Ինչ է իրականությունը

[Moonwalker]

Մի քննարկման ժամանակ իմ մեջ հարց առաջացավ թե ինչ է իրականությունը:

«Իրականությունն իր իրականության մեջ կամ իրականության դերում հենց իրականությունն է զգայականության կերպարանքով, հենց զգայականությունը: Ճշմարտացիությունը նույնն է, ինչ իրականությունը, զգայականությունը: Միայն զգայական առարկան է ճշմարիտ ու իրական առարկան...»

Լյուդվիգ Ֆեյերբախ

Տափակություն ա չէ՞=>հարցն էլ ա տափակ: Ինչպես ասենք «ի՞նչ է կատարելությունը» ու այդ շաբլոնով կտրված մյուս հարցերը:

[Հայկօ]

«Իրականությունն իր իրականության մեջ կամ իրականության դերում հենց իրականությունն է զգայականության կերպարանքով, հենց զգայականությունը: Ճշմարտացիությունը նույնն է, ինչ իրականությունը, զգայականությունը: Միայն զգայական առարկան է ճշմարիտ ու իրական առարկան...»

Լյուդվիգ Ֆեյերբախ

(c) Matrix : Neo: I thought it wasn't real. Morpheus: Your mind makes it real.

Կարծիք կա, որ օբյեկտիվ իրականություն ուղղակի գոյություն չունի: Ու այն պահին, երբ ես դադարեմ գոյություն ունենալուց, ինձ հետ միաժամանակ կանէանա նաև ողջ տիեզերքը:

[impression]

Ու այն պահին, երբ ես դադարեմ գոյություն ունենալուց, ինձ հետ միաժամանակ կանէանա նաև ողջ տիեզերքը:

պահ պահ պահ պահ... փռշտա՛

[Հայկօ]

պահ պահ պահ պահ... փռշտա՛

Կարծիք կա, որ երբ ես փռշտամ, մի նոր տիեզերք կստեղծվի : Եթե համապատասխան պահին փռշտամ:

[impression]

գիտես... ստեղ խիստ ա... օրը մի վարկանիշից ավել հնարավոր չի... բայց մեկ ուրիշ իրականության մեջ դու իմ կողմից մի չաղլիկ վարկանիշ կստանայիր վերևի պոստի համար

[Նետ]

Կարծում եմ. կա երկու իրականություն.իսկական և անցողիկ իրականություն։
Անցողիկը. դա մեր սուբեկտիվ՝ արտաքին ազդակներով ձևավորված իրականությունն է։Այս տեսակ իրականությանն են պատկանում՝ անցյալը ներկան և ապագան։Ի դեպ. իր հերդին. ներկան առավել անցողիկ իրականություն է. քանի որ նրան ոչ ոք. ոչ մի ակնթարթ չի կարող գամել մի տեղ. այն մշտապես փոխակերպման փուլում է. ապագայից ՝ անցյալ։
Իսկ իսկական իրականությունը հավերժն է.ճշմարիտն ու անփոփոխը։ՆՐԱՆ ճանաչելն ու իմանալը (գոնե մասամբ) այդքան էլ հեշտ չէ։

[յոգի]

Իրականությունը էնա, որի առաջ բոլորս աչքներս փակում էնք:

[inheritance]

Կարծիք կա, որ օբյեկտիվ իրականություն ուղղակի գոյություն չունի: Ու այն պահին, երբ ես դադարեմ գոյություն ունենալուց, ինձ հետ միաժամանակ կանէանա նաև ողջ տիեզերքը:

Այստեղից պարզ է դառնում ինքնասպանների մոտիվը
Իսկ ինչու բարդացնել? Նման դեպքերում միշտ տեղին է հիշել Օկկամի ածելին. ամենապարզ բացատրությունը ամենամոտն է ճշմարտությանը, եթե չի հակասում փաստերին:
Օբյեկտիվ իրականությունը կամ պարզապես իրականությունը այն ամենն է ինչ գոյություն ունի մարդուց անկախ: Սուբյեկտիվ իրականությունը դա զուտ տվյալ անձի աշխարհնընկալումն է, որը մարդուց-մարդ խիստ կարող է տարբերվել:

[faaram1]

Օբյեկտիվ իրականությունը կամ պարզապես իրականությունը այն ամենն է ինչ գոյություն ունի մարդուց անկախ:

Չեմ կարծում, որ գոյություն ունի որևիցե մի բան, որ անկախ է մեկ այլ գոյություն ունեցող բանից:

[inheritance]

Չեմ կարծում, որ գոյություն ունի որևիցե մի բան, որ անկախ է մեկ այլ գոյություն ունեցող բանից:

Ընդհանուր առմամբ դա ճիշտ է, քանի որ տիեզերք կոչվող բարդ համակարգում ամեն ինչ իրար հետ փոխազդում են: Բայց գոյություն ունի կախվածության աստիճան: Եթե այն աննշան է, կարելի է անտեսել: Օրինակ, ինչ աստիճանով են իրարից կախված արևի կողմից ճառագայթված մեկ ֆոտոնը և Յուպիտերի վրա տեղի ունեցող փոթորիկը? Եթե երկու մարդ տեղերով փոխենք, դա ոչ մի զգալի փոփոխության չի բերի: Եթե մարդ տեսակը վերանա, դա աշխարհի կառուցվածքի վրա գրեթե ոչ մի կերպ չի ազդի: Անկախ ասելով ես դա ի նկատի ունեի:

Ի դեպ, ավելացնեմ նաև, որ անորոշությունն էլ իրականության մասն է կազմում: Դա գիտականորեն ապացուցված փաստ է և կոչվում է Հայզենբերգի անորորշություն:

[faaram1]

Ընդհանուր առմամբ դա ճիշտ է, քանի որ տիեզերք կոչվող բարդ համակարգում ամեն ինչ իրար հետ փոխազդում են: Բայց գոյություն ունի կախվածության աստիճան: Եթե այն աննշան է, կարելի է անտեսել: Օրինակ, ինչ աստիճանով են իրարից կախված արևի կողմից ճառագայթված մեկ ֆոտոնը և Յուպիտերի վրա տեղի ունեցող փոթորիկը? Եթե երկու մարդ տեղերով փոխենք, դա ոչ մի զգալի փոփոխության չի բերի: Եթե մարդ տեսակը վերանա, դա աշխարհի կառուցվածքի վրա գրեթե ոչ մի կերպ չի ազդի: Անկախ ասելով ես դա ի նկատի ունեի:

Ի դեպ, ավելացնեմ նաև, որ անորոշությունն էլ իրականության մասն է կազմում: Դա գիտականորեն ապացուցված փաստ է և կոչվում է Հայզենբերգի անորորշություն:

Ձեր ասածից պետք է ենթադրել, որ հիմա իմ ստեղնաշարը, որի հետ ես հիմա բավականին մեծ փոխազդեցության մեջ եմ դուրս է օբյեկտիվ իրականությունից: Եվ ընդհանրապես մեզ շրջապատող գրեթե ամեն ինչի գոյությունը կախված է մեզանից կամ այլ մարդկանցից:
Իսկ Հայզենբերգի անորոշությանը ես ծանոթ եմ՝ dXdPx>=h/2 բայց չեմ կարծում, որ նա որևէ կապ ունի տվյալ թեմայի հետ:

[inheritance]

Ձեր ասածից պետք է ենթադրել, որ հիմա իմ ստեղնաշարը, որի հետ ես հիմա բավականին մեծ փոխազդեցության մեջ եմ դուրս է օբյեկտիվ իրականությունից:

Ոչ իհարկե իմ գրածից դա չի հետևում:

Եվ ընդհանրապես մեզ շրջապատող գրեթե ամեն ինչի գոյությունը կախված է մեզանից կամ այլ մարդկանցից:

Բավականին համարձակ և մեծամիտ հայտարարություն է Մարդը ընդհամենը փոշեհատիկ է Տիեզերքում: Թեկուզ հենց արեգակնային համակարգի գոյությունը կախված չէ մարդ տեսակի լինել-չլինելուց:

Իսկ Հայզենբերգի անորոշությանը ես ծանոթ եմ՝ dXdPx>=h/2 բայց չեմ կարծում, որ նա որևէ կապ ունի տվյալ թեմայի հետ:

Սա պարզապես հետաքրքիր հավելում էր: Դա մտքովս անցավ կախվածության թեմայի հետ կապված: Պարզապես ուզում էի ասել, որ իրականությունը գծային, դետերմինիստիկ չէ և իրականում կան բաներ, որոնք սկզբունքորեն անորորշ են:

[Լեո]

Ու այն պահին, երբ ես դադարեմ գոյություն ունենալուց, ինձ հետ միաժամանակ կանէանա նաև ողջ տիեզերքը:

Սա քո՞ միտքն է Ճիշտ էսպիսի միտք էլ ես ունեմ, դեռ մանկուց այս միտքն ունեցել եմ, բայց երբեք բարձրաձայն չեմ ասել: Փաստորեն միայնակ չեմ այս տիեզերքում

Միշտ մտածել եմ, որ տիեզերքն սկսվել է ինձ հետ միասին և կվերջանա ինձ հետ միասին: Քանի ես կամ, կլինի իմ սուբյեկտիվ իրականությունն ու տիեզերքը, ինձ հետ կավարտվեն նաև նրանք:

Եվ ընդհանրապես կարծում եմ, որ իրականությունը մարդու ուղեղում է: Ուղեղից դուրս ոչինչ չկա. չկա ոչ նյութ, ոչ իդեա, ոչ լույս, ոչի՛նչ:

[inheritance]

Սա քո՞ միտքն է Ճիշտ էսպիսի միտք էլ ես ունեմ, դեռ մանկուց այս միտքն ունեցել եմ, բայց երբեք բարձրաձայն չեմ ասել: Փաստորեն միայնակ չեմ այս տիեզերքում

Միշտ մտածել եմ, որ տիեզերքն սկսվել է ինձ հետ միասին և կվերջանա ինձ հետ միասին: Քանի ես կամ, կլինի իմ սուբյեկտիվ իրականությունն ու տիեզերքը, ինձ հետ կավարտվեն նաև նրանք:

Եվ ընդհանրապես կարծում եմ, որ իրականությունը մարդու ուղեղում է: Ուղեղից դուրս ոչինչ չկա. չկա ոչ նյութ, ոչ իդեա, ոչ լույս, ոչի՛նչ:

Դու միայնակ չես

[Apsara]

կներեք, բայց մի տեսակ խնդալու թեմա ա, չեմ կարծում, որ հարցի օբյկեկտիվ պատասխան կգտնեք, «իրականություն» երևույթը մարդն է հորինել, հետո էլ անուն է դրել, ու ինչքան մարդ, էդքան էլ իրականություններ, տեղ-տեղ շփման գծերի հատումով, որ կարող է կարծիք առաջացնել, թե այդ մարդկանց իրականությունները համընկնում են....

մեկա տաֆտալոգիայա դառնում