Քարը նայում երկնքին,
Սիրտը ճաքում է...
Կարծես նա զգում է բարին,
Ու դեռ լռում է:
Լավը չի
Հիանալի է, ստացված, հրաշք պատկերՄշուշի մեջ փաթաթված
Ձորը ննջում է,
…բայց հաջորդ երկու տողերը տպավորությունը փչացնում ենԵրազով հրապուրված,
Խորը հևում է::
Չեմ պատկերացնում ննջելն ու հևքը ոնց են համադրվումՀրապուրել բառն էլ իր հերթին է մի քիչ խորթություն մտցնում…
Համ էլ պոեզիան այնպիսի երևույթ է, որ հաճախ քիչ բան ասելն ավելի շատ միտք է փոխանցում, քան մանրամասնելը: Երևի պիտի թողնել, որ ձորը ննջի, ու հաջորդ տողերում պատմել մեկ այլ բանի մասին… Եսի՞մ:
Էջանիշներ