Տեսարան 5 - Տիգրան Մեծ
"Տիգրան Մեծ" ակումբը Հայաստանի Թաեկվոնդոյի Ֆեդերացրայի կազմում Դինամո մարզահամալիրում տեղաբաշխված ակումբ էր: Կարելիա համարել, որ իմ առաջին լուրջ պարապելու տեղնա էղել - առաջին էրկուսը ավելի շատ հետսովետական կարատե-բումի ալիքի վրա բարձրացած տեղեր էին` ասելա թե ամենայն հավանականույամբ մարզիչները իրենք չունեին մարզելու համար անհրաժեշտ կվալիֆիկացիաներ: Թե ինչքանա լուրջ` հասկացա հենց առաջին պարապմունքին, երբ դարձա թաեքվոնդոյի դոբոկի սեփականատեր (դոբոկը նմանա ճապոնական կեյկոգիին /վերջինիս հետսովետական տարածքում երբեմն ասում են կիմոնո, ինչը խիստ կոպիտ ու անգրագետ սխալա/ էն տարբերությամբ, որ շալվարը մի քիչ երկարա, իսկ վերևի մասը բաց չի, V-աձև փակ օձիգ ունի): Դոբոկը էնքան էի սիրում, որ մեկ մեկ տանն էլ էի հագնում պարապում:
Պարապմունքները արվում էին շատ լավ: Չնայած խումբը խիստ մեծ էր, նենց տպավորություն էր, որ մարզիչն ու իրա ասիստենտը ամեն մեկի համար գոնե մի քիչ ժամանակ ունեին: Մոտենում էին, ուղղում, ցուցումներ տալիս` նման մոտեցումը որակապես տարբերվում էր ընկեր Լյովայի կարատեից, որտեղ վերջինը ուշադրություն էր դարձնում գլխավորապես մի քանի "տաղանդավոր" էրեխու: Խմբում ամենաթունդ անողները չէինք` շատ ավելի թունդ էրեխեք կային, մեկը նույնիսկ կարմիր գոտի ուներ: Բայց դե երևի թե առաջին անգամ սկսեցի զգալ, որ իրոք սիստեմատիկ մարտարվեստ եմ սովորում: Ու չնայած շատ ավելի ուշ սեփական մարտավարական նկատառումներից ստիպված էի հրաժարվել ոտքով բարձր հարվածներից, թաեքվոնդոյի որոշակի բազա մոտս պահպանվելա` չնայած ահագին փակված շպագատի, ոտքով մինչև այսօր կարամ նենց ոչինչ բարձր հարվածներ անեմ: Որոնք, չնայած հետագայում իմ աշխարհ մուտք գործած մի շարք այլ ոճերի, զարմանալիորեն թաեքվոնդո են հիշացնում:
Պարապելուց հետո ջուր խմել չէր կարելի: Ես պայուսակումս շուշականֆետ էի պահում, ու պարապմունքից հետո հպարտ մի մի հատ բաշխում էի եղբորս ու ընկերոջս` որ կարանանք դիմանանք մինչև տուն հասնելը: Լավ վախտեր էին, շատ: Տանը մինչը հիմա պահպանվելա անդամակցության քարտը, որի վրա նշածա, որ մի էրկու իրեք քննություն հանձնել եմ, կանգնելով դեղին գոտու քննության շեմին:
Էդ շրջանում մի դրվագա տպավորվել: Հիշում եմ, թե ոնց մի անգամ բարձր գոտիքավոր ժողովրդից մեկը /ինձանից մի քանի տարով մեծ/ խիստ կպնողական նկատառումներով սկսեց հանդերձարանում քննադատել արածս: Մոտեցավ մարզչի ասիստենտը ու ասեց, որ
1/ ոնց որ հլա որ քննադատողը մարզիչ չի, ասելա թե բերանը փակ պիտի փոխվի
2/ որ մեծանամ, շատ թունդ "բոեվիկ" եմ դառնալու, քննադատողներից ուժեղ
Պետքա նշել, որ էդ դրվագը մոտիվացիոն առումով համարում եմ խիստ կարևոր` ամբողջ հետագա մարտարվեստային ուղու համար: Ու չնայած իմ ընտրած ճանապարհը ահագին հեռույա գնացել թաեքվոնդոյից, խիստ շնորհակալ եմ էդ մարդուն: Ինքը իսկական մարզիչ էր:
Մեջբերել
Էջանիշներ