, թե ինչ կասեր զրուցակիցը», հասկանալու փոխարեն: Քո գրած եզրակացությունների ու պատասխանների մեծագույն մասը հիմնված են կրկին քո պատկերացրած հիմքերի ու ենթադրած հարցերի վրա. սա բանավեճ չի, այլ մենախոսություն: Ավելին՝ սա քաղաքակիրթ երկխոսություն չի, այլ բազառ՝ համեմված սարկազմի շատ թույլ իմիտացիայով, որը, ի թիվս այլոց, ներառում ա զրուցակցի խոսքերի խեղաթյուրում ու զգալի քանակությամբ սուտ: Նաև՝ զրուցակցի նկատմամբ տարրական հարգանքը հուշում ա, որ որևէ բանավեճի մեջ մտնելուց առաջ հարկավոր ա գոնե մոտավորապես ծանոթ լինել բանավեճի նյութին: Մասնավորապես՝ արժեր գոնե նկատել, որ նշել էի, որ «ցանկացած ստեղծագործություն ունի գնահատման բազմաթիվ չափանիշներ», ու գոնե հասկանալ, որ այն, որ ստեղծագործությունը կոգնիտիվ աշխատանք չի պահանջում և ինտելեկտուալ բագաժ չունի իր մեջ, գուցե 1. բնավ էլ վատ բան չի (Տերյանի բանաստեղծությունների մի զգալի մասը նույնպես համապատասխանում ա այս բնորոշմանը), և 2. չի ենթադրում հեղինակի ինտելեկտի կամ տրամաբանության պակաս, այլ բնորոշում ա ստեղծագործության տեսակը, ոչ ավել, ոչ պակաս: Մի տաքացիր բանավիճելիս, թույլ մի տուր, որ քո սեփական նախատրամադրվածությունը փոխի օբյեկտիվ իրավիճակի քո ընկալումը, ճկուն եղիր, մի բանավիճիր հանուն բանավեճի. այն ինքնանպատակ չի: Առաջարկում եմ նորից կարդալ նախորդ գրառումս, բայց այս անգամ՝ որպես քո հարցի պատասխան, այսինքն այն, ինչ կա:
Լավ բանավեճից շահում են երկու կողմերն էլ: Դժբախտաբար՝ այս մի բանավեճը ինձ ոչ մի բան չի տա, իսկ դու ոչ մի բան չես կարողանա վերցնել: Ինձ համար անօգուտ ու անիմաստ եմ համարում խոսակցությունը նույն կերպ շարունակելը:
Մեջբերել
Էջանիշներ