ես գտել եմ հավանական ասելիքներից մեկը միայն, բայց դա դեռ ոչինչ չի ասում... որպես արձակ գործ չեմ ընդունել, լավագույն դեպքում, որպես օրագրային գրառում, որն անում ես քո համար,և, որովհետև գիտես, թե ինչի մասին ես գրում, գրում ես առաջին մտքիդ եկածը: իսկ ընթերցողին հարգել է պետք, պետք է նրան նախապատմություն տալ, որ հասկանա....
բացի էն, որ սիրուն ա, դու կարա՞ս ասես, թե ինչի՞ մասին ա գրած սա...
Չգիտեմ Հով ջան ինձ համար ամեն ինչ շատ պարզ է, առաջինը այն սերն է, որը մարդիկ ստեղծում են իրենց համար, տվյալ պարագայում Սևակի, կամ էլ իր կողմից նկատված մեկ այլ մարդու սերը։ Այսինքն, երբ քեզ հուզող ամեն ինչի մեջ գտնում ես քո ցանկալի սերը, որն ըստ էության պատրանք է ու գոյություն չունի...երբ դու խառն ես, այսինքն մի ծայրահեղությունից մյուս ծայրահեղություն ես ընկնում, որովհետև չես էլ հասկանում դիմացինիդ ատում ես թե, հակառակը...U2 խումբը մի լավ երգ ունի՝ "I am lost with or without you", այնտեղ էլ ամեն ինչ այսպես խառն է ու դա ևս իրականություն է...
Այ երկրորդը շատ եմ հավանել, միգուցե նրանից է նաև, որ ես էլ նման մտքեր ունեմ իմ մեջ, երկրորդը լրիվ նրա մասին է, որ մարդ երբ սիրում է, կողքից չպիտի բզբզեն ու դատարկ խորհուրդներ տան, ինքը ուզում է ապաքինվել ու խնդրում է, որ չխանգարեն իրեն այդ գործում...
Հ.Գ.Ամեն դեպքում լավագույն ու ճիշտ մեկանաբանությունը կարծում եմ կտա Սևակը, քանի որ բոլորն իրենց տեսանկյունից են գործերը կարդում։
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Mark Pauler (06.06.2011)
Պարզունակ չէր, ընդհակառակը ,շատ խորն էր ու զգացմունքային ու գրեթե հարյուր տոկոսով համոզված եմ , ապրածն ու զգացածն էր խտացել ու միտք դարձել:Բոլորս էլ ապրում ենք, զգում: Երբեմն երջանիկ ենք , երբեմն տառապում ենք , բայց ամեն անգամ ու բոլորին տրված չէ զգացածը նյութականացնել ու թղթին հանձնել:Մարդու ապրածն ու զգացածը հազար չէ , այլ բյուր հազար անգամ արծածվել է ու կարծածվի, ու վերջնական նպատակն է գտնել ու կիսվել ապրած էմոցիաներով այն ընթերցողի հետ , ով ինքն էլ զգացել է նույնը, ու եթե հաջողվում է գտնել նրան ուրեմն "արտադրանքը" դատարկ չէ:
Մեկիդ համար շատ պարզունակ է մյուսդ խտությունից է բողոքում:Աշխարհի չափ հին պատմություն է , բաներ կան , որ ընդունելի և հասկանալի են դառնում ,միայն այն բանից հետո , երբ ինքդ էլ այն" համտեսած ես լինում":Այնպես որ Վորդ ջան
փաստորեն դեռ ապրելիք ունես :
Վերջին խմբագրող՝ Գեա: 06.06.2011, 19:39:
Է՜յ, դո՛ւ` սապատ դառած ՃԻՇՏ, անապատ եմ մտել: Քեզ մաշելու համար ծարավ եմ մնալու...
Mark Pauler (06.06.2011), Sambitbaba (15.06.2011), tvsevak (06.06.2011)
DIXIcarpe noctem
Որ ընթերցողին Հով??? Որ շերտին??? Ձգտել լինել հնարավորինս հասկանալի ու դյուրամարս, նշանակում ա նախընտրել գրել թեթև ժամանակակից սիրավեպերի պես մի բան:...իսկ ընթերցողին հարգել է պետք, պետք է նրան նախապատմություն տալ, որ հասկանա....
Նույն բանն էլ երաժշտության մեջ կա - բարդ դասական երաժշտությունը հազարից մեկի ականջին ա հաճելի: Ինչի պետք ա կոմպոզիտորը պարտադիր մտածի լայն մասաների դյուրընկալության մասին ու վերջում "Քեռին էկավ մեր բակը" - դառնան սաղ ստեղծագործությունները???
Պարզունակ չէր, ընդհակառակը ,շատ խորն էր ու զգացմունքային
Պարզունակ բառը, ոչ մի կերպ չեմ կարողանում նույնացնեմ խոր բառի հետ, մանավանդ էս բանավեճի թեմայի սահմաններում:
Պարզունակ ա, բայց պարզ չի, հասրակ ա, բայց զգացմունքային ա, խիտ մտքերով ա, բայց դատարկ ա ... - էս քննադատություններից բան չհասկացա...
Վերջին խմբագրող՝ Mark Pauler: 06.06.2011, 20:33:
Իմ ՔԱՈՍԸ գնում է ամենուր, իր հլու ծառայի` "Տիրակալ Ժամանակի" ուսերին նստած: _________
Մոռացա ասեմ:
Ժողովուրդ - Սեվակի ստեղծագործությունները գովալու, ոչ մի շահադիտական նպատակներ չունեմ` ոչ բարեկամս ա, ոչ ծանոթ ենք, ու ոչ էլ ինձ անձնական PR մենեջերի բարձր վարձատրվող պաշտոնն ա առաջարկել:![]()
Իմ ՔԱՈՍԸ գնում է ամենուր, իր հլու ծառայի` "Տիրակալ Ժամանակի" ուսերին նստած: _________
Ապեր խոսքը պարզացնելուն չի վերաբերվում, խոսքը հատվածաբար ու կախման կետերով գրելուն ա վերաբերվում, որտեղ ընդհանուր իմաստը չի հասկացվում, մենակ մի խառը հոգեվիճակ ա էրևում, ու չես կարում հասկանաս պատճառը, չես կարում համապրես հեղինակի հետ:
իսկ տենց տողերը ես չեմ ընդունում: Ինչի ես ասում, որ վատ ես, եթե ես չպիտի հասկանամ, թե դու ինչի ես վատ?
Կստածի ինձ էլ ոչ ոք փող չի տվել որ ստեղ քննադատեմ: Ասում եմ էն ինչ տեսնում եմ:
Սևակ ջան, դու հանկարծ չզարմանաս. էս ամենը քո PR-ի դեռ մի մասն է
ապրես դու![]()
վիճակն իմ խիստ անորոշ է. պարտության մեջ եմ `կամովի...
Claudia Mori (07.06.2011), Mark Pauler (06.06.2011), tvsevak (06.06.2011)
Բան չեմ կարող գրել... Ոչինչ չգիտեմ... Ինչ ասում եք` ճիշտ ա... Բոլորդ ճիշտ եք...
"Մի փիղ էր պառկած, նրան մոտեցան չորս կույրեր տարբեր կողմերից...Շոշափեցին... Առաջինն ասաց. "Վայ, գերաններ են ընկած" Երկրորդն ասեց. "Ի՞նչ գերաններ, ընդամենը բարակ պարան է..." 3-ը. "Չէ դուք, գժվել եք... Սա ջրի շլանգ է" Չորրորդը մտածեց, մտածեց. " Ես այդպես էլ չհասկացա, թե այս հարթ ու չոր պատն ինչպես կարողացաք այդպես մեկնաբանել... " ":
Կներեք, համեմատությանս համար... Ուղղակի, ամեն մարդ տեսնում ու զգում է այն, ինչ կարողանում է (ես բնավ էլ ընդունակությունների մասին չեմ խոսում)... Այնպես որ, բոլորդ էլ ճիշտ եք... Չէ՞ որ" պառկածն ընդամենը փիղ է"... Շնորհակալ եմ, որ ժամանակ եք հատկացնում ու կարդում, դեռ մի հատ էլ կարծիք արտահայտում...![]()
CactuSoul (08.06.2011), Claudia Mori (07.06.2011), Mark Pauler (06.06.2011), My World My Space (07.06.2011), Sambitbaba (15.06.2011), Գեա (07.06.2011), Հայկօ (07.06.2011), ՆանՍ (08.06.2011)
CactuSoul (08.06.2011)
Հա, ի դեպ....
"Կարծիքներ գրելու էթիկան"
Երբ կարծիք ես հայտնում…
1. Ստեղծագործությունը կարդալիս պետք է մոռանալ, թե ով է հեղինակը, ինչ կյանքով է ապրում, ինչ գիտես նրա մասին: Նույնը և կարծիք հայտնելիս: Այսինքն, կարծիքդ պետք է լինի նույն տոնով, նույն ոճով անկախ նրանից, թե ում ես հայտնում: Հիշի՛ր, թե ինչ ես զգում, երբ քո գրածների մասին են խոսում: Աշխատի՛ր այնպես հայտնել կարծիքդ, որ եթե նույնը քեզ ասեին, դու կընդունեիր:
2. Պետք է հնարավորինս հիմնավոր գրել: «Լավ է», «վատ է» արտահայտությունները ոչինչ չեն ասում: Ստեղծագործողին ավելի օգտակար է լսել «լավ է, որովհետև…», «ինձ հատկապես այս մասը դուր եկավ, որովհետև…», «ինձ այս մասը դուր չեկավ, որովհետև…» տիպի կարծիքներ:
3. Եթե որևէ բան անհասկանալի է, մի՛ շտապիր այդ հատվածի մասին կարծիք հայտնել, այլ փորձիր նախ հեղինակին հարցրե տալ, խնդրել, որ բացատրի:
4. Ընդունի՛ր հեղինակի աշխատանքը այնպիսին, ինչպիսին նա այն գրել է: Խորհուրդ մի՛ տուր գրել այնպես, ինչպես ինքդ կգրեիր: Կարելի է առաջարկություններ անել, միայն համոզվիր, որ թե՛ հեղինակին, թե՛ քեզ պարզ է, որ առաջարկություն է:
5. Գրական հերոսներին մի՛ անձնավորիր: Նրանք մնում են սոսկ հերոսներ, անկախ նրանից, թե որ դեմքով է հեղինակը գրել:
6. Լեզվական սխալների հետևից մի՛ ընկիր:
Lusinamara (30.06.2011), Գեա (07.06.2011)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ