Թուղթ ու գիր

[Apsara]

Հարցման արդյունքները ինձ դուր են գալիս, եթե ինչ-որ երևույթից շատ բան չես հասկանում, ավելի լավ է դրա ազդեցությանը չհավատաս. լավ ինքնապաշտպանություն է:

Բայց մի բան էլ է ինձ շատ հետաքրքրում` ինչ կանեիք, եթե "ափաշքարա" առանց ամաչելու ձեզ "թուղթուգիր անեն", դե նկատեիք, որ ձեր հյուրը իրեն մի տեսակ տարօրինակ է պահում, ինչ-որ անհասկանալի ծալծլված բաներ է խոթում անկողնու տակ ու հետն էլ մրմնջում ա քթի տակ կամ ինչ-որ մեկի տանը ձեր պայուսակից ձեզ չպատկանող տարօրինակ իր գտնեիք և այլն:

Շատ հետաքրքիր է չհավատացողների ռեակցիան

[boooooooom]

Բայց մի բան էլ է ինձ շատ հետաքրքրում` ինչ կանեիք, եթե "ափաշքարա" առանց ամաչելու ձեզ "թուղթուգիր անեն", դե նկատեիք, որ ձեր հյուրը իրեն մի տեսակ տարօրինակ է պահում, ինչ-որ անհասկանալի ծալծլված բաներ է խոթում անկողնու տակ ու հետն էլ մրմնջում ա քթի տակ կամ ինչ-որ մեկի տանը ձեր պայուսակից ձեզ չպատկանող տարօրինակ իր գտնեիք և այլն:

Մի լավ կծիծաղեի հյուրիս միամտության վրա

[Shah]

Ես հավատում եմ իմ հարազատներին, իմ ընկերներին և այն ամենին ինչ իմ աչքով եմ տեսնեւմ, իսկ մնացածին չեմ հավատում: Հուսով եմ որ այսքանը հերիք է որպեսզի չհամարվեմ "առանց հավատքի մարդ":
Ես որոշել էի ոչ մի գրառում չանել այս թեմայում, բայց ինձ թվաց, որ այս գրառումով իմ և իմ նմանների "բաղը քար գցվեց": Պետք չի. եկեք խաղաղ ապրենք...

հարգված ախպեր բում, չմտածես թե թուղթ ու գիր հասկացողությանը հավատացող մարդ եմ, կամ էլ ասենք աչքիս բաներ ա երևում, կամ էլ հոգի եմ կանչում պարապ ժամանակ. չէ:
բռատս, ոչ մեկի բաղը քար չեմ ուզում/եցել քցեմ, ներող կլեք եթե ինչ որ մեկին կպա: հավատք ու հավատը չեմ տարբերում երևի, բայց սենց մի բանի մեջ համոզված եմ, որ եթե մարդ ինչ որ բան դեռ փաստացիորեն չի տեսել, փաստերով չի ամրապնդվել կամ էլ դրան անձամբ ներկա չի եղել կամ գիտությունը դրա բացատրությունը հիմնովի չի տվել, ապա մարդու մոտ առաջանում ա ինչ որ հավատք էդ երևույթի, էդ հասկացողության վերաբերյալ, ինքը իրա մեջ չի բռնում ու էդ թեման փակում, սկսում ա ենթադրել, գուշակեմ կամ էլ մի ձև բացատրություն ա դրան տալիս (հենց էտ ժամանակաշրջանը ես անվանում եմ հոգևոր սովի ժամանակաշրջան) ... այ հենց դրա անունը հավատք ունենալն ա, որ չես կարա մենակ փաստերով առաջնորդվես (օրինակի համար մահից հետո ինչ ա լինում մարդու հետ)
շատ ժամանակ մարդիկ հենց էդ ժամանակ են սկսում/ուզում հավատալ Աստծոն, Աբրահամին կամ էլ Հելիոսին...
քո պես, ես էլ եմ փաստերին հավատում, կանաչին կանաչ եմ ասում, ինչքան ուզում ա արանքում կարմիր ակնոց ըլի, բայց պահ ա գալիս, երբ կարիք եմ ունենում հավատամ, որ պատից էն կողմ ինչ որ մի բան կա, որ չեմ տեսել, գիտությունն էլ լռում ա դրա մասին, որի մասին ես ձև չունեմ փաստերի վրա հիմնվեմ, այ էդ ժամանակ հավատում եմ ու ինձ հավատացող մարդ եմ համարում... ու հեչ պարտադիր չի վելիկամուչենիկ ըլել, կամ էլ իրիկունները մոմի լույսի տակ աղոթել, որ կոչվես հավատք ունեցող... էդքան բան..
ոբշմ խառն ա, բայց հույսով եմ ինձ հասկացար...

[Ավետիք]

Նախ կարծեմ հավատ և հավատք բառերը տարբերվում են իմաստներով /այստեղ օգնության թող գա Ուլուանան/

Հարգելի Ավետիք, ինչ-որ երևույթի գոյությանը հավատալ չի նշանակում այն կիրառել գործնական կյանքում: Ես հավատում եմ, որ սուտ կա /ոչ թե ստին եմ հավատում/, բայց չեմ ստում `ուզածիսհասնելու համար

Հարգելիս, հավատ և հավատք նույն բառերն են, նույն իմաստով: Պարզապես այժմեական քերականությունը փորձում է "զտել-մաքրել" լեզուն: Ես էլ նույնն եմ գրել, մքեցրածս մասը, ինչ դու պատասխանել ես ինձ: Հավատալ գոյությանը հավասար է դրա մասին տեղեկություն, գիտություն և տեսություն ունենալուն: Այսինքն դա գիտելիքի մակարդակով է: Հավատալ երևույթին / ազդեցությանը՝ նշանակում է տեղ տալ վերջինիս, գնահատել և վստահել: Ինչը դուռ է բացում անձի վրա ներազդեցությանը: Եթե հավատում ես ինչ-որ լուրին / տեղեկությանը՝ դրա համեմատ քայլեր ես ձեռնարկում: Չեղավ անցնել գործնական-կիրառական քայլերի: Մի երկու-երեք տարի առաջ, երբ նոր էին սկսել այն շահուների իմեիլները տարածել, նամակ ստացա, թե 20 000 000 ֆունտ ստեռլինգ եմ շահել իբր մի էլեկտրոնային խաղարկությամբ: Մի քանի օր քունս փախել էր, անգամ զանգեցի դրանց գրասենյակ՝ Իռլանդիայում, պատասխանեցին: Ավելի իրար խառնվեցի: Մինչև ընկերս դրանց խաբեության մասին մի ֆօրում գտավ: Տեսնում ես, թե ինչ կերպ կարելի է գործողությունների անցնել:
Իսկ այսօր շատ-շատերն են ստին դիմում իրենց ուզածներին հասնելու համար: Դրանցից են հենց այդ թուղթ ու գիր անողները:

[Ուլուանա]

Նախ կարծեմ հավատ և հավատք բառերը տարբերվում են իմաստներով /այստեղ օգնության թող գա Ուլուանան/

Հարգելիս, հավատ և հավատք նույն բառերն են, նույն իմաստով:

Առանց ձեր քննարկման մեջ խորանալու պարզապես նշեմ «հավատ» և «հավատք» բառերի նշանակությունները։
Հավատն ու հավատքը նույնը չեն, թեև հաճախ են սխալմամբ գործածվում մեկը մյուսի փոխարեն։ Հավատն ինչ–որ բանի կամ մեկի ճիշտ կամ իրական լինելն ընդունելն է՝ նույնիսկ առանց ապացույցի, այսինքն՝ պարզապես հավատալը՝ ցանկացած բանի՝ կենցաղայինից մինչև հոգևոր ամեն ինչի նկատմամբ, իսկ հավատքը՝ որևէ կրոնական ուղղության դավանումը։ Վերջինս շատ դեպքերում նույնանում է «կրոն» բառի հետ։

[Արշակ]

Ապսարա, պատկերացրա որ էլեկտրականություն կյանքում չտեսած , բայց երրորդ չորրորդ ձեռքերից էլեկտրականության մասին լսած մարդիկ մեկ էլ դնեն սկսեն վիճաբանել, արդյոք իրանք էլեկտրականությանը հավատում են թե չէ: Մեկը ասի հա, հավատում եմ որ ազդումա, մյուսը ասի չէ, մեկ ուրիշը ասի, որ դրանից օգտվելը մեղքա, չորրորդը խառնվի` բա ես փոքր վախտ քաղաքում հեռուստացույց եմ տեսել, մյուսը գրպանից պապից ժառանգած լամպուշկա հանի ու զարմանա, թե խի չի վառվում, պապը ասում էր` վառվումա... Ընդ որում որպես էլեկտրականության սահմանում տան բացարձակապես սխալ, իրականության հետ ոչ մի կերպ չառնչվող սահմանում: Ամենաառաջին պատահած էլեկտրոտեխնիկը ծիծաղից փորը կբռնի:

Նույնը էս քննարկումը: Մոգական ավանդույթների հետ բացարձակապես չառնչվող մարդիկ դրել քննարկում են, հավատում են թե չէ: Ընդ որում սեփական "միակ ճիշտ" կարծիքը կարևորում են, իսկ թեմային իրոք ծանոթանալու համար մատը մատին չեն խփում:

Ասածս էլ հենց էնա, որ էս թեմայում գրած մարդկանց զգալի մեծամասնության կարծիքը հիմնված չէ որևէ օբյեկտիվ փորձի և կամ/գիտելիքների, մոգական պարունակություն ունեցող նյութերի, ակադեմիկ հետազոտությունների վրա: Ասելա թե նմանա էլեկտրականություն չտեսած մարդկանց վիճաբանությանը էլեկտրականության մասին:

Leo Negri ջան, իրեն Առաքելական եկեղեցու հետևորդ համարող մի ոմն մեկը հիմնվում ա իր համար ճշմարտության աղբյուր, հիմք հանդիսացող Աստվածաշնչի կամ իր հոգևոր հայրերի մեկնաբանությունների վրա ու որպես «միակ ճիշտ» իր կարծիքն ա պնդում ու ասում ա, որ թուղթ ու գիրը սատանայություն ա ու պետք ա հեռու մնալ դրանից առանց խորանալու թուղթ ու գիր անելու մեխանիզմների ու դրա ավանդույթների մեջ։
Ինչ–որ աթեիստ հավատում ա, որ ինչ շոշափելի չի, ուրեմն գոյություն չունի ու թուղթ ու գիրը հետամնաց մարդկանց վառ երևակայության արդյունքն ա։
Դու էլ պնդում ես, որ պետք ա հիմնվել մոգական պարունակություն ունեցող նյութերի ու ինչ–որ «ակադեմիկ հետազոտությունների» վրա ու էլի ինչ–որ մեկնաբանություն ես տալիս որը, ճիշտն ասած տերմինակոխիդ արդյունքում էնքան էլ չհասկացա
Բայց փաստն էն ա, որ դու էլ քո միակ ճիշտն ես պնդում ու հեգնական տոնով ես խոսում քննարկման մյուս մասնակիցների արտահայտած կարծիքների մասին։

Leo Negri ջան, քեզ հավատ են ներշնչում ինչ–որ մարդկանց գրած ակադեմիկ հետազոտությունները ու քո սեփական փորձից ստացված եզրակացությունները, մի ուրիշին՝ Աստծու գոյության իր ներքին զգացողությունը, Աստվածաշունչը ու իր սեփական փորձից ստացված եզրակացությունները, և այլն։ Էդքան բան։ Կարծես տվյալ կոնտեքստում ոչ մեկդ մյուսից առավել չեք, չէ՞։ Ուղղակի որ ամեն մեկը իր կարծիքն ասելուց բացի նաև ուրիշների կարծիքները լսի առանց մյուսի կարծիքի նկատմամբ արհամարհական արտահայտվելու ու իր սեփական կարծիքի սխալ լինելու հնարավորությունը բացառելու՝ քննարկումն ավելի կոնստրուկտիվ կստացվի։

Իսկ թեմայի հարցումը հստակ ա՝ հավատու՞մ ես, թե՞ չես հավատում ազդեցությանը։ Ու չի պահանջում անպայման հիմնավորել (թեև չի արգելում)։

Իսկ հիմա, ուշադրություն, ի՛մ կարծիքը…
Գլխավորը միտքն ա, մտքի ուժը։ Ոնց որ ժամանակակից գիտությանը հայտնի մյուս ուժերը, տարբեր մարդկանց բազմապիսի, բարի ու չար մտքերը ազում են միմյանց վրա։ Ու ընդհանրապես, էս աշխարհը վերջին հաշվով միտքն ա շարժում
Թուղթ ու գիրն էլ, նկատի ունեմ էդ «գործում» գործածվող առարկաներն ու ծիսակարգերը երևի հիմնականում ուղղակի կենտրոնանալուն նպաստող, ներշնչանքը ուժեղացնող (արդյունքում՝ մտքի ուժը մեծացնող) սիմվոլներ են։ Ու ազդեցությունը կախված ա ինչպես թուղթ ու գիր անողի, էնպես էլ դրանից վախեցողի մտքի ուժից։ Եթե վախենում ես՝ քո վախերը դրան լրացուցիչ ուժ են տալիս։ Եթե քեզ էդ ամենից ուժեղ ես զգում՝ քո միտքը հաղթում ա։
Մոտավորապես տենց

[Ավետիք]

Իսկ թեմայի հարցումը հստակ ա՝ հավատու՞մ ես, թե՞ չես հավատում ազդեցությանը։ Ու չի պահանջում անպայման հիմնավորել (թեև չի արգելում)։
Իսկ հիմա, ուշադրություն, ի՛մ կարծիքը…
Գլխավորը միտքն ա, մտքի ուժը։ Ոնց որ ժամանակակից գիտությանը հայտնի մյուս ուժերը, տարբեր մարդկանց բազմապիսի, բարի ու չար մտքերը ազում են միմյանց վրա։ Ու ընդհանրապես, էս աշխարհը վերջին հաշվով միտքն ա շարժում
Թուղթ ու գիրն էլ, նկատի ունեմ էդ «գործում» գործածվող առարկաներն ու ծիսակարգերը երևի հիմնականում ուղղակի կենտրոնանալուն նպաստող, ներշնչանքը ուժեղացնող (արդյունքում՝ մտքի ուժը մեծացնող) սիմվոլներ են։ Ու ազդեցությունը կախված ա ինչպես թուղթ ու գիր անողի, էնպես էլ դրանից վախեցողի մտքի ուժից։ Եթե վախենում ես՝ քո վախերը դրան լրացուցիչ ուժ են տալիս։ Եթե քեզ էդ ամենից ուժեղ ես զգում՝ քո միտքը հաղթում ա։
Մոտավորապես տենց

Արշակ, հետաքրքիր ձևակեևպում ես տալիս: Սակայն շեշտը դնում ես մտքի վրա: Քո կարծիքի մեջ ընդգծել եմ այն բնորոշող բաղկացուցիչները, որոնք մի շղթա են կազմում՝ հավատք - միտք - հույզ (զգացմունք) - գործ: Եվ հենց նախնական հարցադրումն այսպես էր՝ հավատու՞մ ես, թե՞ չես հավատում, և ոչ թե մտածո՞ւմ ես կամ չե՞ս մտածում: Մարդ ինչին և/կամ ինչպես, որ հավատում է, նման մտքեր է ունենում: Ինչ և/կամ ինչպես մտածում ես նման հույզեր ես ունենում: Հույզերն (զգացմունքները) էլ հիմք են հանդիսանում մեր գործերի համար: Եվ կարելի է ասել ուրեմն, որ ազդեցությունը ներգործում է ոչ թե մտքի ուժով, այլ՝ հավատքի: Ու որ խորն ես նայում, այս երևույթը հոգևոր բնագավառին է պատկանում, այլ ոչ թե գիտական կամ մտային: Հետևաբար այն պիտի լինի չար կամ բարի, սատանայական կամ աստվածային, մեջտեղինը չկա: Հոգևոր երևույթները չեզոք չեն կարող լինել: Իսկ հոգևոր բնագավառում գործում են հոգևոր օրենքներ, որոնք հաստատվում են Հոգևոր Օրենսդրի կողմից: Աստվածաշունչն էլ հանդիսանում է, որպես Հոգևոր Օրենսգիրք: Հավատքն է հաղթություն:

[Ավետիք]

Առանց ձեր քննարկման մեջ խորանալու պարզապես նշեմ «հավատ» և «հավատք» բառերի նշանակությունները։
Հավատն ու հավատքը նույնը չեն, թեև հաճախ են սխալմամբ գործածվում մեկը մյուսի փոխարեն։ Հավատն ինչ–որ բանի կամ մեկի ճիշտ կամ իրական լինելն ընդունելն է՝ նույնիսկ առանց ապացույցի, այսինքն՝ պարզապես հավատալը՝ ցանկացած բանի՝ կենցաղայինից մինչև հոգևոր ամեն ինչի նկատմամբ, իսկ հավատքը՝ որևէ կրոնական ուղղության դավանումը։ Վերջինս շատ դեպքերում նույնանում է «կրոն» բառի հետ։

Ուլուանա ջան, կահամաձայնվեի քեզ հետ, եթե չլիներ հետևյալը.
Հավատ - 1. (կրոն.) Դավանանք, հավատալիք, կրոն, պաշտամունք, հանգանակ, հավատամք: 2. Հավատք, համոզմունք: - "Հոմանիշների, հականիշների, դարձվածքների ուղղագրական, բացատրական, դպրոցական բառագիրք", հեղ.՝ Վ.Ա. Սահակյան, Վ. Մ. Սահակյան, Երևան 2007, էջ 111:
Ինչպես տեսնում ես այս երկու բառերն ու հասկացությունները նույնն են, թե՛ իմաստային, թե՛ գործածական: Աստվածաշնչում էլ հավատք բառը օգտագործվում է, թե՛ Աստծուն հավատալու առումով, թե՛ կենցաղի առումով:

[boooooooom]

հարգված ախպեր բում, չմտածես թե թուղթ ու գիր հասկացողությանը հավատացող մարդ եմ, կամ էլ ասենք աչքիս բաներ ա երևում, կամ էլ հոգի եմ կանչում պարապ ժամանակ. չէ:
բռատս, ոչ մեկի բաղը քար չեմ ուզում/եցել քցեմ, ներող կլեք եթե ինչ որ մեկին կպա: հավատք ու հավատը չեմ տարբերում երևի, բայց սենց մի բանի մեջ համոզված եմ, որ եթե մարդ ինչ որ բան դեռ փաստացիորեն չի տեսել, փաստերով չի ամրապնդվել կամ էլ դրան անձամբ ներկա չի եղել կամ գիտությունը դրա բացատրությունը հիմնովի չի տվել, ապա մարդու մոտ առաջանում ա ինչ որ հավատք էդ երևույթի, էդ հասկացողության վերաբերյալ, ինքը իրա մեջ չի բռնում ու էդ թեման փակում, սկսում ա ենթադրել, գուշակեմ կամ էլ մի ձև բացատրություն ա դրան տալիս (հենց էտ ժամանակաշրջանը ես անվանում եմ հոգևոր սովի ժամանակաշրջան) ... այ հենց դրա անունը հավատք ունենալն ա, որ չես կարա մենակ փաստերով առաջնորդվես (օրինակի համար մահից հետո ինչ ա լինում մարդու հետ)
շատ ժամանակ մարդիկ հենց էդ ժամանակ են սկսում/ուզում հավատալ Աստծոն, Աբրահամին կամ էլ Հելիոսին...
քո պես, ես էլ եմ փաստերին հավատում, կանաչին կանաչ եմ ասում, ինչքան ուզում ա արանքում կարմիր ակնոց ըլի, բայց պահ ա գալիս, երբ կարիք եմ ունենում հավատամ, որ պատից էն կողմ ինչ որ մի բան կա, որ չեմ տեսել, գիտությունն էլ լռում ա դրա մասին, որի մասին ես ձև չունեմ փաստերի վրա հիմնվեմ, այ էդ ժամանակ հավատում եմ ու ինձ հավատացող մարդ եմ համարում... ու հեչ պարտադիր չի վելիկամուչենիկ ըլել, կամ էլ իրիկունները մոմի լույսի տակ աղոթել, որ կոչվես հավատք ունեցող... էդքան բան..
ոբշմ խառն ա, բայց հույսով եմ ինձ հասկացար...

Ես քեզ հասկացա: Ինձ դուր է եկել այն ամենը ինչ ես կարդացել եմ Աստվածաշնչում: Բայց իմ մեջ չոր մաթեմատիկա նստած: Իմ համար 2+2 կամ 4-ի է հավասար, կամ էլ ես չկամ: Ես աշխատում եմ չխանգարել նորմալ հավատացյալին, ինձ անգամ դուր է գալիս կողքից էտ ամենին նայել: Բայց ես չեմ կարող... Ինձ համար հեշտ չի անհավատ ապրել, բայց կրոնը չի պատասխանում իմ հարցերին, գիտությունն էլ լռում է: Ես կուզենայի, որ մի նոր բան հայտնաբերեին, որ հարցերը անպատասխան չմնային: Չնայած այդպես էլ ավելի անհետաքրքիր կլինի: Մի խոսքով ես չգիտեմ ինչ եմ ուզում... /ուշադրություն մի դարձրեք/

[Ուլուանա]

Ուլուանա ջան, կահամաձայնվեի քեզ հետ, եթե չլիներ հետևյալը.
Հավատ - 1. (կրոն.) Դավանանք, հավատալիք, կրոն, պաշտամունք, հանգանակ, հավատամք: 2. Հավատք, համոզմունք: - "Հոմանիշների, հականիշների, դարձվածքների ուղղագրական, բացատրական, դպրոցական բառագիրք", հեղ.՝ Վ.Ա. Սահակյան, Վ. Մ. Սահակյան, Երևան 2007, էջ 111:
Ինչպես տեսնում ես այս երկու բառերն ու հասկացությունները նույնն են, թե՛ իմաստային, թե՛ գործածական: Աստվածաշնչում էլ հավատք բառը օգտագործվում է, թե՛ Աստծուն հավատալու առումով, թե՛ կենցաղի առումով:

Նախ ասեմ, որ որևէ լեզվական հարցի պարզաբանման համար Աստվածաշունչը որպես օրինակ բերելը ծիծաղելի է, ինչպես որ, ասենք, ինչ–որ գրողի ստեղծագործություն նույն նպատակով օրինակ բերելն է։ Կարող եմ աստղաբաշխական թվով օրինակներ մատնանշել Աստվածաշնչում, որոնք առնվազն այսօրվա տեսակետից լեզվական առումով հաստատ սխալ են, շատ դեպքերում՝ կոպիտ սխալ։ Ինչ վերաբերում է բառարաններին, ապա դրանցում էլ ոչ միշտ են նման իմաստային նրբությունները նշված լինում։ Հատկապես երբ հեղինակներն առանց խորանալու արտագրում են տասնամյակներ առաջ գրված բառարանից՝ առանց հաշվի առնելու, որ տվյալ բառի թե՛ կիրառությունը, թե՛ արտահայտած իմաստները կարող են փոխված լինել ժամանակի ընթացքում։ Չեմ զարմանա, եթե նշածդ բառարան(ներ)ում նաև «հրավեր» ու «հրավերք» և նմանատիպ այլ բառազույգեր, որոնք բնավ նույնը չեն, նույնացված լինեն։ Լեզվի նրբություններին տեղեկանալու համար բառարանները բավական չեն, գոյություն ունեն նաև զանազան լեզվական գրքեր, որոնցում բացահայտվում ու մեկնաբանվում են շատ լեզվական նրբություններ, տարածված սխալներ և նորամուծություններ։

Փորձեմ տվյալ բառազույգի իմաստային տարբերությունը հնարավորինս տրամաբանորեն մեկնաբանել։ Հավատը, ինչպես ասացի, ինչ–որ բանի կամ մեկի ճիշտ կամ իրական լինելն ընդունելն է։ Ինչպես գիտենք, –ք–ն գրաբարյան հոգնակիակերտ վերջածանց է, ինչն էլ թույլ է տալիս «հավատք» բառը մեկնաբանել որպես «հավատների» ամբողջություն, համակարգ, այսինքն՝ ինչ–որ երևույթների, արժեքների, հայացքների, նաև Աստծո նկատմամբ «հավատներից» կազմված համակարգ, որը շատ դեպքերում հենց կրոնն է, որոշ դեպքերում էլ պարզապես ինչ–որ ուսմունք, գաղափարախոսություն, աղանդ և այլն։

Իսկ մեջբերածդ բառարանային բացատրություններում նշված իմաստները նախ նույնը չեն, բացի դրանից, տրամաբանություն էլ չտեսա. երկու բառերի կառուցվածքների ու դրանց վերագրված իմաստների միջև որոշակի անհամապատասխանություն է նկատվում։

[Moonwalker]

Համաձայն եմ Ուլուանայի հետ: Երկու բառերի միջև իմաստային զգալի տարբերություն կա: Իսկ Սահակյանների բառարանը մեղմ ասած հիմք չի: Նախ որովհետև բառերն իրոք որոշ իմաստներով հոմանիշ են ու հոմանշային շարքի իմաստային տարբերակում տվյալ գրքում չկաև երկրորդը՝ այն նախատեսված է դպրոցականների համար ու բավական սեղմ է: Իսկ բառերի մասին ասեմ, որ օրինակ ռուսերենում դրանց սահմանազատումը հստակ է. հավատ՝ вера, доверие և հավատք՝ верование:

[Չամիչ]

Լրիվ համամիտ եմ Ուլուանայի գրածի հետ: Անիմաստ ա հերքելը, էտ երեւույթը կա ու համոզված եմ բոլորս էլ բազմիցս ականատես ենք եղել կամ գոնել լսել ենք թուղթ ու գիր կոչվածի բացահայտման մասին: Ցավոք սրտի երեւույթը էնքան տարածված ա, որ բազմաթիվ ինքնակոչ պայծարատեսներ, բախտագուշակներ օգտվելով մարդկանց ծանր վիճակից պարզապես փող են պոկում: Գուշակության ու պայծառատեսության շնորհով օժտված մարդիկ շատ քիչ են: Բայց էտպիսի մարդիկ, համոզված եմ կարող են հրատապ օգնություն ցույց տալ նրանց ում անհրաժեշտ է:

[Apsara]

Ի դեպ չեմ հիշում որտեղ, բայց կարդացի մի հետաքրքիր բան ցանկությունների մասին, վերջ ի վերջո թւղթուգիր կոչվածը դա մի մարդու վատ ցանկությունն է մյուսի համար, դե ինչպես վերևներում նշվեց մի քանի անգամ, անպայման չի թուղթուգրի ֆիզիկական գոյությունը, էներգիան, որը հենց մարդուց է բխում, լրիվ բավարար է… Ուրեմն հոդվածում ասվում էր, որ մարդու մտքի ուժի շնորհիվ բոլոր ցանկություններն էլ իրագործելի են, սակայն եթե մարդ ցանկանում է իրեն ոչ հասանելին, կամ որևէ մեկին վատն է ցանկանում, ապա տվյալ ցանկությունը կատարվե:իս խլում է մարդու էներգիան և դրանով կարճացնում կյանքը… Չգիտեմ ասածս պարզ էր, թե ոչ, բայց իմ հասկանալով ցանկությունները իրագործվելիս կարճացնում են կյանքի տևողությունը… Ինքնաբերաբար հիշում եմ Բալզակի Շագրենեվայա կոժա ստեղծագործությունը:

[davtyanhasmik]

ես այդպիսի սնահավատությունների չեմ հավատում; Այդ ամենը մարդը իրեն ներշնչելուց է այդպես մտածում:

[Leo Negri]

Leo Negri ջան, իրեն Առաքելական եկեղեցու հետևորդ համարող մի ոմն մեկը հիմնվում ա իր համար ճշմարտության աղբյուր, հիմք հանդիսացող Աստվածաշնչի կամ իր հոգևոր հայրերի մեկնաբանությունների վրա ու որպես «միակ ճիշտ» իր կարծիքն ա պնդում ու ասում ա, որ թուղթ ու գիրը սատանայություն ա ու պետք ա հեռու մնալ դրանից առանց խորանալու թուղթ ու գիր անելու մեխանիզմների ու դրա ավանդույթների մեջ։

Նման կարծիքը անհիմնա և որոշակի աստիճանի վիրավորական: Տենց օրինակ ես ամեն առավոտ մոտ մեկ ժամ չինական "Մաո Շան" և "Ցուանչժեն" դաոսական դպրոցներին պատկանող մեդիտացիաներ եմ անում` կապված ներքին մարտարվեստներում կատարելագործվելու և մի շարք այլ նպատակների հետ: Առաջին դպրոցը մոգական դաոսիզմի ներկայացուցիչա, երկրորդը` ալքիմիկ դաոսիզմի: Դա ինձ սատանիստ չի դարձնում` ինչքան էլ որոշ քրիստոնյաների լեզուն քոր չգա նման առիթով սեփական կարծիքը արտահայտել:

Դու էլ պնդում ես, որ պետք ա հիմնվել մոգական պարունակություն ունեցող նյութերի ու ինչ–որ «ակադեմիկ հետազոտությունների» վրա ու էլի ինչ–որ մեկնաբանություն ես տալիս որը, ճիշտն ասած տերմինակոխիդ արդյունքում էնքան էլ չհասկացա

Բնականաբար: Ինչպես ֆիզիկայի մասին վիճաբանելուց պետքա հիմնվել ֆիզիկային նվիրված աղբյուրների վրա, նույն կերպ մոգական ավանդույթների մասին վիճաբանելուց վատ չէր լինի գոնե մի էրկու սկզբնաղբյուրի ծանոթ լինել: Դե որ աջուձախ մարդկանց չմեղադրել սատանայականության մեջ:
Տերմինակոխի մասին` բեր օրինակ կոնկրետ քո կողմից չհասկացած տերմինները, հնարավորության չափ կպարզաբանեմ: Թե չե մեղադրում ես տերմինները չարաշահելու մեջ, իսկ կոնկրետ որ տերմիններն են չես ասում:

Leo Negri ջան, քեզ հավատ են ներշնչում ինչ–որ մարդկանց գրած ակադեմիկ հետազոտությունները ու քո սեփական փորձից ստացված եզրակացությունները, մի ուրիշին՝ Աստծու գոյության իր ներքին զգացողությունը, Աստվածաշունչը ու իր սեփական փորձից ստացված եզրակացությունները, և այլն։ Էդքան բան։ Կարծես տվյալ կոնտեքստում ոչ մեկդ մյուսից առավել չեք, չէ՞։ Ուղղակի որ ամեն մեկը իր կարծիքն ասելուց բացի նաև ուրիշների կարծիքները լսի առանց մյուսի կարծիքի նկատմամբ արհամարհական արտահայտվելու ու իր սեփական կարծիքի սխալ լինելու հնարավորությունը բացառելու՝ քննարկումն ավելի կոնստրուկտիվ կստացվի։

Արշակ, եթե ես միմիայն Աստվածաշնչի վրա հիմնվելով, առանց համապատասխան աղբյուրներին ծանոթանալու, առանց էմպիրիկ փորձեր անելու, փորձեմ ֆիզիկայի դիսերտացիա պաշտպանեմ, ցանկացած դասախոս ինձ տեղում վարի կտա: Ինչքան էլ չպատմեմ Աստծո գոյության, դասախոսի առավել չլինելու, կարծիքս արհամարելու, ֆիզիկայի ու սատանիզմի նույնության ու կարծիքների ազատ արտահայտման մասին: Էդքան բան: Բարդ անալոգիա չի, հուսով եմ:

Գլխավորը միտքն ա, մտքի ուժը։ Ոնց որ ժամանակակից գիտությանը հայտնի մյուս ուժերը, տարբեր մարդկանց բազմապիսի, բարի ու չար մտքերը ազում են միմյանց վրա։ Ու ընդհանրապես, էս աշխարհը վերջին հաշվով միտքն ա շարժում
Թուղթ ու գիրն էլ, նկատի ունեմ էդ «գործում» գործածվող առարկաներն ու ծիսակարգերը երևի հիմնականում ուղղակի կենտրոնանալուն նպաստող, ներշնչանքը ուժեղացնող (արդյունքում՝ մտքի ուժը մեծացնող) սիմվոլներ են։ Ու ազդեցությունը կախված ա ինչպես թուղթ ու գիր անողի, էնպես էլ դրանից վախեցողի մտքի ուժից։ Եթե վախենում ես՝ քո վախերը դրան լրացուցիչ ուժ են տալիս։ Եթե քեզ էդ ամենից ուժեղ ես զգում՝ քո միտքը հաղթում ա։
Մոտավորապես տենց

Մոտավորապես: Եթե "միտք" բառը փոխարինել "կամք" բառով, "ներշնչանք" բառը փոխարինել "իմաստավորում" բառով, հաշվի առնել, որ բարձր մակարդակների վրա առարկաների, իսկ հետո նաև ծիսակարգերի անհրաժեշտությունը կորումա, ու նաև հաշվի առնել, որ վախենալ/չվախենալը ստեղ բացարձակապես ոչ մի բան չի փոխում, մի քիչ ավելի մոտ կլինի իրականությանը: