Տեսարան 8 - Բիբլիոֆիլիա
Ընդհանուր առմամբ կարելիա համարել, որ նինջուցուի մասին գրքերը առնելով ու թաեքվոնդոն դադարեցնելով /էս անգամ էլ պատճառները չեմ հիշում` հնարավորա պարապելու ցանկությունը մարեց ինքնիրան, ինչպես սովորաբար լինումա նման դեպքերում/ սկսվեց թեորետիկ շրջանը: Ինքը արտահայտվում էր գլխավորապես նրանով, որ ես Բուկինիստից ու Նոյան Տապանից գնում էի ինչ հնարավոր էր ճարել մարտարվեստի թեմայով իմ համեստ դպրոցական միջոցներով, ու փորձում էի ինքնուրույն անել գրքերում կարդացածը:
Էս մեկը ունեի` ռուսերեն թարգմանությամբ:
Ստեղ հարկավորա մի քիչ շեղվել: Ինչքանա հնարավոր գրքերով մարտարվեստ սովորել` ըստ ինձ, բացարձակապես անհեռանկար զբաղմունքա: Ասելա թե` գրքերը լավ են թեթևակի թեորետիկ պատկերացում կազմելու համար, ու պրակտիկ օգուտ կարան տան միայն եթե դուք արդեն նենց ոչինչ փորձ ունեք տվյալ մարտարվեստում, ու գրքից օգտվում եք զուտ որպես հավելյալ զուգահեռ ինֆորմացիայի աղբյուրից: Ու նույնիսկ էդ դեպքում գիրքը պիտի լինի բացառիկ որակի` թե հեղինակի, թե ինֆորմացիայի, թե նկարների առումով: Ասածը չի նշանակում, որ գրքերով դուք չեք կարա սովորեք ձեռով ոտով խփել, քցել կամ տարրական ցավային հնարքներ անել: Ասածս էնա, որ ձեր սովորածը ամենայն հավանականությամբ կլինի իրական հնարքի անորակ ու պակաս էֆֆեկտիվ քսերոկոպիան` լավագույն դեպքում, ու ցանկացած տվյալ մարտարվեստը թեթևակի պարապած մարդ առաջին հայացքից տեղի կբերի, որ գրքով պարապող եք:
Իսկ այ էս մեկը չունեի` ով գիտի բարեբախտաբար:
Դա չի նշանակում, որ իմ ''գրքային'' շրջանը ես անօգուտ եմ համարում: Նախ և առաջ այն ինձ տարրական կրթություն էր տալիս զանազան մարտարվեստների պատմության, փիլիսոփայության, թեորեթիկ սկզբունքների, զանազան սառը զենքերի, արևելյան միստիցիզմի, մշակույթի բնագավառում` գիտելիք, որը հետո ահագին պետքա էկել, ու ոչ միայն աղջիկների վրա տպավորություն գործելու հարցում /թեյի ծիսակարգ, ահամ/: Գիտեմ, որ սովորաբար դպրոցական էրեխեքը ուրիշ բաներով են հետաքրքրվում, բայց դե ես տենց էի: Հետո` ինչքան էլ սխալ չլիներ իմ սովորածը /իսկ այն զարհուրելի սխալ էր` երբ հիշում եմ թե ինչ հանճարեղ տայչի, շաոլինյան ուշու, նինջուցու կամ այկիդո էի փորձում էդ վախտ անել, քիչա մնում ամոթից գլուխս մցնեմ վերմակի տակ ու երկար հռհռամ/, բայց հետզհետե ձեռք էի բերում նենց ոչինչ ճկունություն ու էդ տարիքի համար նենց ոչինչ ֆիզիկական ուժ` բազում ժիմերի, շպագատների ու նման ֆիզոյի հաշվին, որը շատ դժվար էր սխալ անել` ժիմը Աֆրիկայում էլ ա ժիմ:
Բացի այդ` ցածր, միջին ու բարձր որակի գրքերի միջից որոշ գրքեր զարհուրելի լավն էին, ու իրանց վրա իմաստ ունի թեթևակի կանգ առնել մինչև համալսարանյան տարիներին հասնելը, երբ ես հանդիպեցի իմ Սենսեյին ու առաջին քայլը արեցի մի ճանապարհի վրա, որը վաղ թե ուշ ինձ բերելու էր Ճապոնիա, Կյոտո:
Մեջբերել
Էջանիշներ