Ես քվեարկել եմ՝ դժվարանում եմ պատասխանել, ուզում էի բացասականի համար քվեարկել, բայց միանշանակ բառը խանգարեց, քանզի էդքան էլ միանշանակ չէ
Ես էլ որոշ հարցերում կարող եմ պերֆեկտիոնիստ համարվել, երբ հարցը վերաբերվել է ասենք ուսմանը, ամաչել եմ վատ պատասխանելուց, վատ պարապելուց, կամ եթե ճաշ եմ եփում, ուզում եմ, որ իմ եփածը կատարյալ լինի, բայց միևնույն ժամանակ ինքս քչով բավարարվող եմ, շրջապատից երբեք շատ բան չեմ պահանջում, իմ կյանքում երբեք չեմ ձգտում ավելիին, մտածում եմ, աստված էսքանն էլ պահի, գոհ եմ ու շնորհակալ, ինձ մոտ հակառակն է երբեմն, վախենում եմ ավելի վատից ու բավարարվում եմ իմ ունեցածով՝ լինի դա նյութական, թե հոգևոր արժեք։ Ամեն դեպքում կարծում եմ, ինչպես և ամեն հարցում, էստեղ էլ ճիշտը ոսկե միջինն է, ընդհանրապես ոչնչի չձգտելն էլ է սխալ, բայց ոչ էլ կյանքը տառապելով անցկացնելը, պետք է ավելի հանգիստ նայել ամեն ինչին, ես ամեն դեպքում աշխատում եմ հիմա էդպես՝ ստացվեց՝ լավ, չստացվեց՝ ոչինչ... Ինչքան մարդ կարողանա էդ ձգոտւմները մինիմալի հասցնել, էնքան ավելի երջանիկ կլինի, կարծում եմ։ եթե էդ ձգտումը վերաբերում է ասենք նոր բան սովորելուն, որը հաճույք է պատճառում, դա ուրիշ, բայց եթե ձգտում ես ու դրա արդյունքում տանջվում, հաստատ չարժի։
Մեջբերել
Գաղթական-ի խոսքերից
, բայց որոշակի դիսկոմֆորտային հոգեվիճակ հաճախ է լինում էն պատճառով, որ չեմ կարողանում տվյալ բանը կատարյալ անել։ Պարզապես այլ մոտեցում «օրգանիզմս» կարծես չի ընդունում։ Հատկապես ուրիշի համար ինչ–որ գործ անելիս, նույնիսկ երբ տվյալ գործը հենց հանձնարարողի ասելով կատարելություն բնավ չի պահանջում, այլ ընդամենը պետք է լինում պահանջվող ժամանակահատվածում միջին մակարդակով գլուխ բերել, ես, միևնույն է, ոչ մի կերպ չեմ կարողանում ինձ ստիպել միջին մակարդակով անել, սկսում եմ ինձ կոտորելով որակ ապահովել ու հաճախ մի կերպ եմ հասցնում ժամանակի մեջ տեղավորվել։ Իհարկե, չեմ ուզում ասել, թե միշտ ամեն ինչ կատարյալ եմ անում, չէ, խոսքը կատարյալ անելու ձգտման ու ձգտումն իրականացնելու փորձի մասին է, իսկ թե ինչքանով է հաջողվում՝ այլ հարց է։ Թեև, իմ (ու ոչ միայն իմ) կարծիքով, բարձր որակ ապահովել հիմնականում հաջողվում է 
։
Էջանիշներ