Արշակ, հետաքրքիր ձևակեևպում ես տալիս: Սակայն շեշտը դնում ես մտքի վրա: Քո կարծիքի մեջ ընդգծել եմ այն բնորոշող բաղկացուցիչները, որոնք մի շղթա են կազմում՝ հավատք - միտք - հույզ (զգացմունք) - գործ: Եվ հենց նախնական հարցադրումն այսպես էր՝ հավատու՞մ ես, թե՞ չես հավատում, և ոչ թե մտածո՞ւմ ես կամ չե՞ս մտածում: Մարդ ինչին և/կամ ինչպես, որ հավատում է, նման մտքեր է ունենում: Ինչ և/կամ ինչպես մտածում ես նման հույզեր ես ունենում: Հույզերն (զգացմունքները) էլ հիմք են հանդիսանում մեր գործերի համար: Եվ կարելի է ասել ուրեմն, որ ազդեցությունը ներգործում է ոչ թե մտքի ուժով, այլ՝ հավատքի: Ու որ խորն ես նայում, այս երևույթը հոգևոր բնագավառին է պատկանում, այլ ոչ թե գիտական կամ մտային: Հետևաբար այն պիտի լինի չար կամ բարի, սատանայական կամ աստվածային, մեջտեղինը չկա: Հոգևոր երևույթները չեզոք չեն կարող լինել: Իսկ հոգևոր բնագավառում գործում են հոգևոր օրենքներ, որոնք հաստատվում են Հոգևոր Օրենսդրի կողմից: Աստվածաշունչն էլ հանդիսանում է, որպես Հոգևոր Օրենսգիրք: Հավատքն է հաղթություն:Արշակ-ի խոսքերից
Իսկ թեմայի հարցումը հստակ ա՝ հավատու՞մ ես, թե՞ չես հավատում ազդեցությանը։ Ու չի պահանջում անպայման հիմնավորել (թեև չի արգելում)։
Իսկ հիմա, ուշադրություն, ի՛մ կարծիքը…
Գլխավորը միտքն ա, մտքի ուժը։ Ոնց որ ժամանակակից գիտությանը հայտնի մյուս ուժերը, տարբեր մարդկանց բազմապիսի, բարի ու չար մտքերը ազում են միմյանց վրա։ Ու ընդհանրապես, էս աշխարհը վերջին հաշվով միտքն ա շարժում
Թուղթ ու գիրն էլ, նկատի ունեմ էդ «գործում» գործածվող առարկաներն ու ծիսակարգերը երևի հիմնականում ուղղակի կենտրոնանալուն նպաստող, ներշնչանքը ուժեղացնող (արդյունքում՝ մտքի ուժը մեծացնող) սիմվոլներ են։ Ու ազդեցությունը կախված ա ինչպես թուղթ ու գիր անողի, էնպես էլ դրանից վախեցողի մտքի ուժից։ Եթե վախենում ես՝ քո վախերը դրան լրացուցիչ ուժ են տալիս։ Եթե քեզ էդ ամենից ուժեղ ես զգում՝ քո միտքը հաղթում ա։
Մոտավորապես տենց
Մեջբերել
Էջանիշներ