Այս մտքերի մեջ էի, երբ նորից տուն մտանք: Կարինեն բավականին հանգստացել էր: Սեղանի շուրջ նորից աշխուժություն էր տիրում, ծիծաղ լսվում: Ակամայից մենք էլ այդ ծիծաղի մասնակիցը դրաձանք, ժպտացինք ու նստեցինք մեր աթոռներին: Փորձեցի հասկանալ, թե սեղանի շուրջ այդ ինչի մասին են այդպես աշխույժ զրուցում:Խոսում էին հանգստացնող հաբերի մասին: Թե որոնք են ամենից լավ օգնում նյարդերը հանգստացնել, որոնք են ավելի արագ ազդում: Միմյանց խորհուրդ էին տալիս օգտագործել ոչ թե այս մեկը, այլ մյուսը, որն ավելի ուժեղ է, բացի այդ վնասակար չէ: Հմմմմ.. Վնասակար չէ՞… Զարմանալին այն էր, որ նյարդերն հանգստացնող հաբերից խոսում էին ոչ միայն քառասունին մոտ ու քառասուն անց կանայք, այլ նաև տասնվեցից քսան տարեկան աղջիկները: Ու այդ դեղերից խոսում են փրձառու մասնագետի պես: Ա~յ քեզ բան: Կարծես այս մարդկանց հետ շփված չլինեի մի ամբողջ հավերժություն: Որքան որ հիշում եմ նախորդ հանդիպման թեմաները միայն հագուստները, կոշիկնեը, աքսեսուարներն ու կոսմետիկան էր: Հետաքրքիր է ` սա առաջխաղացո՞ւմ է, թե՞ ընդհակառակը: Անկախ ինձանից ժպտացի մտքերիս, հետո էլ բարձր ծիծաղեցի:Սեղանակիցներս շրջվեցին դեպի ինձ ու մեկն հարցրեց.
-Ան, ինչի՞ վրա ես ծիածղում:
-Ուղղակի մտածում էի, որ ձեզ էդ դեղերը պետք չեն, մի լավ shopping-ը միանգամից կհանի սթրեսային վիճակից:
-Իսկ գիտես ի՞նչ, դու ճիշտ ես, դա միշտ էլ օգնում է, ուղղակի...
-Ուղղակի դեղերն ավելի էժան են նստում ձեր ամուսինների վրա:
-Ըհը… ասեցիր shopping,հիշեցի, գիտեք next-ում նոր տեսականի են ստացել....
Եվ ահա հասանք մեր ամենասիրելի ու անվերջանալի թեմային: Սկսեցին խոսել տարբեր խանութների նոր տեսականիների, նորաձևության նոր տենդենցների մասին: Ես էլ իմ սովորության համաձայն սկսեցի զննել բոլորին: Երբեմն-երբեմն, երբ ինձ էին դիմում, պատասխանում էի, միանում խոսակցությանը, բայց մնացած ժամանակ մի տեսակ կարծես կտրված լինեի: Աչքս ընկավ Գայանեի վրա, նա Կարինեի մեծ քույրն էր: Պարզվեց ինձանից բացի մեկն էլ է կտրված խոսակցությունից, ուղղակի նա մտքերով շատ հեռու էր: Գայանեն գլուխը կախ նստած էր, աչքերը վեր չէր բարձրացնում,ուսերի կորությունն էլ վկայում էր այդ ուսերին կրող մեծ ծանրության մասին: Փորձեցի հիշել, թե մերոնք ինչ էին վերջերս ասում նրա մասին: Հա, կարծես թե ասում էին, որ կոկորդի սպազմեր է ունենում, գնում է ստուգման, բայց ոչինչ չեն հայտնաբերում , բժիշկն էլ եզրակացնում է, որ դա նյարդերի հետ է կապված: Երբ հարազատները փորձում են տեղեկանալ, թե ինչ է կատարվում նրա հետ, նա պատասխանում է, որ ամեն ինչ նորմալ է իր մոտ ու փակում թեման: Բայց նա գնալով ավելի էր մեկուսանում հարազատներից ու ոչինչ չէր ասում: Թե քույրը արտահայտվում է` դրանով իսկ մի փոքր մեղմացնելով իր ցավը, նա, ընդհակառակը, փորձում է լռելով` մյուսներին չծանրաբեռնել իր խնդիրնեով: Բայց երբ նայում ես նրան այնպիսի զգացողություն ես ունենամ, որ ուր որ է սիրտը կպայթի: Երբ այս մտքերն էին անցնում գլխովս, նա բարձրացրեց գլուխը, նայեց ինձ, աչքերի խոր հուսահատությունը փոխվեց վայրկենական տատանումով, իսկ տատանումն էլ փոխվեց արհեստական ժպիտով:
Մի տեսակ սիրտս ծանրացավ, այդ սեղանի շուրջ նստելն անհնար դարձավ ու որոշեցի սուրճ դնելու պատրվակով վեր կենալ: Սուրճը պատրաստելու ամբողջ ընթացքում Գայանեն էր աչքիս առաջ: Կարծես զգայի նրա սրտի ցավը:
Ա՜խր իզուր չի, որ չեմ սիրում այսպիսի հավաքույթները:
Հա, լա’վ, մեկն ինձ կասի՞, թե ինչի ենք պարտավոր տանել մարդկային տականքների ներկայությունը, մեկն ինձ կասի՞, թե ինչի ենք սկսում հարմարվել անհարմարելիի հետ, իսկ ո՞վ կասի, թե որտեղ է վերջանում նրբանկատությունը, ուրիշի ընտանեկան, անձնական գործերին չխառնվելու պատգամը, որից ևս մի քայլ գցելով` անցնում ես անտարբերության շեմը: Մենք, որ կոչվում ենք բարեկամ, հարազատ, մի՞թե մեր հարազատի տանջանքները տեսնելով` չպետք է նրան ձեռք մեկնենք: Մի՞թե չպետք է առյուծի նման պաշտպանենք նրան իր հետ ստորաբար վարվողներից: Նույնիսկ եթե այդ ստորը նրա ամուսինը, հայրը,որդին կամ մեկ ուրիշն է: Պիղատոսի նման ձեռքերը լվանալը շատ ավելի հեշտ է, հա՞:
Մենք ձեռքներս լվացինք անգամ այն ժամանակ,երբ նրան տեսանք շան նման իր իսկ տան սենյակներից մեկում թոկով կապված…
Ամուսնանալով շատ գեղեցիկ ու համակրելի մի պարողի հետ` Գայանեն երկար տարիներ չէր կարողանում երեխա ունենալ: Ում ասես, որ չէին դիմել, ինչ բուժումներ ասես, որ չէր ընդունել` միևնույնն է, չէր հղիանում: Այդ տանջալից անալիզների ու բուժումների վերջն եկավ այն ժամանակ, երբ նրան որոշեց իր ծանոթ բժշկի մոտ տանել իր բարեկամուհիներից մեկը: Զննումից հետո բժիկը վստահ ասաց, որ Գայանեն ոչ մի խնդիր չունի, նա միանգամայն առողջ է ու կարող է երեխա ունենալ: Գայանեն ու բարեկամուհին ապշած էին: Այդ ինչպե՞ս: Չէ՞ որ նա երկար տարիներ բուժումներ է ընդունել, չէ՞ որ նա լուրջ խնդիրներ է ունեցել: Սկսեցին անգամ մի պահ բժշկին կասկածել: Բայց բժիշկն իրենն էր պնդում: Գայանեն առողջ է ոչ թե այն պատճառով, որ բուժվել է, այլ նա երբեք էլ հիվանդ չի եղել: Երբ բժիշկը սկսեց հարցուփորձ անել նախկին բժիշկների ախտորոշումներից, պարզվեց, որ Գայանեն չգիտի , թե նրանք ինչ են ասել, հատկապես ինչի դեմ են բուժել իրեն: Ասաց, որ անալիզների պատասխանները վերցնելիս սկեսուրը մենակ էր գնում, իրեն հետը չէր տանում, իսկ վերադառնալիս տեղեկացնում էր, թե այսուհետ ինչ բուժումները պետք է ընդունի: Այդ լսելով` բժիշկն ասում է, որ շատ հնարավոր է, իր երեխա չունենալու պատճառը ամուսնու մեջ է, իսկ սկեսուրը ցանկացել է դա գաղտնի պահել:
Ստել էին…Իսկ այսքան տարի շարունակ թե սկեսուրը, թե ամուսինը ամեն Աստծու օր մեղադրել էին չբերության մեջ, անպետք համարել,սպառնացել բաժանումով, իսկ նա լուռ այդ ամենը տարել էր, լուռ դիմացել ամիսներ, տարիներ տևող բուժումներին, երբ լրիվ առողջ էր: Տուն հասնելով` Գայանեն սկեսուրից բացատրություն է պահանջել, նա էլ սկսել է հերքել, կռիվ սարքել, զանգել տղային: Երբ տղան տուն է եկել ու իմացել կատարվելիքը, հարվածել է Գայանեին` մոր հետ բարձր տոնով խոսելու համար, իսկ Գայանեն չդիմանալով` ասել է, որ այդ ամենի պատճառը հենց նա է, այդ նա ի վիճակի չէ երեխա ունենալ: Սա լսելով` ամուսինը հունից դուրս է եկել, սկսել է Գայանեին ծեծի ենթարկել, իսկ հետո էլ թոկով կապել ու գցել է իրենց տան սենյակներից մեկը: Այդպես կիսասոված վիճակում է պահել այնքան ժամանակ, քանի դեռ Գայանեի բարեկամուհին, որը օրեր շարունակ զանգահարելով` Գայանեին տանը չի գտել, սկսել է անհանգստանալ ու որոշել է առանց զգուշացնելու նրան այցի գնալ: Սկեսուրը անակնկալի է եկել, ստել, թե Գայանեն ամուսնու հետ տեղ է գնացել, իսկ բարեկամուհին ասել է, որ կսպասի:Մի քանի ժամ սպասելով` պատահաբար լսել է տան խորքից եկող , օգնություն կանչող ձայն: Վազել է դեպի այդ կողմ, սենյակի դուռը բացել ու տեսել թոկով կապված, գետնին պառկած Գայանեին: Շտապ ազատել է, նրան նստեցրել մեքենա ու բերել հորական տուն: Շաբաթներ անց, երբ Գայանեն սկսել է վերականգնվել ու պատմել է, թե իրականում ինչ ու ինչեպս է եղել, լսողներից մեկը ոչ տարել-ոչ բերել` ասել է.
-Ինչի՞ ես լեզվիդ տվել: Ինչի՞ ես ամուսնուդ հետ նման կերպ խոսել, որ նա էլ էդպես վարվեր քեզ հետ:
Այս խոսքերը բեկումնային են եղել: Ոչ ոք չի հակաճառել ասողին ու ոչ ոք չի պաշտպանել Գայանեին ` դրանով իսկ նրա մեջ կոտրելով հավատը հարազատների ու բարեկամների նկատմամբ: Ու երբ մի քանի ամիս անց ամուսինը մեղանչականով ներկայացել , ներեղություն է խնդրել, խոստացել, որ նման բան էլ չի կրկնվի, որ ինքն էլ կգնա ստուգվելու, ու խնդրի հայտնաբերման դեպքում անպայման կբուժվի, ու խնդրել , որ Գայանեն վերդառնան, երբ նա լսել է, հարազատների ամուսնուն ներելու հորդորը` գլուխը կախ համաձայնվել է ու ամուսնու հետ ետ վերադարձել:
Մի երկու տարի անց` ամուսնու երկարատև բուժումից հետո, նա մի համով տղա է ունեցել, որն ամբողջությամբ իրեն է նման:
Բայց երեխայի ծնվելուց հետո ամեն ինչ նորից փոխվել է: Այս անգամ ամուսինը բացահայտ սկսել է սիրուհի պահել, ու դա չի էլ փորձել թաքցնել: Անգամ սիրուհուն ծանոթացրել է Գայանեի հետ, իսկ Գայանեն, սկզբում չիմանալով, թե ինչն ինչոց է, ամուսնու սիրուհուն ընկերուհի է կոչել, իր տան դռները բացել նրա առջև, քանի դեռ մի օր բարեկամուհիներից մեկը չի որոշել պատմել ամբողջ ճշմարտությունը: Ճիշտ է, դրանից հետո նա դադարել է իր տուն ընդունել «ընկերուհուն», բայց չի բաժանվել ամուսնուց , համակերպվել է այն մտքի հետ, որ ամուսինը երկու ընտանիք ունի, որ իր երեխան հաճախ է լինում նրանց տանը, շատ է սիրում ամուսնու սիրուհուն ու նրա երեխաներին: Համակերպվել է, ընդունել, բայց այդ օրվանից մենք սկսել ենք կորցնել մեր Գայանեին: Նա պարփակվել է իր մեջ, ոչ ոքի հետ չի խոսում, կիսվում, երբ ոմանք ուզում են նրան ուշքի բերել, համոզում են , որ ամեն ինչ այդպես չթողի, պայքարի, նա հանգիստ տոնով ասում է դա իր գործն է, որ ոչ ոք իրավունք չունի խառնվել իր անձանականին: Բայց բարեկամները խառնվեցին այքան ժամանակ, քանի դեռ մի օր նա հունից դուրս չեկավ ու չասաց.
-Էդ էդքա՞ն անհանգստանում եք, հա՞: Բա չէի՞ք անհանգստանում այն ժամանակ, երբ ձեր աղջկան օրեր շարունակ կենդանու նման , կիսասոված պահելուց հետո, նորից ուղարկեցիք նրա մոտ: Չէի՞ք մտածում, թե ես ոնց պետք է նորից ապրեմ նման մարդու հետ: Չէ’, չէիք մտածում, չէի’ք անհանգստանում, դեռ մի բան էլ ինձ մեղադրեցիք: Դե, եթե էդպես է, հիմա առավել ևս անհանգստանալու կարիք չկա: Ես շատ լավ եմ ու մյուս անգամ չխառնվեք իմ ընտանեկան գործերին:
Ու չխառնվեցին… չխառնվեցինք…
Իսկ հիմա ես պարզ տեսնում եմ` մենք նրան կորցնում ենք: Կորցնում ենք ու էլի ոչինչ չենք անում: Սուրբ անտարբերություն…
Սուրճը թշշալով սկսեց վեր բարձրանալ: Լցրեցի բաժակները, տարա հյուրասենյակ, բաժանեց ու տեսնելով, որ Գայանեի կողքի աթոռն ազատ է` նստեցի նրա կողքը, բռնեցի ձեռքը, սկսեցի սովորությանս համաձայն խաղալ մատների հետ, երբ լսեցի, որ ինչ որ մեկն ասում է` սուրճը դառն է…
շարունակելի
Մեջբերել
Էջանիշներ