Յուրաքանյր կոնֆեսիյա ունի իր ճշմարիտ Աստվածը և եթե Աստծո ճշմարիտությունը քննարկման ենթակա չե, ապա այդպես չի կարելի ասել մարգարենների մասին:
Ես հաճախ ինձ հարց եմ տալիս, կիրառում է արդյոք մարդկությունը այդ հարցում կրկնակի ստանդարտներ, և որն է կրոնական հողի վրա ծագած հակամատությունների սկզբնապատճառը:Այս թեման անհրաժեշտ է և ճիշտ ու կոռեկտ պարզաբանման ենթակա, հակառակ դեպքում մեք կարող ենք մոռանալ հասարակական գլոբալ համակարգի ստեղծման մասին:
Օկկամի սկզբունքը(ածելին) արգելում է կրկնակի էությունը, ուստի ճշմարտությունը մեկն է, ինչումն է կայանում վրջինիս տարբեր ձևով դրսևորվելու երեվույթի էությունը:
Քանի որ, խոսքը սրբության չափանիշների մասին է, ասեմ որ մենք սուրբ ենք համարում 33 տարեկան ամուրուն' Քրիստոսին, որը փորձված հանցագործներին բարի մարդ եր անվանում ու սեր ու հանդուրժողականություն քարոզում:
Սուրբ է համարվում նաև Մուհամմեդը, որը ըստ Ղուրանում գրված փաստերի, մասնակցել է հիսունից ավելի ճակատամարտերի, փայաբաժին է ունեցել բեդուինների հրոսակախմբերի թալանած ավարից, ունեցել է տասնհինգ կին, և ավելին. իր երկրորդ կնոջ' Այշայի հետ քնել է, երբ վերջինս ինը տարեկան էր:Դատելով աղջնակների սեռական հասունացման միջին տարիքից այդ լայնությունում, կարելի է առանց չափազանցման պնդել, որ մագարեն պարզապես բրնաբարել է աղջնակին:
Ղուրանում գրված է նաև, որ հերագայում, նոյն այդ Այշան բռնացրել է մագարեին ստրկուհու հետ շնանալիս:
Ես չեմ ցանկանում վիրավորել մահմեդականների կրոնական զգացմունքները, սակայն սուրբ հասկացողությունը չի կապակցվում Մուհամմեդի բարոյական կերպարի հետ:
խնդրում եմ մեկնաբանել ինչ տրամաբանություն կա մահմեդականների կողմից ընկալող "սուրբ" հասկացության մեջ: http://www.youtube.com/watch?v=8pKJcF1D2_Y
http://www.youtube.com/watch?v=tVXkPVo9z8I
Էջանիշներ