Չեմ կարող ասել թե ինչու, բայց այս նկարը նայելիս ակամա հիշեցի պապիս մի բանաստեղծությունը.Manon-ի խոսքերից
Այո…ձեր բոլորիդ ոգևորող խոսքերից ներշնչված՝ նոր նկար եմ նկարել, որը սակայն դեռ չեմ վերնագրել: Կուզենայի ամենքդ գրեիք ձեր մտածած վերնագիրը, ու որը դրանցից կհամընկնի իմ մտքում եղած վերնագրի հետ, այն էլ կտեղադրեմ իմ կայքում: Դրանով էլ կորոշեմ, թե որքանով է ինձ հայողվել նկարը: (Ի դեպ այն կայքում ավելի մեծ ու որակով կարելի է դիտել)
Դե....սպասում եմ վերնագրի ձեր տարբերակներին
Իմ պատուհանը
Այս մեծ աշխարհից
Ինձ տալիս է լոկ մի փոքրիկ կտոր:
Եվ ես դժգոհ չեմ՝
Այդ կտորի մեջ
Ես միշտ տեսնում եմ աշխարհը բոլոր:
Թող միայն նրա՛նք
Տրտնջան, տխրեն,
Ում դեմ փռվել է աշխարհը բոլոր,
Իսկ նրանք այդ մեծ
Աշխարհից համայն
Տեսնում են միայն մի փոքրիկ կտոր:
Խոսելով այս բանաստեղծության ոճով ու նայելով քո նկարները, պետք է ասեմ, որ այն մարդկանցից ով իր փոքրիկ պատուհանից տեսնում է ողջ աշխարհը, ու այն մարդկանցից ես, ով իր տեսածը կարող է տալ, ներկայացնել, ցույց տալ նաև մյուսներին: Հրաշալի ես նկարում, անհամբեր սպասելու եմ մյուս գործերիդ
Մեջբերել
Էջանիշներ